Οι συνέπειες της ρομποτικής επιστήμης και η ψυχρότητα της εποχής μας

[Guest 896561]

Ναι Κλεανθουκο μου, υπάρχει παρθενογεννεση στην τέχνη, δεν ανακυκλωνονται μοτίβα χιλιετιων.

Και ναι, υπάρχουν και άλλοι λόγοι, όπως το ότι είμαστε ένας πολιτισμός στη δύση του και αυτό αντικατοπτριζεται και στην τέχνη του. Αντε κούνα τώρα καμία σημαία να διαδηλώσεις για τον καπιταλισμό.

Όταν όλα αυτά ξεκίνησαν απο το ARPANET(η βάση για την ανάπτυξη του internet), κανείς δεν περίμενε οτι θα εξελιχθεί το πράγμα σε τέτοιο σημείο που θα επηρέαζε τόσο πολύ την τεχνολογία, την επιστήμη και επομένως την κοινωνία. Αυτό που φθάρθηκε ήταν η εμπιστοσύνη μεταξύ των ανθρώπων. Οι ανθρώπινες σχέσεις έγιναν πιο απρόσωπες. Κατά τα άλλα η όλη τεχνολογική επανάσταση προκαλεί απλά δέος. Κάποτε δεν μπορούσαμε να στείλουμε ούτε φωνή μερικά χιλιόμετρα πιο πέρα. Πλέον έχουμε φτάσει στο σημείο που μιλάμε για υπηρεσίες cloud. Έχουμε φτάσει στο σημείο που ωρίμασε τόσο η τεχνολογία που το τι γίνεται στο internet δεν θα είναι αποκομμένο απο το τι γίνεται στον φυσικό κόσμο. Αυτό είναι σχεδόν ονειρεμένο...αλλά ταυτόχρονα, μιλάμε για μια εικονική δομή, μια εικονική αρχιτεκτονική που επιδρά-και με την εμφάνιση των ρομπότ και την μείωση του κόστους των αισθητήρων, θα επιδρά ακόμα περισσότερο- στον φυσικό κόσμο. Αυτό είναι απίστευτα περίπλοκο να το συλλάβει ο ανθρώπινος νους. Την ένωση δηλαδή φυσικού και ψηφιακού κόσμου. Είναι ταυτόχρονα και συναρπαστικό γιατί δεν ξέρεις τι νέους δρόμους θα ανοίξει η λεγόμενη 4η επανάσταση, ακριβώς όπως κανείς δεν είχε φανταστεί, πως το internet θα άλλαζε τα πράγματα, και ταυτόχρονα λίγο τρομακτικό γιατί ο βαθμός περιπλοκότητας έχει αυξηθεί σε σημείο που είναι δύσκολο να κάνεις track τα πάντα. Δεν είναι να απορεί λοιπόν κανείς γιατί υπάρχει αυτή η νοσταλγία.

Το κλειδί σε αυτά που γράφεις είναι η 4η επανάσταση. Όντως ο ιστορικός του μέλλοντος θα περιγράφει την εποχή μας ως την τεχνολογική/ψηφιακή (πες το όπως θες) επανάσταση, την επόμενη τεράστια αλλαγή στον ανθρώπινο πολιτισμό μετά τη βιομηχανική επανάσταση.

Τώρα, όσον αφορά στο αν αυτό είναι καλό ή κακό, αυτά τα πράγματα πάντα έχουν δύο όψεις. Όπως η βιομηχανική επανάσταση είχε ως απότοκο μέχρι και τη δημιουργία νέων πολιτικών ρευμάτων (οικονομικός φιλελευθερισμός, σοσιαλισμός), την τρομερή βελτίωση των επικοινωνιών και των μεταφορών και πολλά άλλα, έφερε και αστικοποίηση (με συνέπεια την αύξηση της ανεργίας στις πόλεις), μόλυνση του περιβάλλοντος κλπ.

Έτσι και τώρα, αυτή η εποχή σαφώς έχει τρομερές ευκολίες, ποιος περίμενε π.χ. να μπορεί να επικοινωνεί με (και να βλέπει) άτομα από την άλλη άκρη του κόσμου χωρίς να πληρώνει ένα σκασμό λεφτά, να έχει ένα βήμα (όπως αυτό που συζητάμε τώρα) στο οποίο θα μπορεί να προβάλλει τις απόψεις του έως και ο πιο ασήμαντος θεωρητικά άνθρωπος και η λίστα των θετικών συνεχίζεται.

Στα αρνητικά τώρα, πιστεύω ότι αυτά εντοπίζονται στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων και την αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Δεν ανακαλύπτω την Αμερική αν πω ότι οι άνθρωποι έχουν γίνει πολύ πιο αντικοινωνικοί, έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό τις κοινωνικές τους δεξιότητες, φοβούνται την τριβή, φοβούνται γενικά σε μεγαλύτερο βαθμό και περισσότερα πράγματα και έχουμε μεγάλη άνοδο των ψυχικών νοσημάτων, ιδιαίτερα της κατάθλιψης.

Εν μέρει είναι λογικό αυτό. Και εγώ, μπορεί να μην έζησα την δεκαετία του 90-εαν και γεννήθηκα μέσα σε αυτή- αλλά έχοντας δει και διαβάσει αρκετά πράγματα καταλαβαίνω γιατί υπάρχει το nostalgia. Οι εποχές ήταν πιο απλές. Αρκετά πιο απλές. Σήμερα εαν πάρεις κάτι που φαίνεται πολύ απλό, και το αναλύσεις, θα δεις ότι εν τέλει, φαίνεται έτσι για τον τελικό χρήστη. Αλλά το ποιος το σκέφτηκε, πως το σκέφτηκε, πως το έφτιαξε, πόσοι χρειάστηκαν και άλλες τέτοιες λεπτομέρειες, θα είναι οτιδήποτε παρά τετριμμένες. Όταν όλα γίνονται εύκολα, είναι ευχή, διότι δεν ταλαιπωρείσαι τόσο, αλλά είναι και κατάρα λοιπόν, γιατί ο εγκέφαλος σου πήζει απο την υπερβολική πληροφορία.

