Η εωσφορική επανάσταση ξεκινάει στην Ελλάδα

[Rempeskes]

Μιαπορία που μ δημιουργηθηκε διαβάζοντας το θρεαδ (δηλαδη οσο μπορεσα, μπικοζ άη γκοτ χάι)
αφορά το που θα ξεκινήσει ακριβώς η εωσφορεπανάσταση.
Χωρικά.

Το λέω βέβαια, γιατί εδώ στο Σαραντοκκλήσι Ευρυτανίας, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται τα σημάδια μιας επερχόμενης Aποκάλυψης.


Οι κότες μου άρχισαν να γεννούν άδεια αυγά.
(βεβαια τα πουλάω στις ιδιες τιμες οπως πριν).

Οι κατσίκες του γείτονα ψόφησαν όλες...
(Και χωρίς να κάνω κάτι εγώ, οπως την αλλη φορα).

Τις νύχτες ο άνεμος μας φέρνει ψιθύρους στα αυτιά. Μερικοί μάλιστα ισχυρίζονται πως άκουσαν τις φωνές
των αγαπημένων τους που δεν ζουν πια. Και τρόμαξαν (δεν είναι λίγο να σε κατηγορεί ο παππούς σου
που του πούλησες το χωράφι για να πάρεις μερσεντέ.)

Κάποιες φορές, σκάβοντας τη γη, αναβλύζει μια μυρωδιά αλλόκοτη.
Πότε σαν ευωδία από λουλούδια, πότε τραχειά σαν καμμένο ξύλο.
Ο κόσμος ανησυχεί πως η γη εχει ξυπνήσει και μας προειδοποιεί.
(από την άλλη, με τόσα αποβλητα και μπάζα που την έχουμε ταίσει, μπορεί να στραβοχωνεψε)


γι αυτο λεπον φιλοι εωσφοριστές, τι συμβαινει;
που ακριβώς θα ξεκινήσει η εωσφορεπανάσταση;
γιατί εαν ξεκινήσει εδώ...

να ξεκινήσω να αγοράζω γη
θα γίνω παμπλουτος when the shitstorm blows over

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

το συνειδητό ονείρεμα π.χ., μπαίνουν στο μικροσκόπιο Δυτικών επιστημόνων με πειραματικές αποδείξεις (Stephen LaBerge, Keith Hearne).

πολυ ενδιαφέρουσες οι μελέτες, μα
δυστυχώς ο πρώτος έμοιαζε να ενδιαφέρεται στο εμπορικό κομμάτι της μεθόδου του
και ο δεύτερος δημοσίευσε πληθος αρθα παραψυχολογικού περιεχομένου
...οποτε, καλο ειναι να εχουμε επιφυλαξεις στο κατα πόσο ενέχονται αποδείξεις στη μεθοδο, και επισης
στο κατα ποσο ο δευτερος ειναι επιστημονας.


όχι βέβαια πως οι επιστήμονες έχουν το μονοπώλιο στην αλήθεια. υπάρχει και ο οιζε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

πολυ ενδιαφέρουσες οι μελέτες, μα
δυστυχώς ο πρώτος έμοιαζε να ενδιαφέρεται στο εμπορικό κομμάτι της μεθόδου του
και ο δεύτερος δημοσίευσε πληθος αρθα παραψυχολογικού περιεχομένου
...οποτε, καλο ειναι να εχουμε επιφυλαξεις στο κατα πόσο ενέχονται αποδείξεις στη μεθοδο, και επισης
στο κατα ποσο ο δευτερος ειναι επιστημονας.


όχι βέβαια πως οι επιστήμονες έχουν το μονοπώλιο στην αλήθεια. υπάρχει και ο οιζε

H εωσφορική επανάστασις ξεκίνησε από την Ελλάδα Ο Τσίπρας και όλοι οι βουλευτές του αρνήθηκαν να φιλήσουν το σταυρό. Ενώ ο Μιχαλολιάκος που έχει γράψει και ποίημα - ύμνον εις τον Εωσφόρον τον φίλησε ευλαβικώς. Η πράξις του δεύτερου είναι πιο συνειδητοποιημένη, αφού Εωσφόρος και Χριστός απλώς ταυτίζονται. Ο Εωσφόρος είναι ένα σύμβολον απελευθέρωσης και επαναστάσεως.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Ομιλήστε δια αυτά εις τον αποκοιμισμένον λαό. Π.χ Στέλιος Ράμφος, "ο ρόλος της Εκκλησίας και η απληστία του νεοέλληνος". Μην τους αποκοιμίζετε περισσότερο. Και ομιλήστε απλά για να να κερδίσετε τον κάθε ρεμπεσκέ νεοέλληνα. Αυτή είναι η αληθής εωσφορική γλώσσα. Αλλιώς κανείς δεν θα σας παίρνει στα σοβαρά και εγώ θα συνεχίσω να βάζω θετικές στον Ρεμπεσκέ, απλά γιατί με διασκεδάζει περισσότερο από εσάς. Είστε πληκτικοί εσείς και τα βαρύγδουπα μηνύματά σας. Εωσφορικόν είναι ακόμα και αν είσαι αριστερός να γράφεις εις την καθαρεύουσαν ή με πολυτονικόν την στιγμή που όλοι γράφουν greeklish και τα μισά εις την αγγλικήν
Εωσφορικόν είναι κάθε τι υπερβατικόν, κοινωνικώς, θεολογικώς, κοινωνιολογικώς, πολιτισμικώς, αλλά ουχί εξωπραγματικόν. Εωσφορικόν είναι το κομβικόν εκείνο σημείον που μπορεί να συναντηθεί ο Τσίπρας με τον Μιχαλολιάκο, ο χριστιανός με τον βουδιστή, ο Εβραίος με τον 'Ελληνα, ο ερυθρόδερμος με τον ευρωπαίο, ο αδύνατος με την παχύσαρκη γυναίκα, ο εκσυγχρονισμός με την παράδοσιν, το χάμπουργκερ με το σουβλάκι, ο Πατρεύς με τον Ρεμπεσκέ Ομιλούμεν δηλαδή περί μιας ουτοπίας του απώτατου μέλλοντος.

Μην πιθηκίζετε. Μην γίνεσθε φολκλόρ. Μην ακολουθείτε την μόδα. Μην κάνετε χρήσιν ναρκωτικών. Ο Aleister έκανε επειδή έπασχε από άσθμα. Εσείς δεν έχετε λόγο να γίνετε σκλάβοι κανενός ναρκωτικού. Αρνηθείτε κάθε σκεπτομορφή. Μόδες είναι, θα περάσουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

H εωσφορική επανάστασις ξεκίνησε από την Ελλάδα Ο Τσίπρας και όλοι οι βουλευτές του αρνήθηκαν να φιλήσουν το σταυρό. Ενώ ο Μιχαλολιάκος που έχει γράψει και ποίημα - ύμνον εις τον Εωσφόρον τον φίλησε ευλαβικώς. Η πράξις του δεύτερου είναι πιο συνειδητοποιημένη, αφού Εωσφόρος και Χριστός απλώς ταυτίζονται.

Ο Μιχαλολιάκος και η παρέα του είναι Σατανιστές, δεν καταλαβαίνω γιατί τους μπλέκεις σε αυτή την συζήτηση. Οι τύποι δεν έχουν κανέναν ενδοιασμό να προβούν σε κάθε είδους θεατρικότητα. Θα έγλειφε και την κατουρημένη ποδιά του αρχιμανδρίτη προκειμένου να πετύχει τους στόχους του που δεν είναι άλλοι απ' τη συμμετοχή του στην επόμενη κυβέρνηση. Όσο για το βιντεάκι που έβαλες, οι οσφυοκάμπτες πολιτικοί που γλωσσοφιλάνε τον τράγο, μάλλον καραγκιόζηδες φαίνονται στη συνείδηση του περισσότερου κόσμου, ακόμα και των πιστών χριστιανών.

