Μου λείπουν τα παιδιά μου και νιώθω πως για όλα κάνω λάθος

[glayki]

Για εμένα η μονομερής γονεϊκή συμμετοχή θα είναι πάντα καταδικαστέα διότι ακόμα και εαν τα καταφέρει το παιδί και είναι ανεξάρτητο, πάντα θα έχει συναισθηματικά κενά σε αυτό το θέμα. Προφανώς η ζωή συνεχίζεται, και μπορεί να βγει μια χαρά δυνατό, απλώς πάντα θα έχει λύπη μέσα του διότι δεν έλαβε την αγάπη που χρειαζόταν, και δικαιούταν και απο τους δύο γονείς.

Το ξέρω καλά αυτό που λες. Μου το έχουν εκφράσει άλλωστε. Η απουσία του ενός είναι τραυματική και το τραύμα παιδικής ηλικίας σε ακολουθεί και στην ενήλικη ζωή. Προς στιγμή δείχνουν κάποιες ισορροπίες, πετυχαίνουν τους στόχους τους κλπ.

 

[giannhs2001]

Ο Jack λέει την αλήθεια εδώ μέσα. Σκληρή μεν αλλά αλήθεια δε. Από τις σπάνιες φορές που συμφωνώ μαζί του.

Τι ακούμε συνήθως άλλως τε από αυτούς που ρίχνουν κέρατο ή και διέλυσαν το γάμο τους; Ρουτίνα, σταματήσαμε να μιλάμε, ε ρε φίλε κατάντησε νοικοκυρά που μυρίζει κουζινίλα/ ε ρε κολλητή κατέληξε κοιλαράς με καράφλα.

Το χειρότερο της σημερινής εποχής είναι πως δεν δίνει χρονικά περιθώρια για προσωπική αυτοβελτίωση που οδηγεί και σε καλλιτερες σχέσεις. Άπαξ και μπεις στο τρυπάκι της εργασίας και της καθημερινότητας σε πήρε η κατηφόρα, η αναβλητικότητα θα φτάσει στα ύψη.

 

[Samael]

Το ξέρω καλά αυτό που λες. Μου το έχουν εκφράσει άλλωστε. Η απουσία του ενός είναι τραυματική και το τραύμα παιδικής ηλικίας σε ακολουθεί και στην ενήλικη ζωή. Προς στιγμή δείχνουν κάποιες ισορροπίες, πετυχαίνουν τους στόχους τους κλπ.

Ναι, ακόμα και εαν νομίζεις οτι είσαι εντάξει σε αυτό το θέμα σε τρώει η αδικία κατά βάθος. Το ζήτημα δεν είναι να έχεις τον γονιό δίπλα σου μόνο επειδή τον χρειάζεσαι αλλά και επειδή τον θες. Αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι θεωρώ. Δυστυχώς κάποιοι δεν καταφέρνουν καν το πρώτο και βασικό.

Ωστόσο έστω και ένας γονιός μπορεί να κάνει την διαφορά, οπότε συγχαρητήρια για την προσπάθεια σου, και είμαι σίγουρος οτι την εκτιμούν και τα παιδιά σου, και θα την εκτιμήσουν ακόμα παραπάνω στο μέλλον ! Δυστυχώς τίποτα δεν είναι αυτονόητο στον κόσμο που ζούμε οπότε πρέπει να λέμε πάλι καλά για οτιδήποτε μπορούμε να έχουμε, γιατί πάντα υπάρχει κάποιος άλλος που δεν έχει ούτε αυτά που έχουμε εμείς.

 

[Jack of Spades]

Το χειρότερο της σημερινής εποχής είναι πως δεν δίνει χρονικά περιθώρια για προσωπική αυτοβελτίωση που οδηγεί και σε καλλιτερες σχέσεις. Άπαξ και μπεις στο τρυπάκι της εργασίας και της καθημερινότητας σε πήρε η κατηφόρα, η αναβλητικότητα θα φτάσει στα ύψη.

Η σημερινή κοινωνία είναι κατασκευασμένη έτσι ώστε να μην υπάρχουν τα περιθώρια αυτά γιατί απλά ΔΕΝ θέλουμε να γεννιούνται παιδιά όπως τις προηγούμενες δεκαετίες (γιατί έχουμε ξεπεράσει πλέον τα 8 δις, έχουμε φτάσει στο σημείο να προσθέτουμε bug additives σε διάφορα τρόφιμα ακόμη κι εντός Ε.Ε. κ.λπ.)...

 

[Grand Duchess]

Ο Jack λέει την αλήθεια εδώ μέσα. Σκληρή μεν αλλά αλήθεια δε. Από τις σπάνιες φορές που συμφωνώ μαζί του.

Τι ακούμε συνήθως άλλως τε από αυτούς που ρίχνουν κέρατο ή και διέλυσαν το γάμο τους; Ρουτίνα, σταματήσαμε να μιλάμε, ε ρε φίλε κατάντησε νοικοκυρά που μυρίζει κουζινίλα/ ε ρε κολλητή κατέληξε κοιλαράς με καράφλα.

Το χειρότερο της σημερινής εποχής είναι πως δεν δίνει χρονικά περιθώρια για προσωπική αυτοβελτίωση που οδηγεί και σε καλλιτερες σχέσεις. Άπαξ και μπεις στο τρυπάκι της εργασίας και της καθημερινότητας σε πήρε η κατηφόρα, η αναβλητικότητα θα φτάσει στα ύψη.

