Καπιταλισμός Vs Κομμουνισμός

[ROM32]

Όχι. Τι γίνεται όταν η κατανάλωση "πέφτει" επικίνδυνα σε όρια λιμοκρονίας.
Ποιος και με τι γνώσεις, βρίσκει την αιτία που δεν υπάρχουν βασικά αγαθά στην αγορά
και στους δρόμους πτώματα από ασιτία? Δεν είναι ερωτήματα επιστημονικής φαντασίας αυτά.

Όταν συμβαίνει μια λιμοκτονία οι αιτίες που την προκαλούν είναι εμφανείς, δεν χρειάζεται κανέναν να σπάσει το κεφάλι του για να τις βρει, είναι ένα μεγάλο κοινωνικό φαινόμενο που δεν κρύβεται. Τι ερώτηση είναι αυτή;

Έχουμε σχετικά πρόσφατα παραδείγματα, τον κινεζικό λιμό , δε ξέρω και γω πόσα εκατομμύρια
άφησαν τον μάταιο τούτο κόσμο, τον λιμό στην Ουκρανία που αν και ο σιτοβολώνας του κόσμου,
την δεκαετία του 1930 πέθαναν χιλιάδες άνθρωποι.

Λοιπόν, ο λιμός της Ουκρανίας απ'ότι ισχυρίζονται οι περισσότεροι ιστορικοί και έχει περάσει έτσι στην Ουκρανική συλλογική μνήμη, οφειλόταν κυρίως σε μια επιλογή πολιτικής του Στάλιν ειδικά στοχευμένη για την περιοχή με σκοπό την γενοκτονία των Ουκρανών που είχαν αντισταθεί στην Ρωσική επανάσταση. οι Ρωσο-Ουκρανικές σχέσεις ποτέ δεν ήταν πολύ καλές ανέκαθεν.

Σχετικά με τον Κινεζικό λιμό οι αιτίες ήταν φυσικές σε συνδυασμό με την πολιτική του Μάο του "Μεγάλου Άλματος προς τα Εμπρός". Η Κίνα ως χώρα του Ανατολικού κόσμου δεν ήταν βιομηχανοποιημένη, ήταν ολότελα γεωργική χώρα. Το 1958 ο Μάο αποφάσισε να την εκβιομηχανοποιήσει πάρα πολύ γρήγορα (να συμπυκνώσει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα πολλά στάδια εξέλιξης) και για να το κάνει αυτό έπρεπε να αγοράσει βιομηχανικές μηχανές παραγωγής. Έλα όμως που η Κίνα μέχρι τότε παρήγαγε χαμηλής προστιθέμενης αξίας γεωργικά προϊόντα που με αυτά έπρεπε να αγοράζουν εισαγόμενα τα πανάκριβα βιομηχανικά μηχανήματα και έπρεπε μεγάλο μέρος του γεωργικού πλεονάσματος να πηγαίνει εκεί. Η ατυχία όμως ήταν ότι το 1959 γίνονται τεράστιες πλημμύρες και το 1960 χτυπά εκτεταμένη ξηρασία μειώνοντας την γεωργική παραγωγή κατά πολύ και εδώ κάνει το μεγάλο σφάλμα κατ'εμέ, συνέχισε την πολιτική της εκβιομηχάνισης μειώνοντας και άλλο τα διαθέσιμα τρόφιμα δείχνοντας τεράστια απανθρωπιά απέναντι στον λαό του. Μέχρι τότε ο Κινεζικός πληθυσμός ίσα-ίσα που τρέφονταν από τα γεωργικά προϊόντα που παρήγαγε διότι μην ξεχνάς ήταν και είναι τεράστιος και πρέπει να τραφεί πολύς κόσμος. Όλα αυτά συνδυάστηκαν και οδήγησαν στο καταστροφικό αποτέλεσμα. Τουλάχιστον το 1961 ο Μάο βάζει μυαλό και εγκαταλείπει την πολιτική αυτή. Οι αιτίες του δεν έχουν σχέση με τον Κομμουνισμό αλλά κυρίως φυσικοί, δημογραφικοί, ιστορικοί και ένας ψυχρός ηγέτης συνδυάστηκαν καταστροφικά.

Τέλος, η Κίνα συγκεκριμένα λόγω της οριακής κατάστασης του υπερπληθυσμού της και της εξάρτησής της ολότελα από την γη, είχε ξαναπεράσει λιμό και τότε που δεν υπήρχε Κομμουνισμός το 1907.

