Κοινό ταμείο ή όχι;

[meetmeinmontauk]

Συμφωνώ απόλυτα.
Είμαι της άποψης ότι (και) κοινός πρέπει να υπάρχει μόνο από την στιγμή που το ζευγάρι συγκατοικεί (έχοντας δημιουργήσει οικογένεια ή και χωρίς).
Ο καθένας θα έχει το δικό του λογαριασμό και θα υπάρχει και ένας κοινός όπου το κάθε μέλος της σχέσης θα βάζει κάθε μήνα ένα αντίστοιχο ποσό για τα πάγια και κοινά έξοδα.

Ο τρίτος κοινός λογαριασμός τι σκοπό έχει; Ας χωρίσουν τα έξοδα και να τα πληρώνει ο καθένας από τον προσωπικό του λογαριασμό. Δηλαδή ένας θα αναλάβει το νοίκι, ο αλλος τον ταδε και τον δείνα λογαριασμό.

 

[Agaphbou]

Αν η σχέση δεν είναι σοβαρή με προοπτική στο μέλλον, τότε ο καθένας ας έχει το ταμείο του. Αν φτάσει πια στο στάδιο της επίσημης συγκατοίκησης (που δείχνει ότι βλέπεις μέλλον με τον άλλον άνθρωπο), τότε κοινό ταμείο σίγουρα. Κι αν ο ένας είναι υπερβολικά σπάταλος ή τσιγκούνης, κάθεσαι και σκέφτεσαι αν στ' αλήθεια μπορείς να αποδεχτείς έναν σύντροφο μ αυτό το χαρακτηριστικό για όλη σου τη ζωή.

 

[NightOwl]

Ο τρίτος κοινός λογαριασμός τι σκοπό έχει; Ας χωρίσουν τα έξοδα και να τα πληρώνει ο καθένας από τον προσωπικό του λογαριασμό. Δηλαδή ένας θα αναλάβει το νοίκι, ο αλλος τον ταδε και τον δείνα λογαριασμό.

Κατά τη γνώμη μου ο τρίτος λογαριασμός έχει τον εξής σκοπό: Αν το ζευγάρι υπολογίζει ότι το μήνα έχει κοινά έξοδα (ενοίκιο, λογαριασμοί, κοινά καύσιμα, κοινές έξοδοι, κοινά έξοδα σπιτιου κλπ.) 600 - 700 ευρώ, τότε σε αυτό το λογαριασμό θα βάζει το κάθε μέλος 300-350 ευρώ.
Με αυτό το τρόπο θα μπορεί ο καθένας να διαχειρίζεται όπως θέλει τα δικά του έσοδα και κατ' επέκταση να είναι υπεύθυνος για την δική του οικονομική διαχείριση.
Βασική προυπόθεση ωστόσο της θεωρίας μου είναι να εργάζονται και τα δύο μέλη.

Γι αυτούς που γράφουν ότι αν είναι σπάταλο ένα μέλος της σχέσης: Πιστεύω πως η σωστή διαχείριση είναι skill που πρέπει να το έχουν όλοι οι ενήλικοι άνθρωποι και πρέπει να μαθαίνεται από την παιδική ηλικία. Αν κάποιος φθάνει στο τέλος του μήνα να μένει χωρίς χρήματα (όχι γιατί ο μισθός δεν επαρκεί αλλά γιατί τα σπαταλά αλόγιστα) τότε αυτός ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να τα διαχειρίζεται σωστά και να έιναι υπεύθυνος για τις συνέπειες των πράξεών του. Φθάνει πιά με το πατρονάρισμα (ανδρών και γυναικών). @ συντροφος δεν είναι μαμά/μπαμπάς.

 

[Skiyo]

Οι γονείς μου παλιά είχαν κοινό λογαριασμό αλλά αποφάσισαν να έχουν ξεχωριστούς λογαριασμούς γιατί δημιουργούσαν διαφωνίες για το που θα ξοδέψουν επειδή η μητέρα μου έβγαζε 350€ ευρώ περισσότερα από το πατέρα μου. Αυτό το μοντέλο ξεχωριστούς λογαριασμούς μας έχει βοηθήσει περισσότερο και αποταμιευουν περισσότερα χρήματα τα οποία βάζουν πάλι σε ξεχωριστούς λογαριασμούς για έκτακτες ανάγκες και διακοπές.