Γιατί παλιά που έπρεπε οι άντρες να δουλεύουν από παιδια και απ' το πρωί μέχρι το βράδυ για να ταΐσουν την οικογένειά τους είχαν "χρονικά περιθώρια προσωπικής αυτό βελτίωσης"; Ή οι κοπέλες που τις παντρευανε από τα 15-16? Μην ακούω τέτοιες σαχλαμάρες.
Αυτά περί ρουτίνας και κερατου είναι φτωχές δικαιολογίες. Όποιος θέλει να κερατωσει θα κερατωσει. Ο γάμος ή μια μακροχρόνια σχέση θες δεν θες θα έχει μια μονοτονία, μια σταθερότητα. Το θέμα είναι να βλέπεις μια ομορφιά σε αυτό και να χαίρεσαι που το κάνεις αυτό με το άτομο που είναι δίπλα σου (όχι όμως να ξεχνωνται οι συντροφικές ανάγκες του ζευγαριού εννοείται).
Σήμερα υπάρχουν επιλογές. Αυτό είναι το θέμα. Παλιά ήταν μονόδρομος. Σήμερα υπάρχει η επιλογή ξέρω εγώ να αφήσεις τον άντρα σου και να πας στον πλούσιο/νεότερο και το αντίστροφο.

Απλά όπως είπα και πιο πάνω, σήμερα όλοι θέλουν τον εύκολο δρόμο. Γίνεται δύσκολη η ζωή; Τα παρατάω και πάω αλλού. Δεν υπάρχει σεβασμος σε βασικούς θεσμούς, ούτε καν και από τους φτωχούς.

 

[giannhs2001]

Γιατί παλιά που έπρεπε οι άντρες να δουλεύουν από παιδια και απ' το πρωί μέχρι το βράδυ για να ταΐσουν την οικογένειά τους είχαν "χρονικά περιθώρια προσωπικής αυτό βελτίωσης"; Ή οι κοπέλες που τις παντρευανε από τα 15-16? Μην ακούω τέτοιες σαχλαμάρες.
Αυτά περί ρουτίνας και κερατου είναι φτωχές δικαιολογίες. Όποιος θέλει να κερατωσει θα κερατωσει. Ο γάμος ή μια μακροχρόνια σχέση θες δεν θες θα έχει μια μονοτονία, μια σταθερότητα. Το θέμα είναι να βλέπεις μια ομορφιά σε αυτό και να χαίρεσαι που το κάνεις αυτό με το άτομο που είναι δίπλα σου (όχι όμως να ξεχνωνται οι συντροφικές ανάγκες του ζευγαριού εννοείται).
Σήμερα υπάρχουν επιλογές. Αυτό είναι το θέμα. Παλιά ήταν μονόδρομος. Σήμερα υπάρχει η επιλογή ξέρω εγώ να αφήσεις τον άντρα σου και να πας στον πλούσιο/νεότερο και το αντίστροφο.

Απλά όπως είπα και πιο πάνω, σήμερα όλοι θέλουν τον εύκολο δρόμο. Γίνεται δύσκολη η ζωή; Τα παρατάω και πάω αλλού. Δεν υπάρχει σεβασμος σε βασικούς θεσμούς, ούτε καν και από τους φτωχούς.

Γιατί τι σε κάνει να πιστεύεις πως δεν συνέβαιναν παλιά αυτά που περιγράφω; Η μόνη διαφορά με το "παλιά" που λες και ξαναλες είναι πως παλιά τα διαζύγια ήταν τρομερά δύσκολο (έως ακατόρθωτο) να βγουν μονομερώς με αποτέλεσμα ακόμα και κέρατο να έπεφτε αν ο ένας δεν ήθελε για λόγους εκδίκησης να το υπογράψει παρέμεναν εγκλωβισμένοι σε έναν δυστυχισμένο γάμο. Επίσης η γυναίκα δεν είχε και πουθενά να πάει, για τους γονείς ήταν ντροπή να πάρουν πίσω μια ήδη "ατιμασμένη" κόρη. Μόνη της δεν υπήρχε περίπτωση να επιβιώσει (+τα παιδιά τα έπαιρνε πάντα ο άντρας).

 

[Grand Duchess]

Γιατί τι σε κάνει να πιστεύεις πως δεν συνέβαιναν παλιά αυτά που περιγράφω; Η μόνη διαφορά με το "παλιά" που λες και ξαναλες είναι πως παλιά τα διαζύγια ήταν τρομερά δύσκολο (έως ακατόρθωτο) να βγουν μονομερώς με αποτέλεσμα ακόμα και κέρατο να έπεφτε αν ο ένας δεν ήθελε για λόγους εκδίκησης να το υπογράψει παρέμεναν εγκλωβισμένοι σε έναν δυστυχισμένο γάμο. Επίσης η γυναίκα δεν είχε και πουθενά να πάει, για τους γονείς ήταν ντροπή να πάρουν πίσω μια ήδη "ατιμασμένη" κόρη. Μόνη της δεν υπήρχε περίπτωση να επιβιώσει (+τα παιδιά τα έπαιρνε πάντα ο άντρας).

