Μεγάλα Ρεζιλίκια

[vickydask]

Τελευταια φορα ετυχε να χουμε μπει bershka με μια φιλη και κλασσικα να χωριζομαστε μεσα. Μετα απο λιγη ωρα λοιπον βλεπω μια κοπελα, που χωρις τα γυαλια μου ιδια η φιλη μου ηταν, να κοιταει μια μπλουζα. παω και γω ομορφα και ωραια διπλα της και της λεω "καλα ρε τι απαισια μπλουζα αυτη". παρατηρησα ομως οτι δε μου απαντησε γυριζω να την κοιταξω και παρατηρω οτι ηταν μια αγνωστη φατσα. πωπωω το πιο γελοιο βεβαια ηταν οτι η αλλη αυτη κοπελα αντι να με κοιταζει ξερω γω εμενα περιεργα αρχισε να κοιταζει κι αυτη επιτιμιτικα τη μπλουζα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 278211]

Πηγαίναμε καμιά 10 φοιτητές προς το συνεδριακό κέντρο στην πανεπιστημιούπολη, από την ιατρική, ξέροντας στο περίπου πού βρίσκεται. Σε κάποια φάση, είχαμε χωριστεί σε 2 ομάδες, η 1, που ήμουν κι εγώ μαζί, να προπορεύεται και η άλλη να ακολουθεί. Το συνέδριο αυτό ήταν για γιατρούς κυρίως, οπότε εκεί οι περισσότεροι ήταν ντυμένοι με κουστούμια και ταγέρ (σε αντίθεση με εμάς που ήμασταν με τα τζιν και τα αθλητικά). Πλησιάζοντας σε ένα κτήριο βλέπουμε κόσμο απ' έξω (καλοντυμένο, με ακριβά αυτοκίνητα και κινητά). "Εδώ θα είναι το συνεδριακό κέντρο, αφού υπάρχει κόσμος!" φωνάζει κάποιος από αυτούς που ήταν μακριά. "Γιατί άλλο θα μπορούσαν να μαζευτούν εδώ;" ρώτησε. Και γω απάντησα φωνάζοντας αρκετά δυνατά: "ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙ ΑΥΤΟ, ΘΑ ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ ΤΖΑΜΠΑ ΦΑΪ!" Και μάλλον ακούστηκα.
Δεν ντράπηκα, όμως όλοι οι υπόλοιποι είχαν γίνει κατακόκκινοι και γελούσαν.
Μετά αισθανόμουν άσχημα που το είπα αυτό γιατί ήταν καλό το συνέδριο
Για την ιστορία, είχε μπουφέ με νόστιμα γλυκάκια!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 781029]

Ρε τι μου θυμίσατε τώρα... ήμουν 14 ή 15 χρονών και είχα πάει κατασκήνωση. Στην κατασκήνωση αυτή είχε και ένα ράτζο με άλογα. Ένα απόγευμα λοιπόν είχα πάει μια βόλτα κατά κει ενώ λίγο πιο δίπλα ήταν ένας φίλος μου ο οποίος έψηνε κατάσταση με μια γκόμενα. Ε εγώ δεν είδα την κοπέλα είδα μόνο αυτόν.... ξαφνικά ένα άλογο είχε έρθει σε στύση και εγώ πετάγομαι με έναν ενθουσιασμό και με δυνατά γέλια και του φωνάζω: Ομποοοο μαλάκα κοίτα μια πούτσα που έχει το άλογο! Και ξαφνικά βλέπω τον φίλο μου με τη γκομενα νε με κοιτάνε σα. χάνοι και τον φίλο μου να με μουτζώνει ε εγώ έφυγα σαν βρεγμένη γάτα και κατακκόκινος απο την ντροπή και φυσικά άκουσα και τα μπινελικια μου μετά από το παιδί που του έκανα χαλάστρα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alma Libre]