Η πράξις του δεύτερου είναι πιο συνειδητοποιημένη, αφού Εωσφόρος και Χριστός απλώς ταυτίζονται. Ο Εωσφόρος είναι ένα σύμβολον απελευθέρωσης και επαναστάσεως.

Ο χριστιανισμός έχει αφομοιώσει και δυστυχώς διαστρεβλώσει πάρα πολλά σύμβολα του παγανικού κόσμου, του Αιγυπτιακού πολιτισμού και της Ελληνιστικής περιόδου στοχεύοντας κατά συρροή στην επέκταση της εξουσίας του. Από το αλεξανδρινό "Υιός του Θεού", τον Hor, την Ερμητική Αγία Τριάδα και τόσα άλλα. Αλλά η ίδια η Αποκάλυψη του Ιωάννη - που τόσο σε εμπνέει και θέλεις να ψέλνεται στις εκκλησίες - δεν είναι παρά ένα μύθευμα μονοθεϊστικής επιβολής πάνω στην παρακμαίουσα Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Δεν υπάρχει πουθενά η λέξη 'Εωσφόρος', ούτε καν Αντίχριστος. Υπάρχουν Δράκος, Θηρίο, Διάβολος, ο αρχαίος Όφης, Σατανάς, Γυναίκα - Πόρνη, μητέρα όλων των βδελυγμάτων, κλπ. Προφανώς ο "αρχαίος Όφης" είναι η διαβολοποιημένη εκχριστιανισμένη και διεστραμμένη μορφή του Έρωτα Φάνη. Το Θηρίο είναι η Οργή του Θεού, αυτό φαίνεται ολοκάθαρα. Η Γυναίκα - Πόρνη, όπως επεξηγείται απ' τον ίδιο τον Τζον, είναι η Πόλη Βαβυλώνα που στην περίπτωσή του δεν είναι άλλη απ' την Ρώμη. Υπάρχει μόνο μια αναφορά του Χριστού προς τον Πατέρα του, λέγοντας ότι θέλει να δώσει σε Αυτόν, "ΤΟΝ ΑΣΤΕΡΑ ΤΟΝ ΠΡΩΙΝΟΝ". Μπορείς να πεις, τον Αυγερινό, που συμβόλιζε εξ αρχαιοτάτων χρόνων την αλλαγή, την καινούργια μέρα, τη νέα εποχή.

Όλα γίνονται στην εποχή του Νέρωνα, "εν καιρώ πλησίον" όπως μας αποκαλύπτει ο συγγραφεύς. Ο δεσποτικός αυτός πρωτομάστορας του χριστιανισμού φαντασιώνεται την αντικατάσταση της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας για μια χριστιανική Βυζαντινή (και τα κατάφερε ο μπαγασάκος ) αφού πρώτα έχει καθαρίσει με όλες τις "κολασμένες" αιρέσεις. Στο στόχαστρο Νικολαίτες, Βαλαίτες και οι οπαδοί της Ιεζάβελ που εκπορνεύονται και τρώνε ειδωλόθυτα , ενώ ο φίλος του ο Νίκων φαίνεται να την βγάζει καθαρή (εδώ υπάρχει μια κουβέντα αν είναι Νίκων ή νικών, αλλά νομίζω ότι μάλλον είναι το πρώτο...δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία άλλωστε).

Ο Δράκος κάνει σεξ με την Γυνή, γεννιέται Θηρίο ανήμερον της Οργής του Θεού που "ΜΙΣΗΣΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΝΗΝ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΚΑΜΕΙ ΑΥΤΗΝ ΗΡΗΜΩΜΕΝΗΝ ΚΑΙ ΓΥΜΝΗΝ ΚΑΙ ΤΑΣ ΣΑΡΚΑΣ ΑΥΤΗΣ ΘΕΛΟΥΣΙ ΦΑΓΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΘΕΛΟΥΣΙ ΚΑΤΑΚΑΥΣΕΙ ΕΝ ΠΥΡΙ" .

Αφού λοιπόν την τσιτσιδώνει και την καλογερεύει, μετά την παντρεύεται! (ΗΛΘΕΝ Ο ΓΑΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΝΙΟΥ ΚΑΙ Η ΓΥΝΗ ΑΥΤΟΥ)

Ναι αλλά μας έμεινε το Θηρίο, τι να το κάνουμε τώρα τούτο; Έκανε τη βρώμικη δουλειά, έβαλε το Χαλίφη στη θέση του Χαλίφη και τώρα μαζί με τον Ψευδοπροφήτη του...

ΕΡΡΙΦΘΗΣΑΝ ΟΙ ΔΥΟ ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙΜΝΗΝ ΤΟΥ ΠΥΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΙΟΜΕΝΗΝ ΜΕ ΤΟ ΘΕΙΟΝ !

Αυτή είναι η πρώτη Ανάσταση. Μετά στα γρήγορα μας πετάει και ένα μελλοντικό στόρυ, φυλακίζεται ο Διάβολος για 1000 χρόνια, αφήνεται για λίγο (αλήθεια γιατί; ) και μετά πάλι στην πυρά και τσουκ η Μέρα της Τελικής Κρίσης. Το πιο διεστραμμένο στόρυ στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Εκ των πραγμάτων δεν υπάρχει Αντίχριστος, ποτέ δεν υπήρχε. Χριστός και Αντίχριστος, ένα και το αυτό. Μα είναι εντελώς ξεκάθαρο, τον φουκαρά τον Εώσφορο γιατί τον μπλέκουμε σε αυτή την ιστορία;

Μην πιθηκίζετε. Μην γίνεσθε φολκλόρ. Μην ακολουθείτε την μόδα. Μην κάνετε χρήσιν ναρκωτικών. Ο Aleister έκανε επειδή έπασχε από άσθμα. Εσείς δεν έχετε λόγο να γίνετε σκλάβοι κανενός ναρκωτικού. Αρνηθείτε κάθε σκεπτομορφή. Μόδες είναι, θα περάσουν.

Αυτή είναι η "πατρική" συμβουλή σου που έχεις να δώσεις στους νέους για έναν καλύτερο κόσμο;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Εκ των πραγμάτων δεν υπάρχει Αντίχριστος, ποτέ δεν υπήρχε. Χριστός και Αντίχριστος, ένα και το αυτό. Μα είναι εντελώς ξεκάθαρο, τον φουκαρά τον Εώσφορο γιατί τον μπλέκουμε σε αυτή την ιστορία;

Συμπέρασμα: Ο Θεός δεν έχει νώτα!(όπως και κάθε "ήλιος"...)

Όταν ο άνθρωπος είναι στραμμένος προς Αυτόν, γίνεται "χριστοειδής" κι όταν Του γυρίζει τα νώτα, "αντίχριστος". Από τότε που έγινε το "Μπαμ!!!", ένας είναι ο Χριστός και το όνομα Αυτού, Ιησούς(ή Ιάσων)!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

Όταν ο άνθρωπος είναι στραμμένος προς Αυτόν, γίνεται "χριστοειδής" κι όταν Του γυρίζει τα νώτα, "αντίχριστος". Από τότε που έγινε το "Μπαμ!!!", ένας είναι ο Χριστός και το όνομα Αυτού, Ιησούς(ή Ιάσων)!

