Να μένουν οι ενήλικοι με τους γονείς τους;

[Johnny15]

Είμαι υπέρ του να μένουν τα παιδιά με τους γονείς. Σκεφτείτε μόνο πόσα λεφτά γλιτώνεις και γλιτώνεις και πολλές δουλειές που αλλιώς θα έκανες μόνος. Αυτό σου αφήνει χρόνο και χρήμα να κάνεις άλλα πράγματα.

 

[Τodoroki]

Σύμφωνα με τελευταία έρευνα της Eurostat το 55% των ελλήνων ηλικίας 25-34 ετών μένουν με τους γονείς τους και κατά μέσο όρο φεύγουν στα 29,4 χρόνια τους. Σε άλλη έρευνα από το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια αύξηση των κρίσεων πανικού της τάξης του 25%. Πόσο εύκολο είναι για ένα νέο στη Ελλάδα να ανεξαρτητοποιηθεί και να βρεί τη ευτυχία?
Ειδικά όταν στη συντριπτική πλειοψηφία οι νέοι έχοντας αρκετά πτυχία στα χέρια τους δουλεύουν σε εργασίες εκτός αντικειμένου ενδιαφέροντος τους και παίρνουν ένα μισθό της τάξης (500-700 ευρώ), χωρίς να συνυπολογίσουμε και τις ψυχολογικές επιπτώσεις της πανδημίας. Πόσο εύκολο είναι να ευχαριστηθείς τα απλά πράγματα της καθημερινότητας όπως όταν ήσουν παιδί χωρίς να σε ''βαραίνουν'' οι ευθύνες και οι δυσκολίες της καθημερινότητας? Ποια είναι η άποψη σας?

 

[chester20080]

Αναλόγως τι ορίζει ο καθενας ως ευτυχία και τι επιδιώκει να κανει στη ζωή του για να τον γεμίζει. Καποιος μπορεί να είναι της καριέρας, να θέλει να καταξιωθει, να γυρίσει τον κόσμο, να φτιάξει επιχείρηση και να βγάζει πολλά λεφτά. Καποιος άλλος μπορεί να μη φύγει ποτέ από την Ελλάδα, να έχει μια αξιοπρεπή σταθερή δουλειά, να γνωρίσει τον άνθρωπο του να φτιάξουν ένα σπιτικό και να ειναι πιο χαρούμενος.

Πλεον με το άγχος να υπάρχει παντού στην καθημερινότητα, με τους γρήγορους ρυθμούς και την λαχταρα για άμεση ευκολη προσωρινή ηδονή (κουμπί ντοπαμινης), αναλωνομαστε στο να προσπαθούμε να γεμιζουμε το κενό με κενό και απαξιωνουμε τα απλα καθημερινά πράγματα που κάποτε ευχαριστιομασταν. Συχνά αναρωτιέμαι γιατί δε με γεμίζει ευκολα πλεον κάτι και η απάντηση είναι ίσως στο οτι επειδή έχουμε μάθει να θελουμε ολοένα και πιο πολλά και να είμαστε αχάριστοι θεωρώντας δεδομένα καποια πράγματα που στην τελική εκει θα γυρισουμε οταν βρουμε αδιέξοδο.

Σκεφτείτε τι δυνατότητες θα είχαμε να κανουμε αυτα που πραγματικά θελουμε και μας αρέσουν, αν δεν είχαμε την εγνοια των χρημάτων. Πλεον ένας μέσος άνθρωπος μπαίνει σε καλούπι απο το δημοτικό, για να περάσει σε πανεπιστήμιο, για να πάρει πτυχίο, για να βρει δουλειά και να βγάλει χρήματα, για να μπορεί να συντηρηθεί και να ζήσει. Αναγκάζεσαι να ακολουθησεις αυτό το δρόμο. Και μετα δουλεύεις μεχρι να παρεις σύνταξη. Δε λέω, κάποιες φορές σου αρεσει οντως πολυ αυτό που κάνεις σα δουλειά, ωστόσο σίγουρα θα έχεις και άλλα ενδιαφέροντα με τα οποία το πιο πιθανόν είναι να μην μπορεσεις να ασχοληθείς ποτέ. Γιατι πλεον στην αγορά χάνεσαι αμα δεν εξειδικευτεις σε κατι. Όμως αυτομάτως με την εξειδίκευση χάνεις ολα τα άλλα και παλεύεις συνεχώς να σταθείς στις περιστάσεις για να μη μείνεις πισω και σε φαει ο ανταγωνισμός. Και τότε ξαφνικα η ευχάριστη δουλειά μετατρέπεται σε αγώνα για συντήρηση και τα λεφτα μπαίνουν στο προσκήνιο.

