Θα διαλέγατε άλλους γονείς;

[vanessa99]

Από αύριο θα δει το άλλο μου πρόσωπο. Όποιος βίωνε αυτά που βιώνω εγώ και οι αδελφές μου, θα γινόταν επεισόδιο στον Κοκκινόπουλο..

Αλλά κομμένα αυτά. Σήμερα τελείωσε.

Αρχικά, πραγματικά λυπάμαι για όλα αυτά που συμβαίνουν Εκτός από τις συμβουλές που προαναφέρθηκαν, θα έλεγα κι εγώ να ηρεμήσεις όσο μπορείς. Μην διαπληκτιστείς, ειδικά τώρα. Και αν έχω καταλάβει ένα πράγμα γενικά, είναι ότι δεν χρειάζεται να κάνουμε τους ανθρώπους να "δουν" κανένα πρόσωπο μας. Πάντα οι άλλοι θα βλέπουν αυτό που θέλουν να δουν. Ηρέμησε, και από αύριο ανασυγκροτήσου και δούλεψε όσο περισσότερο μπορείς για σένα και για τις αδερφές σου, ώστε να φύγεις από εκεί το συντομότερο. Γύρνα τον θυμό σου και όλο που ζεις, σε καύσιμο, για να παλέψεις, να φύγεις και να ζήσεις καλύτερα από "αύριο". Ηρεμα και μεθοδικά. Μην αφήσεις τους γονείς σου να σε "σπάσουν" και να σε κάνουν κάτι που δεν είσαι. Και εμείς εδώ θα είμαστε

 

[KleinosBrekias]

Δεν ξέρω Δημήτρη, δάκρυσα. Αυτό το κείμενο μου δημιούργησε μια λύπη μεσα μου αλλα και μαι δωσω χαράς/ ελπίδας. Δεν ξέρω πως να το περιγράψω.

Ο πατερας μου κοντεψε να χασει τη ζωη του σε φουρτουνα . Σωθηκε . Στη φουρτουνα που του δημιουργησα οσαν ηταν γονιος μου πραγματικα δε ξερω .

 

[ROM32]

Κανεις δε φταιει σε μια σχεση γονεα - παιδιου .
Αυτο που εγραψα ουσιαστικα λεει οτι ο γονιος πρεπει να<< ρουφηξει >> τους φοβους του παιδιου αλλα και το αντιθετο . Το πως θα γινει αυτο δεν εμπεριεχει τη λεξη <<φταιξιμο>>. Ειναι μια διαδικασια ζυμωσης . Πολυ αργη .

Συγνώμη μα δεν το βλέπω έτσι, το παιδί είναι ανήλικο, δεν έχει εμπειρίες να κρίνει μια σχέση με έναν ενήλικα, ο ενήλικας όμως υποτίθεται πως έχει την γνώση και απο την στιγμή που δεν την τηρεί φταίει.

 

[KleinosBrekias]

Συγνώμη μα δεν το βλέπω έτσι, το παιδί είναι ανήλικο δεν έχει εμπειρίες να κρίνει μια σχέση με έναν ενήλικα, ο ενήλικας όμως υποτίθεται πως έχει την γνώση και απο την στιγμή που δεν την τηρεί φταίει.

Το παιδι εχει κατι που καποτε ειχε ο ενηλικας . Την αθωοτητα . Η ιδια η υποσταση του παιδιου ειναι γεματο απο δαυτην . Οσο η προσεγγιση και τα πεπραγμενα του γονιου εξωκειλουν της αθωοτητας , το χασμα αμβλυνεται .

