Κανόνες στο σχολείο υπεράνω της λογικής

[Guest 126033]

Ειλικρινά διάβολε, δεν ξέρω κατά πόσο έχει νόημα, αλλά ναι, μου είπαν συγγνώμη. Και τι άλλο δηλαδή θα μου έλεγαν, πως καλά του κάνανε;;;
Αυτό σημαίνει πως κατανόησαν την εγκληματική τους συμπεριφορά η εξασφαλίζει πως δε θα κάνουν το ίδιο αύριο στο επόμενο αργοπορημένο παιδάκι;;
Εσύ, θα τους εμπιστευόσουν το δικό σου παιδί; Θα έδειχνες τέτοια μεγαλοψυχία και θα ήσουν τόσο ψύχραιμος αν σου συνέβαινε αυτό;
Μπορείς μήπως να μπεις στη θέση ενός δεκάχρονου που τρώει πόρτα στο σχολείο του και αφήνεται ολομόναχο πάνω σε μια λεωφόρο με κάθε καρυδιάς καρύδι να τριγυρνάει;; Αυτό είναι το ΓΕΓΟΝΟΣ, δεν είναι εικασίες, ούτε και έχουν σημασία οι λεπτομέρειες.

Καλημέρα!

Θα πω οτι και στη περίπτωση του Αντώνη, αυτός που τον έσπρωξε είχε βάρη ιστορικό με πολυ άσχημη συμπεριφορά προς τρίτους, ο αστυνομικός που σκότωσε την γυναίκα του ήταν ένας εγωκεντρικος τύπος κακοποιητικου Νάρκισσου που και αυτός έχει στο ιστορικό του πολλές μηνύσεις για βιοπραγιες και ανάρμοστη συμπεριφορά ,
ΑΛΛΑ όλα αυτά έγιναν γνωστά ΑΦΟΥ χάθηκαν ανθρώπινες ζωες...

Καλό είναι από εδώ και πέρα σαν κοινωνία να μην περιμένουμε να χάνονται ζωές για να γίνονται τα αυτονόητα...

Αντιλαμβανεστε και εσείς πιστεύω πως τα τελευταία δύο τρανταχτά γεγονότα είναι ικανά πλέον να μην αρκούμαστε σε μια μόνο "υποτιθέμενη " συγνώμη ,γιατί ως γνωστόν οι άνθρωποι σε αυτές τις ηλικίες δεν αλλάζουν συμπεριφορά και νοοτροπία αν δεν ταρακουνηθουν για τα καλά..

Στο δια ταυτα ;
Ολο αυτό που πέρασε ,έγινε,
δεν μπορεί να αλλαχθεί..
Το ΑΝ έκανε αυτό, το ΜΗΠΩΣ γινόταν το άλλο, δεν αλλάζει το γεγονός του ΤΩΡΑ και σε αυτό πρέπει να εστιάσεις γιατί ως γνωστόν όλοι εμείς ,οι έξω από τον χορό που λέω, εκ των υστέρων προφήτες γινόμαστε....!

Το ΤΩΡΑ λοιπόν έχει ένα παιδί που έζησε μια τραυματική εμπειρία και θα πρέπει να την διαχειριστή όσο γίνετε καλύτερα από ανεύθυνους "εκπαιδευτικούς " που θα αρκεστούν σε ένα και μόνο τυπικό συγνώμη που για εμένα προσωπικά σαν μητέρα και σαν άνθρωπο που έχει δουλέψει και συνεχίζει να δουλεύει με παιδικές ψυχουλες , δεν λέει τίποτα και ξέρεις γιατί;

Το συγνώμη θα ήταν σεβαστό αν πραγματικα ενδιαφερθούν για το πως ειναι αυτο το παιδί ΜΕΤΑ το γεγονος , πως το βίωσε όλο αυτό, να το πάρουν και να του εξηγήσουν γιατί έγινε όλο αυτό...
Ορι υπάρχουν κανόνες και πρέπει να τηρούνται αλλά σε ειδικές περιπτώσεις γίνετε εξαίρεση αυτών και σε αυτό συμβάλει πάρα πολύ η προσωπική και υπεύθυνη αντίληψη που διαθέτει ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά και είναι κάτι το οποίο ΔΕΝ διδάσκετε σε κανένα πανεπιστήμιο.
Ότι στην ζωή του ηα κληθεί πολλές φορές να πάρει τέτοιες αποφάσεις και εκεί πραγματικά θα πρέπει να βάλει στο μυαλό του το αξιακο σύστημα που έχει υιοθετήσει στην ζωή του ...

καπως ετσι πλαισιωνονται τα παιδια και απο γονεις και απο εκπαιδευτικους παρ ολο τα ασχημα γεγονοτα που μπορει να συμβουν ..

Ουσιαστικά ναι μεν ζηταω συγνώμη αλλα δεν το λέω για να το πω ,ωστε να μην υποστώ τις συνεπειες .
Το πλαισιώνω με πράξεις μου, πραξεις απέναντι σ εσένα παιδί που όπως και να το κάνουμε βίωσε ένα άσχημο γεγονός...
Γι αυτο λέγετε παιδί και επειδή ήταν ΧΩΡΙΣ την παρουσία γονέα σε ένα δημόσιο αφυλακτο μέρος μπορεί κάλλιστα ακόμα και ο γονέας να βρεθεί μπλεγμένος για έκθεση του ίδιου του του παιδιού σε κίνδυνο ...

Αλήθεια αν εκείνη την ώρα γινόταν ένα περιστατικό όπως γίνονται καθημερινά στους δρόμους τι θα λέγαμε όλοι εμείς οι προφήτες;
Καλά αυτό το παιδί μάνα-πατέρα δεν είχε;
Που το άφησε έτσι;

Ποιος θα βρισκόταν υπολόγος;
Σαφέστατα ο γονέας και όχι το σχολείο γιατί ήταν ΕΚΤΟΣ ....

Καμία ευθύνη δεν θα είχε το σχολείο ,θα βρισκόταν ένας γονέας υπολογος στη δικαιοσύνη και ταυτόχρονα να τραβα στην κυριολεξία τα μαλλιά του αν το παιδί του πάθαινε το οτιδήποτε...

Θα μου επιτρέψετε να πω ότι από κάποια μηνύματα που διάβασα είναι εμφανές το γεγονός πως ΔΕΝ έχουν παιδιά..

Όταν έχεις παιδιά το έμφυτο ενστικο της επιβίωσης και της ασφάλειας του που έχει εκ φύσεως ένας γονέας για το παιδί του, τον οδηγεί σε πολυ πιο επεμβατικο και άμεσα αποτελεσματικό τρόπο προστασίας του!

Ενα τελευταια και φυσικα αν θελεις το μοιραζεσαι μαζι μας που προσωπικά για εμένα αυτό έχει σημασία τώρα που σου γράφω , πως ειναι το παιδί σήμερα;
Τι συζητήσεις κάνει και αν τον έχεις ρωτήσει πως το είδε, πως το βίωσε αυτό το γεγονός και τι του έμεινε;

 

[Devil]

Ειλικρινά διάβολε, δεν ξέρω κατά πόσο έχει νόημα, αλλά ναι, μου είπαν συγγνώμη. Και τι άλλο δηλαδή θα μου έλεγαν, πως καλά του κάνανε;;;

Όχι αλλα σίγουρα έχει σημασία που σου ζήτησαν και μια συγγνώμη... εδώ πάς τους λές τα χάλια τους και δεν σου απαντάνε κάν. Αυτο το χω πετύχει σε αρκετές περιπτώσεις.

