Οι ποιητικές μας σκέψεις!

Dark_kronos

Επιφανές μέλος

Ο Rognan αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Άεργος/η και μας γράφει απο Ισπανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 20,660 μηνύματα.
Ενα που μου βγηκε μονο του, με αρχη ενα σημερινο γεγονος, σκεπτομενος ομως την γενικοτερη κατασταση


Μια κυλίδα σκάει
Ένας κεραυνός πέφτει
Ένα λάστιχο γλιστράει
Έρχεσε πάλι κλέφτη

Μάτια παγωμένα
Βενζίνη κυλάει
σίδερα τσαλακωμένα
μια ζωή γλιστράει

Δίας και Κρόνος μάχωνται
Αμάχους πέρνουν τα πυρά
Παιδιά χάνονται
Κλαίει κάπια κυρά




Ισως καπια στιγμη το δουλεχω λιγο και το φτιαξω, το μεγαλωσω κλπ, απλα αυτο μου ηρθε μονο του
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

LAZARUS

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο ΙΛΕΟΣ, ΙΛΕΟΣ !!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 65 ετών, επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 135 μηνύματα.
ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ

Τα διαβατάρικα πουλιά ψηλά ʼχουν την πορεία,
τα ρεύματα του άνεμου τα ʼχουν υπερκεράσει.
Ούτε τα μίλια τα πολλά, ούτε η ταλαιπωρία
δεν μπόρεσε, ως λέγεται, ποτέ να τα κουράσει.

Σαν βέλος μες στον ουρανό, μιλιούνια ταξιδεύουν
διαβαίνουνε τις εποχές, γλιστρούν απʼ τους χειμώνες.
Απʼ το σκληρόκαρδο αϊτό με πονηριά ξεφεύγουν,
με τα τσαλίμια του καιρού παλεύουν στους αιώνες.

Όμως, τα ενδημικά πουλιά που μένουν στη φωλιά τους
που τόπους δεν γνωρίζουνε, ούτε βουνά μεγάλα,
αυτά, όλες τις εποχές τις έχουνε μπροστά τους,
εγώ εκείνα αγαπώ, δεν μου αρέσουν τʼ άλλα.

Γιατί αυτά τη ζήση τους την έχουν συνδεμένη
με μια ισόβια φωλιά, χωρίς πολλά ταξίδια
και το εντόπιο πουλί πολλά δεν περιμένει
μονάχο του αγωνίζεται καθημερνά στα ίδια.

Όμως ετούτα νικητές βγαίνουν απʼ το χειμώνα
που λιγοστεύει το φαΐ, το κρύο περονιάζει
δεν έχουνε διέξοδο και δίνουνε αγώνα
κι αν έχουνε απώλειες, εκείνα δεν τα νοιάζει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrStrangelove

Περιβόητο μέλος

Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
είσαι το άπλετο φως ουρανέ

μπράβο

πολύ δύσκολο να μην μισήσεις
να μην αφήσεις τίποτα πίσω
να μην αποφασισεις τίποτα
και μόνο να θυμάσαι
πως γεννήθηκες
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

evitoulini

Νεοφερμένος

Η evitoulini αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών και επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει μόλις ένα μήνυμα.
Καλησπερίζω τα πλήθη...
Λέω να ελαφρύνω τη βραδιά με ένα ανάλαφρο αστείο ποιηματάκι........


One day sthn liakada
sitting on the prasinada
where the flowers anthousan
and the horses xlimidrousan
say o mitsos to kroustallw:
-Do you m apatas me allo?

Kai i kroustallw san to hear
thn epianei megas fear
because tou pe i magdalw
oti did it me enan gallo

And the girl poniremeni
lay down san pethameni
-Mitro m,if you don't believe me
me to kariofili kill me.
And the mitros pou itan thima
thn epistepse to vlima.................!!!!!!!!!!!!!!!!


