Ομιλείτε Ελληνικά

[MissKit]

Η λέξη frappé όπως και η λέξη café είναι γαλλικές.
Εγώ αναρωτιέμαι. Γιατί να λέμε οι καφέδες αλλά όχι οι φραπέδες; (ο διορθωτής μου το κοκκίνισε το δεύτερο, ενώ το πρώτο όχι) Και η πόρτα ξένη λέξη είναι, αλλά κανείς δε λέει "άνοιξε όλες τις πόρτα".

Νομίζω πως χρειάζεται να περάσει χρόνος μέχρι να θεωρήσουμε μια ξένη λέξη δική μας και να τη χρησιμοποιούμε ως ελληνική. Αυτό με το φραπέ δεν έχει γίνει ακόμη, όπως και με άλλες λέξεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[tsarachaf]

Στην κοινωνια εχει ηδη γινει... Διοτι μπορεις απλα να ακουσεις πως το λενε... Απλα ακομη στα "επισημα" εγγραφα δεν ειναι αποδεκτο...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jj!]

Έχω την εντύπωση, ότι ο καφές είναι γένους αρσενικού και στα γαλλικά

Ενώ, το φραπέ είναι γένους ουδετέρου

Βέβαια, δεν είμαι σίγουρος (κάνω γερμανικά)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Χριστιάννα ^^]

Η λέξη "ευδαιμονία"... Οι περισσότεροι ξέρουμε ότι σημαίνει ευτυχία.Ένας άσχετος άνετα όμως θα μπορούσε να το συνδυάσει με την λέξη "δαίμονας" και να καταλήξει σε τελείως διαφορετικό αποτέλεσμα. Μιλάω για τόσο γελοίο θέμα γιατί υπάρχει μια μικρή πιθανότητα, μικρή λέω μην φανταστείς, να με θεωρείς έτσι.

Βεβαια οσον αφορα το ειπωθηκε ειναι παθητικος αοριστος Β΄

Και επειδη εγω κανω πολυ ευκολα τον συνηγορο του διαβολου...
Η ευδαιμονια ειναι πολυ ιδιαιτερη λεξη, οπως συμβαινει και με αρκετες αλλες... Οποτε ηταν πολυ ατυχες παραδειγμα...

Ενώ σχολίασες ορθά την ευδαιμονία δεν μπήκες στον κόπο να εξηγήσεις γιατί ήταν άστοχο το παράδειγμα. Ας το κάνω λοιπόν εγώ, που τα έχω και πρόχειρα στην μνήμη μου από τα Ηθικά Νικομάχεια που έγραφα διαγώνισμα.

(Το απόσπασμα είναι από το βιβλίο του ΟΕΔΒ Αρχαία Ελληνικά/Φιλοσοφικός Λόγος δοσμένο ελεύθερα, γιατί είπαμε, παπαγαλία η θεωρητική, αλλά μην τρελαθούμε )

Στο πρώτο βιβλίο των Ηθικών Νικομαχείων, που πήραν το όνομά τους από τον πατέρα ή γιό (Νικόμαχο) του Αριστοτέλη, που πέθανε όταν ήταν έφηβος, ο φιλόσοφος μίλησε διεξοδικά για το αγαθό που επιδιώκουν με τις πράξεις τους οι άνθρωποι (το ανώτατο πάντων των πρακτών αγαθών). Έδωσε στο αγαθό αυτό την ονομασία ευδαιμονία και προσπάθησε να καθορίσει τη φύση και το περιεχόμενό του.

