Θα διαλέγατε άλλους γονείς;

[American Economist]

Δεν θα πω κάτι παραπάνω..

Αλλά δεν μου άξιζαν αυτοί οι γονείς. Μου άξιζε κάτι καλύτερο. Και τον καλό χαρακτήρα που έχω τον οφείλω στο μεγάλωμα της γιαγιάς μου και όχι σε αυτούς. Αν με μεγάλωναν αυτοί θα έβγαινα ένα κωλοπαίδι.

Λυπάμαι για αυτά που περιγράφεις, δεν θα πάρω θέση καθώς δεν ξέρω τους γονείς σου. Όμως καλό είναι να κόψεις τις πολλές επαφές μαζί τους όταν γίνεις οικονομικά ανεξάρτητη, καθώς σε τραβάνε κάτω ψυχολογικά. Δεν θα σου πω να μην τους λες ούτε γειά καθώς η ζωή είναι μικρή για να κρατάμε κακίες όμως καλό είναι να απομακρυνθείς και να γίνεις ανεξάρτητη. Από όσα λες όμως μιλάμε για μια ακραία περίπτωση όπου οι γονείς καταστρέφουν τα ίδια τους τα παιδιά βγάζοντας όλα τα ψυχολογικά που έχουν πάνω τους. Στο χέρι σου είναι να το ανατρέψεις όμως, είσαι νέα ακόμα και έχεις χρόνο.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 20 Οκτωβρίου 2024

Φώτη μου, δεν ξέρω πως έγινε τέτοια στροφή 180 μοιρών, αλλα χαιρομαι για σένα!

 

[Εριφύλη]

Στο χέρι σου είναι να το ανατρέψεις όμως

Θα γίνει αυτό. Με εξώθησε να την βρίσω πολύ άσχημα με αυτά που κάνει, είπα βαριές κουβέντες και τις εννοώ ακόμα.

Αλλά αυτά που μου έκανε χθες και σήμερα θα τα πληρώσει με την πλήρη αδιαφορία μου για εκείνη. Το χει κάνει πολλές φορές, μου ζητούσε συγγνώμη και μου έλεγε ότι δεν θα ξανά γίνει. Χθες το ξανά έκανε. Οπότε τελείωσε για εμένα.

Όταν συνέλθει και συνειδητοποιήσει τι έκανε θα είναι αργά.

 

[Reader]

Το χει κάνει πολλές φορές, μου ζητούσε συγγνώμη και μου έλεγε ότι δεν θα ξανά γίνει. Χθες το ξανά έκανε. Οπότε τελείωσε για εμένα.

Οι συγγνώμες και οι απολογίες δεν αξίζουν τίποτα αν δεν συνοδεύονται από πράξεις. Αν δεν μπορείς να διορθώσεις το κακό που έκανες, φροντίζεις τουλάχιστον να μην το επαναλάβεις.
Το σημαντικό είναι, όταν πάρεις τις αποστάσεις σου, να μην επιτρέψεις ούτε στον εαυτό σου ούτε σε κάποιον άλλο να σε πείσει πως αυτό που κάνεις είναι εκδικητικότητα. Όχι, είναι λογικό επακόλουθο των όσων βίωσες, και λύση για να μπορέσεις να τα αφήσεις, σιγά - σιγά, πίσω σου.

 

[Valder]

Θα γίνει αυτό. Με εξώθησε να την βρίσω πολύ άσχημα με αυτά που κάνει, είπα βαριές κουβέντες και τις εννοώ ακόμα.

Αλλά αυτά που μου έκανε χθες και σήμερα θα τα πληρώσει με την πλήρη αδιαφορία μου για εκείνη. Το χει κάνει πολλές φορές, μου ζητούσε συγγνώμη και μου έλεγε ότι δεν θα ξανά γίνει. Χθες το ξανά έκανε. Οπότε τελείωσε για εμένα.

Όταν συνέλθει και συνειδητοποιήσει τι έκανε θα είναι αργά.

