Προτείνετε ένα βιβλίο

Γίδι

Τιμώμενο Μέλος

Η Γίδι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 22,554 μηνύματα.
Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθησα και έκλαψα

Μήπως να μας έλεγες και κανένα σχόλιο για αυτό ή το συγγραφέα; Άλλωστε αυτό αφορά το θέμα. :)
Προτείνετε ένα βιβλίο που σας άρεσε, ανεξαρτήτως θέματος, περιεχομένου, προσανατολισμού κλπ.

Φαντάζομαι (και επιθυμώ), μετά από πολύ καιρό, να αποτελεί αυτό το thread, μια "γωνία αναζήτησης" για οποιονδήποτε θελήσει να έχει έναν "όγκο" προτάσεων.

Παρακαλώ αναφέρετε για κάθε βιβλίο και μερικά λόγια για το περιεχόμενο του και όχι μόνο τίτλο και συγγραφέα! Όσο πιο πολλά αναφέρεται τόσο καλύτερα!

:)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Depo0

Νεοφερμένος

Η Depo0 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 25 μηνύματα.
και βεβαια θα σας πω:)

"Στις όχθες του ποταμού Πιέδρα κάθισα κι έκλαψα" |Πάουλο Κοέλο
Μια ερωτική ιστορία κλείνει μέσα της όλα τα μυστικά του κόσμου. Η Πιλάρ κι ο σύντροφός της, που γνωρίζονταν από παιδιά, αλλά χώρισαν στην εφηβεία, ξαναβρίσκονται ύστερα από έντεκα χρόνια. Εκείνη μια γυναίκα που η ζωή την έχει μάθει να μην παρασύρεται από τα συναισθήματά της. Εκείνος ένας άντρας που κατέχει το θείο χάρισμα να γιατρεύει τους άλλους και αναζητά μέσα στη θρησκεία μια λύση για τις εσωτερικές συγκρούσεις του.
Τους ενώνει η επιθυμία ν' αλλάξουν και να ακολουθήσουν τα όνειρά τους. Για να το πετύχουν, θα πρέπει να ξεπεράσουν πολλά εμπόδια: το φόβο τού να δίνεσαι, την αίσθηση ότι λαθεύεις, τις προκαταλήψεις.
Ο Πάουλο Κοέλο, που αναφέρεται με ποίηση και σύγχρονους διαλόγους σε μια ερωτική συνάντηση, μας βυθίζει, επίσης, και στα μυστήρια της θεότητας, γιατί, όπως μας θυμίζει, η «πνευματική δοκιμασία είναι, πρώτα απ' όλα, μια πρακτική δοκιμασία αγάπης».
Ένα βιβλίο συγκινητικό, διαυγές, που στέλνει μηνύματα ζωής.


σχετικά λίγο παλιό....αλλά είναι από τα αγαπημένα μου:redface:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Εδάδ

Διάσημο μέλος

Η Εδάδ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,958 μηνύματα.
παμπλο νερουδα

Είκοσι ποιήματα του έρωτα κι ένα τραγούδι απελπισμένο


είναι ένα μικρό βιβλίο ποίησης

για ανθρώπους που αγαπούσανε, αγαπάνε, θα αγαπήσουνε :D

τόση συγκίνηση και τόση γλυκήτητα.

ωδή στον έρωτα και στη γυναικα

https://silver.pblogs.gr/2008/07/neroyda-20-erwtika-poihmata-ki-ena-tragoydi-apelpismeno.html

https://www.ciudadseva.com/textos/poesia/20poemas.htm



Poema 20

Puedo escribir los versos mαs tristes esta noche.
Escribir, por ejemplo : 'La noche estα estrellada,
y tiritan, azules, los astros, a lo lejos'.

El viento de la noche gira en el cielo y canta.

Puedo escribir los versos mαs tristes esta noche.
Yo la quise, y a veces ella tambiιn me quiso.

En las noches como ιsta la tuve entre mis brazos.
La besι tantas veces bajo el cielo infinito.

Ella me quiso, a veces yo tambiιn la querνa.
Cσmo no haber amado sus grandes ojos fijos.

Puedo escribir los versos mαs tristes esta noche.
Pensar que no la tengo. Sentir que la he perdido.

Oir la noche immensa, mαs inmensa sin ella.
Y el verso cae al alma como al pasto el rocνo.

Quι importa que mi amor no pudiera guardarla.
La noche estα estrellada y ella no estα conmigo.

Eso es todo. A lo lejos alguien canta. A lo lejos.
Mi alma no se contenta con haberla perdido.

Como para acercarla mi mirada la busca.
Mi corazσn la busca, y ella no estα conmigo.

La misma noche que hace blanquear los mismos arboles.
Nosotros, los de entonces, ya no somos los mismos.

