Η στιγμή που νιώσατε τον μεγαλύτερο φόβο

Γιάννης · 13-12-05

Υπάρχει κάποια στιγμή στην ζωή σας που στην κυριολοξία κοντέψατε να τα κάνετε πάνω σας? να σεστήτε δηλαδή απο τον φόβο σας?
Δεν μιλάμε για light καταστάσεις του στύλ φοβήθηκα μην χάσω το μάθημα αλλα ακραίες καταστάσεις!

Dark_kronos · 13-12-05

Βασικα δεν θυμαμε καπια στιγμη που να φοβιθικα πραγματικα... Ισως η φορα που φοβιθικα πιο πολυνα ητανε πριν εναν χρονο, λιγα δευτερολεπτα πριν τρακαρουμε

MonaXoS · 13-12-05

Εγώ πάλι μπορώ να θυμηθώ ένα περιστατικό όπου κοιμόμουνα μαζί με την κοπέλα μου και ξαφνικά νιώθω σαν να με κλωτσάει, ξυπνάω και την βλέπω αγχωμένη να κοιμάται. Ξαφνικά πατάει μια τσιρίδα και πετάγεται όρθια λες και πήγαν να τη σφάξουν!!!

Άσε που μόλις την ξύπνησα (κοιμόταν ενώ τσίριζε!!!) για λίγα δευτερόλεπτα με ρωτούσε ποιος είμαι! Τα έπαιξα πραγματικά! Σαν σκηνή από θρησκευτικό θρίλερ ήταν.

Το περίεργο είναι ότι μετά δεν θυμόταν ούτε τι όνειρο είδε (θυμόταν μόνο ότι της ήταν δυσάρεστο), αλλά ούτε και τα δευτερόλεπτα της "αμνησίας"...

dooo · 13-12-05

όταν με πήρε φίλος του αδερφού μου, 3 τη νύχτα για να μου πει ότι ο αδερφός μου χτύπησε με τη μηχανή και είναι στο νοσοκομείο.

Μου'φυγε το θκατό, κυριολεκτικά.

kleftra · 13-12-05

Εγώ θυμάμαι δύο,βέβαια ο φόβος ήταν διαφορετικός:
Στην πρώτη πριν ενάμιση χρόνο περίπου όταν τρακάραμε(πολύ άσχημα) βράδυ στην κακιά σκάλα(εθνική Αθηνών - Κορίνθου για όποιον δεν ξέρει) και το περίεργο ήταν που δεν φοβήθηκα κατά την διάρκεια της σύγκρουσης που χτύπαγε το αυτοκίνητο δεξια κι αριστερά στις μπαρες αλλα΄ακριβώς πριν όταν συνηδητοποίησα ότι χάσαμε τον έλεγχο του αυτοκινήτου και θα τρακάρουμε.
Την δεύτερη πάλι ατύχημα αλλά δεν ήμουν κι εγώ μέσα.Ήμασταν παρέα δύο αυτοκίνητα πριν τρία χρόνια εκδρομή στον Παρνασσό και τράκαρε το άλλο αυτοκίνητο.Η φρίκη ξεκίνησε επειδή ένας φίλος χτύπησε σοβαρά και δεν υπήρχε ασθενοφόρο.Έχετε ακούσει που λένε μην μετακινείται τους ασθενείς απο τροχαίο,εκεί να σας δω τι κάνετε;Στον Παρνασσό δεν υπάρχει νοσοκομείο παρά μόνο ιατρικό κεντρο το οποίο δεν έχει ασθενοφόρο,πλησιέστερο νοσοκομείο υπήρχε στη Λειβαδιά αλλά δεν μπορούσε να στείλει ασθενοφόρο,η αστυνομία δεν ερχόταν έτσι τον μεταφέραμε μόνοι μας με το άλλο αυτοκίνητο.Πρώτα πήγαμε στο ιατρικό κέντρο που προανέφερα απο όπου μας παρέπεμψαν στη Λειβαδιά γιατί δεν είχαν την υποδομή να τον περιθάλψουν(μας δώσαν βέβαια τις πρώτες βοήθειες).Τέσπα στην διαδρομή προς Λειβαδιά κι ενώ μέχρι στιγμής το παλικάρι είχε τις αισθήσεις του κι εμείς του μιλάγαμε συνέχεια για να μην χάσει επαφή σταματα να μας απαντά.Εκεί χεστ*καμε πανω μας.Μέχρι να μας διαβεβαιώσουν στο νοσοκομείο ότι ήταν οκ. είχαμε αλλάξει εκατό χρώματα.

