Μοναχισμός λύση ανάγκης ή λύση ουσίας σήμερα;

[Υδροχόος]

Ναι...και να καψουρευτεί καμιά θνητή χωριατοπούλα (στις παρυφές τού Ολύμπου...), ο Δίας και να το πάρει χαμπάρι η Ήρα......

Να τα λέμε όλα, έτσι ; Όχι τα μισά...

 

[giannhs2001]

Ναι...και να καψουρευτεί καμιά θνητή χωριατοπούλα (στις παρυφές τού Ολύμπου...), ο Δίας και να το πάρει χαμπάρι η Ήρα......

Να τα λέμε όλα, έτσι ; Όχι τα μισά...

Μην εμφανιστεί μόνο ο Πρίαπος και το πάρει το κορίτσι γιατί τότε το χάσαμε το κορμί πατριώτη για πάντα. Σιγά μην γυρίσει στα θνητά... τέτοια μετά από τέτοια εμπειρία.

 

[Valder]

Μπορώ δηλαδή να κάνω πολλές συζητήσεις που άνθρωποι με το δικό μου profile δεν θα έκαναν, αν με πιάνεις.

Απόλυτα. Και μου αρκει. Δεν πιστευω στην τυφλή υπακοή, ούτε εχω καποια ανάγκη να προσηλυτίσω τον άλλο στην άποψή μου. Θέλω ακριβώς αυτό από τον άλλο, να έχει ανοιχτό το αυτί στο "μη αποκλείειν" αν μπορώ να φτιάξω αυτη την έκφραση.

Δεν ειναι συνταύτιση απόψεων, αλλά να βρίσκω εναν κοινό τόπο για έναρξη επιχειρηματολογίας:

Ο ενας το Χ, ο άλλος το Υ, αλλά να μπορούμε να κάνουμε κουβέντα στο AND, στη μέση.

 

[ilias90]

Μην ορκίζεσαι οτι ειναι συμβολικά. Διάβασε και Ινδουισμό ή εστω καταπιάσου επιφανειακά με τα Lokas (νομιζω ο κατω Κόσμος ειναι το Πατάλ Λόκα) που πάει μονο η ψυχή αφού πεθάνουμε μονάχα. Κάποιοι έχουν πάει και με το σώμα λένε, αλλα ειναι τελείως άλλα planes of existence από τη Γη.Υπαρκτά αλλά δε μπορούν να πάνε όλοι με το σώμα.

Και οταν λεμε οτι η Κόλαση ειναι κατω απο τη Γη, δεν εννοούμε κατω απο το έδαφος αλλα το πλάνο της Κόλασης ειναι κατω απο το πλάνο της Γης, και το πλάνο του Παραδείσου ειναι πάνω από της Γης. Σαν κοσμικά πατώματα σκέψου το.

Κοίτα, έχω πει πολλές φορές ότι πιστεύω στο υπερβατικό, σε επίπεδα αντίληψης πέρα από αυτά του αισθητού κόσμου, τα οποία προφανώς και δεν προσεγγίζονται μέσω των αισθήσεων ή ακόμα και της λογικής. Κατά τη γνώμη μου, η Αλήθεια είναι μία περίεργη μείξη αντικειμενικού και υποκειμενικού. Υπάρχει μεν μία Αλήθεια (Θεός/αντικειμενική μεριά) η οποία εκδηλώνεται στον καθένα με διαφορετικό τρόπο (υποκειμενική μεριά.) Αυτό εξαρτάται από τα πιστεύω και τα βιώματα του καθενός. Δηλαδή σε εμένα ένα σημάδι θα εκδηλωθεί με τη μορφή ενός Αγίου, σε έναν Ινδουϊστή με τη μορφή ενός Ντέβα κοκ.
Επειδή έχω μελετήσει καταγραφές παραφυσικών/οριακών φαινομένων, αυτό που έχω καταλήξει είναι ότι αυτά παίρνουν τη μορφή του πνεύματος της εκάστοτε εποχής (συλλογικό ασυνείδητο) με κάποιες διαφοροποιήσεις στον καθένα (ατομικό ασυνείδητο.) Για παράδειγμα, στον Μεσαίωνα μπορεί να εμφανίζονταν Άγγελοι και Δαίμονες στους ανθρώπους, πριν 30-40 χρόνια, με τη μορφή ιπτάμενων δίσκων κ.λπ. Χωρίς να λέω ότι τα μεν ή τα δε δεν υφίστανται αυτούσια, νομίζω πιάνεις τι θέλω να πω. Πάντως προϋποθέσεις για τέτοιου είδους εμπειρίες αποτελούν η πίστη (που οδηγεί σε προδιάθεση) και η απομάκρυνση από τα γήινα, ώστε να ανοίξει η εσωτερική όραση. Ακόμα όμως κι αυτά, δεν είναι απόλυτα.