Ποσο μαλλον οταν αυτο το κατι αλλο που θες να ασχοληθείς ειναι σε διαφορετικό αντικείμενο. Πχ ένας μηχανικός να θέλει να ασχοληθεί με ψυχολογία, ένας ηθοποιός να θέλει να μάθει για την αστρονομία, ένας γιατρός να θέλει να ταξιδεύει τον κόσμο για να γνωρίσει αλλες κουλτουρες. Δε γίνεται, ή το ενα θα κανεις ή το άλλο. Αποτέλεσμα να νιωθεις οτι κατι δε σε γεμίζει. Γιατί πρέπει να ασχολουμαστε μόνο με ένα πράγμα στη ζωή μας;

Ωστοσο σκεφτειτε ποσο διαφορετική θα ήταν η ζωή του μέσου ανθρώπου αν απο το δημοτικό δεν τον απασχολουσαν τα λεφτα και ειχε οσα ήθελε. Απειρες δυνατότητες να ασχοληθεί πραγματικά με αυτο που θελει η καρδια του, ελεύθερος από καλουπια. Ελεύθερος να βρει την ευτυχία.

 

[Guest 890013]

Πόσο εύκολο είναι για ένα νέο στη Ελλάδα να ανεξαρτητοποιηθεί και να βρεί τη ευτυχία?

Οχι απλά δεν είναι εύκολο, αλλά είναι ακατόρθωτο.

 

[Johnny15]

Εγώ πιστεύω ότι το να ζεις με γονείς είναι κουλ.

Καταρχάς σκεφτείτε πόσα χρήματα γλιτώνετε. Ακούω ότι πολλοί νέοι θέλουν να φύγουν από τα σπίτια τους. Έχουν δουλειές με 600-700 ευρώ και θα νοικιαζουν και θα δίνουν τα 350-400 ευρώ για το ενοίκιο του σπιτιού τους. Αν έμεναν με γονείς θα είχαν 350-400 ευρώ παραπάνω το μήνα για ψώνια πολυτελείας, νέα κινητά, αυτοκίνητο, διακοπές στα νησιά μας ή στο εξωτερικό κάθε χρόνο.

Κατά δεύτερον οι γονείς ειναι σαν να έχεις σκλάβους. Η μάνα μαγειρεύει και σου πλένει τα ρούχα και εσύ αντί να χάνεις χρόνο σε δουλειές του σπιτιού τα έχεις όλα έτοιμα. Και ξερετε τι λένε για το χρόνο, ο χρόνος είναι χρήμα. Δεν θα έχετε χαζές έγνοιες όπως να κρατάτε το σπίτι ή τα ρούχα σας καθαρά ή να μαγειρεύετε κλπ.

Τρίτον, αυτά τα μικροκόστη πάνε πάλι επίσης στους γονείς σας.

Τέταρτον, είναι κοινωνικά κουλ γιατί θεωρείστε ότι προσέχετε τους γονείς σας και οι μεσήλικες σας λένε μπράβο.

Πέμπτον, θα μπορέσε να αποταμιεύσετε περισσότερα χρήματα καθόλη τη διάρκεια της ζωής σας και να βγείτε στην σύνταξη γρηγορότερα από τους συνομήλικους σας που αποφάσισαν να ζήσουν μόνοι ζώντας σε μια τρύπα για 400 ευρώ το μήνα.