Ο όρος ευδαιμονία, όπως δείχνουν και τα συστατικά του, σήμαινε αρχικά η εύνοια του δαίμονος, του θείου, βρισκόταν, επομένως αυτός ο όρος πολύ κοντά σε εκείνον της ευτυχίας, καθώς και εκεί (στην ευτυχία) όπως και εδώ (στην ευδαιμονία) εννοείται κάτι που ο άνθρωπος δεν μπορεί να το πετύχει μόνος του, αλλά πρέπει για να το αποκτήσει να το ζητήσει με προσευχή από το θεό.
Βέβαια, ο όρος αυτός είχε μια περίεργη σημασιακή εξέλιξη. Ήδη ο Ηράκλειτος, ο μεγάλος Εφέσιος σοφός που έζησε γύρω στα 500 πχ. είχε πει "ήθος ανθρώπω δαίμον" δηλαδή, δαίμων για τον άνθρωπο δεν είναι παρά ο χαρακτήρας του. Ο Δημόκριτος, ο ατομικός φιλόσοφος του 4ου/5ου αι.π.Χ. είχε γράψει "ευδαιμονίη ψυχής και κακοδαιμονίη" που πάει να πει πως η ευδαιμονία και η κακοδαιμονία είναι υπόθεση της ψυχής, ενώ σε ένα άλλο απόσπασμα αναφέρει "ευδαιμονίη ουκ εν βοσκήμασιν οικεί ουδέ εν χρυσώ, ψυχή οικητήριον δαιμόνος", που πάει να πει πως η ευτυχία δεν σχετίζεται ούτε με τα πολλά κοπάδια ούτε με το χρυσάφι, αλλά ο δαίμων (η ευτυχία πιθανώς και η δυστυχία) κατοικούν στην ψυχή. Όλα αυτά θέλουν να πούν ακριβώς πως όσα ο άνθρωπος περίμενε από τον δαίμονα, από το θείο, τα έχει στην πραγματικότητα μέσα του. Όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν την ευδαιμονία, εξαρτάται όμως από τις πράξεις τους το αν θα φτάσουν σε αυτή. Όλα τα παραπάνω θα πρέπει να ήταν καθοριστικά στη σκέψη του Αριστοτέλη, με αποτέλεσμα τον ορισμό της ευδαιμονίας στο τέλος του πρώτου βιβλίου των Ηθικών Νικομαχείων του: "η ευδαιμονία εστί ψυχής ενέργεια, η κατ' αρετήν τελείαν". Ενέργεια, λοιπόν η ευδαιμονία και όχι κατάσταση και μάλιστα ενέργεια της ψυχής του ανθρώπου με τους κανόνες της τέλειας αρετής.

Η λέξη frappé όπως και η λέξη café είναι γαλλικές.
Εγώ αναρωτιέμαι. Γιατί να λέμε οι καφέδες αλλά όχι οι φραπέδες; (ο διορθωτής μου το κοκκίνισε το δεύτερο, ενώ το πρώτο όχι) Και η πόρτα ξένη λέξη είναι, αλλά κανείς δε λέει "άνοιξε όλες τις πόρτα".

Νομίζω πως χρειάζεται να περάσει χρόνος μέχρι να θεωρήσουμε μια ξένη λέξη δική μας και να τη χρησιμοποιούμε ως ελληνική. Αυτό με το φραπέ δεν έχει γίνει ακόμη, όπως και με άλλες λέξεις.

Frapper στα γαλλικά σημαίνει χτυπάω, η λέξη frappé, σαν ουσιαστικό στα γαλλικά δεν υπάρχει στο λεξικό, τουλάχιστον στο le robert που έχω και έψαξα (οπότε αυτό που λες jj από πανω δεν υφίσταται, αφού δεν υπάρχει η λέξη, δεν έχει γένος). Επομένως, μάλλον είναι επινόηση ελληνική και όχι ακριβές δάνειο από την γαλλική. Άλλωστε είναι 100% ελληνικός καφές έτσι δεν είναι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[νατ]

η λεξη ταρατσα απο που προερχεται;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

η λεξη ταρατσα απο που προερχεται;;

Το λεξικό μου στην ετυμολογία λέει [<ιταλ. terrazza].

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MissKit]

Frapper στα γαλλικά σημαίνει χτυπάω, η λέξη frappé, σαν ουσιαστικό στα γαλλικά δεν υπάρχει στο λεξικό, τουλάχιστον στο le robert που έχω και έψαξα (οπότε αυτό που λες jj από πανω δεν υφίσταται, αφού δεν υπάρχει η λέξη, δεν έχει γένος). Επομένως, μάλλον είναι επινόηση ελληνική και όχι ακριβές δάνειο από την γαλλική. Άλλωστε είναι 100% ελληνικός καφές έτσι δεν είναι;

Η πηγή μου σχετικά με το φραπέ. Δεν ξέρω κάτι παραπάνω από αυτά που γράφουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

To ξέρατε ότι το σωστό είναι φλιτζάνι;
Εγώ όχι.

