Ποιες ήταν οι πιο σκληρές αλήθειες για τη ζωή που μάθατε όσο μεγαλώνατε;

[Dreamweaver]

Δεν μίλησα για απόδειξη, αλλά μιας και το αναφέρεις, το σωστό είναι η μη απόδειξη της ελευθερης επιλογης.

Αγορινα, πραγματικα, σε τι αναφερεσαι συγκεκριμενα?

 

[ROM32]

Αγορινα, πραγματικα, σε τι αναφερεσαι συγκεκριμενα?

Στην μη ελεύθερη βούληση και την επίδραση της τύχης στην ζωή μας.

 

[Ουριήλ]

Ωραίο θέμα, είχα κάνει ένα παρόμοιο στο chat and fun.

Δεν ξέρω καν αν είναι αλήθεια αλλά τα υπερβολικά συναισθήματα προκαλούν παντα κακό. Άλλο να είσαι ευγενικός και άλλο αγαθός. Από μικρός που ήμουν όποτε με ζητούσαν κάτι παντα έτρεχα από πίσω να το πραγματοποιήσω, ο γνωστός people pleaser, που μέχρι και σήμερα αν με ζητήσουν κάτι, μια βοήθεια, αρκετές ακόμα και χωρίς να λένε παντα Ευχαριστω το κάνω.

Με έχουν πει αρκετά αθώο και ευγενικό αλλά αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι ήμουν παντα στα μάτια των άλλων ως ένα άτομο για να υποτάξεις και να διατάξεις. Αν πάω ενάντια και δείξω ότι δεν με ελέγχεις, το «έχεις αλλάξει» παντα πέφτει.

Ε λοιπόν που και που λέω όχι σε αντίθεση με άλλες χρονιές, παρότι που αισθάνομαι την καρδιά μου να πονάει όποτε λέω όχι γιατί σκέφτομαι μην έχω στεναχωρήσει τον αλλον. Είμαι και από αυτούς που κάνουν μια ώρα να στείλουν μήνυμα γιατί σκέφτονται μην παρεξηγηθεί ο άλλος από το μήνυμα μήπως το διαβάσει περίεργα.

Δεν πρέπει να νοιάζομαι καθόλου για το τι θα πει ο άλλος αλλά σε όριο φυσικά, να μην γίνουμε και πλάσματα χωρίς συναισθήματα.

Μια φιλη μου που έχει καταφέρει να φτάσει στη κορυφή λόγω του χαρίσματος και της πειθούς, μου το είπε ξεκάθαρα, εχοντας χάρισμα στην τέχνη του manipulation μου είπε: Θα υποφέρεις στη ζωή σου. Πήγα σε μια οδοντίατρο και μου είπε το ίδιο ότι θα σε φάνε λάχανο όπου κι αν πας. Μιλώντας για νοσοκομεία και έρευνες φυσικά

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω το κακό από το καλό για την ακρίβεια το αντίθετο. Τα μάτια διαβάζουν ολόκληρη την ιστορία του άλλου ατόμου, αν είναι κακός ή αν είναι καλός. Αλλά με λίγα λόγια κλείνω τα μάτια μου και ανοίγω την καρδιά μου ορθάνοιχτη.

Όποτε η πιο σκληρή αλήθεια που έχω μάθει είναι η εξής:

Η ζωή είναι μια ζούγκλα, αν ένας βρει την ευκαιρία να σε πατήσει για να πάει πιο ψηλά θα το κάνει. Λίγοι είναι αυτοί που δεν θα το κάνουν κι αυτούς να κρατήσεις κοντά. Και φυσικά μα παντα παντα και το ξαναλέω παντα:

Να προστατεύεις την αυτοπεποίθηση σου με όλα τα μέσα. Να προσεχείς τον εαυτό σου και να δημιουργήσεις αόρατο τοίχο που θα σε προστατεύει από τον οποιοδήποτε που θα προσπαθήσει να σε χειραγωγήσει

 

[Λένω]