Θα προσπαθησει να σε προσεγγίσει. Μην ανοιξεις αμέσως και μαλακωσεις με τη μια σα να μην εγινε τίποτα, αλλά μην πεις επιπλέον βαριες κουβέντες. Κράτα τη σιωπή σου, να μην ξερει τι έχεις στο μυαλό σου. Και κυρίως αν αφορά ευαισθητο σου θέμα, σταματα να μοιράζεσαι πληροφορίες μαζί της. Αφού δεν προσέχει, θα κόβονται τα προνόμια.

Και σου λεω να μην πεις επιπλέον βαριες κουβεντες και να το γυρισεις στη σιωπή για δυο λόγους:

1. Αν δεν σπάσεις τη σιωπή, δε θα βρει κατι για να φταίξεις
2. Ολα αυτα οργίζουν εσένα, θυμωνουν εσένα, τοξικώνεσαι εσυ και θα τα θυμασαι για μια ζωή εσυ. Να κοβεις τους ανθρωπους που σε χαλάνε, με την αδιαφορία. Ναι, ίσως αν ειναι τόσο άσχημα, ακόμα και το αίμα μας καμιά φορά.

Οι γονείς είναι γονεις, δεν ειναι οι κολλητοί μας.

Δείξε τι μπορει να κανει η αδιαφορία σου. Μην χαλάσεις την υγεία σου.

Να πονέσει 5-10 μερες για να κερδίσει ξανά το προνόμιο της συνομιλίας σου. Μονο ετσι καταλαβαινουν οι άνθρωποι. Οι συγγνωμες ειναι ενα τίποτα. Και μετα το ξανακάνουν. Να μαθει οτι θα υπάρχει συνέπεια για οτι σου κάνει.

 

[Eclipse]

Θα προσπαθησει να σε προσεγγίσει. Μην ανοιξεις αμέσως και μαλακωσεις με τη μια σα να μην εγινε τίποτα, αλλά μην πεις επιπλέον βαριες κουβέντες. Κράτα τη σιωπή σου, να μην ξερει τι έχεις στο μυαλό σου. Και κυρίως αν αφορά ευαισθητο σου θέμα, σταματα να μοιράζεσαι πληροφορίες μαζί της. Αφού δεν προσέχει, θα κόβονται τα προνόμια.

Και σου λεω να μην πεις επιπλέον βαριες κουβεντες και να το γυρισεις στη σιωπή για δυο λόγους:

1. Αν δεν σπάσεις τη σιωπή, δε θα βρει κατι για να φταίξεις
2. Ολα αυτα οργίζουν εσένα, θυμωνουν εσένα, τοξικώνεσαι εσυ και θα τα θυμασαι για μια ζωή εσυ. Να κοβεις τους ανθρωπους που σε χαλάνε, με την αδιαφορία. Ναι, ίσως αν ειναι τόσο άσχημα, ακόμα και το αίμα μας καμιά φορά.

Οι γονείς είναι γονεις, δεν ειναι οι κολλητοί μας.

Δείξε τι μπορει να κανει η αδιαφορία σου. Μην χαλάσεις την υγεία σου.

Να πονέσει 5-10 μερες για να κερδίσει ξανά το προνόμιο της συνομιλίας σου. Μονο ετσι καταλαβαινουν οι άνθρωποι. Οι συγγνωμες ειναι ενα τίποτα. Και μετα το ξανακάνουν. Να μαθει οτι θα υπάρχει συνέπεια για οτι σου κάνει.

Με το να κάνει silent treatment θα καταλήξει να γίνει τόσο τοξική όσο δείχνει να ειναι και οι γονείς της.