Στον καπιταλισμό, αξιολογούν και οι εργαζόμενοι τον εργοδότη και αν δεν τους αρέσει, μπορούν να φύγουν και να πάνε να εργαστούν αλλού με καλύτερες αμοιβές. Αυτό συμβαίνει κατά κόρον σε ανεπτυγμένες οικονομίες, φιλικές σε επενδύσεις. Στην ελλάδα ένας πιτσιρικάς ντελιβεράς, μπορεί να φύγει από το ένα σουβλατζίδικο και να πάει σε άλλο ή στις πλατφόρμες.
Στον καπιταλισμό τελευταίος και φαρμακερός, αξιολογεί και ο πελάτης καταναλωτής.
Αυτός επιλέγει το καλύτερο και οικονομικότερο.

Και στο Κομμουνισμό επέλεγες επάγγελμα.

Για να μην χρεοκοπήσει, προσπαθεί να βελτιώσει την γραμμή παραγωγής, να μειώσει τις "μαύρες τρύπες",
να βάλει όλες τις παραμέτρους σε μια σειρά σαν να είναι μια ορχήστρα με 200 μουσικά όργανα...
Δεν νομίζω στον "σοσιαλισμό" να είναι εφικτά όλα αυτά. Στον καπιταλισμό, το κίνητρο είναι το κέρδος.
Και ο εργοδότης και ο εργαζόμενος, προσδοκούν κέρδος από ένα επιτυχημένο προϊόν.
Στον σοσιαλισμό, ποιο είναι το κίνητρο ενός εργαζομένου και ενός που "ελέγχει" την παραγωγικότητα για να φροντίσουν για ένα επιτυχημένο προϊόν?

Στον κομμουνισμό ο μοναδικός εργοδότης είναι το κράτος. Σου είπα ότι οι εργαζόμενοι στον κομμουνισμό πληρώνοταν με την απόδοση τους. Οι εργαζόμενοι στα εργοστάσια πληρώνονταν με το κομμάτι, όσο πιο πολλά προϊόντα παρήγαγαν τόσο πιο πολλά τους έδιναν συν μερίδιο από το πλεόνασμα της εργοστασιακής μονάδας. Όσα επαγγέλματα δεν πληρώνονταν με το κομμάτι, πληρώνονταν με την ώρα. Όλοι είχαν εξασφαλισμένο έναν ελάχιστο μισθό για την διαβίωση, τα παραπάνω τα έπαιρναν εξτρά αν έπιαναν στόχους, τόσο ατομικά όσο και συλλογικά και μάλιστα υπήρχαν και τιμωρίες που μπορούσαν να σου μειώσουν τον μισθό. Επομένως η απάντηση είναι πάλι το κέρδος όπως και στο καπιταλισμό. Η πολιτική αυτή ανέβασε μέχρι και 60% την παραγωγικότητα το 1960 σε σχέση με την παραγωγικότητα της δεκαετίας του 1920, επομένως στην πράξη κινούταν.

Ποιος κάνει την κατηγοριοποίηση? Και με ποια κριτήρια ?
Είπαμε, εγώ μπορεί να επιθυμώ ένα σκάφος με πανί να κάνω βόλτες...
ποιος θα μου πει στον σοσιαλισμό ότι αυτή η ανάγκη είναι βασική ή πολυτελείας;
Οι ανάγκες των ανθρώπων είναι ένα κάπως πιο σύνθετο ζήτημα.
Αυτά που θεωρούμε σήμερα αυτονόητα, π.χ. να έχεις τουαλέτα και θερμοσίφωνα στο σπίτι σου
κάποτε ήταν η απόλυτη πολυτέλεια που είχαν μόνο οι βασιλιάδες. Ο λαός πλενόταν στα ποτάμια.
Δε ξέρω, το να βάλουμε μια γραμμή και να πούμε στέγη ένα πιάτο φαγητό και μέσα μαζικής μεταφοράς
είναι βασικές ανάγκες και θα στις εξασφαλίσω εγώ το σοσιαλιστικό κράτος πατερούλης, μου φαίνεται ολίγον άτοπο και ανέφικτο.

