Πονάει περισσότερο αυτός που χωρίζει ή που τον χωρίζουν;

[Speedy]

Θεωρώ ότι είναι υποκριτικό όταν ΕΣΥ έχεις αποφασίσει να τελειώσεις μια σχέση να λές ότι πονάς. Μιλάμε πάντα για την περίπτωση όπου δεν υπάρχει ανωτέρα βία (π.χ. μόνιμη μεγάλη απόσταση) η extreme καταστάσεις και που φυσικά ο άλλος είναι ακόμα εκεί για να το παλέψει.
Εμένα αυτά μου ακούγονται μπαρούφες.

Υ.Γ. Σε αυτές τις περιπτώσεις θεωρώ ότι είναι υποκριτικό ακόμα και το γεγονός ότι ερωτεύτηκες τον άλλον.
Στον δικό μου τον κόσμο όταν θες να είσαι με έναν άνθρωπο κάνεις τα πάντα. Αλλιώς δεν τον ήθελες ποτέ και προσπαθείς απο ενοχές να πείσεις τον εαυτό σου ότι πονάς την ώρα που προσπαθείς να τον χωρίσεις.
Εν ολίγοις : "Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε"..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ciela]

θα σου πω μια ακραία περίπτωση.
σκεψου μια γυναίκα που υφίσταται κακοποίηση και βρίσκει μετά από πολύ καιρό το κουράγιο να τελειώσει τη σχέση.
ποιος έχει πονέσει περισσότερο;
θέλω να πω με αυτό το ακραίο πραδειγμα - και μη μείνεις εκει - οτι το να τελειώνεις με κάποιον επειδή δεν είναι όπως νόμιζες δεν είναι και ότι καλύτερο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Θεωρώ ότι είναι υποκριτικό όταν ΕΣΥ έχεις αποφασίσει να τελειώσεις μια σχέση να λές ότι πονάς. Μιλάμε πάντα για την περίπτωση όπου δεν υπάρχει ανωτέρα βία (π.χ. μόνιμη μεγάλη απόσταση) η extreme καταστάσεις και που φυσικά ο άλλος είναι ακόμα εκεί για να το παλέψει.
Εμένα αυτά μου ακούγονται μπαρούφες.

Υ.Γ. Σε αυτές τις περιπτώσεις θεωρώ ότι είναι υποκριτικό ακόμα και το γεγονός ότι ερωτεύτηκες τον άλλον.
Στον δικό μου τον κόσμο όταν θες να είσαι με έναν άνθρωπο κάνεις τα πάντα. Αλλιώς δεν τον ήθελες ποτέ και προσπαθείς απο ενοχές να πείσεις τον εαυτό σου ότι πονάς την ώρα που προσπαθείς να τον χωρίσεις.
Εν ολίγοις : "Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε"..

Παντα απόλυτος στο λόγο του ο Σπίντυ και δεν θα πω πως έχεις άδικο, αλλά θα προσθέσω να μην είσαι και τόσο απόλυτος. Θ'ασπαστώ την άποψη της Σιέλα παρόλο που έφερε ακραίο παράδειγμα αυτό της βίας - διόλου άγνωστο βέβαια-. Ομως πέραν αυτής της κακόποιησης υπάρχει και η ψυχολογική κακοποίηση, πιο συνήθης. Οπότε στην ερώτηση του θέματος θ'απαντούσα- αν δεν το έχω ήδη κάνει στο παρελθόν- πως κατά τη δική μου γνώμη, δεν έχει καμμια σημασία ποιός βάζει το τέλος αλλά ποιός έχει μπήξει χοντρά το μαχαίρι στη διάρκεια της σχέσης, γιατί αυτός που δέχεται τα καρφώματα είναι εκείνος που πονά πολύ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Speedy]