Προφανώς και υπήρχε το κέρατο και παλιά και οι γυναικες δεν μπορούσαν να φύγουν από τέτοιους γάμους.
Και σαφώς παλιά ήταν πολύ δύσκολη η ζωή για τις γυναίκες και ουτε θα ήθελα ποτέ να ζω τότε.
Αλλά συγκριτικά με παλιά, όσο αφορά το κερατο, συνήθως ήταν σπορ ανδρών με κάποια χρήματα. Σήμερα ακόμη και η Κουτση Μαρία που λέει ο λόγος κερατωνει γιατί υπάρχει ζήτηση και προσφορά.
Επίσης, η φτώχεια έκανε τους ανθρώπους να ωριμάζουν πιο γρήγορα. Ήταν προσγειωμένοι. Δεν υπήρχε "α η Μαρία δεν βάφεται πια τώρα που κάναμε παιδιά", ο κόσμος καταλάβαινε ότι η οικογένεια θέλει μεγάλες θυσίες.

Πιστεύω ζούμε στην καλύτερη εποχή διότι έχουμε επιλογές. Μπορείς να επιλέξεις αν θες να ζεις ελεύθερα ή δεσμευμένα. Το σπαστικο όμως είναι αυτοί που ανοίγουν σπίτια χωρίς να είναι έτοιμοι να ανοίξουν σπίτι (είτε η μία πλευρά είτε και οι δύο). Εκεί είναι που είναι για γέλια.

 

[Himela]

Γιατί παλιά που έπρεπε οι άντρες να δουλεύουν από παιδια και απ' το πρωί μέχρι το βράδυ για να ταΐσουν την οικογένειά τους είχαν "χρονικά περιθώρια προσωπικής αυτό βελτίωσης"; Ή οι κοπέλες που τις παντρευανε από τα 15-16? Μην ακούω τέτοιες σαχλαμάρες.

Παλιά οι άνθρωποι στα 40 δεν είχαν δόντια, είχαν ένα κάρο αρρώστιες και ετοίμαζαν τον τάφο τους. Πλέον ζούμε μέχρι τα 80+, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε όσο πιο υγιείς γίνεται, να έχουμε καλύτερη ποιότητα ζωής, να παίρνουμε φάρμακα για τις αρρώστιες μας, να τρώμε υγιεινά και να προσέχουμε την ψυχική μας υγεία. Δεν είναι δυνατόν απλά να κάνουμε παιδιά χωρίς να ξέρουμε πώς θα τους προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή ζωή επειδή το έκαναν 100 χρόνια πριν. 100 χρόνια πριν επίσης η γυναίκα ήταν απλά μηχανή αναπαραγωγής, έτρωγε ξύλο από πατέρα και συζυγο, βιαζόταν από το σύζυγο, έκανε 15 παιδιά και ζούσαν τα 4, δεν σπούδαζε, δεν ψήφιζε, δεν είχε κανενός είδους ελευθερία και λοιπά ωραία. Θες να γυρίσουμε και σε αυτά;

 

[Grand Duchess]

Παλιά οι άνθρωποι στα 40 δεν είχαν δόντια, είχαν ένα κάρο αρρώστιες και ετοίμαζαν τον τάφο τους. Πλέον ζούμε μέχρι τα 80+, αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε όσο πιο υγιείς γίνεται, να έχουμε καλύτερη ποιότητα ζωής, να παίρνουμε φάρμακα για τις αρρώστιες μας, να τρώμε υγιεινά και να προσέχουμε την ψυχική μας υγεία. Δεν είναι δυνατόν απλά να κάνουμε παιδιά χωρίς να ξέρουμε πώς θα τους προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή ζωή επειδή το έκαναν 100 χρόνια πριν. 100 χρόνια πριν επίσης η γυναίκα ήταν απλά μηχανή αναπαραγωγής, έτρωγε ξύλο από πατέρα και συζυγο, βιαζόταν από το σύζυγο, έκανε 15 παιδιά και ζούσαν τα 4, δεν σπούδαζε, δεν ψήφιζε, δεν είχε κανενός είδους ελευθερία και λοιπά ωραία. Θες να γυρίσουμε και σε αυτά;

Προφανώς. Οπότε μη λέμε ότι μόνο η γενιά μας δεν έχει χρόνο να αυτοβελτιωθει. Παλαιότερα ήταν χειρότερα, ζούσαν όπως πολύ σωστά είπες. Πλέον έχουμε ελευθερίες που η παλιά γενιά ούτε στα όνειρα τους δεν τις έβλεπαν. Έχουμε τα περισσότερα περιθώρια να κάτσουμε να επενδύσουμε στον εαυτό μας και την ψυχική υγεία μας, κάτι που παλιά ήταν ανήκουστα πράγματα.
Μάλλον δεν διάβασες σωστά που πήγαινε το μήνυμα.

 

[Himela]

Προφανώς. Οπότε μη λέμε ότι μόνο η γενιά μας δεν έχει χρόνο να αυτοβελτιωθει. Παλαιότερα ήταν χειρότερα, ζούσαν όπως πολύ σωστά είπες. Πλέον έχουμε ελευθερίες που η παλιά γενιά ούτε στα όνειρα τους δεν τις έβλεπαν. Έχουμε τα περισσότερα περιθώρια να κάτσουμε να επενδύσουμε στον εαυτό μας και την ψυχική υγεία μας, κάτι που παλιά ήταν ανήκουστα πράγματα.
Μάλλον δεν διάβασες σωστά που πήγαινε το μήνυμα.

