Παιδική ηλικία

Nathanail22

Νεοφερμένος

Η Nathanail22 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 118 μηνύματα.
Η δικη σου συμπεριφορα και η θεση η οποια προσπαθει να βρεις πιστευεις οτι θα σε μαθει να εκλογικευεις καταστασεις ,να μαθεις να οριζεις εσυ τις σκεψεις σου και οχι το υποσυνειδητο αυτες ωστε να ζεις με ολο αυτο που σε βασανιζει αλλα να μην του δινεις τοσο μεγαλη σημασια ακομα και σημερα και να σε ταλαιπωρει
Όταν υπάρχει μη αποδεκτή συμπεριφορά προσπαθώ να μην εστιασω εκεί αλλά στο τι υπάρχει από πίσω, στις προηγούμενες στιβαδες. Πάντα κάτι υπάρχει. Πχ αν κάποιος μου φωνάξει η μιλήσει προσβλητικά δεν στέκομαι εκεί. Αυτόματα μου έρχεται στο μυαλό ότι κάτι του συμβαίνει και είναι σε απόγνωση και το εκφράζει έτσι. Τώρα στην συγκεκριμένη περίπτωση, έχω δώσει κάποιες ερμηνείες που σχετίζονται με το πως έχουν μεγαλώσει οι ίδιοι οι γονείς κλπ
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Πως γινεται να νιωσει κατι τετοιο ενας ανθρωπος οταν εχει βαθια ριζομενο ενα τετοιο τραυμα και δεν εχει καταφερει να το φερει στα μετρα του ωστε να μην του επισκειαζει την οποια χαρα ?
Δεν είμαι μόνιμα στην κατάσταση που περιέγραψα στο πρώτο μου κείμενο ούτε σκέφτομαι το τραυμα μου εμμονικα. Εστιάζω στην φροντίδα του εαυτου μου σε καθημερινή βάση πλέον. Έστω λίγα λεπτά τις ημέρες που εχω φουλ απαιτητικό προγραμμα. Απο εμένα αντλώ ζωή και παίρνω χαρά!
 
Τελευταία επεξεργασία:

Εχέμυθη

Περιβόητο μέλος

Η Εχέμυθη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 5,863 μηνύματα.
Νιώθω ότι η παιδική μου ηλικία είχε ελάχιστες σημαντικές αναμνήσεις και απροσδιοριστα συναισθηματα προς την οικογένεια μου.
Η συναισθηματική παραμεληση σκάει στην επιφάνεια σήμερα και δημιουργεί ταραχη στα έσω μου.
Θέλω να πιστεύω ότι με δουλειά θα αλλάξει η στάση μου όμως η πραγματικότητα είναι αυτή και δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να νιώσει διαφορετικά και να το αποδεχτεί ολοκληρωτικά χωρίς να τον επηρέαζει στο ελάχιστο..
Βουρ για ψυχοθεραπεία χθες! Η παιδική μας ηλικία επηρεάζει φουλ τη συμπεριφορά μας στο σήμερα και όλα αυτά που νιώθεις το πιθανότερο είναι να σχετίζονται με αυτά που έζησες τότε. Το λέω με φουλ φιλική διάθεση, μην παρεξηγηθω
 

Guest 528707

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Όταν υπάρχει μη αποδεκτή συμπεριφορά προσπαθώ να μην εστιασω εκεί αλλά στο τι υπάρχει από πίσω, στις προηγούμενες στιβαδες. Πάντα κάτι υπάρχει. Πχ αν κάποιος μου φωνάξει η μιλήσει προσβλητικά δεν στέκομαι εκεί. Αυτόματα μου έρχεται στο μυαλό ότι κάτι του συμβαίνει και είναι σε απόγνωση και το εκφράζει έτσι. Τώρα στην συγκεκριμένη περίπτωση, έχω δώσει κάποιες ερμηνείες που σχετίζονται με το πως έχουν μεγαλώσει οι ίδιοι οι γονείς κλπ
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Αμυνα ?