Όποτε η πιο σκληρή αλήθεια που έχω μάθει είναι η εξής:

Η ζωή είναι μια ζούγκλα, αν ένας βρει την ευκαιρία να σε πατήσει για να πάει πιο ψηλά θα το κάνει. Λίγοι είναι αυτοί που δεν θα το κάνουν κι αυτούς να κρατήσεις κοντά. Και φυσικά μα παντα παντα και το ξαναλέω παντα:

Να προστατεύεις την αυτοπεποίθηση σου με όλα τα μέσα. Να προσεχείς τον εαυτό σου και να δημιουργήσεις αόρατο τοίχο που θα σε προστατεύει από τον οποιοδήποτε που θα προσπαθήσει να σε χειραγωγήσει

Δεν θ΄αλλάξεις αλλά θα μάθεις να ξεχωρίζεις και να κατατάσσεις.
Η αυτοπροστασία σου στην "απειλή" θα είναι ενστικτώδης.
Θα αναπτύξεις άμυνες, όσο κι αν αυτό τώρα σου φαίνεται ανέφικτο.
Τα σημάδια αργά ή γρήγορα θα εμφανιστούν. Μπορεί να είναι "μικρά" αλλά θα έχεις μάθει να τ΄αναγνωρίζεις και θα καθορίζεις την πορεία σου.
Δεν θα χαρίζεις την ψυχή σου σε όλους επειδή ο καθένας απ΄αυτούς που δεν την αξίζουν, θα παίρνει και από ένα κομμάτι της και στο τέλος θα μείνεις εσύ χωρίς ψυχή.
Θα την χαρίζεις μόνο στους ελάχιστους που έχουν αποδείξει πέραν κάθε αμφιβολίας ότι την αξίζουν.
Μέχρι τότε, υπομονή.

 

[Ουριήλ]

ερώτηση…(από αυτές που προκύπτουν αργά το βράδυ)

Αν η πραγματική σου καρδιά είναι γεμάτη αγάπη αλλά είναι ευθραστη σαν γυαλί, θα προτιμούσατε να την κρύψετε ή να βγείτε στον κόσμο με το πραγματικό πρόσωπο; Αν κρυφτεί δεν υπάρχει κίνδυνος να σκουριάσει και αν αποκαλυφθεί δεν υπάρχει κίνδυνος να πληγωθεί;
Τι θα επιλέγατε με βάση τις αλήθειες που έχετε μάθει για την κοινωνία

 

[Azur]

Αν η πραγματική σου καρδιά είναι γεμάτη αγάπη αλλά είναι ευθραστη σαν γυαλί, θα προτιμούσατε να την κρύψετε ή να βγείτε στον κόσμο με το πραγματικό πρόσωπο;

Είμαι πολύ υπέρ του να δείχνουμε την αγάπη και την ευαλωτότητά μας. Γίνεσαι ψυχικά ανθεκτικός, ζεις με αυθεντικότητα και δίπλα σου μένουν οι σωστοί άνθρωποι.

Αν κρυφτεί δεν υπάρχει κίνδυνος να σκουριάσει

Αν κρυφτεί η γεμάτη αγάπη καρδιά, μάλλον θα μαραζώσει η καρδιά. Η αγάπη είναι για να μοιράζεται, όχι για να την κρατάμε μόνο για τον εαυτό μας.

αν αποκαλυφθεί δεν υπάρχει κίνδυνος να πληγωθεί;

Υπάρχει περίπτωση να πληγωθεί, αλλά επειδή θα έχει τόση αγάπη μέσα της θα βρει τον δρόμο της

Τι θα επιλέγατε με βάση τις αλήθειες που έχετε μάθει για την κοινωνία

Δείχνω το συναίσθημα και την ευαλωτότητά μου, αν και δεν τα καταφέρνω πάντα. Θα έλεγα πως δεν έχω θεραπευτεί πλήρως από τα τραύματά μου. Αλλά πιστεύω πως μόνο καλός θα είναι από δω και μπρος ο δρόμος της καρδιάς μου.