Παντα απόλυτος στο λόγο του ο Σπίντυ και δεν θα πω πως έχεις άδικο, αλλά θα προσθέσω να μην είσαι και τόσο απόλυτος. Θ'ασπαστώ την άποψη της Σιέλα παρόλο που έφερε ακραίο παράδειγμα αυτό της βίας - διόλου άγνωστο βέβαια-. Ομως πέραν αυτής της κακόποιησης υπάρχει και η ψυχολογική κακοποίηση, πιο συνήθης. Οπότε στην ερώτηση του θέματος θ'απαντούσα- αν δεν το έχω ήδη κάνει στο παρελθόν- πως κατά τη δική μου γνώμη, δεν έχει καμμια σημασία ποιός βάζει το τέλος αλλά ποιός έχει μπήξει χοντρά το μαχαίρι στη διάρκεια της σχέσης, γιατί αυτός που δέχεται τα καρφώματα είναι εκείνος που πονά πολύ

Ένα πράγμα μόνο θέλω να μου απαντήσετε:
Πώς είναι δυνατόν να "πονάς" για κάποιον με τον οποίο πλέον δεν είσαι ερωτευμένος/η και δεν τον θέλεις πιά στην ζωή σου?
Μόνο σε τύψεις μπορώ να το αποδώσω εγώ το "πονάω".
Δεν αντιλέγω ότι υπάρχουν κατάστασεις όπως αυτές που αναφέρατε και εσύ και η Ciela αλλά αν δείτε το post μου παραπάνω τις έχω αποκλείσει απο την επιχειρηματολογία μου. Εκεί όντως μπορεί να πονάς. Αλλά 7 σελίδες με τέτοιες μοναδικές περιπτώσεις θα αρχίσω να ανησυχώ για το forum.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tabby]

Ομως πέραν αυτής της κακόποιησης υπάρχει και η ψυχολογική κακοποίηση, πιο συνήθης. Οπότε στην ερώτηση του θέματος θ'απαντούσα- αν δεν το έχω ήδη κάνει στο παρελθόν- πως κατά τη δική μου γνώμη, δεν έχει καμμια σημασία ποιός βάζει το τέλος αλλά ποιός έχει μπήξει χοντρά το μαχαίρι στη διάρκεια της σχέσης, γιατί αυτός που δέχεται τα καρφώματα είναι εκείνος που πονά πολύ

Θα συμφωνήσω κι εγώ με την παραπάνω άποψη!
πιστεύεις ότι όταν ο άλλος σε δυσαρεστεί συνέχεια και σου καταρρακώνει την ψυχολογία πρέπει εσύ να μένεις σε αυτή τη σχέση; Όταν σου φέρονται άσχημα δεν πρέπει να υπερασπιστείς τον εαυτό σου; και δεν μιλώ για σωματική βία, αλλά για συμπεριφορές που σε πληγώνουν.. αν μένεις γίνεσαι θύμα και χάνεις τον εαυτό σου. γι αυτό πρέπει να ξυπνάς και να αφήσεις πίσω σου τα συναισθήματα για τον άνθρωπο αυτόν που από τον τρόπο που σου φέρεται δείχνει ότι δε σε εκτιμά, αλλά τον βολεύει να μένει σε αυτή τη σχέση.. αν χάνουμε τον εαυτό μας μέσα σε μία σχέση δεν αξίζει να είμαστε σε αυτή. Φυσικά όμως υπάρχουν και οι περιπτώσεις όπου ο/η άλλος/η σε χωρίζει ελαφρά τη καρδία.. ε ναι εκεί προφανώς και είναι υποκριτικός ο πόνος που ενδεχομένως να σου προβάλει. Όμως δεν είναι όλες οι περιπτώσεις έτσι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Ένα πράγμα μόνο θέλω να μου απαντήσετε:
Πώς είναι δυνατόν να "πονάς" για κάποιον με τον οποίο πλέον δεν είσαι ερωτευμένος/η και δεν τον θέλεις πιά στην ζωή σου?
Μόνο σε τύψεις μπορώ να το αποδώσω εγώ το "πονάω".
Δεν αντιλέγω ότι υπάρχουν κατάστασεις όπως αυτές που αναφέρατε και εσύ και η Ciela αλλά αν δείτε το post μου παραπάνω τις έχω αποκλείσει απο την επιχειρηματολογία μου. Εκεί όντως μπορεί να πονάς. Αλλά 7 σελίδες με τέτοιες μοναδικές περιπτώσεις θα αρχίσω να ανησυχώ για το forum.