Αυτό σημαίνει πως κατανόησαν την εγκληματική τους συμπεριφορά η εξασφαλίζει πως δε θα κάνουν το ίδιο αύριο στο επόμενο αργοπορημένο παιδάκι;;
Εσύ, θα τους εμπιστευόσουν το δικό σου παιδί; Θα έδειχνες τέτοια μεγαλοψυχία και θα ήσουν τόσο ψύχραιμος αν σου συνέβαινε αυτό;

Υπάρχουν προβλήματα στη κοινωνία γενικότερα και παντού. Απλά δεν τα έχουμε αντιμετωπίσει. Να σ πω ενα παράδειγμα ; πηγαίνεις σε ενα ΑΤ να δηλώσεις μια κλοπή και σου δίνουν μια δήλωση απώλειας.

Οταν όμως σε αυτόν που έγινε του έγραψα μια αναφορά να τους καταθέσει μεσα στην οποία ζητούσε εκτος των άλλων (εξεταση καμερων κτλ) ΚΑΙ Ενημέρωση ΜΕΤΑ απο εκτεταμένη αστυνομική έρευνα δεν του την πήραν κ απλά ξεκίνησε η δικογραφία. Στην οποία δικογραφία.... αντε να πάρουμε και μια καταθεση να πουμε οτι κάτι καναμε.

Αν ήμουν εγώ ομως θα τους έλεγα ακουστε παιδιά έχασα λεφτά και δεν θα κάτσω να παιξω ουτε θα μ τα δωσετε εσεις. Λοιπον θα παραλάβετε το έγγραφο ή θα το καταθέσω στην Εισαγγελεια;;;

Για να μην χρονοτριβούμε γιατι βλέπω οτι δεν το έχετε πάρει στα σοβαρά αυτο που μου έτυχε. Και τέλος. Αναλογα τι θα απαντούσαν.

Θελω να σ πω οτι πλέον εχουμε φτάσει σε άλλα επίπεδα και θα πρέπει ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ... Να τους κυνηγάμε σε εισαγωγικά και να τους επιβλέπουμε.

Δε διαφωνώ ΠΩΣ ΣΑΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟΣ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΛΙΓΑ... ΝΑΙ το ξανα ειπαμε τις προάλλες ειδικα για εναν Αξιωματικο με τοσες ευθυνες τα 1300 στην ηλικια των 35 σε αυτη την εποχη και ειδικα σε Αστυνομικα τμήμα ειναι ΛΙΓΑ.

Ειναι στο όριο του αΝΕΚΤΟΎ φταιει και η κοινωνία/κράτος/ βουλή για το οτι αυτοι οι άνθρωποι έχουν κουραστει ψυχολογικά και οχι μονο αυτοί και δεν ειναι ικανοποιημένοι... γιατι πέρα απο τις απαιτησεις πρέπει να το βλέπουμε κ λίγο πολυπλευρα το ζητημα. Ολοι έχουμε γενικά απαιτησεις.

Οι γιατροί τους την έκαναν καλά... ξεκινησαν τις παραιτησεις ομαδικώς γιατι ενας γιατρος χέστηκε για το δημόσιο θα κανει τη δουλειά του και απο ενα δικό του γραφείο... κ τότε άρχισαν να βάζουν μυαλό και να δινουν παροχές.

Εχουμε απαιτήσεις απο όλους να ειναι ακέραιοι αλλα θα πρέπει να δούμε και τι παροχές έχουν ωστε να νιώθουν οτι αυτο που κάνουν εκτιμάται στη κοινωνία.

Μπορείς μήπως να μπεις στη θέση ενός δεκάχρονου που τρώει πόρτα στο σχολείο του και αφήνεται ολομόναχο πάνω σε μια λεωφόρο με κάθε καρυδιάς καρύδι να τριγυρνάει;; Αυτό είναι το ΓΕΓΟΝΟΣ, δεν είναι εικασίες, ούτε και έχουν σημασία οι λεπτομέρειες.

Θα του εξηγούσα ψυχραιμα και ωραία την κατάσταση και πως την αντιμετωπίσαμε. Κυρίως για να μην κάνει ο ίδιος ο μικρός το ίδιο αυριο μεθαύριο αν βρεθει σε μια αντίστοιχη θέση. Θα ηταν μια ευκαιρία για συζήτηση σε κάθε περίπτωση.

Ωστόσο θα του τόνιζα και τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος για να μην καταλήξει μονόπλευρος , ιδιόρυθμος και τυπολάτρης οπως και η κυρια που του αρνήθηκε την είσοδο.

Την ιδια στιγμή ομως ακομη κ αυτή δικαιούται να τύχει λάθους και να γινει αποδεκτή ηη συγγνώμη της απο τη στιγμή που δεν είχαμε κάτι χειρότερο. Εκει ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΣΗΜΑΣΙΑ Η συγγνωμη και δεν ηταν πλέον αποδεκτή. Ηταν αργά.

Και σ το λέει αυτο άνθρωπος που αρνήθηκε συνομιλιες με εταιρεία που δεν ολοκήρωσε έργα απο τα οποια προέκυψε τραυματισμος και τελικα καταληξαμε στα δικαστηρια στα οποία και η εταιρεία έχασε παρα το οτι έβαλε το δικηγορο της να γράψει μια ντουζίνα ψέμματα.

Για αυτο σ λεω... το τι κάνει ο άλλος καμια φορά δεν εχει μεγάλη σημασια καθως δεν εξαρτάται απο σένα.

 

[Δροσουλίτης]

Ενα τελευταια και φυσικα αν θελεις το μοιραζεσαι μαζι μας που προσωπικά για εμένα αυτό έχει σημασία τώρα που σου γράφω , πως ειναι το παιδί σήμερα;
Τι συζητήσεις κάνει και αν τον έχεις ρωτήσει πως το είδε, πως το βίωσε αυτό το γεγονός και τι του έμεινε;

Συμφωνώ μέχρι κεραίας σε ότι έγραψες.

Αρχικά ήθελα να βεβαιωθώ πως ήξερε πως δεν έφταιγε σε τίποτα για το περιστατικό. Του εξήγησα πως και οι μεγαλύτεροι κάνουν λάθη και πως στη συγκεκριμένη περίπτωση η κυρία αυτή έκανε ένα λάθος που ευτυχώς δεν είχε άσχημη κατάληξη, γιατί ο ίδιος λειτούργησε πολύ σωστά που έμεινε εκεί και δεν πανικοβλήθηκε. Και η συνέχεια που έδωσα δεν ήταν για να την "τιμωρήσουμε" αλλά για να καταλάβει το λάθος της και να μη το επαναλάβει, γιατί το επόμενο παιδάκι θα μπορούσε να πανικοβληθεί και να μην είναι τόσο ψύχραιμο όσο εκείνος. Και πραγματικά ήταν ψύχραιμος σε όλο αυτό και άξιζε την καλύτερη επιβράβευση.
Νομίζω πως περισσότερο αγχώθηκε για εμένα, παρά για εκείνον, όσο και αν ακούγεται περίεργο.

Αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο ήταν να μου πει τις κινήσεις που θα έκανε αν δεν ήμουν εκεί να τον δω.
Θα επιχειρούσε να επιστρέψει σπίτι, θα περίμενε στην πόρτα, θα ζητούσε από κάποιον περαστικό να μου τηλεφωνήσει;
Μου είπε λοιπόν πως θα πήγαινε σε ένα φαρμακείο που είναι πολύ κοντά και ανήκει σε ένα φίλο μου και θα μου τηλεφωνούσε για να με ενημερώσει.
Επίσης, όταν η επιστάτρια του είπε πως δεν τον βάζει μέσα, της είπε να πει της δασκάλας του να με πάρει τηλέφωνο. Το θέμα είναι πως ο ίδιος μου είπε πως δεν τον ρώτησε ποιο είναι το όνομα του, ενώ εκείνη μου είπε πως τον ρώτησε.
Πιστεύω τον μικρό μου όμως ΦΥΣΙΚΑ, γιατί ούτε η δασκάλα του ήξερε τίποτα, ούτε η διευθύντρια φαινόταν ενήμερη για το περιστατικό όταν ήρθε για να της μιλήσω. Και αν είναι έτσι, (γιατί δεν είναι απλή λεπτομέρεια) θα την κάνω να χοροπηδάει σαν αναστενάρισσα γιατί ξεφεύγουμε από το "στιγμιαίο λάθος" και σίγουρα το συγγνώμη της δεν έχει απολύτως κανένα περιεχόμενο.

Σε κάθε περίπτωση νομίζω πως ο μικρός λειτούργησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και μάλλον λόγω της ψυχραιμίας του αξιολόγησε την κατάσταση με τέτοιο τρόπο ώστε να μην "γράψει" το περιστατικό, βαθιά εντός του.

Ευτυχώς, ένα "παιχνίδι" που κάνουμε από πολύ παλιά είναι το "τι θα έκανες αν.."
Τι θα έκανες αν χανόσουν μέσα στο πολυκατάστημα αυτό;
Τι θα έκανες αν ήσουν μόνος με το μπαμπά ή τη μαμά ή τη γιαγιά και κάτι του συνέβαινε και έχανε τις αισθήσεις του;
Τι θα έκανες αν ερχόταν να σε παραλάβει από το σχολείο κάποιος που δεν γνώριζες;
Τι θα έκανες αν στο δρόμο μια ομάδα παιδιών σου έκανε επίθεση;
και διάφορα τέτοια σενάρια. Εξαιρετικά χρήσιμο "παιχνίδι" τέτοιες εποχές.

 

[Himela]

έγραψα μια αναφορά

Αναρωτιέμαι τί είναι αυτή η αναφορά που λες συνέχεια και πού τη γράφεις. Ειλικρινά πρώτη φορά το ακούω. Τα μόνα που ξέρω για καταγγελίες είναι ο συνήγορος του πολίτη για το δημόσιο και ο συνήγορος του καταναλωτή για το ιδιωτικό. Η αναφορά τί είναι; Δηλαδή στην προκειμένη ο Δροσουλίτης πού θα έκανε αναφορά;

 

[Devil]

Ποιος συνήγορος του πολίτη ; εγω δεν ξερω κανέναν συνήγορο του πολίτη στη προκειμένη περίπτωση.

Ούτε πρόκειται ο συνήγορος του πολίτη (γυρευε ποιος θα ειναι εκεί και τι υποβαθρο έχει) να τα γράψει / αναφέρει καλύτερα απο εμένα. Αν έχει εκει κάνα βόδι που πρέπει πρώτα να διαβάσει 10 ΦΕΚ... ΦΕΚΟΛΟΓΟΣ Τυπολατρης τα πιάσαμε τα λεφτά μας. Πολυ πολυ να τους πάρει ενα τηλέφωνο και να τους πει εεεε να σας πω με βάλανε να σας πάρω εγω δεν ξέρω τι έγινε. Καληνυχτα για αύριο.

Την αναφορά τη λαμβάνει η εκάστοτε Υπηρεσία που είναι υπεύθυνη στη συγκεκριμένη περίπτωση το σχολείο.

Με κοινοποίηση ή όχι στην Προϊσταμένη αρχή.

Στις Ιδιωτικές ειναι πιο περίπλοκα τα πράγματα. Πχ αν έχεις μια διαφωνία με την Opel , δεν εχει νόημα να κάνεις αναφορά στην Opel θα σε γραψουν στα @@ τους. Θα βάλουν εκει μια γραμματέα να σε πάρει να σ πεί τιποτα κοινότυπα. Εκει πρέπει να στείλεις εξώδικο αν ειναι τόσο κρίσιμο ή να πάς απο κοντά και να δεις πως μπορείτε να το λύσετε χωρις άλλες διαμάχες.

Αν δεν γίνεται γραφεις λοιπον και εκει μια αναφορά και βάζεις εναν δικαστικό επιμελητή να την επιδόσει αν και ειναι αμφίβολο το αποτελεσμα δεδομενου οτι θα πληρώσεις λεφτά τον δικαστικό επιμελητή στην προκείμενη. Θα βάλουν κ αυτοί μετα τον συμβουλο τους να γραψει επισης μία και δεν θα βγάλει πουθενά ή θα σε γράψουν στα @@ τους καθως κανεις δεν τους υποχρεώνει να απαντήσουν στο εξώδικο.

Εκτος κ αν εισαι σίγουρος οτι θα κερδισεις οποτε τους αποστειλεις μια προεδιποιηση στο email πας απο κοντά δεν βγαλεις ακρη κ μετα βάλεις εναν δικηγορο να στειλει αγωγή που ειναι πλεον αλλη διαδικασια δικασιμη και οταν προκειται να πάρεις λεφτά γιατι και ο δικηγόρος θα πληρωθεί. Στην αγωγή θα αναφερθεί οτι ειδοποιήθηκαν με το απο... τάδε email και το αγνόησαν ή με το τάδε εξώδικο.

*Για να σε πάρουν στα σοβαρά πρέπει η αναφορά να ειναι γραμμενη φυσικά σε υπολογιστη να έχει στοιχεία επικοινωνίας... να ξέρει αυτος που γράφει τι και πως το γράφει με συντομια και περιεκτικότητα ενα ιστορικό και στο τέλος να ζητάει αυτα που πρέπει.

 

[41%]

Σήμερα, πηγαίνοντας τον δεκάχρονο μικρό μου στο σχολείο του, είχα μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.

Το κουδούνι χτυπάει στις 08.15. Δυστυχώς όμως, πέσαμε σε κίνηση και φτάσαμε απέναντι από την πόρτα του σχολείου του στις 08.20 ακριβώς. Για να μην αργήσει περισσότερο αν θα έκανα αναστροφή λίγο παραπάνω για να τον πάω ακριβώς απέξω, κατέβηκε και πέρασε προσεκτικά το δρόμο οπότε και πήγε στην πόρτα, στην οποία και έβλεπα πως υπήρχε προσωπικό του σχολείου, οπότε και δεν ανησύχησα.
Κάνω την αναστροφή και περνάω πιά έξω από την πόρτα του σχολείου (έχουν περάσει σχεδόν πέντε λεπτά) και βλέπω τον μικρό, μόνο του να κάθεται στα κάγκελα, έξω από την κλειδωμένη πόρτα.
Σταματάω και μου λέει πως η επιστάτρια δεν τον άφησε να μπει μέσα γιατί λέει πως στις 8.15 κλείνει την πόρτα και θα πρέπει να περιμένει να μπει την επόμενη ώρα. Ένα παιδί, 10 χρονών, να κάθεται στο δρόμο, μόνο του. Γιατί άργησε πέντε λεπτά, μία φορά, σε ένα δρόμο που ανα πάσα στιγμή γίνεται απροσπέλαστος από την οποιαδήποτε αιτία.
Και τονίζω, πως ήταν στην πόρτα αυτή η κυρία. Ήταν εκεί, του αρνήθηκε την είσοδο και απλά κλείδωσε και έφυγε.
Αν δεν την έβλεπα στην πόρτα, δεν θα τον άφηνα να μπει. Η τελευταία μου εικόνα ήταν ο μικρός να μιλάει μαζί της.