Και βλέποντας κατασκήνωση θυμήθηκα πρόπερσι στο Σούνιο τι έγινε..
Τις πρώτες μέρες λοιπόν, παίζαμε ένα παιχνίδι που η κάθε κοινότητα έπρεπε να βρει ένα αντικείμενο που ζητούσαν στο αμφιθέατρο.
Ε, και κάποια στιγμή ζητήσανε μια κίτρινη μπλούζα...
Να με πιέζουν τα κορίτσια της κοινότητας να βγάλω τη μπλούζα μου και εγώ να θέλω να τις αποφύγωωω.
Και αφού το αποφάσισα, πήγα παραπέρα με τη μωρουδιακή μου φίλη και της έδωσα τη μπλούζα.
Ε, εγώ ήμουν ανεπτυγμένο και φόραγα ένα μπουστάκι που έμοιαζε με σουτιέν απο μέσα.
Και εκείνη την ώρα που ήμουν παραπέρα, τσουυυυυπ ο κολλητός μουυ
Εγώ ημίγυμνο και ο κολλητός μου να έχει λυθεί στα γέλια
"Τι κάνεις εκεί Σταυρένια τσιτσίδι;"
Πω, σα χτες το θυμάααμαι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_fairygirl_]

Ζήλεψα.
Ήμουνα 11 χρονών (παραπάνω δε θα'μουν) σε προσκοπική κατασκήνωση στα Καμμένα Βούρλα.Ήταν η μέρα όπου το βράδυ θα γινόταν η Τελετή Λήξης της κατασκήνωσης και εκείνη τη μέρα μας είχαν πάει στην παραλία να μάθουμε να κάνουμε σχεδίες.
Εγώ εκείνη τη μέρα να'χω ξυπνήσει κοτόπουλο από την κούραση,κάτασπρη και με 38 πυρετό.Δεν ήθελα να το χάσω γιατί ως "παλιά καραβάνα" στην ομάδα ήξερα ότι τα πιο θεϊκά περιστατικά γίνονται συνήθως την ημέρα της Τελετής Λήξης. Τι να κάνω βάζω μια από τις χιλιάδες προσκοπικές μπλούζες που είχα,μια βερμούδα,παστώθηκα και με μισό μπουκάλι αντιηλιακό και πήγα μαζί με την ομάδα μου. Σε όλη τη διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στην παραλία μου έλεγε σαχλαμάρες ένα παιδί από την ομάδα γιατί ήμουνα έτοιμη να βάλω τα κλάμματα επειδή είχε τρομερή ζέστη και΄γω ψηνόμουν ήδη με τον πυρετό.
Φτάνουμε στην παραλία όλοι μας να στάζουμε από τον ιδρώτα και εκεί μας είπαν το "concept" της συνάντησης.Μας εξήγησαν και μετά η κάθε ομάδα πήρε τα ξύλα της τα σκοινιά της να ξεκινήσουμε να φτιάχνουμε τις σχεδίες (ο Θεός να τις κάνει) εγώ σε κάποια φάση δεν άντεχα άλλο οπότε πήγα σε μια κοντινή ντουζιέρα βράχηκα μπας και δροσιστώ όπως και πολλά άλλα παιδιά και πήγα κάτω από μία δροσιά να ξαπλώσω. Δεν υπολόγιζα όμως ότι θα με έπαιρνε ο ύπνος.
Μετά από κανά 30λεπτο οι υπόλοιποι είχανε τελειώσει με την κατασκευή(την οποία έπρεπε μετά να τη βάλουμε στη θάλασσα) σε κάποια φάση λοιπόν νιώθω κάτι χέρια να με σηκώνουν. Δεν έδωσα σημασία γιατί ήμουν χάλια για να βάλω τις φωνές.
Μετά από 7-10 λέπτα ΞΑΦΝΙΚΑ βρέθηκα μέσα στην θάλασσα με βουτιά. Είχαν συνενοηθεί να με κουβαλήσουν και να με πετάξουν στη θάλασσα.
Με τη μία απέκτησα επαφή με το περιβάλλον γιατί έπρεπε να κολυμπήσω (με είχανε ρίξει στα βαθιά).
Μόλις βγήκα έξω και βρεγμένη από πάνω μέχρι κάτω με ρωτάει ένας εκεί "Χαρά αυτές οι βουτιές θα αφήσουν εποχή". Κατάλαβα λοιπόν ότι εκείνος με είχε ρίξει. Τον κυνηγούσα σε όλη την παραλία και του πετούσα πέτρες. (Λίγο μεγάλες σε μέγεθος). Αφού έπεσε κάτω στην άμμο πήρα ένα υγρό πιάτων και το έχυσα επάνω του.Πλενόνταν γύρω στη 1 ώρα για να φύγει ο αφρός Από τότε και μετά κάθε φορά που με βλέπει και θυμάται τι του έκανα και χασκογελάει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[~Melania~]