Ν''ανησυχεις για παρτη σου κι ασε μας εμας αποξω
Γινεται ρε συ, πως δε γινεται; Ασε τα ακρα. Ενα απλο παραδειγμα. Γουσταρεις, λυσσας για μια κοπελα, κοβεις φλεβα που λεμε γιατι εχεις δει πολλα καλα στοιχεια σ'εκεινη, εχεις καψουρευτει την κίνησή της, το χαρακτήρα της και έχετε σχέση. Εκείνη όμως δεν είναι τόσο ζεστή και τόσο ενθουσιασμένη, το μυαλό της πεταρίζει ακόμα αλλού αλλα παρ'ολ'αυτά δοκιμάζει και μένει στη σχέση σας. Βολεύεται ας πούμε. Κι εσύ, αφού δεν λαμβάνεις συναίσθημα απο εκείνη και τρως καθημερινή ψυχολογική πόρτα, αποφασίζεις -ορθώς κατ'εμέ-να διακόψεις.
Μην ερθεις και μου πεις πως εφοσον τη διακοψεις, παυεις να εισαι ερωτευμενος. Εκτος αν ανηκεις στους τυπους που δινουν αλλα δεν τους νοιάζει αν θα λαμβανουν συναισθηματα (κατι που δεν συμφωνω με κοσμο που το κανει αλλα γουστα ειν αυτα και η καθε ψυχη εχει το λογο της) ή απαυτους που με το που το κοριτσι ανακαλυφθει πως δεν του κανει κουκου οσο κανει εσενα, την κανουν με ταχεία κοροιδεύοντας τον εαυτο τους πως ταχα μου ταχα μου ξενερωσαν, οποτε και την εκαναν, εγωισμος (το να προσπαθεις να πειστείς πως εισαι ελέφαντας- κάπως έτσι δεν τη λένε την παροιμια; Δε θυμάμαι, τεσπα κατάλαβες). Εδω τι εχεις να πεις;
Δεχομαι ο χρόνος να κάνει κάποιον να ξεπεράσει, αλλά δε δέχομαι ν'ακούω ανθρώπους που μέχρι χθες έκοβαν φλέβα, σε ένα πρωινό να 'ξενέρωσαν'. Δέχομαι πως είναι στάδιο αποχωρισμού το να προσπαθείς να απωθήσεις ενα συναίσθημα που δε σου κάνει καλό (εφοσον δεν υπαρχει αμοιβαιοτητα, ανταποδωση κλπ) και οπως κάθε στάδιο χωρισμού μετά απο αληθινό έρωτα, πονά.
Κι επειδη δεν μπορω να το εξηγησω πιο αναλυτικα, θεωρω πως δεν παιζει κανεναν απολυτο ρολο ποιος βαζει την τελεια. Και σε ακρα και υπο κανονικες και συνηθεις συνθηκες.

Πώς είναι δυνατόν να "πονάς" για κάποιον με τον οποίο πλέον δεν είσαι ερωτευμένος/η και δεν τον θέλεις πιά στην ζωή σου?

Και σχετικά με αυτό Σπίντυ: Εκτος του ''εχω ξενερωσει, δεν ειμαι ερωτευμενος/η, δεν τον/την θελω πια'' που αν οντως ειναι ετσι, τοτε πραγματι δεν εχει λογο να ποναει οποτε με βρίσκεις σύμφωνη, υπαρχει ακόμα και μια αλλη, καμμια φορά βαθύτερη, μεταφραση = δεν μπορω και δεν αντεχω να τον/την θελω κι αυτος/η να με... μπιπ ψυχολογικά. Τα πραματα τα βλέπεις απλά, αλλά στην πραγματικότητα, είναι πολύ εύκολο να γίνουν υπερ-σύνθετα. Κι αυτό είναι επιλογή του καθένα, δηλ. να τα απλοποιεί ή να τα δυσκολεύει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vasilina93]

Απόσπασμα από υπότιτλους:

815
00:56:41,149 --> 00:56:43,005
Ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο
όταν κάποιος σου λέει να τα χαλάσετε;

816
00:56:43,100 --> 00:56:45,800
Το ότι θυμάσαι
πόσο λίγο σκεφτόσουν εκείνους...