Ya no la quiero, es cierto pero cuαnto la quise.
Mi voz buscaba el viento para tocar su oνdo.

De otro. Serα de otro. Como antes de mis besos.
Su voz, su cuerpo claro. Sus ojos infinitos.

Ya no la quiero, es cierto, pero tal vez la quiero.
Es tan corto al amor, y es tan largo el olvido.

Porque en noches como ιsta la tuve entre mis brazos,
mi alma no se contenta con haberla perdido.

Aunque ιsta sea el ϊltimo dolor que ella me causa,
y ιstos sean los ϊltimos versos que yo le escribo.

Ποίημα 20

Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.

Να γράψω για παράδειγμα: "Η νύχτα είναι αστροφώτιστη,
και τρεμοπαίζουν, γαλάζια, τ' αστέρια, στα μάκρη".
Ο άνεμος της νύχτας περιστρέφεται στον ουρανό και τραγουδάει.

Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Την αγάπησα, κι ήταν φορές που κι εκείνη μ' αγάπησε.

Σε νύχτες σαν κι αυτή την είχα στην αγκαλιά μου.
Τη φίλησα τόσες φορές κάτω απ' τον άπειρο ουρανό.

Εκείνη με αγάπησε, κι ήταν φορές που και εγώ την αγαπούσα.
Πώς να μην αγαπήσω τα μεγάλα ορθάνοιχτα μάτια της.

Μπορώ να γράψω τους πιο θλιμμένους στίχους απόψε.
Να σκεφτώ πως δεν την έχω. Να αισθανθώ πως την έχασα.

Ν' ακούσω την απέραντη νύχτα, πιο απέραντη δίχως εκείνη.
Κι ο στόχος πέφτει στην ψυχή σαν τη δροσιά στα χόρτα.

Τι σημασία έχει που η αγάπη μου δεν μπόρεσε να την κρατήσει.
Η νύχτα είναι αστροφώτιστη κι εκείνη δεν είναι μαζί μου.

Αυτό είναι όλο. Μακριά κάποιος τραγουδάει. Μακριά.
Η ψυχή μου λυπάται που την έχει χάσει.

Σαν για να την πλησιάσω η ματιά μου την ψάχνει.
Η καρδιά μου την ψάχνει, κι εκείνη δεν είναι μαζί μου.

Η ίδια η νύχτα που κάνει ν' ασπρίζουν τα ίδια δέντρα.
Εμείς, εκείνοι του τότε, δεν είμαστε πια οι ίδιοι.

Δεν την αγαπώ πια, είναι βέβαιο, αλλά πόσο την αγάπησα.
Η φωνή έψαχνε τον άνεμο για ν' αγγίξει την ακοή της.

Σε άλλον. Θα ανήκει σε άλλον. Όπως και πριν από τα φιλιά μου.
Η φωνή της, το φωτεινό σώμα της. Τα άπειρα μάτια της.

Δεν την αγαπώ πια, είναι βέβαιο, αλλά μπορεί και να την αγαπώ.
Πόσο διαρκεί η αγάπη, πόσο διαρκεί η λησμονιά.

Επειδή σε νύχτες σαν κι αυτή που την είχα στην αγκαλιά μου,
η ψυχή μου λυπάται που την έχει χάσει.

Ακόμα κι αν αυτός είναι ο τελευταίος μου πόνος που μου δίνει,
κι αυτοί είναι οι τελευταίοι στίχοι που γράφω.









es tan corto el amor, y tan largo el olvido
:redface:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Μελιώ

Δραστήριο μέλος

Η -Το Νου Σου Στην- Αμέλεια αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 695 μηνύματα.
Θεοφανώ - Κώστας Κυριαζής

Λατρεύω αυτό το βιβλίο και γενικά τη γραφή του Κώστα Κυριαζή , ότι κι αν πω εγώ είναι λίγο , καλύτερα ας αφήσουμε τον συγγραφέα να μας περιγράψει την τόσο ιδιαίτερη , ατίθαση και ακραία προσωπικότητα αυτής της γυναίκας η εστεμμένη φόνισσα όπως την αποκαλούν.