Στο κομμάτι της νοσταλγίας προηγούμενων δεκαετιών θα μου επιτρέψεις να επιμείνω στην άποψη της εξιδανίκευσης και της μυθοποίησης του παρελθόντος κάθε ατόμου. Ακόμα κι εσύ, που δεν έζησες π.χ. τη δεκαετία του 90, λες ότι το καταλάβαίνεις και ενδέχεται να νιώθεις νοσταλγία για κάτι που δεν έζησες! Λογικό και αυτό, αφού δεν περνάει μέρα που να μην δούμε ένα meme με το πόσο γαμάτα ήταν τότε, πως τα λεφτά έτρεχαν από τα μπατζάκια μας, πως όλοι έκαναν ζωάρα και άλλες τέτοιες υπερβολές, οι οποίες, λίγο - πολύ, αλλάζουν το παρελθόν. Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι η τάση του ανθρώπου να αποφεύγει να ζει στο παρόν και όχι η συσσώρευση υπερβολικά πολλών και ουσιαστικά άσχετων πληροφοριών (κάτι που όντως είναι πρόβλημα, όχι όμως για το συγκεκριμένο που μιλάμε).

 

[Luke.]

Ένας άνθρωπος που μεγάλωσε στη δεκαετία του 70 θα έκραζε τα τραγούδια και την τέχνη της εποχής σου, ένας άλλος που μεγάλωσε στη δεκαετία του 50 θα έλεγε τα ίδια για το 70 και πάει λέγοντας. Γενικά σαν άνθρωποι έχουμε την τάση να νοσταλγούμε το παρελθόν μετατρέποντάς το σε παράδεισο και να αντιστεκόμαστε την αλλαγή.

Υ.Γ: Διάβαζε βιβλία. Έχει τόσα πολλά που δεν θα βαρεθείς ποτέ και θα έχεις συνέχεια ποιοτικό υλικό.

Ναι αλλά δεν μπορείς να αρνηθείς το κομμάτι της ψυχρότητας της τρέχουσας τεχνολογικής επανάστασης. Η προηγούμενη μας έκλεισε στα σπίτια μας μας απομάκρυνε από τους συνανθρώπους μας μας κόλλησε μπροστά από μια οθόνη να μεταδίδουμε τα συναισθήματα μας στους άλλους μέσω της ηλεκτρονικής οδού.

Αυτό που έρχεται; Το ρομπότ; Θα συναναστρέφεσαι με κάτι μεταλλικό κρύο όλη την ώρα. Με μηχανές και μαστοριλίκια. Τεχνητούς εγκεφάλους. Κάποιοι θα γίνουν σάιμποργκ...δε σου βγάζει μια ψυχρότητα όλο αυτό;

 

[Guest 890013]

Ναι αλλά δεν μπορείς να αρνηθείς το κομμάτι της ψυχρότητας της τρέχουσας τεχνολογικής επανάστασης. Η προηγούμενη μας έκλεισε στα σπίτια μας μας απομάκρυνε από τους συνανθρώπους μας μας κόλλησε μπροστά από μια οθόνη να μεταδίδουμε τα συναισθήματα μας στους άλλους μέσω της ηλεκτρονικής οδού.

Συγγνώμη που ακιρβώς ρίχνεις ευθύνες;
δεν σε ανάγκασε κανένας να είσαι μπροστά σε μια οθόνη.Δική σου επιλογή είναι.
Εχεις την επιλογή να κάνεις τόσα πολλά άλλα και δεν το κάνεις αλλά είσαι μπροστά στο πισί.
Επίσης αποφάσισε λίγο γιατι έχω μπερδευτεί μαζί σου.
Εσύ δεν ήσουν που έλεγες πως το μόνο που θέλουμε για να είμαστε χαρούμενοι είναι μια σύνδεση στο ίντερνετ;
Τελικά την θες ή οχι την τεχνολογία μαν;

 

[Luke.]

Συγγνώμη που ακιρβώς ρίχνεις ευθύνες;
δεν σε ανάγκασε κανένας να είσαι μπροστά σε μια οθόνη.Δική σου επιλογή είναι.
Εχεις την επιλογή να κάνεις τόσα πολλά άλλα και δεν το κάνεις αλλά είσαι μπροστά στο πισί.
Επίσης αποφάσισε λίγο γιατι έχω μπερδευτεί μαζί σου.
Εσύ δεν ήσουν που έλεγες πως το μόνο που θέλουμε για να είμαστε χαρούμενοι είναι μια σύνδεση στο ίντερνετ;
Τελικά την θες ή οχι την τεχνολογία μαν;

Οταν όλη η κοινωνία κάνει αυτό εσύ τι να κάνεις; Να μείνεις με το πικ-απ; Δε ρίχνω ευθύνες σε κανέναν παρά μόνο στους κακόβουλους. Στους υπόλοιπους απλά εφιστώ τη προσοχή.

 

[Samael]

Το κλειδί σε αυτά που γράφεις είναι η 4η επανάσταση. Όντως ο ιστορικός του μέλλοντος θα περιγράφει την εποχή μας ως την τεχνολογική/ψηφιακή (πες το όπως θες) επανάσταση, την επόμενη τεράστια αλλαγή στον ανθρώπινο πολιτισμό μετά τη βιομηχανική επανάσταση.

Τώρα, όσον αφορά στο αν αυτό είναι καλό ή κακό, αυτά τα πράγματα πάντα έχουν δύο όψεις. Όπως η βιομηχανική επανάσταση είχε ως απότοκο μέχρι και τη δημιουργία νέων πολιτικών ρευμάτων (οικονομικός φιλελευθερισμός, σοσιαλισμός), την τρομερή βελτίωση των επικοινωνιών και των μεταφορών και πολλά άλλα, έφερε και αστικοποίηση (με συνέπεια την αύξηση της ανεργίας στις πόλεις), μόλυνση του περιβάλλοντος κλπ.

Έτσι και τώρα, αυτή η εποχή σαφώς έχει τρομερές ευκολίες, ποιος περίμενε π.χ. να μπορεί να επικοινωνεί με (και να βλέπει) άτομα από την άλλη άκρη του κόσμου χωρίς να πληρώνει ένα σκασμό λεφτά, να έχει ένα βήμα (όπως αυτό που συζητάμε τώρα) στο οποίο θα μπορεί να προβάλλει τις απόψεις του έως και ο πιο ασήμαντος θεωρητικά άνθρωπος και η λίστα των θετικών συνεχίζεται.