Τη φωνάζω λοιπόν, και μου έρχεται.

"Είναι οι κανόνες μου λέει", με αυταρέσκεια που θα ζήλευε και η Ίρμα Γκρέσε του στρατοπέδου συγκεντρώσεως Belsen.

Δεν χρειάστηκε να μπω στον κόπο να της πω οτιδήποτε, τι άλλο να πει κάποιος μετά από αυτό, της ζήτησα να φωνάξει την διευθύντρια του σχολείου.
Το τι ακολούθησε, λίγη σημασία έχει, ο καθένας μπορεί να το φανταστεί.
Δεν με ενδιαφέρει αν δικαιώθηκα. Θα κάνω αυτό που επιβάλει η συνείδηση μου όταν αντιμετωπίζω κάτι που θεωρώ απόλυτα εγκληματικό. Και δεν μου αρκεί καμία συγγνώμη. Λυπάμαι, αλλά δε μου αρκεί. Και θα το έκανα, ειλικρινά για κάθε παιδί στη θέση του δικού μου.
Ας τον έβαζε μέσα στο σχολείο και ας ακολουθούσε ότι θεωρεί πως της λένε οι κανόνες της. Να είναι ασφαλής όμως. Αν δεν τον έβλεπα, θα πέρναγε μια ολόκληρη ώρα ολομόναχος στο δρόμο. Έκθετος σε κάθε πιθανό κίνδυνο. Πραγματικό κίνδυνο.

Στάθηκα όμως στο γεγονός, πως και αυτοί που σκότωσαν τον Αντώνη στον Πειραιά, "κανόνες" επικαλέστηκαν στην απολογία τους.
Αναρωτιέμαι τι θα συμβαίνει σε μια παιδική ψυχή, όταν βλέπουν και ακούν γύρω τους "κανόνες", να ρίχνουν ανθρώπους στην θάλασσα για να πνιγούν και μικρά παιδιά να αφήνονται έξω από κλειδωμένες πόρτες.

Γι αυτό και το αναφέρω και εδώ. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος από το να κανονικοποιήσουμε το παράλογο.
Να το προσέξετε πολύ αυτό, ως νέα γενιά. Μη κάνετε τυχόν δικά μας λάθη.

Επειδή είμαστε Ελλάδα δεν πρόκειται να βρεις ποτέ το δίκιο σου μέσο της προβλεπόμενης οδού. Ή το καταπίνεις ή βρίσκεις το δίκιο σου με άλλους τρόπους.

 

[Devil]

Η Βασική χρησιμότητα των αναφορών ειναι πως "scripta manent" , τα γραπτά μένουν. Στα προφορικά είναι να είχαμε να λέγαμε... εχω δει απίστευτα πράγματα να συμβαίνουν , άνθρωποι να είναι πληρως ενήμεροι στα προφορικά περι ενός θέματος να μην προχωράνε σε πρωτοβουλίες επίλυσης αν και προϊστανται... να περιμένουν απο σένα, την ιδια στιγμή να μην σε σέβονται και οταν τελικά παίρνουν το χαρτάκι που επισημως ζητάει οδηγίες να κάνουν τους ανήξερους !!!! Οτι δεν γνωρίζουν τίποτα και να απαντάνε γενικά και αόριστα για να καλύψουν τη πάρτη τους. Ε ΟΧΙ. Θα το πάρεις το χαρτί για να αλλάξεις και στάση !

Ο Ντέβιλ ειναι χρόνια στη πιάτσα !!!!!! Τους χαχανούληδες παντός τύπου δεν τους πάω γιατι ξέρω πως κατα βάθος το μόνο που τους ενδιαφέρει ειναι να περάσουν αβλαβή διέλευση απο μια πληθώρα προβλημάτων και ζητημάτων. Ψάχνουν απο άλλους να βγάλουν τα φίδια απο τις τρύπες και ταυτοχρονα δεν τους σέβονται κιολας!

Εχω προσωπικό αρχείο σε ενα stick τι έχω κάνει πού. Δεν ειμαι αυτοφωράκιας... ειμαι όμως ΑΝΑΦΟΡΑΚΙΑΣ.

Πέρα απο τη πλάκα, εγω δεν δέχομαι τον πεσιμισμό που προάγουν ορισμένοι οτι "ετσι είναι και δεν αλλάζει"

ή οτι δεν πρόκειται να βρείς το δίκιο σου. Είναι υποχρεωμένοι να κάνουν ενέργειες.

Όλα αυτα με μέτρο βεβαια για να μην καταλήξεις ο γραφικός του χωριού σε μάθουν στις Υπηρεσίες και γελάνε.
Αναφορές θα κάνεις οταν υπάρχει σοβαρός λόγος. Οπότε προς αυτη τη κατευθυνση θα ήμουν και συγκαταβατικός με την επιστάτρια εφοσον ζήτησε συγγνώμη.

 

[Guest 126033]

Συμφωνώ μέχρι κεραίας σε ότι έγραψες.

Αρχικά ήθελα να βεβαιωθώ πως ήξερε πως δεν έφταιγε σε τίποτα για το περιστατικό. Του εξήγησα πως και οι μεγαλύτεροι κάνουν λάθη και πως στη συγκεκριμένη περίπτωση η κυρία αυτή έκανε ένα λάθος που ευτυχώς δεν είχε άσχημη κατάληξη, γιατί ο ίδιος λειτούργησε πολύ σωστά που έμεινε εκεί και δεν πανικοβλήθηκε. Και η συνέχεια που έδωσα δεν ήταν για να την "τιμωρήσουμε" αλλά για να καταλάβει το λάθος της και να μη το επαναλάβει, γιατί το επόμενο παιδάκι θα μπορούσε να πανικοβληθεί και να μην είναι τόσο ψύχραιμο όσο εκείνος. Και πραγματικά ήταν ψύχραιμος σε όλο αυτό και άξιζε την καλύτερη επιβράβευση.
Νομίζω πως περισσότερο αγχώθηκε για εμένα, παρά για εκείνον, όσο και αν ακούγεται περίεργο.

Αυτό που με ενδιέφερε περισσότερο ήταν να μου πει τις κινήσεις που θα έκανε αν δεν ήμουν εκεί να τον δω.
Θα επιχειρούσε να επιστρέψει σπίτι, θα περίμενε στην πόρτα, θα ζητούσε από κάποιον περαστικό να μου τηλεφωνήσει;
Μου είπε λοιπόν πως θα πήγαινε σε ένα φαρμακείο που είναι πολύ κοντά και ανήκει σε ένα φίλο μου και θα μου τηλεφωνούσε για να με ενημερώσει.
Επίσης, όταν η επιστάτρια του είπε πως δεν τον βάζει μέσα, της είπε να πει της δασκάλας του να με πάρει τηλέφωνο. Το θέμα είναι πως ο ίδιος μου είπε πως δεν τον ρώτησε ποιο είναι το όνομα του, ενώ εκείνη μου είπε πως τον ρώτησε.
Πιστεύω τον μικρό μου όμως ΦΥΣΙΚΑ, γιατί ούτε η δασκάλα του ήξερε τίποτα, ούτε η διευθύντρια φαινόταν ενήμερη για το περιστατικό όταν ήρθε για να της μιλήσω. Και αν είναι έτσι, (γιατί δεν είναι απλή λεπτομέρεια) θα την κάνω να χοροπηδάει σαν αναστενάρισσα γιατί ξεφεύγουμε από το "στιγμιαίο λάθος" και σίγουρα το συγγνώμη της δεν έχει απολύτως κανένα περιεχόμενο.