Παραδριγμα Καποτε , η γιαγια μου , ειχε αγορασει ενα κουταβι . Η γιαγια μου και εγω ειχαμε 57 χρονια διαφορα . Δε το πλησιαζα . Μια μερα μου ειπε <<γιατι δε πας να το ρωτησεις μηπως θελει να παιξει ?>><<Γιαγια δε μιλανε τα σκυλια !>><<Δε μιλανε σαν τους ανθρωπους , αλλα ακουνε.>> . Πηγα και το ρωτησα . Η μανα μου ελεγε στη μανα της(γιαγια) οτι περναω πολυ ωρα μιλωντας στο κουταβι . Η γιαγια μου ελεγε στο κουταβι πως αντιδρω αν δε θελω να φαω και η κορη της(μαμα)μου ελεγε αδυνατον ιδιος ειναι .
Το σκυλι σκοτωθηκε προτου κλεισει τα 3 ετη αλλα η γιαγια μου βλεπωντας ποσο πολυ ειχαμε δεθει , μου ξεφουρνησε ενα αθωο ψεμα οτι ο παππους αρρωστησε και οι γιατροι του απαγορεψαν τα κατοικιδια ζωα . Το στειλαμε σε μια πολυ καλη οικογενεια . Εγω το εμαθα απο αλλους λιγα χρονια μετα .
Αυτο που μου ειπε η γιαγια μου , οπως παιζει ενα μικρο παιδι ετσι παιζει και το κουταβι . Ολα θελουν παιχνιδι . Τσουπ μια φοβια με τα σκυλια εξαυλωθηκε . Η γιαγια μου δεν ηταν του οχι ή του μην . Ηταν του μηπως θελει .
Η γιαγια μου παρατηρουσε . Οταν εβλεπε τα 3 εγγονια μετα το παιχνιδι , πρωτος ετρωγε ο πιο μουσκεμενος στην ιδρωτα . Και ας στραβομουτσουνιαζαν οι αλλοι δυο . Ετσι , μου περασε τη παρατηρηση . Θειο δωρο .

 

[finesse]

Οχι. Με το να μην μιλήσει θα πατήσει πάνω στην έχθρα και οι σχέσεις θα καταστραφούν τελείως.
Αν όμως θέλει να μιλήσει, θα πρέπει να βρει μια στιγμή ήρεμη και χαλαρή. Αφού πρωτα θα έχει κάνει το καλό κοριτσακι και την καλη κόρη, να παίξει το θέατρο που αυτοί θέλουν.
Τότε, στην ήρεμη και οικογενειακή στιγμή, θα αρχίσει να λεει πως νιωθει. Χωρίς να τους κάνει επίθεση. Αν γίνει αυτο, θα καταστραφεί όλο το «σχέδιο».
Το θέμα λοιπόν δεν ειναι να πατήσει πάνω στον θυμό της και στον θυμό τους αλλα στην ψυχολογία τους ως γονείς.

Αυτό είναι το ωραίο και το σωστό. Προϋποθέτει, όμως, πως σε γενικές γραμμές μιλάμε για ήρεμες, φυσιολογικές καταστάσεις.

Απ' τα λίγα που μοιράστηκε η Εριφύλη, κι ας με συγχωρήσει αν κάνω λάθος, διαφαίνεται ένα ζευγάρι που δεν τα πηγαίνει καλά (πιθανώς να πρέπει να χωρίσουν κιόλας), δύο άτομα (ως μονάδες) που δεν βαδίζουν καλά και θέλουν δουλειά με τον εαυτό τους, και όλο αυτό το άσχημο πράγμα γίνεται τοξικό και παίρνει μπάλα και τα παιδιά.

Κάποιες φορές ξεπερνάει το "οι γονείς μου βγήκαν από τα ρούχα τους και παραφέρθηκαν". Είναι κάτι παραπάνω, και είναι πάνω από τις δυνάμεις των παιδιών.

Η Εριφύλη έχει σίγουρα όλα τα κομμάτια, οπότε εκείνη ξέρει εάν θα είναι γόνιμο το να τους βρει σε μια καλή στιγμή και να μιλήσουν. Μιλώντας η ίδια χωρίς επίθεση και προσπαθώντας να βρει λύσεις στο πρόβλημα (για παράδειγμα, να μην τσακώνονται μπροστά τους, γιατί τα επηρεάζει αυτό) χτυπώντας στο συναίσθημα του γονιού. Αλλά, πόσο εύκολο είναι ν' αλλάξει μια κατάσταση που έχει παγιωθεί; Στα νεύρα και στην πρώτη ενόχληση, τα ίδια θα γίνουν ξανά. Λύση δεν βρίσκω και στο να κάτσουν να τσακωθούν τα παιδιά, ώστε να τους κάνουν με το ζόρι να δουν κάποια πράγματα. Δεν το βάζω καν ως λύση, τη στιγμή που υπάρχει και βία προς αυτά. Θα πρέπει ν' αναλωθούν σε πολλούς καυγάδες για να φτάσουν να δουν κάποια πράγματα οι γονείς τους - και ΑΝ το καταφέρουν κι αυτό.

