Θα αφήνατε την Ελλάδα για μια καριέρα στο εξωτερικό;

[Guest 586541]

Καταρχάς πιστεύω πολύ στην ιδέα ότι είμαστε μυθιστορηματικά πλάσματα, νοηματοδοτούμε τη ζωή μας μέσα από την ένταξή μας σε ιστορίες και την ανάληψη ρόλων. Η Ελλάδα, ως πατρίδα, τόπος των παιδικών χρόνων κλπ έχει ιδιαίτερη μυθολογική σημασία που βαρύνει στο ασυνείδητό μας. Δεν είναι εύκολο να την αποβάλεις, εκτός αν έχεις πολύ τραυματικές εμπειρίες.

Αυτό που αναφέρεις (όχι ως προς το ασυνείδητο απαραίτητα) σίγουρα ισχύει σε σημαντικό βαθμό για αρκετούς από τους σημερινούς 40+ και φθίνει από γενιά σε γενιά. Οι νεότεροι -ειδικά οι μεγαλομένοι σε πόλεις- μεγάλωσαν σε συνθήκες και με γονείς που δεν χαρακτηρίζονταν από τόση προσκόλληση στο εθνικό ιδεώδες και πολλές φορές παρότρυναν τα παιδιά τους από μικρή ηλικία να φύγουν εκτός Ελλάδος.

Παράλληλα, ίσως οι έννοιες που αναφέρεις δεν βρίσκονται εντυπωμένες στο ασυνείδητο (ακόμα και για άτομα 40+), αλλά ενυπάρχουν στο υποσυνείδητο-συνειδητό με αποτέλεσμα να μπορούν να τροποποιηθούν λόγω εξωτερικών ερεθισμάτων δίχως ιδιαίτερη δυσκολία.

Για παράδειγμα, οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε σε οικογένειες που έκφεραν υπεροπτικές αντιλήψεις εθνικιστικού περιεχομένου (όταν οι άλλοι ζούσαν στις σπηλιές, εμείς χτίζαμε παρθενώνες, ανωτερότητα ελληνικού πολιτισμού), και μιλούσαν περί αυτών μπροστά σε εμάς συχνά. Λίγοι από εμάς τις έχουν διατηρήσει ή τουλάχιστον τις ενστερνιζόμαστε σε πολύ μικρό(τερο) βαθμό. Άλλο αντίστοιχο παράδειγμα η αγάπη για το/τη χωριό/πόλη γέννησης και ανατροφής κάποιου. Το πιο καλό αντιπαράδειγμα αυτό με την θρησκεία: καθημερινή προσευχή στο σχολείο, γονείς , παππούδες, γιαγιάδες, τηλεοράσεις και πολλοί άλλοι που την προωθούσαν καθημερινά. Αλλά η σημερινή νεολαία κατά κύριο λόγω δεν πιστεύει/αδιαφορεί. Όλα τα παραπάνω δεν θα έπρεπε να έχουν ιδιαίτερη μυθολογική αξία;

Οπότε ίσως στην τελική, ευθύνονται οι αντιλήψεις περί εθνικού χρέους, πατριωτισμού, κλπ που κάποιοι επιστρέφουν γνωρίζοντας ότι εδώ οι συνθήκες είναι χειρότερες. Άλλοι δεν τις έχουν, όχι απαραίτητα λόγω τραυματικών εμπειριών, αλλά εξαιτίας εκλογικευτικών διαδικασίων - αντιλήψεων. Ας μην υποτιμάμε την ανθρώπινη προσαρμοστικότητα.

Συμφωνώ με όλα τα υπόλοιπα.

 

[dum dum boy]

θα σκεφτόμουν να φύγω, αν δεν είχα ανθρώπους να με κρατάνε εδώ ακόμα.

 

[dum dum boy]

θα μου ταίριαζε να πάω κάπου στην λατινική αμερική. ίσως στην ουρουγουάη.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 20 Αυγούστου 2022

μακριά από ευρώπη, αμερική, αυστραλίες και απαγόρευση του καπνίσματος σε μέρη εστίασης

μου έχει λείψει η ελλάδα των 90s.