Ακόμα και να μην μπορείς να οριοθετήσεις την γραμμή ακριβώς, ο διαχωρισμός υφίσταται, είναι πασιφανές ότι χωρίς ψωμί δεν ζεις, αυτό είναι μια βασική ανάγκη σε σχέση με το σκάφος που χωρίς αυτό ζεις μια χαρά. Αυτό που σου είπα σε προηγούμενο ποστ είναι οτι ο Καπιταλισμός παράγει νέες ανάγκες πχ το να θες να κάνεις βόλτα με σκάφος είναι ίσως γιατί το είδες σε διαφημίσεις, το προμόταραν ποπ σταρς κλπ και έτσι κάνουν και σένα να το θέλεις από την στιγμή που συνειδητοποιείς ότι υπάρχει και ίσως μπορεί να γίνει εφικτό και για σένα και μπουμ! Έχουμε την γέννηση του μάρκετινγκ. Ο Κομμουνισμός ποτέ δεν θα γεννούσε το μάρκετινγκ, δεν ήταν και δεν θα είναι ποτέ πολιτισμικό του παράγωγο, δεν διαφημίζονταν τέτοια πράγματα, επομένως δεν εκτιθονταν οι πολίτες σε τέτοιες εικόνες, δεν υπήρχε κινητροδότηση για κυνήγι νέων υλικών αγαθών που είναι απαραίτητο για να κρατάνε ζωντανό τον καπιταλισμό και τις αγορές του. Ωστόσο δεν ήταν και στάσιμοι, πχ η Ρωσική επανάσταση ξέσπασε σε μια εποχή που υπήρχαν κάρα στους δρόμους και άλογα, αυτό με τα χρόνια άλλαξε, έφτιαξαν αυτοκίνητα για να έχουν όλοι και όχι μόνο όσοι μπορούν να έχουν, οι ανάγκες δηλαδή εξελίσσονταν με ένα πολύ πιο αργό ρυθμό (εφόσον δεν υπάρχει αγορά που να στηρίζεται σε αυτές) και με πρόσβαση για όλους.

 

[dum dum boy]

στον κομμουνισμό το κίνητρο θα είναι 6 μήνες διακοπές το χρόνο, αν τους υπόλοιπους 6 επιτύχεις κάποιους στόχους στην κοινωνική σου εργασία.

 

[amarelia]

Δεν μου αρέσει αυτό το δίλημμα, είναι άχρηστο πιστεύω.

Αυτό που θέλω να δω από την ανθρωπότητα είναι να καρπώνεται πραγματικά και ισάξια όλα τα εφόδια που κατέκτησε η επιστήμη από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο.
Και να σταματήσουν να υπάρχουν άχρηστες δουλειές και άχρηστες εταιρείες που τις δημιουργούν.
Δεν έχουμε ανάγκη από 300 είδη οδοντόκρεμας και σαμπουάν.
Οι άνθρωποί μας σκοτώνουν κάθε μέρα την δημιουργικότητα και το ταλέντο τους σε αυτά τα κάτεργα.
Σκοτώνουν την διάθεση τους για ζωή.
Θέλω να δώ τους ανθρώπους μας ελεύθερους και μια ανθρωπότητα ελεύθερη από αυτά τα δεσμά, είναι δική μας αυτή η κατάκτηση και οφείλουμε να την δούμε στην πράξη, για τον άνθρωπο.

 

[Esperos1]

Όταν συμβαίνει μια λιμοκτονία οι αιτίες που την προκαλούν είναι εμφανείς, δεν χρειάζεται κανέναν να σπάσει το κεφάλι του για να τις βρει, είναι ένα μεγάλο κοινωνικό φαινόμενο που δεν κρύβεται. Τι ερώτηση είναι αυτή;

Ναι, αλλά εδώ προκύπτει πως στον “κομμουνισμό“, αιτίες λιμοκτονιών είναι κυρίως οι επιλογές της κομμουνιστικής εξουσίας. Όπως λες ο λιμός στην Ουκρανία που σκότωσε εκατομμύρια, μάζευαν πτώματα απ’ τους δρόμους, ήταν “μία επιλογή πολιτικής Στάλιν ειδικά στοχευμένη για την την γενοκτονία των Ουκρανών που είχαν αντισταθεί στην Ρωσική επανάσταση.”
Καλά, δεν υπήρχε μια αντιπολίτευση μα του πει "τι κάνει εκεί ρε ανώμαλε";
Να του κάνουν στο κοινοβούλιο «πρόταση μομφής» ή μια "πρόταση δυσπιστίας";
Και γιατί δεν πήγε σε εκλογές, δημοκράτες γαρ, να δει τι θέλει ο λαός αλλά προτίμησε την γενοκτονία; **