 

[chester20080]

Εγώ πιστεύω ότι το να ζεις με γονείς είναι κουλ.

Καταρχάς σκεφτείτε πόσα χρήματα γλιτώνετε. Ακούω ότι πολλοί νέοι θέλουν να φύγουν από τα σπίτια τους. Έχουν δουλειές με 600-700 ευρώ και θα νοικιαζουν και θα δίνουν τα 350-400 ευρώ για το ενοίκιο του σπιτιού τους. Αν έμεναν με γονείς θα είχαν 350-400 ευρώ παραπάνω το μήνα για ψώνια πολυτελείας, νέα κινητά, αυτοκίνητο, διακοπές στα νησιά μας ή στο εξωτερικό κάθε χρόνο.

Κατά δεύτερον οι γονείς ειναι σαν να έχεις σκλάβους. Η μάνα μαγειρεύει και σου πλένει τα ρούχα και εσύ αντί να χάνεις χρόνο σε δουλειές του σπιτιού τα έχεις όλα έτοιμα. Και ξερετε τι λένε για το χρόνο, ο χρόνος είναι χρήμα. Δεν θα έχετε χαζές έγνοιες όπως να κρατάτε το σπίτι ή τα ρούχα σας καθαρά ή να μαγειρεύετε κλπ.

Τρίτον, αυτά τα μικροκόστη πάνε πάλι επίσης στους γονείς σας.

Τέταρτον, είναι κοινωνικά κουλ γιατί θεωρείστε ότι προσέχετε τους γονείς σας και οι μεσήλικες σας λένε μπράβο.

Πέμπτον, θα μπορέσε να αποταμιεύσετε περισσότερα χρήματα καθόλη τη διάρκεια της ζωής σας και να βγείτε στην σύνταξη γρηγορότερα από τους συνομήλικους σας που αποφάσισαν να ζήσουν μόνοι ζώντας σε μια τρύπα για 400 ευρώ το μήνα.

Για τα χρήματα που γλιτώνεις ισχύει, δεν εχεις ουτε ενοίκιο, ουτε έξοδα σε φαγητά και ντελίβερι, τα οποία συνήθως είναι το κύριο έξοδο του μήνα. Δηλαδή μπορεις να αποταμιευσεις ακομα και ολόκληρο το μισθό που παίρνεις. Ειδικα αυτο ωφελεί σε μεγάλες πόλεις, δλδ αν έχεις σπιτι Αθήνα Θεσσαλονίκη και δουλεύεις εισαι πενα, γιατι εκει εχει οντως δουλειές με μεγαλύτερους μισθούς που αποταμιευεις με μηδαμινα έξοδα κατά αυτον τον τρόπο.

Απο την αλλη δεν εχεις δικο σου σπιτι να κανεις ο,τι θέλεις και να δεις πως ειναι να εισαι μονος σου, χωρίς περιορισμούς, να αυτονομηθεις και να παρεις ευθύνες. Για κάποιους ειναι και κομβικό σημείο της ζωής τους να φύγουν από το σπιτι, αν θες σηματοδοτεί κατά κάποιο τρόπο την ενήλικη ζωή με τις ευθύνες.

Επίσης αρκετές οικογένειες έχουν προβλήματα μεσα στο σπίτι, φωνές καβγαδες στεναχωριες και συνηθως οι εφηβοι λενε πότε να φύγουν από εκει μεσα να ησυχάσουν.

 

[Guest 890013]

Κατά δεύτερον οι γονείς ειναι σαν να έχεις σκλάβους. Η μάνα μαγειρεύει και σου πλένει τα ρούχα και εσύ αντί να χάνεις χρόνο σε δουλειές του σπιτιού τα έχεις όλα έτοιμα. Και ξερετε τι λένε για το χρόνο, ο χρόνος είναι χρήμα. Δεν θα έχετε χαζές έγνοιες όπως να κρατάτε το σπίτι ή τα ρούχα σας καθαρά ή να μαγειρεύετε κλπ.