Ο άνθρωπος γίνεται "χριστοειδής" όταν αναπτύσσει το θεό μέσα του με την αγάπη, την πιο δυνατή μορφή επικοινωνίας στο Σύμπαν. Αυτό το "αγκάλιασμα" είναι η πιο ασφαλής, αξιόπιστη και ισχυρή οδός διάνοιξης του ασυνείδητου. Δεν φτάνει μόνο αυτό όμως, χρειάζεται και ταπεινότητα (λιγότερο Εγώ) ώστε να σου δοθεί η δύναμη (οι ταπεινότεροι θα μπούνε πρώτοι), θέληση να πετάξεις και ένα βαθμό αναστοχαστικότητας για την κατανόηση της "πτήσης".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oize]

Dr. Strangelove, σε σένα απευθύνομαι,
ναι εσένα τον καθαρευουσιάνο που ξαμολάει μπανάλ βίντεο και συνδέει αυθαίρετα τους πιο αταίριαστους όρους.
Λες ότι είσαι ο συνήγορος του Διαβόλου και αντιτίθεσαι σε όσα λέω, εξυπονοώντας ότι το "copyright" του εωσφορικού ρόλου ανήκει εν δυνάμει σε οποιονδήποτε τολμά να αντιταχθεί στον υπερισχύων: και τούτη τη φορά, υπονοείς, εγώ είμαι που διεκδικώ την αίγλη του Νόμου...
Δε θα σ' αφήσω όμως να υφαρπάξεις τον αγαπημένο μου ρόλο πολύ απλά επειδή δεν τον υποδύομαι- πρόσεξε, επειδή ακριβώς είμαι αρκετά ταπεινός κι ανοιχτός για να παραδεχτώ την υφιστάμενη υπόδυση του ρόλου, την προσποίηση, τούτος ο συγκεκριμένος ρόλος, ο πάντοτε θεατρικός και με τα αυτοαναιρετικά σκήπτρα (ο Διάβολος πάντα ψεύδεται, βλέπεις) είναι τοιουτοτρόπως και ο πιο αυθεντικός. Με την παραδόχή δηλαδή της υποκριτικής προσποίησης η υπόδηση ξεπερνάει την προσομοίωση, γίνεται ο Ρόλος, πρότερος ακόμη κι από του Αδάμ. Κι άρα από αυτη τη συγκεκριμένη σκοπιά που σε θωρώ μπορώ να πω ότι ως συνήγορος, έστω και ειρωνικά ενιστάμενος, εμένα υπερασπίζεσαι κι όχι εκείνο που δήθεν με υπονομεύει. Διότι είσαι αρκετά δαιμόνιος για να καταλάβεις τα τερτίπτια της διαλεκτικής και το πως μπορεί να εκβιάσει κανείς τις ύστατες αλήθειες... Μου βάζεις το δάχτυλο στο στόμα για να σου τις ξεράσω. Μα ούτως ή άλλως νιώθω ναυτία αυτές τις ημέρες, κάντε χώρο να ξεράσω.
Ιδού ένας από τους πιο αντιπροσωπευτικούς συμμάχους των εωσφορικών ιδεωδών- η τρικλοποδιά σου είναι η αφετηρία του φτερουγίσματος. Οι πολικές αντεκδηλώσεις μεταξύ συνειδητού - ασυνείδητου δεν ξεγελούν το μάτι του πονηρού ανθρώπου. Σε βλέπω κλέφτη, σε βλέπω αγύρτη, σε βλέπω γοητευμένε φονιά, αυτόχειρα-μάρτυρα, σωτήρα της Ιδέας.

Αγαπάς τον Εωσφόρο κι ας τον λοιδωρείς με τις βεβιασμένες σου κρίσεις.
Περισσότερο είναι το καπρίτσιο του καψούρη που με την πλάτη καλεί τον εναγκαλισμό...

Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Εωσφόρος, καλά τα λές.
Αλλά απόψε τούτος ο Χριστός είναι ο Ιούδας,
προδότης πλάι του τετραγράμματου Θεού,
ο ίδιος ο Νόμος αυτοπροσώπως
Αλλά τι περίμενες;
Εωσφόρος είναι μόνον το σήμερα, κανένα μυθικό μετείκασμα δεν μπορεί να τον εμφορεί
Διότι Εωσφόρος είναι η αιχμή της συνείδησης που βέβηλα θρυμματίζει τα κατεστημένα
Το ράμφος του αετού που σχίζει σάρκες και τσακίζει κόκκαλα
Είναι της στιγμής το ανηλεές φανέρωμα που αείποτε κατακρημνίζει το πάγια αποβράσματα του χθες.

Έτσι και σήμερα, ή μάλλον ελαφρώς μιαν ιδέαν πιο μπροστά,
ουαί! ουαί! ουαί! στους κοινούς τόπους!
το Άγιον και το Ιερόν το πιο Αποτρόπαιον!
μέχρις ότου να υποκύψεις εσύ και ο κάθε παράξενος αναρρωνύων του Έρωτος
Να υποκύψει στο αναπόδραστο φιλί του Πεπρωμένου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

...
Ο Ιησούς Χριστός ήταν ο Εωσφόρος, καλά τα λές.
Αλλά απόψε τούτος ο Χριστός είναι ο Ιούδας,
προδότης πλάι του τετραγράμματου Θεού,
ο ίδιος ο Νόμος αυτοπροσώπως
......

Ο Λόγος περισσεύει(ως υπέτερος) του Νόμου, νομίζω! Ιησούς Χριστός, προδότης τίνος;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oize]

H ευαγγελική πρόθεση εξύψωσης του Εσταυρωμένου ως οικουμενικό σύμβολο είχε ως προσταγή την κατανίκηση του Πατρικού Νόμου του Ιουδαίου Θεού, ήταν μια διακειμενική απόπειρα εξιλέωσης του ανθρώπου από δυο μάστιγες (κατά την γνώμη των Ευαγγελιστών πάντα) που κυριαρχούσαν στην εποχή του Κριού: τον Ελληνο-Ρωμαϊκό Παγανισμό και τον στυγερό Νόμο του Γιαχβέ. Έτσι επήλθε η σύλληψη του Θεανθρώπου, ως επίδοξο Σωτήρα αμφότερων Εβραίων και Εθνικών, που θα αποκαθιστούσε τον άνθρωπο στην κατάσταση που προηγείτο του προπατορικού αμαρτήματος- ξεκάθαρα μια εωσφορική, αμιγώς επαναστατική πρόθεση της εποχής εκείνης, που όμως αναδρομικά, λόγω των νέων ελευθεριακών αιτημάτων που ανακύπτουν, δεν μπορεί παρά να αναπαρασταθεί ως ημιτελής ή ακόμη κι εντελώς άστοχη. Να γιατί στην Αποκάλυψη του Ιωάννη ο Ιησούς υμνείται ως το Άστρο της Αυγής... ως ο ίδιος ο Εωσφόρος δηλαδή!

Σήμερα, βιώνουμε το ίδιο κοσμοϊστορικό συμβάν: Ρηξικέλευθα αναδύεται το μεσσιανικής εμβέλειας νέο κέλευσμα, μια νέα απαρχή, εισερχόμαστε σταδιακά στα τεκταινόμενα της εποχής του Υδροχόου. Αν το ορόσημο της μετάβασης από τον φιλοπόλεμο Κριό (ο Πάνας, το θυσιαζόμενο Κριάρι της αβρααμικής θυσίας και το κέρας που στόλιζε τους ελληνιστικούς ήρωες αποτελούν ένδειξη αυτής της ισχύουσας πραγματικότητας) ήταν η θεσμοθέτηση του Χριστιανισμού από τον αυτοκράτορα Κωνσταντίνο τον 4ο αιώνα μ.Χ. (παρά η ίδια η αμφιλεγόμενη Ανάσταση του Κυρίου), σήμερα αναμένεται ένα νέο ορόσημο που θα σημάνει την έξοδο από τους μαρτυρικούς και σωτηριολογικούς Ιχθείς (το οικείο σε όλους μας Ι.Χ.Θ.Υ.Σ. αποτελεί επίσης ένδειξη της ισχύουσας αυτής πραγματικότητας) προς ολοταχώς στον εικονοκλαστικό Υδροχόο. Το ποιο ακριβώς θα είναι αυτό το γεγονός θα το κρίνουν στη συνεκτικότητά του οι μέλλουσες γενεές στην ανασκόπησή τους. Αλλά ο πυρήνας του, είμαι βέβαιος, θα βιωθεί -ως ένα συμβάν κοσμοϊστορικό!- κατά τη διάρκεια της ζωής των περισσότερών μας...

