LiViNGtheLiFE
Διάσημο μέλος


+1 ετσι ειναι...Το θέμα, πιστεύω, ότι αφορά περισσότερο το ψυχολογικό κομμάτι.
οταν ο ασθενης πιστευει οτι ειναι καλα υπαρχουν σιγουρα περισσοτερες πιθανοτητες να θεραπευτει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
karotenia
Δραστήριο μέλος


εγω ειμαι της αποψης οτι παντα πρεπει ο ασθενης να μαθαινει την αληθεια.
Στο κατωκατω αυτον αφορα και θα πρεπει να εχει λεπτομερη αναφορα για την κατασταση του
το πιο τραγικο για μενα ειναι να το μαθαινουν πρωτοι οι συγγενεις.....ειναι απαραδεκτο
επισης γνωριζω περιπτωση οπου γιατρος ανακοινωσε σε ασθενη 45 ετων οτι εχει καρκινο στον διαδρομο (οχι στο γραφειο, ιδιωτικα οπως οφειλε ) και μπροστα στον αδελφο και τον πατερα του ασθενουν ο οποιος ηταν προσφατα εγχειρισμενος απο καρδια.
δηλαδη επαγγελματικη δεοντολογια υπο του μηδενος.......και το καλυτερο! τελικα η διαγνωση ηταν λαθος αφου οι εξετασεις του μπερδευτηκαν με εξετασεις αλλου ασθενη..........
εγω προσωπικα θα ηθελα να ξερω τα παντα για μενα ακομα και αν μου συνεβαιναν τα χειροτερα.
γεμικα πιστευω οτι ειδικα οταν προκειται για νεο ανθρωπο πρεπει ο γιατρος να τον ενημερωνει για τα παντα...πρεπει ο αλλος να ξερει ποσο και πως θα ζησει να προγραμματισει την ζωη του να κανει μια προσπαθεια εστω να αποτρεψει το χειροτερο.
μονο σε μια περιπτωση συμφωνω με την αποκρυψη, οταν προκειται για πολυ ηλικιωμενο ανθρωπο.Δεν το βρισκω καθολου σωστο να τον ταραξεις με εικασιες ειδικα στην αρχη που οι γιατροι ακομα δεν ειναι σιγουροι για το τι προκειται. Καλο θα ηταν το ιατρονοσηλευτικο προσωπικο να ηρεμησει προσωρινα τον ηλικιωμενο ασθενη μεχρι να βεβαιωθει για την κατασταση της υγειας του.....φυσικα ομως αν ο ασθενης θελει να μαθει περισσοτερα ειναι υποχρεωση των επαγγελματιων υγειας να τον ενημερωσουν
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
isida!!!
Πολύ δραστήριο μέλος


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
IreneGr
Δραστήριο μέλος



Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Τάσος97
Τιμώμενο Μέλος


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fockos
Επιφανές μέλος


Σιγουρα ο ασθενης θα πρεπει να γνωριζει ολη την αληθεια με την προυποθεση ομως οτι δεν ειναι ηλικιωμενος.Ο παππους μου πχ επρεπε να κανει αφαιρεση ενςο ογκου στο παχυ εντερο.Δε του ειπαν την αληθεια φυσικα γιατι αν δε πεθαινε απο καρκινο που πιθανον ειχε θα τον χαναμε απο καρδια.Ομως τα νεα ατομα οφειλουν να γνωριζουν την ασθενεια τους και φυσικα ποσο σοβαρη ειναι και πως μπορει να αντιμετωιστει.Μονο ετσι μπορουν να την ξεπερασουν και να διαλεξουν την καλυτερη μεθοδο γι'αυτους.
Πιστεύω πως ένας άνθρωπος υποβάλλεται σε θεραπεία για καρκίνο το καταλαβαίνει ή το υποψιάζεται. Το βιοηθικό είναι να ενημερώνεται ο ασθενής για τα πάντα με ειδικό τρόπο το να μην ενημέρωνεται είναι απλά η εύκολη λύση. Ενας άσθενης που γνωρίζει την σοβαρότητα της κατάστασης του είναι επιμελής πιο πολύ στην θεραπεία του και έχει χρόνο να προετοιμάσει την ψυχολογία του για όλα τα ενδεχόμενα.
Οι κατηγορίες ασθενών που δεν μπορεί να μην ενημερώνονται είναι άνθρωποι
με ψυχιατρικά προβλήματα
και νέα παιδιά (στα οποία δε λέγεται όλη η αλήθεια).
Όλοι οι αλλοι πρέπει να ενημερώνονται.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 010239
Επισκέπτης