Θέλω να πω οτι πλέον, περισσότερο από ποτέ, πρέπει κάποιος που σκέφτεται να κάνει παιδί, να το σκεφτεί πάρα πολύ καλά γιατί δε ζούμε στην εποχή που κάναμε 15 παιδιά, τα στέλναμε στα χωράφια και το ένα μεγάλωνε το άλλο. Πλέον οι άνθρωποι έχουν απαιτήσεις να ζουν κοινωνική, ψυχικά και σωματικά υγιή, επαγγελματική, ευτυχισμένη ζωή. Δεν κάνουμε ένα παιδί κι ό,τι κάτσει. Έχουμε την υποχρέωση να το εφοδιάσουμε ώστε να ζήσει 80+ χρόνια. Οπότε εκεί πήγαινε το σχόλιο οτι δεν μπορούμε να παραδειγματιζόμαστε από το παρελθόν γιατί δεν είναι κάτι που ισχύει κι ούτε θα έπρεπε να ισχύει σήμερα.

 

[i_lie_us]

Νομίζω δεν έχει κανένα νόημα να συγκρίνουμε το σήμερα όπου στις περισσότερες περιπτώσεις είναι επιτακτική ανάγκη να δουλεύουν και οι δύο γονείς (άρα λιγότερη ώρα και για τον καθένα ως μονάδα, και για τον συνδυασμό ως ζεύγος και ultimately για όλο τον συνδυασμό της οικογένειας) με, ας μην πάμε μακρία, καμιά 20αρια χρόνια πριν που μπορεί και να έβγαινε η ανατροφή ενός παιδιού με έναν εργαζόμενο γονέα.

Αυτό που διαφέρει σήμερα σε σχέση με παλαιότερα με λίγα λόγια, είναι η έλλειψη "me time" που λέμε και στο χωριόμ. Ο οποίος σε άλλους λιγότερο, σε άλλους περισσότερο, πάντα είναι αναγκαίος διαφορετικά ξεκινάνε οι δυσλειτουργίες.
Αυτόν τον me time οι γυναίκες (κακά τα ψέμματα, έτσι πήγαινε η φάση) τον ξέκλεβαν την λίγη ώρα που απέμενε τα πρωϊνά, αφού τελειώναν με δουλειές του σπιτιού και ήταν τα παιδιά στο σχολειό/φροντιστήριο και οι άντρες τον ξέκλεβαν/ξεκλέβουν μετά από τη δουλειά γράφοντας τα παιδιά ή και τη σύζυγο στο ριπαπα.

Αυτό είναι το ένα μισό, το άλλο μισό προφανώς συνδέεται με το ότι η κοινωνία πίεζε και eventually μάθαινε στη γυναίκα ένα συγκεκριμένο ορισμό του me time. Me time ήταν να πάει στο κομμωτήριο να φτιαχτεί (για να καυλώσει ο σύζυγος), me time ήταν να φτιάξει ένα φαγητό (για να ευχαριστούσε την οικογένεια). Από την άλλη me time για τον άντρα ήταν ότι χοντρικά είναι και σήμερα. Να βγει με τους φίλους του, να δει κάνα ματσ, να διαβάσει εφημέριδα, etc. Δραστηριότητες με λίγα λόγια των οποίων ο αντίκτυπος αφορούσε μόνο τον εαυτό του σε αντίθεση με αυτές των γυναικών, εξ' ου και me time.

Ήταν εσφαλμένος ο ορισμός του me time που είχαν οι γυναίκες;
Όχι ακριβώς. Το να θέλεις να φροντίζεις (για) τα παιδιά σου είναι ο ορισμός του γονέα και το να θες να καυλώνεις το ταίρι σου είναι ο ορισμός του συντρόφου.
Ήταν όμως σίγουρα σε μεγάλο βαθμό ελλιπής.


Για να γυρίσουμε στο σήμερα λοιπόν που αμφότεροι εργάζονται και κατά συνέπεια αμφότεροι (πρέπει να) συμμετέχουν και στην ανατροφή και στις δουλειές σπιτιού, έχουμε δεδομένα και για τους δύο βαθιά μειωμένο χρόνο για τον εαυτό τους.

Κι αυτό κάποτε στα σκάει. Κι όταν είσαι και οικονομικά οριακά, στα σκάει περισσότερο.

Έχω βγει τελείως off;
Προφανώς.

 

[Ariana2018]

Δεν είναι θέμα διάθεσης, βλέπω γύρω μου ανθρώπους (θα μιλήσω για την Αθήνα, δεν ξέρω για άλλες πόλεις) που δουλεύουν 8-10 ώρες + άλλες 2 ώρες μετακίνησης.
Αυτό απο μόνο του καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι, αν σε αυτό προστεθεί ενας σύντροφος καταλαβαίνεις πως έχεις να δώσεις και στον σύντροφο απο αυτό το μικρό κομμάτι της ημέρας που σου μένει, και στην συνέχεια αν κάνετε και οικογένεια θα πρέπει να βάλεις μέσα σε αυτές τις λίγες ώρες και χρόνο για τα παιδιά.