Εξυπηρετούν ακριβώς αυτό οι πόλεις, να μη σκέφτεσαι, να μην έχεις χρόνο για το Θεο αλλά και για την θρέψη της ψυχής σου. Να σου τραβάει ο μαμωνάς τη ζωική δύναμη, το χρήμα να κυβερνάει. Δουλευε για το χρήμα, πλήρωνε με αυτο το χρήμα τη σαρκική αμαρτία, πλήρωνε τις απολαυσεις, τη βουλιμία, τα φαγητά εν αφθονία αλλά όχι υγιώς κατασκευασμένα που θα σε αρρωστησουν κι όλας στο τέλος, τα ταξίδια, τον καταναλωτισμό και ζήσε μες το κλουβί σου το χρυσό και μην αφήνεις χώρο για σένα, για το Θεο.

Το χειρότερο όλων όσων αναφέρεις είναι η αλαζονεία. Η ταπεινοφροσύνη που δίδαξε ο Χριστός δεν είχε να κάνει με το να είμαστε «ταπεινά χαμομηλάκια», αλλά να υποβαθμίσουμε το Εγώ μας και να αντιληφθούμε ότι η ίδια η ανθρωπότητα αποτελεί έναν Μεγάλο, ενιαίο άνθρωπο. Οι διαφοροποιήσεις σε πολιτικές, θρησκευτικές και λοιπές κατηγοριοποιήσεις οδηγούν σε διάσπαση. Πόσο μάλλον ο ατομικισμός της σύγχρονης εποχής. Ενωμένοι είμαστε δυνατοί, ο καθένας μόνος του μια θλιβερή μονάδα.

 

[glayki]

Απαντώντας πάντως στο αρχικό ερώτημα περι μοναχισμού θα έλεγα πως δεν πρέπει να αποτελεί λύση ανάγκης, αλλά επιλογή ουσίας για σύνδεση με τον πνευματικό κόσμο και ελαχιστοποίηση των υλικών αναγκών στις οποίες διοχετεύονται οι ενεργειακοί μας πόροι.

 

[dum dum boy]

Απαντώντας πάντως στο αρχικό ερώτημα περι μοναχισμού θα έλεγα πως δεν πρέπει να αποτελεί λύση ανάγκης, αλλά επιλογή ουσίας για σύνδεση με τον πνευματικό κόσμο και ελαχιστοποίηση των υλικών αναγκών στις οποίες διοχετεύονται οι ενεργειακοί μας πόροι.

αν δεν ζήσεις, δεν αλληλεπιδράσεις με ανθρώπους, δεν δουλέψεις, δεν ερωτευτείς, δεν αγαπήσεις, δεν κάνεις λάθη, δεν παίξεις, δεν γελάσεις, δεν κλάψεις, δεν, δεν, δεν, πώς θα ανακαλύψεις όλους τους πιθανούς πνευματικούς δρόμους που μπορεί να διαβεί ένας άνθρωπος, πως θα πέσεις, πώς θα ξανασηκωθείς, πώς θα μάθεις, πώς θα ξέρεις;

σορρυ, αλλά ο μοναχισμός είναι απλά παραίτηση από τα εγκόσμια.

ευτυχώς, εγώ ο μόνος κι έρμος, που έχω την διέξοδο του ιντερνέτι

 

[Valder]