Χαχαχαχαχα............:clapup::clapup::clapup::clapup:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Prophetess

Νεοφερμένος

Η Prophetess αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει μόλις ένα μήνυμα.
Καλά μετά τον οίστρο του Evitouliniou εγώ τι να πω.... Αποστομήθην!
Οφείλω να ομολογήσω οτι έχεις ταλαντο αγαπητό Evitoulini, έχεις καλλιτεχνική φλέβα ρε παιδί μου, πώς να το κάνουμε?
Εγώ θα προτιμήσω να μην παραθέσω τις ποιητικές μου σκέψεις (και δεν είναι λόγω του οτι νιώθω μειονεκτικά μετά από το ποίημα του Evitouliniou)! :P
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

mikriprigipissa

Νεοφερμένος

Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 33 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Λάρισα (Λάρισα). Έχει γράψει 3 μηνύματα.
για λιγους....

Θέλω η ζωή μου σαν αέρας να περνά
Και τα όνειρα μου σαν το κύμα να κυλάνε
Και οι άνθρωποι που στέκονται κοντά
Να μοιάζουν και να λεν πως μʼ αγαπάνε

Το χιόνι να έχει λιώσει από καιρό

Και ο ήλιος να ζεσταίνει την καρδία μου
Για να μπορώ να πω πως αν σε δω
Θα λάμπει από αγάπη η ματιά μου

Στʼ αστέρι μου σε ψάχνω σαν ιδέα μαγική
Που ομορφαίνει τον κόσμο σαν γητεία
Κι όμως ο ουρανός ολόκληρος σου ανήκει
Και είναι δική σου αυτή η γοητεία

Με κάνεις να γελώ σε κάθε λέξη
Και με τραβάει η μάτια σου σαν μαγνητική
Είναι που αν ποτέ ανάμεσα μας βρέξει
Δεν θα αργεί το ουράνιο τόξο να βγει! Μ(Α)...

by Μικρή Πριγκίπισσα.....
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Sweet_Butterfly

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η Sweet_Butterfly αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Δάσκαλος/α. Έχει γράψει 347 μηνύματα.
Η καρδιά η σοβαρή
σπάνια κάνει λάθος,
φυσικά δεν φλυαρεί
μιλά πάντα με πάθος!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

venividivici

Τιμώμενο Μέλος

Η venividivici αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 23,236 μηνύματα.
Το μικρό το αηδόνι
τραγουδάει με χαρά
μόνο που το κοροιδεύουν όλοι
γιατι δεν έχει ομορφιά

Όταν ήμουν 8 ετών.... είχε και δευτερο τετράστιχο αλλά πλέον δεν το θυμάμαι.....:redface:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Efi1994

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Efi1994 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 244 μηνύματα.
» Ένα τραγουδι,ένα ονειρο,μια ζωη,ενας κοκος,η παραλια συντελειτε από δαυτους,διχως η απουσια ενός να σημαινει διαλυση. Ποσο μα ποσο να ζηλευω,τουτους τους υπολοιπους;Μια ημερα,ένα λεπτο,ένα δευτερολεπτο,ενας χρονος.Προσωπα δεξια και αριστερα πηγαινουν και ερχονται με σκοπο την επιβιωση.Εκεινη προικίζει μας, με απληστια,απονια,ασυνεπεια και εγωισμο.Στο βωμο της, θανατοι πολλοι.Αλλος ενας.Κλαμα,οδυρμος μα ληθη τελικα όλα!Ενα ξυλο,ένα καρβουνο,μια γωνια,σταχτη.Φωτια. Οριστικη διαγραφη των παντων.Ξανα και ξανα ο κυκλος της ζωης.Αυτος μπορει να γεννα ,να μεγαλωνει,να πολλαπλασιαζει και να σκοτωνει,διχως τυψεις.Ολοι αναρωτιουνται,γιατι,μα γιατι;Η απαντηση βρισκεται στο ξεσκαρτάρισμα της ζωης για ομαλη ροη του κυκλου.