Τελευταια φορα ετυχε να χουμε μπει bershka με μια φιλη και κλασσικα να χωριζομαστε μεσα. Μετα απο λιγη ωρα λοιπον βλεπω μια κοπελα, που χωρις τα γυαλια μου ιδια η φιλη μου ηταν, να κοιταει μια μπλουζα. παω και γω ομορφα και ωραια διπλα της και της λεω "καλα ρε τι απαισια μπλουζα αυτη". παρατηρησα ομως οτι δε μου απαντησε γυριζω να την κοιταξω και παρατηρω οτι ηταν μια αγνωστη φατσα. πωπωω το πιο γελοιο βεβαια ηταν οτι η αλλη αυτη κοπελα αντι να με κοιταζει ξερω γω εμενα περιεργα αρχισε να κοιταζει κι αυτη επιτιμιτικα τη μπλουζα

Χαχαχαχαχχαα αυτό το πράγμα το έχω πάθει άπειρες φορές

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alma Libre]

Ζήλεψα.
Ήμουνα 11 χρονών (παραπάνω δε θα'μουν) σε προσκοπική κατασκήνωση στα Καμμένα Βούρλα.Ήταν η μέρα όπου το βράδυ θα γινόταν η Τελετή Λήξης της κατασκήνωσης και εκείνη τη μέρα μας είχαν πάει στην παραλία να μάθουμε να κάνουμε σχεδίες.
Εγώ εκείνη τη μέρα να'χω ξυπνήσει κοτόπουλο από την κούραση,κάτασπρη και με 38 πυρετό.Δεν ήθελα να το χάσω γιατί ως "παλιά καραβάνα" στην ομάδα ήξερα ότι τα πιο θεϊκά περιστατικά γίνονται συνήθως την ημέρα της Τελετής Λήξης. Τι να κάνω βάζω μια από τις χιλιάδες προσκοπικές μπλούζες που είχα,μια βερμούδα,παστώθηκα και με μισό μπουκάλι αντιηλιακό και πήγα μαζί με την ομάδα μου. Σε όλη τη διαδρομή μέχρι να φτάσουμε στην παραλία μου έλεγε σαχλαμάρες ένα παιδί από την ομάδα γιατί ήμουνα έτοιμη να βάλω τα κλάμματα επειδή είχε τρομερή ζέστη και΄γω ψηνόμουν ήδη με τον πυρετό.
Φτάνουμε στην παραλία όλοι μας να στάζουμε από τον ιδρώτα και εκεί μας είπαν το "concept" της συνάντησης.Μας εξήγησαν και μετά η κάθε ομάδα πήρε τα ξύλα της τα σκοινιά της να ξεκινήσουμε να φτιάχνουμε τις σχεδίες (ο Θεός να τις κάνει) εγώ σε κάποια φάση δεν άντεχα άλλο οπότε πήγα σε μια κοντινή ντουζιέρα βράχηκα μπας και δροσιστώ όπως και πολλά άλλα παιδιά και πήγα κάτω από μία δροσιά να ξαπλώσω. Δεν υπολόγιζα όμως ότι θα με έπαιρνε ο ύπνος.
Μετά από κανά 30λεπτο οι υπόλοιποι είχανε τελειώσει με την κατασκευή(την οποία έπρεπε μετά να τη βάλουμε στη θάλασσα) σε κάποια φάση λοιπόν νιώθω κάτι χέρια να με σηκώνουν. Δεν έδωσα σημασία γιατί ήμουν χάλια για να βάλω τις φωνές.
Μετά από 7-10 λέπτα ΞΑΦΝΙΚΑ βρέθηκα μέσα στην θάλασσα με βουτιά. Είχαν συνενοηθεί να με κουβαλήσουν και να με πετάξουν στη θάλασσα.
Με τη μία απέκτησα επαφή με το περιβάλλον γιατί έπρεπε να κολυμπήσω (με είχανε ρίξει στα βαθιά).
Μόλις βγήκα έξω και βρεγμένη από πάνω μέχρι κάτω με ρωτάει ένας εκεί "Χαρά αυτές οι βουτιές θα αφήσουν εποχή". Κατάλαβα λοιπόν ότι εκείνος με είχε ρίξει. Τον κυνηγούσα σε όλη την παραλία και του πετούσα πέτρες. (Λίγο μεγάλες σε μέγεθος). Αφού έπεσε κάτω στην άμμο πήρα ένα υγρό πιάτων και το έχυσα επάνω του.Πλενόνταν γύρω στη 1 ώρα για να φύγει ο αφρός Από τότε και μετά κάθε φορά που με βλέπει και θυμάται τι του έκανα και χασκογελάει.

