Η ψυχολογία των κακομαθημένων παιδιών

[Isiliel]

...άρα δεν απέχει πολύ απ' την πραγματικότητα ο ορισμός μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

...άρα δεν απέχει πολύ απ' την πραγματικότητα ο ορισμός μου.

"Καλομαθημένο" χαρακτηρίζουν οι γονείς, ...το κακομαθημένο τους.

Ω ναι, ισχυει και αυτη η περιπτωση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prime]

χρουμφ (παθούσα από κακομαθημένα παιδάκια)

Μετακόμισα και διαμένω τους τελευταίους μήνες σε μία -τρόπον τινά- μονοκατοικία, αποτελούμενη από δύο διαμερίσματα, ένα στον 1ο όροφο και ένα στον 2ο (mi casa).
Από κάτω λοιπόν μένουν δύο, κατά τα άλλα πολύ χαριτωμένα παιδάκια ηλικίας 2 και 5 ετών, που τσιρίζουν ΟΛΗΝ την ώρα. Όταν λέω όλην την ώρα, εννοώ τουλάχιστον τις ώρες που είμαι σπίτι, μεσημέρι και αργά το βράδυ.
Τσιρίδες, ουρλιαχτά, κλάματα. Όταν λέω ΟΛΗΝ την ώρα, κυριολεκτώ.
Αρχικά νόμιζα ότι μπορεί να παίζει και κακοποίηση τους, το λέω με πάσα ειλικρίνεια. Ξέρω ότι τα παιδάκια κλαίνε, φωνασκούν κτλ πράγμα φυσιολογικό, αλλά εν προκειμένω είχαμε ξεφύγει κατά πολύ από τα όρια, οπότε δεν μπορούσα να καταλάβω τι γίνεται.
Με τον καιρό όμως κατάλαβα. Τα έχουν αφήσει ξέφραγα να κάνουν ό,οοοτι θέλουν, όποια ώρα θέλουν. Απορώ πραγματικά πώς δεν ενοχλούνται από την τόση φασρία, οι ίδιοι οι γονείς.
Δεν ξέρω αν τους λένε όχι. Ξέρω πάντως σίγουρα ότι κάτι κάνουν λάθος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα σχετικά πρόσφατο.
Ανέβαιναν μητέρα παιδιά τις σκάλες και αυτά ουρλιάζανε κλασσικά. Τους λέει λοιπόν : Κάντε ησυχία αλλιώς η δικηγόρος θα σας βάλει φυλακή.
Αντί η μαντάμ να εξηγήσει στα παιδιά της ότι πρέπει να σέβονται κατ' αρχήν τους ίδιους τους γονείς επιβάλλοντας την ησυχία κάποιες ώρες και παραπέρα να σέβονται τους ενοίκους του υπόλοιπου οικοδομήματος εξηγόντας για ποιους λόγους, βρήκε και τα "φοβέρισε'' παρουσιάζοντάς με ως την κακιά μάγισσα ότι θα τα βάλω φυλακή!!!!
Τι να πω...
Σκέφτομαι σοβαρά να απομακρύνω τον εαυτό μου από το πρόβλημα ακα να μετακομίσω.
Τέτοιοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν ό,τι και αν τους πεις.

Στο θέμα: το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι γονείς είναι να επιδιεκνύουν τη λεγόμενη σκληρή αγάπη και να λένε ενα ηρωικό ΟΧΙ στα βλαστάρια τους όταν ενδείκνυται. Α! και από νωρίς νωρίς. Μετά το παιχνίδι έχει χαθεί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