" Θριάμβευε η Θεοφανώ, κυβερνούσε, πίστευε στη δύναμη της. Κίρκη του δέκατου αιώνα, δεν μετέβαλλε σε χοίρους εκείνους που την αγαπούσαν, άλλα σε σκλάβους , σε δούλους που έσκυβαν το κεφάλι μπροστά σε κάθε προσταγή της. Εξουσίαζε , ήταν αδάμαστη , ήταν σκληρή, ήταν λύκαινα , όπως την αποκάλεσε ο σύγχρονος της Λέων ο Διάκονος. Βασίλευε , κυβερνούσε απο τον γυναικωνίτη , μισούσε χωρίς να αγαπάει, ώσπου κάποιαν αυγή , όταν πρωτόνιωσε τον έρωτα, τον πλάστη και τον χαλαστή, γνώρισε μετά από μια ανόσια πράξη της ένα τέλος φρικτότερο απο το θάνατο για τον χαρακτήρα της: την τέλεια εξαφάνιση για πολλά χρόνια απο το προσκήνιο της ζωής της Αυτοκρατορίας.
Είδα με αγάπη τους ήρωες μου, τόνισα τις μεγαλοσύνες τους, φανέρωσα όσο μου επέτρεπαν τα μέσα μου το χαρακτήρα τους. Μη βιαστείτε να τους κρίνετε , η εποχή ήταν αλλιώτικη , οι άνθρωποι πιο άγριοι , το έγκλημα συγχωριότανε πολλές φορές.. "
ΚΩΣΤΑΣ Δ. ΚΥΡΙΑΖΗΣ

Η Θεοφανώ δεν είναι μόνον ενα συναρπαστικό μυθιστόρημα από τη γραφίδα του αριστοτέχνη Κ.Δ.Κυριαζή, αλλά και μία ιστορικά τεκμηριωμένη βιογραφία, μία καταβύθιση στα άδυτα του Ιερού Παλατιού, στη δόξα και στους εξευτελισμούς των βυζαντινών χρόνων.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Συνημμένα

  • theofano.JPG
    theofano.JPG
    108.8 KB · Εμφανίσεις: 124

Diogenes cynik

Νεοφερμένος

Ο Diogenes cynik αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 61 ετών. Έχει γράψει μόλις ένα μήνυμα.
COVATTA GIOBBE - Η ΒΙΒΛΟΣ ΓΙΑ ΑΘΕΟΦΟΒΟΥΣ
Πώς είναι δυνατόν η ανθρωπότητα να γεννήθηκε από δύο άντρες, τον Κάιν και τον Άβελ; Εντάξει, τα Σόδομα την άξιζαν την τιμωρία τους, αλλά γιατί ο Θεός κατέστρεψε και τα Γόμορρα;
Σε τι ποσά κυμάνθηκαν τα στοιχήματα για τον αγώνα Γολιάθ εναντίον Δαβίδ;
Ο Ιησούς ήξερε να πολλαπλασιάζει, να προσθέτει όμως;
Απάντησαν ποτέ οι Κορίνθιοι στις επιστολές του Απόστολου Παύλου;
Σ' αυτές και σε χίλιες δυο άλλες απορίες, που μας βασάνισαν από τα πρώτα κιόλας μαθήματα στο κατηχητικό, απαντά με μια ξεκαρδιστική παρωδία της Βίβλου ο Τζόμπε Κοβάτα, ένας κωμικός που, κυριολεκτικά, "δεν έχει το Θεό του"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

mariapg9017

Νεοφερμένος

Η mariapg9017 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 6 μηνύματα.
Το τελευταίο βιβλίο το οποίο διαβασα αυτές τς μέρες ήταν το βιβλιο της Αλκυόνης Παπαδάκη με τίτλο "Αν ήταν όλλα... Αλλιώς".
Είναι ένα βιβλίο το οποίο περιγραφει την ζωη μιας γυναικας με τον τροπο τον οποίο ήθελε η ίδια να ζει είτε αυτός ήταν σωστός είτε οχι.Στο τέλος το ερωτήμα το οποίο θέτει η πρωταγωνίστρια στον ευατό της ειναι πως θα ήταν η ζωή της...Αν ήταν όλλα... Αλλίως!!

Πιστευω ότι ειναι ένα αξιολογο βιβλίο που πρέπει να υπάρχει στην βιβλιοθήκη ενώς "βιβλιοφάγου"

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

rascal_gd

Περιβόητο μέλος

Ο Call me Joe!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 38 ετών και μας γράφει απο Αφρική. Έχει γράψει 4,194 μηνύματα.
Οποιος γουσταρει Chuck Palahniuk και εχει διαβασει το Fight Club να διαβασει οπωςδηποτε τον "Επιζων". Τα σπαει. Ισαξιο του FC.
Αν γνωριζει καποιος παρομοιους συγγραφεις, σαν τον Palahniuk, ας μας ενημερωσει... Γενικως για αριστουργηματακια της παραλογοτεχνιας... :)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Nininaou

Διάσημο μέλος

Η Ρηνούλα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 32 ετών και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 2,455 μηνύματα.