Maggie · 13-12-05

Όταν η αδελφή μου ήταν 2 χρονών και κατέβηκε με τη στράτα τα 7 τσιμεντένια σκαλιά του εξοχικού μας σε στυλ ''αναποδογυρίσματος'' :worry:

Εν τω μεταξύ δεν υπήρχε και νοσοκομείο εκεί :mad:

και ήταν και μωρό

.....Εκεί φοβήθηκα πραγματικά....

faithplus1 · 13-12-05

Δεν μπορώ να θυμηθώ αν ήταν ο μεγαλύτερος φόβος που έχω νιώσει αλλά αυτό μου έρχεται στο μυαλό τώρα.Όταν μια μέρα ήμουν στο νοσοκομείο του Ρίου(Πάτρα) και τρυπήθηκα με σύριγγα που πρώτα είχα τρυπήσει μια γυναίκα.Ήταν παρασκευή, το νοσοκομείο είχε απεργία και θα μάθαινα τη δευτέρα αν αυτή η γυναίκα είχε AIDS ή καμιά ηπατιτιδα.Εκτός από το σαβ/κο που ήταν δραματικό, τη στιγμή του τρυπήματος τρόμαξα πολύ.

Founes · 13-12-05

Κι εγώ 2 φορές έχω φοβηθεί πάρα πολύ...

Η πρώτη, πριν από αρκετά χρόνια (το 1996) όταν φεύγαμε από ένα γήπεδο και είχαν προηγηθεί επεισόδια μεταξύ οπαδών και αστυνομικών. Την ώρα που φτάναμε εμείς σε εκείνο το σημείο ένας τροχονόμος για να ελέγξει την κατάσταση που επικρατούσε εκείνη την ώρα τράβηξε το πιστόλι του και σημάδευε ότι κινούνταν μπροστά του, φωνάζοντας... Ήμασταν στα 3-4 μέτρα μακριά του...

Τη δευτερη φορά που θημάμε, άρχισα να φοβάμε μετά που είχα συνηδιτοποιήσει τί ειχε γίνει... αφήστε το καλύτερα...

Dark_kronos · 13-12-05

Θυμιθικα αλλες δυο περιπτωσεις που φοβιθικα, και μαλιστα πολυ
1) Χειμονιατικο πρωινο στην Σουηδια, πριν παμε στο σχολειο εγω και η αδερφη μου.Εγω εβλεπα τηλεωραση περιμενοντας να βγει η αδερφη μου απο το μπανιο για να παω εγω (μια και στο αλλο μπανιο ητανε η μανα μου)και ξαφνικα ακουω ενα δυνατο γντουπ απο το μπανιο. Φωναζω την αδερφη μου και δεν λαμβανω απαντιση, παω να αναοιξω και ανακλυπτω οτι η πορτα ητανε κλειδωμενητο τι χ*θιμο εριξα ωσπου να κατευει η μητερα μου με το κλειδη και οσπου να συνελθει η αδερφη μου δεν λεγετε