Εριφυλη μου, με στεναχωρεί το γεγονός ότι νιώθεις ετσι. Δεν πιστεύω όμως να χρειάζεσαι τον οίκτο κανενός εδω μέσα.
Αν δεν θες να πεις τι έγινε, εννοείται κρατα το για τον εαυτό σου. Εάν αυτο το μέρος ειναι safe place για σένα, καλώς. Εκφράσου όπως θες εδω για αυτο το προσωπικό σου θέμα και ο καθένας, ειμαι σίγουρη, θα προσπαθήσει να σε βοηθήσει όπως μπορεί εάν το επιτρέψεις.
Δεν μπορώ να σου πω «θα πάνε ολα καλα» γιατί αυτο εξαρτάται εν μέρει κ από εσένα. Ούτε θα σου χαϊδέψω τα αυτιά.
Θα σου πω όμως ότι ειναι σημαντικό κάποια πράγματα, ακόμα και προσωπικά μας προβλήματα, να τα βλέπουμε πιο ώριμα και όσο γίνεται με μια αντικειμενική οπτική πλευρα.
Θεωρώ εξίσου σημαντικό να μην ξεχνάμε ότι και οι γονείς μας ήταν παιδιά άλλων και έχουν μια ευαίσθητη πλευρα που χρειάζεται την γονεϊκή υποστήριξη κ αγαπη.
Κοπελα μου, δεν ξέρω τι περνας, δεν χρειάζεται να δικαιολογείς τιποτα. Κάνε ο,τι νιώθεις πως ειναι σωστό και το καλυτερο για τον εαυτό σου.

 

[KleinosBrekias]

Εγω εβριζα τον πατερα μου χυδιαια για παρα πολλα χρονια . Αυτο που δεν καταλαβαινα τοτε , ηταν οτι ειμασταν δυστυχισμενοι και οι δυο . Το καταλαβα οταν ημασταν στο μεταιχμιο του αργα . Δυο χρονια προτου φυγει . Οταν μαλακωσα , ηρθε πιο κοντα , τον συνοδευα στους γιατρους , βγαιναμε εξω τρωγαμε και πιναμε , πεινουσα για τις ιστοριες οταν ηταν στο μπαρκο .
Καποια μερα μου ξαμολησε την αληθεια οτι επειδη ημουν υπερβολικα ζωηρος με παρακολουθουσε απο μακρια . Στο σχολειο , στο φροντιστηριο , στη παιδικη χαρα , στη προπονηση , στο συνδεσμο , στα ηλεκτρονικα ακομα και στο στρατο , στις δουλειες .
Του ειπα οτι ορθως επραξες αλλα καλυτερο θα ηταν να μου ζητουσες να πηγαιναμε παρεα σε μια εκδρομη .
Αυτο μου στερησες και για αυτο τον ηλιθιο λογο σε εβριζα πατωκορφα . Ηθελες να κρυβεσαι εγω ομως οχι . Σε εβριζα για να φανερωθεις .
Εδω να προσθεσω οτι σχεδον μια φορα καθε μηνα τον ελεγα στα σοβαρα οτι θα τον αφησω αταφο . Και το εννοουσα .
Το τελευταιο χρονο το <<Δημητρης>> αντικατασταθηκε απο <<ο μικρος μου γιος>>.
Η χειροτερη πικρη νικη της ζωης μου .
Ο πατερας μου ηταν η επιτομη της παροιμιας <>μοσχαρι ηρθε , βοδι θα φυγει >> αλλα το τελευταιο χρονο ηταν πατερας με Π κεφαλαιο .
Το χουι να ειμαι επικριτικος με ολους παρεμεινε αλλα πλεον υπαρχουν γωνιες . Αυτο ειναι το μεγαλυτερο μαθημα που κληρονομησα απο τον πατερα μου . Μαθημα που το κουβαλαω καθε μερα μαζι μου .

Οι γονεις θελουν αλλα δε μπορουν να δουν μεσα απο τα ματια των παιδιων τους . Οποτε προσφευγουν σε αλλες λυσεις . Αυτες οι αλλες λυσεις ειναι μαθηματα για τα παιδια .
Αν το παιδι δεν υιοθετησει τα μαθηματα θα ειναι παντα δυστυχισμενο .

 

[Valder]

Με το να κάνει silent treatment θα καταλήξει να γίνει τόσο τοξική όσο δείχνει να ειναι και οι γονείς της.

Ναι, σωστή σε βρίσκω, ειναι μια πιθανότητα βεβαίως κι αυτό, ή να γινει bottled up ο θυμός της και να σκασει χειροτερα μετα απο μερες.