 

[Agaphbou]

Οι γονείς μου παλιά είχαν κοινό λογαριασμό αλλά αποφάσισαν να έχουν ξεχωριστούς λογαριασμούς γιατί δημιουργούσαν διαφωνίες για το που θα ξοδέψουν επειδή η μητέρα μου έβγαζε 350€ ευρώ περισσότερα από το πατέρα μου. Αυτό το μοντέλο ξεχωριστούς λογαριασμούς μας έχει βοηθήσει περισσότερο και αποταμιευουν περισσότερα χρήματα τα οποία βάζουν πάλι σε ξεχωριστούς λογαριασμούς για έκτακτες ανάγκες και διακοπές.

Συγγνώμη κιόλας, αλλά αυτό τι σχέση έχει; Όταν είσαι με κάποιον σε σοβαρή σχέση, πόσω μάλλον στην ίδια οικογένεια, πρέπει να έχετε όλοι το ίδιο βιοτικό επίπεδο και οικονομική δυνατότητα. Προφανώς, το πρόβλημα εδώ δεν είναι το εισόδημα του καθενός αλλά το γεγονός ότι έχουν τη νοοτροπία "δικά μου - δικά σου" και διαφορετικές/ξεχωριστές προτεραιότητες για τις οποίες δεν υποχωρεί κανείς απ' τους δύο. Τα ξεχωριστά ταμεία ναι μεν επιλύουν αυτό το πρόβλημα, αλλά το χάσμα μεταξύ τους δεν παύει να υφίσταται.

 

[Skiyo]

Συγγνώμη κιόλας, αλλά αυτό τι σχέση έχει; Όταν είσαι με κάποιον σε σοβαρή σχέση, πόσω μάλλον στην ίδια οικογένεια, πρέπει να έχετε όλοι το ίδιο βιοτικό επίπεδο και οικονομική δυνατότητα. Προφανώς, το πρόβλημα εδώ δεν είναι το εισόδημα του καθενός αλλά το γεγονός ότι έχουν τη νοοτροπία "δικά μου - δικά σου" και διαφορετικές/ξεχωριστές προτεραιότητες για τις οποίες δεν υποχωρεί κανείς απ' τους δύο. Τα ξεχωριστά ταμεία ναι μεν επιλύουν αυτό το πρόβλημα, αλλά το χάσμα μεταξύ τους δεν παύει να υφίσταται.

Ξέχασα να ξεκαθαρίσω κατι, ο πατέρας μου είναι ελεύθερος επαγγελματίας και έχει ξεχωριστούς λογαριασμούς για να μπαίνουν χρήματα από πελάτες, και πληρώνει φόρους γενικά από τα καθαρά που κρατάει ο πάτερας μου αν θα τα βάλουν σε κοινό λογαριασμό γίνεται μπέρδεμα. Όταν εννοούσα ότι είχαν κοινό λογαριασμό ήταν τότε υπάλληλος σε μια μεγάλη εταιρεία και έπαιρνε μόνο καθαρά χρήματα μισθός. Είναι θέμα διαχείρισης και όχι νοοτροπίας συγγνώμη αν σε μπέρδεψα στη αρχή.

 

[Agaphbou]

Ξέχασα να ξεκαθαρίσω κατι, ο πατέρας μου είναι ελεύθερος επαγγελματίας και έχει ξεχωριστούς λογαριασμούς για να μπαίνουν χρήματα από πελάτες, και πληρώνει φόρους γενικά από τα καθαρά που κρατάει ο πάτερας μου αν θα τα βάλουν σε κοινό λογαριασμό γίνεται μπέρδεμα. Όταν εννοούσα ότι είχαν κοινό λογαριασμό ήταν τότε υπάλληλος σε μια μεγάλη εταιρεία και έπαιρνε μόνο καθαρά χρήματα μισθός. Είναι θέμα διαχείρισης και όχι νοοτροπίας συγγνώμη αν σε μπέρδεψα στη αρχή.

Άλλο τυπικά ο λογαριασμός να μην έχει το όνομα και των δυο μέσα, κι άλλο να έχει ο καθένας τα λεφτά του. Κι εμένα οι δικοί μου έχουν διάφορους λογαριασμούς εκτός απ' τον κοινό τους, αλλά στο τέλος της ημέρας ποτέ κανείς δεν υπολογίζει πόσα ξόδεψε ο ένας και πόσα ο άλλος, έχει έναν φάκελο στο excel η μάνα μου που περνάει όλα τα έξοδα του σπιτιού και τέλος των ειδήσεων.

 

[Viedo]

Σε εμάς επικρατεί «Ο Κλέψας του Κλέψαντος», δεν ξέρουμε ποιος κλέβει ποιον μέσα στο σπίτι...
Πέρα από την πλάκα, και οι δικοί μου ο καθένας έχει το εισόδημά του και δεν παρεμβαίνει στο εισόδημα του άλλου. Αν και ποτέ δεν πλήρωσε η μάνα μου, όταν βγει με τον πατέρα μου ή όλοι μαζί ως οικογένεια.