Στα αρνητικά τώρα, πιστεύω ότι αυτά εντοπίζονται στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων και την αλληλεπίδραση μεταξύ τους. Δεν ανακαλύπτω την Αμερική αν πω ότι οι άνθρωποι έχουν γίνει πολύ πιο αντικοινωνικοί, έχουν χάσει σε μεγάλο βαθμό τις κοινωνικές τους δεξιότητες, φοβούνται την τριβή, φοβούνται γενικά σε μεγαλύτερο βαθμό και περισσότερα πράγματα και έχουμε μεγάλη άνοδο των ψυχικών νοσημάτων, ιδιαίτερα της κατάθλιψης.




Στο κομμάτι της νοσταλγίας προηγούμενων δεκαετιών θα μου επιτρέψεις να επιμείνω στην άποψη της εξιδανίκευσης και της μυθοποίησης του παρελθόντος κάθε ατόμου. Ακόμα κι εσύ, που δεν έζησες π.χ. τη δεκαετία του 90, λες ότι το καταλάβαίνεις και ενδέχεται να νιώθεις νοσταλγία για κάτι που δεν έζησες! Λογικό και αυτό, αφού δεν περνάει μέρα που να μην δούμε ένα meme με το πόσο γαμάτα ήταν τότε, πως τα λεφτά έτρεχαν από τα μπατζάκια μας, πως όλοι έκαναν ζωάρα και άλλες τέτοιες υπερβολές, οι οποίες, λίγο - πολύ, αλλάζουν το παρελθόν. Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι η τάση του ανθρώπου να αποφεύγει να ζει στο παρόν και όχι η συσσώρευση υπερβολικά πολλών και ουσιαστικά άσχετων πληροφοριών (κάτι που όντως είναι πρόβλημα, όχι όμως για το συγκεκριμένο που μιλάμε).

Χμ,κοίτα δεν θα το έλεγα οτι νοσταλγώ λόγω των memes, ούτε οτι εξιδανικεύω την εποχή. Εαν και θα μπορούσα κάλλιστα να το κάνω , καθώς αρκετοί γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μέσα στην οικονομική κρίση ,η οποία ακολούθησε μετά απο αυτά τα "γαμάτα" χρόνια.

Ο λόγος που "ζηλεύω" την εποχή είναι οτι σε παγκόσμιο επίπεδο, στην περίοδο των 60s με 90s , ήταν όλα ακμαία. Η μουσική, ο κινηματογράφος, η επιστήμη και όχι μόνο... Αυτό που νοσταλγώ πιο πολύ είναι, αν και μάλλον όπως ανέφερα και πριν, το "ζηλεύω"(με την καλή έννοια πάντα) είναι πιο ορθή έκφραση, οι πιο αργοί ρυθμοί. Τώρα μπορεί να μάθεις ή να διαβάσεις κάτι απο το internet, αλλά είναι κυριολεκτικά θέμα χρόνου πριν θεωρηθεί ξεπερασμένο. Μέσα σε όλο αυτό το τρέχα, χάνουμε την ουσία των πραγμάτων. Οπότε ναι, αυτό που πιστεύω οτι έχει αλλάξει είναι ο χρόνος να καθίσουμε, να χαλαρώσουμε και να ξέρουμε οτι έχουμε 2-3 σταθερές στην ζωή μας. Αυτό η όλη τεχνολογική επανάσταση το άλλαξε. Ούτε χρόνο έχουμε , ούτε είναι πολλά πράγματα σταθερά για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να μπορεί κάποιος να τα επεξεργαστεί και να τα χωνέψει ώστε να κάνει κάτι δημιουργικό και πρωτότυπο. Όπως είπα και πριν έχουν γίνει όλα fast,crude και οι πληροφορίες time-critical.

 

[Zukov]

Χμ,κοίτα δεν θα το έλεγα οτι νοσταλγώ λόγω των memes, ούτε οτι εξιδανικεύω την εποχή. Εαν και θα μπορούσα κάλλιστα να το κάνω , καθώς αρκετοί γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε μέσα στην οικονομική κρίση που ακολουθησε μετά απο αυτά τα "γαμάτα" χρόνια.

Ο λόγος που "ζηλεύω" την εποχή είναι οτι σε παγκόσμιο επίπεδο, στην περίοδο των 60s με 90s , ήταν όλα ακμαία. Η μουσική, ο κινηματογράφος η επιστήμη... Αυτό που νοσταλγώ πιο πολύ, αν και μάλλον όπως ανέφερα και πριν το "ζηλεύω"(με την καλή έννοια πάντα) είναι οι πιο αργοί ρυθμοί. Τώρα μπορεί να μάθεις ή να διαβάσεις κάτι απο το internet, αλλά είναι κυριολεκτικά θέμα χρόνου πριν θεωρηθεί ξεπερασμένο. Μέσα σε όλο αυτό το τρέχα, χάνουμε την ουσία των πραγμάτων. Οπότε ναι, αυτό που πιστεύω οτι έχει αλλάξει είναι ο χρόνος να καθίσουμε, να χαλαρώσουμε και να ξέρουμε οτι έχουμε 2-3 σταθερές στην ζωή μας. Αυτό η όλη η τεχνολογική επανάσταση το άλλαξε. Ούτε χρόνο έχουμε , ούτε είναι πολλά πράγματα σταθερά για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα, ώστε να μπορεί κάποιος να τα επεξεργαστεί και να τα χωνέψει. Όπως είπα και πριν έχουν γίνει όλα fast,crude και οι πληροφορίες time-critical.

Ισχυει πρεπει πλεον να εισαι συνεχως σε εγρηγορση και να ανανεωνεις τη γνωση αλλιως θεωρεισαι ξεπερασμενος. Ειδικα, σε θεματα εργασιας οφείλει ο καθένας να ειναι εφοδιασμένος με τεχνολογικές δεξιότητες δεδομένης και της επικείμενης εισχώρησης του AI σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Αυτό κατα τη γνώμη μου ναι μεν δίνει κίνητρο στον άνθρωπο να μην μένει στάσιμος, από την άλλη ένα σημαντικό ποσοστό δε θα καταφέρει να συμβαδίσει με τις αλλαγές και θα μέινει περιθωριοποιημένο, γεγονός που σίγουρα θα έχει μεγάλες κοινωνικές συνέπειες.

 

[Guest 896561]

Ο λόγος που "ζηλεύω" την εποχή είναι οτι σε παγκόσμιο επίπεδο, στην περίοδο των 60s με 90s , ήταν όλα ακμαία. Η μουσική, ο κινηματογράφος, η επιστήμη και όχι μόνο...