Και μέσα σε αυτό που χρόνος για σένα; Που χρόνος για ηρεμία;

Επομένως, όση καλή διάθεση κι αν έχεις, δεν βγαίνουν τα μαθηματικά, δεν βγαίνουν οι ώρες της ημέρας δηλαδή.
Και βάλτο αυτό σε λούπα για χρόνια.
Πολλοί απο αυτούς τους ανθρώπους είναι στον αυτόματο και απλά επιβιώνουν με το στρες να βαράει κόκκινο γιατι ξαναλέω είσαι άνθρωπος, θες τον χρόνο σου για όλα αυτά ώστε να ευδοκιμήσουν.
Και επειδή οί άνθρωποι που ζουν ετσι πριν γνωρίσουν την σκληρή πραγματικότητα του πως είναι να ζείς έτσι έχουν μόνο την καλή διάθεση, στην πορεία και στην πράξη καταλαβαίνουν πως δεν είναι αρκετό.

Και πραγματικα @Ariana2018 δεν γράφω τίποτα απο τα παραπάνω για να σε κάνω να νιώσεις άσχημα, αν μη τι άλλο δεν είσαι μόνη, προσπαθώ να σου πω πως είσαι άνθρωπος, φθαρτός με ανάγκες και συναισθήματα, και με ανάγκες προσωπικές πέρα απο τον ρόλο σου ως μητέρα, κι αυτές οι συνθήκες δεν σε βοηθούν να ευδοκιμήσεις.
Επειδή όμως αυτά έχουμε να αντιμετωπίσουμε τώρα στην συνθήκη που βρίσκεσαι αν μπορώ να σου δώσω μια συμβουλή είναι να μιλήσεις ειλικρινά με τον άντρα σου και να ζητήσετε μια εξωτερική βοήθεια έστω και για τα μαθήματα των παιδιών.
Αυτό που σου λείπει απο τονε αυτό σου δεν θα το βρείς στα παιδιά, βρές ξανά τις φίλες ή τους φίλους σου και κάνε εναν κύκλο έξω απο την οικογένεια, κάνε χώρο για σένα, καθώς όταν φύγουν τα παιδιά θα ζήσεις ενα τεράστιο κενό και αυτό επειδή έχεις γατζωθεί απο την οικογένεια και νιώθεις πως μόνο εκείνη μπορεί να στα δώσει όλα.
Αυτά έχω να πω ελπίζω να σε βοηθήσουν έστω και λίγο.

Οχι καλά κανεις και εκφράζεις την άποψη σου. Έχουμε δασκάλα στο σπίτι αλλά... Τα δυο μου παιδια είναι πολυ δυσκολα στο διάβασμα. Δε φτάνουν οι ώρες που ρχεται η δασκαλα. Έρχεται και παραερχεται και δεν την αλλάζω. Και οικιακή βοηθό εχω όπως είπα μια κυρια αλλά στη χαση κ στη φεξη. Είχα μια πολλα χρονια αλλά στο τέλος μου τα άφηνε όλα όπως να'ναι κ διακοψαμε. Δεν έχει νόημα να τις πληρωνω και να μην μενω ευχαριστημενη. Γενικά πλεον λόγω του rbnb είναι δυσευρετες οι καθαρίστριες. Η θα ζητάνε 50€ ακατεβατα.οχι σορυ τόσα δε δίνω και να διαθέτω. Μια χαρά καθαρίζω μόνη μου. . Αμα ειναι να χω κ να τη κυνηγάω από πισω ας τα κανω μόνη μου. Κάπου ειναι κοροϊδία αυτό θέλω να πω

Φίλες... Τι να σου πω τώρα... Δεν ξέρω.. Είναι όλες χαμένες κ χωμενες στις οικογενειες. Βγαίνουμε όλοι μαζί. Μόνες δεν... Δεν ξέρω δε μου βγαίνει κ η ανάγκη. Που να πάω μόνη μου ; αφου μπορώ να παω με την φαμίλια εννοώ. Αλκοόλ δε πίνω, σινεμά δε βλέπω εκτός αν ειναι καμμια νέα παιδικη, ψώνια κάνω ονλαιν που να παω με φίλη ; αντε να πεις κανονιζω συναυλία που μ'αρέσουν ε αυτό είναι μια φορά τον χρόνο σιγά.

Καταλαβαίνω τι λες νομίζω όταν έρθουν όλα αυτά που λες θα το ρίξω στη δουλειά πιο πολυ δε νομιζω να το ρίξω τόσο έξω, εκτός αν πρόκειται για ταξίδια εκεί παω ναι. Δε μαρεσει το κουτσομπολιό κ γενικά η παρεα που έκανα όταν ήμουν 20 πχ. Ήμουν άλλη! Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις
Τώρα οι φίλες τι να μου προσφέρουν η τι έχω να δώσω.. Τοτε πιναμε βγαίναμε μιλάγαμε για άντρες.. Τώρα τι θα λεμε; για συνταγές; ασε δεν...

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 5 Μαρτίου 2024

Συνήθως αυτό είναι το «ξεκάρφωμα»!