μου έχει λείψει η ζωή πριν το ίντερνετ

 

[Gate4]

Αυτό που αναφέρεις (όχι ως προς το ασυνείδητο απαραίτητα) σίγουρα ισχύει σε σημαντικό βαθμό για αρκετούς από τους σημερινούς 40+ και φθίνει από γενιά σε γενιά. Οι νεότεροι -ειδικά οι μεγαλομένοι σε πόλεις- μεγάλωσαν σε συνθήκες και με γονείς που δεν χαρακτηρίζονταν από τόση προσκόλληση στο εθνικό ιδεώδες και πολλές φορές παρότρυναν τα παιδιά τους από μικρή ηλικία να φύγουν εκτός Ελλάδος.

Παράλληλα, ίσως οι έννοιες που αναφέρεις δεν βρίσκονται εντυπωμένες στο ασυνείδητο (ακόμα και για άτομα 40+), αλλά ενυπάρχουν στο υποσυνείδητο-συνειδητό με αποτέλεσμα να μπορούν να τροποποιηθούν λόγω εξωτερικών ερεθισμάτων δίχως ιδιαίτερη δυσκολία.

Για παράδειγμα, οι περισσότεροι από εμάς μεγαλώσαμε σε οικογένειες που έκφεραν υπεροπτικές αντιλήψεις εθνικιστικού περιεχομένου (όταν οι άλλοι ζούσαν στις σπηλιές, εμείς χτίζαμε παρθενώνες, ανωτερότητα ελληνικού πολιτισμού), και μιλούσαν περί αυτών μπροστά σε εμάς συχνά. Λίγοι από εμάς τις έχουν διατηρήσει ή τουλάχιστον τις ενστερνιζόμαστε σε πολύ μικρό(τερο) βαθμό. Άλλο αντίστοιχο παράδειγμα η αγάπη για το/τη χωριό/πόλη γέννησης και ανατροφής κάποιου. Το πιο καλό αντιπαράδειγμα αυτό με την θρησκεία: καθημερινή προσευχή στο σχολείο, γονείς , παππούδες, γιαγιάδες, τηλεοράσεις και πολλοί άλλοι που την προωθούσαν καθημερινά. Αλλά η σημερινή νεολαία κατά κύριο λόγω δεν πιστεύει/αδιαφορεί. Όλα τα παραπάνω δεν θα έπρεπε να έχουν ιδιαίτερη μυθολογική αξία;

Οπότε ίσως στην τελική, ευθύνονται οι αντιλήψεις περί εθνικού χρέους, πατριωτισμού, κλπ που κάποιοι επιστρέφουν γνωρίζοντας ότι εδώ οι συνθήκες είναι χειρότερες. Άλλοι δεν τις έχουν, όχι απαραίτητα λόγω τραυματικών εμπειριών, αλλά εξαιτίας εκλογικευτικών διαδικασίων - αντιλήψεων. Ας μην υποτιμάμε την ανθρώπινη προσαρμοστικότητα.

Συμφωνώ με όλα τα υπόλοιπα.

Δε νομίζω ότι έχει να κάνει με την προσκόληση στην πατρίδα αυτό που είπε, όσο το ότι είναι δύσκολο να φύγεις από ένα μέρος στο οποίο έχεις μεγαλώσεις και ίσως σου αρέσει ο τρόπος ζωής. Και γω την πρώτη βδομάδα που έφυγα έζησα ένα τεράστιο σοκ με την κακή έννοια.

 

[Guest 201209]

Αχ τα πρώτα βράδια είναι δύσκολα, που έχεις τη βαλίτσα πάντα δίπλα σου, γιατί όπου και αν πας, αναπολείς τη χώρα σου, τη κουλτούρα της, το καιρό της. Αν τα αντέξεις , μένεις, μετά δεν σε δυσκολεύει τίποτα.

Δυστυχώς η Ε.Ε βουλιάζει με όλα αυτά που γίνονται και θα γίνουν, και το "αυριο της" μοιάζει να βραδιάζει και όχι να ξημερώνει θετικά. Χρειάζεται τεράστια προσοχή, και εξονυχιστική έρευνα, προτού αποφασίσεις να πας κάπου. Χρειάζεται τεράστια προσοχή, γιατί πλέον τα δεδομένα δεν είναι όπως πριν 10 χρόνια. Αλλά εδώ όπως ήρθε η κατάσταση, δεν κρίνεται και παράλογο που φεύγουν αρκετοί στο Εξωτερικό. Αφου η χώρα μας δεν μας στηρίζει.

