Λογοτεχνικά βιβλία = Χάσιμο χρόνου;

[Subject to change]

Λογικό να συγκρίνουμε βιβλία με ταινίες, αφού η ίδια το έκανες από το πρώτο post

Ναι αλλά αυτό ήταν απλά ένας δικός μου λόγος και εσείς το αναγάγατε σε κυρίως θέμα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bibliupoli]

Χθες διάβασα ένα ενδιαφέρον άρθρο για την λεξιπενία στην σημερινή μας γλώσσα η οποία οφείλεται κυρίως στο ό,τι δεν διαβάζει ο κόσμος λογοτεχνικά βιβλία.
Είναι δημοσιευμένο στην ιστοσελίδα μου για όποιον ενδιαφέρεται.
link: https://bibliupoli.gr/poly-ftwxo-leksilogio/

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[@minouki@]

Φυσικά και προτιμώ τα λογοτεχνικά βιβλία έναντι των βιβλίων άμεσης γνώσης. Η λογοτεχνία για μένα είναι το πιο αξιοθαύμαστο μέσο έκφρασης του ανθρώπου. Αν μου έλεγαν ποια ομάδα ανθρώπων ζηλεύω το πιο πολύ θα απαντούσα τους λογοτέχνες γιατί θεωρώ απίστευτη την ικανότητα τους να μεταχειρίζονται τις λέξεις και να φτιάχνουν καταστάσεις και συναισθήματα. Δεν πιστεύω ότι είναι χάσιμο γιατί βιώνω συναισθήματα και γνωρίζω καταστάσεις από τα βιβλία που δεν έχω ζήσει από μόνη μου. Και αυτό είναι σίγουρα καλό!!

Όσο για τα επιστημονικα κτλ βιβλία νομίζω ότι εξαρτάται αν το έχεις ή δεν το έχεις. Εγώ προσωπικά δεν το έχω! Όποτε έχω ανοίξει τέτοια βιβλία βαριόμουν μετά από 10 σελίδες και τα έκλεινα. Όλες αυτές οι πληροφορίες (που δεν αμφιβάλλω ότι είναι χρήσιμες) απλά δεν με άγγιζαν. Εκεί έβρισκα τς μεγαλύτερες φλυαρίες και όχι στα λογοτεχνικά. Δεν μου έκαναν το κλικ ώσε να συνεχίσω να διαβάζω. Να άλλο ένα καλό της λογοτεχνίας: απευθύνεται σε μεγαλύτερο ποσοστό ανθρώπων γιατί έχει να κάνει άμεσα με τι ζωή.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Affliction]

Νομίζω ότι και τα δύο χρειάζονται ανά περίπτωση. Τα βιβλία που προσφέρουν γνώση είναι σαν εγχειρίδια που τα ανοίγεις, ψάχνεις τα περιεχόμενα για να βρεις αυτό που θες, το διαβάζεις και το κλείνεις.

Από την άλλη τα λογοτεχνικά βιβλία είναι για να περνάμε την ώρα μας. Για προσωπική ευχαρίστηση όπως ακριβώς αν βλέπαμε μία ταινία ή αν παίζαμε ένα βιντεοπαιχνίδι. Φυσικά κι αυτά μας βοηθάνε να αναπτύξουμε τομείς όπως λεξιλόγιο, έκφραση, φαντασία αλλά δεν είναι και wikipedia ξέρω γω.

Το καθένα στην ώρα του οπότε!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vendetta]

Προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που διάβασα κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο...Έλα μου ντε πότε ήταν...Στο δημοτικό κάπου...
Τα βαριέμαι τα λογοτεχνικά...Προτιμώ να βλέπω τις ιστορίες που θέλει να αφηγηθεί ο καθένας στο πανί...Είναι πιο ζωντανές εκεί κατά την άποψή μου...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δανάη]

Προσπαθώ να θυμηθώ πότε ήταν η τελευταία φορά που διάβασα κάποιο λογοτεχνικό βιβλίο...Έλα μου ντε πότε ήταν...Στο δημοτικό κάπου...
Τα βαριέμαι τα λογοτεχνικά...Προτιμώ να βλέπω τις ιστορίες που θέλει να αφηγηθεί ο καθένας στο πανί...Είναι πιο ζωντανές εκεί κατά την άποψή μου...