Πρόσεξε γιατί θα σε δώσω να σε διαβάσει

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 5 Μαρτίου 2024

Λοιπόν παω γυμναστήριο και μου λέει η κοπέλα που το έχει. Ελα την τάδε μέρα εκεί σε αυτό το μπαρακι θα έχουμε σουαρέ κάποια εκδήλωση του γυμν. Ωραία της λέω βάλε δυο θέσεις. Θα φέρεις φίλη σου ; οχι λέω τον άντρα μου. Με κοιτάζει περιεργα κ μου λέει όλες μόνες θα ρθουν. Καλά, Σάββατο νυχτα να γυρνάω μόνη στα μπαράκια ; τελικά πηγα με τον συζυγο όντως ηταν πολλες μόνες αλλά δε μου φάνηκαν κ πολυ παντρεμενες.. . Η ήταν πολυ πιτσιρικες η αρκετά μεγαλυτερες μου
Δεν ξέρω βρε κορίτσια μου λένε να βγω γυναικοπαρεα αλλά όλο σαχλαμάρες ακουω δεν θέλω. Προτιμώ σπίτι να δω στο σταρ παιδικη ταινία. Σοβαρά.... Δεν ξέρω καλό κακό αλλά δεν μου βγαίνει με τίποτα
Μπα όχι αυτόμπορει αργότερα όμως να το αποζητήσω όταν θα μεγαλώσουν λιγο

 

[amarelia]

Ωραία της λέω βάλε δυο θέσεις. Θα φέρεις φίλη σου ; οχι λέω τον άντρα μου.

Αχ αγαπημένη μου οχι, αλήθεια.
Για αρχή δεν νομίζω ούτε ο ίδιος να το ήθελε τόσο.
Πρέπει να «απεξαρτηθείς» και επειδή δεν έχεις να πεις κάτι πλέον με τις παλιές σου φίλες δεν σημαίνει πως είναι όλοι οι άνθρωποι έτσι, λογικό είναι να μην ταιριάζετε πάντα και για πάντα.
Θα βρεθούν όμως άλλοι άνθρωποι, βρες ένα χόμπι, μια δραστηριότητα κατι να σου αρέσει και ξεκίνα, και οι άνθρωποι θα έρθουν.
Δεν γνωρίζω αν μένεις Αθήνα ή επαρχία αλλά κάποια επιλογή θα υπάρχει.
Όμως ψάξε κάτι μόνη σου, για σένα μόνο, χωρίς τα παιδιά και την οικογένεια.

 

[Jack of Spades]

α)Γιατί παλιά που έπρεπε οι άντρες να δουλεύουν από παιδια και απ' το πρωί μέχρι το βράδυ για να ταΐσουν την οικογένειά τους είχαν "χρονικά περιθώρια προσωπικής αυτό βελτίωσης"; Ή οι κοπέλες που τις παντρευανε από τα 15-16? Μην ακούω τέτοιες σαχλαμάρες.

β)Σήμερα υπάρχουν επιλογές. Αυτό είναι το θέμα. Παλιά ήταν μονόδρομος. Σήμερα υπάρχει η επιλογή ξέρω εγώ να αφήσεις τον άντρα σου και να πας στον πλούσιο/νεότερο και το αντίστροφο.

α)Πέρα απ' όσα ανέφερε ο @giannhs2001 κι ο @i_lie_us είναι άτοπη οποιαδήποτε σύγκριση με προηγούμενες εποχές ακόμη και σε θέματα «αυτοβελτίωσης»...π.χ. τις δεκαετίες του 1960 και του 1970 (και αρκετά πιο μετά) ένας άντρας που με τα σημερινά δεδομένα δε θα τον έβρεχε ούτε σε μπουρδέλο μπορούσε κάλλιστα να βρει μια γυναίκα πολύ πάνω απ' τα «κυβικά» του, ενδεχομένως και με προίκα κι η οποία πολύ πιθανό να μην γύριζε καν να κοιτάξει άλλον άντρα (για ευνόητους για την εποχή λόγους) κι ας ήταν ο δικός της χάλια μαύρα...αντίθετα μια γυναίκα που τη σημερινή εποχή θα έκανε θραύση και θα λάμβανε βροχή τις αιτήσεις για «μεταγραφή», εκείνα τα χρόνια για διάφορους λόγους (π.χ. καταγωγή από χωριό, χωρίς εκπαίδευση κ.λπ.) μπορεί κάλλιστα να έμενε στο ράφι αν δε μεσολαβούσε κάποιο προξενιό!
Άλλες δυναμικές, άλλοι συσχετισμοί, κανένα νόημα σύγκρισης...

β)Θεωρητικά επιλογές υπάρχουν, στην πράξη χαιρέτα μου τον πλάτανο...π.χ. τους πλούσιους (άντρες και γυναίκες) τους ρώτησες αν έχουν καμία όρεξη να μεγαλώνουν ξένα μωρά;
Ίσα ίσα που πηγαίνουμε ολοταχώς σ' εποχές που θα συμβαίνει το ακριβώς ανάποδο: οι πλούσιοι άντρες θα γκαστρώνουν αβέρτα τις πολύ ωραίες γυναίκες εκτός γάμου (γιατί θ' ανήκουν στο 5% «alpha» ανδρών με το οποίο η γυναίκα θ' αρκείται απλώς και μόνο να πάρει τα γονίδιά τους κι ας μη μπορέσει να τους κρατήσει) και θα μεγαλώνουν τα παιδιά τους οι άντρες του 95% (που υπό διαφορετικές συνθήκες αυτές οι γυναίκες δε θα γύριζαν να τους κοιτάξουν καν), οι δε πλούσιες γυναίκες θα μένουν έγκυες κι αυτοί που τις γκάστρωσαν δε θα το μαθαίνουν καν!