Όμως ρε γαμώτο μήπως όσο της μιλαει, της δινει τροφή της μητέρας της;

Μηπως να μη της μιλάει για ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ θέμα ποτέ ίσως;

 

[glayki]

Ναι, σωστή σε βρίσκω, ειναι μια πιθανότητα βεβαίως κι αυτό, ή να γινει bottled up ο θυμός της και να σκασει χειροτερα μετα απο μερες.

Όμως ρε γαμώτο μήπως όσο της μιλαει, της δινει τροφή της μητέρας της;

Μηπως να μη της μιλάει για ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ θέμα ποτέ ίσως;

Εγώ οπότε επέλεξα τη σιωπή που προτείνεις σε σοβαρά ζητήματα , κοντεψα να σκάσω και επιδεινώθηκε το αυτοάνοσο μου. Ο, τι δεν εκφράζουμε, τρέφει αρνητικά το σώμα μας. Όποτε όχι.

 

[Eclipse]

Ναι, σωστή σε βρίσκω, ειναι μια πιθανότητα βεβαίως κι αυτό, ή να γινει bottled up ο θυμός της και να σκασει χειροτερα μετα απο μερες.

Όμως ρε γαμώτο μήπως όσο της μιλαει, της δινει τροφή της μητέρας της;

Μηπως να μη της μιλάει για ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ θέμα ποτέ ίσως;

Οχι. Με το να μην μιλήσει θα πατήσει πάνω στην έχθρα και οι σχέσεις θα καταστραφούν τελείως.
Αν όμως θέλει να μιλήσει, θα πρέπει να βρει μια στιγμή ήρεμη και χαλαρή. Αφού πρωτα θα έχει κάνει το καλό κοριτσακι και την καλη κόρη, να παίξει το θέατρο που αυτοί θέλουν.
Τότε, στην ήρεμη και οικογενειακή στιγμή, θα αρχίσει να λεει πως νιωθει. Χωρίς να τους κάνει επίθεση. Αν γίνει αυτο, θα καταστραφεί όλο το «σχέδιο».
Το θέμα λοιπόν δεν ειναι να πατήσει πάνω στον θυμό της και στον θυμό τους αλλα στην ψυχολογία τους ως γονείς.

 

[Υδροχόος]

Εγω εβριζα τον πατερα μου χυδιαια για παρα πολλα χρονια . Αυτο που δεν καταλαβαινα τοτε , ηταν οτι ειμασταν δυστυχισμενοι και οι δυο . Το καταλαβα οταν ημασταν στο μεταιχμιο του αργα . Δυο χρονια προτου φυγει . Οταν μαλακωσα , ηρθε πιο κοντα , τον συνοδευα στους γιατρους , βγαιναμε εξω τρωγαμε και πιναμε , πεινουσα για τις ιστοριες οταν ηταν στο μπαρκο .
Καποια μερα μου ξαμολησε την αληθεια οτι επειδη ημουν υπερβολικα ζωηρος με παρακολουθουσε απο μακρια . Στο σχολειο , στο φροντιστηριο , στη παιδικη χαρα , στη προπονηση , στο συνδεσμο , στα ηλεκτρονικα ακομα και στο στρατο , στις δουλειες .
Του ειπα οτι ορθως επραξες αλλα καλυτερο θα ηταν να μου ζητουσες να πηγαιναμε παρεα σε μια εκδρομη .
Αυτο μου στερησες και για αυτο τον ηλιθιο λογο σε εβριζα πατωκορφα . Ηθελες να κρυβεσαι εγω ομως οχι . Σε εβριζα για να φανερωθεις .
Εδω να προσθεσω οτι σχεδον μια φορα καθε μηνα τον ελεγα στα σοβαρα οτι θα τον αφησω αταφο . Και το εννοουσα .
Το τελευταιο χρονο το <<Δημητρης>> αντικατασταθηκε απο <<ο μικρος μου γιος>>.
Η χειροτερη πικρη νικη της ζωης μου .
Ο πατερας μου ηταν η επιτομη της παροιμιας <>μοσχαρι ηρθε , βοδι θα φυγει >> αλλα το τελευταιο χρονο ηταν πατερας με Π κεφαλαιο .
Το χουι να ειμαι επικριτικος με ολους παρεμεινε αλλα πλεον υπαρχουν γωνιες . Αυτο ειναι το μεγαλυτερο μαθημα που κληρονομησα απο τον πατερα μου . Μαθημα που το κουβαλαω καθε μερα μαζι μου .