Καθένα είναι διαφορετικό...εκεί βλέπεις την την ιστορία με τα μάτια του σκηνοθέτη...κάπου σε περιορίζει...με το βιβλίο απο την άλλη αφήνεις ελεύθερη τη φαντασία σου να οργιάσει!
άσε που σπάνια είναι πετυχημένη η μεταφορά ενός βιβλίου στην οθόνη!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Τα λογοτεχνικά βιβλία είναι η έκφραση της Τέχνης του γραπτού λόγου. Καλύπτουν δηλαδή κενά και ανάγκες που έχουν να κάνουν με την αισθητική μας ικανοποίηση, τις οποίες δεν αφορούν τα επιστημονικά. Αυτές τις διαθέσεις μας, τις ανάγκες μας, τις καλύπτουν και άλλες δραστηριότητες. Οποιαδήποτε, για την ακρίβεια, δραστηριότητα μας φέρνει σε επαφή με την Τέχνη.

"Χάσιμο χρόνου" δεν θα μπορούσα να το αποκαλέσω το συνειδητοποιημένο διάβασμά τους. Όταν διαβάζουμε ένα βιβλίο από συνήθεια, όταν δεν το θέλουμε πραγματικά και δεν το αισθανόμαστε, τότε διαπιστώνουμε ότι ούτε το κατανοούμε σε βάθος, ούτε το χαιρόμαστε. Τότε, είναι προτιμότερο να μην το διαβάσουμε καθόλου, να καλύψουμε τις ανάγκες μας με άλλους τρόπους.

Ένα επιστημονικό βιβλίο είναι σαφώς πρακτικά αποτελεσματικότερο. Κι αυτό καλύπτει ανάγκες, άλλες. Σε καμία περίπτωση δεν γίνεται "χάσιμο χρόνου". Γιατί δεν κινδυνεύει να το διαβάσουμε από βαρεμάρα, για παράδειγμα. Αυτό είναι το πλεονέκτημά του. Ποιο πλεονέκτημα, βέβαια; Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης λογοτεχνικού- επιστημονικού βιβλίου. Το καθένα έχει τον δικό του σκοπό και τα δικά του χαρακτηριστικά. Για τον καθένα ισχύουν διαφορετικά πράγματα.

Διαβάζω λογοτεχνικά βιβλία κυρίως. Και επιστημονικά, σε συγκεκριμένα θέματα. Με μια αναλογία 80 (λ) -20(επ) στα 100 (βιβλία).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vendetta]

Καθένα είναι διαφορετικό...εκεί βλέπεις την την ιστορία με τα μάτια του σκηνοθέτη...κάπου σε περιορίζει...με το βιβλίο απο την άλλη αφήνεις ελεύθερη τη φαντασία σου να οργιάσει!
άσε που σπάνια είναι πετυχημένη η μεταφορά ενός βιβλίου στην οθόνη!

