Θα δίνατε το παιδί σας για υιοθεσία;

[tinkerbell]

...
Η εγκυμοσυνη ειναι ζορικη περιοδος ακομα και για τις γυναικες που θελουν να κανουν παιδι,ποσο για καποια που απλα το κανει για να μην εχει τις τυψεις τις εκτρωσεις.Και οταν μιλαμε για εκτρωση σε εγγυος λιγων μηνων, αν εχεις απαγγιλωθει απο θρησκευτικες αποψεις, πιστευω οτι δεν πρεπει να αισθανεσαι τυψεις..

Στην τελικη εγω δεν καταλαβαινω γιατι αυτες οι ευπορες οικογενειες που θελουν να κανουν ενα παιδι ευτυχισμενο πρεπει να περιμενουν καποια απο τη χωρα του να το γεννησει..Σε ολο τον κοσμο υπαρχουν παιδακια που μπορεις να κανεις ευτυχισμενα..

Ξεκίνησα να διαβάζω το θέμα και σκεφτόμουν διάφορες απαντήσεις. Κάπου χάθηκα μιας και το πήγατε τελικά αλλού. Γενικά, με καλύψατε πολλοί με αυτά που ήδη διάβασα. Έχω μόνο να παρατηρήσω τούτο:

Δεν έχει να κάνει ούτε με θρησκευτικές απόψεις ούτε με νόμους το συναίσθημα που νιώθει μια γυναίκα όταν δεν γεννά τελικά το παιδί που κυοφορεί. Έχει να κάνει με την απώλεια που νιώθει. Χάνει από μέσα της κάτι κυριολεκτικά ζωντανό. Ένα έμβιο ον μέσα από τα ίδια της τα σπλάχνα. Μόνο μια γυναίκα που υπήρξε έγκυος ξέρει αυτό το συναίσθημα. Μόνο μια έγκυος έχει νιώσει την απίστευτη αίσθηση να πετά κυριολεκτικά στα ουράνια. Μ' έναν τρόπο που καμία μα καμία άλλη χαρά δεν μπορεί να σου προσφέρει ποτέ. Μόνο μια έγκυος έχει νιώσει την εξύψωση της ψυχής της, την ανύψωση του ηθικού της ως εκεί που δεν παίρνει άλλο, όλ' αυτά τα σκαμπανεβάσματα από τις ορμόνες της που χορεύουν καθώς αυτό το πλασματάκι παίρνει σχήμα σιγά σιγά μέσα στα σωθικά της. Όλα τα υπόλοιπα που αναφέρονται από άντρες ή από γυναίκες που δεν έχουν βρεθεί ποτέ σε αυτή την κατάσταση είναι απλές εικασίες. Με τις καλύτερες των προθέσεων, δεν θα το αμφισβητήσω αυτό. Αλλά εικασίες.

Και μόνο μια γυναίκα που δεν κατάφερε τελικά να γεννήσει το παιδί της ξέρει πόσο σκληρό είναι αυτό. Και δεν χρειάζεται ούτε νόμος ούτε κοινωνική ηθική ούτε θρησκεία για να της πει πώς θα νιώσει. Μπορεί η αποβολή να είναι ακούσια (σε αντίθεση με την έκτρωση), το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο. Πώς μπορεί λοιπόν οποιοσδήποτε δεν ένιωσε αυτό το συναίσθημα της απώλειας να κρίνει αλλά και να κατακρίνει οποιανδήποτε για οτιδήποτε;