Η κοινωνία προφανώς και αποθαρρύνει το αγνό συναίσθημα και την ευαλωτότητα, αλλά φυσικά υπάρχουν εξαιρέσεις. Ε, σε αυτές τις εξαιρέσεις απευθύνομαι προσωπικά.

Ευτυχώς που μετά από πολλές απογοητεύσεις έχω μάθει να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου.

 

[Υδροχόος]

ερώτηση…(από αυτές που προκύπτουν αργά το βράδυ)

Αν η πραγματική σου καρδιά είναι γεμάτη αγάπη αλλά είναι ευθραστη σαν γυαλί, θα προτιμούσατε να την κρύψετε ή να βγείτε στον κόσμο με το πραγματικό πρόσωπο; Αν κρυφτεί δεν υπάρχει κίνδυνος να σκουριάσει και αν αποκαλυφθεί δεν υπάρχει κίνδυνος να πληγωθεί;
Τι θα επιλέγατε με βάση τις αλήθειες που έχετε μάθει για την κοινωνία

Δεν μπορείς να κρύψεις και πολλά. Ειδικά στην ηλικία σου. Σε ξεπερνάει αυτό που είσαι. Θέλω να πω, τί να κρύψεις και πώς ; Κρύβονται τα μάτια ; Το βλέμμα ; Το χαμόγελο ; Αυτά που λες/κάνεις ; "Προδίδουν" κι αυτά, το τί είμαστε...

Μια καρδιά γεμάτη αγάπη, δεν μπορεί να μένει...στο σκοτάδι. Και δεν πρέπει κιόλας.

Αυτό που θα πρότεινα (αν μου επιτρέπεται...), είναι να προσπαθήσεις να μη δρας παρορμητικά, όσο γίνεται. Να ζυγιάζεις τα πράγματα, λίγο παραπάνω...

Όση αγάπη δίνεις, θα σου γυρίζει διπλά από τη ζωή. Αυτό το πιστεύω απόλυτα. Δεν παύει, όμως, να έχει κι ένα κόστος, η τόση (σου) δοτικότητα (δεν είναι όλοι/ες το ίδιο μ΄ εσένα, και το ξέρεις...). Οπότε θα πρότεινα, να σκέφτεσαι λίγο παραπάνω πριν "δώσεις"...

 

[Himela]

ερώτηση…(από αυτές που προκύπτουν αργά το βράδυ)

Αν η πραγματική σου καρδιά είναι γεμάτη αγάπη αλλά είναι ευθραστη σαν γυαλί, θα προτιμούσατε να την κρύψετε ή να βγείτε στον κόσμο με το πραγματικό πρόσωπο; Αν κρυφτεί δεν υπάρχει κίνδυνος να σκουριάσει και αν αποκαλυφθεί δεν υπάρχει κίνδυνος να πληγωθεί;
Τι θα επιλέγατε με βάση τις αλήθειες που έχετε μάθει για την κοινωνία

Επέλεξες τα δύο άκρα. Ούτε θα την έκρυβα ούτε θα την έβγαζα σαν πραμάτεια στη λαϊκή. Θα την προστάτευα και θα ανέπτυσσα φίλτρα ώστε να μπορώ σύντομα και εύκολα να αντιληφθώ ποιος πάει να με πληγώσει. Ζωή χωρίς πόνο δεν υπάρχει. Κι αν πληγωνόμουν, τουλάχιστον έζησα. Έμαθα ( ; ). Ίσως. Αλλά έζησα.

 

[rafaela11]

Ωραίο θέμα, είχα κάνει ένα παρόμοιο στο chat and fun.

Δεν ξέρω καν αν είναι αλήθεια αλλά τα υπερβολικά συναισθήματα προκαλούν παντα κακό. Άλλο να είσαι ευγενικός και άλλο αγαθός. Από μικρός που ήμουν όποτε με ζητούσαν κάτι παντα έτρεχα από πίσω να το πραγματοποιήσω, ο γνωστός people pleaser, που μέχρι και σήμερα αν με ζητήσουν κάτι, μια βοήθεια, αρκετές ακόμα και χωρίς να λένε παντα Ευχαριστω το κάνω.