Τρίτον, αυτά τα μικροκόστη πάνε πάλι επίσης στους γονείς σας.

ΔΕΝ το δέχομαι κανείς νεος ανθρωπος να σκέφτεται ετσι.
Μιζέρια,μιζέρια,μιζέρια και δεν μπορώ έχω ταραχτεί τώρα.

 

[Guest 896561]

Εγώ πιστεύω ότι το να ζεις με γονείς είναι κουλ.

Καταρχάς σκεφτείτε πόσα χρήματα γλιτώνετε. Ακούω ότι πολλοί νέοι θέλουν να φύγουν από τα σπίτια τους. Έχουν δουλειές με 600-700 ευρώ και θα νοικιαζουν και θα δίνουν τα 350-400 ευρώ για το ενοίκιο του σπιτιού τους. Αν έμεναν με γονείς θα είχαν 350-400 ευρώ παραπάνω το μήνα για ψώνια πολυτελείας, νέα κινητά, αυτοκίνητο, διακοπές στα νησιά μας ή στο εξωτερικό κάθε χρόνο.

Κατά δεύτερον οι γονείς ειναι σαν να έχεις σκλάβους. Η μάνα μαγειρεύει και σου πλένει τα ρούχα και εσύ αντί να χάνεις χρόνο σε δουλειές του σπιτιού τα έχεις όλα έτοιμα. Και ξερετε τι λένε για το χρόνο, ο χρόνος είναι χρήμα. Δεν θα έχετε χαζές έγνοιες όπως να κρατάτε το σπίτι ή τα ρούχα σας καθαρά ή να μαγειρεύετε κλπ.

Τρίτον, αυτά τα μικροκόστη πάνε πάλι επίσης στους γονείς σας.

Τέταρτον, είναι κοινωνικά κουλ γιατί θεωρείστε ότι προσέχετε τους γονείς σας και οι μεσήλικες σας λένε μπράβο.

Πέμπτον, θα μπορέσε να αποταμιεύσετε περισσότερα χρήματα καθόλη τη διάρκεια της ζωής σας και να βγείτε στην σύνταξη γρηγορότερα από τους συνομήλικους σας που αποφάσισαν να ζήσουν μόνοι ζώντας σε μια τρύπα για 400 ευρώ το μήνα.

Αυτή η οπτική (αν δεν τρολάρεις) είναι σχεδόν νοσηρή για τη ψυχοσύνθεση και την προσωπικότητα ενός ανθρώπου. Η φάση της εξατομίκευσης του ατόμου είναι ιδανικό να γίνεται στο τέλος της εφηβείας και στην αρχή της ενήλικης ζωής. Αλλιώς έχεις αυτό που έχουμε σήμερα σε πολλούς Έλληνες, προσκόλληση στη μαμά για τον λεβέντη μας και στον μπαμπάκα για το κορίτσι μας.

Καλά, οι γονείς είναι ακόμα χειρότεροι, δημιουργούν τρελά οιδιπόδεια στα παιδιά τους. Αλλά ακόμα και στους ίδιους, βλέπεις μια τοξική κτητικότητα που πλησιάζει τα όρια της ανωμαλίας. Π.χ πατέρας που λέει εκφράσεις τύπου «αν πληγώσεις το κοριτσάκι μου έχεις να κάνεις μαζί μου» και μανάδες που φέρονται με το κλασσικό αρχέτυπο της κακιασμένης πεθεράς που τους έκλεψε τον μονάκριβο το τσουλ@κι.

edit: Άργησα λίγο αλλά πήρα μπρος και κατάλαβα ότι τρολάρεις εν τέλει

 

[Johnny15]

Δεν έχω άδικο και νομίζω ότι ένα από τα παλιότερα και σεβαστα μέλη εδώ πέρα όπως ο @akikos θα συμφωνήσουν μαζί μου.