Ενας πολυ γνωστος Ελληνας ψυχιατρος ελεγε σε μια εκπομπη της τηλεορασης οτι για να μην γινουν τα παιδια κακομαθημενα γκρινιαζοντας για το παραμικρο μεγαλωνοντας και εχοντας πολλες αδικαιολογητες απαιτησεις πρεπει να τους δινεται οτι χρειαζονται και με το παραπανω απ'τους γονεις και κυριως απ'τη μανα οταν το παιδι βρισκεται στην βρεφικη του ηλικια. Δηλαδη ακριβως το αντιθετο απ'αυτο που νομιζουμε οτι τα κακομαθαινει. Αυτο ισχυει κυριως για το παιδι οταν ειναι βρεφος αλλα και οταν μεγαλωνει ισχυουν τα ιδια πραγματα πανω κατω. Στα παιδια πρεπει να δινουμε πολλα και να ικανοποιουμε και την πιο μικρη αναγκη που εχουν οι ψυχουλες τους αν θελουμε να τα δουμε μια μερα να ολοκληρωνονται σαν ατομα και ως προσωπικοτητες ξεχωριστες(και που λογικα θα διαφερουν απο μας, με διαφορετικους στοχους και πιστευω-αν μπορουμε να το αντεξουμε κατι τετοιο). Το παιδι δεν θελει πιεση και αποριψη για να μη γινει κακομαθημενο. Χρειαζεται κανονες, για να εισχωρησει στο DNA του για τα καλα οτι οι ανθρωποι γυρω του δεν υπαρχουν μονο για τις αναγκες και τις επιθυμιες του αλλα εχουν κι αυτοι τις δικες τους διαφορετικες αναγκες κυνηγωντας τα δικα τους "θελω".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Noisette]

Και εγώ πιστεύω πως ένα παιδί πρέπει να παίρνει όσο περισσότερες συναισθηματικές απολαβές.

Ίσως αν ένα παιδί δεν έχει αυτές τις συναισθηματικές απολαβές να ζητάει υλικές ώστε να αντισταθμιστεί η κατάσταση.

Άρα αγάπη και τίποτα άλλο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

Άρα αγάπη και τίποτα άλλο.

Αναλογως πως οριζεις την αγαπη. Υπαρχουν παιδια που δεν μεγαλωνουν ποτε κατω απ'την πιεση της αγαπης.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Noisette]

Αναλογως πως οριζεις την αγαπη. Υπαρχουν παιδια που δεν μεγαλωνουν ποτε κατω απ'την πιεση της αγαπης.

Ορίζω την αγάπη κάπως έτσι...

Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[rascal_gd]

Η πραγματική αγάπη είναι πάντοτε συνυφασμένη με την προσφορά, τη θυσία, την ανιδιοτέλεια. Αγάπη είναι να χαίρεσαι με αυτόν που χαίρεται και να λυπάσαι με αυτόν που πονά. Αυτός που αγαπά ανέχεται τον άλλο με τις ατέλειές του χωρίς να τον περιφρονεί, χωρίς καν να τον κάνει να νιώθει άσχημα για αυτό που είναι. Όταν αγαπάς ενδιαφέρεσαι τι θα γίνει ο άλλος, χωρίς όμως αυτό το ενδιαφέρον να γίνεται καταπίεση και επιβολή. Και αυτό, διότι η πραγματική αγάπη εμπεριέχει τον σεβασμό της ελευθερίας του άλλου, την εκτίμηση προς την προσωπικότητά του.
​

Και θελει πολυ δουλεια αυτο..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nikolas365]