Δεν είμαι μόνιμα στην κατάσταση που περιέγραψα στο πρώτο μου κείμενο ούτε σκέφτομαι το τραυμα μου εμμονικα. Εστιάζω στην φροντίδα του εαυτου μου σε καθημερινή βάση πλέον. Έστω λίγα λεπτά τις ημέρες που εχω φουλ απαιτητικό προγραμμα. Απο εμένα αντλώ ζωή και παίρνω χαρά!
Και πολυ καλα κανεις αλλα σε προβληματιζει εντονα αυτο που συζηταμε παρ ολο την δουλιτσα που κανεις με τον θεραπευτη σου αλλα και μονη σου ;)

Με μπερδευεις λιγακι ..απο την μια μας λες οτι ολο αυτο δεν σε κανει να χαρεις και απο την αλλη προσπαθεις να το διακιολογησεις :hmm:
 

Nathanail22

Νεοφερμένος

Η Nathanail22 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 118 μηνύματα.
Αμυνα ως προς τι??
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Αμυνα ?


Και πολυ καλα κανεις αλλα σε προβληματιζει εντονα αυτο που συζηταμε παρ ολο την δουλιτσα που κανεις με τον θεραπευτη σου αλλα και μονη σου ;)

Με μπερδευεις λιγακι ..απο την μια μας λες οτι ολο αυτο δεν σε κανει να χαρεις και απο την αλλη προσπαθεις να το διακιολογησεις :hmm:
Είμαι λιγάκι ανυπομονη
Τι προσπαθώ να δικαιολογήσω?? Τι δεν με κάνει να χαρώ??
 

Guest 528707

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Αμυνα ως προς τι??
Σε αυτό που ανεφερες ...

Φοβάσαι τις φωνές?
Σε τρομάζουν ?
Τι θεωρείς όταν λες με φωνάζει κάποιος, σου μιλά πιο έντονα?

Γιατί αδιαφορεις ενώ πριν είσαι σε διάλογο μαζί του?
 

Nathanail22

Νεοφερμένος

Η Nathanail22 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 118 μηνύματα.
Σε αυτό που ανεφερες ...

Φοβάσαι τις φωνές?
Σε τρομάζουν ?
Τι θεωρείς όταν λες με φωνάζει κάποιος, σου μιλά πιο έντονα?

Γιατί αδιαφορεις ενώ πριν είσαι σε διάλογο μαζί του?
Α εννοείς στην φροντίδα του εαυτου. Ναι κοίτα θα μπορούσε να ειναι άμυνα αλλά δεν το νιώθω έτσι. Πιστευω ότι αν ήταν άμυνα θα είχα και έναν εσωτερικό θυμό μέσα μου ως προς την κατάσταση αλλά αυτό έχει φύγει εδώ και αρκετό καιρό.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Φοβάσαι τις φωνές?
Σε τρομάζουν ?
Τι θεωρείς όταν λες με φωνάζει κάποιος, σου μιλά πιο έντονα?

Γιατί αδιαφορεις ενώ πριν είσαι σε διάλογο μαζί του?
Ναι αν κάποιος μου μιλήσει πιο έντονα.
Έχει τύχει να με ταράξουν οι φωνές αλλά δεν αντιδρώ με τον ίδιο τρόπο, δεν μου βγαίνει.
Είπα εγώ ότι αδιαφορώ? Μάλλον το αντίθετο αφού γράφω ότι σκέφτομαι τι μπορεί να υπάρχει από πισω
 

Guest 528707

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Αμυνα ως προς τι??
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:


Είμαι λιγάκι ανυπομονη
Τι προσπαθώ να δικαιολογήσω?? Τι δεν με κάνει να χαρώ??
Ναι αυτό..
Στο αρχικό σου μηνύματα έκανες λόγο για συναισθήματα που σου σκάνε και δεν μπορείς να χαρείς..

Οπότε πως μπορείς να λες οτι εισαι καλά και εστιάσεις στην φροντίδα του ευατου σου γιατί αντλείς δύναμη από εσένα ενώ εσύ παραδέχεσαι στα πρώτα μηνύματα σου ότι δεν είσαι καλά και ότι δεν μπορείς να το ξεπερασεις -διαχειριστής...

Εδώ σου λέω ότι με μπερδεύεις..
ειναι δύο τελείως αντιφατικές καταστάσεις..

κάτι μας ενοχλεί, άλλοτε πολυ και αλλοτε λίγο.
από την στιγμή που το συζητας τόσο και αντιλαμβαμεσαι ότι είναι ικανό να σε επηρεάζει στην ζωή σου δεν το αμελης ...
Α εννοείς στην φροντίδα του εαυτου. Ναι κοίτα θα μπορούσε να ειναι άμυνα αλλά δεν το νιώθω έτσι. Πιστευω ότι αν ήταν άμυνα θα είχα και έναν εσωτερικό θυμό μέσα μου ως προς την κατάσταση αλλά αυτό έχει φύγει εδώ και αρκετό καιρό.
Όχι καμία σχέση..