Μπορεί να μου πει κάποιος τη διαφορά με το καταρχήν και καταρχάς;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[JaneWin]

Το καταρχήν είναι η λανθασμένη έκφραση του καταρχάς.Τουλάχιστον έτσι μας είπαν στο σχολείο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[JosefK]

Το καταρχήν είναι η λανθασμένη έκφραση του καταρχάς.Τουλάχιστον έτσι μας είπαν στο σχολείο

Με το τσιγγέλι σας τα λέει ο/η φιλόλογος στο σχολείο, βαριόταν να σας πει και τι ακριβώς σημαίνει το καθένα;

Αν θυμάμαι καλά το καταρχήν σημαίνει "σύμφωνα με τις βασικές αρχές", το συνθετικό "αρχή" έχει την έννοια του κανόνα, δεν έχει χρονική σημασία. Δηλαδή αν πουμε "καταρχήν συμφωνήσαμε" δεν εννουούμε "αρχικά συμφωνήσαμε" αλλά "συμφωνήσαμε ως προς τα βασικά".
Για να πούμε ότι κάτι έγινε χρονικά πρώτο χρησιμοποιούμε το καταρχάς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MissKit]

Τέσσερις ακόμη λέξεις που μπερδεύουμε και χρησιμοποιούμε λάθος, μιας που τα πιάσαμε κι αυτά.

απλά - απλώς
απλά: με απλό τρόπο
π.χ. Ντύθηκε απλά και πήγε για καφέ.

απλώς: έχει την έννοια του μόνο
π.χ. Δε θέλω να επεκταθώ, απλώς το αναφέρω.

Συνηθίζουμε να χρησιμοποιούμε το απλά παντού ξεχνώντας το απλώς για κάποιο περίεργο λόγο.

ιδιαίτερα - ιδιαιτέρως

ιδιαίτερα(επίρρημα, όχι το επίθετο): σε μεγάλο βαθμό
π.χ. Χαίρομαι ιδιαίτερα που μου τηλεφώνησες!

ιδιαιτέρως: κατ' ιδίαν
π.χ. Όχι εδώ σας παρακαλώ, θα προτιμούσα να σας πω ιδιαιτέρως.

Κι εδώ έχω παρατηρήσει σύγχυση. Έχουμε μια τάση να χρησιμοποιούμε το ιδιαιτέρως, ίσως γιατί ακούγεται πιο ωραία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici]

To ξέρατε ότι το σωστό είναι φλιτζάνι;
Εγώ όχι.

Μπορεί να μου πει κάποιος τη διαφορά με το καταρχήν και καταρχάς;

σε λεξικά της δεκαετίας του 60 αναφέρεται ως φλι(ν)τζάνι (ξένη λέξη) ο κύαθος
σε λεξικά της δεκαετίας του 80 αναφέρεται ως φλιτζάνι ή φλιντζάνι και φλυτζάνι (τούρκικη λέξη filcan) το κύπελλο η κούπα
σε λεξικά της δεκαετίας του 90 αναφέρεται ως φλιτζάνι

όπως κάποτε λέγαμε κλασσικός ενώ πλέον λέμε κλασικός.....στην ελληνική γλώσσα επειδή υπάρχουν και λέξεις δάνεια ή ξένες λέξεις ή όπως αλλιώς λέγονται που προσαρμόζονται και εξελίσσονται όπως η νέα γραμματική του Μπαμπινιώτη που όρισε κάποιους νέους κανόνες στο τι τελικά θα γράφουμε..... σε λίγα ή πολλά χρόνια θα έρθει κάποιος άλλος επιστήμονας μαζί με μια άλλη ομάδα και πάλι θα εξελίξει τη γραμματική της ελληνικής γλώσσας.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jj!]

To ξέρατε ότι το σωστό είναι φλιτζάνι;
Εγώ όχι.