Εγώ αυτό που θα έκανα, είναι να είμαι αμέτοχη σε αυτό που συμβαίνει, θα προσπαθούσα να μην έδινα αφορμές να γυρίζουν τα πυρά προς το μέρος μου και θα έκανα ό,τι περνούσε από το χέρι μου για να φύγω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα από ένα τέτοιο τοξικό περιβάλλον. Ευτυχώς, είναι σε μια ηλικία που την παίρνει να το κάνει και δεν είναι μικρότερη. Δεν ξέρω οι αδελφές της πόσο είναι. Αν βρει την άκρη της, όμως, μπορεί να δώσει ένα χέρι βοηθείας και σ' εκείνες. Όσο είναι όλοι μες στον βούρκο, κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν.

Εριφύλη μου, κράτα όσα σου είναι χρήσιμα απ' όσα λέω. Προσπάθησα να δω πίσω από τις γραμμές, όσο μπορώ, για να σε βοηθήσω αλλά μόνο εικασίες μπορώ να κάνω.

 

[akikos]

Παιδιά δεν είμαστε στην Ουγκάντα. Τους γονείς τους ανεχόμαστε όσο είμαστε ανήλικοι. Μετά δεν μπορούν να μας κάνουν τπτ αρκεί να το θέλουμε.

 

[nearos]

Παιδιά δεν είμαστε στην Ουγκάντα. Τους γονείς τους ανεχόμαστε όσο είμαστε ανήλικοι. Μετά δεν μπορούν να μας κάνουν τπτ αρκεί να το θέλουμε.

Φυγε τρολλκικο βρες αλλο νημα να γαμησεις

 

[Valder]

Φυγε τρολλκικο βρες αλλο νημα να γαμησεις

Ηρεμα νεαρούλη μου. Υπάρχει και το κουμπάκι αναφορά.

Να τα κανουμε σωστά και ψύχραιμα.

 

[Υδροχόος]

Παιδιά δεν είμαστε στην Ουγκάντα. Τους γονείς τους ανεχόμαστε όσο είμαστε ανήλικοι. Μετά δεν μπορούν να μας κάνουν τπτ αρκεί να το θέλουμε.

Μην τα γράφεις "στο πόδι", έστω. Αφιέρωσε λίγο χρόνο παραπάνω. Ούτε καν βγαίνει νόημα...

Αφού θα διαφωνήσεις, που θα διαφωνήσεις, κάνε το τουλάχιστον σωστά...

 

[Valder]

Παιδιά δεν είμαστε στην Ουγκάντα. Τους γονείς τους ανεχόμαστε όσο είμαστε ανήλικοι. Μετά δεν μπορούν να μας κάνουν τπτ αρκεί να το θέλουμε.

Δε βρίσκεις λίγο βαρύ το "ανεχόμαστε";

Εκτός αν μιλάμε για δυσκολες περιπτωσεις γονιών, εκει πάσο. Αλλά πολλά πράγματα που οταν ημουν ανήλικος και μου φαινόντουσαν καταπιεστικά, απέκτησαν νόημα οταν καταλαβα τι ειχαν τραβηξει οι γονεις μου.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 20 Οκτωβρίου 2024

Μην τα γράφεις "στο πόδι", έστω. Αφιέρωσε λίγο χρόνο παραπάνω. Ούτε καν βγαίνει νόημα...

Αφού θα διαφωνήσεις, που θα διαφωνήσεις, κάνε το τουλάχιστον σωστά...

Εννοει οτι δεν μπορουν να σου κανουν τιποτα πχ αν δεν θες να πας επισκεψη στη θεια σου. Το μονο που αρκει για να πας στη θεια σου ειναι να το θες εσυ.

 

[Υδροχόος]

Εννοει οτι δεν μπορουν να σου κανουν τιποτα πχ αν δεν θες να πας επισκεψη στη θεια σου. Το μονο που αρκει για να πας στη θεια σου ειναι να το θες εσυ.

Κατάλαβα τί εννοεί.

Απλά παραξενεύτηκα. Μια προτασούλα μια σταλιά κι αυτή "στο πόδι"...

Τέλος πάντων. Ας μην γίνω άλλο κακιά (έχω όλη τη μέρα μπροστά μου, άλλωστε...)...

 

[Valder]

Κατάλαβα τί εννοεί.

Απλά παραξενεύτηκα. Μια προτασούλα μια σταλιά κι αυτή "στο πόδι"...

Τέλος πάντων. Ας μην γίνω άλλο κακιά (έχω όλη τη μέρα μπροστά μου, άλλωστε...)...