Το μεσημερι το εγραψα!!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Efi1994

Εκκολαπτόμενο μέλος

Ο Efi1994 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 244 μηνύματα.
Αρεσε σε κανεναν???
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Imadlak

Τιμώμενο Μέλος

Η Άννα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 30 ετών και επαγγέλεται Χημικός. Έχει γράψει 6,231 μηνύματα.

mindcircus

Περιβόητο μέλος

Η mindcircus αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μηχανικός αεροσκαφών και μας γράφει απο Σουηδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 5,956 μηνύματα.
Απο χθες που'μαι χωμένη στο λαπτοπ για κάτι που ετοιμάζω και μου έχουν πεταχτεί τα μάτια έξω, μόνο ποιητικές σκέψεις κάνω κι ονειρεύομαι τα νερά της καταγάλανης βαθιάς θαλασσας που θα με παρασύρουν οσονούπω... :D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

MetalChest

Δραστήριο μέλος

Ο Γιάννης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 29 ετών. Έχει γράψει 480 μηνύματα.
[FONT=&quot]Κι αν με λέξεις κενές να παίξεις προσπαθείς [/FONT]
[FONT=&quot]εγώ σε τίποτα δεν φταίω.[/FONT]
[FONT=&quot]Κι αν μ'υποσχέσεις που πεθαίνουν ασταθείς
(σαν τον ήλιο του Δεκέμβρη)
θες τις ώρες να γεμίζεις
άσ'το καλύτερα σου λέω.
Κάτι θα ξέραμε που το ρίξαμε [/FONT]
[FONT=&quot]στο χιόνι να παγώσει.
Σαν κάτι να μας έλεγε πως [/FONT]
[FONT=&quot]δε θα τη γλιτώσει.[/FONT]
[FONT=&quot]
-Συμφωνείς; Πώς δε συμφωνείς;-

Και τώρα ξάφνου ξύπνησες με
όνειρα και βλέψεις.
Σαν όλα να τα γιάτρεψες
με κίβδηλες ενέσεις.
Τον πόνο δεν τον φτιάχνουνε,
ούτε τον ξεπερνούνε.
Άλλες φορές τον διώχνουνε
κι άλλες τον λαχταρούνε.

Αλλά το μάντεψες σωστά
μέσα στα τόσα λάθη.
Ο διάβολος με την καρδιά
τα αγαπάει τα πάθη.[/FONT][FONT=&quot]

Το'χα γράψει πριν μερικούς μήνες με αυτήν την υποσημείωση. Δε θυμάμαι για ποιο λόγο.
"I like people but in small dozes."[/FONT]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