 

[Guest 890013]

Κάτσε όμως ρε φίλε ξέρεις τι χάνεις;
Αυτονομία, ανεξαρτησία, την ικανότητα να οργανώνεις τον εαυτό σου, το λεφτά σου και το σπίτι σου, ανεκτίμητα skills που θα σε βοηθήσουν και στο struggle της ζωής γενικότερα.
Αδυναμία να εκφραστείς όπως θέλεις στο ίδιο σου το σπίτι, αδυναμία να φέρεις ένα άτομο και να κάνετε φασαρία, να είστε ελεύθεροι στον χώρο να κάνεις σεξ,να έχεις ενδεχομένως κατοικίδια (οι αλλοι μπορει να μην θέλουν).
Αδυναμία του να γυρίσεις τύφλα και να θες να κλάψεις μέχρι το πρωί επειδή είσαι άνθρωπος και περνάς και αυτή τη φάση.
Αδυναμία να κάνεις ενα πάρτι με 200 άτομα μέχρι το πρωί.
Έλεγχος εστω και σιωπηρός σε όλα.
Και όλη αυτη η ταλαίπα για να χω 300 ευρώ στην άκρη, στο διάλο να πάνε, μέχρι να βρώ καλύτερα.
Ελλάδα όλοι μπέμπηδες μέχρι τα 50.

Δεν ξέρω αν τρολλάρεις, δεν πιστεύω πως τρολλάρεις αλλά ακόμη και έτσι, θα τα αφήσω γραμμένα γιατι υπάρχουν κάποιοι που ενδεχομένως τα πιστεύουν.

 

[akikos]

Δεν έχω άδικο και νομίζω ότι ένα από τα παλιότερα και σεβαστα μέλη εδώ πέρα όπως ο @akikos θα συμφωνήσουν μαζί μου.

Αν έχεις εκπαιδεύσει τους γονείς από μικρός και δεν σε θεωρούν σκλάβο τους τοτε δεν υπάρχει πρόβλημα να μένεις με γονείς. Έχει τα πλεονεκτήματα που αναφέρεις. Αλλιώς καλύτερα σε σκηνή στη παραλία.

Συνήθως τα μεγαλύτερα αδέλφια δεν έχουν το ρόλο «δούλο» της οικογένειας, τους φέρονται σαν ενήλικες και δεν υπάρχει πρόβλημα.

 

[dum dum boy]

Στην ηλικία που οι γονείς έκαναν οικογένεια, έπαιρναν αμάξι και έφτιαχναν 1ο και 2ο σπίτι (έστω και με δάνειο, το οποίο ξεπλήρωναν πάντως), οι νέοι σήμερα δυσκολεύονται να βρουν ακόμα δουλειά της προκοπής. Τα λεφτά λίγα, το κόστος ζωής μεγάλο, το μέλλον αβέβαιο, σε κοιτάνε στα δόντια. Βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής, που οι νέοι βιώνουν αυτή τη σύγκρουση, ακόμα και αν καταβάθος θεωρούν ότι τα υλικά αγαθά δεν φέρνουν την ευτυχία, της άνετης και με προοπτικές ζωής των γονιών τους, με την απαιτητική και χωρίς μέλλον δική τους. Ίσως οι επόμενες γενιές, που δεν θα έχουν εικόνες πρόσφατες από τις εποχές των παχιών αγελάδων, να είναι ευτυχισμένες με λίγα.

 

[miss marple]

Μόνο εμένα με πιάνει μια κατάθλιψη όταν γυρνάω για μεγάλα διαστήματα στο πατρικό μου? Το βρίσκω μέιτζορ ξεβόλεμα, μόνο το οικονομικό είναι στα συν, αλλά σε σχέση με όσα ''θυσιάζω'', χαλάλι....

 

[giannhs2001]

Στη Γερμανία μετά τα 18 τρως λίγο πολύ μία κλωτσιά έξω από το σπίτι σου. Σε εμάς και όταν φεύγει κάποιος έχει τα ταπεράκια της μάνας μέχρι τα 50 του.

 

[Guest 528707]

Στη Γερμανία μετά τα 18 τρως λίγο πολύ μία κλωτσιά έξω από το σπίτι σου. Σε εμάς και όταν φεύγει κάποιος έχει τα ταπεράκια της μάνας μέχρι τα 50 του.