Αυτό είναι κάτι που ζηλεύω κι εγώ, ειδικά όσον αφορά στη μουσική. Από μικρός άκουγα τραγούδια μόνο προηγούμενων εποχών από τα 90's (ούτε καν των 90's)... boomer από κούνια . Στην τελική, μήπως αυτό που είπε ο Hack3r, ότι είμαστε ένας πολιτισμός στην παρακμή του είναι μια αλήθεια που ενδόχυμα γνωρίζουμε αλλά δεν θέλουμε να παραδεχτούμε;

 

[EvanescenceQ]

Αυτό είναι κάτι που ζηλεύω κι εγώ, ειδικά όσον αφορά στη μουσική. Από μικρός άκουγα τραγούδια μόνο προηγούμενων εποχών από τα 90's (ούτε καν των 90's)... boomer από κούνια . Στην τελική, μήπως αυτό που είπε ο Hack3r, ότι είμαστε ένας πολιτισμός στην παρακμή του είναι μια αλήθεια που ενδόχυμα γνωρίζουμε αλλά δεν θέλουμε να παραδεχτούμε;

Και γιατι ο τωρινος πολιτισμος/δεκαετια οπως θες ορισε το, να ειναι της παρακμης και οχι μια προηγουμενη δεκαετια για παραδειγμα 60 ή 70 ή 80 οπου τοτε κυριαρχουσαν άλλα θεματα.
Η καθε εποχη εχει τα θετικα τα αρνητικα της, τον αντικτυπο της αν θες. Πολλες φορες ο αντικτυπος δε φαινεται την ιδια εποχη που τη βιωνει κανεις αλλά αφου περασει και γινει παρελθον.
Παντα το παρελθον εχει μια ωραια "σκονη" ωραιοποιησης, παντα θα υπαρχει αυτο το καθε περυσι και καλυτερα, παντα θα ψαχνουμε οι ανθρωποι στο παρελθον τα κλειδια του παροντος.
Οτι προηγηθηκε ειναι ο χαρτης μας ο κατευθυντηριος επομενο ειναι γιαυτο και η νοσταλγια τα κανει ολα πιο ωραια, ειδατε κι εδω το περιγραψαμε παλιοτερα υπηρχε ποιοτητα. Ναι αλλά υπηρχαν και άλλα πραγματα μαζι.
Και μια πτωση που στη μελλοντικη εποχη γινοταν ειτε ανακαμψη ειτε οπισθοδρομηση.
Εχουμε ζησει πολλα ως πλανητης.
Το παρον μας με ολα αυτα τα επιτευγματα που παλιοτερα φανταζαν scifi μονο ευοιωνο μοιαζει και οχι της καταπτωσης.
Η καταπτωση συμβαινει γιατι ο ανθρωπος δεν απεβαλλε εξολοκληρου τα αρχεγονα ενστικτα του, τον ακολουθουν παντου.
Και αυτο θα γινεται.
Επομενως το μελλον μας φανταζει απιστευτο ετσι?
Μονο αν σκεφτει κανεις τι θα δουμε και τι δεν θα προλαβουμε να δουμε.

Εδω ερχεται η κατακλειδα των ρομποτ που αναφερθηκε.. Μηπως ζωντας με αυτα εν τελει αναπληρωσουμε την όποια καταπτωση με άλλες επιλογες ευημεριας/προοδου, οτιδηποτε ετσι?
Ειναι μια πιθανοτητα να συμβει οπως το on/off button.

 

[Guest 896561]

Και γιατι ο τωρινος πολιτισμος/δεκαετια οπως θες ορισε το, να ειναι της παρακμης και οχι μια προηγουμενη δεκαετια για παραδειγμα 60 ή 70 ή 80 οπου τοτε κυριαρχουσαν άλλα θεματα.

Κοίτα, περισσότερο το είπα με βάση τη μουσική κατά πρώτο λόγο και τη λογοτεχνία κατά δεύτερο. Για αυτές τις πλευρές τις τέχνες μίλησα, που είναι αναμφίβολα τμήμα του πολιτισμού.
Τώρα σαφώς υπάρχει βελτίωση σε σχέση με το παρελθόν σε πολλά άλλα, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, η θέση της γυναίκας και εν γένει τα κοινωνικά ζητήματα, απλά, ειδικά στο κομμάτι των τεχνών, και ιδιαίτερα των συγκεκριμένων που ανέφερα, από τη δεκαετία του 90 και έπειτα έχει πέσει η ποιότητα.
Βέβαια αυτό είναι προσωπική (άρα και υποκειμενική) άποψη

 

[Samael]

Ισχυει πρεπει πλεον να εισαι συνεχως σε εγρηγορση και να ανανεωνεις τη γνωση αλλιως θεωρεισαι ξεπερασμενος. Ειδικα, σε θεματα εργασιας οφείλει ο καθένας να ειναι εφοδιασμένος με τεχνολογικές δεξιότητες δεδομένης και της επικείμενης εισχώρησης του AI σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Αυτό κατα τη γνώμη μου ναι μεν δίνει κίνητρο στον άνθρωπο να μην μένει στάσιμος, από την άλλη ένα σημαντικό ποσοστό δε θα καταφέρει να συμβαδίσει με τις αλλαγές και θα μέινει περιθωριοποιημένο, γεγονός που σίγουρα θα έχει μεγάλες κοινωνικές συνέπειες.

Ανεξάρτητα τους όποιους φόβους του κόσμου περί ρομπότ και τεχνητής νοημοσύνης , αυτό που αξίζει να αναφέρουμε είναι οτι ακόμα και αυτή η τεχνολογία εκδημοκρατίζεται με αντίτιμο την κατανόηση. Δηλαδή πολλοί άνθρωποι πρέπει να μάθουν κάποια βασικά, καθώς ολοένα και περισσότερες δουλειές όπως λες ,στον χώρο των data κυρίως, το απαιτούν. Αλλά ταυτόχρονα, λίγοι είναι αυτοί που έχουν τις κατάλληλες σπουδές ή αντιλαμβάνονται τα μαθηματικά απο πίσω. Δεν είναι τόσο κακό αυτό βέβαια, και ο ηλεκτρισμός ,χρησιμοποιούντο αρχικά χωρίς πραγματική κατανόηση της φυσικής απο πίσω. Το γεγονός οτι αποδείχθηκε τόσο αναγκαίος ώθησε σε νέες έρευνες για την καλύτερη κατανόηση του. Γιατί προφανώς όσο καλύτερα καταλαβαίνεις τι είναι αυτό που χρησιμοποιείς, τόσο πιο εύκολα μπορείς να το ενσωματώσεις σε καινούριες τεχνολογίες.

