Προβλήματα με εργοδότες

[backup]

ΧΜ! Τώρα που το σκέφτομαι......λες?!
Παντρεμένοι και οι δυο βέβαια ΑΛΛΑ με τις νύφες είχαν ένα θεματάκι όλη η οικογένεια!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Andrew19]

Δεν ξέρω μάλλον πάντα έπεφτα σε καλά αφεντικά.
Μια φορά είχα πέσει σε κάποιον που ήταν λίγο περίεργος αλλά είπα ότι δεν αξίζει να έχω βάσανα χωρίς λόγο, και άφησα τη δουλειά. Πάντως αρκετές φορές αν υπάρχει πίεση στη δουλειά βγαίνουν άλλα περίεργα μια και άλλα σου λέει το αφεντικό και σαν άνθρωπος μετά ξεχνάει!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Λοιπόν ο δικός μου είναι άψωγος πληρώνει τα πάντα που δικαιούμε μιλάει καλά ΑΛΛΑ λήπει π.χ. ένα μήνα, συντηρώ το γραφείο μόνη μου και όταν έρθει με κάνει σαν τα σκ*τα, μου φωνάζει και γίνετε καραγκιόζης πολυτελίας, λέει πώς δεν κάνω τίποτα και πώς 1 μήνα που λείπει καθόμουνα, μα ρέ άχρηστε 1 μήνα ποιός τακτοποιεί το γραφείο σου; ποιός κάνει τις δουλειές σου, και πές πώς είμαι άχρηστη εγώ ρωτώ κύριες και κύριοι πώς μια κατασκευαστηκή με έναν υπάλληλο γραφείου βγάζει την δουλειά; ποιός;

Αλλό ένα ελάτωμα του είναι ότι με ρεζιλέβει μόνο μπροστά σε τρίτους ο λόγος; δεν έχει ιδέα τι του γίνετε γιατί λήπει συνέχεια και αν δεν μπορεί να βρεί τίποτα με φωνάζει στο γραφείο του με ρωτάει που είναι π.χ. ένα χαρτί και ότν του πώ που είναι μου λέει πώς άλλαξα θέση εγώ.... τι να πώ έκείνη την στηγμή μπροστά σε τρίτο; ότι ήταν εκεί κάνα μήνα πάνω στο γραφείο του απο τότε που το τελείωσα;

Κουράγιο παιδες δεν υπάρχει τέλειο αφεντικό, πρέπει να γελάμε για να μήν κλαίμε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Βάζω ένα ερώτημα που με έχει απασχολήσει πολλές φορές:

Ας υποθέσουμε ότι είσαστε σε ένα εργασιακό τομέα, όπου ο προϊστάμενος, ο υποδιευθυντής κλπ. είναι κακά άτομα, σας πιέζουν, σας προσβάλλουν μπροστά σε συναδέλφους και σε κόσμο, αλλά έχετε δίπλα σας εξαιρετικούς συναδέλφους, που σας φέρονται πραγματικά σαν φίλοι και αδελφοί, σας υποστηρίζουν και σας καλύπτουν μπροστά στους προϊσταμένους, και γενικά ενώ έχετε ένα εχθρικό περιβάλλον από προϊσταμένους, έχετε ένα τέλειο περιβάλλον από συναδέλφους.

Φεύγετε από εκεί και πηγαίνετε σε έναν άλλο χώρο, με καλούς προϊσταμένους, καλό διευθυντή, αλλά δεν μπορείτε να δέσετε με τους συναδέλφους σας, πολλές φορές αισθάνεσθε σαν ξένοι, ανάμεσα σε "κλίκες", εχθρικό γύρω περιβάλλον, υποψιάζεστε διάφορα θαψίματα και υπονομεύσεις από τους γύρω, και ενώ οι πιο υψηλά ιστάμενοι είναι καλά άτομα, αισθάνεσθε ξένοι ως προς το περιβάλλον το γύρω σας.