Τώρα, για το θέμα της υιοθεσίας παιδιών που οι γονείς τους είναι εν ζωή, τόσο από το αρχικό ποστ όσο και από τις αναφορές σε παιδιά που υιοθετήθηκαν από τη Ρουμανία, είναι ολοφάνερο πως συμφωνείτε όλοι σε ένα πράγμα: στις ειδικές συνθήκες που συμβαίνει αυτό. Η εποχή που ελληνόπουλα δινόντουσαν για υιοθεσία από τους γονείς τους σε ελληνοαμερικανούς ή ελληνοαυστραλούς ή ελληνογουατέβερ ήταν εκείνη της μεγάλης φτώχειας και των ελλήνων μεταναστών. Η εποχή που οι έλληνες μάζευαν τα αποκαΐδια τους και δεν έβλεπαν να έχουν στον ήλιο μοίρα. Και η μια κίνηση απελπισίας ακολουθούσε πολλές φορές την άλλη. Όχι από όλους, όχι πάντα, αλλά από πάρα πολλούς. Αυτό συμβαίνει τα τελευταία χρόνια και με τους ρουμάνους που αναφέρατε και με άλλους λαούς.

Αναρωτιέστε αν θα δίνατε το παιδί σας. Κι εγώ σας ρωτάω: θα παίρνατε ένα παιδί με αυτόν τον τρόπο; Προσωπικά, δεν θα έπαιρνα ποτέ ένα παιδί από την αγκαλιά της μάνας του. Δεν θα το άντεχα με τίποτα! Εφόσον ήμουνα σε τόσο καλή οικονομική κατάσταση, θα προτιμούσα να στηρίξω η ίδια αυτή την οικογένεια, τουλάχιστον οικονομικά. Έστω μέχρι να καταφέρουν να βρουν κάποια δουλειά, κάπου, κάπως, και να μπορέσουν από κει και πέρα να ορθοποδήσουνε και να πάρουνε στα χέρια τους τις ζωές τους. Κι αν θέλω παιδί εγώ η ίδια και δεν μπορώ να το γεννήσω; ξέρετε πόσα ορφανά υπάρχουνε; ή πόσα εγκαταλελειμένα; τα μαιευτήρια έχουνε ειδικές μονάδες μωρών που οι μανάδες φύγανε νύχτα αφήνοντάς τα εκεί νεογέννητα και γίνανε άφαντες! Γιατί να πάω να ξεριζώσω στην κυριολεξία εγώ ένα παιδί απ' την αγκαλιά της μάνας του;

Ακούσατε τις προάλλες το απίστευτο οικονομικό δωράκι της Μαντόνα σε κάποια αφρικανική χώρα για να πάρει από κει ένα κοριτσάκι απ' την οικογένειά του; Της γυναίκας της ξεχειλίζουν απ' τα μπατζάκια της τα λεφτά. Γιατί να μην στηρίζει οικονομικά την οικογένεια; Και να το επισκέπτεται; να παρακολουθεί προσωπικά την εξέλιξή του αφήνοντάς το όμως στο δικό του, στο φυσικό του περιβάλλον; Γιατί τόσος εγωισμός στο όνομα της καλύτερης ζωής του παιδιού; Όπου "καλύτερη" = χρήμα και βίλες και πισίνες; Φυσική παρουσία μάνας όμως; με την κλασική έννοια του όρου;;;

Είναι πάρα πολλές οι παράμετροι. Δεν υπάρχει άσπρο ή μαύρο. Δεν είναι εύκολο να καταλήξει κάποιος και να πει "ναι, είναι σωστό" ή "όχι, είναι λάθος". Θα μπορούσα να γράφω για ώρες. Και πάλι, να αναρωτιέμαι....
Το σίγουρο είναι πως στο δικό μου μυαλό "υιοθεσία" = ορφανό.

Υ.Γ. η παράθεση ήταν για να με βοηθήσει. Δεν απαντώ σε κάτι αποκλειστικά στον jrot6.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Πώς θα μεγαλώσει καλύτερα χωρίς να έχει τη μητέρα του; Χωρίς τους φυσικούς του γονείς;..
Ένα παιδί μπορεί να μεγαλώσει καλά, όταν μεγαλώνει με αγάπη.. Δεν χρειάζονται άλλα πολλά.