Σε κάθε περίπτωση νομίζω πως ο μικρός λειτούργησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και μάλλον λόγω της ψυχραιμίας του αξιολόγησε την κατάσταση με τέτοιο τρόπο ώστε να μην "γράψει" το περιστατικό, βαθιά εντός του.

Ευτυχώς, ένα "παιχνίδι" που κάνουμε από πολύ παλιά είναι το "τι θα έκανες αν.."
Τι θα έκανες αν χανόσουν μέσα στο πολυκατάστημα αυτό;
Τι θα έκανες αν ήσουν μόνος με το μπαμπά ή τη μαμά ή τη γιαγιά και κάτι του συνέβαινε και έχανε τις αισθήσεις του;
Τι θα έκανες αν ερχόταν να σε παραλάβει από το σχολείο κάποιος που δεν γνώριζες;
Τι θα έκανες αν στο δρόμο μια ομάδα παιδιών σου έκανε επίθεση;
και διάφορα τέτοια σενάρια. Εξαιρετικά χρήσιμο "παιχνίδι" τέτοιες εποχές.

Δεν έχω λόγια και πραγματικα σε ευχαριστώ πολυ για το πολύ σπουδαίο μοίρασμα της συγκεκριμένης εμπειρίας σας αλλά και αντιμετώπισης αυτής!

Μέσα σε αυτή την κοινωνία , δυστυχώς ,το μόνο που οφείλουμε σαν γονείς - πολίτες είναι να εξοπλιστούν τα παιδιά μας με όσο το δυνατών περισσότερα "οπλα" τα οποία θα μπορέσουν να τα προστατεύουν απέναντι στην παντελώς έλλειψη υπευθυνότητα από ανθρώπους που υπάρχουν ακόμα στις δημόσιες υπηρεσίες...

Και μέσα σε όλο αυτο αναρωτιέμαι γιατί να μην υπάρχει ένα σωστά δομημένο σύστημα αξιολόγησης όσο αφορά το εκπαιδευτικό σύστημα μας ;
Γιατί να ειναι τόσο ανεύθυνο δομημενο ένα τέτοιο κομμάτι της εκπαίδευσης και έχουμε την απαίτηση από τα νέα παιδια ν αλλάξουν νοοτροπία όταν εμείς οι ίδιοι τα υποχρεωνουμε να εκπαιδευτούν από ένα μη υποστηρικρικο και δυσλειτουργικο περιβάλλον όπως ειναι το σχολικό..

Σπουδαίο μοίρασμα, μάθημα για πολλούς !!!!

 

[Paragontas7000]

Καλημέρα!

Θα πω οτι και στη περίπτωση του Αντώνη, αυτός που τον έσπρωξε είχε βάρη ιστορικό με πολυ άσχημη συμπεριφορά προς τρίτους, ο αστυνομικός που σκότωσε την γυναίκα του ήταν ένας εγωκεντρικος τύπος κακοποιητικου Νάρκισσου που και αυτός έχει στο ιστορικό του πολλές μηνύσεις για βιοπραγιες και ανάρμοστη συμπεριφορά ,
ΑΛΛΑ όλα αυτά έγιναν γνωστά ΑΦΟΥ χάθηκαν ανθρώπινες ζωες...

Καλό είναι από εδώ και πέρα σαν κοινωνία να μην περιμένουμε να χάνονται ζωές για να γίνονται τα αυτονόητα...

Αντιλαμβανεστε και εσείς πιστεύω πως τα τελευταία δύο τρανταχτά γεγονότα είναι ικανά πλέον να μην αρκούμαστε σε μια μόνο "υποτιθέμενη " συγνώμη ,γιατί ως γνωστόν οι άνθρωποι σε αυτές τις ηλικίες δεν αλλάζουν συμπεριφορά και νοοτροπία αν δεν ταρακουνηθουν για τα καλά..

Στο δια ταυτα ;
Ολο αυτό που πέρασε ,έγινε,
δεν μπορεί να αλλαχθεί..
Το ΑΝ έκανε αυτό, το ΜΗΠΩΣ γινόταν το άλλο, δεν αλλάζει το γεγονός του ΤΩΡΑ και σε αυτό πρέπει να εστιάσεις γιατί ως γνωστόν όλοι εμείς ,οι έξω από τον χορό που λέω, εκ των υστέρων προφήτες γινόμαστε....!

Το ΤΩΡΑ λοιπόν έχει ένα παιδί που έζησε μια τραυματική εμπειρία και θα πρέπει να την διαχειριστή όσο γίνετε καλύτερα από ανεύθυνους "εκπαιδευτικούς " που θα αρκεστούν σε ένα και μόνο τυπικό συγνώμη που για εμένα προσωπικά σαν μητέρα και σαν άνθρωπο που έχει δουλέψει και συνεχίζει να δουλεύει με παιδικές ψυχουλες , δεν λέει τίποτα και ξέρεις γιατί;

Το συγνώμη θα ήταν σεβαστό αν πραγματικα ενδιαφερθούν για το πως ειναι αυτο το παιδί ΜΕΤΑ το γεγονος , πως το βίωσε όλο αυτό, να το πάρουν και να του εξηγήσουν γιατί έγινε όλο αυτό...
Ορι υπάρχουν κανόνες και πρέπει να τηρούνται αλλά σε ειδικές περιπτώσεις γίνετε εξαίρεση αυτών και σε αυτό συμβάλει πάρα πολύ η προσωπική και υπεύθυνη αντίληψη που διαθέτει ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά και είναι κάτι το οποίο ΔΕΝ διδάσκετε σε κανένα πανεπιστήμιο.
Ότι στην ζωή του ηα κληθεί πολλές φορές να πάρει τέτοιες αποφάσεις και εκεί πραγματικά θα πρέπει να βάλει στο μυαλό του το αξιακο σύστημα που έχει υιοθετήσει στην ζωή του ...

καπως ετσι πλαισιωνονται τα παιδια και απο γονεις και απο εκπαιδευτικους παρ ολο τα ασχημα γεγονοτα που μπορει να συμβουν ..

Ουσιαστικά ναι μεν ζηταω συγνώμη αλλα δεν το λέω για να το πω ,ωστε να μην υποστώ τις συνεπειες .
Το πλαισιώνω με πράξεις μου, πραξεις απέναντι σ εσένα παιδί που όπως και να το κάνουμε βίωσε ένα άσχημο γεγονός...
Γι αυτο λέγετε παιδί και επειδή ήταν ΧΩΡΙΣ την παρουσία γονέα σε ένα δημόσιο αφυλακτο μέρος μπορεί κάλλιστα ακόμα και ο γονέας να βρεθεί μπλεγμένος για έκθεση του ίδιου του του παιδιού σε κίνδυνο ...

Αλήθεια αν εκείνη την ώρα γινόταν ένα περιστατικό όπως γίνονται καθημερινά στους δρόμους τι θα λέγαμε όλοι εμείς οι προφήτες;
Καλά αυτό το παιδί μάνα-πατέρα δεν είχε;
Που το άφησε έτσι;

Ποιος θα βρισκόταν υπολόγος;
Σαφέστατα ο γονέας και όχι το σχολείο γιατί ήταν ΕΚΤΟΣ ....