Κοίτα, έχω πει πολλές φορές ότι πιστεύω στο υπερβατικό, σε επίπεδα αντίληψης πέρα από αυτά του αισθητού κόσμου, τα οποία προφανώς και δεν προσεγγίζονται μέσω των αισθήσεων ή ακόμα και της λογικής. Κατά τη γνώμη μου, η Αλήθεια είναι μία περίεργη μείξη αντικειμενικού και υποκειμενικού. Υπάρχει μεν μία Αλήθεια (Θεός/αντικειμενική μεριά) η οποία εκδηλώνεται στον καθένα με διαφορετικό τρόπο (υποκειμενική μεριά.) Αυτό εξαρτάται από τα πιστεύω και τα βιώματα του καθενός. Δηλαδή σε εμένα ένα σημάδι θα εκδηλωθεί με τη μορφή ενός Αγίου, σε έναν Ινδουϊστή με τη μορφή ενός Ντέβα κοκ.
Επειδή έχω μελετήσει καταγραφές παραφυσικών/οριακών φαινομένων, αυτό που έχω καταλήξει είναι ότι αυτά παίρνουν τη μορφή του πνεύματος της εκάστοτε εποχής (συλλογικό ασυνείδητο) με κάποιες διαφοροποιήσεις στον καθένα (ατομικό ασυνείδητο.) Για παράδειγμα, στον Μεσαίωνα μπορεί να εμφανίζονταν Άγγελοι και Δαίμονες στους ανθρώπους, πριν 30-40 χρόνια, με τη μορφή ιπτάμενων δίσκων κ.λπ. Χωρίς να λέω ότι τα μεν ή τα δε δεν υφίστανται αυτούσια, νομίζω πιάνεις τι θέλω να πω. Πάντως προϋποθέσεις για τέτοιου είδους εμπειρίες αποτελούν η πίστη (που οδηγεί σε προδιάθεση) και η απομάκρυνση από τα γήινα, ώστε να ανοίξει η εσωτερική όραση. Ακόμα όμως κι αυτά, δεν είναι απόλυτα.

Κοίτα, αυτό που λες σαν παράδειγμα εντωμεταξύ, το χω ψάξει λίγο παραπάνω και έχει βγει μια ιστορία τώρα τα τελευταία χρόνια ότι όλα τα UAPs είναι δια-διαστατικά και όχι από άλλους πλανήτες, ουσιαστικά όντως από την άλλη πλευρά, εκει που υπάρχουν "άγγελοι" και "δαίμονες". Οτι ειναι δαιμονικές και οχι εξωγήινες οντότητες.

Δεν ξερω κατα πόσον ειναι υποκειμενικα κατα μέρος αυτά ή shape shifting entities από το πνευματικο plane of existence.

Το χειρότερο όλων όσων αναφέρεις είναι η αλαζονεία. Η ταπεινοφροσύνη που δίδαξε ο Χριστός δεν είχε να κάνει με το να είμαστε «ταπεινά χαμομηλάκια», αλλά να υποβαθμίσουμε το Εγώ μας και να αντιληφθούμε ότι η ίδια η ανθρωπότητα αποτελεί έναν Μεγάλο, ενιαίο άνθρωπο. Οι διαφοροποιήσεις σε πολιτικές, θρησκευτικές και λοιπές κατηγοριοποιήσεις οδηγούν σε διάσπαση. Πόσο μάλλον ο ατομικισμός της σύγχρονης εποχής. Ενωμένοι είμαστε δυνατοί, ο καθένας μόνος του μια θλιβερή μονάδα.

Αρκει να μην οδηγήσει στο άλλο άκρο η παραδοχή της διάσπασης μέσω των διαφόρων κατηγοριοποιήσεων, ότι δε θα έπρεπε καν να υπάρχουν αυτές και να γίνει όλο μια κατσαρόλα που θα ανακατευονται όλα.

Πρέπει μέσα απο τη διαφορετικότητά μας, και οχι απο την κατάργησή της, να αντιληφθούμε πως ειμαστε ένα. Το πως θα επιτευχθεί αυτό χωρίς οι διαφορετικότητες να ακυρώσουν η μια την άλλη δεν το ξέρω, αλλά έτσι θα το ήθελα στη σκέψη μου.

 

[rafaela11]

Απαντώντας πάντως στο αρχικό ερώτημα περι μοναχισμού θα έλεγα πως δεν πρέπει να αποτελεί λύση ανάγκης, αλλά επιλογή ουσίας για σύνδεση με τον πνευματικό κόσμο και ελαχιστοποίηση των υλικών αναγκών στις οποίες διοχετεύονται οι ενεργειακοί μας πόροι.

Για εμένα τα είπες όλα

Ο μοναχισμος μπορεί να βοηθήσει να δεις κι να καταλάβεις τον εαυτό σου πολύ καλύτερα, αλλά αν δεν αφορα πνευματικούς σκοπούς μπορεί να είναι μόνο παροδικός, όχι μόνιμος.

 

[dum dum boy]

Για εμένα τα είπες όλα

Ο μοναχισμος μπορεί να βοηθήσει να δεις κι να καταλάβεις τον εαυτό σου πολύ καλύτερα, αλλά αν δεν αφορα πνευματικούς σκοπούς μπορεί να είναι μόνο παροδικός, όχι μόνιμος.