Με έχουν πει αρκετά αθώο και ευγενικό αλλά αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι ήμουν παντα στα μάτια των άλλων ως ένα άτομο για να υποτάξεις και να διατάξεις. Αν πάω ενάντια και δείξω ότι δεν με ελέγχεις, το «έχεις αλλάξει» παντα πέφτει.

Ε λοιπόν που και που λέω όχι σε αντίθεση με άλλες χρονιές, παρότι που αισθάνομαι την καρδιά μου να πονάει όποτε λέω όχι γιατί σκέφτομαι μην έχω στεναχωρήσει τον αλλον. Είμαι και από αυτούς που κάνουν μια ώρα να στείλουν μήνυμα γιατί σκέφτονται μην παρεξηγηθεί ο άλλος από το μήνυμα μήπως το διαβάσει περίεργα.

Αχ πόσο σε καταλαβαίνω σε αυτό!! Έχω χάσει φιλίες επειδή άρχισα να κοιτάω τον εαυτό μου και να λέω όχι..

 

[Azur]

Γι' αυτό και η αγάπη πρέπει να 'ναι άνευ όρων και όχι άνευ ορίων

 

[Υδροχόος]

Γι' αυτό και η αγάπη πρέπει να 'ναι άνευ όρων και όχι άνευ ορίων

Ανέλυσέ το πιο πολύ αυτό, αν θες. Ωραίο είναι...

Πώς το εννοείς ;

 

[nearos]

ερώτηση…(από αυτές που προκύπτουν αργά το βράδυ)

Αν η πραγματική σου καρδιά είναι γεμάτη αγάπη αλλά είναι ευθραστη σαν γυαλί, θα προτιμούσατε να την κρύψετε ή να βγείτε στον κόσμο με το πραγματικό πρόσωπο; Αν κρυφτεί δεν υπάρχει κίνδυνος να σκουριάσει και αν αποκαλυφθεί δεν υπάρχει κίνδυνος να πληγωθεί;
Τι θα επιλέγατε με βάση τις αλήθειες που έχετε μάθει για την κοινωνία

Βγάλτην στον κόσμο. Θα σου την λασπώσουν, θα σου την πληγώσουν, θα σου τη σπάσουν, αλλά μετά αν κάποιος πάει να σου την πιάσει με οποιονδήποτε τρόπο πλην της τρυφερότητας και της αγάπης, θα κοπει, θα σφαχτεί, και καλά θα πάθει.

Τι έχω μάθει για την κοινωνία; Η συντριπτική πλειονότητα είναι παρτάκηδες, που μεριμνούν μόνο την δική τους καλοπέραση. Δε λέω, και με τους πιο κοντινούς, έμπιστους ανθρώπους θα υπάρξουν στιγμές που θα καβγαδιάσεις, αλλά με αυτούς θα τα βρείτε, θα γελάσετε, θα κλάψετε μαζί. Ίσως είμαι μισάνθρωπος και γενικότερα έχω μια μειονεκτική "ματιά" για τους ανθρώπους γενικότερα, αλλά αναγνωρίζω πως, ρε φίλε στη χειρότερη περίπτωση το 1% των ανθρώπων θα είναι πραγματικά καλοί απο καρδιάς άνθρωποι.
Ε, το 1% είναι 80 εκατομμύριο άνθρωποι, 8 Ελλάδες...

 

[Azur]

Ανέλυσέ το πιο πολύ αυτό, αν θες. Ωραίο είναι...

Πώς το εννοείς ;

Ως αγάπη άνευ όρων εννοώ την αποδοχή και των θετικών και των αρνητικών χαρακτηριστικών ενός ανθρώπου χωρίς να υποφέρουμε εμείς.