Το πρόβλημα με αυτά τα μεσαιωνικής αισθητικής και αντίληψης καθεστώτα είναι πως τέτοιου είδους “επιλογές” είναι ο κανόνας και ο μονόδρομος. Τα ίδια και ο Μάο, τα ίδια και μια σειρά άλλοι αδίστακτοι αιμοσταγείς δικτάτορες οι οποίοι εξολόθρευσαν μεγάλα τμήματα πληθυσμού από “επιλογή” επειδή διαφωνούσαν. Αν οι αντιφρονούντες εξολοθρεύονται, τότε σιγά μην πολυσκοτίζονται οι εργάτες να παράγουν καλής ποιότητας υποδήματα, σιγά μην τους νοιάζει αν τα ενδύματα είναι καλοραμμένα, σιγά μην ενοχλούνται οι κομισάριοι αν από την αγορά λείπουν απαραίτητα είδη διατροφής …. Αφού στον κομμουνισμό ο μοναδικός εργοδότης είναι το κράτος και αφού το κράτος εξολοθρεύει όποιον διαφωνεί τότε και οι ελεγκτές μεταμορφώνονται σε όργανα του δολοφονικού κράτους, το μάτι και το αυτί του δικτάτορα…

Και κάποιοι “αφελείς“ έχουν το θράσος να μας προτείνουν αυτό το τερατούργημα ως το ιδανικό.

Τι να πω…. Κολάστηκα πρωινιάτικα.

**Υγ, ήθελα να ρωτούσα, τι επιπτώσεις έχουν οι αντιφρονούντες και όσοι διαφωνούν, τι τους επιφυλάσσει το καθεστώς αλλά την απάντηση την έδωσες. Στην Ελλάδα πάντως, μπορείς να βρίσεις ελεύθερα κυβέρνηση πρωθυπουργούς, αστυνομίες, να στείλεις παγιδευμένο φάκελο με εκρυκτικά σε πρωην ΠΘ και να φάς λίγα χρονάκια με αναστολή και πολλά άλλα τέτοια. Αν ζητήσεις να αυστηροποιηθούν οι ποινές, σε λένε και φασίστα. Ποιοι? οι νοσταλγοί κομμουνιστικών καθεστώτων... Θέατρο παραλόγου και πανηγύρι παλαβών έχουμε γίνει.

 

[Volkswagen Fan]

Ναι, αλλά εδώ προκύπτει πως στον “κομμουνισμό“, αιτίες λιμοκτονιών είναι κυρίως οι επιλογές της κομμουνιστικής εξουσίας. Όπως λες ο λιμός στην Ουκρανία που σκότωσε εκατομμύρια, μάζευαν πτώματα απ’ τους δρόμους, ήταν “μία επιλογή πολιτικής Στάλιν ειδικά στοχευμένη για την την γενοκτονία των Ουκρανών που είχαν αντισταθεί στην Ρωσική επανάσταση.”
Καλά, δεν υπήρχε μια αντιπολίτευση μα του πει "τι κάνει εκεί ρε ανώμαλε";
Να του κάνουν στο κοινοβούλιο «πρόταση μομφής» ή μια "πρόταση δυσπιστίας";
Και γιατί δεν πήγε σε εκλογές, δημοκράτες γαρ, να δει τι θέλει ο λαός αλλά προτίμησε την γενοκτονία; **

Το πρόβλημα με αυτά τα μεσαιωνικής αισθητικής και αντίληψης καθεστώτα είναι πως τέτοιου είδους “επιλογές” είναι ο κανόνας και ο μονόδρομος. Τα ίδια και ο Μάο, τα ίδια και μια σειρά άλλοι αδίστακτοι αιμοσταγείς δικτάτορες οι οποίοι εξολόθρευσαν μεγάλα τμήματα πληθυσμού από “επιλογή” επειδή διαφωνούσαν. Αν οι αντιφρονούντες εξολοθρεύονται, τότε σιγά μην πολυσκοτίζονται οι εργάτες να παράγουν καλής ποιότητας υποδήματα, σιγά μην τους νοιάζει αν τα ενδύματα είναι καλοραμμένα, σιγά μην ενοχλούνται οι κομισάριοι αν από την αγορά λείπουν απαραίτητα είδη διατροφής …. Αφού στον κομμουνισμό ο μοναδικός εργοδότης είναι το κράτος και αφού το κράτος εξολοθρεύει όποιον διαφωνεί τότε και οι ελεγκτές μεταμορφώνονται σε όργανα του δολοφονικού κράτους, το μάτι και το αυτί του δικτάτορα…

Και κάποιοι “αφελείς“ έχουν το θράσος να μας προτείνουν αυτό το τερατούργημα ως το ιδανικό.