Το πρόβλημα είναι πιο πολύ πνευματικό. Ναι μεν χρησιμοποιείς το εργαλείο που θες αυτή την στιγμή, λύνεις το πρόβλημα που έχεις μπροστά σου, αλλά είναι πολύ πιθανό να μείνεις μια ζωή με την απορία. Γιατί οι δουλειές που σε πληρώνουν για τα όσα καταλαβαίνεις είναι μακράν λιγότερες απο αυτές που σε πληρώνουν βάσει του τι μπορεί να κάνεις. Και εδώ βέβαια μπορεί κάποιος να πει, και καλώς γίνεται αυτό, είναι ο ορισμός της δουλειάς ούτως η άλλως. Παράγεις έργο, και σε πληρώνω για αυτό. Και δεν θα διαφωνήσω, αλλά ο δημιουργικός εργαζόμενος που αναζητά και την κατανόηση πίσω από αυτά που κάνει, θεωρώ οτι μακροπρόθεσμα, μπορεί να αποφέρει μεγαλύτερο κέρδος συμβάλλοντας σημαντικά στην εξέλιξη της εργασίας, ή στον τρόπο που προσφέρονται υπηρεσίες ή διαφημίζονται προϊόντα. Κάποιος ο οποίος κάνει το ίδιο πράγμα δεν έχει potential για growth,κάποια στιγμή τα skills του επίσης θα ξεπεραστούν και απλά θα απολυθεί . Κανείς δεν κερδίζει απο αυτό νομίζω. Σίγουρα δεν λεω οτι παλιά τα πράγματα ήταν ρόδινα. Σε καμία περίπτωση δεν νομίζω να ίσχυε αυτό. Αλλά σίγουρα οι εργαζόμενοι είχαν περισσότερο χρόνο να είναι δημιουργικοί. Ακόμα και όταν κάνεις μια εντελώς χειρονακτική-και επομένως αργή κατά τα σημερινά δεδομένα- δουλειά, μπορεί να σκέφτεσαι πράγματα. Πως ας πούμε σκέφτεται κανείς στο μπάνιο ; Κάπως έτσι. Όλα έχουν δηλαδή την αξία τους.

Αυτό είναι κάτι που ζηλεύω κι εγώ, ειδικά όσον αφορά στη μουσική. Από μικρός άκουγα τραγούδια μόνο προηγούμενων εποχών από τα 90's (ούτε καν των 90's)... boomer από κούνια . Στην τελική, μήπως αυτό που είπε ο Hack3r, ότι είμαστε ένας πολιτισμός στην παρακμή του είναι μια αλήθεια που ενδόχυμα γνωρίζουμε αλλά δεν θέλουμε να παραδεχτούμε;

Είμαστε σε παρακμή, όπως ήταν και τότε ο κόσμος, εαν σκεφτείς φυσικά και τα όποια λάθη συνέβησαν σε αυτές τις εποχές. Ωστόσο δεν έχει σημασία μόνο το τι υφίσταται, αλλά και το πως νιώθει ο κόσμος. Για αυτό είπα οτι οι εποχές εκείνες είχαν άλλη δυναμική, και αυτό φαίνεται απο πολύ απλά πράγματα όπως η μουσική. Γενικά η κατάσταση μπορεί να είναι γτπ, αλλά εαν εσύ είσαι αισιόδοξος και χαρούμενος και έχεις ανθρώπους τριγύρω σου να σε στηρίζουν, τότε νιώθεις σαν να μπορείς να τα αντιμετωπίσεις όλα, ακόμα και τα πιο δύσκολα. Αυτό στην εποχή μας έχει χαθεί προφανώς γιατί όπως είπες, οι άνθρωποι έχουν αποξενωθεί,πολλοί είναι εντελώς μόνοι. Και η Christine τόνισε πολύ καλά, πως αυτή η αποξένωση είναι δικό μας σφάλμα, και όχι του κινητού μας. Αυτό είναι ένα άψυχο αντικείμενο, εμείς το ελέγχουμε και αποφασίζουμε εαν θα ορίζει την ζωή μας ή όχι. Οπότε η όλη αποξένωση, η απαισιοδοξία, η κατάθλιψη και άλλα πολλά...που υπάρχουν σήμερα σε έντονο βαθμό, είναι μάλλον αποτέλεσμα της κακής αξιοποίησης της τεχνολογίας, επειδή οι αλλαγές έγιναν πολύ γρήγορα. Σε τέτοιο σημείο που ούτε οι γονείς μας δεν τις γνώριζαν ώστε να μπορούν να μας ενημερώσουν κατάλληλα για τους κινδύνους και τα catches.

 

[EvanescenceQ]

Κοίτα, περισσότερο το είπα με βάση τη μουσική κατά πρώτο λόγο και τη λογοτεχνία κατά δεύτερο. Για αυτές τις πλευρές τις τέχνες μίλησα, που είναι αναμφίβολα τμήμα του πολιτισμού.
Τώρα σαφώς υπάρχει βελτίωση σε σχέση με το παρελθόν σε πολλά άλλα, όπως τα ανθρώπινα δικαιώματα, η θέση της γυναίκας και εν γένει τα κοινωνικά ζητήματα, απλά, ειδικά στο κομμάτι των τεχνών, και ιδιαίτερα των συγκεκριμένων που ανέφερα, από τη δεκαετία του 90 και έπειτα έχει πέσει η ποιότητα.
Βέβαια αυτό είναι προσωπική (άρα και υποκειμενική) άποψη

Η τεχνη να το βαλω ετσι, δηλ η μουσικη, ο κινηματογραφος, η ζωγραφικη κλπ στην εποχη μας εκφραζουν τα αδιέξοδα της σύγχρονης ζωής.
Συμφωνω με οσα λες, σιγουρα ειναι υποκειμενικο στον καθεναν πού εντοπιζει καθε φορα την ποιοτητα ομως σιγουρα για να μιλησουμε για την ποιοτητα της τεχνης πρεπει να αποδεχτουμε πρώτα την ποικιλία και τον σεβασμό προς όλα τα είδη της.
Σίγουρα η τέχνη καποιες φορες υποβαθμιζεται, γίνεται χυδαία αλλά αντανακλά την κοινωνία, είναι ένας καθρέφτης.
Δεν μπορουμε να την κουκουλωσουμε επειδη μας χαλαει την αισθητικη, θα ηταν τερμα υποκριτικο κατι τετοιο.
Υπαρχει παρακμη αλλά και σε ποια εποχη δεν υπηρχε?

