Προτείνετε ένα βιβλίο

[chris80]

Έχει διαβάσει κανείς το καινούριο του Dan Brown;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DanaiPsa]

Ψάχνω εδώ και καιρό το πρώτο βιβλίο της σειράς του Οδυσσέα Μουρ: Η πύλη του χρόνου, αλλά δεν μπορώ να το βρω, καθώς και έχει εξαντληθεί. Είναι από τις εκδόσεις μοντέρνοι καιροί, οι οποίοι έκλεισαν. Αν γνωρίζετε κάποια ιστοσελίδα από όπου μπορώ να το αγοράσω ή άμα ξέρετε κάποιον που το πουλάει παρακαλώ ενημερώστε με. Ευχαριστώ πολύ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Thoba19]

https://www.bestprice.gr/item/2148863956/odysseas-moyr-h-pylh-toy-xronoy-fantastiko-mythistorhma

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dimpaokara]

Τα έχω διαβάσει όλα εκτός από το 11,πολύ ωραία σειρά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Thoba19]

σε τι κοινο απευθύνεται;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[dimpaokara]

σε τι κοινο απευθύνεται;

Εφηβικό,αλλά και μεγαλύτερους που έχω ρωτήσει το έχουν διαβάσει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alex S]

Για τους λάτρεις των αστυνομικών μυθιστορημάτων προτείνω Dennis Lehane, πρόσφατα διάβασα τα "Mystic River" και "Shutter Island" (τα οποία έχουν γίνει και ταινίες) και πραγματικά προς το τέλος και των δύο είναι σαν να βγαίνουν χέρια μέσα από το βιβλίο και να σου δίνουν απανωτές σφαλιάρες, δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις τι έχει συμβεί, ο τύπος γράφει φοβερά. Όσο για το καινούριο του Dan Brown που λέει ο φίλος από πάνω δεν το έχω διαβάσει αλλά πιστεύω θα κινείται για άλλη μια φορά στα πλαίσια της συνωμοσιολογίας, όπως και μας έχει συνηθίσει άλλωστε. Επίσης πιστεύω ένα βιβλίο που πρέπει ο καθένας μας να διαβάσει είναι το "Άκου Ανθρωπάκο" του Wilhelm Reich, ίσως να σας ενοχλήσει κατά την διάρκεια της ανάγνωσης του καθώς ο ανθρωπάκος που εν μέρει όλοι κρύβουμε μέσα μας αποκαλύπτεται στις σελίδες του αλλά πραγματικά αξίζει τον κόπο, εμένα προσωπικά με βοήθησε αρκετά..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Detectiveal]

Ο "Χιονάνθρωπος" του Jo Nesbo με εντυπωσίασε

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Heartie]

"Το άρωμα" τι δίδαγμα έχει στο φινάλε?? Δυστυχώς το διάβασα σε μικρή ηλικία κ δεν το κατάλαβα και πολύ καλά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mάιρα]