έρχεσαι ακόμα στα Βούρλα, καμμένο μου;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_fairygirl_]

έρχεσαι ακόμα στα Βούρλα, καμμένο μου;

Nιά.
Πανελλήνια κατασκήνωση προσκόπων..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alma Libre]

Nιά.
Πανελλήνια κατασκήνωση προσκόπων..

να μου πεις οταν πας, να έρθω να σε κοροϊδέψω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_fairygirl_]

να μου πεις οταν πας, να έρθω να σε κοροϊδέψω

Νιά...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ψαραδέλλη]

Όχι ακριβώς ρεζίλι αλλά στιγμή αμηχανίας σίγουρα.
Έδινα μάθημα στην εξεταστική στο οποίο κατά τη διάρκεια του εξαμήνου δεν πάτησα το πόδι μου ποτέ και δεν ήξερα ούτε καν αν ο καθηγητής ήταν άντρας ή γυναίκα. Ήξερα μόνο το επίθετο, που ήταν σε στυλ Παπαδημητρίου από το οποίο φυσικά δεν μπορούσες να καταλάβεις το γένος.
Ακόμα και σήμερα δε συγκράτησα τελικά αν αυτός ο καθηγητής/τρια ήταν τελικά άντρας ή γυναίκα.
Τέσπα όταν ήρθε η ώρα να γράψουμε, πιάνω μια θέση στο αμφιθέατρο και περιμένω να μας μοιράσουν τα θέματα. Πριν γίνει αυτό, όμως, εγώ ήθελα να μου υπογράψει ο καθηγητής/τρια μια βεβαίωση για εκπαιδευτική άδεια που είχα πάρει για να δώσω εξετάσεις. Έπρεπε να τον προλάβω πριν δώσει τα θέματα και φύγει.
Άντε να βρεις ποιος ήταν ο καθηγητής ανάμεσα σε όλους τους επιτηρητές. Να πήγαινα να έπιανα κάποιον στην τύχη δεν έπαιζε γιατί:
1)με την γκαντεμιά που με δέρνει θα έπιανα το λάθος πρόσωπο και κατά συνέπεια
2)θα καρφωνόμουν ότι δεν πατούσα στο μάθημά του και θα γινόμουν ψιλοξεφτίλα
Η ώρα περνούσε κι εγώ ακόμα προσπαθούσα να ψυχανεμισθώ ποιος μπορεί να ήταν.
Τελικά έκανα το αυτονόητο. Ρώτησα κάποιον συμφοιτητή μου.



Πολύ μυαλό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_fairygirl_]

Το χειρότερο έβερ ΕΒΕΡ ΟΜΩΣ. Μου συνέβη πριν λίγες μέρες στα γερμανικά. Έκανα ακουστικά και είχα το κινητό μου αθόρυβο σε κάποια φάση εν ώρα ακουστικού ακούω τη δόνηση και σκεφτόμουν ποιο πανέξυπνο θυμήθηκε να με πάρει τηλέφωνο. Το αγνόησα.Μέχρι το τέλους του ακουστικού είχε χτυπήσει γύρω στις 7 φορές.Μόλις τελείωσα την άσκηση λέω "έτσι και είναι τώρα καμιά απόκρυψη θα ακούσει όποιος με πήρε το Εξάψαλμο. Φεύγοντας από το μάθημα με παίρνει ο ίδιος αριθμός τηλέφωνο και διαδραματίστηκε ο εξής διάλογος:

Spoiler

Εγώ:Ορίστε
Άλλος-Έλα Άννιώ.
Εγώ:-Παρακαλώ;
Άλλος:-Άννιω εσύ είσαι;
Εγώ:-Ποια Αννιώ λάθος κάνετε.
Άλλος:-Εσύ ποια είσαι;
Εγώ:-Δε σας αφορά ποια είμαι πάντως δεν είμαι το Αννιώ.
Άλλος:-Αννιώ;
Εγώ:- Σας επαναλαμβάνω ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΑΝΝΑ ΛΑΘΟΣ ΚΑΝΕΤΕ.
Άλλος:-Τι είναι εκεί που πήρα;
Εγώ:-Γραφείο τελετών η Άννα. Τι θες κύριος σας είπα κάνετε λάθος.
Άλλος:-Για χαμήλωσε τον τόνο της φωνής σου.