 

[Ariana2018]

Αχ αγαπημένη μου οχι, αλήθεια.
Για αρχή δεν νομίζω ούτε ο ίδιος να το ήθελε τόσο.
Πρέπει να «απεξαρτηθείς» και επειδή δεν έχεις να πεις κάτι πλέον με τις παλιές σου φίλες δεν σημαίνει πως είναι όλοι οι άνθρωποι έτσι, λογικό είναι να μην ταιριάζετε πάντα και για πάντα.
Θα βρεθούν όμως άλλοι άνθρωποι, βρες ένα χόμπι, μια δραστηριότητα κατι να σου αρέσει και ξεκίνα, και οι άνθρωποι θα έρθουν.
Δεν γνωρίζω αν μένεις Αθήνα ή επαρχία αλλά κάποια επιλογή θα υπάρχει.
Όμως ψάξε κάτι μόνη σου, για σένα μόνο, χωρίς τα παιδιά και την οικογένεια.

Ε παω. Γυμναστήριο
Οχι ήθελε να παμε το βρήκαμε ευκαιρία να βγουμε κιόλας αλλά κοιμομασταν όρθιοι. Καθώς δεν μας σηκώνουν τα ξενυχτια πια

Κατάλαβαινω τι λες.
Και σας αφουγκράζομαι όλους.
Θα κάτσω με ησυχία όταν βρω να σας διαβάσω
Σας καληνυχτιζω γιατί μου χει κάτσει ένα τζενγκα εμπρός μου...

 

[glayki]

Μόνες δεν... Δεν ξέρω δε μου βγαίνει κ η ανάγκη. Που να πάω μόνη μου ; αφου μπορώ να παω με την φαμίλια εννοώ. Αλκοόλ δε πίνω, σινεμά δε βλέπω εκτός αν ειναι καμμια νέα παιδικη, ψώνια κάνω ονλαιν που να παω με φίλη ; αντε να πεις κανονιζω συναυλία που μ'αρέσουν ε αυτό είναι μια φορά τον χρόνο σιγά.

Δε χρειάζεται να βγεις ντε και καλά σε μαγαζί νυχτερινό με μια φίλη. Πάτε για ένα περπάτημα. Κάποια περιοχή κατάλληλη θα έχει εκεί που μένεις. Είναι σημαντικό να αλλάζεις παραστάσεις να αδειάζει το μυαλό από την οικογενειακή καθημερινότητα. Εγώ σε εκείνη τη φάση πήγαινα μόνη cinema . Πόσως με νοιάζει αν έχω παρέα. Τις δε παιδικές ταινίες τις βαριέμαι αφόρητα.

 

[Ariana2018]

Δε χρειάζεται να βγεις ντε και καλά σε μαγαζί νυχτερινό με μια φίλη. Πάτε για ένα περπάτημα. Κάποια περιοχή κατάλληλη θα έχει εκεί που μένεις. Είναι σημαντικό να αλλάζεις παραστάσεις να αδειάζει το μυαλό από την οικογενειακή καθημερινότητα. Εγώ σε εκείνη τη φάση πήγαινα μόνη cinema . Πόσως με νοιάζει αν έχω παρέα. Τις δε παιδικές ταινίες τις βαριέμαι αφόρητα.

Ωραία πες οτι βρίσκω έχω διάφορες υπόψην που όλο μου λένε. Και τι θα λέμε όσο περπαταμε; ξέρεις το πολυ το κοντά φέρνει και πολλες ερωτήσεις προσωπικες κ εμένα δε μαρεσει να με ρωτάνε τα προσωπικα μου.. Γιατί μια τη μια μια την άλλη θα ξανοιχτεις και εγώ δεν έχω καμμια όρεξη να μιλάω για τα προσωπικα μου.. Είναι σημαντικό να είσαι με άτομα εμπιστοσύνης αλλά εγώ τέτοια δεν έχω. όσες γυναίκες ξέρω είναι απο τα σχολεία μαμάδες και γενικά δεν είναι ότι καλυτερο να ξανοιγεσαι εκεί γιατί δεν ξέρεις μπορει να βρεθείς προ εκπληξεως. Είχα γνωρίσει μια κ τα ψιλολεγαμε πολυ καλα ώσπου άρχισε να μου ξεφουρνιζει για τον τάδε το παιδακι που είναι αυτιστικό κ που της το είχε εκμυστηρευτει η μαμά του. Και το μάθε όλος ο κόσμος. Καταλαβαινεις ότι δεν μου είναι ευκολο αυτό να χω φίλες.
Γιατί εγώ είμαι και αυθόρμητη. Αμα μου ρθει να πω κανα προσωπικο μου μετά θα μετανιώνω! Τι θα λέμε ; για τον καιρό ; και μέχρι ποσο θα είμαι λιγομιλητη; δε θα με θέλουν παρέα μετά! Και να φανταστείς κάποτε ήμουν το αντίθετο. Αλλά δε με πειραζει μετα απο τοσα χαστουκια, έμαθα. Είναι κάποιες που όλο μπουρ μπουρ εγώ απλά ακουω δε συμμετέχω. Πως να κάτσει ετσι μια σχέση ;

ο καλυτερος μου φίλος ειναι ενας και είναι άντρας. Κ ευτυχώς που έχω κι αυτόν και στα δυσκολα τον παιρνω και μιλάμε!

Μόνη μου φοβάμαι να βγω τόσα γίνονται... Εντάξει μόνη παω στα μαγαζιά οκ. Αλλά θέλω και παρεα για να παω . Ουφ δεν ξέρω ασε ειμαι πολυ μπερδεμενη. Από τη μια θέλω από την άλλη δρ θέλω ουτε ξέρω τι θέλω. Οκ κατά βάθος θέλω παρεα θέλω μια φίλη αλλά ρε συ ειναι πολυ δυσκολο να βρεις άνθρωπο να ταιριάξεις. Η έστω να μη ειναι κουτσομπόλης. Έστω αυτο εμένα μου αρκεί.