 

[itisjustme]

Η άποψη μου είναι πως το ταμείο γενικά είναι κάτι προσωπικό του καθένα και ο καθένας βγάζει τα χρήματα του με πολύ κόπο...Βέβαια αν βρίσκεσαι σε μία οικογένεια όπου συνεισφέρει και ο άντρας αλλά και η γυναίκα τότε το κοινό ταμείο δείχνει εμπιστοσύνη και σιγουριά για την σχέση

 

[Guest 209912]

Αν και ποτέ δεν πλήρωσε η μάνα μου, όταν βγει με τον πατέρα μου ή όλοι μαζί ως οικογένεια.

Είναι αυτό που λένε τα δικά σου δικά μας και τα δικά μου δικά μου.

 

[Agaphbou]

Δηλαδή ρε παιδιά, συγγνώμη κιόλας, αν δηλαδή έχουν χωριστά ταμεία κι ο ένας απ' τους δύο ξεμείνει στη μέση του μήνα, ο άλλος θα τον αφήσει ταπί, να μην έχει ούτε για έναν καφέ που λέει ο λόγος;

 

[Himela]

Το ταμείο πρέπει να το έχει ο πιο τσιφούτης της οικογένειας. Νόμος.

 

[Guest 209912]

Δηλαδή ρε παιδιά, συγγνώμη κιόλας, αν δηλαδή έχουν χωριστά ταμεία κι ο ένας απ' τους δύο ξεμείνει στη μέση του μήνα, ο άλλος θα τον αφήσει ταπί, να μην έχει ούτε για έναν καφέ που λέει ο λόγος;

Nαι, για να μάθει να μη ξεμένει.

 

[Guest 712911]

Nαι, για να μάθει να μη ξεμένει.

Spoiler: Sorry

Δεν κρατήθηκα.

 

[Agaphbou]

Nαι, για να μάθει να μη ξεμένει.

Εγώ θα ντρεπόμουν να κυκλοφορώ με γεμάτο πορτοφόλι και ο άντρας μου να μην μπορεί ούτε να σταθεί σε καφετέρια άμα δει γνωστό του. Και γενικότερα, δηλαδή, αν υπάρχει χάσμα στα εισοδήματα δεν μπορεί ο ένας να κυκλοφορεί σενιέ πενιέ, με μάρκες, καινούργιο κινητό κι ο άλλος να είναι σαν το λέτσο, χτυπάει άσχημα, όπως και με τα παιδιά αντίστοιχα.

 

[Guest 209912]

Εγώ θα ντρεπόμουν να κυκλοφορώ με γεμάτο πορτοφόλι και ο άντρας μου να μην μπορεί ούτε να σταθεί σε καφετέρια άμα δει γνωστό του. Και γενικότερα, δηλαδή, αν υπάρχει χάσμα στα εισοδήματα δεν μπορεί ο ένας να κυκλοφορεί σενιέ πενιέ, με μάρκες, καινούργιο κινητό κι ο άλλος να είναι σαν το λέτσο, χτυπάει άσχημα, όπως και με τα παιδιά αντίστοιχα.

Θες να παντρευτούμε? Υπόσχομαι να σου δείνω αρκετές ευκαιρίες να εξασκήσεις τον αλτρουισμό σου.

 

[Eclipse]

Ο καθένας θα έχει τον δικό του λογαριασμό. Αλλά για πράγματα κοινά, οπως νοίκι και αλλοι λογαριασμοί, θα υπάρχει και το κοινό ταμείο. Τώρα, αν ο ενας απο τους δυο δεν εχει χρήματα για προσωπικα του έξοδα, αυτο είναι αλλη συζήτηση. Δεν χάλασε κι ο κόσμος να παρει χρήματα του/της συντροφου.

 

[Lady M]

Το να δουλεύουν και οι δύο ειναι εντελώς χαζό και αναποτελεσματικό, διότι μειώνεται η αποδοτικοτητα και των δύο. Φαντάσου δύο άτομα που δουλεύουν και τα δύο και παίρνουν ένα 800αρι και όλα γίνονται κατά το ήμισυ και σύγκρινε αυτό με ένα ζευγάρι που παίρνει ο ένας 1600 και ο άλλος είναι σπίτι. Αν το άτομο που κάθεται σπίτι έχει μυαλό και είναι εργατικό μπορεί να κάνει πολλά χρήσιμα πράγματα για να μειώσει τα έξοδα, όπως σωστό μαγείρεμα, σωστές έρευνες αγοράς, σωστές επιλογές προϊόντων, και ο άλλος πλέον έχει να σκεφτεί μόνο πως θα βγάζει χρήματα και επικεντρώνεται σε αυτό από λαμβάνοντας όλα τα πλεονέκτηματα που το προσφέρει ο άλλος χωρίς να αφιερώσει χρόνο. Ενώ στην περίπτωση του ήμισυ είναι ακριβώς σαν να είσαι εργένης. Πρέπει να αφιερώσεις χρόνο παντού.