carpe_nochtem

Πολύ δραστήριο μέλος

Η carpe_nochtem αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 943 μηνύματα.
Ίσως και να ανυπομονώ για την ημέρα που θα φύγεις
Βλέπεις,με κουράζουν οι άνθρωποι τώρα τελευταία
Και αναζητώ όλο και συχνότερα καταφύγια στην μουσική και ποίηση
Με κούραζες και εσύ,απ’ότι φαίνεται
Όλο κάποιες προσδοκίες,ελπίδες
Μετά όλο "γιατί" και απογοήτευση
Μα δεν χωρούσα στα καλούπια κανενός
Με σένα θα έκανα την εξαίρεση;

~~~

Η αλήθεια είναι ότι δε ξετρελάθηκα,αλλά για πρώτη φορά κάτι κάνει [ελπίζω δηλαδή :P]
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

DrHouse

Διάσημο μέλος

Ο intelligentsia αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Λέκτορας και μας γράφει απο ΗΠΑ (Αμερική). Έχει γράψει 3,560 μηνύματα.
Και καθεσαι ολημερις μπροστα στον καθρεπτη

και αναρωτιεσαι γιατι ο χρονος

οργανωνει επισημο δειπνο

με τα νιατα σου...

καθεσαι ομως στο τραπεζι.

μονο τα κερια σβηνεις

ωστε να μην τον κοιτας καταματα

και συνεχιζεις να του δινεις το αιμα σου ως κρασι
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ρόζα Νέρα Flamingo

Δραστήριο μέλος

Η Ρόζα Νέρα Flamingo αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Ανταρτικό (Φλώρινα). Έχει γράψει 780 μηνύματα.
Ελεθερια υπαρχει καθε στιγμη , τη στιγμη που την ασκουμε ,

χωρις εκπτωσεις , για να κοιταζουμε τα ματια , γιατι μονο οταν τα κοιταζουμε αυτα αλλαζουν βλεμμα ...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χαρά.

Διάσημο μέλος

Η Χαρά. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,981 μηνύματα.
Με τη φωνη μου χρωματιζω ενα τοπιο
γιατι τα λογια δεν ειναι αρκετα

Στην ψυχη μου πλατσουριζουν νυμφες
σε καταγαλανα νερα
γεματα αναμνησεις που με κυνηγουν
σε ησυχια δεν αφηνουνε τον νου
μα το τραγουδι την γαληνη ανασταινει

Οι ηχοι χαιδευουνε απαλα τα αυτια
και η ευτυχια δεν αφηνει τα χειλη σφαλιστα

Χοροπηδουν οι σκεψεις
καρφιτσωνονται σε καταπρασινες φυλλωσιες
εκει οπου μοναχα χορδες ηλίου καταφερνουν να χωθουν
και επειτα αγναντευουν ουρανους ωκεανους

Μονο τα πουλια τούς χαιρονται
μονο εκεινα ειναι ελευθερα
να φτερουγιζουνε σιμα τους​





Σημειωση: Καλυτερα να διαβασετε αργα το ποιημα και με παυσεις. Εχει τεραστια διαφορα στο νοημα.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ερις

Περιβόητο μέλος

Η Ερις αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Σκηνοθέτης. Έχει γράψει 4,955 μηνύματα.
Τα μάτια σου είναι κόκκινες πηγές ευφορίας,
ψιχάλες θαμμένες στην ομίχλη,
δείκτες της ντροπής
από κάτι ρολόγια
σπασμένα.
[FONT=&quot]
[/FONT]
Τα δάχτυλά σου
στέκουν
πεσμένα φύλλα που θροίζουν
σ' έρημους δρόμους
αφανείς.
Θυμίζουν στίχους που χαθήκαν
μες σε δωμάτια-φυλακές.
Λάμπες που τρεμοσβήνουν
παλμοί, σκιές.

Τα λόγια σου νότες που αντηχούν...
Κρότος από διαμελισμένα
ξύλινα παράθυρα
που μάχονται στο σκοτάδι
σε σπίτια-στοιχειά.

Τα χέρια σου,
σκόρπιες αγκαλιασμένες φτερούγες
και το κορμί σου ένα δάκρυ
στυφό,
πνίγεται ουρλιάζοντας
μες
τη σιωπή!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Alejandro Papas

Περιβόητο μέλος

Ο Alive in Illusion αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ηθοποιός και μας γράφει απο Βόλος (Μαγνησία). Έχει γράψει 4,300 μηνύματα.