Με βάση το επάγγελμα που σπουδάσαμε, βλέπουμε ποια χώρα μας ταιριάζει, κάνουμε ένα ταξίδι σε εκείνη, παρατηρούμε κάποια πρώτα δείγματα, και περνάμε στο επόμενο στάδιο

 

[Guest 586541]

Δε νομίζω ότι έχει να κάνει με την προσκόληση στην πατρίδα αυτό που είπε, όσο το ότι είναι δύσκολο να φύγεις από ένα μέρος στο οποίο έχεις μεγαλώσεις και ίσως σου αρέσει ο τρόπος ζωής. Και γω την πρώτη βδομάδα που έφυγα έζησα ένα τεράστιο σοκ με την κακή έννοια.

Έγινε αναφορά στη νοηματοδότηση της ζωής και στο ασυνείδητο, -εξ'ου και το σχόλιό μου- ενώ ειπώθηκε και αυτό που λες.

Σαφώς και πρέπει να αναγνωρίζονται τα θετικά της χώρας και να μην είμαστε ισοπεδωτικοί.

 

[Στεφανος56]

Αχ τα πρώτα βράδια είναι δύσκολα, που έχεις τη βαλίτσα πάντα δίπλα σου, γιατί όπου και αν πας, αναπολείς τη χώρα σου, τη κουλτούρα της, το καιρό της. Αν τα αντέξεις , μένεις, μετά δεν σε δυσκολεύει τίποτα.

Δυστυχώς η Ε.Ε βουλιάζει με όλα αυτά που γίνονται και θα γίνουν, και το "αυριο της" μοιάζει να βραδιάζει και όχι να ξημερώνει θετικά. Χρειάζεται τεράστια προσοχή, και εξονυχιστική έρευνα, προτού αποφασίσεις να πας κάπου. Χρειάζεται τεράστια προσοχή, γιατί πλέον τα δεδομένα δεν είναι όπως πριν 10 χρόνια. Αλλά εδώ όπως ήρθε η κατάσταση, δεν κρίνεται και παράλογο που φεύγουν αρκετοί στο Εξωτερικό. Αφου η χώρα μας δεν μας στηρίζει.

Με βάση το επάγγελμα που σπουδάσαμε, βλέπουμε ποια χώρα μας ταιριάζει, κάνουμε ένα ταξίδι σε εκείνη, παρατηρούμε κάποια πρώτα δείγματα, και περνάμε στο επόμενο στάδιο

Συμφωνώ πολύ σε αυτό που λες ….δεν βλέπεις και τίποτα θετικό κάποια βοήθεια κάτι ….άνθρωποι με πτυχία και δυσκολεύονται να βρουν δουλειά γενικά νομίζω καλώς ή κακώς η γενια μας έμαθε λίγο να χει με αυτήν την κατάσταση ….δεν έχει δει τα παλιά του ΠΑΣΟΚ κτλ

 

[Εχέμυθη]

Αχ τα πρώτα βράδια είναι δύσκολα, που έχεις τη βαλίτσα πάντα δίπλα σου, γιατί όπου και αν πας, αναπολείς τη χώρα σου, τη κουλτούρα της, το καιρό της. Αν τα αντέξεις , μένεις, μετά δεν σε δυσκολεύει τίποτα.

Δυστυχώς η Ε.Ε βουλιάζει με όλα αυτά που γίνονται και θα γίνουν, και το "αυριο της" μοιάζει να βραδιάζει και όχι να ξημερώνει θετικά. Χρειάζεται τεράστια προσοχή, και εξονυχιστική έρευνα, προτού αποφασίσεις να πας κάπου. Χρειάζεται τεράστια προσοχή, γιατί πλέον τα δεδομένα δεν είναι όπως πριν 10 χρόνια. Αλλά εδώ όπως ήρθε η κατάσταση, δεν κρίνεται και παράλογο που φεύγουν αρκετοί στο Εξωτερικό. Αφου η χώρα μας δεν μας στηρίζει.