πώς θα καταλάβεις τον εαυτό σου καλύτερα; σε σχέση με τι;

 

[amarelia]

δεν υπάρχει εαυτός, είναι ένα ψηφιδωτό από αλληλεπιδράσεις με αυτό που αντιλαμβανόμαστε ως πραγματικότητα

μέχρι και η έννοια της προσωπικότητας είναι μια οφθαλμαπάτη

 

[rafaela11]

πώς θα καταλάβεις τον εαυτό σου καλύτερα; σε σχέση με τι;

Κατά τη γνώμη μου ένας άνθρωπος που αποδέχεται την μοναξιά του αποδέχεται κι τον εαυτό του, με λίγη εσωτερική δουλειά. Αναφέρομαι δηλαδή στο να κάτσει παροδικα, για λίγο, όχι για πάντα.

Πχ οι άνθρωποι που μπαίνουν από τη μια σχέση στην άλλη χωρίς να δίνουν χρόνο στον εαυτό τους, κάνουν κατά τη γνώμη μου μεγάλο κακό στον εαυτό τους.
ή οι άνθρωποι που πάνε για κάποιο καιρό στο Άγιο όρος, μπορεί πραγματικα να τους βοηθήσει

 

[dum dum boy]

Κατά τη γνώμη μου ένας άνθρωπος που αποδέχεται την μοναξιά του αποδέχεται κι τον εαυτό του, με λίγη εσωτερική δουλειά. Αναφέρομαι δηλαδή στο να κάτσει παροδικα, για λίγο, όχι για πάντα.

Πχ οι άνθρωποι που μπαίνουν από τη μια σχέση στην άλλη χωρίς να δίνουν χρόνο στον εαυτό τους, κάνουν κατά τη γνώμη μου μεγάλο κακό στον εαυτό τους.
ή οι άνθρωποι που πάνε για κάποιο καιρό στο Άγιο όρος, μπορεί πραγματικα να τους βοηθήσει

fight or flight λένε στην ψυχολογία. ο μοναχισμός είναι flight. είναι κι αυτός ένας μηχανισμός που λειτουργεί. όπως το λες. για λίγο, μέχρι να συνέλθεις.

εγώ διαφωνώ κυρίως με το ότι θα συνδεθείς με τον "πνευματικό κόσμο". τι είδους πνευματικότητα να βρεις στο μοναχισμό; βιβλία; ταινίες; μουσική; μέχρι εκεί.

 

[ilias90]

εγώ διαφωνώ κυρίως με το ότι θα συνδεθείς με τον "πνευματικό κόσμο". τι είδους πνευματικότητα να βρεις στο μοναχισμό; βιβλία; ταινίες; μουσική; μέχρι εκεί.

Δεν κατανοείς πως ο μοναχισμός μπορεί να σε βοηθήσει να συνδεθείς με τον πνευματικό κόσμο γιατί έχεις άλλη αντίληψη περί του πνευματικού κόσμου. Για όσους ασχολούνται με το θέμα από υπερβατικής ή/και θρησκευτικής σκοπιάς, ο πνευματικός κόσμος ταυτίζεται με την απομάκρυνση από τα υλικά αγαθά, τις απολαύσεις κοκ. Οπότε το να απομονωθείς, για ένα συγκεκριμένο διάστημα, σου προσφέρει αυτό το πράγμα, γιατί είσαι μακριά από περισπασμούς. Όπως επίσης σε βοηθάει να έρθεις κοντά με τον πραγματικό εαυτό (όχι με την έννοια της ψυχολογίας), επειδή, ακριβώς, βρίσκεσαι σε μια πολύ πιο ήρεμη κατάσταση, που ευνοεί κάτι τέτοιο.

 

[dum dum boy]

Δεν κατανοείς πως ο μοναχισμός μπορεί να σε βοηθήσει να συνδεθείς με τον πνευματικό κόσμο γιατί έχεις άλλη αντίληψη περί του πνευματικού κόσμου. Για όσους ασχολούνται με το θέμα από υπερβατικής ή/και θρησκευτικής σκοπιάς, ο πνευματικός κόσμος ταυτίζεται με την απομάκρυνση από τα υλικά αγαθά, τις απολαύσεις κοκ. Οπότε το να απομονωθείς, για ένα συγκεκριμένο διάστημα, σου προσφέρει αυτό το πράγμα, γιατί είσαι μακριά από περισπασμούς. Όπως επίσης σε βοηθάει να έρθεις κοντά με τον πραγματικό εαυτό (όχι με την έννοια της ψυχολογίας), επειδή, ακριβώς, βρίσκεσαι σε μια πολύ πιο ήρεμη κατάσταση, που ευνοεί κάτι τέτοιο.