Δε διαφωνώ σε αυτά που λες...
Κάποιος ο οποίος διαβάζει λογοτεχνικά βιβλία και πηγαίνει στον κινηματογράφο για να παρακολουθήσει τη μεταφορά τους στο πανί συνήθως βγαίνει από εκεί απογοητευμένος...Κάτι πάντοτε θα λείπει...Κάτι θα έχει αλλάξει...Πάρε όμως για παράδειγμα τη μεταφορά του άρχοντα των δαχτυλιδιών στη μεγάλη οθόνη...Ξέρω παιδιά - θαυμαστές του βιβλίου που απογοητεύτηκαν...Για μένα ήταν ίσως η μεγαλύτερη παραγωγή όλων των εποχών...Βρήκα πάρα πολύ ενδιάφερον τον Κώδικα Ντα Βίντσι...Μία περιπέτεια φαντασίας η οποία δεν είχε κάποια στοιχεία του βιβλίου...Και εκεί οι θαυμαστές του βιβλίου απογοητεύτηκαν...Και στις δύο περιπτώσεις ωστόσο η κεντρική ιδέα του συγγραφέα ήταν αυτούσια στις ταινίες...Είδαμε όλη τη μαγεία της μέσης γης στη μία περίπτωση και όλη την ιστορία που σκαρφίστηκε ο κύριος Μπράουν για τους απογόνους του Ιησού στη δεύτερη...
Επίσης, και σε μία ταινία νομίζω ότι η φαντασία σου μπορεί να οργιάσει ( όπως ακριβώς το είπες... ) εξίσου...Στον Κώδικα κανείς νομίζω δε φανταζόταν ότι πίσω από όλη αυτήν την πλεκτάνη κρυβότανε αυτός που κρυβότανε...Όπως σε ένα πολύ καλό λογοτεχνικό βιβλίο έτσι και σε μία ταινία με ένα πολύ καλό και δυνατό σενάριο η φαντασία σου αφήνεται ελεύθερη και ταξιδεύει...Εξαρτάται δηλαδή κάθε φορά από την ποιότητα του προϊόντος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fandago]

άσε που σπάνια είναι πετυχημένη η μεταφορά ενός βιβλίου στην οθόνη!

Από προηγούμενη απάντηση μου:

Μα φυσικά και τα βιβλία θα θεωρούνταν ανώτερα, αφού ήταν τα πρωτότυπα, τα οποία σου περάσανε την ιδέα και τα συναισθήματα για πρώτη φορά. Δοκίμασες ποτέ να δεις ταινία και μετά να διαβάσεις το βιβλίο από το οποίο προήλθε; Είναι αδύνατον να σου αρέσει το βιβλίο μετά.

Φαντάζεσαι μεταφορά ταινίας σε βιβλίο;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fantasmenos]

Νομίζω ο μέγιστος Παπακαλιάτης έχει μεταφέρει σειρές του σε βιβλία για να μείνουν τα έργα του στην αιωνιότητα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δανάη]

Δε διαφωνώ σε αυτά που λες...
Κάποιος ο οποίος διαβάζει λογοτεχνικά βιβλία και πηγαίνει στον κινηματογράφο για να παρακολουθήσει τη μεταφορά τους στο πανί συνήθως βγαίνει από εκεί απογοητευμένος...Κάτι πάντοτε θα λείπει...Κάτι θα έχει αλλάξει...Πάρε όμως για παράδειγμα τη μεταφορά του άρχοντα των δαχτυλιδιών στη μεγάλη οθόνη...Ξέρω παιδιά - θαυμαστές του βιβλίου που απογοητεύτηκαν...Για μένα ήταν ίσως η μεγαλύτερη παραγωγή όλων των εποχών...Βρήκα πάρα πολύ ενδιάφερον τον Κώδικα Ντα Βίντσι...Μία περιπέτεια φαντασίας η οποία δεν είχε κάποια στοιχεία του βιβλίου...Και εκεί οι θαυμαστές του βιβλίου απογοητεύτηκαν...Και στις δύο περιπτώσεις ωστόσο η κεντρική ιδέα του συγγραφέα ήταν αυτούσια στις ταινίες...Είδαμε όλη τη μαγεία της μέσης γης στη μία περίπτωση και όλη την ιστορία που σκαρφίστηκε ο κύριος Μπράουν για τους απογόνους του Ιησού στη δεύτερη...
Επίσης, και σε μία ταινία νομίζω ότι η φαντασία σου μπορεί να οργιάσει ( όπως ακριβώς το είπες... ) εξίσου...Στον Κώδικα κανείς νομίζω δε φανταζόταν ότι πίσω από όλη αυτήν την πλεκτάνη κρυβότανε αυτός που κρυβότανε...