Του το'κλεισα στα μούτρα.
Την επόμενη μέρα. Ένας συμμαθητής μου μου είπε ότι χθες με πήρε καταλάθος και τον δούλευε στο τηλέφωνο.
Περιττό να πω ότι δεν του είπα ότι η φωνούλα που του μιλούσε τόσο ευγενικά ήταν η δική μου

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jj!]

Το χειρότερο έβερ ΕΒΕΡ ΟΜΩΣ. Μου συνέβη πριν λίγες μέρες στα γερμανικά. Έκανα ακουστικά και είχα το κινητό μου αθόρυβο σε κάποια φάση εν ώρα ακουστικού ακούω τη δόνηση και σκεφτόμουν ποιο πανέξυπνο θυμήθηκε να με πάρει τηλέφωνο. Το αγνόησα.Μέχρι το τέλους του ακουστικού είχε χτυπήσει γύρω στις 7 φορές.Μόλις τελείωσα την άσκηση λέω "έτσι και είναι τώρα καμιά απόκρυψη θα ακούσει όποιος με πήρε το Εξάψαλμο. Φεύγοντας από το μάθημα με παίρνει ο ίδιος αριθμός τηλέφωνο και διαδραματίστηκε ο εξής διάλογος:

Spoiler

Εγώ:Ορίστε
Άλλος-Έλα Άννιώ.
Εγώ:-Παρακαλώ;
Άλλος:-Άννιω εσύ είσαι;
Εγώ:-Ποια Αννιώ λάθος κάνετε.
Άλλος:-Εσύ ποια είσαι;
Εγώ:-Δε σας αφορά ποια είμαι πάντως δεν είμαι το Αννιώ.
Άλλος:-Αννιώ;
Εγώ:- Σας επαναλαμβάνω ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΑΝΝΑ ΛΑΘΟΣ ΚΑΝΕΤΕ.
Άλλος:-Τι είναι εκεί που πήρα;
Εγώ:-Γραφείο τελετών η Άννα. Τι θες κύριος σας είπα κάνετε λάθος.
Άλλος:-Για χαμήλωσε τον τόνο της φωνής σου.

Του το'κλεισα στα μούτρα.
Την επόμενη μέρα. Ένας συμμαθητής μου μου είπε ότι χθες με πήρε καταλάθος και τον δούλευε στο τηλέφωνο.
Περιττό να πω ότι δεν του είπα ότι η φωνούλα που του μιλούσε τόσο ευγενικά ήταν η δική μου

Ρε, σιγά το ρεζίλι. Εγώ τα περιμένω αυτά να συμβούν.

Παλιά τα αγνοούσα τα άγνωστα τηλεφωνήματα, αλλά πλέον το διασκεδάζω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[OoOkoβοldOoO]

Είχαμε βγει έξω Σάββατο βράδυ, στο γνωστό μας στέκι. Εκείνη τη μέρα έβρεχε. Φεύγοντας συνειδητοποιούμε ότι είχαμε ξεχάσει να πάρουμε τις ομπρέλες από το τραπέζι που καθόμασταν. Ήμουν μαζί με άλλες δυο φίλες μου. Έτσι όπως φεύγαμε να βγούμε από το μαγαζί η μια η φίλη μου ήταν μπροστά, εγώ στη μέση και η άλλη τελευταία. Η τελευταία λοιπόν πάει να πάρει τις ομπρέλες ενώ η πρώτη πάει να βγει από την πόρτα....Εγώ δεν ξέρω πως τα κατάφερα αλλά πρόσεξα τις κινήσεις και των δύο φευγαλαία....Και εκεί που νόμιζα ότι το παιδί στην πόρτα είχε αφήσει την πόρτα ανοιχτή και ενώ παράλληλα γύρνούσα το βλέμμα μου από την φίλη μ που είχε γυρίσει να πάρει τις ομπρέλες, πάω με φόρα να βγω έξω....και....πέφτω με τα μούτρα πάνω στη τζαμαρία!!!!!! Εντάξει, μεγαλύτερο ρεζίλεμα δεν έχω φάει.....δεν σας λέω τι ακολούθησε!
Στο σχολείο τη Δευτέρα με κορόιδευαν οι φίλες μου και μ έψαχναν στο μέτωπο αν έχω κανα καρούμπαλο!!!Ακόμα γελάω....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_fairygirl_]

Ρε, σιγά το ρεζίλι. Εγώ τα περιμένω αυτά να συμβούν.