Καμία ευθύνη δεν θα είχε το σχολείο ,θα βρισκόταν ένας γονέας υπολογος στη δικαιοσύνη και ταυτόχρονα να τραβα στην κυριολεξία τα μαλλιά του αν το παιδί του πάθαινε το οτιδήποτε...

Θα μου επιτρέψετε να πω ότι από κάποια μηνύματα που διάβασα είναι εμφανές το γεγονός πως ΔΕΝ έχουν παιδιά..

Όταν έχεις παιδιά το έμφυτο ενστικο της επιβίωσης και της ασφάλειας του που έχει εκ φύσεως ένας γονέας για το παιδί του, τον οδηγεί σε πολυ πιο επεμβατικο και άμεσα αποτελεσματικό τρόπο προστασίας του!

Ενα τελευταια και φυσικα αν θελεις το μοιραζεσαι μαζι μας που προσωπικά για εμένα αυτό έχει σημασία τώρα που σου γράφω , πως ειναι το παιδί σήμερα;
Τι συζητήσεις κάνει και αν τον έχεις ρωτήσει πως το είδε, πως το βίωσε αυτό το γεγονός και τι του έμεινε;

Καλα δεν θα αποκτησει το παιδακι και ψυχολογικο τραυμα επειδη τον κλειδωσε μια ηλιθια εξω απο το σχολειο επειδη αργησε 5 λεπτα.Ειπαμε...

 

[Δροσουλίτης]

Καλα δεν θα αποκτησει το παιδακι και ψυχολογικο τραυμα επειδη τον κλειδωσε μια ηλιθια εξω απο το σχολειο επειδη αργησε 5 λεπτα.Ειπαμε...

Είναι λίγες οι περιπτώσεις που η αίσθηση ντροπής, απόρριψης ή αποτυχίας σε κάποια εξέταση οδήγησε και μεγαλύτερα παιδιά στο να πηδήξουν στο κενό από μπαλκόνια;
Δεν είναι πάντα εύκολο να διαχειριστεί ένα μικρό παιδί ένα περιστατικό με την λογική ενός ενήλικα.

 

[Valder]

Είναι λίγες οι περιπτώσεις που η αίσθηση ντροπής ή αποτυχίας σε κάποια εξέταση οδήγησε και μεγαλύτερα παιδιά στο να πηδήξουν στο κενό από μπαλκόνια;
Δεν είναι πάντα εύκολο να διαχειριστεί ένα μικρό παιδί ένα περιστατικό με την λογική ενός ενήλικα.

Νομίζω τώρα έχει τραβήξει το θέμα σε ασύγκριτες μεταξύ τους ατραπούς.

Ξεκαθαρίζω εξ αρχής πως δεν είμαι γονιός, αλλά σαν αναγνώστης διακρίνω ότι σιγά σιγά το πάμε από τον κίνδυνο της έκθεσης στον ψυχολογικό τραυματισμό και γενικά σε όλα αυτά τα πολύ απαλά που διακρίνουν την κοινωνία μας και ειδικά τα αγόρια που τους φερόμαστε λες και είναι χαλασμένα κορίτσια "μίλα μου για τα αισθήματά σου, ανοίξου πες μου πως νιώθεις" και το παιδακι εντωμεταξυ να ναι στα παπάρια του "τι θα φάω για μεσημέρι" κι ο γονιός να υπερανησυχεί.

Είμαι ο πρώτος που σου είπα μπράβο και το εννοώ, αλλά τα μονοπάτια στα οποία συζητάτε είναι εντελώς ξένα προς την φιλοσοφία μου.

Δεν είπαμε να βλέπουν τα παιδιά τύπους να βαράνε πρέζα κάθε μέρα στο κυλικείο, αλλά πιστεύω πως έχει επέλθει ένας κορεσμός ως προς τα νοήματα που πρέπει να περάσουν μέσω του θέματος και εισερχόμεθα σε μια φάση υπερβολής, με κάθε σεβασμό και εκτίμηση.

Εμείς είχαμε δει μπροστα απο το σχολείο κοπέλα ποδηλάτισσα να την κάνει κομμάτια άλλο όχημα και να φτυνει αίμα με εμετό δεν ξερω κι εγω τι και να μενει στον τόπο. Δυσάρεστο, δεν το ξεχάσαμε, αλλά δεν καναμε και σελφ-ντιλίτ απο μπαλκόνι.

Ήρεμα το λέω χωρίς κακή διάθεση. Δεν είπε και κατι λάθος ο Παράγοντας.

 

[Samael]

Οχι ηθικά δεν είναι λιγότερο απαράδεκτη. Ωστόσο μπορεί να σου έλεγε η άλλη πλευρά οτι (βασικά σίγουρα θα ηταν ερωτηση του δικηγόρου) αν έχετε αφήσει το παιδί σας ποτέ να πάει μονο του σχολείο. Το έχετε κανει ;

Γιατι κα Προεδρε θα γυριζε προς την έδρα ο συνήγορος εγω βλέπω καθημερινά παιδιά 10 ετών να πηγαινουν ακόμη και μόνα τους σχολείο ακομη και στον ΗΣΑΠ ή το μετρό.

Εαν ο συνήγορος βλέπει καθημερινά παιδιά 10 χρονών να πηγαίνουν μόνα τους σχολείο ακόμα και με ΗΣΑΠ/μετρό και το θεωρεί νορμάλ , τότε θα ήταν σαν να παραδέχεται οτι η αμέλεια ανηλίκου είναι φυσιολογική .

Δεν ξέρω τι ποινική αντιμετώπιση θα είχε. Μπορεί να έμπλεκε περισσότερο ναί αλλα δεν είμαι σίγουρος αν θα έφταιγε αυτή που επιτέθηκαν στον μικρό με το επιχείρημα οτι τον άφησε απέξω. Θα σ πει ειναι 10 ετών οκ τον αφησε εξω απο το σχολείο οχι στην Πάρνηθα τα μεσάνυχτα.

Δυστυχώς μπορεί και να μην είχε διότι είναι ένας ηλίθιος κανόνας που εφαρμόζουν όλα τα σχολεία . Αλλά το πρόβλημα είναι πως τον εφαρμόζουν .

Προφανως δεν την υποστηρίζω έτσι. Να το ξεκαθαρίσουμε.

Κατανοητό αυτό .

Καλα δεν μας είπε ο @Δροσουλίτης τελικά αν του είπαν συγγνώμη κτλ

Του ζήτησαν απο οτι φαίνεται . Ας ελπίσουμε οτι ήταν γνήσια,ειλικρινής και οτι δεν θα το επαναλάβουν .

Για μένα σου είπα αν το θέμα έβλεπα οτι δεν ειναι ξεκάθαρο θα έκανα αναφορά. Θα με ενημέρωναν είτε προφορικά είτε γραπτά απλά επειδή δεν θα ήθελα να σας εκθέσω θα έλεγα στη διευθύντρια καλό θα ηταν αν ένα παιδάκι αργήσει να είμαστε κ λίγο ελαστικοί ειδικα οταν δεν το κάνει συνεχώς.

Στα ίσια φίλε... οχι ΧΑΧΑΝΗΤΑ ουτε πολλές κουβέντες και υστερίες. Δεν θα ήθελα να σας εκθέσω... εχω τη δυναμη να το κάνω. Νομίζω όμως οτι μπορούμε να τα συζητήσουμε διαφορετικά αντιλαμβάνομαι οτι έγινε ένα ατόπημα / μια παρεξήγηση / και μια ας το πούμε ιδιατερη και αχρείαστη σχολαστική ερμηνεια των κανονισμών... αληθεια υπαρχει τέτοιος κανονισμος ; αλλα νομίζω οτι κάτι τέτοιο δεν πρέπει να επαναληφθεί.