2)Οταν ειμουν μικρος ενα σαβατιατικο πρωινο (νομιζω ηταν και κοντα στα χριστουγενα νομιζω) και αν θυμαμε καλα πηγενα τριτη. Τεσπα ητανε παλι πρωι και καπιος χτυπουσε το κουδουνι επιμονα και με πολυ γρηγορο ρυθμο (btw, αυτο με ξυπνισε) σηκωθικα για να ανοιξω και εν το μεταξυ ανηξε ο πατερας μου, κατι του ειπε η γειτονισα, εβαλε βιαστικα ενα πανταλονι και μια φανελα και κατευικε κατω ενω μου ειπε να μηνω ξαναπεσω για υπνο εγω. Μικρος τοτε που να φανταζομουνα τι μπορουσε να συμενει αυτο. Μετα απο λιγο ακουσα την αδερφη μου να κλαιει και ηρθε και ξαπλωσε στο κρεβατι μου, διπλα μου. Την ρωτισα τι εγινε αλλα αυτη συνεχισε να κλαει χωρια να μου πει τπτ (αν εγω πηγενα τριτη τοτε αυτη πηγενε εκτη, απλα σας το λεω για να εχετε μια ιδεα για ηλικιες) Τοτε θυμιθικα πως εφυγε βιαστικα ο πατερας μου και ο νους μου φανταζεστε σε ποσα πραγματα θα πηγε. Ξεσπιεμε και την ξαναρωταω τι εγινε, παλι καμια απαντιση. Το τι κλ@θιμο περασα... Την ρωταω και παλι "Τι εγινε; Πειραμε Φωτια" (σκευτικα οτι ισως ειχε παρει φωτια η γειτονισα και γι'αυτο εφυγε βιαστικα ο πατερας μου να βοηθιση, και ισως κατεπεκτασει η φωτια να μας επιασε και εμας) Τοτε μου ειπε ενα "πνηγμενο" οχι ενω ακομα εκλεγε.Την ξαναρωτισα τι εγινε και μου λεει "Το αμαξι" "Το αμαξι τι;" , την ρωταω και μου λεει να παω στο δωματιο της να δω. Παω στο δωματιο, κοιταω απο την μπαλκονοπορτα και βλεπω ενα σωορ κοσμο μαζεμενο, μια κλουβα να ειναι η μιση μεσα στην πιτσαρια μας και η αλλη μιση απο εξω, το αμαξι μας να εχει γινει πιτα και ο ενας τοιχος της πιτσαριας μας να εχει γκρεμιστει. Ευτιχος λοιπον ο φοβος μου ητανε για το τιποτα ουσιαστικα... Μονο υλικες ζημιες ευτιχος

zxr · 13-12-05

Όταν γεννήθηκα! Φοβήθηκα τόσο που έκανα ένα χρόνο να μιλήσω!! :laugh:

Σοβαρά τώρα. Η μια φορά ήταν όταν τράκαρα. Ένα τρακτέρ παραβίασε το ΣΤΟΠ και έβλεπα καρέ καρέ το αλέτρι που είχε πίσω να περνάει καμιά δεκαριά πόντους από το κεφάλι μου!

Τη δεύτερη φορά ήταν σε κατάδυση με μπουκάλες. Κάναμε συντήρηση υποβρυχίως στις εγκαταστάσεις ενός ιχθυοτροφείου και είδα μια σμέρνα κοντά στο ενάμισυ μέτρο να έρχεται κατά πάνω μου. Το χέρι κατευθείαν στο μαχαίρι και η στολή... λερωμένη!!! :laugh:

Άδειασα την μπουκάλα ίσα με 100 ατμόσφαιρες με μια αναπνοή!!!

Βέβαια όταν διαπίστωσα ότι η σμέρνα δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια σακούλα που είχε διπλώσει και "έπαιζε" με το φως έριξα μερικά υποβρύχια φάσκελα στον εαυτό μου!!! :laugh:

dooo · 13-12-05

Αρχική Δημοσίευση από zxr:
Όταν γεννήθηκα! Φοβήθηκα τόσο που έκανα ένα χρόνο να μιλήσω!!

εμ δεν ξανάμπαινες μέσα καλόμ?

η σμέρνα τι είναι? :confused:

...μη πεις ψάρι

Skoulikadera--- · 13-12-05

Τον μεγαλύτερο φόβο τον ένοιωσα τις ώρες που περίμενα τον πατέρα μου να βγεί από το χειρουργίο και την εντατική μετά από μια σοβαρή επέμβαση στην καρδιά....ήταν οι ποιό "άργες" ώρες που έχω ζήσει γέματες φόβο.....
Ευτυχώς όλα πήγαν καλά...

Founes · 13-12-05

ok... δεν λέμε οτι είναι ψάρι...

zxr · 13-12-05

Αρχική Δημοσίευση από dooo:
εμ δεν ξανάμπαινες μέσα καλόμ?