Ναι ειναι που κατάλαβες, γι αυτο δε σου βγαζε νόημα. Μόλις στο εξηγησα εγω, εκει αμέσως "κατάλαβα"

Μου θυμίζεις κατι τυπους στο πανεπιστημιο που τους ρωτάγανε "ξέρετε την Χ απάντηση στην Ψ ερώτηση;", δεν ήξεραν το Χριστό τους και μόλις τους το απάνταγε ο καθηγητής κάνανε "ε ναι αυτό, στην άκρη της γλώσσας μου το είχα αλλά δεν το θυμόμουνα καλά".

Yeah no shit Sherlock.

 

[Υδροχόος]

Ναι ειναι που κατάλαβες, γι αυτο δε σου βγαζε νόημα. Μόλις στο εξηγησα εγω, εκει αμέσως "κατάλαβα"

Μου θυμίζεις κατι τυπους στο πανεπιστημιο που τους ρωτάγανε "ξέρετε την Χ απάντηση στην Ψ ερώτηση;", δεν ήξεραν το Χριστό τους και μόλις τους το απάνταγε ο καθηγητής κάνανε "ε ναι αυτό, στην άκρη της γλώσσας μου το είχα αλλά δεν το θυμόμουνα καλά".

Yeah no shit Sherlock.

Αν δε μ΄ έχεις ικανή να καταλάβω μια απλή πρόταση...

Λοιπόν...επειδή είναι Κυριακή, δε θα συγχυστώ. Θα καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να μην το κάνω...

 

[Valder]

Αν δε μ΄ έχεις ικανή να καταλάβω μια απλή πρόταση...

Και απλή λέξη ακόμα μη σου πω. Για πρόταση το έχουμε μεταθέσει μεσα στο 2025 το προσδοκώμενο θαύμα αν και δεν βλέπω...

Λοιπόν...επειδή είναι Κυριακή, δε θα συγχυστώ. Θα καταβάλλω μεγάλη προσπάθεια να μην το κάνω...

Κατάλαβα...

Σεντόνι παραπόνων και ξεχέσματος σε 3...2...1

 

[akikos]

Δε βρίσκεις λίγο βαρύ το "ανεχόμαστε";

Εκτός αν μιλάμε για δυσκολες περιπτωσεις γονιών, εκει πάσο. Αλλά πολλά πράγματα που οταν ημουν ανήλικος και μου φαινόντουσαν καταπιεστικά, απέκτησαν νόημα οταν καταλαβα τι ειχαν τραβηξει οι γονεις μου.

Προφανώς και μιλάμε για δύσκολες τοξικές περιπτώσεις. Από το να μαλώνεις κάθε μέρα αυτονομείσαι και αν σταματήσουν να σε θεωρούν δεδομένο και σε βλέπουν 1 φορά το μήνα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σε εκτιμούν. Το ως εδώ της Εριφύλης δεν το καταλαβαίνω. Δεν είναι ανήλικη και δεν είναι αναγκασμένη να τους ανέχεται.

Αν είναι normal (οι γονείς) το προτιμότερο είναι να διατηρήσεις καλές σχέσεις μαζί τους γιατί αν συμβεί κάτι κακό οι γονείς θα τρέξουν να σε βοηθήσουν, ούτε οι φίλοι, ούτε κανείς άλλος.

 

[Valder]

Προφανώς και μιλάμε για δύσκολες τοξικές περιπτώσεις. Από το να μαλώνεις κάθε μέρα αυτονομείσαι και αν σταματήσουν να σε θεωρούν δεδομένο και σε βλέπουν 1 φορά το μήνα σε εκτιμούν. Το ως εδώ της Εριφύλης δεν το καταλαβαίνω. Δεν είναι ανήλικη και δεν είναι αναγκασμένη να τους ανέχεται.

Αν είναι normal το προτιμότερο είναι να διατηρήσεις καλές σχέσεις μαζί τους γιατί αν συμβεί κάτι κακό οι γονείς θα τρέξουν να σε βοηθήσουν, ούτε οι φίλοι, ούτε κανείς άλλος.

Καλά μη το λες, εγω εχω νορμαλ σχεσεις με τους γονεις μου κι όταν ειχα προβλημα με το γατο δε σηκωσαν ενα δάχτυλο να με βοηθησουν, σε αντιθεση με τους φίλους μου. Γιατί έλα μωρέ γάτος ειναι.

Εν προκειμενω η εριφυλη ίσως να μην εχει ακομα τη δυνατοτητα να τους πει αντίο. Και η καθε εριφυλη και ο καθενας που τραβαει ζόρια. Σωστά σκέφτεσαι, δε λεω, αλλά πρέπει να συνυπολογισεις τις δυνατότητες του καθενός.