Με βάση το επάγγελμα που σπουδάσαμε, βλέπουμε ποια χώρα μας ταιριάζει, κάνουμε ένα ταξίδι σε εκείνη, παρατηρούμε κάποια πρώτα δείγματα, και περνάμε στο επόμενο στάδιο

Εγώ πάλι στην αρχή είμαι καλά (έχει τύχει να μετακομίσω 4 φορές σε άλλη χώρα για διάστημα από 4 μήνες μέχρι 2 χρόνια), φουλ ενθουσιασμένη. Μετά τό 2-3μηνο με πιάνει η μελαγχολία, σε αυτή τη φάση βρίσκομαι τώρα . Ειδικά Ινδία είναι τελείως διαφορετική χώρα καμία σχέση με Ελλάδας και με Ευρώπη γενικότερα. Χθές έφαγα μετά από 3 μήνες φέτα, προχθές έφτιαξα μουσακά και σχεδόν συγκινήθηκα (συγκινητικά συγκινήθηκα )

 

[Guest 201209]

Εγώ πάλι στην αρχή είμαι καλά (έχει τύχει να μετακομίσω 4 φορές σε άλλη χώρα για διάστημα από 4 μήνες μέχρι 2 χρόνια), φουλ ενθουσιασμένη. Μετά τό 2-3μηνο με πιάνει η μελαγχολία, σε αυτή τη φάση βρίσκομαι τώρα . Ειδικά Ινδία είναι τελείως διαφορετική χώρα καμία σχέση με Ελλάδας και με Ευρώπη γενικότερα. Χθές έφαγα μετά από 3 μήνες φέτα, προχθές έφτιαξα μουσακά και σχεδόν συγκινήθηκα (συγκινητικά συγκινήθηκα )

Bλέπεις όμως ότι όπου και αν πάμε, όλοι κουβαλάμε αυτό το κομμάτι Ελληνικής γης μέσα μας, που μας ξυπνάει αναμνήσεις, συγκινήεις, όμορφες στιγμές. Μπορεί να έχουμε περάσει πολλά ως χώρα τα τελευταία χρόνια, από τη κρίση και μετά, και να συνεχίζουμε να τυραννιόμαστε αλλά δεν υπάρχει χώρα σαν την Ελλάδα. Τον ήλιο, την ομορφιά της, την ιστορία της, το πολιτισμό της.

Και όπως λέει μια σοφή ατάκα: " Όσο μακρυά και να πας, πάντα θα γυρνάς από εκεί που ξεκίνησες"


ΥΓ: Δοκίμασε το ινδικό φαγητό. Να είμαι ειλικρινής, δεν το έχω δοκιμάσει την Ινδία αλλά σε εστιατόριο της Αθήνας, που όσο περίεργες μυρωδιές και να έχει από τα φαγητά, σε ταξιδεύει η κάθε χώρα με τη κουζίνα της λες και είσαι εκεί

 

[Εχέμυθη]

Τρώω τοσο

Bλέπεις όμως ότι όπου και αν πάμε, όλοι κουβαλάμε αυτό το κομμάτι Ελληνικής γης μέσα μας, που μας ξυπνάει αναμνήσεις, συγκινήεις, όμορφες στιγμές. Μπορεί να έχουμε περάσει πολλά ως χώρα τα τελευταία χρόνια, από τη κρίση και μετά, και να συνεχίζουμε να τυραννιόμαστε αλλά δεν υπάρχει χώρα σαν την Ελλάδα. Τον ήλιο, την ομορφιά της, την ιστορία της, το πολιτισμό της.

Και όπως λέει μια σοφή ατάκα: " Όσο μακρυά και να πας, πάντα θα γυρνάς από εκεί που ξεκίνησες"


ΥΓ: Δοκίμασε το ινδικό φαγητό. Να είμαι ειλικρινής, δεν το έχω δοκιμάσει την Ινδία αλλά σε εστιατόριο της Αθήνας, που όσο περίεργες μυρωδιές και να έχει από τα φαγητά, σε ταξιδεύει η κάθε χώρα με τη κουζίνα της λες και είσαι εκεί

Τρώω τόσο πολύ ινδικό φαγητό που κάπου μου έχει λείψει καί τό ευρωπαϊκό. Το ινδικό είναι φοβερό καί παρά πολύ οικονομικό εδώ! Αν είναι κάτι που πρέπει να δοκιμάσεις την επόμενη φορά είναι τό butter chicken μαζί με naan πιτουλες με σκόρδο ή κάτι άλλες πιτουλες που λέγονται παράτα ή παροτα τους, θα με θυμηθείς!