Παλιά τα αγνοούσα τα άγνωστα τηλεφωνήματα, αλλά πλέον το διασκεδάζω

Ναι ρε. Εγώ τα σιχαίνομαι γιατί ή θα΄ναι κανένα σιχαμένο που βαριέμαι και μόνο να τ'ακούσω ή καμιά τηλεφωνήτρια που δε θα την έχουνε βρίσει εκείνη τη μέρα στο τηλέφωνο και θα΄χει πετύχει διάνα
Γενικά,είμαι πολύ ευγενική με τους άκυρους που ζητάνε άκυρα ονόματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dalian]

Κάτι ξέρω δηλαδή που δεν σηκώνω άγνωστα νούμερα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δαφνη300]

Λοιπον πριν λιγο καιρο κακολογουσα εναν απο τους καθηγητες στο διαλλημα πως βαθμολογη αδικα και ειναι πολυ ηλιθια και χωρις να το εχω καταλαβει ο καθηγητης αυτος βρισκετε απο πισω μου και παρακολουθη ολη την συζητηση!Ενιωσα τοση ντροπη και τοση αμυχανια και οχι μονο για εκεινη την στιγμη αλλα και για καθε φορα που τον συναντουσα στα υπολιπα μαθηματα !Αυτο που εχω να παραδεχτω σε αυτον τον καθηγητη ειναι πως παρολω οσα ακουσε απο αυτα που ελεγε δεν με κακολογησε ουτε κατα ενα χιλιοστο στην μητερα μ !Αυτο με εκανε να νιωσω ακομη χειροτερα που αποφασησα να του ζητησω συγνωμμη αναφεροντας ξανα το θεμα!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Θάλεια]

Αυτό που ονομάζετε εσείς "ρεζιλίκι", εμένα μάλλον είναι η γοητεία μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Pequeño]

Άλλο ένα ρεζιλίκι λοιπόν,
το προηγούμενο Σάββατο πήγα για ποτό, χαλαρά πράγματα όχι τίποτα ξέφρενο.
Πιάνει το μάτι μου έναν τυπά που όλη την ώρα κοιτάει αλλά οκ, δε δίνω σημασία, έρχεται ο σερβιτόρος που τυχαίνει να είναι και φίλος, αφήνει ένα ποτό και μου λέει "Από εκείνον εκεί είναι, πάνε πες ένα ευχαριστώ μην είσαι γαιδούρα".
Οκ λέω δίκιο έχει ας πάω.
Πάω που λέτε, με το ποτό στο χέρι η δικιά σου να πω ευχαριστώ για την ευγενική κίνηση.
Μιλάμε για λίγο (τίποτα σπουδαίο) και μετά ζητάει το κινητό μου και προσπαθώ ευγενικά να αρνηθώ, μέχρι που δεν κρατήθηκα και τσατίστηκα, οπότε απλά γύρισα τη πλάτη και έφυγα στο τραπέζι μου.
Ο τυπάς που λέτε, ήρθε στο τραπέζι μου, πήρε το ποτό που με κέρασε και φώναξε μπροστά σε όόόόόλο το μαγαζί "αφού δεν μας κάθεσαι, φέρε πίσω το ποτό".
Οκ νταξ, κανονικά αυτός θα έπρεπε να ντρέπεται, αλλά ήρθα σε πολύ δύσκολη θέση.
Σήμερα που λέτε, πετυχαίνω πάλι τον τυπά στο μαγαζί, ο οποίος είχε το θράσος να κατσικωθεί στο τραπέζι μου, να ζητήσει ένα ηλίθιο συγνώμη και να δικαιολογήσει τη πράξη του με το κλασσικό "ήμουν λιώμα ρε συ", και να φάει και τα μπισκότα μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alejandro Papas]

και να φάει και τα μπισκότα μου

εεε αυτο παει πολυ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.