 

[Reader]

Δεν είναι ανήλικη και δεν είναι αναγκασμένη να τους ανέχεται.

Είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτεί κάποιος ότι στερήθηκε την ήρεμη παιδική ηλικία και την οικογενειακή θαλπωρή που κάθε παιδί αξίζει και να καταφέρει να απομακρυνθεί από τους γονείς του.
Γιατί συγχωρεί συχνά τις φωνές, την παραβίαση της ιδιωτικότητας, τις βρισιές, το ξύλο, μόνο και μόνο επειδή ξέρει ότι μπορεί ανά πάσα στιγμή να τους χάσει. Είναι τρομακτικό να σκεφτείς πόσα θα συγχωρούσε κάποιος για να πάρει τους γονείς του άλλη μια φορά αγκαλιά, όχι τόσο για να κρατήσει τους ίδιους στα χέρια του, αλλά κυρίως για να παγιδεύσει την αίσθηση της οικογένειας που ποτέ δεν είχε, την οποία προσπαθεί να αναπληρώσει με τα απομεινάρια των όμορφων στιγμών που θυμάται.

 

[finesse]

Παιδιά δεν είμαστε στην Ουγκάντα. Τους γονείς τους ανεχόμαστε όσο είμαστε ανήλικοι. Μετά δεν μπορούν να μας κάνουν τπτ αρκεί να το θέλουμε.

Προφανώς και μιλάμε για δύσκολες τοξικές περιπτώσεις. Από το να μαλώνεις κάθε μέρα αυτονομείσαι και αν σταματήσουν να σε θεωρούν δεδομένο και σε βλέπουν 1 φορά το μήνα υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να σε εκτιμούν. Το ως εδώ της Εριφύλης δεν το καταλαβαίνω. Δεν είναι ανήλικη και δεν είναι αναγκασμένη να τους ανέχεται.

Αν είναι normal (οι γονείς) το προτιμότερο είναι να διατηρήσεις καλές σχέσεις μαζί τους γιατί αν συμβεί κάτι κακό οι γονείς θα τρέξουν να σε βοηθήσουν, ούτε οι φίλοι, ούτε κανείς άλλος.

Μικρή κοπέλα είναι ακόμα, που τώρα προσπαθεί να βρει τα βήματά της και να χτίσει την ζωή της. Δεν γίνονται από τη μια στιγμή στην άλλη αυτά. Ιδίως τη σήμερον ημέρα που δύσκολα τα φέρνεις βόλτα με την ακρίβεια, τα υψηλά ενοίκια κτλ. Δεν είναι ακατόρθωτο, ναι. Βρίσκει έναν συγκάτοικο κτλ κτλ. Αλλά δεν παύει να θέλει χρόνο το plan τού απεγκλωβισμού. Τα ξέρει και η ίδια, και αυτό προσπαθεί να κάνει. Εδώ ήρθε ν' ακουμπήσει λίγο, να πάρει μιαν ανάσα η ψυχή της απ' όσα έχει περάσει και περνάει, και που δεν τα μοοραζεται με κανέναν κοντινό της. Δεν χρειάζεται να είμαστε απότομοι και δηκτικοί. Κάποιες φορές δεν χρειάζεται να πούμε και τίποτα, παρά να είμαστε μια ανοιχτή αγκαλιά. Αργότερα μπορούμε να πούμε και την κουβέντα μας. Κι αυτή με τρόπο.

 

[glayki]

Όταν βρίσκεσαι σε ένα ασφυκτικό πλαίσιο συμβίωσης με άτομα ,πολυ συχνά κανονικοποιεις / δικαιολογείς και εν τέλει ανέχεσαι κάποιες συμπεριφορές και σιγά σιγά ωριμάζει η ιδέα της αποχώρησης.

Σημαντικό είναι να δημιουργήσεις τις κατάλληλες συνθήκες μετάβασης από τη μια κατάσταση στην άλλη πλήρως συνειδητοποιημένος για τις δυσκολίες της ανεξαρτητοποίησης , τα οικονομικά βάρη που χρειάζεται να αναλάβεις ως νέος για τη διαβίωση σου κλπ. Τίποτα δεν γίνεται παρορμητικα, ειδάλλως θα βρεθείς εκτεθειμένος. Θέλει σκέψη και οργάνωση .

 

[Chem2000]

Να λέτε ευχαριστώ που είχα ημικρανία χθες και δεν είχα κουράγιο να τα ψάλλω όπως θα έπρεπε