Αχ αυτό το ταπερακι χαρείτε το όσο το έχετε γιατί εμένα είναι το μόνο που μου έλλειψε όταν γυρνούσα μεσάνυχτα από την δουλειά και έπρεπε να ξαναφύγω στις εφτά η ώρα το πρωί ...

 

[Valder]

Στη Γερμανία μετά τα 18 τρως λίγο πολύ μία κλωτσιά έξω από το σπίτι σου. Σε εμάς και όταν φεύγει κάποιος έχει τα ταπεράκια της μάνας μέχρι τα 50 του.

Άλλο το να μένει κανείς με τους γονείς του κι άλλο το να θέλει η μάνα μια φορά να σου φτιάξει μια παστα φλώρα να σε γλυκάνει ή ένα παστίτσιο να νιώσει ότι φροντίζει έστω και λίγο το παιδί της. Δεν έχει να κάνει με εξαρτητικότητα του νέου ανθρώπου αλλά με ανάγκη της μάνας όπως νιώθει προς το παιδί της. Προσπάθησε να τις καταλάβεις.

Δηλαδή τι, άντε σε γέννησε, σε βύζαξε, σε μεγάλωσε κι ανέχτηκε τις μαλακίες σου 18 χρόνια και μετά αναλώσιμη να πάει να ψοφήσει; Στη Γερμανία υπάρχουν και άλλες συνήθειες, τι σημαίνει αυτό; Ότι κάθε κουλτούρα και νοοτροπία άλλου λαού είναι θέσφατο και πρέπει να εισάγεται εδώ μη λογαριάζοντας την ιδιαιτερότητα του εδω λαού;

Το ότι το να συγκατοικείς με τους γονείς σου που ειπώθηκε παραπάνω έχει πλεονεκτήματα και δη το να χεις τσάμπα δούλα τη μάνα και βγαίνεις πιο νωρίς στη σύνταξη και άλλα τέτοια χαριτωμένα, μακάρι να ήταν τρόλλινγκ αλλά πιθανότατα δεν είναι.

Ακόμα και 2 μέρες να πάω να μείνω στο σπίτι των γονιών μου, και βλέπω σειρά ενώ αυτοί έχουν κοιμηθεί το βράδυ, σκέφτομαι ακόμα και το κατούρημα στις 2 τη νύχτα που θα πάω μην τρίξει η πόρτα του μπάνιου και τους ξυπνήσω. Το πιο απλό παράδειγμα, έτσι;

Δε λέμε ούτε τη σύγκριση με το να είμαι σπίτι μου στο χώρο μου και να φέρω κοπέλα να κάνουμε αγκαλίτσες και φιλάκια, ούτε να κυνηγιέμαι με τη γάτα και να μην έχω κανέναν να μου πρήζει το συκώτι ή να θέλω να διαβάζω τον τόμο του Βρυώνη για το Μεσαιωνικό Ελληνισμό 3 τη νύχτα με hardstyle από πίσω στα ηχεία και να είμαι με κάλτσα σώβρακο και Ardbeg 10άρι και να κάνω ΟΤΙ ΘΕΛΩ στα ρούχα ΜΟΥ και στα σεντόνια ΜΟΥ.

Λέμε το πολύ απλό. Να πάνε για ύπνο οι άνθρωποι και να θες να πας για κατούρημα. Δεν είναι το ίδιο.

Αν 300-400 ευρώ παραπάνω και οι γονείς δούλοι, αξίζουν την ανταλλαγή με την ελευθερία σας, χαίρομαι για σας. Εμένα εδω και 2 δεκαετίες δεν μου ταιριάζει και θα συνεχίσει να μη μου ταιριάζει.

 

[giannhs2001]

Αχ αυτό το ταπερακι χαρείτε το όσο το έχετε γιατί εμένα είναι το μόνο που μου έλλειψε όταν γυρνούσα μεσάνυχτα από την δουλειά και έπρεπε να ξαναφύγω στις εφτά η ώρα το πρωί ...