Εγώ όταν είχα γράψει φλιτζάνι, η καθηγήτρια το διόρθωσε και έγραψε "φλυτζάνι"

Βέβαια, επειδή εγώ σχεδόν ποτέ δεν έκανα ορθογραφικά λάθη στις εκθέσεις και στα κείμενά μου, το έκανα ολόκληρο θέμα

Τελικά, ψάξαμε στα λεξικά της βιβλιοθήκης όπου γραφόταν ως "φλιτζάνι"

Τι είναι σωστότερο; "Συγγνώμη" ή "Συγνώμη";

Εγώ το γράφω "Συγγνώμη", που είναι και ορθότερο, καθώς γίνεται αναδιπλασιασμός. Συν+γνώμη=Συγγνώμη, όπως συν+γράφω=συγγράφω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Boom]

Συγγνώμη είνα το σωστό.
Το συγνώμη είναι δεκτό ως απλοποίηση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MissKit]

Οι άνθρωποι από ανέκαθεν θεωρούν τις γυναίκες έστω και υποσυνείδητα κατώτερες (π.χ. μια γυναίκα χειρούργος δεν αντιμετωπίζεται θετικά ακόμα και αν είναι ικανότατη). .

Θα έχουν ειπωθεί, αλλά επανάληψις μήτηρ πάσης μαθήσεως. Κάποιοι δεν τα θυμούνται.

Η κατάληξη -θεν στην αρχαία σημαίνει από. Έτσι όποια λέξη χρησιμοποιούμε και ενέχει αυτή την κατάληξη σημαίνει από + τη λέξη που χρησιμοποιούμε ως πρώτο συνθετικό.
π.χ. Ανέκαθεν = από πάντα
παιδιόθεν = από παιδί
κ.ο.κ.

Το ουσιαστικό του ρήματος χειρουργώ είναι χειρουργός και όχι χειρούργος. Το ίδιο ισχύει και όταν είναι σύνθετο.
π.χ. καρδιοχειρουργός και όχι καρδιοχειρούργος

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici]

ότι τονίζεται σε -ούργος δηλώνει το κακό κακούργος και όχι κακουργός
ότι τονίζεται σε -ουργός δηλώνει το καλό χειρουργός και όχι χειρούργος
είναι ενας εύκολος τρόπος για να το θυμάστε.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MissKit]

Κι εδώ έρχεται ο μικρός φωστήρας να πει:
Κυρία η μαμά μου έκανε εγχείρηση και ο γιατρός ήταν κακός, αυτός είναι χειρούργος!

Ωραίο τρικ πάντως.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Κτήριο ή κτίριο; Η wikipedia λέει:

Υπάρχουν δύο κύριες ετυμολογικές εκδοχές, οι οποίες αναφέρονται στην εκτενή βιβλιογραφία και αρθρογραφία σχετικά με τη λέξη: 1) κτήριο < ελνστ. εὐκτήριον, από το επίθ. εὐκτήριος «οίκος προσευχής», και 2) κτήριο < αρχ. οἰκητήριον (με σίγηση του ατόνου αρκτικού φωνήεντος και συγκοπή). Όποια από τις δύο εκδοχές και αν ισχύει, η ετυμολογική αρχή οδηγεί στη γραφή κτήριο (με -η-)[1]. Εντούτοις, είναι εύλογο ότι στη σημασία τής λέξης έχει επιδράσει παρετυμολογικά το ρ. κτίζω, χωρίς ωστόσο να αποτελεί τμήμα τής αλυσίδας τού ετύμου. Για τον λόγο αυτόν συνηθίζεται επίσης η απλούστερη γραφή κτίριο (με -ι-)[2], η οποία δεν έχει ετυμολογική βάση. Το ζήτημα παραμένει ρευστό και τα σύγχρονα λεξικά καταχωρίζουν και τις δύο γραφές.

Εσείς πώς το γράφετε; Εμένα μου κάθεται πιο καλά με ι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MissKit]

Με η.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[jj!]

Κι εγώ "κτήριο" γράφω Το λεξικό έχει και τις δύο λέξεις. Στη λέξη "κτίριο" λέει: βλ. κτήριο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.