Μα τι λες τώρα; Είμαι εγώ ίδια η μάνα μου; Είσαι εσύ ίδια η μάνα σου;
Είναι δυνατόν μια γυναίκα με εξαιρετικές σπουδές, καλή δουλειά και βραζιλιάνο γυμναστή να είναι ίδια με τη μάνα της που είναι νοικοκυρά, άπαιχτη μεν στις πίτες και το στιφάδο αλλά με μόνες …επαγγελματικές επιτυχίες καμιά κατοσταριά σεμεδάκια γκομπλέν, άλλα τόσα καρεδάκια τσιγκελάκι και αγαπημένο χόμπι να τηλεφωνεί όποτε θυμηθεί, συνέχεια δηλαδή, στην κόρη της;
Η Χριστίνα, απόλυτη πρωταγωνίστρια του βιβλίου μας, απαντά σε αυτό και πολλά ακόμη... υπαρξιακά ερωτήματα, αφού έχει να αντιμετωπίσει καθημερινά, εκτός από τη «γλυκιά» μανούλα, το διευθυντή της που τη βασανίζει, τον άντρα της που είναι «αλλού», την κόρη της που ζει στον κόσμο της, τον πρώην αγαπημένο της που συνεχίζει να την πολιορκεί, την κολλητή της φίλη, παθιασμένη με το Face Book, και διάφορους ακόμη… τρελαμένους τύπους!
Στην εποχή της οικονομικής κρίσης που διαλύει τα πάντα, η ηρωίδα μας πέφτει σε χρόνο ρεκόρ απ’ τα ψηλά στα χαμηλά και απ’ τα πολλά στα λίγα και παθαίνει τη μια μετά την άλλη κρίσεις ταυτότητας.
Και ως κερασάκι στην τούρτα; Ξυπνάει ένα ωραίο πρωί και διαπιστώνει πως όσο κι αν προσπάθησε, όσο κι αν τσακώθηκε, όσο κι αν χτυπήθηκε κάτω και αυτή, όπως άλλωστε κι εσύ που διαβάζεις τώρα αυτές τις γραμμές… ΙΔΙΑ Η ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΕΓΙΝΕΣ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nicole1987]

Να ζεις ν´αγαπας και να μαθαινεις του Μπουσκάλια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Apep]

"Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη" του ηγετικού στελέχους της ομώνυμης οργάνωσης, Δημήτρη Κουφοντίνα, εκδόσεις Λιβάνη.

Ακολουθεί απόσπασμα από το βιβλίο:

«Εκείνο το βράδυ στα Σεπόλια έγιναν πολλές αναποδιές. Ήμασταν τέσσερις, είχαμε επισημάνει μια καμιονέτα. Στην οδό Αυλώνος, όπως κατεβαίναμε από τη Ρόδου.

Τα δύο περιπολικά είχαν κατεβεί από την οδό Ρόδου. Το πρώτο προσπέρασε τη γωνία με την Αυλώνος, ύστερα έκανε όπισθεν. Πετάχτηκε ένας, ο καουμπόης. Με προτεταμένο το περίστροφο και την αλαζονεία της εξουσίας διέταξε «Ψηλά τα χέρια». Λάθος πόρτα χτύπησε. Βουτήξαμε πίσω από τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα. Ανταλλάξαμε πυροβολισμούς. Ο καουμπόης καλύφθηκε. Νομίζω τον πήρε μια σφαίρα. Αργότερα, μετά τους πυροβολισμούς του εναντίον μου. Καλύφθηκαν και οι άλλοι από τα δύο περιπολικά που κατέβηκαν τη Ρόδου. Ρίχναμε αραιά πυρά – δεν είχαμε πολλές σφαίρες. Μία μία, να τους κρατάμε καθηλωμένους όσο αποχωρούσαμε.

Υποχωρούσαμε στην Αυλώνος. Πήρα μια χειροβομβίδα από ένα σύντροφο. Την πέταξα πίσω από τους οχυρωμένους αστυνομικούς. Πάνω που είχαν ξεθαρρέψει και έβγαιναν από το καβούκι τους. Λούφαξαν ξανά. Ο ένας από αυτούς είχε βγει στη μέση του δρόμου με το αυτόματο, έτοιμος να ρίξει. Θα μας χτυπούσε, θα χτυπούσε και το συγκεντρωμένο κόσμο πίσω μας. Έριξα τη χειροβομβίδα εκεί, για να λουφάξει. Ανάμεσά τους. Εκεί δεν υπήρχε κόσμος, δεν κινδύνευε κανένας, μόνο οι αστυνομικοί τραυματίστηκαν, τρόμαξαν, κρύφτηκαν. Υποχωρήσαμε στην Αυλώνος, προς Αθήνα. Πολλά αυτοκίνητα είχαν σταματήσει, έκλειναν το δρόμο. Μπροστά ήταν ένα παλιό ταξί. Βγάλαμε τον πελάτη του. Βγάλαμε τον ταξιτζή. «Μια στιγμή να πάρω τις εισπράξεις», «Καλά, πάρ’ τες».