Αμυνα εννοώ μπροστά στις φωνές των άλλων..
Σου είπα...
Τι θεωρείς εσύ φωνές ,κάποιον που μιλάει πολύ έντονα με κινήσεις ή κάποιον που μιλά λίγο παραπάνω δυνατά σε μια συζήτηση σας...
 

Nathanail22

Νεοφερμένος

Η Nathanail22 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 118 μηνύματα.
Στο αρχικό σου μηνύματα έκανες λόγο για συναισθήματα που σου σκάνε και δεν μπορείς να χαρείς..
Είπα ότι μου προκαλούν ταραχη. Δεν είμαι σε μόνιμη κατάσταση έτσι προφανώς. Χαρά νιώθω αλλά υπάρχουν διακυμάνσεις
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

Οπότε πως μπορείς να λες οτι εισαι καλά και εστιάσεις στην φροντίδα του ευατου σου γιατί αντλείς δύναμη από εσένα ενώ εσύ παραδέχεσαι στα πρώτα μηνύματα σου ότι δεν είσαι καλά και ότι δεν μπορείς να το ξεπερασεις -διαχειριστής...
Δεν είναι ακριβώς έτσι. Μην βιάζεσαι να βγάλεις συμπερασματα. Δεν είπα πουθενα ότι είναι μόνιμη κατασταση αλλά ότι σκάνε διαφορά διάσπαρτα και ΑΥΤΉ ΤΗ ΣΤΙΓΜΉ είμαι συναισθηματικά φορτισμένη. Εχεις μια τραυματική εμπειρία ενα τρακάρισμα έναν σεισμό, ήσουν κάπου εγκλωβισμενος, είδες να φεύγει άνθρωπος μπροστά σουκλπ. Θα σου σκάσουν εικόνες ακόμα και να το δουλεύεις, θα πάρει χρόνο πιστεύω να μην συνδέεις το γεγονός που βίωσες με κάτι που μπορεί να στο θυμησει στο τωρα
 
Τελευταία επεξεργασία:

Εχέμυθη

Περιβόητο μέλος

Η Εχέμυθη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 5,863 μηνύματα.
Αμυνα ως προς τι??
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:


Είμαι λιγάκι ανυπομονη
Τι προσπαθώ να δικαιολογήσω?? Τι δεν με κάνει να χαρώ??
Μάναμ ο, τί καί να σού πούμε εδώ δε θά βγάλεις άκρη. Μην εμπιστεύεσαι σε παρακαλώ πολύ τόν κάθε άκυρο το σε ένα φόρουμ. Κλείσε ραντεβού με έναν ψυχολόγο να τα συζητήσεις. Εδώ πέρα ο, τί και να σου πει κανείς μπορεί να είναι λάθος ή τέλος πάντων δε θά σε βοηθήσει.
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Guest 528707

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Ξαναδιάβασε τα αρχικά μηνύματα μου και θα δεις ότι σου μιλώ για χρόνο και δουλειά..
Και μάλιστα σε κάποιους περιπτώσεις αυτός ο χρόνος διαρκει και χρόνια..

Οπότε εγώ μιλάω βάση τα λεγόμενα σου ,συζήτηση κάνουμε κανένα συμπέρασμα ;)

Απλά εγώ πλεον σου λέω συνέχιζε να δουλειές μέχρι η τελευταία σου σχέση δεν σου προκαλεί το παραμικρό από αυτό που μας λες ,ακόμα και αν αυτό διαρκεί πέντε λεπτά την μέρα..

Καμία φορά αυτά τα πέντε λεπτά είναι ικανά για το οποιοδήποτε πισωγύρισμα...
Πολύ πολύ δουλειά και ειναο σίγουρη θα τα καταφέρεις ;)
 

Nathanail22

Νεοφερμένος

Η Nathanail22 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 118 μηνύματα.
Ξαναδιάβασε τα αρχικά μηνύματα μου και θα δεις ότι σου μιλώ για χρόνο και δουλειά..
Και μάλιστα σε κάποιους περιπτώσεις αυτός ο χρόνος διαρκει και χρόνια..
Δεν διαφωνώ. Θα πάρει χρόνια η θεραπεία μου, I know.
 