817
00:56:45,700 --> 00:56:47,600
στους οποίους είπες εσύ να τα χαλάσετε...

818
00:56:47,600 --> 00:56:51,900
και τότε συνειδητοποιείς
πόσο λίγο σκέφτονται κι αυτοί εσένα.

819
00:56:52,400 --> 00:56:55,000
Θέλεις να πιστεύεις πως πονάτε κι οι δυο...

820
00:56:55,000 --> 00:56:58,100
αλλά στην ουσία χαίρονται
που τους αδειάζεις τη γωνιά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[palio_melos]

Είναι σαν να μου λέτε ότι ο οδοντίατρος πονάει περισσότερο από το άτομο στο οποίο κάνει σφράγισμα..!
(Ναι οκ, ο οδοντίατρος ίσως θα ήθελε με κάποιο μαγικό τρόπο να μην νιώθεις τίποτα, και να είναι όλα καλά, αλλά από τη στιγμή που ξέρει ότι δεν υπάρχει τρόπος να γίνει αυτό, χέστηκε για τον πόνο που σου προκαλεί!)
Άπλα είναι τα πράγματα, αν σε ήθελε/ήθελε αυτό που είχατε δεν θα σε χώριζε.. Από τη στιγμή που το κάνει κάποιος πρέπει (έχοντας δεδομένο ότι το έχει σκεφτεί αρκετά) να μην έχει καθόλου τύψεις για το πόσο σκατά έχει κάνει τον άλλον ή οτιδήποτε..
(Εξαιρούνται οι περιπτώσεις "με απάτησε και το έμαθα από κάπου/ μου είπε ψέμματα και τέτοιες φάσεις, όπου ο "χωρίζων" ίσως το κάνει γιατί νιώθει ότι "έχει και μια αξιοπρέπεια ρε παιδί μου" ή "και τι θα πουν οι άλλοι" ή "δεν πρέπει να του-της το συγχωρήσω" ενώ στην πραγματικότητα έχει πληγωθεί ο "χωρίζων" αλλά δεν θα ήθελε να τελειώσει αυτή η σχέση, θα ήθελε απλά να μην έχει γίνει αυτό το πράγμα.. Μόνο τότε νομίζω ότι πρέπει να πονάει και αυτός που χωρίζει.)
(Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός, αυτή είναι πάντως η άποψή μου!)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Speedy]