Σχετικά με τη νοσταλγία, εγώ που την Ελλάδα την κράζω συνέχεια, ναι θά πω ότι μου λείπει. Τις προάλλες μου έστειλαν κάτι φίλοι μου που παίζουν ρεμπέτικα σε ταβέρνες βίντεο και το πόσο έκλαψα επειδή μου λείπουν όλα αυτά, δε λέγεται!

 

[Guest 201209]

Τρώω τοσο

Τρώω τόσο πολύ ινδικό φαγητό που κάπου μου έχει λείψει καί τό ευρωπαϊκό. Το ινδικό είναι φοβερό καί παρά πολύ οικονομικό εδώ! Αν είναι κάτι που πρέπει να δοκιμάσεις την επόμενη φορά είναι τό butter chicken μαζί με naan πιτουλες με σκόρδο ή κάτι άλλες πιτουλες που λέγονται παράτα ή παροτα τους, θα με θυμηθείς!

Σχετικά με τη νοσταλγία, εγώ που την Ελλάδα την κράζω συνέχεια, ναι θά πω ότι μου λείπει. Τις προάλλες μου έστειλαν κάτι φίλοι μου που παίζουν ρεμπέτικα σε ταβέρνες βίντεο και το πόσο έκλαψα επειδή μου λείπουν όλα αυτά, δε λέγεται!

Εντάξει είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα, και πολλές φορές στη ζωή μας, στεκόμαστε στη μέση μιας γέφύρας και καλούμαστε να πάρουμε έναν από τους δυο δρόμους που έχουμε μπροστά μας.

Από τον έναν προορισμό η αγάπη για τη χώρα μας, και από την άλλη μια καλύτερη επαγγελματική επιλογή, γεμάτο εξέλιξη, που η χώρα μας δεν μας προσφέρει

Και πολλές φορές στη ζωή, κάτι που αγαπάμε, (είτε είναι έρωτας, είτε είναι φιλία, είτε είναι η χώρα μας, είτε αρκετά πράγματα) τον πληγώνουμε. Βέβαια στη προκειμένη περίπτωση μας πληγώνει η χώρα μας, αλλά εντάξει κάντο να δέσει η κομπόστα

 

[Resaldis]

Για ποιους λόγους (δεν) θα μεταναστεύατε στην Ιρλανδία;

 

[Resaldis]

Εμπρός;

 

[Jack of Spades]

α)Υψηλή φορολογία για τα φυσικά πρόσωπα (την ίδια στιγμή που τα νομικά πρόσωπα απολαμβάνουν flat tax 12,5%, άρα θα αισθανόμουν μεγάλος μακάκας), β)καιρικές συνθήκες, φαγητό κ.λπ. (αυτό ισχύει λίγο πολύ για όλα τα δυτικά Ευρωπαϊκά κράτη σε σύγκριση με την Ελλάδα), γ)ρατσισμός, σοβινισμός κ.λπ. comparable με αυτόν του UK...

 

[Volkswagen Fan]

Δεν θα πήγαινα εκεί καθώς είναι μικρή χώρα άρα δεν έχει και πολλές ευκαιρίες. Για μετανάστευση αξίζει ΗΠΑ, Καναδάς, Νορβηγία, Ελβετία, Αυστραλία και Ολλανδία.

 

[Jack of Spades]

Δεν θα πήγαινα εκεί καθώς είναι μικρή χώρα άρα δεν έχει και πολλές ευκαιρίες. Για μετανάστευση αξίζει ΗΠΑ, Καναδάς, Νορβηγία, Ελβετία, Αυστραλία και Ολλανδία.

Το θέμα είναι και που μπορεί να πάει κανείς...για τις Η.Π.Α. και την Αυστραλία π.χ. είναι πρακτικά αδύνατο να βγάλεις VISA (εκτός αν είσαι π.χ. κάνας καρδιοχειρουργός με σημαντική εμπειρία και συστάσεις, μηχανικός με 20+ χρόνια προϋπηρεσίας σε τομέα που υπάρχει ζήτηση κ.λπ.), Νορβηγία άντε πήγαινε χωρίς γλώσσα, Ελβετία θες Γερμανικά ή Γαλλικά σε professional επίπεδο κ.λπ.
Πρακτικά απ' όσες χώρες ανέφερες μόνο στον Καναδά (που βγάζεις αρκετά πιο εύκολα VISA λόγω υψηλής ζήτησης και χαμηλής προσφοράς μεταναστών, χωρίς να χρειάζεσαι ντε και καλά job offer κ.λπ.) και στην Ολλανδία (όπου μπορείς να βρεις δουλειά σ' εταιρεία που χρησιμοποιεί τ' Αγγλικά ως κύρια γλώσσα κ.λπ.) μπορεί να πάει ο μέσος Έλληνας το 2022!
Τουλάχιστον στην Ιρλανδία μιλάνε Αγγλικά και μπορείς να πας ελεύθερα ως πολίτης της Ε.Ε. (σε αντίθεση με το UK για το οποίο πλέον θες VISA)...