Απλα εγω πιστεύω οτι ο πραγματικός εαυτός δεν είναι κατι σταθερο που περιμένει να το ανακαλύψεις. Ειμαστε ενα χαοτικο ιντερκονεξιον πραγματων που συνεχως ρεει και εξελίσσεται. Ο μοναχισμος του στερει δυναμική

 

[glayki]

Απλα εγω πιστεύω οτι ο πραγματικός εαυτός δεν είναι κατι σταθερο που περιμένει να το ανακαλύψεις. Ειμαστε ενα χαοτικο ιντερκονεξιον πραγματων που συνεχως ρεει και εξελίσσεται. Ο μοναχισμος του στερει δυναμική

Μα ένας συνειδητοποιημένα αφιερωμένος στο Θεό απεκδυεται το εγώ του, δεν τον ενδιαφέρει το interconnection,οπότε ο πνευματικός κόσμος για αυτόν λαμβάνει άλλες διαστάσεις.

 

[dum dum boy]

Μα ένας συνειδητοποιημένα αφιερωμένος στο Θεό απεκδυεται το εγώ του, δεν τον ενδιαφέρει το interconnection,οπότε ο πνευματικός κόσμος για αυτόν λαμβάνει άλλες διαστάσεις.

Τι θα πει αφιερωμένος στο θεο;

 

[glayki]

Τι θα πει αφιερωμένος στο θεο;

Θα σου πω πως το αντιλαμβάνομαι εγώ : να έχει εγκαταλείψει κάθε εγκόσμια φιλοδοξία και να έχει επικεντρωθεί μέσω της προσευχής και της εγκράτειας στην επαφή με το θείο πνεύμα... Να έχει κατακλυσει το νου , την ψυχή του ο πόθος της επαφής με το θείο.

 

[dum dum boy]

Θα σου πω πως το αντιλαμβάνομαι εγώ : να έχει εγκαταλείψει κάθε εγκόσμια φιλοδοξία και να έχει επικεντρωθεί μέσω της προσευχής και της εγκράτειας στην επαφή με το θείο πνεύμα... Να έχει κατακλυσει το νου , την ψυχή του ο πόθος της επαφής με το θείο.

μετά προκύπτει το ερώτημα τι είναι η επαφή με το θείο πνεύμα και το θείο

είναι μια πνευματική/ψυχική/ψυχολογική κατάσταση που συμβαίνει τι ακριβώς;

 

[Dias]

Λυπάμαι, αλλά θεωρώ τον μοναχισμό ανωμαλία. Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό και η άρνηση κάποιου να είναι μέλος της κοινωνίας, δείχνει την απόλυτη δειλία. Μας λένε για μοναχούς που αυτοβασανίζονταν ή ζούσαν πάνω σε κολώνες και κάποιοι τους θαυμάζουν. Κάποτε στο "Βυζάντιο", πολλοί γίνονταν μοναχοί για να αποφύγουν να πολεμήσουν. Τώρα, για ...επαφές μοναχών με "θεούς", πολύ απλά μετά από έντονο μοναχισμό οι παραισθήσεις είναι αναπόφευκτες.

​

 

[Υδροχόος]

Λυπάμαι, αλλά θεωρώ τον μοναχισμό ανωμαλία. Ο άνθρωπος είναι ον κοινωνικό και η άρνηση κάποιου να είναι μέλος της κοινωνίας, δείχνει την απόλυτη δειλία. Μας λένε για μοναχούς που αυτοβασανίζονταν ή ζούσαν πάνω σε κολώνες και κάποιοι τους θαυμάζουν. Κάποτε στο "Βυζάντιο", πολλοί γίνονταν μοναχοί για να αποφύγουν να πολεμήσουν. Τώρα, για ...επαφές μοναχών με "θεούς", πολύ απλά μετά από έντονο μοναχισμό οι παραισθήσεις είναι αναπόφευκτες.

View attachment 131851​

Μα και οι μοναχοί μέλη μιας κοινωνίας είναι. Διαφορετικής από τη δική μας. Είτε ζουν στο Όρος, είτε σε μοναστήρια. Απλά στο κοινόβιο είναι άλλος ο τρόπος ζωής. Ακολουθείται μια άλλη οδός. Για μένα αυτό δεν είναι ένδειξη δειλίας, ίσα ίσα θέλει θάρρος. Δε βγήκε τυχαία και η έκφραση "είναι βαριά η καλογερική"...