Guest 528707

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Εχέμυθη

Περιβόητο μέλος

Η Εχέμυθη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 5,863 μηνύματα.
Φιλική συμβουλή προς την κοπέλα που άνοιξε το θέμα, αν κάτι πρέπει να κρατήσεις από όλα αυτά που γράφτηκαν είναι ότι θά σού έκανε απίστευτα καλό να κάνεις ψυχοθεραπεία. Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία με προβλήματα στο παρόν και στην παιδική ηλικία και γενικά μπορείς να βελτιώσεις κάποιες καταστάσεις.
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

Nathanail22

Νεοφερμένος

Η Nathanail22 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 118 μηνύματα.
Δυστυχώς ή ευτυχώς τα παιδικά βιώματα μας ακολουθούν για μια ζωή θέλουμε δε θέλουμε.
Στην καθημερινότητα μας βγάζουμε ασυναίσθητα συμπεριφορές γιατί έτσι τις έχουμε.μαθει κι ας μη συμφωνούμε με αυτές γιατί πολύ απλά έχουν εντυπωθει στο ασυνείδητο απο τότε που ήμαστε μωρα.
Το θέμα είναι οτι η ανατροφή που έχουν επιλέξει για εμας καθορίζει τον χαρακτήρα που θα έχουμε ως παιδιά και ενήλικες καθώς χτίζεται σιγά σιγά με τα χρόνια..Είναι τρομακτικό το ότι κάποιος άλλος αποφασίσει για εμάς και μας βάζει ας πούμε σε έναν συγκεκριμένο δρόμο, αυτόν που εκείνος πιστεύει ότι είναι ο καλύτερος.Αλλά καλύτερος για ποιον? Για εκείνον η για το παιδί του?
Θα ήταν ωραία η περίπτωση που ο γονείς θα ήταν περισσότερο παρατηρητες και λιγότερο οι άνθρωποι που θα έπαιρναν αποφάσεις χωρίς να υπολογίζουν το παιδί τους και να σέβονταν την μοναδικοτητα να ενθαρρυναν και να "έβλεπαν" τα θέλω του παιδιού τους. . Και αντε μετά να αρχίσεις να μαθαίνεις τις πλευρές σου που δεν γνωρίζεις και να μπεις στην διαδικασία να αλλάξεις ότι σου έχουν "φορεσει".
Aνατριχιαζω όταν ακούω γονείς να λένε ότι έχουν μεγαλώσει τα παιδιά τους άψογα.. Και δεν εννοώ χωρίς λάθη αλλά κρατοντας τα κοντά τους μια ζωή κυρίως συναισθηματικά και καλλιεργωντας τους έμμεσα το αίσθημα της περιβόητη υποχρέωσης προς τους ανθρώπους που τους έφεραν στη ζωη.. Είναι στις περισσότερες περιπτώσεις οι ίδιοι οι γονείς που τα παιδιά τους ως ενήλικες δημιουργούν σχέσεις συνεξαρτησης κλπ.
 
Τελευταία επεξεργασία:

camil

Πολύ δραστήριο μέλος

Η camil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 805 μηνύματα.
Aνατριχιαζω όταν ακούω γονείς να λένε ότι έχουν μεγαλώσει τα παιδιά τους άψογα.. Και δεν εννοώ χωρίς λάθη αλλά κρατοντας τα κοντά τους μια ζωή κυρίως συναισθηματικά και καλλιεργωντας τους έμμεσα το αίσθημα της περιβόητη υποχρέωσης προς τους ανθρώπους που τους έφεραν στη ζωη.. Είναι στις περισσότερες περιπτώσεις οι ίδιοι οι γονείς που τα παιδιά τους ως ενήλικες δημιουργούν σχέσεις συνεξαρτησης κλπ.

Κανένας δε μεγαλώνει τα παιδιά του άψογα. Όσο καλός και δοτικός και να είσαι, όσο καλές προθέσεις και να έχεις, όσο και να ασχολείσαι και να διαβάζεις είναι αδύνατο να μην κάνεις λάθη. Το θέμα είναι τα λάθη να μην είναι τόσο σοβαρά ώστε να καθορίζουν το μέλλον του παιδιού αρνητικά.
Για το τελευταίο μιλάμε για φαύλο κύκλο. Ένα παιδί που μεγαλώνει σε υγιές περιβάλλον θα θελήσει γρήγορα να ανεξαρτητοποιηθεί, ένα παιδί που μεγάλωσε σε άρρωστο περιβάλλον το πιθανότερο είναι πως δε θα έχει τη δύναμη να το κάνει. Το ίδιο το περιβάλλον το έχει καταστήσει εξαρτώμενο.
 