Ας πάψουμε λοιπόν να βλέπουμε τον Χριστό ως μια φυσική οντότητα γιατί δεν είναι παρά μια διαχρονική έκφανση της ριζοσπαστικής αλλαγής, της εωσφορικής ρήξης με το εδραιωμένο κατεστημένο. Ερχόμενος λοιπόν εκ νέου, με νέα αμφίεση, νέα αιτήματα, περιβαλλόμενος από μια νέα μυθολογία και μια ρητορική που τον συγκαλεί από μια παντελώς διαφορετική πραγματολογική εστίαση (βλ. τον Μεσσία του Walter Benjamin) τούτος ο Υδροχοϊκός Χριστός, παρότι δεν έχει την παραμικρή διαφορά ουσίας από τον Ιησού, εξαιτίας του ότι πρεσβεύει τα αιτήματα μιας νέας ημέρας, αναγκαστικά υποκαθιστά τον Εσταυρωμένο Κύριο ως προδότη των εωσφορικών ιδεωδών, μολονότι η διδασκαλία του ήταν κάποτε εωσφορική.
Αλλά όπως είπα παραπάνω η έννοια του εωσφορικού, δηλαδή της απειθίας απέναντι στο εκάστοτε οντολογικό κατεστημένο, είναι αδύνατον να θεαθεί αναδρομικά ως ισχύουσα διότι το ποιόν της είναι κατεξοχήν ίδιον του καινοφανούς παρόντος και μόνον... Και τούτο, θαρρώ, συνεπάγεται με ένα αναπόδραστο υβριστικό διάβημα την κάθε φορά που ο Χριστός, είτε ως φημολογούμενο ιστορικό πρόσωπο είτε ως ιπτάμενος δίσκος, διασαλεύει την πραγματικότητα καθώς διαρρηγνύει τους φραγμούς της από τον μύθο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[JKaradakov]

​

Δέν ξέρω τι προσπάθησαν να δέιξουν αυτά τα άτομα με αυτήν τους την κίνηση μιας και απ'ότι βλέπω στο 1:38 στο βάθος υπάρχει υψωμένη ελληνική σημαία.
Αυτό που με προβλημάτισε ιδιαίτερα είναι ότι αρκετοί απο αυτούς κρατούσαν ανάποδα την σημαία.
Επίσης συμφωνώ με το πρώτο σκέλος αυτού του comment:

Σούπερ. Έγινε η επανάσταση. Πάμε για καφέ τώρα.
colonel244

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

...
Ας πάψουμε λοιπόν να βλέπουμε τον Χριστό ως μια φυσική οντότητα γιατί δεν είναι παρά μια διαχρονική έκφανση της ριζοσπαστικής αλλαγής, της εωσφορικής ρήξης με το εδραιωμένο κατεστημένο...

Ποτέ δεν πάψατε, να μην Τον βλέπετε έτσι, δλδ, "εν σαρκί"!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Η επανάσταση αποδείχτηκε ένα όνειρο
Μια βολεμένη και ευφυής δικαιολογία
Διατηρούμε την εσώτερη μιζέρια μας
Με επαναστατική φρασεολογία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oize]

Κάθισα μερόνυχτα ατελείωτα, μήνες, χρόνια και έτριβα το κεφάλι μου πάνω από αυτή τη μοιρολατρία που καταργεί την έννοια της επανάστασης... Με αφετηρία αυτήν τη μοιρολατρία ξεκίνησα, όχι ως αφελής. Μελετώντας την "απελπισμένη" Hannah Arendt, τον "σουρεαλιστή" Herbert Marcuse, τον "ουροβόρο" Karl Marx... από εκεί ξεκίνησε ο τρελός αναστοχασμός της Ύστατης Επανάστασης. Και θα μου πεις, αν η κανονική επανάσταση είναι αδύνατη, πώς είναι δυνατόν να εκπληρωθεί η Ύστατη, η Παγκόσμια...;

Εύλογο ερώτημα στο οποίο όμως δίνω απάντηση. Ξέρεις, δε μιλάω για στρουμφάκια σε εξακόσιες σελίδες υλικό. Ακριβώς αυτό δείχνω: Πώς είναι δυνατόν η εν γένει παραπλανητική έννοια της Επανάστασης να κατευοδωθεί σε εκείνο το ύστατο κέλευσμα που θα μας χειραφετήσει από τις θανατερές αρπαγές του Καπιταλισμού; Αν ο Λόγος ως εδώ απέτυχε, αν ο Λόγος είναι πλέον κωμωδία, ποια θα ήταν η καλύτερη προσέγγιση ώστε να αναζωπυρωθεί το επαναστατικό πνεύμα που πλέον, παρά τα φαινόμενα, έχει αποτελματωθεί; (το 'πιασες το υπονοούμενο

Υπάρχει διάχυτη μια συζήτηση στις σελίδες των αναρχικών βιβλιοθηκών, σε κοινωνιολογικά journals και μανιφέστα, περί αυτής αποτελμάτωσης του διαχρονικού επαναστατικού κινήματος. Και τι ειρωνεία! Στη φάση ακριβώς που τα κατασταλτικά πλέγματα των πληρεξούσιων κοντέυουν να αποκορυφώσουν το μακραιώνιο έργο τους, τώρα είναι ακριβώς που έχουμε ξεμείνει από λόγια και ίδιως από πράξεις!

Έρχεται λοιπόν κάποιος με την έλλογη λύση που όμως διαφεύγει των λογοκεντρικών τακτικών που ως εδώ αποδείχτηκαν μία φάρσα. Ακούει το απελπισμένο κάλεσμα και αποφασίζει να αφιερώσει όλες του τις διανοητικές δυνάμεις προς χάριν αυτού του ύστατου χτυπήματος... Κάθεται και σας λέει μετά από πολύ σκέψη ότι η λύση στα βάσανά μας ξεκινάει από μια πρώτη συνειδητοποίηση: Ότι, καταρχάς, η ιστορική νομοτέλεια δεν είναι ταυτόσημη από την αρχή ως το τέλος με τις κατασταλτικές εφαρμογές του Εγώ (δηλαδή, την πατριαρχία). Απεναντίας, οι εφαρμογές αυτές αποτελούν μια φάση του ανθρωπολογικού γίγνεσθαι που διαρκεί περίπου 3.000 έτη. Το ότι ο φίλος μας ο Dr Strangelove το έριξε στη μοιρολατρία οφείλεται στην περιορισμένη εμβέλεια θέασης του γίγνεσθαι. Τον ενδιαφέρει μόνο το τόμαρι του. Αν δεν καταφέρει αυτός να βιώσει την μεγάλη κοσμοϊστορική ανατροπή δεν πρόκειται αυτή ποτέ να συμβεί- του είναι αδιάφορο. Αλλά η έννοια της Ύστατης Επανάστασης υπερβαίνει κατά πολύ το γαντζωμένο από τον υπολογιστή κούτουλό μας και τις ανακυκλώσεις της βλέννας μας. Πρόκειται για μια φυσική, αναπόδραστη χρονοβόρα διαδικασία που εν πολλοίς συμβαίνει από μόνη της: την επιβοηθούν τα ίδια τα ηλεκτρονικά, τεχνολογικά, τεχνογνωσιακά μέσα, ο διακειμενικός αναβρασμός, η αυθόρμητη αναστοχαστική άνθιση του υποκειμένου. Ειλικρινά, δεν έχω χρόνο να κάτσω να γράψω το Μανιφέστο της Ύστατης Επανάστασης ξανά από την αρχή στα φόρουμ. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι η Ύστατη Επανάσταση συμβαίνει ήδη και σύντομα θα γίνει καταφανής η μεταστροφή προς εκείνον τον προσανατολισμό που θα δικαιώσει τις πιο ρομαντικές μας ενοράσεις (κωλόφαρδε Doctor, σου 'κατσε πάλι!):