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ελενη_
Εκκολαπτόμενο μέλος


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kaleidoscope
Επιφανές μέλος


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Γιώργος
Τιμώμενο Μέλος


Αυτή που ορίζεται στο πρώτο post, εάν το κοίταξες βέβαια.Ποια είναι ακριβώς όλη η αλήθεια;

Θυμιζει λιγο "γιατρε μου πειτε μου, θα ζησω?" το πραγμα, αλλα περα απ'την φωσκολικη αντιμετωπιση..πιστευετε οτι ο ασθενης πρεπει να γνωριζει με καθε λεπτομερεια τι του συμβαινει? Ακομα κι αν η ασθενεια ειναι ανιατη και δε θα του κανει καθολου καλο ψυχολογικα?Το ιδανικο ειναι η ψυχολογια του να ειναι ανεβασμενη και οι τριγυρω να παιζουν το θεατρο του παραλογου, ή να γνωριζει την κατασταση του?
Και τελικα, μετα απο ενα σημειο ξερει τα παντα αλλα δε θελει καν να το ακουσει ή οντως δεν υποψιαζεται κατι?
Προσωπικες εμπειριες δεκτες και απαραιτητες!
Αν δεν συμφωνείς με τον ορισμό, κάνε άλλο topic.

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kaleidoscope
Επιφανές μέλος


Αυτή που ορίζεται στο πρώτο post, εάν το κοίταξες βέβαια.![]()
Το κοίταξα. Δεν με καλύπτει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Mercury
Επιφανές μέλος


Ποια είναι ακριβώς όλη η αλήθεια;
Το κοίταξα. Δεν με καλύπτει.
Ας κάνω ένα υποθετικό σενάριο:
Είσαι η Dr. Kalei House με τον υπέροχο διαγνωστικό team που απαρτίζεται απο την Dr.Evangeline και τον Dr.Crowley.

Και σου έρχεται ασθενής,με συμπτώματα που δεν εξηγούνται έυκολα και αν δεν δράσεις γρήγορα ο ασθενής θα πεθάνει.
Τελικά μετά απο πολλές διαφορικές καταλήγετε σε θεραπεία,αλλά είναι 50-50 το ποσοστό επιτυχίας.
Τί κάνεις λοιπόν..Το λές στον ασθενή ή/και τους συγγενείς του;;
Ή τους χρυσώνεις το χάπι και άν τελικά δεν επιζήσει λές:"Ήταν πλέον αργά/Δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι";;

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fockos
Επιφανές μέλος


Ας κάνω ένα υποθετικό σενάριο:
Είσαι η Dr. Kalei House με τον υπέροχο διαγνωστικό team που απαρτίζεται απο την Dr.Evangeline και τον Dr.Crowley.
Και σου έρχεται ασθενής,με συμπτώματα που δεν εξηγούνται έυκολα και αν δεν δράσεις γρήγορα ο ασθενής θα πεθάνει.
Τελικά μετά απο πολλές διαφορικές καταλήγετε σε θεραπεία,αλλά είναι 50-50 το ποσοστό επιτυχίας.
Τί κάνεις λοιπόν..Το λές στον ασθενή ή/και τους συγγενείς του;;
Ή τους χρυσώνεις το χάπι και άν τελικά δεν επιζήσει λές:"Ήταν πλέον αργά/Δεν μπορούσαμε να κάνουμε κάτι";;![]()

Βιοηθικά πρέπει να πεις την αλήθεια όχι απότομα αλλά με σεβασμό στον ασθενή και στις ιδιαιτερότητες του
(π.χ. θα κάνουμε μια θεραπεία η οποία έχει αμφίρροπα αποτελέσματα θέλετε να συνεχίσουμε ή να συνεχίσουμε με το συνηθισμένο πρωτόκολλο. Ο ασθενής και κατέπεκταση οι συγγενείς του αν δε μπορει ο ίδιος οι συγγενείς παίζουν ενεργό ρόλο στην θεραπεία δεν είναι απλά θεατές.
___________________________________
Επίσης εφόσον μια θεραπεία εφαρμόζεται πειραματικά (ερευνητικά) ο ασθενής πρεπει να συγκαταθέσει για να συμμετέχει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
yperoxi
Δραστήριο μέλος


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ Μ.
Εκκολαπτόμενο μέλος


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Scandal
Διαχειριστής


Δεν λέω να βομβαρδίζεται ο ασθενής συνέχεια για το "τέλος" του. Όμως το να παραμυθιάζουμε έναν ασθενή με δήθεν και ψέματα, όσο καλή και να είναι η διάθεση, εμένα μου φαίνεται σαν αναποτελεσματικός "εξορκισμός" του κακού.

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
American Economist
Επιφανές μέλος


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.