Guest 528707

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Αν με την γέννηση ενός παιδιού σου έδιναν μαζι και ένα εγχειρίδιο με " οδηγίες σωστή χρήσεως και λειτουργίας " αυτού τότε ίσως θα μπορούσαμε να μιλάμε για γονεις που είναι ικανοί να μεγαλώσουν άψογα τα παιδιά τους...

Εφόσον όμως δεν γινεται κάτι τέτοιο θα είναι το λιγότερο εγωιστικό να το υπιστηριζουμε .
Όπως θα είναι και το λιγότερο σκληρό να μην εχουμε την δύναμη να συγχωρούμε και κάποια τυχών λάθη μπορεί να γίνουν στα πλαίσια όμως του επιτρεπτου ώστε να μην δημιουργηθεί κάτι το μετέπειτα τραυματικο.
 

Nathanail22

Νεοφερμένος

Η Nathanail22 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 118 μηνύματα.
Κανένας δε μεγαλώνει τα παιδιά του άψογα. Όσο καλός και δοτικός και να είσαι, όσο καλές προθέσεις και να έχεις, όσο και να ασχολείσαι και να διαβάζεις είναι αδύνατο να μην κάνεις λάθη. Το θέμα είναι τα λάθη να μην είναι τόσο σοβαρά ώστε να καθορίζουν το μέλλον του παιδιού αρνητικά.
Για το τελευταίο μιλάμε για φαύλο κύκλο. Ένα παιδί που μεγαλώνει σε υγιές περιβάλλον θα θελήσει γρήγορα να ανεξαρτητοποιηθεί, ένα παιδί που μεγάλωσε σε άρρωστο περιβάλλον το πιθανότερο είναι πως δε θα έχει τη δύναμη να το κάνει. Το ίδιο το περιβάλλον το έχει καταστήσει εξαρτώμενο.
Ακριβως.. Το ίδιο το περιβάλλον, πολυ ωραία το έθεσες.
Στο σχολείο θα ήταν βοηθητικό να υπήρχε ένα μάθημα πάνω στο οποίο ο μαθητής θα είχε την ευκαιρία να ανακαλύψει τον εαυτό του σε επίπεδο που αρμόζει στην ηλικία του εννοείται. Είναι κρίμα που δεν υπάρχει κάτι τέτοιο.. Φίλος ψυχολόγος που είναι σε σχολείο ακούει καθημερινά σοβαρές κακοποιητικες συμπεριφορές από τα παιδιά και τραβάει τα μαλλιά του. Συμβαίνει δίπλα μας ακόμα και στο ίδιο μας το σπίτι και δεν παίρνουμε χαμπάρι.. Ευτυχώς τα παιδιά πλέον επισκεπτονται από μόνα τους σε αρκετές περιπτώσεις τον ψυχολόγο.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

μεγαλώσουν άψογα τα παιδιά τους...
Το άψογα για εκείνους μπορεί να μην είναι τόσο άψογα για τα παιδιά τους! Δεν νομίζω να είναι εφικτό κάτι τέτοιο. Υπάρχουν πάρα πολλες πηγές για να πάρουμε πληροφορίες πριν αποφασίσουμε να γίνουμε γονείς.
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι η πραγματικότητα σε σχέση με το ότι διαβάζουμε έχει αποκλείσεις και γι αυτό υπάρχουν οι Παιδοψυχολογοι όπου οι γονείς μπορούν να παρακολουθήσουν πληθως σεμιναρίων και να συζητήσουν με άλλους γονείς. Σχολή γονέων και συνεδρίες είναι μια φοβερή επένδυση για τους γονείς και τα παιδιά τους. Μέσα από αυτή την διαδικασία επειδή τα παιδιά είναι ο καθρέφτης μας έχεις την δυνατότητα να δεις τον εαυτό σου στο ρόλο του γονέα πιο καθαρά.
 