Τι να πω…. Κολάστηκα πρωινιάτικα.

**Υγ, ήθελα να ρωτούσα, τι επιπτώσεις έχουν οι αντιφρονούντες και όσοι διαφωνούν, τι τους επιφυλάσσει το καθεστώς αλλά την απάντηση την έδωσες. Στην Ελλάδα πάντως, μπορείς να βρίσεις ελεύθερα κυβέρνηση πρωθυπουργούς, αστυνομίες, να στείλεις παγιδευμένο φάκελο με εκρυκτικά σε πρωην ΠΘ και να φάς λίγα χρονάκια με αναστολή και πολλά άλλα τέτοια. Αν ζητήσεις να αυστηροποιηθούν οι ποινές, σε λένε και φασίστα. Ποιοι? οι νοσταλγοί κομμουνιστικών καθεστώτων... Θέατρο παραλόγου και πανηγύρι παλαβών έχουμε γίνει.

Ρε φίλε να σε ρωτήσω κάτι και αν θέλεις μου απαντάς. Γιατί κάθεσαι και γραφείς τόσο μεγάλο κείμενα χαλώντας προσωπικό χρόνο από την στιγμή που δεν καταλαβαίνουν;; Εδώ ακούσαμε ότι τα στατιστικά στοιχεία είναι άχρηστα και ότι στον Κομμουνισμό περνούσαν μια χαρά.

 

[juste un instant]

Ναι, αλλά εδώ προκύπτει πως στον “κομμουνισμό“, αιτίες λιμοκτονιών είναι κυρίως οι επιλογές της κομμουνιστικής εξουσίας. Όπως λες ο λιμός στην Ουκρανία που σκότωσε εκατομμύρια, μάζευαν πτώματα απ’ τους δρόμους, ήταν “μία επιλογή πολιτικής Στάλιν ειδικά στοχευμένη για την την γενοκτονία των Ουκρανών που είχαν αντισταθεί στην Ρωσική επανάσταση.”
Καλά, δεν υπήρχε μια αντιπολίτευση μα του πει "τι κάνει εκεί ρε ανώμαλε";
Να του κάνουν στο κοινοβούλιο «πρόταση μομφής» ή μια "πρόταση δυσπιστίας";
Και γιατί δεν πήγε σε εκλογές, δημοκράτες γαρ, να δει τι θέλει ο λαός αλλά προτίμησε την γενοκτονία; **

Το πρόβλημα με αυτά τα μεσαιωνικής αισθητικής και αντίληψης καθεστώτα είναι πως τέτοιου είδους “επιλογές” είναι ο κανόνας και ο μονόδρομος. Τα ίδια και ο Μάο, τα ίδια και μια σειρά άλλοι αδίστακτοι αιμοσταγείς δικτάτορες οι οποίοι εξολόθρευσαν μεγάλα τμήματα πληθυσμού από “επιλογή” επειδή διαφωνούσαν. Αν οι αντιφρονούντες εξολοθρεύονται, τότε σιγά μην πολυσκοτίζονται οι εργάτες να παράγουν καλής ποιότητας υποδήματα, σιγά μην τους νοιάζει αν τα ενδύματα είναι καλοραμμένα, σιγά μην ενοχλούνται οι κομισάριοι αν από την αγορά λείπουν απαραίτητα είδη διατροφής …. Αφού στον κομμουνισμό ο μοναδικός εργοδότης είναι το κράτος και αφού το κράτος εξολοθρεύει όποιον διαφωνεί τότε και οι ελεγκτές μεταμορφώνονται σε όργανα του δολοφονικού κράτους, το μάτι και το αυτί του δικτάτορα…

Και κάποιοι “αφελείς“ έχουν το θράσος να μας προτείνουν αυτό το τερατούργημα ως το ιδανικό.

Τι να πω…. Κολάστηκα πρωινιάτικα.