 

[Guest 749981]

Μικρή παρέμβαση περί παρακμής:

Θεωρώ πως αυτά τα χρόνια είμαστε εντελώς χαμένοι όσον αφορά το πώς προσανατολιζόμαστε και πού στοχεύουμε ως ανθρωπότητα. Λείπει η φιλοδοξία, η θέληση για να πετύχουμε κάτι. Αποσκοπούμε πλέον απλά να ζήσουμε όσο πιο ανώδυνα γίνεται τα ~80 χρόνια μας ως ζωντανοί οργανισμοί.

Παλιότερα υπήρχαν παγκόσμιας εμβέλειας μορφές που έδειχαν το δρόμο και που ενέπνεαν τους ανθρώπους. Λείπει από την εποχή μας ένας Γκάντι, ένας Κένεντι, ένας Λένον κλπ.. Οι πιο επιδραστικοί άνθρωποι του σήμερα είθισται, μάλιστα, να είναι επιδραστικοί προς το χειρότερο, να μας οδηγούν σε μία ακόμα μεγαλύτερη απαισιοδοξία και σε μεγαλύτερο ιδεολογικό χάος. Ένας Elon Musk έμεινε ως πρωτοπόρος και μάλιστα υπάρχει κόσμος που τον αντιπαθεί.

Όσο η ανθρωπότητα δε θα έχει ιδεολογικούς ηγέτες θεωρώ πως θα παρακμάζει, γιατί ο άνθρωπος τροφοδοτείται από τη φιλοδοξία, τη θέληση για διάκριση και την ευχαρίστηση του να συμβάλλει κάπου και σε κάτι. Η εποχή που ζούμε αυτό δεν το δίνει με τίποτα. Απλά συμμετέχει ο καθένας μας στην παραγωγή αγαθών που δε θα καταναλώσει καν πολλές φορές και αναπαράγει το τυπικό μοτίβο ζωής "γέννηση, σπουδές, δουλειά, οικογένεια, σύνταξη, θάνατος" χωρίς να βρίσκει νόημα σε όλο αυτό.

 

[Guest 896561]

Η τεχνη να το βαλω ετσι, δηλ η μουσικη, ο κινηματογραφος, η ζωγραφικη κλπ στην εποχη μας εκφραζουν τα αδιέξοδα της σύγχρονης ζωής.
Συμφωνω με οσα λες, σιγουρα ειναι υποκειμενικο στον καθεναν πού εντοπιζει καθε φορα την ποιοτητα ομως σιγουρα για να μιλησουμε για την ποιοτητα της τεχνης πρεπει να αποδεχτουμε πρώτα την ποικιλία και τον σεβασμό προς όλα τα είδη της.
Σίγουρα η τέχνη καποιες φορες υποβαθμιζεται, γίνεται χυδαία αλλά αντανακλά την κοινωνία, είναι ένας καθρέφτης.
Δεν μπορουμε να την κουκουλωσουμε επειδη μας χαλαει την αισθητικη, θα ηταν τερμα υποκριτικο κατι τετοιο.
Υπαρχει παρακμη αλλά και σε ποια εποχη δεν υπηρχε?

Δεν κουκουλώνω καμία μορφή τέχνης, απλά δεν την ακούω, στην περίπτωση που μιλάμε για μουσική. Κοίτα, σαφώς και θεωρώ πως υπάρχουν πολύ ωραία τραγούδια και είδη μουσικής και σήμερα, απλά το mainstream περισσότερο προωθεί σκουπίδια.
Στη λογοτεχνία τώρα, και πάλι προτιμώ παλαιότερους συγγραφείς, και ιδιαίτερα στο είδος που προτιμώ (φανταστική λογοτεχνία) δεν έχει βγει κάποιος εφάμιλλος ή και ανώτερος του Τόλκιν ας πούμε. Και πολλοί σύγχρονοι κάνουν το λάθος (για μένα) να ακολουθούν τα βήματα των μεγάλων συγγραφέων και δεν κάνουν κάτι δικό τους, νέο και πρωτότυπο. Λίγες οι εξαιρέσεις, όπως Ρόουλινγκ (Χάρι Πότερ) ή Αντρέι Σακπόφσκι (The Witcher).
Σε όλα τα άλλα είδη τέχνης δεν μπορώ να πάρω εύκολα θέση γιατί λίγες σειρές και ταινίες βλέπω, αλλά, σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι βγαίνουν όμορφα πράγματα. Απλώς και εκεί κάποιες πολύ καλές σειρές τις τραβάνε με το ζόρι παραπάνω σεζόν για το κέρδος, οπότε χάνουν από ποιότητα.

 

[EvanescenceQ]

Δεν κουκουλώνω καμία μορφή τέχνης, απλά δεν την ακούω, στην περίπτωση που μιλάμε για μουσική. Κοίτα, σαφώς και θεωρώ πως υπάρχουν πολύ ωραία τραγούδια και είδη μουσικής και σήμερα, απλά το mainstream περισσότερο προωθεί σκουπίδια.
Στη λογοτεχνία τώρα, και πάλι προτιμώ παλαιότερους συγγραφείς, και ιδιαίτερα στο είδος που προτιμώ (φανταστική λογοτεχνία) δεν έχει βγει κάποιος εφάμιλλος ή και ανώτερος του Τόλκιν ας πούμε. Και πολλοί σύγχρονοι κάνουν το λάθος (για μένα) να ακολουθούν τα βήματα των μεγάλων συγγραφέων και δεν κάνουν κάτι δικό τους, νέο και πρωτότυπο. Λίγες οι εξαιρέσεις, όπως Ρόουλινγκ (Χάρι Πότερ) ή Αντρέι Σακπόφσκι (The Witcher).
Σε όλα τα άλλα είδη τέχνης δεν μπορώ να πάρω εύκολα θέση γιατί λίγες σειρές και ταινίες βλέπω, αλλά, σε γενικές γραμμές πιστεύω ότι βγαίνουν όμορφα πράγματα. Απλώς και εκεί κάποιες πολύ καλές σειρές τις τραβάνε με το ζόρι παραπάνω σεζόν για το κέρδος, οπότε χάνουν από ποιότητα.