Εσεις τι πιστευετε πάνω σε αυτο ;

Το ιδανικό πάντα είναι να λύνονται τα όποια ζητήματα μεταξύ των εμπλεκόμενων χωρίς την παρεμβολή δικαστηρίων . Αν φυσικά αυτό δεν είναι εφικτό , αναπόφευκτα καταλήγουμε στα δικαστήρια . Αλλά ναι θα συμφωνήσω πως καλό είναι να υπάρχουν γραπτά κάπου τέτοια συμβάντα . Όχι επειδή θα γίνει κάτι , αλλά επειδή είναι σημαντικό να υπάρχουν .

κανεις μια κουβεντα σαν άνθρωπος...ψυχραιμα. Αλλωστε έγραψα και πρίν οτι ανα πάσα στιγμή μπορεις να βομβαρδίσεις. Δεν χρειάζεται οταν κάθεσαι στο τραπέζι και μιλάς με τον αλλον να δείχνεις νευρικός ή ανασφαλής.

Αλοίμονο εάν ειναι θέμα να καταθέσουμε μια αναφορά σε ενα σχολείο , εδω έχουμε αντιμετωπίσει δικηγόρους , εχω παραστει ως μάρτυρας υπεράσπισης κατηγοριας σε επίορκο υπαλληλο και θα κολώσουμε σε αυτό ;

Δεν είναι τόσο θέμα νευρικότητας ή ανασφάλειας ή δυσκολίας του να τους κυνηγήσεις . Υπάρχει και το παιδί στην μέση το οποίο προφανώς δεν θα ένιωθε ιδιαίτερα άνετα με το όλο σκηνικό , ακόμα και εαν καταλάβαινε τους λόγους που η αντίδραση του γονιού είναι σωστή .

Όσο για το τραύμα...συγκεκριμένα ο μικρός του Δροσουλίτης πιστεύω θα είναι εντάξει . Φάνηκε να το αντιμετωπίζει με τεράστια ωριμότητα το θέμα . Ίσως να μην φαίνεται κάτι τρομερό σε πολλούς , αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μιλάμε για παιδί μόλις 10 ετών . Άλλα παιδάκια σε αυτές τις ηλικίες μπορεί να είχαν πολυυυύ χειρότερη αντίδραση και να το βίωναν πολύ χειρότερα όλο αυτό . Δεν είναι όλα το ίδιο .

Πάντως θέλει πολύ προσοχή το όλο θέμα . Εγώ όταν ήμουν στην ηλικία του γιου του @Δροσουλίτης είχε τύχει επειδή δεν ήμουν συγκεντρωμένος στην στοίχιση των γραμμών στην γυμναστική , να περάσει η γυμνάστρια και να μου σκάσει χαστούκι με τρομερή δύναμη , οριακά μπουνιά την έλεγες ( αυτή εν τω μεταξύ είχε και σωματοδομή άντρα έτσι ) . Να μην τα πολυλογώ είτε το πιστεύετε είτε όχι , ήμουν ξαπλωμένος με πυρετό απο το τράνταγμα που δέχτηκα για περίπου μια μέρα . Και αυτά όχι σε εποχές πριν το 2000 έτσι , 24 είμαι οπότε μιλάμε εν έτη 2009 ή 20010 περίπου . Η συγκεκριμένη είχε βαρέσει και άλλα παιδιά . Anyways εκεί που θέλω να καταλήξω είναι , πως πρέπει όλοι οι γονείς να έχουν την προσοχή τους και να μην θεωρούν τίποτα αυτονόητο . Καθώς και να μην αφήνουν τίποτα να περνάει απλά , γιατί η ιστορία δείχνει πως οτι συμβαίνει μια φορά , θα επαναληφθεί . Ο διάλογος με το παιδί πρέπει να είναι πάντα must , και να υπάρχει σχέση εμπιστοσύνης . Οτι και να κάνετε , ποτέ υστερία ή ένταση μπροστά στο παιδί . Εαν είναι εκτός χώρου , κάντε και πείτε οτι θέλετε , αλλά όχι μπροστά του γιατί ντρέπεται και δεν θα θέλει να πει πράγματα για να αποφύγει σκηνικά .

 

[Δροσουλίτης]

Νομίζω τώρα έχει τραβήξει το θέμα σε ασύγκριτες μεταξύ τους ατραπούς.

Ξεκαθαρίζω εξ αρχής πως δεν είμαι γονιός, αλλά σαν αναγνώστης διακρίνω ότι σιγά σιγά το πάμε από τον κίνδυνο της έκθεσης στον ψυχολογικό τραυματισμό και γενικά σε όλα αυτά τα πολύ απαλά που διακρίνουν την κοινωνία μας και ειδικά τα αγόρια που τους φερόμαστε λες και είναι χαλασμένα κορίτσια "μίλα μου για τα αισθήματά σου, ανοίξου πες μου πως νιώθεις" και το παιδακι εντωμεταξυ να ναι στα παπάρια του "τι θα φάω για μεσημέρι" κι ο γονιός να υπερανησυχεί.

Είμαι ο πρώτος που σου είπα μπράβο και το εννοώ, αλλά τα μονοπάτια στα οποία συζητάτε είναι εντελώς ξένα προς την φιλοσοφία μου.

Δεν είπαμε να βλέπουν τα παιδιά τύπους να βαράνε πρέζα κάθε μέρα στο κυλικείο, αλλά πιστεύω πως έχει επέλθει ένας κορεσμός ως προς τα νοήματα που πρέπει να περάσουν μέσω του θέματος και εισερχόμεθα σε μια φάση υπερβολής, με κάθε σεβασμό και εκτίμηση.

Εμείς είχαμε δει μπροστα απο το σχολείο κοπέλα ποδηλάτισσα να την κάνει κομμάτια άλλο όχημα και να φτυνει αίμα με εμετό δεν ξερω κι εγω τι και να μενει στον τόπο. Δυσάρεστο, δεν το ξεχάσαμε, αλλά δεν καναμε και σελφ-ντιλίτ απο μπαλκόνι.

Ήρεμα το λέω χωρίς κακή διάθεση. Δεν είπε και κατι λάθος ο Παράγοντας.

Προσπάθησα να αναδείξω πως το "ψυχολογικό αποτύπωμα" μιας πράξης, είναι σημαντικός παράγοντας σε σημείο που να απαιτούνται όσο είναι δυνατό προσεκτικότεροι χειρισμοί από τους σχολικούς φορείς. Δεν είναι και λίγα αυτά τα οποία προσλαμβάνουν από την επικαιρότητα. Όταν το βιώνεις καθημερινά αυτό αγαπητέ Βάλντερ, το να προσπαθείς να εξηγείς πράγματα τόσο τραγικά, (γιατί τα παιδιά ρωτάνε, δεν είναι κάκτοι), τότε διαπιστώνεις πως δεν μπορείς εύκολα να αφήνεις να περνάνε άκριτα τα συμπεράσματα από αυτού του είδους τα περιστατικά.

 

[Shadowban]

Είναι λίγες οι περιπτώσεις που η αίσθηση ντροπής, απόρριψης ή αποτυχίας σε κάποια εξέταση οδήγησε και μεγαλύτερα παιδιά στο να πηδήξουν στο κενό από μπαλκόνια;
Δεν είναι πάντα εύκολο να διαχειριστεί ένα μικρό παιδί ένα περιστατικό με την λογική ενός ενήλικα.