Οι αστυνομικοί από τη μεριά της Ρόδου πήγαν να ξεμυτίσουν. Τους φώναξα «Ρίχνω κι άλλη χειροβομβίδα». Ξαναλούφαξαν. Πρώτος αυτός με το αυτόματο.

Ένα –τρίτο ή τέταρτο;– περιπολικό ήρθε στην Αυλώνος από τη μεριά της Αθήνας. Μπλοκαρίστηκε από τα σταματημένα αυτοκίνητα. Κατέβηκαν, μας έριχναν από πίσω, από δυο τρία μέτρα απόσταση. Ανταποδώσαμε τα πυρά. Ξεκίνησα αργά, έστριψα αριστερά, στη Χρηστομάνου, ξανά αριστερά στη Δυρραχίου, ξανά αριστερά, πήρα την Αγίου Μελετίου. Ακούσαμε σειρήνα πίσω μας. Είπα να πετάξουν χειροβομβίδες. Δεν μας κυνηγούσαν, μετέφεραν τους τραυματίες τους. Όταν άκουσαν τις εκρήξεις, εξαφανίστηκαν με ιλιγγιώδη ταχύτητα».

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Khaleeshi]

οι πύλες της φωτιάς του Στίβεν Πρέσσφιλντ!

Περιγραφή:
Επτά ημέρες πολέμου και ζωής.
Σε ένα στενό πέρασμα του όρους Καλλιδρομίου με τη θάλασσα που λέγεται Θερμοπύλες, μακριά από τη γενέτειρα τους το 480 π.χ. τριακόσιοι επίλεκτοι Σπαρτιάτες πολεμιστές απωθούν τους χιλιάδες πολεμιστές του Πέρση εισβολέα και έδωσαν με γενναιότητα τη ζωή τους, υπηρετώντας με ανιδιοτέλεια τη δημοκρατία και την ελευθερία. Μια απλή επιγραφή σε επιτύμβια στήλη δείχνει το μέρος όπου είναι θαμμένοι.
Οι Πύλες της Φωτιάς, όπου ο αφηγητής είναι ο μόνος επιζών της επικής εκείνης μάχης, ένας βοηθητικός του σπαρτιατικού πεζικού που βρέθηκε ημιμαθής κάτω από ένα άρμα και πιάστηκε αιχμάλωτος, είναι μια εξαίσια περιγραφή της μύησης ενός ανθρώπου στο σπαρτιατικό τρόπο ζωής και θανάτου και των μυθικών αντρών και γυναικών που χάρισαν στο πολιτισμό αυτό την αθανασία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[EnnisDelMar!]

Dan Brown - Xαμένο Σύμβολο

Δεν το έχω ολοκληρώσει, αλλά είναι καταπληκτικό, έχω διαβάσει μέχρι το 56 "κεφάλαιο" απ τα 133 σε 2 μέρες (βασικά ο D.B. μάλλον σαν σκηνές ταινίας το χωρίζει το βιβλίο, όχι σε κεφάλαια, πράγμα πολύ πιο τακτοποιημένο κατα την δικιά μου άποψη, διότι στο βιβλίο προβάλλονται γεγονότα ταυτόχρονα και με αυτό τον χωρισμό είναι εύκολο να καταλάβεις πού βρίσκεσαι). Γλαφυρότατη περιγραφή (κτηρίων, τοπίων και αντικειμένων), δράση που κόβει την ανάσα (πράγμα που σπάνια συναντά κανείς σε βιβλίο) και εξαιρετική πλοκή. Επίσης αναφορά σε διάφορα ιστορικά γεγονότα (όχι τόσο βέβαια όσο στον Κώδικα ΝταΒίντσι ή τους Πεφωτισμένους) σημαντικά για την Ουάσιγκτον και την Αμερικάνικη Ιστορία (καθότι εκεί διαδραματίζεται η αναζήτηση του καθηγητή Λάνγκτον αυτή την φορά), για την οποία οι περισσότεροι ξέρουμε λίγα. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται κάτι άλλο για να σας πείσω :p