Ποιος παίρνει πλέον μισθό 1600 ευρω;
Πέρα από αυτό εγώ είμαι της γνώμης ότι και οι δύο θα πρέπει να εργάζονται εφόσον φυσικά το επιθυμούν. Αν η γυναίκα δεν εργάζεται (που είναι το συνηθέστερο) είναι ουσιαστικά εξαρτημένη από το σύζυγο. Πιστεύω ότι ακόμη και στο γάμο πρέπει ο καθένας να διατηρεί την ανεξαρτησία του. Δεν είναι λίγες οι φορές που ακούμε για γυναίκες που θέλουν να φύγουν από έναν γάμο, αλλά δεν πατάνε στα πόδια τους επαγγελματικά-οικονομικά και μένουν. Λίγες είναι πια οι γυναίκες που κάνουν συνειδητή επιλογή να ναι νοικοκυρές και μόνον. Οι περισσότερες θέλουν να εργαστούν, να εξελιχτούν ως άνθρωποι και επαγγελματίες και να συνεισφέρουν οικονομικά στην οικογένεια.

Καταλαβαίνω την ουσία της σκέψης σου και από την άποψη των οικονομικών κατα πάσα πιθανότητα θα ήταν μία σοφότερη λύση, αλλά ως γενικότερη φιλοσοφία ταιριάζει σε ένα παλαιότερο κοινωνικό μοντέλο.
Τώρα πιστεύω πως χρειάζεται καλή οργάνωση και μοίρασμα αρμοδιοτήτων ως προς τις δουλειές και τις οικονομικές υποχρεώσεις στο σπίτι.

 

[teacher_40]

Θέμα άπειρων συζητήσεων και καβγάδων με τον άντρα μου. Οι γονείς μου είχαν πάντα κοινό ταμείο. Ο πατέρας μου έδινε το μισθό του στη μαμά μου που ψώνιζε για το σπίτι και πλήρωνε όλες τις υποχρεώσεις και ο πατέρας μου κρατούσε ένα ποσό για τα προσωπικά του έξοδα (αυτοκίνητο, τσιγάρα) . Εγώ με τον άντρα μου έχουμε ξεχωριστά ταμεία. Εκείνος πληρώνει τα έξοδα του σπιτιού και σουπερ μάρκετ κι εγώ τα έξοδα της δουλειάς μου και τη διασκέδασή μας, τα ρούχα του παιδιού κ ό,τι έξτρα προκύπτει. Εννοείται πως αν λείψει κάτι και πάω σουπερ μάρκετ να το πάρω το πληρώνω εγώ. ε, ο άντρας μου δεν το κάνει αυτό αλλά εντάξει....

 

[touvlo]

Να σου πω, πώς θα το ήθελα: κατ αρχή λογαριάζουμε τα έσοδα. Ανάλογα με τα έσοδα του ο καθένας συμμετεχει στα έξοδα της οικογένειας. Αν του περισσεύουν, κάνει και δικά του έξοδα.
Πχ Εισόδημα Α: 800, Β:1600. Επομένως ο Α συμμετεχει κατά το μισό. Επειδή είναι πρακτικά δύσκολο, να έρχεσαι απ το ΣΜ και να λες: Αγάπη μου, έδωσα 27 ευρώ, δώσε μου τα 18, μπορείτε να λογαριάσετε στο περίπου τα έξοδα της οικογένειας : ΣΜ 500, ΔΕΚΟ 200, Παιδιά: 300, Αυτοκινητο:200 Διασκεδάσεις: 200, Άλλες υποχρεώσεις :100=1500. Ο Α αναλαμβάνει 500 απ αυτά, πχ ΣΜ, παιδιά, αυτοκινητο και ο Β διασκεδάσεις, υποχρεώσεις 500. Έτσι μένουν στον Α 300 για δικά του έξοδα, καλλυντικά, ρούχα, βόλτες με τις φιλεναδες, ή και αποταμίευση για κάτι που την ευχαριστεί και στο Β μένουν 600 για μπύρες και ό,τι άλλο θέλει.

Ξέρω, τα λέω πολύ οργανωμένα, έτσι θα μου άρεσε, αλλά στην πράξη δε γίνεται