 

[Volkswagen Fan]

Το θέμα είναι και που μπορεί να πάει κανείς...για τις Η.Π.Α. και την Αυστραλία π.χ. είναι πρακτικά αδύνατο να βγάλεις VISA (εκτός αν είσαι π.χ. κάνας καρδιοχειρουργός με σημαντική εμπειρία και συστάσεις, μηχανικός με 20+ χρόνια προϋπηρεσίας σε τομέα που υπάρχει ζήτηση κ.λπ.), Νορβηγία άντε πήγαινε χωρίς γλώσσα, Ελβετία θες Γερμανικά ή Γαλλικά σε professional επίπεδο κ.λπ.
Πρακτικά απ' όσες χώρες ανέφερες μόνο στον Καναδά (που βγάζεις αρκετά πιο εύκολα VISA λόγω υψηλής ζήτησης και χαμηλής προσφοράς μεταναστών, χωρίς να χρειάζεσαι ντε και καλά job offer κ.λπ.) και στην Ολλανδία (όπου μπορείς να βρεις δουλειά σ' εταιρεία που χρησιμοποιεί τ' Αγγλικά ως κύρια γλώσσα κ.λπ.) μπορεί να πάει ο μέσος Έλληνας το 2022!
Τουλάχιστον στην Ιρλανδία μιλάνε Αγγλικά και μπορείς να πας ελεύθερα ως πολίτης της Ε.Ε. (σε αντίθεση με το UK για το οποίο πλέον θες VISA)...

ΗΠΑ δεν είναι τόσο δύσκολο να βγάλεις βίζα αν εργάζεσαι σε τομέα με υψηλή ζήτηση καθώς οι ΗΠΑ δίνουν βίζα. Σκέψου ότι πέρσι οι ΗΠΑ έδωσαν άδεια σε 1,2 εκατομμύρια μετανάστες εκ των οποίων 2.700 ήταν από την Ελλάδα. Βρετανία και Αυστραλία είναι πιο δύσκολο να πας. Ο Καναδάς όντως είναι πολύ καλή επιλογή καθώς είναι μια χώρα με
πληθυσμό 39 εκατομμυρίων κατοίκων και θέλουν να φτάσουν τα 57 εκατομμύρια , για αυτό τον λόγο δίνουν αρκετές άδειες/ Visa.

 

[Εχέμυθη]

Για ποιους λόγους (δεν) θα μεταναστεύατε στην Ιρλανδία;

1)Θα μεταναστευα άνετα γιατί είναι χώρα που μιλάνε αγγλικά αλλά σε αντίθεση με την Αγγλία είναι στην ΕΕ και άρα είναι πιο εύκολο να μετακομίσεις
2)Οι μπύρες

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 16 Οκτωβρίου 2022

Α επίσης απ'όσο ξέρω οι Ιρλανδοί είναι λιγότερο ξενερωτοι από τους Άγγλους

 

[Πουπουλίνα]

Ανετα θα πηγαινα γιατι..οπως ειπε και η εχεμυθουλα απο πανωκαταρχην μιλουν αγγλικα,ολα οσα εγραψε συν οτι ειναι ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ με φοβερα τοπια!

 

[Volkswagen Fan]

Ανετα θα πηγαινα γιατι..οπως ειπε και η εχεμυθουλα απο πανωκαταρχην μιλουν αγγλικα,ολα οσα εγραψε συν οτι ειναι ΠΑΝΕΜΟΡΦΗ με φοβερα τοπια!

Ερώτηση. Μεταξύ ιρλανδιας , Καναδά και ΗΠΑ που θα πήγαινες;;