Εγώ για την ώρα μαζί με τους γονείς μου μένω. Εφόσον δεν σπουδάζω και σε άλλη πόλη. Είναι δίκοπο μαχαίρι. Από την μια θέλω να απολαμβάνω αυτή τη κατάσταση γιατί ξέρω ότι κάποιες φάσεις στη ζωή όταν περνάνε δεν ξανάρχονται και θα σου λείψουν ( όπως και το σχολείο ). Αλλά από την άλλη περιμένω πως και πως την μέρα που θα τελειώσουν οι σπουδές θα βρω καμία δουλειά είτε στο εξωτερικό είτε εδώ και επιτέλους θα νοιώθω ανεξάρτητος.

Άλλο το να μένει κανείς με τους γονείς του κι άλλο το να θέλει η μάνα μια φορά να σου φτιάξει μια παστα φλώρα να σε γλυκάνει ή ένα παστίτσιο να νιώσει ότι φροντίζει έστω και λίγο το παιδί της. Δεν έχει να κάνει με εξαρτητικότητα του νέου ανθρώπου αλλά με ανάγκη της μάνας όπως νιώθει προς το παιδί της. Προσπάθησε να τις καταλάβεις.

Δηλαδή τι, άντε σε γέννησε, σε βύζαξε, σε μεγάλωσε κι ανέχτηκε τις μαλακίες σου 18 χρόνια και μετά αναλώσιμη να πάει να ψοφήσει; Στη Γερμανία υπάρχουν και άλλες συνήθειες, τι σημαίνει αυτό; Ότι κάθε κουλτούρα και νοοτροπία άλλου λαού είναι θέσφατο και πρέπει να εισάγεται εδώ μη λογαριάζοντας την ιδιαιτερότητα του εδω λαού;

Το ότι το να συγκατοικείς με τους γονείς σου που ειπώθηκε παραπάνω έχει πλεονεκτήματα και δη το να χεις τσάμπα δούλα τη μάνα και βγαίνεις πιο νωρίς στη σύνταξη και άλλα τέτοια χαριτωμένα, μακάρι να ήταν τρόλλινγκ αλλά πιθανότατα δεν είναι.

Ακόμα και 2 μέρες να πάω να μείνω στο σπίτι των γονιών μου, και βλέπω σειρά ενώ αυτοί έχουν κοιμηθεί το βράδυ, σκέφτομαι ακόμα και το κατούρημα στις 2 τη νύχτα που θα πάω μην τρίξει η πόρτα του μπάνιου και τους ξυπνήσω. Το πιο απλό παράδειγμα, έτσι;

Δε λέμε ούτε τη σύγκριση με το να είμαι σπίτι μου στο χώρο μου και να φέρω κοπέλα να κάνουμε αγκαλίτσες και φιλάκια, ούτε να κυνηγιέμαι με τη γάτα και να μην έχω κανέναν να μου πρήζει το συκώτι ή να θέλω να διαβάζω τον τόμο του Βρυώνη για το Μεσαιωνικό Ελληνισμό 3 τη νύχτα με hardstyle από πίσω στα ηχεία και να είμαι με κάλτσα σώβρακο και Ardbeg 10άρι και να κάνω ΟΤΙ ΘΕΛΩ στα ρούχα ΜΟΥ και στα σεντόνια ΜΟΥ.

Λέμε το πολύ απλό. Να πάνε για ύπνο οι άνθρωποι και να θες να πας για κατούρημα. Δεν είναι το ίδιο.

Αν 300-400 ευρώ παραπάνω και οι γονείς δούλοι, αξίζουν την ανταλλαγή με την ελευθερία σας, χαίρομαι για σας. Εμένα εδω και 2 δεκαετίες δεν μου ταιριάζει και θα συνεχίσει να μη μου ταιριάζει.