Εγώ πρόσφατα είδα σε ταινία το Όταν έκλαψε ο Νίτσε, το βιβλίο το έχω διαβάσει 2 φορές και το λατρεύω...περιττό να πω πως δε μου άρεσε...ήταν πολύ λίγη η ταινία σε σχέση με το βιβλίο! και επειδή την είδα μαζί με άτομα που δεν το είχαν διαβάσει το βιβλίο ήταν πράγματα που δεν τα εξηγούσε καλά, δεν τα ανέλυε τόσο, παρέλειψε αρκετά (λογικό) που όμως σε βοηθούσαν να καταλάβεις κάποια πράγματα και εκεί ήταν η γοητεία του βιβλίου κατ εμέ!

Όπως σε ένα πολύ καλό λογοτεχνικό βιβλίο έτσι και σε μία ταινία με ένα πολύ καλό και δυνατό σενάριο η φαντασία σου αφήνεται ελεύθερη και ταξιδεύει...Εξαρτάται δηλαδή κάθε φορά από την ποιότητα του προϊόντος...

δεν είναι και τόσο ελεύθερη...αφου έχεις ήδη μια εικόνα μπροστά σου...
αν πας να διαβασεις το βιβλίο μετά τη ταινία τότε θα σου έρχονται στο μυαλό σκηνές από τη ταινία συνεχώς...
κάθε άλλο παρά ελεύθερη ειναι...

Όπως σε ένα πολύ καλό λογοτεχνικό βιβλίο έτσι και σε μία ταινία με ένα πολύ καλό και δυνατό σενάριο η φαντασία σου αφήνεται ελεύθερη και ταξιδεύει...Εξαρτάται δηλαδή κάθε φορά από την ποιότητα του προϊόντος...

Προσωπικά πιστεύω πως εξαρτάται και από το είδος του βιβλίου που επιλέγεται να αναπαρασταθεί στην οθόνη...
Ένα βιβλίο περιπέτειας (όπως ηταν ο Κωδικας ντα βιντσι ή ο Άρχοντας) είναι πιο εύκολο να μεταφερθούν σε αντίθεση με άλλα που είναι πιο "βαριά" που έχουν και βαθύτερα νοήματα και σε βάζουν να σκεφτείς,να προβληματιστείς...

Φαντάζεσαι μεταφορά ταινίας σε βιβλίο;

Όχι.
Γενικότερα πιστεύω πως τα βιβλία είναι "ανωτερα" από τον κινηματογράφο!
Ο κινηματογράφος είναι σε πλεονεκτηκότερη θέση γιατί έχει είκονα και ήχο, όποτε είναι πιο εύκολο στον σκηνοθέτη να "περάσει" στο κοινό τα συναισθήματα και τις σκέψεις του...το βιβλίο από την άλλη χρησιμοποιεί μονάχα λέξεις!
Υπάρχουν λοιπόν συγγραφείς που μεταχειρίζονται έτσι το λόγο που κάνουν αυτή την αδυναμία προτέρημα, το βιβλίο γίνεται πιο ζωντανό από οποιαδήποτε ταινία...για μένα είναι ανώτερο... μου προσφέρει πολλά περισσότερα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lexx]

Απαντώντας στο αρχικό ερώτημα: Είναι καθαρά υποκειμενικό θέμα. Είναι χάσιμο χρόνου σε κάποιον που δεν δέχεται κάποια ικανοποίηση διαβάζοντας λογοτεχνία. Όμως μέσα από την λογοτεχνία - από τους κλασικούς αλλά και τους σύγχρονους - έχεις να κερδίσεις πολλά περισσότερα πράγματα πέρα από την διασκέδαση.