Ως αγάπη άνευ ορίων εννοώ την «αγάπη» που μας κάνει να υποφέρουμε, που δε μας εξελίσσει.

 

[Μήτσος10]

ερώτηση…(από αυτές που προκύπτουν αργά το βράδυ)

Αν η πραγματική σου καρδιά είναι γεμάτη αγάπη αλλά είναι ευθραστη σαν γυαλί, θα προτιμούσατε να την κρύψετε ή να βγείτε στον κόσμο με το πραγματικό πρόσωπο; Αν κρυφτεί δεν υπάρχει κίνδυνος να σκουριάσει και αν αποκαλυφθεί δεν υπάρχει κίνδυνος να πληγωθεί;
Τι θα επιλέγατε με βάση τις αλήθειες που έχετε μάθει για την κοινωνία

Τι 'πες τωρα

Εγώ πάντως έχω κτλβει οτι αν επιλέξεις το δεύτερο σε πατάνε και δε νιώθουν και τύψεις.

Οπότε προσωπικά διαλέγω το δεύτερο, τους γράφω όλους (η τους περισσότερους, πλην τους πολύ σημαντικούς) επί τοις ορχέσιν μου και τελείωσε η υπόθεση

 

[Aura]

Είμαι πολύ υπέρ του να δείχνουμε την αγάπη και την ευαλωτότητά μας.

Δείχνω το συναίσθημα και την ευαλωτότητά μου,

Η κοινωνία προφανώς και αποθαρρύνει το αγνό συναίσθημα και την ευαλωτότητα

Ευαλωτότητα είναι να παραδεχόμαστε τις δικές μας βλακείες βέβαια , να ταπεινωθούμε με μια έννοια μπροστά σε άλλους παρά να λέμε ότι οι άλλοι είναι σκάρτοι , ότι έχουμε προδωθεί και παρεμφερή . Αυτό είναι μια επίδειξη δύναμης κατά βάθος.

 

[Υδροχόος]

Ευαλωτότητα είναι να παραδεχόμαστε τις δικές μας βλακείες βέβαια , να ταπεινωθούμε με μια έννοια μπροστά σε άλλους παρά να λέμε ότι οι άλλοι είναι σκάρτοι , ότι έχουμε προδωθεί και παρεμφερή . Αυτό είναι μια επίδειξη δύναμης κατά βάθος.

Είναι το πιο εύκολο, γι' αυτό. Και πιο ανώδυνο για εμάς. Όταν τα ρίχνουμε, συνεχώς, στους άλλους, ελαφραίνουμε τη δική μας καμπούρα. Είναι δύσκολο να παραδεχτούμε ότι έχουμε κι εμείς τεράστιο μερίδιο ευθύνης για ό,τι μας συμβαίνει. Σε κάποιες περιπτώσεις δε, μπορεί να φταίμε αποκλειστικά.

Πάντως, όσες φορές ανέλαβα την ευθύνη (στον εαυτό μου, πρώτα απ' όλα...), "ελευθερώθηκα" ύστερα. Λες και είχα αλυσίδες στα πόδια που με κρατούσαν δέσμια. Ίσως ήταν και τα συναισθήματα που ένιωθα έντονα : οργή, θυμός, πίκρα, λύπη...και λες κι εξαφανίστηκαν (ή κάποια υποχώρησαν...), σαν ανέλαβα ό,τι μου αναλογεί...

 

[Jim4ever]

Τι όμορφο θέμα..... Ειλικρινά στεναχωριέμαι που δε το είχα πάρει χαμπάρι νωρίτερα αλλά έτρεχα όλες τις μέρες και σήμερα επιτέλους κατάφερα να βάλω κώλο κάτω και να διαβάσω τι γίνεται εδώ.


Νεαρέ μου.... Ειλικρινά δε μπορώ... Και συνάδελφοι και ίδιο τρόπο σκέψης ... Τι να σου πω, μου θυμίζεις τον εαυτό μου στην ηλικία σου. Ήμουν ακριβώς έτσι. Σκεφτόμουν ακριβώς τα ίδια πράγματα με τον ίδιο τρόπο.