Nαι εχεις δικιο,αλλα αν υιοθετηθει ,τουλαχιστον οταν ειναι νεογεννητο, θα εχει μια αλλη ''μαμα'' η οποια λογικα θα το αγαπαει και θα το μεγαλωσει σαν δικο της παιδι...Και σιγουρα η αγαπη ειναι το βασικοτερο συστατικο επιτυχιας,αλλα ισως η πολλη αγαπη ειναι αυτη που ωθησε μια μητερα να αποχωριστει το σπλαχνο της..Σιγουρα θα ειναι δυσκολο για αυτην..Πιο δυσκολο απο οσο μπορουμε να φανταστουμε.....Και παλι ομως εχεις μεγαλο δικιο....Νομιζω πως αυτες οι γυναικες που το κανουν συνηθως περνουν την λαθος αποφαση,αλλα το κανουν επειδη το θεωρουν σωστο...Οποτε δεν μπορω να τις κρινω...(Το ιδιο ισχυει και για τους αντρες βεβαια)

Ποτε δε θα μπορεσω να καταλαβω πως μπορει να συνεχισει κανεις τη ζωη του γνωριζοντας οτι εχει φερει στον κοσμο ενα παιδι, το οποιο το μεγαλωνει καποιος αλλος και δεν ειναι μερος της ζωης του...
Μου φανταζει αδιανοητο...

Ναι και εμενα...Φανταζομαι οτι δεν θα περναει ουτε μια μερα που δεν θα το σκεφτεται,ουτε μια μερα που δεν θα κλαιει πικρα...Ισως για αυτο να ψαχνουν να τα βρισκουν αργοτερα...Αλλα σιγουρα η ζωη τους δεν θα ειναι ποτε ξανα φυσιολογικη...

εγω θεωρω οτι το να λεμε τι θα καναμε σε τετοια σοβαρα θεματα ειναι δυσκολο.. ουτε να κρινουμε αυτους που το κανουν ή δεν το κανουν γιατι πολυ απλα δεν ειμαστε στη θεση τους.
μακαρι να μην βρεθει κανενας σ'αυτο το τεραστιο διλημμα ποτε..

Εχεις απολυτο δικιο..Δεν ειμαστε καταλληλοι-ες να κρινουμε..Ποιοι ειμαστε εμεις που καταδικαζουμε οποιον τον κανει θεωρωντας οτι επρεπε να το κρατησει και να το μεγαλωσει με αγαπη και οποιον δεν το κανει υποστηριζοντας οτι θα επρεπε να προσφερει κατι καλυτερο στο παιδι του;Πραγματι το καλυτερο θα ηταν να μην τειθεται σαν διλημμα αυτο σε κανεναν γονιο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[*natalia5555*]

ΟΧΙ γιατί μία ζωή θα αναρωτιόμουν τι θα έκανε το παιδί μου,δεν θα μπορούσα να ζήσω με ενοχες.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kate_gka]

Δε θελω να λεω μεγαλα λογια γιατι ποτε δεν ξερεις πως θα σου τα φερει η ζωη.Ωστοσο δεν μπορω να διανοηθω τη ζωη μου χωρις το παιδι με το οποιο ημαστε στο ιδιο σωμα για εννια ολοκληρους μηνες.Για μενα η μητροτητα και η οικογενεια ειναι το παν παρ οτι ειμαι τοσο μικρη και διχως να εχω ζησει κατι τετοιο.Ακομα και κατουρημενες ποδιες θα φυλουσα για να μεγαλωσω σωστα αυτο το πλασματακι που μου χαρισε ο Θεος.