Οι γονεις θελουν αλλα δε μπορουν να δουν μεσα απο τα ματια των παιδιων τους . Οποτε προσφευγουν σε αλλες λυσεις . Αυτες οι αλλες λυσεις ειναι μαθηματα για τα παιδια .
Αν το παιδι δεν υιοθετησει τα μαθηματα θα ειναι παντα δυστυχισμενο .

Ωραία ιστορία...

Ναυτικός ήταν ; Γιατί είπες για μπάρκο...

 

[Eclipse]

Εγω εβριζα τον πατερα μου χυδιαια για παρα πολλα χρονια . Αυτο που δεν καταλαβαινα τοτε , ηταν οτι ειμασταν δυστυχισμενοι και οι δυο . Το καταλαβα οταν ημασταν στο μεταιχμιο του αργα . Δυο χρονια προτου φυγει . Οταν μαλακωσα , ηρθε πιο κοντα , τον συνοδευα στους γιατρους , βγαιναμε εξω τρωγαμε και πιναμε , πεινουσα για τις ιστοριες οταν ηταν στο μπαρκο .
Καποια μερα μου ξαμολησε την αληθεια οτι επειδη ημουν υπερβολικα ζωηρος με παρακολουθουσε απο μακρια . Στο σχολειο , στο φροντιστηριο , στη παιδικη χαρα , στη προπονηση , στο συνδεσμο , στα ηλεκτρονικα ακομα και στο στρατο , στις δουλειες .
Του ειπα οτι ορθως επραξες αλλα καλυτερο θα ηταν να μου ζητουσες να πηγαιναμε παρεα σε μια εκδρομη .
Αυτο μου στερησες και για αυτο τον ηλιθιο λογο σε εβριζα πατωκορφα . Ηθελες να κρυβεσαι εγω ομως οχι . Σε εβριζα για να φανερωθεις .
Εδω να προσθεσω οτι σχεδον μια φορα καθε μηνα τον ελεγα στα σοβαρα οτι θα τον αφησω αταφο . Και το εννοουσα .
Το τελευταιο χρονο το <<Δημητρης>> αντικατασταθηκε απο <<ο μικρος μου γιος>>.
Η χειροτερη πικρη νικη της ζωης μου .
Ο πατερας μου ηταν η επιτομη της παροιμιας <>μοσχαρι ηρθε , βοδι θα φυγει >> αλλα το τελευταιο χρονο ηταν πατερας με Π κεφαλαιο .
Το χουι να ειμαι επικριτικος με ολους παρεμεινε αλλα πλεον υπαρχουν γωνιες . Αυτο ειναι το μεγαλυτερο μαθημα που κληρονομησα απο τον πατερα μου . Μαθημα που το κουβαλαω καθε μερα μαζι μου .

Οι γονεις θελουν αλλα δε μπορουν να δουν μεσα απο τα ματια των παιδιων τους . Οποτε προσφευγουν σε αλλες λυσεις . Αυτες οι αλλες λυσεις ειναι μαθηματα για τα παιδια .
Αν το παιδι δεν υιοθετησει τα μαθηματα θα ειναι παντα δυστυχισμενο .

Δεν ξέρω Δημήτρη, δάκρυσα. Αυτό το κείμενο μου δημιούργησε μια λύπη μεσα μου αλλα και μια δοση χαράς/ ελπίδας. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω.