Συμφωνω κι εγω επιλεγω το παλιο σε εκφραση τεχνης οπως το εθεσες σε μουσικη/σινεμα/λογοτεχνια χωρις να αποκλειω τους νεους δημιουργους γιατι υπαρχουν και νεοι δημιουργοι που εχουν μια αξιολογη πορεια.Μου αρεσει να βλεπω νεους δημιουργους σε ολο το ευρος της τεχνης ετσι? Γιατι δειχνουν οτι ακομα υπαρχουν ατομα που επιμενουν να πηγαινουν κοντρα σε ολη αυτην την καταπτωση αν θες.

Μικρή παρέμβαση περί παρακμής:

Θεωρώ πως αυτά τα χρόνια είμαστε εντελώς χαμένοι όσον αφορά το πώς προσανατολιζόμαστε και πού στοχεύουμε ως ανθρωπότητα. Λείπει η φιλοδοξία, η θέληση για να πετύχουμε κάτι. Αποσκοπούμε πλέον απλά να ζήσουμε όσο πιο ανώδυνα γίνεται τα ~80 χρόνια μας ως ζωντανοί οργανισμοί.

Παλιότερα υπήρχαν παγκόσμιας εμβέλειας μορφές που έδειχαν το δρόμο και που ενέπνεαν τους ανθρώπους. Λείπει από την εποχή μας ένας Γκάντι, ένας Κένεντι, ένας Λένον κλπ.. Οι πιο επιδραστικοί άνθρωποι του σήμερα είθισται, μάλιστα, να είναι επιδραστικοί προς το χειρότερο, να μας οδηγούν σε μία ακόμα μεγαλύτερη απαισιοδοξία και σε μεγαλύτερο ιδεολογικό χάος. Ένας Elon Musk έμεινε ως πρωτοπόρος και μάλιστα υπάρχει κόσμος που τον αντιπαθεί.

Όσο η ανθρωπότητα δε θα έχει ιδεολογικούς ηγέτες θεωρώ πως θα παρακμάζει, γιατί ο άνθρωπος τροφοδοτείται από τη φιλοδοξία, τη θέληση για διάκριση και την ευχαρίστηση του να συμβάλλει κάπου και σε κάτι. Η εποχή που ζούμε αυτό δεν το δίνει με τίποτα. Απλά συμμετέχει ο καθένας μας στην παραγωγή αγαθών που δε θα καταναλώσει καν πολλές φορές και αναπαράγει το τυπικό μοτίβο ζωής "γέννηση, σπουδές, δουλειά, οικογένεια, σύνταξη, θάνατος" χωρίς να βρίσκει νόημα σε όλο αυτό.

Πολυ ωραια τοποθετηση,δεν υπαρχουν εμπνευστες να εμπνευσουν τον κοσμο,εχουν χαθει οι αξιες κλπ μεσα σε ολη αυτην την καταπτωση κοινωνικη/ηθικη κλπ, ομως δεν παυουν να υπαρχουν νεοι δημιουργοι παιδια.
Το εγραψα και πριν μπορει το συνολο της τεχνης να ειναι σε πτωση,να παραπεμπει σε παρακμη ναι αλλα υπαρχουν δημιουργοι που ανοιγουν νεους δρομους αν θελετε,που επιμενουν στην ποιοτητα που επιμενουν στο οτι στεκονται εναντια σε ολη αυτην την καταπτωση.
Στο χερι μας λοιπον ειναι να βρουμε και την ποιοτητα και τις φωνες που την εκφραζουν.
Στο χερι μας ειναι να αφυπνησουμε αν θελετε και αλλους περα απο τους εαυτους μας.
Ειμαστε κομματια της κοινωνιας ναι,αλλα στο πως πορευομαστε αν θες εκει φαινεται και η διαφορα του καθενος,στο ποσο θα επιλεξει να βαλει την ποιοτητα στη ζωη του απο οπου θελει εκεινος,και στο ποσο αυτη η ποιοτητα θα αλλαξει τη ζωη του προς το καλυτερο και της κοινωνιας γενικοτερα.
Ενας ανθρωπος να αλλαξει εχει γινει ηδη ενα βημα.

 

[Guest 749981]

Πολυ ωραια τοποθετηση,δεν υπαρχουν εμπνευστες να εμπνευσουν τον κοσμο,1)εχουν χαθει οι αξιες κλπ μεσα σε ολη αυτην την καταπτωση κοινωνικη/ηθικη κλπ, ομως δεν παυουν να υπαρχουν νεοι δημιουργοι παιδια.
Το εγραψα και πριν μπορει το συνολο της τεχνης να ειναι σε πτωση,να παραπεμπει σε παρακμη ναι αλλα υπαρχουν δημιουργοι που ανοιγουν νεους δρομους αν θελετε,που επιμενουν στην ποιοτητα που επιμενουν στο οτι στεκονται εναντια σε ολη αυτην την καταπτωση.
2)Στο χερι μας λοιπον ειναι να βρουμε και την ποιοτητα και τις φωνες που την εκφραζουν.
3)Στο χερι μας ειναι να αφυπνησουμε αν θελετε και αλλους περα απο τους εαυτους μας.
Ειμαστε κομματια της κοινωνιας ναι,αλλα στο πως πορευομαστε αν θες εκει φαινεται και η διαφορα του καθενος,στο ποσο θα επιλεξει να βαλει την ποιοτητα στη ζωη του απο οπου θελει εκεινος,και στο ποσο αυτη η ποιοτητα θα αλλαξει τη ζωη του προς το καλυτερο και της κοινωνιας γενικοτερα.
Ενας ανθρωπος να αλλαξει εχει γινει ηδη ενα βημα.