Τελευταία επεξεργασία:

Guest 528707

Επισκέπτης

αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμέν. Δεν έχει γράψει κανένα μήνυμα.
Το άψογα για εκείνους μπορεί να μην είναι τόσο άψογα για τα παιδιά τους! Δεν νομίζω να είναι εφικτό κάτι τέτοιο. Υπάρχουν πάρα πολλες πηγές για να πάρουμε πληροφορίες πριν αποφασίσουμε να γίνουμε γονείς.
Βέβαια η αλήθεια είναι ότι η πραγματικότητα σε σχέση με το ότι διαβάζουμε δεν έχει καμία σχέση και γι αυτό υπάρχουν οι Παιδοψυχολογοι όπου οι γονείς μπορούν να παρακολουθήσουν πληθως σεμιναρίων και να συζητήσουν με άλλους γονείς. Σχολή γονέων και συνεδρίες είναι μια φοβερή επένδυση για τους γονείς και τα παιδιά τους.
Καταρχήν να πούμε δεν υφίσταται η λέξη αψογος γονέας, λάθος ή σωστος .
Υπάρχει ο γονιός που από την πρώτη μέρα που θα γίνει έως την στιγμή που θα εισπράξει αυτό που έχει δώσει από το παιδί του ΚΑΙ μονο αυτο, δίνει τις λεγόμενες εξετάσεις..
Αυτές που θα τον πανε παρακάτω γιατί ακόμα και όταν ένα παιδί ,ενήλικας πλέον ,εκδηλώνει συμπεριφορές όπου δείχνουν την αποδοχή και την εκτίμηση στον τρόπο που τον μεγάλωσε δεν σταματά ή δουλειά του εκεί..

Κανένας πλέον σε αυτή την κοινωνία εκτός από το ίδιο το παιδί μπορεί να πει αν ένας γονιός ειναι σωστός ή όχι.

Όσο για τις σχολές γονέων τις οποίες τις έχω παρακολουθήσει σχεδόν σε κάθε ηλικιακά στάδια αναπτύξεις και των δύο μου παιδιών, γιατί ως γνωστό οι εποχές αλλάζουν οπότε ότι κάναμε στο ένα παιδί δεν αποτελεί γνώμονα να το ακολουθησουμε και στο άλλο, κρατάω μια πολύ μικρή επιφύλαξη.

Πολλές φορές ειδικά στους πρώτους μήνες ανάπτυξης ενός μωρού ειναι λιγάκι αυστηροί.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα λόγια που έλεγαν ΟΧΙ πολλές αγκαλιές, ΟΧΙ συγκοιμηση μετά από ένα χρονικό διάστημα και γενικά κάποιες αυστηρές κατ εμέ πλέον απαγορεύσεις που ουσιαστικά σου αφαιρούν πολύ ουσιαστικό και πολύτιμο χρόνο από καταστάσεις που μπορείς να τις ξεπερασεις και πολυ αργότερα, ή καλύτερα θα σου τις δείξει το ίδιο το παιδί ποτέ ειναι έτοιμο να περάσει στο επόμενο στάδιο...
Ακόμα και σήμερα μετανιώνω που στο πρώτο μου παιδί άκουσα μια τέτοια συμβουλή και δεν κοιμήθηκα όσο περισσότερο ήθελα μαζί της και δεν την πήρα όσες περισσότερες αγκαλιές μπορούσα μόνο και μόνο γιατί μου μετέδωσαν τον φόβο του μετέπειτα αποχωρισμού και της συνήθειας...

Απλά στο δεύτερο παιδί δεν το ακολούθησα..
Χόρτασα περισσότερες αγκαλιές, δεν έβαζα χρονικά περιθώρια ποτε γίνεται η συγκοιμηση και για πόσο και γενικά η μετάβαση μας στο επόμενο στάδιο έγινε πολύ πιο ομαλά και εύκολα στο δεύτερο απ ότι στο πρώτο ,γιατί προφανώς το πρώτο μου παιδί το είχε ακόμα ανάγκη..