Σίγουρα ο κινηματογράφος είναι κάτι εξαιρετικά διαδκεδαστικό, ικανό να προβληματίσει αλλά και να σοκάρει, συγκινήσει. Όμως από την άλλη πλευρά όταν διαβάζεις ένα λογοτεχνικό έργο ο εγκέφαλος ενεργοποιεί διαφορετικές λειτουργίες.

Η φαντασία, η συγκέντρωση και άλλα πράγματα. Επίσης ένα βιβλίο ακολουθεί διαφορετικούς ρυθμούς από μια ταινία και συνήθως προχωράει σε μεγαλύτερο βάθος ενώ ταυτοχρόνως δημιουργεί εντονότερους δεσμούς με τον αναγνώστη.

Προσωπικά θεωρώ την λογοτεχνία ένα εξαιρετικό μέσο, που προσωπικά μου προσφέρει ικανοποίηση αλλά και με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Γιατί η λογοτεχνία του Κάφκα και του Ντοστογιέφσκι αν και απολαυστικότατες έχουν να προσφέρουν πολλά περισσότερα που σίγουρα καμιά ταινία που έχω δει μέχρι σήμερα για παράδειγμα δεν έχει καταφέρει να προσφέρει.

ΒΤW Michelle μου αρέσει που βάζεις τολμηρά θέματα χωρίς να σε νοιάζει αν θα σε "κράξουν". (σου έβαλα -1 )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Να διευκρινίσω πάντως κάτι γιατί φοβάμαι ότι η άποψη μου παρερμηνεύτηκε λίγο:
Δεν είπα ποτέ ότι δεν αποκομίζεις πολλά από τα λογοτεχνικά βιβλία και σίγουρα έχουν προσφέρει πολλά και σε μένα τότε που διάβαζα και τέτοια.
Αυτό που με προβληματίζει είναι η επένδυση χρόνου που απαιτείται, αν αυτή είναι αντίστοιχη του σχετικού κέρδους που αποκομίζει κανείς από το βιβλίο και αν θα μπορούσε το ίδιο όφελος να προκύψει από πολύ μικρότερη επένδυση σε χρόνο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Να διευκρινίσω πάντως κάτι γιατί φοβάμαι ότι η άποψη μου παρερμηνεύτηκε λίγο:
Δεν είπα ποτέ ότι δεν αποκομίζεις πολλά από τα λογοτεχνικά βιβλία και σίγουρα έχουν προσφέρει πολλά και σε μένα τότε που διάβαζα και τέτοια.
Αυτό που με προβληματίζει είναι η επένδυση χρόνου που απαιτείται, αν αυτή είναι αντίστοιχη του σχετικού κέρδους που αποκομίζει κανείς από το βιβλίο και αν θα μπορούσε το ίδιο όφελος να προκύψει από πολύ μικρότερη επένδυση σε χρόνο.

Προκύπτουν δύο ερωτήματα.

• Πώς μπορούμε να αξιολογήσουμε/ "μετρήσουμε" το κέρδος/ όφελος/ αποκομιδή από το διάβασμα ενός οποιουδήποτε βιβλίου;

Το σίγουρο είναι ότι το αποτέλεσμα της "μέτρησης" δεν θα είναι για όλους μας το ίδιο. Πολλοί παράγοντες επηρεάζουν. Η πνευματική μας δεκτικότητα, οι γνώσεις- υπόβαθρο, το ενδιαφέρον μας ή το γούστο μας, τα κίνητρά μας. Όλα μαζί είναι ικανά να κάνουν το διάβασμα ενός βιβλίου για εμένα "κερδοφόρο", ενώ για εσένα "χάσιμο χρόνου".*

• Είναι δυνατόν να ξεχωρίσουμε, αν είναι αποδοτικότερο να κερδίζουμε "το ίδιο όφελος σε μικρότερο χρόνο";