η σμέρνα τι είναι?

...μη πεις ψάρι

Περίπου σαν χέλι αλλά στο πιο τσαμπουκαλεμένο!!! :laugh:

Δεν είπα ψάρι!!!

gademis · 13-12-05

η σμέρνα τι είναι?
...μη πεις ψάρι

Η Σμέρνα είναι απο τα πιο επικύνδυνα ψάρια που υπάρχουν στις ελληνικές θάλασσες. Μοιάζει με Χέλι αλλά πιό χοντρουλό (και δεν πάει στο γλυκό νερό), έχει συνήθως γκρίζο χρώμα (το "ξαδερφάκι" της το Μουγκρί είναι πολύ σκούρο καφε). Έχει φοβερά σαγόνια με πολύ κοφτερά δόντια, που έχει το ιδίωμα να τα κουνάει πλαγιαστά με ταχύτητα όταν δαγκώνει κάτι ωστε να δρά σάν αλυσοπρίωνο η όλη κατασκευή. Οι ψαροντουφεκάδες τη φοβούνται πολύ γιατι αν δεν τη σκοτώσουν οταν τη χτυπήσουν (καρφώνοντας τη στο σώμα και όχι στο κεφάλι) πρέπει να την ξεκαρφώσουν.Αμα σε δαγκώσει σμέρνα ειδικά σε χέρι ειναι πιθανό να κάνει μεγάλη ζημια λόγω των προαναφερθέντων δοντιών-αλυσοπρίωνο. Μαλιστα αν δαγκώσει το καμάκι ακουγεται μέσα στο νερό το "κρρρρρρ" που κάνουν τα δόντια της προσπαθώντας να "αλέσουν" το σιδερένιο καμάκι.
Αμα την πιάσεις βεβαια ειναι φοβερή τηγανητή με σκορδαλιά, και σε κάποια χωριά την κάνουν και λιαστή. Στην τελευταία περίπτωση είναι δε το μόνο ψάρι που το "γδέρνουν".

Για να μή βγώ και τελείως off topic και εμενα μου έχει τελειώσει ο αέρας σε κατάδυση και φοβήθηκα πολύ (εζησα τελικά με του διπλανού μου). Αλλα το no 1 ήταν ενα ψιλό τρακάρισμα που είχα και είχα πάθει σοκ για το επόμενο 10λεπτο.

giostau · 14-12-05

Μια φορά που φοβήθηκα πάρα πολύ (το μόνο που μπορώ να θυμηθώ τώρα) ήταν όταν κάναμε με μια παρέα βόλτα σε ένα βουνό και είχαμε τη φαεινή ιδέα να πάμε από ένα απόκρημνο μέρος (για περιπέτεια...τρομάρα μας!)...
Ήμασταν 5, μπροστά πήγαινε ένα παλικάρι που ψιλοήξερε το μέρος και τελευταίος εγώ για οπισθοφυλακή(αυτή ήταν καλή κίνηση τελικά)...
Κάποια στιγμή η κοπέλα που ήταν στη μέση πιάστηκε από ένα βράχο (από τον οποίο είχαν πιαστεί και οι υπόλοιποι) ο οποίος έσπασε και βρέθηκε να πέφτει στο κενό... ευτυχώς κατάφερα και την έπιασα και της σταμάτησα την πτώση, με αποτέλεσμα να σταματήσει 4-5 μέτρα παρακάτω (και όχι 50 που τελείωνε το βουνό)... τα δευτερόλεπτα που πέρασαν μέχρι να πει "εντάξει ζω!" (αυτά ακριβώε ήταν τα λόγια της) ήταν τα πιο μακριά δευτερόλεπτα που έχω ζήσει ποτέ...