Spoiler

Ν''ανησυχεις για παρτη σου κι ασε μας εμας αποξω
Γινεται ρε συ, πως δε γινεται; Ασε τα ακρα. Ενα απλο παραδειγμα. Γουσταρεις, λυσσας για μια κοπελα, κοβεις φλεβα που λεμε γιατι εχεις δει πολλα καλα στοιχεια σ'εκεινη, εχεις καψουρευτει την κίνησή της, το χαρακτήρα της και έχετε σχέση. Εκείνη όμως δεν είναι τόσο ζεστή και τόσο ενθουσιασμένη, το μυαλό της πεταρίζει ακόμα αλλού αλλα παρ'ολ'αυτά δοκιμάζει και μένει στη σχέση σας. Βολεύεται ας πούμε. Κι εσύ, αφού δεν λαμβάνεις συναίσθημα απο εκείνη και τρως καθημερινή ψυχολογική πόρτα, αποφασίζεις -ορθώς κατ'εμέ-να διακόψεις.
Μην ερθεις και μου πεις πως εφοσον τη διακοψεις, παυεις να εισαι ερωτευμενος. Εκτος αν ανηκεις στους τυπους που δινουν αλλα δεν τους νοιάζει αν θα λαμβανουν συναισθηματα (κατι που δεν συμφωνω με κοσμο που το κανει αλλα γουστα ειν αυτα και η καθε ψυχη εχει το λογο της) ή απαυτους που με το που το κοριτσι ανακαλυφθει πως δεν του κανει κουκου οσο κανει εσενα, την κανουν με ταχεία κοροιδεύοντας τον εαυτο τους πως ταχα μου ταχα μου ξενερωσαν, οποτε και την εκαναν, εγωισμος (το να προσπαθεις να πειστείς πως εισαι ελέφαντας- κάπως έτσι δεν τη λένε την παροιμια; Δε θυμάμαι, τεσπα κατάλαβες). Εδω τι εχεις να πεις;
Δεχομαι ο χρόνος να κάνει κάποιον να ξεπεράσει, αλλά δε δέχομαι ν'ακούω ανθρώπους που μέχρι χθες έκοβαν φλέβα, σε ένα πρωινό να 'ξενέρωσαν'. Δέχομαι πως είναι στάδιο αποχωρισμού το να προσπαθείς να απωθήσεις ενα συναίσθημα που δε σου κάνει καλό (εφοσον δεν υπαρχει αμοιβαιοτητα, ανταποδωση κλπ) και οπως κάθε στάδιο χωρισμού μετά απο αληθινό έρωτα, πονά.
Κι επειδη δεν μπορω να το εξηγησω πιο αναλυτικα, θεωρω πως δεν παιζει κανεναν απολυτο ρολο ποιος βαζει την τελεια. Και σε ακρα και υπο κανονικες και συνηθεις συνθηκες.


Και σχετικά με αυτό Σπίντυ: Εκτος του ''εχω ξενερωσει, δεν ειμαι ερωτευμενος/η, δεν τον/την θελω πια'' που αν οντως ειναι ετσι, τοτε πραγματι δεν εχει λογο να ποναει οποτε με βρίσκεις σύμφωνη, υπαρχει ακόμα και μια αλλη, καμμια φορά βαθύτερη, μεταφραση = δεν μπορω και δεν αντεχω να τον/την θελω κι αυτος/η να με... μπιπ ψυχολογικά. Τα πραματα τα βλέπεις απλά, αλλά στην πραγματικότητα, είναι πολύ εύκολο να γίνουν υπερ-σύνθετα. Κι αυτό είναι επιλογή του καθένα, δηλ. να τα απλοποιεί ή να τα δυσκολεύει.

Μια ωραία φράση που μου ήρθε στο μυαλό με αφορμή το παρόν topic είναι η εξής:
Όταν θέλεις ψάχνεις τρόπους.. Όταν δεν θέλεις ψάχνεις αιτίες.

Υ.Γ. Έχω ζήσει ακριβώς την περίπτωση που αναφέρεις και την θεωρώ επίσης εξαίρεση στον κανόνα. Ζήτημα ο 1/10 χωρισμούς να προκύπτει με αυτόν τον τρόπο. Οπότε γενικά μιλώντας η απάντηση μου είναι ακριβώς η ίδια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[katerinanina]

Λογικο ειναι να πονανε και οι δυο! Αναλογα τους λογους, απλα αν αυτος που κανει τη μαλακια τελικα το μετανιωσει πιστευω οτι ποναει περισσοτερο! Ο αλλος εχει την εναλλακτικη οτι πληγωθηκε, ενω ο μετανιωμενος που πληγωσε κουβαλαει και τις ενοχες!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ZinaM]

Για μένα πονάει πιο πολύ αυτός που αγαπάει περισσότερο...Όλα τ'άλλα του τύπου τον χώρισα, με χώρισε, νομίζω αφορούν περισσότερο στον εγωισμό του καθενός, παρά στην καρδιά του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Esgrimista]