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[aba]

Η κριτική χαρακτήρισε το μυθιστόρημα της Τόνι Μόρισον "Παράδεισος" το πιο πρωτότυπο και παράξενο από τα βιβλία της. Και είναι, πράγματι. Το έργο μιλά σε πολλά επίπεδα: θέματά του, το θρησκευτικό βίωμα, η διαπάλη παλιού και καινούργιου, η γυναικεία ταυτότητα και η γυναικεία μοίρα στον ανδροκρατούμενο κόσμο, η ταλανιστική διαδικασία μέσα από την οποία κατακτάται η ιστορική μνήμη και η φυλετική συνείδηση, η αμφισβήτηση, τέλος της "Ιστορίας" ως μιας και μοναδικής: η αναγνώριση ότι κάθε ιστορική καταγραφή δεν αποτελεί οριστική και τελειωμένη ανασύνθεση του παρελθόντος, αλλά μια από τις πολλές εκδοχές του. Αυτό το πλούσιο μυθιστόρημα, στο οποίο η νομπελίστα συγγραφέας καταθέτει υφολογική δεινότητα και σπαρακτική ανθρωπιά, εκτυλίσσεται στο Ρούμπι, μια μικρή απομονωμένη κοινότητα μαύρων στην καρδιά της Αμερικής. Πλάι στο Ρούμπι, σε μια εγκαταλελειμμένη έπαυλη, αλλοτινό καθολικό σχολείο για τις μικρές Ινδιάνες της περιοχής, γνωστό ως "Μοναστήρι", βρίσκουν καταφύγιο μια χούφτα γυναίκες, εξόριστες, εκούσια ή ακούσια, από την κοινωνία. Η παρουσία τους αποτελεί πρόκληση για τους κατοίκους του Ρούμπι η ελευθέρια, ακατανόητη για τους συντηρητικούς θρησκευόμενους μαύρους, συμπεριφορά τους, η απόφασή τους να ζήσουν "εκτός", η άρνησή τους να συμμορφωθούν σε κανόνες τις μετατρέπουν, στα μάτια των γειτόνων τους, από ακίνδυνες γυναίκες, σε επίβουλες μάγισσες. Οι μεγαλύτεροι του χωριού θα θεωρήσουν εκείνες υπεύθυνες για την εξέγερση των νέων μελών της κοινότητας, που αμφισβητούν τα παραδεδομένα, ζητούν ελευθερία και αξιοπρέπεια, στρατεύονται πολιτικά. Και θα αποφασίσουν να τις εξολοθρεύσουν. Έργο που συνδυάζει την πολιτική με την μεταφυσική, τον ερωτισμό με την θρησκευτικότητα, το παραμύθι με την ιστορία, ο "Παράδεισος" είναι από τα σημαντικότερα μυθιστορήματα της σύγχρονης Αμερικανικής λογοτεχνίας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Elena.joan]

τα διαβασα προσφατα (και τα αγαπησα)

λολιτα: ναμποκοφ
Λολίτα, φως της ζωής μου, φλόγα των σωθικών μου. Αμαρτία μου, ψυχή μου. Λο-λί-τα: η άκρη της γλώσσας κάνει ένα ταξίδι τριών βημάτων στον ουρανίσκο, για να χτυπήσει με την τρίτη απαλά πάνω στα δόντια. Λο. Λι. Τα.