 

[ROM32]

Εγω εβριζα τον πατερα μου χυδιαια για παρα πολλα χρονια . Αυτο που δεν καταλαβαινα τοτε , ηταν οτι ειμασταν δυστυχισμενοι και οι δυο . Το καταλαβα οταν ημασταν στο μεταιχμιο του αργα . Δυο χρονια προτου φυγει . Οταν μαλακωσα , ηρθε πιο κοντα , τον συνοδευα στους γιατρους , βγαιναμε εξω τρωγαμε και πιναμε , πεινουσα για τις ιστοριες οταν ηταν στο μπαρκο .
Καποια μερα μου ξαμολησε την αληθεια οτι επειδη ημουν υπερβολικα ζωηρος με παρακολουθουσε απο μακρια . Στο σχολειο , στο φροντιστηριο , στη παιδικη χαρα , στη προπονηση , στο συνδεσμο , στα ηλεκτρονικα ακομα και στο στρατο , στις δουλειες .
Του ειπα οτι ορθως επραξες αλλα καλυτερο θα ηταν να μου ζητουσες να πηγαιναμε παρεα σε μια εκδρομη .
Αυτο μου στερησες και για αυτο τον ηλιθιο λογο σε εβριζα πατωκορφα . Ηθελες να κρυβεσαι εγω ομως οχι . Σε εβριζα για να φανερωθεις .
Εδω να προσθεσω οτι σχεδον μια φορα καθε μηνα τον ελεγα στα σοβαρα οτι θα τον αφησω αταφο . Και το εννοουσα .
Το τελευταιο χρονο το <<Δημητρης>> αντικατασταθηκε απο <<ο μικρος μου γιος>>.
Η χειροτερη πικρη νικη της ζωης μου .
Ο πατερας μου ηταν η επιτομη της παροιμιας <>μοσχαρι ηρθε , βοδι θα φυγει >> αλλα το τελευταιο χρονο ηταν πατερας με Π κεφαλαιο .
Το χουι να ειμαι επικριτικος με ολους παρεμεινε αλλα πλεον υπαρχουν γωνιες . Αυτο ειναι το μεγαλυτερο μαθημα που κληρονομησα απο τον πατερα μου . Μαθημα που το κουβαλαω καθε μερα μαζι μου .

Οι γονεις θελουν αλλα δε μπορουν να δουν μεσα απο τα ματια των παιδιων τους . Οποτε προσφευγουν σε αλλες λυσεις . Αυτες οι αλλες λυσεις ειναι μαθηματα για τα παιδια .
Αν το παιδι δεν υιοθετησει τα μαθηματα θα ειναι παντα δυστυχισμενο .

Συγκινητικό και σκληρό, δεν φταις όμως εσύ, ο πατέρας σου θα έπρεπε να αφήσει το σκληρό προσωπείο του, αργά το κατάλαβε, προς το τέλος του. Δεν χρειάζεται να περιμένεις να έρθει το τέλος για να το καταλάβεις αυτό. Αφού μια μέρα όλοι θα πεθάνουμε, τι νόημα έχει να κρύβουμε τα συναισθήματά μας και όλα τα καλά που νιώθουμε για τους άλλους;

 

[Valder]

Οχι. Με το να μην μιλήσει θα πατήσει πάνω στην έχθρα και οι σχέσεις θα καταστραφούν τελείως.
Αν όμως θέλει να μιλήσει, θα πρέπει να βρει μια στιγμή ήρεμη και χαλαρή. Αφού πρωτα θα έχει κάνει το καλό κοριτσακι και την καλη κόρη, να παίξει το θέατρο που αυτοί θέλουν.
Τότε, στην ήρεμη και οικογενειακή στιγμή, θα αρχίσει να λεει πως νιωθει. Χωρίς να τους κάνει επίθεση. Αν γίνει αυτο, θα καταστραφεί όλο το «σχέδιο».
Το θέμα λοιπόν δεν ειναι να πατήσει πάνω στον θυμό της και στον θυμό τους αλλα στην ψυχολογία τους ως γονείς.

Ωραια ιδέα, ωραια ναι αν μπορει να το κάνει, γιατί όχι;

Μια χαρά.

 

[KleinosBrekias]

Ωραία ιστορία...

Ναυτικός ήταν ; Γιατί είπες για μπάρκο...

Εκανε 5 χρονια στα καραβια πολυ πριν αποκτησει οικογενεια .