Αν το παιδί πηδήξει από το μπαλκόνι επειδή δεν πήρε το lower ή δεν πήρε 20 στη λογοτεχνία, τότε μεγάλωσε σίγουρα σε υπερπροστατευτικό περιβάλλον με υπεραγχωτικούς γονείς. Η ζωή είναι γεμάτη απογοητεύσεις και απορρίψεις. Αντί να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε safe space στα πάντα για τα παιδιά θα πρέπει να τους μαθαίνουμε πως να τις διαχειρίζονται και φυσικά να μην του μαθαίνουμε να δίνουν αξία και να αγχώνονται για πράγματα όπως βαθμοί και περγαμηνές.

 

[Δροσουλίτης]

Αν το παιδί πηδήξει από το μπαλκόνι επειδή δεν πήρε το lower ή δεν πήρε 20 στη λογοτεχνία, τότε μεγάλωσε σίγουρα σε υπερπροστατευτικό περιβάλλον με υπεραγχωτικούς γονείς. Η ζωή είναι γεμάτη απογοητεύσεις και απορρίψεις. Αντί να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε safe space στα πάντα για τα παιδιά θα πρέπει να τους μαθαίνουμε πως να τις διαχειρίζονται και φυσικά να μην του μαθαίνουμε να δίνουν αξία και να αγχώνονται για πράγματα όπως βαθμοί και περγαμηνές.

Συμφωνώ απόλυτα. Υπάρχουν και γονείς που δεν σέβονται τον ρόλο τους, ή είναι και ακατάλληλοι για να δώσουν τα σωστά εφόδια σε ένα παιδί. Αυτό δεν σημαίνει όμως πως το σχολείο δεν θα πρέπει να κάνει ότι είναι δυνατό για να προστατέψει - στο βαθμό που μπορεί - αυτά τα παιδιά, ακόμη και από την ανεπάρκεια των γονιών τους.

 

[Valder]

Προσπάθησα να αναδείξω πως το "ψυχολογικό αποτύπωμα" μιας πράξης, είναι σημαντικός παράγοντας σε σημείο που να απαιτούνται όσο είναι δυνατό προσεκτικότεροι χειρισμοί από τους σχολικούς φορείς. Δεν είναι και λίγα αυτά τα οποία προσλαμβάνουν από την επικαιρότητα. Όταν το βιώνεις καθημερινά αυτό αγαπητέ Βάλντερ, το να προσπαθείς να εξηγείς πράγματα τόσο τραγικά, (γιατί τα παιδιά ρωτάνε, δεν είναι κάκτοι), τότε διαπιστώνεις πως δεν μπορείς εύκολα να αφήνεις να περνάνε άκριτα τα συμπεράσματα από αυτού του είδους τα περιστατικά.

Καταλαβαίνω τι προσπαθείς να κάνεις, μια χαρά. Δεν υπάρχει λόγος να αιτιολογείς τη σκέψη σου, την κατάλαβα.

Όμως για να στο δωσω όσο πιο απλά μπορώ -όντας μη γονιός το ξαναλέω για αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων- δε θα ήταν πιο πολύτιμο για το παιδί να εδραιώσει από μικρό μέσα του τα πράγματα ως έχουν, ότι περιστοιχίζεται από κρετίνους, από θαλασσοταραχή κοινώς, και να μάθει να γίνεται καλός καπετάνιος;

Συνέβη αυτό.
Γιατί; Γιατί η επιστάτρια είναι αυταρχική
Το αντιμετωπίσαμε με τον Χ τρόπο.

Τέλος. Το αφήσαμε πίσω. Μη το σκέφτεσαι το περασμένο κύμα γιατί θα έρθει άλλο κύμα σε 5 μέρες. Γιατί έτσι είναι ο κόσμος και πρέπει να κάνεις στομάχι.

Άλλο να περνάει άκριτα και το αγνοούμε το κακώς κείμενο ενω μας κάθονται στο σβέρκο (που ποτε δεν ήμουν υπέρμαχος αυτής της νοοτροπίας), κι άλλο αυτό που βλέπω να αρχίζει να σχηματίζεται στο θεμα ως παρακλάδι της συζήτησης.

Γνώμη μου πάντα ε; Μπορει αν κανω παιδια να την δω αλλιώς.

 

[Paragontas7000]

Είναι λίγες οι περιπτώσεις που η αίσθηση ντροπής, απόρριψης ή αποτυχίας σε κάποια εξέταση οδήγησε και μεγαλύτερα παιδιά στο να πηδήξουν στο κενό από μπαλκόνια;
Δεν είναι πάντα εύκολο να διαχειριστεί ένα μικρό παιδί ένα περιστατικό με την λογική ενός ενήλικα.

Αισθηση αποτυχιας και ντροπης επειδη τον κλειδωσε εξω?Αμα ηταν ετσι οι μισοι θα ειχαμε αυτοκτονησει.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 21 Σεπτεμβρίου 2023

Καταλαβαίνω τι προσπαθείς να κάνεις, μια χαρά. Δεν υπάρχει λόγος να αιτιολογείς τη σκέψη σου, την κατάλαβα.

Όμως για να στο δωσω όσο πιο απλά μπορώ -όντας μη γονιός το ξαναλέω για αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων- δε θα ήταν πιο πολύτιμο για το παιδί να εδραιώσει από μικρό μέσα του τα πράγματα ως έχουν, ότι περιστοιχίζεται από κρετίνους, από θαλασσοταραχή κοινώς, και να μάθει να γίνεται καλός καπετάνιος;

Συνέβη αυτό.
Γιατί; Γιατί η επιστάτρια είναι αυταρχική
Το αντιμετωπίσαμε με τον Χ τρόπο.

Τέλος. Το αφήσαμε πίσω. Μη το σκέφτεσαι το περασμένο κύμα γιατί θα έρθει άλλο κύμα σε 5 μέρες. Γιατί έτσι είναι ο κόσμος και πρέπει να κάνεις στομάχι.

Άλλο να περνάει άκριτα και το αγνοούμε το κακώς κείμενο ενω μας κάθονται στο σβέρκο (που ποτε δεν ήμουν υπέρμαχος αυτής της νοοτροπίας), κι άλλο αυτό που βλέπω να αρχίζει να σχηματίζεται στο θεμα ως παρακλάδι της συζήτησης.

Γνώμη μου πάντα ε; Μπορει αν κανω παιδια να την δω αλλιώς.

ακριβως αυτο.

 

[Δροσουλίτης]

Γνώμη μου πάντα ε; Μπορει αν κανω παιδια να την δω αλλιώς.

Σου εύχομαι να διαπιστώσεις πως δεν θα υπάρχει μεγαλύτερη ευχαρίστηση από το να πετάς στη φωτιά παλαιές πεποιθήσεις ετών, σε μια στιγμή και μόνο. Την καθοριστικότερη κατά την ταπεινή μου άποψη στη ζωή μου.

Ο προ-μικρού εαυτός μου δε θα συμφωνούσε απλά με ότι λες τώρα, αλλά θα με πέρναγε από πίσσα και πούπουλα. Γι αυτό και δεν μπορώ και να επιμείνω περισσότερο.

 

[touvlo]

Να πηδάμε τα κάγκελα δλδ

αυτό γιατί είναι κακό;

 

[41%]

αυτό γιατί είναι κακό;

θα πέσεις και θα χτυπήσεις