Ύστερα από μια μακροχρόνια σχέση που τελείωσε σχετικά πρόσφατα για εμένα, ανέπτυξα τη θεωρία του "συναισθηματικού μαλάκα". Δεν ξέρω αν είναι αυτός που αγαπάει περισσότερο. Είναι σίγουρα αυτός όμως στον οποίο κάθε αρνητικό της σχέσης κοστίζει περισσότερο, και κάθε θετικό της τον απογειώνει περισσότερο σε σχέση με τον άλλο. Είναι αυτός που μετά το χωρισμό, είτε τον προκάλεσε αυτός είτε όχι, θα μείνει απαγκιστρωμένος στον/στην πρώην μέχρι... πραγματικά δεν ξέρω μέχρι πότε. Μάλλον μέχρι την επόμενη σχέση.
Τώρα σχετικά με το πώς γίνεσαι συναισθηματικός μαλάκας... νομίζω πως ταιριάζει απόλυτα το κλισέ "δε γίνεσαι, αλλά γεννιέσαι". Στη σχέση μου δεν υπήρξε στιγμή που να μην έχω το πάνω χέρι. Μάλιστα, ήμουν αυτός που την τερμάτισε. Και όμως, κάποιο αναθεματισμένο γονίδιο με έκανε μετά το τέλος να την κυνηγάω ενώ αυτή προσπαθούσε να προχωρήσει, και να πληγώνομαι κάθε φορά που μου υπενθυμίζει πως δεν έχουμε μέλλον πλέον.
Οπότε, η άποψή μου είναι πως απλά, σε ένα χωρισμός πονάει περισσότερο το άτομο που περιέγραψα παραπάνω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ets32katerina]

Εφοσον εχετε χωρισει, δεν εχει σημασια ποιος χωρισε ποιον. Και οι δυο χωρισατε και μπορει να μην το βλεπετε ετσι, αλλα και ο αλλος ποναει οσο πονατε κι εσεις. Σε μια σχεση που τελειωνει, οποιος και να βαζει το τελος, σιγουρα δεν ειναι αυτος που ποναει λιγοτερο, εκτος αν μιλαμε για καποιον που πραγματικα δεν ενδιαφερθηκε ουτε για την σχεση ουτε και για εσενα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ciela]

πονάνε και οι δυο ή ο ενας αναλογως την περιπτωση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[artemaki]

Σκατα ολα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 781029]

Αναλόγως τις συνθήκες...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lonely_Rider]

Και τι γίνεται όταν ο χωρισμός είναι κοινή συναινέσει;;; Εννοώ ότι όταν ο άλλος σου λέει "Νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να το λήξουμε γιατί δεν μπορώ την απόσταση" και συ λες "Ναι νομίζω πως αυτό θα ήταν το καλύτερο" και ενώ και οι δύο δεν θέλετε το λήγετε;;; Εκεί ποιός είναι αυτός που πονά περισσότερο; Αυτή που λέει ότι σε αγαπάει και στο δείχνει στο τέλος της κλήσης που βάζει τα κλάματα ή εσύ που την αφήνεις να φύγει μόνο και μόνο γιατί πιστεύεις ότι αν αυτό την κάνει ευτυχισμένη τότε οκ;;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 292010]

ΑΝΑΛΟΓΩΣ

Συνήθως αυτός που τον χωρίζουν (αν δεν ήθελε τον χωρισμό) γιατί κάποιος άλλο πήρε απόφαση για δύο.
Αυτός που χωρίς (αν τον νοιάζει) πονάει από τις τύψεις και την επιλογή του.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[italian]

Αυτός που δεν έχει την συνείδηση του ήσυχη για ότι συνέβη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Evavar]

Για μένα πονάει πιο πολύ αυτός που αγαπάει περισσότερο...Όλα τ'άλλα του τύπου τον χώρισα, με χώρισε, νομίζω αφορούν περισσότερο στον εγωισμό του καθενός, παρά στην καρδιά του.

Συμφωνώ απόλυτα. Άλλο εγωισμός, άλλο αγάπη. Χωρίς αυτό να αναιρεί βέβαια ότι αυτός που τον χωρίζουν μπορεί να είναι αυτός που αγαπάει περισσότερο και άρα πονάει περισότερο, ενώ ταυτόχρονα ο εγωισμός του έχει γίνει κουρέλι...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.