Τι θα προτιμούσατε, το πρώτο ή το δεύτερο;

(Δεν ήθελα να ανοίξω νέο τόπικ, προτίμησα να το βάλω εδώ, δεν έχει να κάνει με προσωπική εμπειρία, υποθετικά ρωτάω, απλώς ήθελα να ακούσω γνώμες).

Και να συμπληρώσω τη σκέψη μου, κάποτε είχε γίνει μια δημοσκόπηση αν θα δέχονταν να εργάζονται σε ένα ιδανικό περιβάλλον με λιγότερα χρήματα, και η πλειοψηφία απάντησε θετικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Σαφώς θα προτιμήσω τις καλές σχέσεις με τους συναδέλφους με τους οποίους περνάς κανείς (λογικά) το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Το κακό αφεντικό αν δεν είναι όλη μέρα πάνω απ' το κεφάλι σου, αντέχεται (εκτός αν μιλάμε για αφεντικό που δεν πληρώνει), οι κακοί συνάδελφοι για 8 (και παραπάνω) ώρες την ημέρα, δεν αντέχεται...

Τη μισή μας ζωή την περνάμε δουλεύοντας. Τουλάχιστον ας είναι όσο το δυνατόν πιο ευχάριστα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Palladin]

Εγώ θα πω το αντίθετο, αν και θεωρητικά συμφωνώ με το σκεπτικό της Ισίλιελ.
Προφανώς είμαι επηρεασμένη από την εμπειρία μου. Είχα συναδέλφους και καλούς και κακούς (συγκεκριμένα μια κομπλεξική ανορεξική ζηλιάρα γαϊδούρα, με τους άλλους καλά τα πήγαινα) και έναν προϊστάμενο με τον οποίο πριν μείνω έγκυος τα πηγαίναμε περίφημα, μόλις του ανακοίνωσα την εγκυμοσύνη μου μεταλλάχθηκε, άρχισε τις ειρωνίες και τις παρατηρήσεις και τις μπηχτές ότι τεμπελιάζω (προφανώς για να έχει άλλοθι ώστε να με διώξει), παρότι το μόνο που είχε αλλάξει ηταν ότι δεν ήθελα να ανεβαίνω πλέον στη σκάλα και να κατεβάζω τα ντοσιέ ακροβατώντας.

Η διαφορά είναι ότι την κομπλεξική συνάδερφο μπορούσα να την βάλω στη θέση της, αλλά την αχαριστία του προϊσταμένου μου δεν μπορούσα να την ανεχτώ, με πείραζε πάρα πολύ γιατί πραγματικά ήμουν πολύ καλή στη δουλειά μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[lugar]

Κι εγώ νομίζω ότι οι συνάδελφοι είναι σημαντικότεροι λόγω διάθεσης με την οποία γυρνάς σπίτι μετά την δουλειά αλλά και γιατί έχεις να μοιραστείς ακόμα και το σπάσιμο από το αφεντικό. Στην άλλη περίπτωση έχεις και χάλια 8ωρο και κανέναν για να μοιραστείς τα νεύρα σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[antara6079]

Δούλεψα για ενάμισι χρόνο σε ένα περιβάλλον με εξαιρετικούς συναδέλφους και ανισσόροπη προϊσταμένη.
Έφυγα εξ' αιτίας της αν και μου τάξανε μεγάλη αύξηση για να μην το κάνω.
Έπειτα, πήγα σε μια εταιρία όπου συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. Έφυγα και από κει μετά από ενάμιση χρόνο επίσης.
Το συμπέρασμα που έβγαλα τότε ήταν ότι μοναχός σου χόρευε, κι όσο θέλεις πήδα.
Άνοιξα μαγαζί.
Μια χαρά.
Ηρέμησε το κεφάλι μου.΄
Βέβαια έχω άλλα πράγματα να αντιμετωπίσω, αλλά τελικά σε καμιά δουλειά δεν μπορείς να τα έχεις όλα όπως θέλεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.