...Ευλόγως, η θεωρητική
παρέμβαση που αποκαλούμε αποδόμηση, (....) μπορούμε να πούμε ότι
είναι το πιο καταφανές δείγμα της αναπλώρισης της αναστο-
χαστικής αιχμής προς τη δυσεπίλυτη ύστατη χειραφέτηση της
ανθρωπότητας. Η πολιτική λογική της διαβρώνει όχι μόνο τον
ιστό των αναγκαιοτήτων που μας έχουν επιβληθεί αλλά μας δι-
ανοίγει και στη δυνατότητα μιας ελεύθερης βούλησης, που ακό-
μη δεν την έχουμε αξιολογήσει επαρκώς απροκατάληπτα από τους
πλαστούς συσχετισμούς της με τα εν λόγω τυραννικά κατασταλτικά πλέγματα.
Το πώς επιτυγχάνεται αυτή η κρίσιμη διορατική θέαση θα γί-
νει κατανοητό αφού φέρουμε στην επιφάνεια τα ζητήματα που
μεταθέτουν την προσοχή μας στον αντίποδα της ορθολογικό-
τητας εκείνης που για αιώνες τώρα εξυπηρετεί το εγωλογικό
υποκείμενο: κι εδώ, φυσικά, μιλάμε για το ασυνείδητο αλλά και
για το ενδεχομενικό περιβάλλον. Με μια διαδικαστική σκοπιά
θα βλέπαμε πως αμφότερα διέπονται από ένα κοινό γνώρισμα
που τα διαφοροποιεί σαφέστατα από την κατασταλτική ενορ-
χήστρωση που επιχειρεί η χρησιμοθηρική συνείδηση. Το απρό-
βλεπτο χάος, το αμιγές συμβάν που ξεγλιστράει από τα σχε-
διαγράμματα της μακροπρόθεσμης προσδοκίας, συνιστούν, σε
γενικές γραμμές, τον παράγοντα εκείνο που, αργά ή γρήγορα,
είθισται να υποσκάπτει ακόμη και τις πιο επιστάμενες δρομο-
λογήσεις της ιδιοτελούς νόησης. Αμφότερα, το ασυνείδητο και
το περιβάλλον, είναι η κοιτίδα του Άλλου, το σαφές όριο του
Ιδίου, η ψυχολογική και τοπολογική, αντιστοίχως, έκταση επί
της οποίας η αποίκιση των ωφελιμιστικών σχεδίων του Εγώ,
είτε στη συγχρονική είτε στη διαχρονική διάσταση, παρακωλύ-
εται από εκ φύσεως ακανόνιστες συνθήκες. Ωστόσο είναι γε-
γονός ότι η αποικιακή επέκταση του Εγώ προς το ψυχολογικό
και τοπολογικό περιβάλλον έχει ήδη προχωρήσει αρκετά, παρά τις όποιες αντιξοότητες. Όχι, όμως, δίχως το ανάλογο κόστος.
Διότι η ενδεχομενικότητα με την οποία οριοθετείται η συνειδη-
τή προβλέψιμη διαχείριση των γεγονότων διακρίνεται από την
απόκεντρη λειτουργικότητά της, τη χαοτική α-περιοδικότητα
και τη συστημική της ολιστικότητα- γνωρίσματα που αντιδια-
στέλλονται το όποιο εγχείρημα επικέντρωσης και συγκέντρω-
σης που στην ανάγκη της συσσώρευσης πόρων η χρησιμοθη-
ρική συνείδηση επιδίδεται κατά κόρον. Τούτη η φυγόκεντρη
λειτουργικότητα που υποθάλπτεται πλέον δομικά (σ.σ. όπως μέσω του Διαδικτύου), αν και εν πολλοίς τιθασεύεται στα πλαίσια
των κεντρομόλων σκοπιμοτήτων, είναι φορές που αυτομάτως
διασπάει την αμείλικτη επικέντρωση των σχεδίων κατά τρόπο
παροιμιώδη, καθώς δεν είναι σπάνιο το να τη δεις να υφέρπει
υπονομευτικά στην ίδια τη σκοπιμότητα του εκμεταλλευτή (εκ
του ασυνείδητου) ή στην ίδια την ανατρεπτική συγκυρία (εκ
των περιβαλλοντικών συνθηκών). Σωρευτικά, η φυγόκεντρη
αυτή τροπή τώρα πια γεννάει ολοκληρωτικά ναυάγια…

Δηλαδή, συγγνώμη, έχεις την εντύπωση πως η τρέχουσα κατάρρευση εξυπηρετεί κάποια συνωμοσιολογικα πλάνα;

Ας γελ------

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

"Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα, παρά μονάδα τις αλυσίδες τους", είχε πει ο Μαρξ. Παρόμοια θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι Αφυπνιζόμενοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα, παρά μονάχα τον ύπνο τους και οι Εγρήγοροι την άγνοιά τους. Είμαστε όμως μαζοχιστές: δε θέλουμε να χάσουμε τον πόνο μας! Θέλουμε να συνεχίσουμε να πονάμε, γιατί πως αλλιώς θα νιώθουμε πραγματικοί; Χωρίς "κάψες" και "κλάψες" είμαστε ένα τίποτα, ο κόσμος δεν υπάρχει. Ενώ αντίθετα όταν καταναλώνουμε τους πάντες και τα πάντα (απ' τα κραγιόνια στα Hondos μέχρι και τα συναισθήματά μας), όταν αλληλοφαγωνόμαστε μεταξύ μας για το ποιος είναι ποιος και ρίχνουμε και καμιά τρολιά στα φόρουμ ή χλεύη ειρωνική, αυτόματα αποκτούμε νόημα ύπαρξης! Που είναι όμως μια παθογένεια της εννοειδούς ταυτότητας, της πλήρης και αδυσώπητης ταύτισης των σκέψεων με τη συνείδησή μας. Με τον ίδιο τρόπο που χανόμαστε μέσα στις σκέψεις μας, ή ονειρευόμαστε χωρίς να έχουμε συνείδηση ότι ονειρευόμαστε, έτσι και ο παρατηρητής χάνεται μέσα στο λαβύρινθο του μυαλού - εγκεφάλου του. Χάνοντας τη διαύγεια και τη συνείδησή μας καταλήγουμε να ταυτιζόμαστε με τις σκέψεις μας, τις ιδέες μας και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα.