Έπεσα τυχαία πάνω σε αυτό το θέμα και είπα να δώσω κι εγώ τη δική μου εμπειρία και τη δική μου άποψη. Λοιπόν οι γονείς μου από μικρό με είχαν μάθει να παίρνω το οτιδήποτε θέλω, από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο πράγμα. Όταν ζητούσα κάτι πάντα το είχα αν όχι την ίδια μέρα την επόμενη σίγουρα. Κλασσικό παράδειγμα δηλαδή κακομαθημένου παιδιού. Φασαρία στο σπίτι και γενικά όπου πηγαίναμε δεν έκανα και γενικά ήμουν πολύ ήσυχος.
Ενώ οι γονείς μου μου έκαναν συνέχεια δώρα εγώ, συνήθως, προσπαθούσα να σκεφτώ γιατί μου τα έκαναν και γιατί γενικώς μου έκαναν όλα τα χατίρια. Την απάντηση ακόμη δεν την πήρα. Και δεν έλειπαν να πεις και συνέχεια από το σπίτι και το έκαναν για να καλύψουν το κενό που υπήρχε, απλώς δούλευαν ένα κανονικό 8ωρο. Αυτή η φάση γενικά μου καλάρεσε και έτσι το εκμεταλλεύτηκα. Όταν έφτασα στο γυμνάσιο, πριν 3 χρόνια δηλαδή, σκέφτηκα ότι και ότι τους εκμεταλλεύομαι (κατά το οποίο δεν είναι σωστό) αλλά και ότι πολλά άλλα παιδιά δεν είχαν πάντα αυτό που ήθελαν. Εκείνη την ώρα χτύπησε ένα κουδουνάκι μέσα μου και λέω φτάνει μέχρι εδώ ήταν ότι ζήτησα-ζήτησα . Δεν θα ζητάω άλλο και θα δέχομαι μόνο τα δώρα που μου έδιναν (γιορτές κτλ.) και τα χρήματα που μου έδιναν κάθε μήνα. ήταν αρχικά δύσκολο αλλά στην πορεία βρήκα εύκολα το δρόμο. Στο γυμνάσιο λοιπόν έκανα παρέες και με όλα τα παιδία και δεν τα διαιρούσα σε κατηγορίες (από εδώ οι πλούσιοι από εκεί οι μη τόσο εύποροι). Έκανα συνεπώς παρέες και με παιδιά με ακριβά γούστα και με παιδιά πιο ήπιων τόνων και με όχι τόση μεγάλη οικονομική άνεση. Ως συνήθως τα πλουσιόπαιδα σνόμπαραν τους άλλους θέλοντας να τους κάνουν να νιώθουν μειονεκτικά εγώ και 2-3 άλλα άτομα δεν συμμετείχαμε σʼ αυτή την κοροϊδία να το πω κατάντια να το πω, τέλος πάντων δεν θεωρούσαμε σωστό αυτό που γινόταν από μέρος τους. Πολλές φορές μας ρωτούσανε γιατί κάνουμε παρέα με αυτούς και ότι άκουσον-άκουσον αυτοί ήταν κατώτερα όντα από εμάς. (δεν μπορούσα να το πιστέψω ότι το λέγανε αυτό) Έτσι κι εγώ μαζί μετά άλλα 2-3 παιδιά μαζέψαμε τα μπογαλάκια μας (κοινώς τους τζάσαμε και πήγαμε με τους άλλους) Αν και αρχικά δεν εμπιστευόντουσαν αυτοί εμάς και εμείς αυτούς σιγά-σιγά έσπασε ο πάγος και ήμασταν μια χαρά και αφήσαμε τους άλλους να βράζουν στο ζουμί τους. Γενικά τους κάναμε και κάτι χουνέρια που δεν περιγράφονται. Αλλά επειδή παραβγήκα από το θέμα…μπαίνω ξανά.
Μέχρι σήμερα λοιπόν (στα 16 μου) προσπαθώ να παίρνω πράγματα που μου αρέσουν και που κυρίως μου χρειάζονται. Αν μου αρέσει βέβαια κάτι τόσο πολύ πια και η τιμή του δεν κάνει εκατομμύρια θα το πάρω ΑΝ ΈΧΩ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ.
Και για να κλείσω λοιπόν θα έλεγα ότι δεν φτάνει μόνο οι γονείς να μην είναι τόσο ανεκτικοί αλλά και τα παιδιά με τη σειρά πρέπει να σκεφτούν πρώτα το κακό που κάνουν στον ευατό τους και μετά το κακό που προξενούν στους γονείς τους και στους συγγενείς τους αναγκάζοντας τους να τους κάνουν τα χατίρια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Νομίζω οτι είναι θέμα χαρακτήρα. Γνωρίζω 2 παιδιά που οι γονείς τους είναι πολύ πλούσιοι, ποτέ όμως δεν ένιωσα άσχημα κοντά τους, ποτέ δε διατυμπάνισαν τα πλούτη τους και ποτέ δεν ντράπηκα να πω "ρε σεις, μην πάμε εκεί, είναι ακριβά". Αν ο χαρακτήρας λοιπόν του ανθρώπου είναι ανοιχτός προς εκμετάλλευση του πλούτου, θα γίνει κακομαθημένο το παιδί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Νομίζω οτι είναι θέμα χαρακτήρα. Γνωρίζω 2 παιδιά που οι γονείς τους είναι πολύ πλούσιοι, ποτέ όμως δεν ένιωσα άσχημα κοντά τους, ποτέ δε διατυμπάνισαν τα πλούτη τους και ποτέ δεν ντράπηκα να πω "ρε σεις, μην πάμε εκεί, είναι ακριβά". Αν ο χαρακτήρας λοιπόν του ανθρώπου είναι ανοιχτός προς εκμετάλλευση του πλούτου, θα γίνει κακομαθημένο το παιδί.