Μαμα ημουν κακο παιδι

Μαμα ημουν κακο παιδι
γιατι τολμησα να σκεφτω
γιατι τολμησα να μιλησω
Μαμα ημουν πολυ κακο παιδι
γιατι βγηκα στους δρομους
γιατι φωναξα
το ειπαν και οι κυριοι στην τηλεοραση
το ειπαν και οι πολιτικοι
οτι ειμαι ενας αλητης
οτι δεν νοιαζομαι για τους αλλους
και δεν θελω να παμε μπροστα
Μαμα ημουν κακο παιδι
μου το εδειξε και ο αστυνομικος στην πορεια
που με χτυπησε και μου εριξε χημικα
αλλα αυτος ηταν καλος
γιατι προστατευε το γενικο συμφερον
Ξερεις μανουλα μου
ειναι πολυ κακο τελικα
να μην πας με το ρευμα
να ξερεις τι σου γινεται
Μου λενε οτι τα καλα παιδια
το μονο που κανουν ειναι να κοιμουνται
και γω προσπαθησα να κοιμηθω
αλλα ειδα ονειρα
και ξυπνησα

και ενα αλλο που δεν ειναι μεν ποιημα αλλα μ αρεσει

Πλάκα πλάκα πέρασαν 2 μήνες χωρίς να γράψω κάτι. 2 μήνες χωρίς έμπνευση, χωρίς διάθεση για σκέψη. Πραγματικά δεν ξέρω τι έγινε. Απλά καθόμουν μπροστά από τον υπολογιστή και.. τίποτα. Ένα κενό στην σκέψη, ένα ακόμα μεγαλύτερα στην καρδιά. Γιατί τι είναι η ζωή δίχως ποίηση, δίχως συναίσθημα; Μια πολύ καλή μου φίλη έλεγε '' Άνθρωπος που δεν μπορεί να νιώσει συναισθήματα είναι άνθρωπος άδειος.''. Πόσο δίκιο είχε. Είναι μεγάλο το κρίμα να μην μπορεί να νιώσεις. Γίνεσαι δυστυχισμένος και σκληρός. Όσο και αν νομίζεις ότι είναι καλό για σένα στην πραγματικότητα το μόνο που καταφέρνεις είναι να πληγώσεις αυτούς που σε αγαπάνε και στο τέλος... μένεις μόνος να παλεύεις με τα κύματα τα οποία χτυπάνε με ορμή το ναυάγιο σου. Φόβος, χαρά, λύπη, θυμός και πολλά άλλα. Φαντάσου λίγο την ζωή χωρίς αυτά, προσπάθησε λίγο. Ακριβώς δεν μπορείς. Για μισό λεπτό όμως κάτι νιώθω ότι λείπει! Ααααα ναι καλέ η αγάπη. Πώς την ξέχασα αυτήν την μικρούλα. Απλά να σημειώσω όταν λέω αγάπη δεν αναφέρομαι σε αυτό που νιώθουμε για τους συγγενείς ή τους φίλους μας. Μιλάω για τον Έρωτα. Ίσως το πιο δυνατό και όμορφο συναίσθημα που υπάρχει. Πραγματικά ό,τι και να πω είναι λίγο. Αχ θεέ μου αυτή η αίσθηση την πρώτη φορά που τα χείλη σου σμίγουν με τα δικά της σε ένα βαλς βγαλμένο από τα πιο τρελά όνειρα. Ή το να νιώθεις την ζέστη του κορμιού της ενώ κοιτάτε αγκαλιά το φεγγάρι και δίπλα σας η θάλασσα συνεχίζει ανέμελη τον χορό της με τον άνεμο. Ναι, μόνο εσείς, η θάλασσα και το φεγγάρι. Και όταν κοιτάς αυτά τα υπέροχα της μάτια τα οποία κάνουν ακόμα και το φεγγάρι και όλα τα αστέρια του ουρανού να σβήνουν και να τρέχουν να κρυφτούν από ντροπή. Ξέρεις ότι η καρδιά σου χτυπά μόνο για αυτήν και κάθε ανάσα που σκορπάς εύχεσαι να δίνει ζωή σε εκείνη. Θέλεις το καλύτερο για εκείνη και φοβάσαι ότι ίσως δεν είσαι εσύ ο πρίγκιπας που τόσο περίμενε. Και όμως είσαι αποφασισμένος να κάνεις τα παντα. Γιατί απλά την αγαπάς τόσο πολύ...

ορκιζομαι δεν ειχα πιει ουτε ειχα καπνισει τιποτα :look:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

whitelioness

Πολύ δραστήριο μέλος

Η Porcupine αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 1,867 μηνύματα.
no comfort words in this shiny day

the light hurts us all

so why our breath waste?


you don’t offer your hand

I m not asking it either

we are all burned in this sunfull day

so bother not
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top