Πάρτε μας τα αρνητικά συναισθήματα, απαλλάξτε μας από τον πόνο και θα εξαφανιστούμε από προσώπου γης. Όποιος δεν είναι ερωτευμένος, όποιος δεν είναι καψούρης, όποιος δεν πονάει και δε βασανίζεται δεν μπορεί να ζήσει τη ζωή. Πώς μπορείς να είσαι καψούρης και να πονάς για το όνειρό σου ή την παραίσθησή σου; Ε λοιπόν μια ζωή όπου τα πάντα είναι όνειρο και δεν υπάρχει τίποτα το πραγματικό, το ουσιαστικό, το χειροπιαστό, το "έξω από εσένα", κάτι με το οποίο να μπορείς να ταυτιστείς και να εξιδανικεύσεις, δε θα είναι πια ζωή, αλλά θάνατος!

"Αφέντης δείται δούλου και δούλος αφέντου" (ο αφέντης έχει ανάγκη από το δούλο και ο δούλος από τον αφέντη), λέγανε οι αρχαίοι. Δεν ψάχνουμε να βρούμε τι μας ενώνει αλλά πάντα, πεισματικά τι μας χωρίζει. Όλοι εναντίων όλων, αυτός είναι ο πολιτισμός της ανθρώπινης παρακμής.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oize]

'Ετσι ακριβώς. Αλλά έλα στη θέση μου να σου επιτίθενται από παντού να δεις τι ωραία που θα ερωτευτείς τη μαχαίρα...
Πόλεμος πατήρ πάντων, είπες κάποτε μεγάλε σκοτεινέ δάσκαλε.
Ας είναι.
Πάντως ο αληθινός συνήγορος του Διαβόλου, Dr. BoringLove είναι με το μέρος μου.
Ιδού η συγκινητική του αγόρευση:

https://morningstar-astreas.blogspot.gr/2012/09/actus-legitimus.html

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

"Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα, παρά μονάχα τις αλυσίδες τους", είχε πει ο Μαρξ. ...

: Και οι "Μαρξιστές-Λενινιστές κλπ κλπ κλπ", επί εβδομήντα χρόνια τις έκαναν χαλύβδινες, ώσπου προέκυψε ...η κόκα κόλα!

...Παρόμοια θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι Αφυπνιζόμενοι δεν έχουν να χάσουν τίποτα, παρά μονάχα τον ύπνο τους και οι Εγρήγοροι την άγνοιά τους...

: Οι Εγρήγοροι μου μοιάζουν ολίγον τι, με παρθένους νυμφίους σε παραδοσιακό για την περίσταση χορό, πριν πάνε στο...λευκό σεντόνι!

... Είμαστε όμως μαζοχιστές: δε θέλουμε να χάσουμε τον πόνο μας! Θέλουμε να συνεχίσουμε να πονάμε, γιατί πως αλλιώς θα νιώθουμε πραγματικοί; Χωρίς "κάψες" και "κλάψες" είμαστε ένα τίποτα, ο κόσμος δεν υπάρχει. ...

: Πιστεύω πως υπάρχει...Απλά, αυτός είναι ο κόσμος, που πρέπει να νικήσεις και να τον αγαπήσεις!

... Που είναι όμως μια παθογένεια της εννοειδούς ταυτότητας, της πλήρης και αδυσώπητης ταύτισης των σκέψεων με τη συνείδησή μας. Με τον ίδιο τρόπο που χανόμαστε μέσα στις σκέψεις μας, ή ονειρευόμαστε χωρίς να έχουμε συνείδηση ότι ονειρευόμαστε, έτσι και ο παρατηρητής χάνεται μέσα στο λαβύρινθο του μυαλού - εγκεφάλου του. ...

...κι αλίμονο αν δεν υπάρχει κάποια Αριάδνη ή η αρχή κάποιου μίτου στη ζωή του ...παρατηρητή!

Χάνοντας τη διαύγεια και τη συνείδησή μας καταλήγουμε να ταυτιζόμαστε με τις σκέψεις μας, τις ιδέες μας και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα. ...

...Επειδή ίσως μας διαφεύγει, ότι μόνον το παρόν είναι αληθινό και η αλήθεια μένει σ' αυτό.Κατά τα λοιπά, όλες οι (υπόλοιπες) σκέψεις πεθαίνουν σαν πηγολαμπίδες!

Πάρτε μας τα αρνητικά συναισθήματα, απαλλάξτε μας από τον πόνο και θα εξαφανιστούμε από προσώπου γης. Όποιος δεν είναι ερωτευμένος, όποιος δεν είναι καψούρης, όποιος δεν πονάει και δε βασανίζεται δεν μπορεί να ζήσει τη ζωή. Πώς μπορείς να είσαι καψούρης και να πονάς για το όνειρό σου ή την παραίσθησή σου; Ε λοιπόν μια ζωή όπου τα πάντα είναι όνειρο και δεν υπάρχει τίποτα το πραγματικό, το ουσιαστικό, το χειροπιαστό, το "έξω από εσένα", κάτι με το οποίο να μπορείς να ταυτιστείς και να εξιδανικεύσεις, δε θα είναι πια ζωή, αλλά θάνατος!

...

...ή "ψηφιακή ζωή"!!!

"Αφέντης δείται δούλου και δούλος αφέντου" (ο αφέντης έχει ανάγκη από το δούλο και ο δούλος από τον αφέντη), λέγανε οι αρχαίοι. Δεν ψάχνουμε να βρούμε τι μας ενώνει αλλά πάντα, πεισματικά τι μας χωρίζει. Όλοι εναντίων όλων, αυτός είναι ο πολιτισμός της ανθρώπινης παρακμής

Κρατάει όμως αυτός( ο πολιτισμός), κοντά τέσσερις( άν όχι και παραπάνω! )χιλιάδες χρόνια, κατά "τας γραφάς"!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

https://morningstar-astreas.blogspot.gr/2012/09/actus-legitimus.html

"...And I still believe in nothing..." λες στην υπογραφή σου: BELIEVE IN ME THEN τον "αρλούμπα". Το ίδιο είναι.

Κυρίες και κύριοι ένορκοι,

Αθώος ο κατηγορούμενος!
​

Έχεις πάρει πολύ στα σοβαρά το ρόλο σου oize, γιατί σε μέλλει τόσο πολύ να σε πιστέψουν; Εσύ αυτό που είχες να κάνεις το έκανες, έβγαλες το βιβλίο σου, τώρα αυτό θα παίξει το ρόλο του ως ελκυστής στο Υπερπέραν και ότι είναι να γίνει θα γίνει.

Όποιος θέλει να ζήσει στην κοινωνία των υπνωτισμένων, ας το κάνει με χαρά σαν να ζει το ευτυχισμένο matrix του. Μέχρι που το 18χρονο θα μεγαλώσει κι απ' το e-steki θα βγει στην εργασιακή αρένα να καλοπεράσει για να αναστοχαστεί στο τι σημαίνει πραγματικά ευτυχία. Ο μόνος τρόπος για να περνάμε όλοι καλά, είναι να ζούμε όλοι για όλους. Άμα ζούμε για την πάρτυ μας, στο τέλος όλοι θα πεινάσουμε.

Ακόμα κι η πείνα όμως δεν είναι ο πραγματικός εχθρός, αλλά το μαύρο σκοτάδι της ψυχής μας. Ότι τρέφεται απ' τα αρνητικά μας συναισθήματα και μας σκλαβώνει μέσα στη μιζέρια του. Ο δρόμος για την ελευθερία δεν είναι παιδική χαρά, ούτε δυστυχώς είναι κάτι που μπορείς να το μοιραστείς με τους άλλους. Μπορείς να ανταλλάξεις ιδέες, να αλληλοεμπνευστείς, να πάρεις ώθηση αλλά το Υπερ-Σημείο είναι δικό σου είδωλο, ότι κι αν σου πει ο διδάσκαλος ή ο προφήτης, εσύ είσαι αυτός που πρέπει να το ανακαλύψει και σε σένα θα αποκαλυφθεί.