Βεβαια ο καθενας κανει τις επιλογες του σ αυτη τη ζωη και για οποιαδηποτε αποφαση παιρνει ο καθενας απο εμας , ειναι ο ιδιος υπευθυνος.Κανεις δεν ξερει τι κρυβει στην ψυχη του ο διπλανος μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[adele]

Δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω! Δεν θα μπορούσα να ζήσω από τις τύψεις και την αγωνία..Το παιδί που πόνεσα για να το φέρω στον κόσμο θα το έδινα να το μεγαλώσει μία άλλη?? Ή ένας άλλος? Για κανένα λόγο! Και ποτέ δεν θα συμβούλευα κανέναν και καμία να το κάνει..Βέβαια είναι προτιμότερο από το να κάνει κανείς έκτρωση, αλλά σίγουρα δεν είναι λύση. Πρέπει όλοι να παίρνουν προφυλάξεις, ώστε να μην υπάρχουν "ατυχήματα" και να μην έρθει ποτέ κανείς και καμία σ'αυτή τη θέση..Πραγματικά είναι πολύ κρίμα! Προσωπικά ξέρω τι μου γίνεται και αν έφερνα ένα παιδί στον κόσμο (σκόπιμα πάντα) δεν θα σκεφτόμουν ούτε δευτερόλεπτο να το δώσω σε υιοθεσία! Κάθε άποψη όμως, πέρα από τη δική μου, είναι αποδεκτή!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[georgia.94]

Δεν θα μπορουσα με τιποτα να δωσω το ιδιο μου το παιδι...το κομματι μου...το πιο πολυτιμο προσωπο για μενα στον κοσμο σε αλλη οικογενεια!!!αν εμενα εγκυος(εσπαγε ο διαολος το ποδι του) και ηξερα πως δεν μπορουσα να το ζησω ολομοναχη θα ζητουσα τη βοηθεια των γονιων μου..θα εκανα ποσες δουλειες για να το μεγαλωσω..παντως δεν θα το αφηνα να φυγει μακρια μου!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gilda]

Συμφωνώ κι εγώ.
Θα έπαιρνα τα μέτρα μου ώστε να μην κάνω παιδί αν δεν ήμουν έτοιμη.
Αν παρ όλα αυτά ερχόταν και το γεννούσα, θα το κρατούσα και θα έκανα τα πάντα για να το μεγαλώσω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Θάλεια]

Αν είχα παιδί και μετά από λίγο μάθαινα ότι πχ θα πέθαινα, τότε ναι θα το έδινα για υιοθεσία. Ίσως βέβαια έψαχνα εγώ εκ των προτέρων κάποια οικογένεια για να μην "κακοπέσει", ειδάλλως θα το έδινα σε κάποια φιλική ή συγγενική οικογένεια που θα εμπιστευόμουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gilda]

Αν είχα παιδί και μετά από λίγο μάθαινα ότι πχ θα πέθαινα, τότε ναι θα το έδινα για υιοθεσία. Ίσως βέβαια έψαχνα εγώ εκ των προτέρων κάποια οικογένεια για να μην "κακοπέσει", ειδάλλως θα το έδινα σε κάποια φιλική ή συγγενική οικογένεια που θα εμπιστευόμουν.

Μα σε περίπτωση επερχόμενου θανάτου, είναι κάπως αυτονότητο ότι θα δίναμε το παιδί.
Ποια άλλη επιλογή θα υπήρχε? Να το παρατούσαμε στο δρόμο ή να το παίρναμε μαζί μας στον αλλο κόσμο.
Νομίζω πως η ερώτηση είναι αν θα δίναμε το παιδί σε περίπτωση που τα φέρναμε δύσκολα οικονομικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Θάλεια]

Μα σε περίπτωση επερχόμενου θανάτου, είναι κάπως αυτονότητο ότι θα δίναμε το παιδί.
Ποια άλλη επιλογή θα υπήρχε? Να το παρατούσαμε στο δρόμο ή να το παίρναμε μαζί μας στον αλλο κόσμο.
Νομίζω πως η ερώτηση είναι αν θα δίναμε το παιδί σε περίπτωση που τα φέρναμε δύσκολα οικονομικά.