Όταν πήγαινα σχολείο, βίωνα το ίδιο. Με ήθελαν μόνο για τα μαθήματα. Όταν δε με είχαν ανάγκη για αυτά, με έγραφαν και με έκραζαν από πάνω κιόλας. Σκεφτόμουν πόσο γτπ είναι ο κόσμος και όλοι οι άνθρωποι, ότι όλοι θέλουν να με χρησιμοποιήσουν και ότι δεν υπάρχει κανείς εκεί έξω που να νοιάζεται για εμένα.
Στην ηλικία σου, ήμουν μόνιμα κλεισμένη στο σπίτι, ακοινώνητη, μπροστά από έναν υπολογιστή 24/7 κάνοντας σκέψεις ότι ποτέ δε θα βρω σωστούς ανθρώπους, ότι όλοι θα με εκμεταλλεύονται και θα με θέλουν μόνο όταν με χρειάζονται κτλ. Ήμουν ένας βαθιά απαισιόδοξος άνθρωπος, δίχως όνειρα, φιλοδοξίες που απλά είχα ταλέντο στο να μαθαίνω εύκολα. Τίποτε παραπάνω.

Η φάση αυτή συνέχισε μέχρι τα 20 μου. Άρχισα να καλυτερεύω βέβαια, άρχισα να προσπαθώ να εμπιστευτώ ανθρώπους αλλά σε καμία περίπτωση δε μπορούσα να πω ότι ήμουν καλά. Μέχρι που.... έχασα την υγεία μου. Τρεξίματα, κλάματα, στεναχώριες, άγχος, αβεβαιότητα, ματαιότητα. Μαζί με το θέμα υγείας είχα και κάποιους ανθρώπους που ενώ το ήξεραν ήθελαν και πάλι να με.... βλάψουν. Όταν τα ξεπέρασα όλα, ξαπόστειλα όσους έπρεπε και στάθηκα στα πόδια μου, άρχισα επιτέλους να βλέπω τη ζωή με άλλο μάτι. Άρχισα να είμαι αισιόδοξη. Άρχισα να εκτιμάω και να χαμογελάω αληθινά. Άρχισα να νιώθω επιτέλους καλά, να γνωρίζω καλούς ανθρώπους, να νιώθω ότι είμαι κομμάτι κάποιου....

Και μιας και γράφω τόσα, θα απαντήσω ταυτόχρονα στην ερώτηση του thread λέγοντας ότι η πιο σκληρή αλήθεια που έμαθα όσο μεγαλώνω είναι ότι ποτέ να μην έχεις δεδομένα πράγματα γιατί θα τα χάσεις. Αποδείχτηκε περίτρανα στη δική μου περίπτωση. Από τη στιγμή που ανέκτησα την υγεία μου, κάθε φορά που ξυπνάω λίγο στεναχωρημένη για βλακείες, κοιτάζω τον ουρανό και λέω ευχαριστώ που τουλάχιστον είμαι υγιής. Γιατί όσο είμαστε υγιείς μπορούμε να κάνουμε παπάδες!

Εκεί που θέλω να καταλήξω νεαρέ μου είναι ότι.... Ξέρω σου φαίνονται όλα μαύρα. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Είμαι σχεδόν σίγουρη όμως ότι.... όσο μεγαλώνεις θα γνωρίσεις αληθινούς ανθρώπους. Ανθρώπους που θα vibaρετε ωραία. Θα περνάτε όμορφα μαζί. Μην αναλώνεσαι σε όλους αυτούς τους ήλιθιους. Τέτοια μέρα σε ένα χρόνο θα είσαι φοιτητόπουλο και μπορεί να πίνεις σε κανένα κουτουκάκι στα Άνω Πατήσια. Μόνο ένα πράγμα σε παρακαλώ.... Να σε προσέχεις, να προσέχεις την υγεία σου. Είναι το πολυτιμότερο πράγμα που έχεις. Να έχεις μια όμορφη χρονιά με υγεία και ο,τι επιθυμείς