Που θέλω να καταλήξω?
Ο γονέας ειναι πολυ καλο να ενημερώνεται ΟΜΩΣ ποτέ να μην παραβλέπει το δικό του ενστικτο .
Καμία το φορά το έμφυτο ενστικο μιας μάνας ξεπερνά ακόμα και τους καλύτερους παιδοψυψολογους .
Κανένας τριτος πέραν από τον ίδιο σου τον ευατο δεν μπορεί να αισθάνεσαι πια ανάγκη έχει το δικό σου παιδί και είναι ικανός να κρίνει τον τρόπο που του την καλύπτεις.
Ακόμα και σήμερα σε όσες νέες μανούλες έχω κοντά μου αυτο που τις λέω είναι, χορταστε αγκαλιές και φιλιά,περάστε ποιόρικο και όσο περισσότερο χρόνο με τα παιδάκια σας, ειδικά τα πρώτα χρόνια της ζωής τους που είναι και τα πιο καθοριστικά, γιατί θα έρθει από μόνο της ή ώρα που θα φιλάς το παιδί σου και εκείνο θα σου λέει φτάνει ρε μαμά με βλέπουν οι φίλοι μου στο νηπιαγωγείο ;)
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:

.. Φίλος ψυχολόγος που είναι σε σχολείο ακούει καθημερινά σοβαρές κακοποιητικες συμπεριφορές από τα παιδιά και τραβάει τα μαλλιά του. Συμβαίνει δίπλα μας ακόμα και στο ίδιο μας το σπίτι και δεν παίρνουμε χαμπάρι.. Ευτυχώς τα παιδιά πλέον επισκεπτονται από μόνα τους σε αρκετές περιπτώσεις τον ψυχολόγο.
Να ρωτήσω ποιες οι ενέργειες του μετά από αυτές τις ομολογίες?
Εφόσον λες ότι είναι φίλος σου και τα συζητάτε, τι γίνεται μετά από κάτι τέτοιο?

Πλέον ακούμε για τόσες οπως είπες και εσύ κακοποιητικες καταστάσεις αλλά δυστηχως τις μαθαίνουμε αφού συμβεί κάτι πολύ τραγικό..
Υπάρχει ανάλογη κινητοποίηση?
Τι στο καλο συμβαίνει και ενώ υπάρχει γνώση σταματά όμως εκεί?
 
Επεξεργάστηκε από συντονιστή:

camil

Πολύ δραστήριο μέλος

Η camil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 805 μηνύματα.
Παιδοψυχολογοι δίδασκαν στη σχολή ή τίποτα θειτσες του περασμένου αιώνα με αντιλήψεις τύπου να σκληραγωγησεις το... διχρονο, που έκαναν το χόμπι τους επάγγελμα;
Αυτά ευτυχώς θεωρούνται ξεπερασμένα από τις σύγχρονες μαμάδες και αν κάποιος ψυχολόγος μου πρότεινε κάτι τέτοιο απλώς θα τον έστελνα στο διάολο.
Δυστυχώς στον κόσμο υπάρχουν και συμφεροντολογοι και ανάξιοι επαγγελματίες οπότε πρέπει να χρησιμοποιούμε και την κρίση μας.
Οπωσδήποτε θετικό είναι ότι τώρα υπάρχουν ψυχολόγοι στα σχολεία. Τα παιδιά έχουν μια ευκαιρία που δεν είχε η γενιά μας.
 

Λίνα_1

Νεοφερμένος

Η Λίνα_1 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 118 μηνύματα.
Νιώθω ότι η παιδική μου ηλικία είχε ελάχιστες σημαντικές αναμνήσεις και απροσδιοριστα συναισθηματα προς την οικογένεια μου.
Η συναισθηματική παραμεληση σκάει στην επιφάνεια σήμερα και δημιουργεί ταραχη στα έσω μου.
Θέλω να πιστεύω ότι με δουλειά θα αλλάξει η στάση μου όμως η πραγματικότητα είναι αυτή και δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να νιώσει διαφορετικά και να το αποδεχτεί ολοκληρωτικά χωρίς να τον επηρέαζει στο ελάχιστο..
Σε καταλαβαίνω απόλυτα.. Έχω βιώσει άσχημη παιδική ηλικία και όλα αυτά βγαίνουν στην επιφάνεια στην ενήλικη ζωή... Αυτό που μπορώ να σου πω είναι η ψυχοθεραπεία αλλά κυρίως να μπορείς να νιώθεις καλά εσύ μέσα σου και να βάζεις κάθε φορά μικρούς μικρούς στόχους... Να κρατάς δίπλα σου ανθρώπους που σε κάνουν να νιώθεις όμορφα μέσα σου. Και να μιλάς.. Να μην ντρέπεσαι να εκφραστείς και να είσαι πάντα ο εαυτός σου...
 

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top