Δεν ξέρω πολλά για τον Κρόουλι και το Θέλημά του, έχω την εντύπωση όμως ότι σχετίζεται με το "Θέληση για Δύναμη" του Νίτσε. Αδύνατος δεν είναι αυτός που πολέμησε και έχασε τη μάχη, αλλά αυτός που δεν την ξεκίνησε καν. Πιστεύεις ότι ένας τέτοιος άνθρωπος αξίζει την ελεημοσύνη μας; Αν ο δυνατός αμφιταλαντεύεται αν πρέπει ή δεν πρέπει να δείξει έλεος, ο αδύναμος σε αντίστοιχη περίπτωση θα έλεγε σίγουρα όχι.

'Ετσι ακριβώς. Αλλά έλα στη θέση μου να σου επιτίθενται από παντού να δεις τι ωραία που θα ερωτευτείς τη μαχαίρα...

Διάβασα σήμερα αυτό το άρθρο. Ένιωσα την ανάγκη να το ποστάρω στο αντίστοιχο θρεντ στο στέκι. Ξεκίνησα με τίτλο: "Ο φτωχός λαός τους γύρισε την πλάτη", πατώντας πάνω στη μικρή συμμετοχή, για να συνεχίσω..."στα τσογλάνια" της... Με το που έγραψα τη λέξη "τσογλάνια" με πλημμύρισε μια τέτοια ασυνείδητη, παρανοϊκή οργή, σαν να ξυπνήσανε χίλιες τίγρης κι άλλα τόσα λιοντάρια. Έβγαλα μια κραυγή και χτύπησα το χέρι μου μανιασμένα στο γραφείο. Πρώτη φορά μου συμβαίνει κάτι τέτοιο. Ευτυχώς στο καπάκι σκέφτηκα λογικά "Μα τι μαλακίες κάνω; Δεν είναι δικός μου αυτός ο πόλεμος".

Πως αντιμετωπίζεις το συμπυκνωμένο κακό; Ο θεός Άρης είναι τελικά ο πιο παρεξηγημένος θεός. Νομίζουμε ότι είναι ένας αιμοδιψής κακός θεός που θέλει να βάζει τους ανθρώπους να σφάζονται πολεμώντας ο ένας τον άλλο. Το αληθινό αρχέτυπο όμως του θεού αυτού είναι η μάχη με τον ίδιο μας τον εαυτό. Εκεί βρίσκεται η πραγματική αρένα της μάχης κι ο θεός Άρης είναι σύμμαχος κάθε αποφασισμένου, Θεληματικού πολεμιστή. 8)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

​

Έχεις πάρει πολύ στα σοβαρά το ρόλο σου oize, γιατί σε μέλλει τόσο πολύ να σε πιστέψουν;

Όποιος θέλει να ζήσει στην κοινωνία των υπνωτισμένων, ας το κάνει με χαρά σαν να ζει το ευτυχισμένο matrix του. Μέχρι που το 18χρονο θα μεγαλώσει κι απ' το e-steki θα βγει στην εργασιακή αρένα να καλοπεράσει για να αναστοχαστεί στο τι σημαίνει πραγματικά ευτυχία. Ο μόνος τρόπος για να περνάμε όλοι καλά, είναι να ζούμε όλοι για όλους. Άμα ζούμε για την πάρτυ μας, στο τέλος όλοι θα πεινάσουμε.

το μαύρο σκοτάδι της ψυχής μας.

Δεν ξέρω πολλά για τον Κρόουλι και το Θέλημά του, έχω την εντύπωση όμως ότι σχετίζεται με το "Θέληση για Δύναμη" του Νίτσε. Αδύνατος δεν είναι αυτός που πολέμησε και έχασε τη μάχη, αλλά αυτός που δεν την ξεκίνησε καν. Πιστεύεις ότι ένας τέτοιος άνθρωπος αξίζει την ελεημοσύνη μας; Αν ο δυνατός αμφιταλαντεύεται αν πρέπει ή δεν πρέπει να δείξει έλεος, ο αδύναμος σε αντίστοιχη περίπτωση θα έλεγε σίγουρα όχι.

Παράγγειλε το βιβλίον του Νόμου αν δεν το έχεις ήδη και θα καταλάβεις ότι η σχέσις που έχει ο Νίτσε με τον Κρόουλι είναι όποια η σχέσις της οδοντογλυφίδος με μια τεράστια συμπαγή κολώνα μέσα στο φιλοσοφικό παλάτι του ευρωπαικού πολιτισμού, μια ανατρεπτική κουλτούρα, ωστόσο μια κουλτούρα λογικής, εναντιωμένη σε κάθε τι υπερφυσικό και εξωκοσμικό. Μόνο στο ύφος ομοιάζουν τα δύο έργα και μόνο. 'Οχι εις την ουσίαν. Το Βιβλίον του Νόμου είναι από αυτά τα βιβλία που διαβάζεις και μετά δεν νοιώθεις την παραμικρή επιθυμία να ανατρέξεις. Παρά το ότι τα άλλα έργα του είναι αξιολογότατα, πιθανόν γιατί τα έχει γράψει ξύπνιος. Με τον Νίτσε όμως, όχι μόνο ο κοιμώμενος νέος μπορεί να αφυπνιστεί από τα μεστά και χρήσιμα νοήματά του, αλλά όλο και θα ανατρέχει εις αυτόν. Ο ένας, ο Νίτσε, φιλόσοφος μέγας υπαρξιστής, αρνείται κάθε δόγμα, κάθε, κάθε δαίμονα και θεό, ο άλλος όχι απλά δεν τους αρνείται, αλλά ισχυρίζεται ότι γράφει το Βιβλίον του Νόμου καθ' υπαγόρευσιν ενός δαίμονος ονόματι Αιβάς. Δηλαδή η πατρική σου συμβουλή προς τους νέους και όλους τους υπνωτισμένους είναι να διαβάσουν βιβλία που έχουν γραφτεί από υπνωτισμένους για να τους αφυπνίσουν ; Προσωπικώς, το συγκεκριμένο βιβλίο το θεωρώ ό,τι πιο ασήμαντο και χλιαρό στην ιστορία της Μεταφυσικής. Το προσπέρασα αμέσως αφού το ανέγνωσα σε αντίθεση με τον Νίτσε που εξακολουθεί και με εκστασιάζει όσες φορές και να τον διαβάσω, όσα χρόνια και αν πέρασαν. Και συγνώμη, ο αναστοχασμός των 18χρονων αν γίνει με φαντάσματα και βαμπίρ....Το μαύρο σκοτάδι της ψυχής μας πράγματι....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oize]

Θα έλεγα ότι αυτός ο βαθύς διαχωρισμός, τον οποίο διακρίνει ο Dr. Strangelove, μεταξύ του Νίτσε και του Crowley είναι μάλλον ζήτημα μιας εννοιολογικής προκατάληψης την οποία είναι θαρρώ καιρός να μάθουμε να την αντιμετωπίζουμε με νέες στρατηγικές κατανόησης. Συγκεκριμένα αναφέρομαι στην αντίθεση μεταξύ μεταφυσικής (Crowley) και εμμένειας (Νίτσε), μια αντίθεση της οποίας οι συνεπαγωγές δημιουργούν δύο συγκρουόμενες οντολογίες, θα μπορούσε να ειπωθεί του Θεού (μεταφυσική) και του Διαβόλου (εμμένεια). Να λοιπόν γιατί αρέσει στον Dr Strangelove να είναι συνήγορος του Διαβόλου... οι αίτιες εξιχνιάζονται σε τέτοιο βάθος. Αλλά από την άλλη θα πει κανείς, τι στο καλό κάνει ο Crowley υπό την κατηγορία του Θεού; Και κάπως έτσι φαίνεται το πόσο ελαστικό παιχνίδι είναι το παιχνίδι των λέξεων!- πράγμα που καθιστά κι εμένα έναν επίδοξο συνήγορο του Διαβόλου εξιστάμενο στον Dr. Strangelove.