Μα δεν είπε κανένας ότι πρέπει να τηρούμε το παράδειγμα της Γερμανίας, μια αντίθεση έδειξα και προφανώς και προτιμώ τον εδώ πολιτισμό με την σύσφιξη των οικογενειακών δεσμών. Και ούτε θέλω τους γονείς μου δούλους ή κάτι τέτοιο. Δεν νομίζω Valder να μη σου πέρασε ποτέ από το μυαλό όταν ήσουν 20 πόσο ωραία θα ήταν να ήσουν ανεξάρτητος σε δικό σου σπίτι. Όλοι το περνάμε νομίζω.

 

[Valder]

Μα δεν είπε κανένας ότι πρέπει να τηρούμε το παράδειγμα της Γερμανίας, μια αντίθεση έδειξα και προφανώς και προτιμώ τον εδώ πολιτισμό με την σύσφιξη των οικογενειακών δεσμών. Και ούτε θέλω τους γονείς μου δούλους ή κάτι τέτοιο. Δεν νομίζω Valder να μη σου πέρασε ποτέ από το μυαλό όταν ήσουν 20 πόσο ωραία θα ήταν να ήσουν ανεξάρτητος σε δικό σου σπίτι. Όλοι το περνάμε νομίζω.

Δεν είπα ότι το είπες εσυ για τους γονείς δουλους. Στην ανάρτηση του έτερου Γιάννη αναφερόμουν. Και που σαι, ξέρω ακριβώς τι σκεφτόμουν στο μυαλό μου στα 20 μου. Αν θα δω dragonball Z ή αν θα παίξω SimCity 3000 στις 5 το πρωί. Εμενα ήδη μακριά από γονείς.

 

[giannhs2001]

Δεν είπα ότι το είπες εσυ για τους γονείς δουλους. Στην ανάρτηση του έτερου Γιάννη αναφερόμουν. Και που σαι, ξέρω ακριβώς τι σκεφτόμουν στο μυαλό μου στα 20 μου. Αν θα δω dragonball Z ή αν θα παίξω SimCity 3000 στις 5 το πρωί. Εμενα ήδη μακριά από γονείς.

Έζησες την πολυπόθητη ανεξαρτησία λοιπόν.

 

[Valder]

Έζησες την πολυπόθητη ανεξαρτησία λοιπόν.

Αυτονομία. Όταν στα 20 σε χαρτζιλικώνει ο φάδερ για να πας να σπουδάσεις, εκείνη την περίοδο είσαι απλά αυτόνομος. Ενα σκατό με τα λεφτά του μπαμπά που νομίζεις ότι είσαι αθάνατος και μπορείς να τους τη λες όλη μέρα. Ανεξάρτητος είναι όταν έχεις αρκετά λεφτά για να μην απλώνεις το χεράκι και να ζητάς και κυρίως όταν είσαι εγκεφαλικά ώριμος να κατανοήσεις ότι οι γονείς σου δεν είναι τα πουτανάκια σου αλλά κόπιασαν για να σε φτάσουν εκεί που είσαι και κάποτε πρέπει να πάρεις τα βάρη πάνω από τους ώμους τους και να αναλάβεις τις ευθύνες σου.

Αλλά ναι, χάριν απλότητας για να συνεχίσουμε τη συζήτηση, ναι ανεξαρτησία. Και δεν την αλλάζω με τίποτα. Ακόμα και σκατά θα μάζευα προκειμένου να παραμείνω ανεξάρτητος και να μη χρειαστεί να μείνω ούτε μέρα με τους γονείς μου στο ίδιο σπίτι (και μιλάμε για πολύ κουλ γονείς, καλοί άνθρωποι). Καλύτερα να ψοφήσω παρά να επιστρέψω σε "παιδική" κατάσταση.

Αλλά το ταψάκι της μανούλας ή το να βοηθήσει λίγο ο φαδερ με το γυάλισμα στο αμάξι, εντάξει δε θα μας πέσει η περηφάνεια.

Ζήσε τους γονείς σου όσο τους έχεις Γιάννη, είναι μεγάλο πράγμα η οικογένεια (από μακριά ).