Δεν πιστεύω ότι το "όφελος" από ένα βιβλίο μπορεί ποτέ να είναι "ίδιο". Κάθε φορά που διαβάζεις ένα βιβλίο είναι διαφορετική. Άλλα αποκομίζεις με ένα "γρήγορο" διάβασμα, άλλα όταν αφιερώσεις πολύ χρόνο (Όχι για να συλλαβίζεις τις λέξεις, αλλά για να κατανοήσεις βαθύτερα νοήματα). Με μια λογική που συνδέει το χρόνο με την αποτελεσματικότητα, το ξαναδιάβασμα ενός βιβλίου θα ήταν άχρηστη ασχολία. Θα έλεγα ότι μπορούμε να βασιστούμε σ' αυτή τη λογική, αν πρώτα την τοποθετήσουμε στα λογοτεχνικά βιβλία και την αλλάξουμε (Περισσότερος χρόνος => Περισσότερα "κέρδη"). Μάλλον δεν ισχύει το ίδιο για τα επιστημονικά. Εκεί ίσως έχει νόημα το "Λιγότερος χρόνος => Περισσότερα κέρδη.
*Η φράση "χάσιμο χρόνου" είναι που οδήγησε περισσότερο στο να παρερμηνευθεί η άποψή σου. Την έχουμε συνδέσει με το ανάξιο προσοχής, το ανώφελο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Buggs]

1. Τα λογοτεχνικά βιβλία είναι χάσιμο χρόνου. Ο,τι μπορούν να σου διδάξουν, μπορείς να το πάρεις σε μεγάλο βαθμό απο μια ανάλογη ταινία, που θα σου κοστίσει πολύ λιγότερο απο το χρόνο σου.

Κερδίζεις χρόνο αλλά χάνεις σε ποιότητα. Το βιβλίο τρέχει πιο αργά την ιστορία απο μια ταινία έτσι και το μυαλό έχει πιο πολύ χρόνο να ταξιδέψει στους κόσμους της ιστορίας. Φυσικά το "ηθικο δίδαγμα", το νόημα, και η πλοκή παραμένουν τα ίδια και, αν σε ενδιαφέρουν μονο αυτά, καλύτερα να δείς την ταινία παρα να διαβάσεις το βιβλίο. Σύγκρινε όμως ταινίες με αντίστοιχα βιβλία και θα δείς την μαγεία να χάνεται. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα που θα έδινα είναι Το όνομα του ρόδου, Η σιωπή των αμνών, Ο κώδικας ντα βιντσι...

Προτιμώ να διαβάζω βιβλία που σου παρέχουν γνώσεις, οποιουδήποτε είδους, παρά λογοτεχνικά. Τα οφέλη τους δεν μπορείς να τα αποκομίσεις απο ταινίες, και σίγουρα είναι περισσότερα.

Πολλά ντοκυμανταίρ θα τα προτιμούσα απο βιβλιογραφία στο Ιντερνετ, απο πλευράς ότι είναι πιο ενδιαφέροντα και έτσι ύστερα θυμάμαι τη γνώση πιο εύκολα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νεκ]

Έχω διαβάσει άπειρα βιβλία και πολλές φορές έχω αναρωτηθεί για το αν προσφέρει κάτι ένα απλό βιβλίο λογοτεχνίας. Σίγουρα γράφεις καλύτερες εκθέσεις πάντως!
Είναι απόλαυση κατά τη γνώμη μου, εμένα προσωπικά με ηρεμεί πολύ, όσο μεγαλώνω θέλω να διαβάζω περισσότερο ιστορικού ενδιαφέροντος βιβλία, αλλά ποτέ δεν θα πω όχι και σε ένα καλό λογοτεχνικό, που όπως και να έχει πάντα κερδίζεις κάτι από αυτό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ajusshi]