Ξέρεις οταν παραγνωριζεσαι αρχίζουν οι ερωτήσεις για οικογενειακά, οικονομικά επάγγελματικα. Εγώ δε γουστάρω να μιλάω για μένα για αυτά. Και δεν κρατάς έτσι σχέσεις. Κάπως πρεπει να ανοιχτεις... Κι εγώ δε θέλω!....

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 5 Μαρτίου 2024

Σίγουρα παντως αποτι καταλαβαίνω κι εγώ κάπως πρεπει να βρω διαφορα ενδιαφέροντα. Και κυρίως να δώσω σημασια στον συζυγο και να βρω καποια φίλη Οκ το gym είναι καλή περίπτωση. Θα σκεφτώ 
Πάντως καθε μερα μιλάω με κόσμο απλώς δεν τους πολυαντεχω να ξες μαρεσει και η ησυχία μου

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 5 Μαρτίου 2024

Μεταξυ μας γι'αυτό ξαναμπήκα στο στέκι μετά από καιρό να ξελαμπικαρω λίγο να μιλήσω με καναν άνθρωπο λίγο πιο βαθιά γιατί τα καθημερινά μόνο μοιράζομαι με άλλους δεν ανοιγομαι☺

Και με ενθουσιάζει η ιδέα της ανωνυμιας γιατί μπορώ και τα λέω φορά παρτιδα λέω όσα σκέφτομαι ελευθερα. Μεγαλος φόβος μη γίνω αντιληπτή από κανα γνωστό. Όποτε έχω ανησυχίες τέτοιες μπαίνω εδώ και ησυχαζω.
Να'στε καλά ☺

Θα δοκιμάσω όμως να μπαίνω κ σε άλλες φάσεις πιο νορμαλ.

 

[touvlo]

Και κάπως έτσι μπαίνουν στη ζωή του ανδρός οι γκόμενες!
Εφόσον ο άντρας έχει στοιχειώδη αξία ασφαλώς (γιατί υπάρχουν και μ@λάκες)...

εννοείς πως αν ο άντρας έχει αξία θα βρει εξωσυζυγική σχεση, ενώ αν είναι μ@λ@κ@ς δε θα βρει; Τι λες βρε Τζακ; Έτσι μετριέται η αξία ενός ανθρώπου; Τι ανοησίες λες;

 

[glayki]

εννοείς πως αν ο άντρας έχει αξία θα βρει εξωσυζυγική σχεση, ενώ αν είναι μ@λ@κ@ς δε θα βρει; Τι λες βρε Τζακ; Έτσι μετριέται η αξία ενός ανθρώπου; Τι ανοησίες λες;

Και εγώ απόρησα. Ίσως εννοεί πως ένας άνδρας, που θεωρεί πως έχει κάποια αξία, δε θα κάθεται να αισθάνεται παραμελημένος στην οικογενειακή εστία. Από την άλλη αυτό εμπεριέχει και μια δόση αλαζονείας..και παρτακισμου: " Φίλε έχω αξία, υπάρχουν και άλλου πορτοκαλιές... " Κλπ
Ο Τζάκ έχει ένα θέμα με τους ανθρώπους " Αξίας"

 

[touvlo]

Και εγώ απόρησα. Ίσως εννοεί πως ένας άνδρας, που θεωρεί πως έχει κάποια αξία, δε θα κάθεται να αισθάνεται παραμελημένος στην οικογενειακή εστία. Από την άλλη αυτό εμπεριέχει και μια δόση αλαζονείας..και παρτακισμου: " Φίλε έχω αξία, υπάρχουν και άλλου πορτοκαλιές... " Κλπ
Ο Τζάκ έχει ένα θέμα με τους ανθρώπους " Αξίας"

κοίτα, όλα τα ζευγάρια, όταν έρχονται παιδιά, φτιάχνουν νέες ισορροπίες. Ήσασταν δυο και τώρα έχετε και τρίτο άνθρωπο με μεγάλες απαιτήσεις, που τον υπεραγαπάτε και οι δυο.
Όπως κάθε μάνα θέλει πολύ χρόνο με τα παιδιά, έτσι θέλει και ο πατέρας. Αν κάποιο μέλος, χαλάσει λίγο την ισορροπία, το άλλο θα πρέπει λίγο να προσπαθήσει να βοηθήσει στην ισορροπία. Όταν είπα πως ο άντρας μου δε θα αφηνε το κρεβάτι του, δεν εννοούσα πως είναι ανάποδος. Αντίθετα βοηθά να έρθει η ισορροπία. Αντί πχ να πει <με διώχνεις απ το κρεβάτι, πάω σε άλλες πορτοκαλιές> θα μπορούσε να πει <θα μείνω δίπλα στη γυναίκα μου. Αγκάλιασε τα παιδιά μας και έλα στην αγκαλιά μου μετά>, πχ..... λέω τώρα. Αυτό δεν τον μειώνει σαν άντρα, ούτε τον κάνει μλκ. Αντίθετα, αυτός ο άντρας ξέρει να παλεύει για την οικογένειά του, να διεκδικεί τη γυναίκα του και να αγαπά τα παιδιά του.