Είναι αυτονόητο ότι επιλέγει η μάνα που θα δώσει το παιδί της μετά από ενδεχόμενο θάνατο;
Μία φίλη της μητέρας μου έπασχε από καρκίνο. Λίγο πριν φτάσει στο τελικό στάδιο ανέφερε την επιθυμία της να μείνει μακριά το παιδί από τον πατέρα του (για χ,ψ,ω λόγους) και έτσι το παιδί το μεγάλωσε κάποιος άλλος. Δεν είναι αυτονόητο λοιπόν.
Ο τίτλος του τόπικ είναι γενικός οπότε κι εγώ απαντάω γενικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prinCess.]

No :/

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gilda]

Είναι αυτονόητο ότι επιλέγει η μάνα που θα δώσει το παιδί της μετά από ενδεχόμενο θάνατο;
Μία φίλη της μητέρας μου έπασχε από καρκίνο. Λίγο πριν φτάσει στο τελικό στάδιο ανέφερε την επιθυμία της να μείνει μακριά το παιδί από τον πατέρα του (για χ,ψ,ω λόγους) και έτσι το παιδί το μεγάλωσε κάποιος άλλος. Δεν είναι αυτονόητο λοιπόν.
Ο τίτλος του τόπικ είναι γενικός οπότε κι εγώ απαντάω γενικά.

Θάλεια μου μια γυναίκα πέθαινε και ανέφερε την επιθυμία της να μείνει το παιδί μακρυά από τον πατέρα του?
Σε ποια χώρα έγινε αυτό? Στην Ελλάδα, θα πρέπει ο πατέρας επίσης να δεχτεί να παραχωρήσει την κηδεμονία του παιδιού του, αφού μαζί με την μητέρα του παιδιού είναι κηδεμόνας του παιδιού. Αλλά και πάλι αυτό που λες, αν έγινε, είναι πολυ ακραίο. Μα πολύ ακραίο. Αλλα οκ, όλες οι απόψεις σεβαστές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nattii]

Όχι ,δεν θα το έδινα,
Αλλά σίγουρα είναι καλύτερα μια κοπέλα να γεννήσει και να το δώσει για υιοθεσία σε κάποιο ζευγάρι που παρόλο που αγαπά τα παιδιά δεν μπορεί να κάνει δικά του ,παρά να κάνει έκτρωση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[laurentides]

Όχι ακόμα κι αν ήμουν εντελώς μόνη στον κόσμο θα έφτυνα αίμα για να το μεγαλώσω ακόμα και ναρκομανής να ήμουν θα έκανα αποτοξίνωση για να σταθώ στα πόδια μου και να ανταπεξέλθω με όλες μου τις δυνάμεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Οχι βεβαια...
Μαζι!
Παντα!
Κι οπου μας βγαλει!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mάιρα]

Αν ήταν να γεννήσεις και να δώσεις το παιδί σου για υιοθεσία τότε ποιος ο λόγος να μπαίνει κάποια σε όλη την διαδικασία της γέννας; Δεν έχει νόημα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[g1wrg0s]

Υποθετω πως ναι στη περιπτωση που οι συνθηκες επιβιωσεις γι αυτο ηταν δυσμενεις. Με αλλα λογια, αν ηταν θεμα επιβιωσης γι αυτο τοτε θα το εδινα σε καποιο ιδρυμα προστασιας παιδιων ή για υιοθεσια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gate4]

Αν ήταν να γεννήσεις και να δώσεις το παιδί σου για υιοθεσία τότε ποιος ο λόγος να μπαίνει κάποια σε όλη την διαδικασία της γέννας; Δεν έχει νόημα.

Μωρέ έχει.. Υπάρχουν κοπέλες που δεν θέλουν το παιδί για τον χ,ψ λόγο αλλά δεν θέλουν να κάνουν έκτρωση. Μπορεί σε αυτές τις περιπτώσεις να γεννήσει μια κοπέλα και να το δώσει για υιοθεσία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.