Δεν πιστεύω πως υπάρχει μόνο μαύρο ή άσπρο στην ζωή
αλλά και γκρι.
Όταν κάνω κάτι το κάνω επειδή μου αρέσει
και όχι επειδή περιμένω υποχρεωτικά κάτι από αυτό,
ως ανταμοιβή, για την ενασχόλησή μου.
Όσο αφορά την λογοτεχνία, εγώ προσωπικά γίνομαι μέρος
της ιστορίας που διαβάζω, ταυτίζομαι με χαρακτήρες
- συνήθως με τον κεντρικό ήρωα -
και για όσο διαρκεί η ανάγνωση,
ο εαυτός μου έχει και μια δεύτερη υπόσταση,
λογοτεχνική!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[drteddy]

Πολλοί λένε πως η λογοτεχνία είναι ένα είδους διαφυγή από την πραγματικότητα... μόνο αυτό να ήταν (που δεν είναι) δε χρειάζεται που και που;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aequitas]

Αν και αρκετά ενδιαφέρον ώστε να με κρατήσει ξύπνια άλλα 15 λεπτά, το όλο θέμα είναι λίγο αστείο.
Κι αυτό γιατί από τη μια μεριά έχουμε εκέινους που προσπαθούν να υπολογίσουν την απόδοση ενός βιβλίου έναντι μιας ταινίας (κάποιοι έχουν πλουτίσει τον ΟΠΑΠ-πάω στοίχημα!) και από την άλλη μεριά έχουμε εκείνους που προκειμένου να διατρανώσουν την αγάπη τους για τη λογοτεχνία καταφέρονται εναντίον του κινηματογράφου χαρακτηρίζοντάς τον εμμέσως ως τέχνη ελαφρώς...παρακατιανή.

Και για να σας τρίψω στη μούρη πόσα πολλά βιβλία έχω διαβάσει θα προσέθετα ότι πρόκειται για μια διαφορά απόψεων καθαρά φιλοσοφική ανάμεσα στον ωφελιμισμό του Μπένθαμ για τους μεν, που αξιολογούσε τις ηδονές με κριτήρια ποσοτικά και στον ωφελιμισμό του Τζον Στιούαρτ Μιλ για τους δε, που επιχειρούσε να κατατάξει τις ηδονές σε υψηλού ή χαμηλού επιπέδου.

Σοβαρά ( ; ) τώρα, δε νομίζω ότι υπάρχει κανένας λόγος να διαβάσει κανείς ένα βιβλίο αν δεν έχει όρεξη να το κάνει. Ούτε και να δει μια ταινία.

Γιατί πιστεύω ότι τότε δεν έχει παρά ελάχιστα να κερδίσει, τότε χάνει το χρόνο του, όταν κάποιος διαβάζει ή παρακολουθεί "απρόθυμα". Γιατί όταν ανοίγεις ένα βιβλίο, ανοίγεσαι κι εσύ σ' αυτό. Όταν βλέπεις μια ταινία γίνεσαι δέκτης ενός μηνύματος. Αν ο δέκτης έχει κατεβάσει ρολά, τότε το μήνυμα μένει χωρίς παραλήπτη.

υ.γ. για να διαπιστώσω αν μια καθηγήτριά μας έλεγε (ξανά) ψέματα για να φανεί σπουδαία στα μάτια μας(!) στα 14 μου διάβασα μέσα σε ένα βράδυ όλη την "Τες των ντ' Ύρμπερβίλ" του Χάρντυ με μια μέθοδο γρήγορης ανάγνωση που μου φάνηκε αρκετά χρήσιμη στις επαναλήψεις των πανελληνίων αλλά αποδείχθηκε καταστροφική για το διάβασμα λογοτεχνικών. Εννοείται ότι σιχάθηκα το βιβλίο και εννοείται ότι δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα.(Αν το διάβασε κι εκείνη έτσι, τη δικαιολογώ που θυμόταν άλλο τέλος!)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δάνος Α.]

Δεν μπορείς να θεωρείς κάτι το οποίο σε κάνει να σκέφτεσαι και να αναπτύσεις την φαντασία σου χάσιμο χρόνου...αλλά στο κάτω κάτω ο καθένας την βρίσκει όπως του αρέσει...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.