bunny217 · 15-12-05

Ήταν Χριστούγεννα,
είχα πάει βράδυ να ταίσω το σκυλί της γειτόνισας γιατί είχε φύγει για διακοπές, ψιλοέβρεχε και σε απόσταση 2 μέτρων πετάχτηκαν μέσα απο το σπίτι της 2 κλέφτες.
Είχα μείνει όυτε να φωνάξω δε μπορούσα :redface:

crazyhelen · 15-12-05

Δυο φορές έχω τρομάξει πολύ. Την πρώτη, περιμένοντας ταξί, νύχτα σε αρκετά πολυσύχναστο δρόμο (τις παλιές κακές μέρες που δεν είχα το κάρο μου) σταμάτησαν δυο μαντραχαλάδες και άρχισαν να με πειράζουν, με αποτέλεσμα να με βοηθήσει ένας διερχόμενος ταξιτζής να "γλιτώσω" γιατί προσπαθούσαν να με βάλουν με το ζόρι μέσα στο Ι.Χ. τους και την δεύτερη όπου έχω βγει ραντεβού με κάποιον φίλο, φίλου, φίλου μου (πιαστο αβγό και κούρευτο δηλαδή), ο οποίος πηγαίνοντάς με να πάρω ένα ταξί για να επιστρέψω σπίτι μου, με ξεμονάχιασε και μου την έπεσε τόσο άσχημα, που πίστευα ότι δεν τον γλιτώνω τον βιασμό. Ευτυχώς κράτησα την ψυχραιμία μου και την γλίτωσα. Εκτοτέ έκοψα και το κυκλοφορώ μόνη νύχτα (ακόμα και σε δρόμους με μεγάλη κυκλοφορία), και εννοείται να βγαίνω με ανθρώπους που δεν γνωρίζω σχεδόν καθόλου.

High_Voltage · 15-12-05

2 φορες.
Η πρώτη με το σεισμό του 86 στην Καλαματα. Κατα τη διαρκεια του σεισμού δεν τρόμαξα πολυ ουτε κι όταν κοπηκε το ρέυμα. Τρομαξα ομως και κόντεψα να πάθω σοκ όταν μετα τρέχαμε στο δρόμο να πάμε σπίτι (ημασταν επισκεψη εκείνο το βράδυ) κι εβλεπά ολους να τρέχουν αλλόφρονες στο δρόμο με τα νυχτικά, τα ρολευ στα μαλλία η και... γυμνοι! και τα σπιτια γυρω μου γκρεμισμένα!

Η άλλη φορά είχα ανεβει σε μια σκαλωσία (δημοτικο πηγαινα ακομα) οπου γλυστρησα κι έπεσα και θα χτυπαγα με το κεφάλι στο τσιμέντο αν δε με έπιανε ο ξαδελφος μου λιγο πριν ακουμπήσω το έδαφος.

bunny217 · 15-12-05

Αρχική Δημοσίευση από High_Voltage:
2 φορες.
Η πρώτη με το σεισμό του 86 στην Καλαματα. Κατα τη διαρκεια του σεισμού δεν τρόμαξα πολυ ουτε κι όταν κοπηκε το ρέυμα. Τρομαξα ομως και κόντεψα να πάθω σοκ όταν μετα τρέχαμε στο δρόμο να πάμε σπίτι (ημασταν επισκεψη εκείνο το βράδυ) κι εβλεπά ολους να τρέχουν αλλόφρονες στο δρόμο με τα νυχτικά, τα ρολευ στα μαλλία η και... γυμνοι! και τα σπιτια γυρω μου γκρεμισμένα!

Η άλλη φορά είχα ανεβει σε μια σκαλωσία (δημοτικο πηγαινα ακομα) οπου γλυστρησα κι έπεσα και θα χτυπαγα με το κεφάλι στο τσιμέντο αν δε με έπιανε ο ξαδελφος μου λιγο πριν ακουμπήσω το έδαφος.

Ήσυχο παιδάκι ήσουν μικρή ε?

Η στιγμή που νιώσατε τον μεγαλύτερο φόβο

Περιβόητο μέλος

Επιφανές μέλος

Διάσημο μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Διάσημο μέλος

Περιβόητο μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Επιφανές μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Δραστήριο μέλος

Διάσημο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Τιμώμενο Μέλος

Πολύ δραστήριο μέλος

Διακεκριμένο μέλος

Διάσημο μέλος

Νεοφερμένο μέλος

Διακεκριμένο μέλος