Συμφωνώ σε μεγάλο βαθμό. Έχω και εγώ αρκετές παρόμοιες εμπειρίες. Άνθρωποι που παρά την οικονομική τους άνεση ούτε κάνουν φιγούρα, ούτε επιμένουν να πηγαίνουν σε ακριβά μέρη όταν είναι με άτομα που δεν είναι τόσα άνετα και γενικά είναι εξαιρετικά παιδιά.

Είναι οι εξαιρέσεις στον κανόνα; Δεν ξερω, ελπίζω πως όχι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[edweimaste]

Αναζήτηση προσοχής από τον περίγυρο....αυτή είναι η ψυχολογία ενός "κακομαθημένου" παιδιού.. η αδιαφορία των γονέων καθώς και η υπερπροστατευτικότητα τους πολλές φορές είναι επιζήμιες για το χαρακτήρα ενός παιδιού. Το παιδί δε φταίει σε καμία περίπτωση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nymphet]

Το να είσαι κακομαθημένος δεν είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί σ'αυτή τη ζωή.Επίσης δε θεωρώ ότι ένα παιδί με αρκετές παροχές απο τους γονείς του είναι κακομαθημένο,αλλά αυτό που έχει συνηθίσει μια πολύ ειδική μεταχείρηση και δε μπορεί να συνεργαστεί εξαιτίας αυτού με τους γύρω του.Ήξερα μια κοπελιά 16 χρονών στο Λύκειο που έκανε ολόκληρο θέμα στις εκδρομές γιατί δε μπορούσε να κοιμηθεί και να φάει αν δεν της έχει φτιάξει το γάλα και το φαί η μαμά κλπ.
Ωστόσο θεωρώ οτι ο άνθρωπος αλλάζει και βρίσκει το δρόμο του εάν έχει την ικανότητα να κοιτάει γύρω και να βλέπει τι κάνει λάθος,Όλοι κάνουμε λάθη άλλωστε,το θέμα είναι ο τρόπος με τον οποίο τα διαχειριζόμαστε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[me.]

Μου φαίνεται, καλύτερες μαμάδες είναι οι... αρκούδες :
Η αρκούδα κρατά τα μικρά ανάμεσα στα πόδια της για να τα ζεστάνει, τα θηλάζει, τα γλείφει και μένει μαζί τους μέσα στη φωλιά μέχρι την Άνοιξη. Είναι υπεύθυνη για την εκπαίδευση των μικρών μέχρι αυτά να γίνουν δύο ετών. Στο δάσος τα προσέχει, τους διδάσκει πως να εντοπίζουν την τροφή τους και πως να την αναγνωρίζουν, πως να ξεχωρίζουν τα καλά από τα άχρηστα χόρτα και να ξεθάβουν βολβούς. Επίσης η μαμά αρκούδα μαθαίνει στα μικρά της να φτιάχνουν τις χειμωνιάτικες και τις καλοκαιρινές φωλιές τους

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 9 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.