1) Δεν το νομίζω, ίσα ίσα γινόμαστε πιο ηθικοί ως κοινωνία με τον καιρό. Αλλά τα μόνα κινήματα που βλέπουμε αφορούν τα κοινωνικά δικαιώματα και την οικολογία.
2) Όσο ο αλγόριθμος του youtube σου πλασάρει ότι ακούει η μάζα δεν πρόκειται.
3) Συμφωνώ, απλά το κοινό μας είναι αναγκαστικά μικρότερο από αυτό ενός πολιτικού, ενός επιστήμονα, ενός καλλιτέχνη κλπ. Τα σόσιαλ άλλαξαν τους κανόνες αλλά όχι και τελείως.
Ένιγουέι, το "αυτομαστίγωμα" και το "εμείς θα αλλάξουμε τον κόσμο" αγνοεί το πόσο αδιάφοροι είμαστε ως άνθρωποι πέραν του κοινωνικού κύκλου μας. Άμα δεν υπάρχουν πάνω μας φώτα δε μας βλέπει κανείς. Επίσης πολλοί από εμάς έχουμε το σύνορο των κοινωνικών δικαιωμάτων. Για να το ξεδιαλύνω αυτό λίγο, εννοώ πως δεν μπορούμε να επηρεάσουμε τον κόσμο σε κάτι πέραν ηθικών, οικολογικών και καθημερινών θεμάτων. Δεν είμαστε Elon Musks που έχουμε επιστημονική γνώση και επιχειρηματικά μυαλά ώστε να κατευθύνουμε τον κόσμο σε νέες προοπτικές. Ούτε είμαστε και οι γκουρού της ανθρώπινης επικοινωνίας για να αφυπνίσουμε κόσμο.

 

[epote]

Δε ξέρω αν είμαι μόνο εγώ. Να μου πείτε. Είμαι της εποχής των 90's. Και στη τέχνη στο σινεμά στη μουσική στα βίντεο games έζησα μια περίοδο ακμής. Η τέχνη είχε μια ουσία και ένα βάθος. Βλέπω σήμερα μουσικά βίντεο κλίπ και υπάρχει μια ψυχρότητα, μια έλλειψη ουσίας. οι καινούργιες ταινίες που βγαίνουν όλο sci-fi και χαζές περιπέτειες και κωμωδίες. Που είναι ένας Stanley Kubrick πχ; Ακόμα και στα παιχνίδια pc πχ fallout 1 & 2 υπήρχε μια καλτίλα, μια απεικόνιση της μαυρίλας και του σκοταδισμού από την εποχή του ψυχρού πολέμου. Μια γοητεία. Στην εποχή μας θέλουμε να καταργήσουμε ακόμα και το χαρτί και να τα έχουμε όλα μηχανικά, ηλεκτρονικά. Με τα διάφορα i-pad που κυκλοφορούν.

Τι πιστεύετε; Λέτε για όλα αυτά να φταίει η τρέχουσα τεχνολογική επανάσταση που διανύουμε; Η μήπως είναι όλα αυτά ιδέα μου;

ειναι ιδεα σου:

Rosy retrospection - Wikipedia

en.wikipedia.org

 

[Luke.]

Γενικά επικρατεί η άποψη πως τα ρομπότ θα μας υπηρετούν για πάντα. Για αυτό και αυτά που έχουν βγει μέχρι στιγμής είναι ένας μάγειρας, ένας καθαριστής, ο U.S.A army φτιάχνει πολεμιστές κ.ο.κ. όμως δεν πιστεύω πως θα γίνει αυτό. Κάποια στιγμή τα ρομπότ θα αποκτήσουν συνείδηση, μνήμη επομένως και ψυχή και θα αρχίσουν να ζητούν να είναι ισότιμα μέλη της κοινωνίας. Μη βλέπετε μόνο τα ρομπότ από μέταλλο και έχετε συγκεκριμένα πράγματα στο νου σας. Στο μέλλον τα ρομπότ θα εξελιχθούν πολύ. Θα αποτελούν και αυτά μια μοναδική ευφυία.
Είχε βγει και μια ταινία sci-fi με τον Robin Williams που ήταν ρομπότ, έγινε σεβαστός για την ευφυία του και τελικά έκανε αίτηση για να γίνει άνθρωπος.

 

[Guest 890013]

Γενικά επικρατεί η άποψη πως τα ρομπότ θα μας υπηρετούν για πάντα. Για αυτό και αυτά που έχουν βγει μέχρι στιγμής είναι ένας μάγειρας, ένας καθαριστής, ο U.S.A army φτιάχνει πολεμιστές κ.ο.κ. όμως δεν πιστεύω πως θα γίνει αυτό. Κάποια στιγμή τα ρομπότ θα αποκτήσουν συνείδηση, μνήμη επομένως και ψυχή και θα αρχίσουν να ζητούν να είναι ισότιμα μέλη της κοινωνίας. Μη βλέπετε μόνο τα ρομπότ από μέταλλο και έχετε συγκεκριμένα πράγματα στο νου σας. Στο μέλλον τα ρομπότ θα εξελιχθούν πολύ. Θα αποτελούν και αυτά μια μοναδική ευφυία.
Είχε βγει και μια ταινία sci-fi με τον Robin Williams που ήταν ρομπότ, έγινε σεβαστός για την ευφυία του και τελικά έκανε αίτηση για να γίνει άνθρωπος.

jedAI master Luke.

 

[Luke.]

Εχετε ακούσει που όλη η ερευνητική προσπάθεια των Η.Π.Α ας πούμε εστιάζεται τη σήμερον στο τομέα της ρομποτικής; Λένε οτι θα ανακαλύψουν πειραματικά μοντέλα για διάφορες απορίες με τη βοήθεια A.I και θα δοκιμάσ(ζ)ουν αυτά τα μοντέλα πάλι με A.I. Το A.I υποτίθεται μπορεί και εξελίσσεται ες αεί. Και θα δώσει απαντήσεις. Μάλλον θα τα καταφέρουν να ανατιναχθούμε! Εχω καταλάβει καλά;

 

[Nick890]

Εχετε ακούσει που όλη η ερευνητική προσπάθεια των Η.Π.Α ας πούμε εστιάζεται τη σήμερον στο τομέα της ρομποτικής; Λένε οτι θα ανακαλύψουν πειραματικά μοντέλα για διάφορες απορίες με τη βοήθεια A.I και θα δοκιμάσ(ζ)ουν αυτά τα μοντέλα πάλι με A.I. Το A.I υποτίθεται μπορεί και εξελίσσεται ες αεί. Και θα δώσει απαντήσεις. Μάλλον θα τα καταφέρουν να ανατιναχθούμε! Εχω καταλάβει καλά;

The story of Neuralink: Elon Musk's AI brain-chip company that has implanted its first chip into a human patient

Neuralink's tech could help study and treat neurological disorders. Musk also claims it could one day meld human consciousness with AI.

www.google.com

Σε κάνα 5-10 χρόνια θα είναι ωραίο αυτό .Έχει περάσει επιτυχώς δοκιμασία σε μαϊμού