αν και αργοπορημενα, χαιρομαι πολυ που το θεμα μου μαζεψε αρκετο κοσμο και ηταν και πρωτοτυπο, ηταν κατι που σκεφτομουν πολυ καιρο με αφορμη και 2 απωλειες καλων φιλων που ειχα στη ζωη μου, περασα μια μεγαλη φαση απραξιας, οχι τοσο λογω ψυχολογικης καταστασης οσο τεμπελιας και βαρεμαρας, προσπαθω να βρω τα πατηματα μου πλεον, και εννοειται υγεια πανω απο ολα, οταν βλεπω παιδια αρρωστα να πεθαινουν, εκει καταλαβαινω τι σημαινει πραγματικος πονος και τραγωδια. Η ζωη ειναι ομορφη οταν εσυ θες να την κανεις ομορφη, μην αναλωνεσαι σε μικροπραγματα, κοιτα την ομορφια μεσα σου, και εκει σκεφτομαι και το τραγουδι του Armstrong "and I think to myself what a wonderful world"....

 

[amarelia]

οτι δεν μπορείς να καταφέρεις ο,τι θέλεις αρκεί να το θέλεις και να το προσπαθήσεις αρκετά
οτι δεν είμαι ξεχωριστή
οτι οι γονείς μας ήταν απλά δύο άνθρωποι που μας φέραν στον κόσμο και πως τον ανακάλυπταν και αυτοί μαζί μας και δεν ήταν οι παντογνώστες που πιστεύαμε.
οτι δεν είμαστε ελεύθεροι

 

[Skeptic95]

Μία από τις πιο σκληρές αλήθειες που έμαθα ήταν όταν μετά την πώληση ενός σπιτιού από κληρονομιά και με το πορτοφόλι φουσκωμένο χρήματα σε καθημερινή βάση, ήταν η υποκρισία των ανθρώπων.

Έβλεπα τελείως διαφορετικές συμπεριφορές από άτομα που όταν δεν είχα χρήματα με κοιτούσαν αφ' υψηλού και δεν με σέβονταν καθόλου, αλλαγή 180° στη συμπεριφορά και τον χαρακτήρα τους, και κάπως έτσι έμαθα έστω για λίγο, μία από τις πιο σκληρές (μεταφορικά) αλήθειες της ζωής: ο τρόπος που το 99% των ανθρώπων (επειδή πάντα υπάρχουν πραγματικά γνήσιοι και ταπεινοί άνθρωποι με ακέραιους χαρακτήρες που αποτελούν την εξαίρεση αλλά αυτοί σπανίζουν) θα σου συμπεριφερθεί δεν είναι βάση του τι είσαι ως άνθρωπος αλλά του τι είσαι από κοινωνικοοικονομικής άποψης.

Αυτά τα ψεύτικα χαμόγελα εξαφανίζονταν όσο γρήγορα έφευγε ο πλούτος. Προσωπεία και μάσκες που τα αγοράζεις τοις μετρητοίς.

Όλα αγοράζονται και όλα πουλιούνται εκτός από την αγάπη και αυτό είναι που την κάνει ιδιαίτερη, επειδή όσοι την νιώθουν όσο είσαι φτωχός, δεν θα την ξεχάσουν όταν η τύχη σου χαμογελάσει προσωρινά.

Και κάπως έτσι αντιλαμβάνεσαι πως από τα 10,20 άτομα που θεωρούσες "δικούς σου" ανθρώπους, ο 1 είναι που αξίζει πραγματικά.

Ήταν μία από τις πιο ευχάριστες και συγχρόνως δυσάρεστες εμπειρίες - μαθήματα.

 

[Grand Duchess]

Ότι η πλειοψηφία των ανθρώπων είναι φίδια ή ηλίθιοι ή και τα δύο μαζί.