Για να μιλήσω πιο ξεκάθαρα (ώστε να μας καταλάβουν και τα 18χρονα) έχουμε πλέον ανέλθει στη φάση τη μετα-λογοκεντρική, στην οποία αναδεικνύεται εορταστικά για το υποκείμενο η λεγόμενη πρισματική γνωσιολογία. Τι εστί πρισματική γνωσιολογία; Όταν οι άτεγκτες κατηγορίες και οι δογματικές διαζεύξεις απομυθοποιούνται, θέτοντας ένα τέλος στην αριστοτέλεια λογική, εκείνο που συμβαίνει στο διακειμενικό πλέγμα (δηλ., στο σύνολο των νεοφανών δημιοσευμένων κειμένων) είναι μια πρωτοφανής πολυμιγής σύμπλεξη εννοιών σε άπειρες σημασιολογικές εκφάνσεις που πλέον διαφεύγουν την οποιαδήποτε σαφή οριοθέτηση κι άρα κατηγοριοποίηση. Κατά συνέπεια, βάλλεται και η πιο πρωτογενής έννοια του ορίου, της κατηγορίας... η έννοια της αντίθεσης, της διαζευκτικής κρίσης, των αποκλεισμών... εν κατακλείδι, της αποφατικότητας.

Άρα όταν αναφερόμαστε στην πρισματική γνωσιολογία ουσιωδώς κάνουμε λόγο για τη μεταστροφή στην καταφατική διαχείρηση των πληροφοριακών δεδομένων, η οποία "αυγατίζει" τις σημασιολογικές "αποχρώσεις" κατά τρόπο που μας διανοίγει στους φαντασιακούς ορίζοντες της ίριδας. Φαντασιακούς, γιατί; Επειδή ακριβώς η καταφατικότητα είναι μια διαβρωτική διαχείρηση που δεν επιδέχεται διαζεύξεων κι άρα οριοθετήσεων, που από το πιο στοιχειώδες επίπεδο προωθεί τη fuzzy logic (ο προγραμματιστής parafernalia, καταλαβαίνει πολύ καλά τι εννοώ εδώ με αυτην την έννοια), ώστε η οποιαδήποτε οροθέτηση της Τυπικής Λογικής να φανερώνεται ως απλώς άλλη μια προκατάληψη, έστω κι αν άριστα θεμελιωμένη.

Ας αφυπνιστούμε λοιπόν με αυτό το καταφατικό (και πραγματικά "διαβολικό") μάτι στην πλαστότητα της ανωτέρω διάζευξης: μεταφυσική - εμμένεια. Σας πληροφορώ ότι κι αυτή η τόσο θεμελιώδης αντίθεση είναι απόρροια της "δυσκοίλιας" λογοκρατίας, από την οποία φαίνεται φορές-φορές να υποφέρει ο Dr. Strangelove...
Ο Aleister Crowley μίλησε ουσιωδώς για το ίδιο πράγμα με τον Νίτσε, για τη "Θέληση για Δύναμη" που δεν είναι παρά ταυτολογία καθώς Θέληση = Δύναμη. Άρα Θέληση για Θέληση, Δύναμη για Δύναμη. Τι ακριβώς εκφράζει αυτή η φράση; Τη δυναμική της διαδικασίας, ότι κατακτούμε την ισχύ της αυτοπραγμάτωσης υπερθεματίζοντας ξανά και ξανά το πρωτογενές αμάρτημα της αυτοαναφορικής έντασης (του συνειδέναι!) δίχως την παραμικρή αίσθηση διαχωρισμού από κάποιο παραβιασμένο όσιο καθήκον, δηλαδή την αίσθηση ενοχής. Διότι ολόκληρη η οντολογία του Θελήματος επικεντρώνεται άνευ αντιθέσεων κι αντίπαλου δέους στην περαιτέρω αύξηση της εμβέλειας του Θελήματος- δεν υπάρχει κάτι άλλο πέραν αυτού. Σκεπτόμενοι έτσι οι Νίτσε-Crowley επέδειξαν την ισχυρή μετα-λογοκεντρική τους νόηση. Άλλωστε όταν ο Νίτσε είπε ότι ο Θεός είναι νεκρός εννοούσε τον Λόγο. Επίσης, όταν ο Crowley είπε ότι ο Νόμος είναι το Θέλημα εννοούσε την οριστική πάταξη του Νόμου (Θεού-Λόγου)
Στα ίδια πράγματα αναφέρονται αμφότεροι, η διαφορά τους έγκειται απλώς σε ζήτημα αισθητικής χειρονομίας και μόνον.

Θα μου πεις τώρα, είναι μήπως το ίδιο να ζεις σε ένα Σύμπαν της καθαρής Βούλησης (του Νίτσε) με ένα του πανδαιμόνιου (Crowley);
Αν κάποιος διακρίνει διαφορά σημαίνει ότι δεν έχει απεμπλακεί από τα δίχτυα της λογοκρατίας, διότι δεν έχει ακόμη απομυθοποιήσει την εγγενώς πλασματική φύση της εκάστοτε σημασίας. Το ότι ο Crowley είχε σχέση με διάφορες οντότητες της ανώτερης διάστασης αυτό δεν τον καθιστά αμιγώς μεταφυσικό. Ομοίως, το ότι ο Νίτσε μιλούσε για την αέναη επιστροφή του χρόνου (παρά για την είσοδό μας σε άλλους κόσμους) δεν τον καθιστά, επίσης, αμιγώς υποστηρικτή της αποκλειστικής εμμένειας. Άποψή μου είναι ότι μιλούσαν ακριβώς για την ίδια ισχύουσα οντολογία... ειδάλλως ο Νίτσε ποτέ δε θα αναφερόταν (έστω και μεταφορικά) στη διονυσιακή θεουργία, ούτε ο Crowley θα ήταν πολέμιος της ιουδαιοχριστιανικής μεταφυσικής, εξαίροντας την ολοκληρωτική τερπνότητα των αισθήσεων.

Το πρόβλημα είναι ότι ο κάθε αναλυτής παρακωλύεται από την παρωχημένη πλέον ανάγκη για σαφείς εννοιολογικές οριοθετήσεις. Ενώ ο άνθρωπος που έχει απαλλαχθεί από την τυραννία των όρων θα έβλεπε τη φασματική συνύφανση όλων των αντιθέσεων, όπως αυτή μεταξύ της μεταφυσικής και της εμμένειας. Είμαι σίγουρος ότι αν φέρναμε τη βροχερή αυτή βραδιά στο τραπέζι αμφότερους τον Νίτσε και τον Crowley θα συμφωνούσαν σε όλα εγκαρδίως, επειδή ακριβώς είχαν απελευθερωθεί από τα δεσμά του Λόγου- αυτή είναι η κρίσιμη διαφορά, Dr Strangelove, κι όχι εκείνη που υπέδειξες...

Καθαίρεση των αντιθέσεων.... στους μεταμοντέρνους καιρούς είναι η πιο εμβληματική διαδικασία που μας συμβαίνει. Σκεφτείτε όλες τις αντιθέσεις που γνωρίζετε και απολαύστε το πως λιώνουν κι αφομοιώνονται από την εντατική εκμηδενιστική επίδραση του Υπερσημείου. Τούτη εδώ είναι η Έκσταση της Νουιτ!~

45. "The Perfect and the Perfect are one Perfect and not two; nay, are none!" Liber Al

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.