**Υγ, ήθελα να ρωτούσα, τι επιπτώσεις έχουν οι αντιφρονούντες και όσοι διαφωνούν, τι τους επιφυλάσσει το καθεστώς αλλά την απάντηση την έδωσες. Στην Ελλάδα πάντως, μπορείς να βρίσεις ελεύθερα κυβέρνηση πρωθυπουργούς, αστυνομίες, να στείλεις παγιδευμένο φάκελο με εκρυκτικά σε πρωην ΠΘ και να φάς λίγα χρονάκια με αναστολή και πολλά άλλα τέτοια. Αν ζητήσεις να αυστηροποιηθούν οι ποινές, σε λένε και φασίστα. Ποιοι? οι νοσταλγοί κομμουνιστικών καθεστώτων... Θέατρο παραλόγου και πανηγύρι παλαβών έχουμε γίνει.

Οι αντιφρονούντες του κομμουνισμού είχαν τοτε την ίδια τύχη που έχουν σήμερα οι αντιφρονούντες του Πούτιν.

 

[Esperos1]

Ρε φίλε να σε ρωτήσω κάτι και αν θέλεις μου απαντάς.

Έχω και γω τα θέματά μου βρε Φώτη...

Στον κομμουνισμό ο μοναδικός εργοδότης είναι το κράτος.

Και για να το κλείνουμε το θέμα.
Το κράτος δεν είναι καλός εργοδότης. Θα έλεγα πως είναι ο χειρότερος που θα μπορούσε να υπάρξει.

Στο επιχειρήν, ο κακός "καπιταλιστής", ρισκάρει τα δικά του κεφάλαια.
Το κράτος, ρισκάρει τα κεφάλαια των φορολογουμένων.
Αν ο κακός "καπιταλιστής" δεν διαβάσει σωστά τι ακριβώς θέλει ο καταναλωτής,
αν δεν καταφέρει να του το προσφέρει σε μια ανταγωνιστική τιμή, αν αν αν, τότε
κλαίει ο ίδιος τα δικά του λεφτά.
Ο επιχειρηματίας κράτος, απλά χρεώνει τους φορολογούμενους επιπλέον φόρους
για να βγουν τα σπασμένα.

Αν ο επιχειρηματίας "κράτος" τυγχάνει να είναι και δικτάτορας κομμουνιστής
που απλά "φυτεύτηκε" στην εξουσία, δεν δίνει λογαριασμό σε κανένα,
δολοφονεί για "πλάκα" εκατομμύρια πολίτες επειδή δεν συμφωνούσαν, ε, αυτό
είναι ο ορισμός της αποτυχημένης πολιτείας κολαστηρίου όπου όλοι ζουν στο δήθεν και στο ψέμα,
η προπαγάνδα και η προβοκάτσια κυριαρχεί διότι, μαζί με την ένοπλη άσκηση βίας σε άοπλους
και γυναικόπαιδα, αυτά τα δύο, είναι τα όπλα της εξουσίας.

Φλόκια και απόνερα από αυτές τις προπαγάνδες είναι οι διάφοροι ευτυχισμένοι "νοσταλγοί"
τέτοιων καθεστώτων που ζουν σε καπιταλιστικές χώρες με αστική Δημοκρατία και μόνο αν τους
κοπούν τα data απ το κινητό, παθαίνουν ένα ψυχολογικό πέρα δώθε επειδή δεν μπορούν χωρίς
δημοκρατία.

Μόνο σε Δύση και καπιταλισμό, βρίσκεις σήμερα ευτυχισμένους νοσταγούς κομμουνιστικών καθεστώτων.

Αυτά και κλείνουμε.

 

[epote]

Η 30η Ιανουαρίου του 1933 με την ορκωμοσία του Χίτλερ ως καγκελλάριο ήταν μεγάλη νίκη του γερμανικού λαού.

Τι λες μωρε? Ο hitler τη πρωτη φορα εχασε απο τον hindenburg και στις εκλογες του 32 οι ναζι ειχαν 37% και ο χιτλερ και ο κοντος διοριστικε καγκελαριος μετα απο πιεσεις επιχειρηματιων. Τι νικη του λαου και βλακειες?

 

[Esperos1]

Τι λες μωρε? Ο hitler τη πρωτη φορα εχασε απο τον hindenburg και στις εκλογες του 32 οι ναζι ειχαν 37% και ο χιτλερ και ο κοντος διοριστικε καγκελαριος μετα απο πιεσεις επιχειρηματιων. Τι νικη του λαου και βλακειες?

Να σαι καλά, γράφει ο "νοσταλγός" και δεν προλαβαίνω να τον διαβάζω
τι "νοσταλγικό" θα μας ξεφουρνίσει, έχω ψιλοβαρεθεί, πλέον κανένα σασπένς.