κιτρινη κορδελα: κεβιν παουερς
Όσο κοιμόμασταν, ο πόλεμος έσερνε
τα χιλιάδες πλευρά του στο έδαφος και προσευχόταν γονατι#
στός. Όταν ανοίγαμε δρόμο μέσα από την εξάντληση, τα μά#
τια του ήταν λευκά και ανοιχτά μες στο σκοτάδι. Όσο τρώγα#
με, ο πόλεμος νήστευε, τρεφόμενος από την ίδια του τη στέ#
ρηση. Έκανε έρωτα και γεννούσε και εξαπλωνόταν μέσω της
φωτιάς.

τοστ ζαμπον: μπουκοφσκι
Άνοιξα την κάνουλα και το στόμα μου. Το μυρωδάτο υγρό κύλησε στο στόμα μου και το κατάπια. Έκλεισα την κάνουλα και ανασηκώθηκα. Μου 'ρχόταν να ξεράσω. "Πιες κι εσύ τώρα" είπα στον Καράφλα.
"Βεβαίως" είπε "δε φοβάμαι γω, του πούστη"
Έσκυψε κάτω απ' την κάνουλα και τράβηξε μια γερή γουλιά. Δεν θα μου την έβγαινε τώρα ένα ρετάλι! Πήγα σ' ένα άλλο βαρέλι, έσκυψα, άνοιξα την κάνουλα και τράβηξα κι εγώ μια γουλιά. Σηκώθηκα. Είχα αρχίσει να φτιάχνομαι.
"Ε, Καράφλα" είπα "μ' αρέσει".
"Ε, τότε πιες κι άλλο ρε μαλάκα".
Ξαναδοκίμασα. Ήταν καλύτερο στη γεύση τώρα. Κι εγώ ένιωθα καλύτερα.
"Είναι του πατέρα σου, όμως, Καράφλα. Δεν κάνει να το πιω όλο".
"Δεν τον νοιάζει. Το 'χει κόψει".
Δεν είχα ξανανιώσει τόσο όμορφα. Ήταν καλύτερο κι απ' τη μαλακία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[InSheerPleasure]

Διαβαζω τα "Ψαθινα καπελα" της Λυμπερακη και τελειωνω το "Ιερο" του Φωκνερ. Μετα θελω να πιασω τον υπερτατο, λατρεμενο Μαρκες με το "Περι ερωτος και αλλων δαιμονιων".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Μόλις άρχισα τον έφηβο του Ντοστογιέβσκι. (Fyodor Mikhailovich Dostoevsky, δεν ξέρω γιατί όλοι λένε Ντοστογιέφσκι, αφού β διαβάζεται.)
Με συναρπάζει ο τρόπος που γράφει.

Ντοστογιεφσκι διαβαζω 15 σελιδες και τον παραταω. Το χω επιχειρησει 2 φορες και τις δυο πατωσε. Θα το επιχειρησω παλι σε μερικα χρονια.

Διαβαζω τολστοι τωρα. Παει καλα. Σχολια αφου το τελειωσω.
Γιουγκερμαν κι εμενα επισης ενα απο τα αγαπημενα μου!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Aleksa]

Τελειώνω τώρα το "Μικρά Αγγλία" της Ιωάννας Καρυστιάνη. Αυτό που γυρίστηκε σε ταινία. Με βραβεία και η ταινία (που δεν είδα) και το βιβλίο.
Θα το χαρακτήριζα "Καλό" (πλην όμως υπερεκτιμημένο). Το ιδιόρρυθμο "ύφος" της λίγο κουράζει τον αναγνώστη

Αν χρησιμοποιούσε περισσότερο το σημείο στήξης που ονομάζουμε "τελεία", καθώς επίσης απέφευγε τα συχνά πήγαιν'έλα μεταξύ παρόντος και παρελθόντος οπου "όλα μπερδεύονται γλυκά", θα μου άρεσε περισσότερο.
Σαφώς καλύτερος ο "Άγιος Της Μοναξιάς" της.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[blueBlack]

Jeffrey Eugenides - Middlesex (σε ελληνική μτφρ. Middlesex, ανάμεσα στα δύο φύλα)
εξαιρετικό βιβλίο αν και λίγο αρχικά κουράζει

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.