 

[Εριφύλη]

Να μαθει οτι θα υπάρχει συνέπεια για οτι σου κάνει.

Από αύριο θα δει το άλλο μου πρόσωπο. Όποιος βίωνε αυτά που βιώνω εγώ και οι αδελφές μου, θα γινόταν επεισόδιο στον Κοκκινόπουλο..

Αλλά κομμένα αυτά. Σήμερα τελείωσε.

 

[Eclipse]

Ωραια ιδέα, ωραια ναι αν μπορει να το κάνει, γιατί όχι;

Μια χαρά.

Το θέμα με αυτο ειναι να το έχεις με τον λόγο, να μιλήσεις λιγο πιο διπλωματικά και να κανεις επίκληση στο συναίσθημα εκεί που χρειάζεται.

 

[Valder]

Από αύριο θα δει το άλλο μου πρόσωπο. Όποιος βίωνε αυτά που βιώνω εγώ και οι αδελφές μου, θα γινόταν επεισόδιο στον Κοκκινόπουλο..

Αλλά κομμένα αυτά. Σήμερα τελείωσε.

Δες κι αυτο που ειπε η Εκλιπς πιο πανω, βρηκε καλύτερη ιδεα απο μενα. Γενικα σκέψου πριν ξεσπάσεις, προσπαθησε για αρχή να ψυχραιμιάσεις. Έλα Εριφυλάκι μου, βλέπεις σε νοιαζόμαστε όλοι απόψε, κάντο για όλους μας.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 20 Οκτωβρίου 2024

Το θέμα με αυτο ειναι να το έχεις με τον λόγο, να μιλήσεις λιγο πιο διπλωματικά και να κανεις επίκληση στο συναίσθημα εκεί που χρειάζεται.

Ειναι ακομα φορτωμενη, την αισθάνομαι πολύ. Και κατι μου λεει οτι ειναι κοντοφυτιλο, θα την τσιγκλίσει η μάνα και θα φυγουν νευρα.

Ας ηρεμήσει πρώτα. Ξες και τοσο στρες τοση κορτιζολη δεν ειναι για την ιδια καλό πρωτιστως.

 

[KleinosBrekias]

Συγκινητικό και σκληρό, δεν φταις όμως εσύ, ο πατέρας σου θα έπρεπε να αφήσει το σκληρό προσωπείο του, αργά το κατάλαβε, προς το τέλος του. Δεν χρειάζεται να περιμένεις να έρθει το τέλος για να το καταλάβεις αυτό. Αφού μια μέρα όλοι θα πεθάνουμε, τι νόημα έχει να κρύβουμε τα συναισθήματά μας και όλα τα καλά που νιώθουμε για τους άλλους;

Κανεις δε φταιει σε μια σχεση γονεα - παιδιου .
Αυτο που εγραψα ουσιαστικα λεει οτι ο γονιος πρεπει να<< ρουφηξει >> τους φοβους του παιδιου αλλα και το αντιθετο . Το πως θα γινει αυτο δεν εμπεριεχει τη λεξη <<φταιξιμο>>. Ειναι μια διαδικασια ζυμωσης . Πολυ αργη .

 

[Poirot]

Εριφύλη, λυπάμαι πάρα πολύ με αυτά που διαβάζω. Δεν έχω κάτι να συνεισφέρω στον διάλογο, συμφωνώ με τους περισσότερους από τους προλαλήσαντες. Είμαστε μαζί σου και ελπίζουμε να έρθει η στιγμή που θα αποδράσεις από αυτή την κατάσταση. Κουράγιο.

 

[Valder]

Εριφύλη, λυπάμαι πάρα πολύ με αυτά που διαβάζω. Δεν έχω κάτι να συνεισφέρω στον διάλογο, συμφωνώ με τους περισσότερους από τους προλαλήσαντες. Είμαστε μαζί σου και ελπίζουμε να έρθει η στιγμή που θα αποδράσεις από αυτή την κατάσταση. Κουράγιο.

Πως φαίνεται ο σεμνός, αξιοπρεπής, ηθικός άνθρωπος.

Μπράβο ρε Πουαρώ. Σε πάω αδερφέ!