Ένα βιβλίο με χαρακτήρα οπωσδήποτε κοινωνιολογικό και όχι πολιτικό. Συγκρίνεται η καπιταλιστική με την αναρχική κοινωνία. Με την αναρχική να τοποθετείται σε ένα βαθράκι, τόσο ψηλό ώστε να μοιάζει παραδεισένια και τόσο χαμηλό ώστε να της ασκείται κριτική. Παρουσιάζει την αναρχική κοινωνία έτσι όπως πραγματικά θα έπρεπε να είναι και έτσι όπως μπορεί να επιβιώσει. Όχι ανεξέλεγκτη και ανοργάνωτη, αλλά πιο οργανωμένη από οποιαδήποτε. Όχι στάσιμη, αλλά εξελισσόμενη. Συγκινεί αυτούς που αγαπάνε να μιλούν και να διαβάζουν για τις μεγάλες ιδέες, γιατί αιφνιδιαστικά τους γυρίζει μπροστά στην εφαρμογή τους...:)

Ένα άλλο βιβλίο της που σκοπεύω να διαβάσω είναι "Το αριστερό χέρι του σκότους"
Αν το'χει διαβάσει ή έχει ακούσει γνώμες κανείς, ας πει...:D
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

jrot6

Πολύ δραστήριο μέλος

Ο jrot6 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 43 ετών, επαγγέλεται Αεροσυνοδός και μας γράφει απο Βόρεια Μακεδονία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,535 μηνύματα.
Ρηνουλα πολυ ωραιο βιβλιο προτεινες..Σε αυτο το βιβλιο μου αρεσει που ο συγγραφεας δεν φοραει ωτοασπιδες και κριτικαρει εξισου τα 2 συστηματα..
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
Θεοφανώ - Κώστας Κυριαζής



Έχω διαβάσει πολλά ιστορικά μυθιστορήματα... νομίζω ότι αυτό είναι από τα καλύτερα.

Μια και έρχεται καλοκαιράκι (εγώ συνήθως το καλοκαίρι διαβάζω πολύ, το χειμώνα λιγότερο) ... ας προτείνω:

1. "Οχτώ" της Κάθριν Νέβιλ ... για αυτούς που τους αρέσουν τα βιβλία τύπου Κώδικας Ντα Βίντσι, μόνο που το συγκεκριμένο είναι πολύ καλύτερο και σαν λογοτέχνημα και σαν πλοκή.
2. "Οι πύλες της Φωτιάς" του Πρέσφιλντ... ίσως από τα πιο συγκλονιστικά ιστορικά μυθιστορήματα που έχω διαβάσει. Μέσα από τη μάχη των Θερμοπυλών, αναλύει τη νοοτροπία, την ηθική και τη ζωή των Σπαρτιατών.
3. "Το άρωμα" του Ζίσκιντ ... πρώτη φορά μου έτυχε να διαβάζω περιγραφή μυρωδιάς και να νοιώθω ότι τη μυρίζω. Από τα βιβλία που μου έχουν μείνει, αν και το διάβασα πολλά χρόνια πριν.
4. "Ποιος έφερε τη Ντορουντίν" του Ισμαήλ Κανταρέ ... βασισμένο στο δημοτικό ποίημα "Του Νεκρού αδελφού" (... άκουσες Κωσταντάκη μου τι λένε τα πουλάκια .....). Πρόκειται για αστυνομικό μυθιστόρημα και αν και δεν είναι γνωστό είναι αρκετά καλό.
5. "Ο λύκος της στέπας" του Herman Hesse ... όσες φορές και να το διάβασα, πάντα κάτι καινούργιο είχε να μου δώσει. Προσοχή όμως είναι λίγο πιο βαρύ από τα προηγούμενα.
6. "Ο Αιγύπτιος" του Μίκα Βαλτάρι .... από τα πιο αγαπημένα μου και νομίζω από πιο τα διδακτικά μυθιστορήματα. Η πορεία ενός ανθρώπου στην Αρχαία Αίγυπτο, πως έφτασε ψηλά, πως έπεσε, πως ξανανέβηκε ...... απλά εξαιρετικό.

Αυτά προς το παρόν....

έχω και μια ερώτηση .... κάποιο καλό ιστορικό μυθιστόρημα, μπορεί να μου προτείνει κάποιος;​
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τάνια9018

Νεοφερμένος

Η Τάνια9018 αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 21 μηνύματα.
Εάν θέλετε να διαβάσετε μια ωραία ιστορία ένα βιβλίο που μα άρεσε είναι Το σκουλαρίκι της τύχης της Οικονόμου Καίτης!!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

entio

Νεοφερμένος

Ο entio αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει μόλις ένα μήνυμα.
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΑΣΤΕΡΙΟΥ
Ξέρω πως με λένε φαντασμένο, ίσως και μισάνθρωπο, ίσως και τρελό. Οι κατηγορίες αυτές (που θα τις τιμωρήσω όταν έρθει η ώρα) είναι γελοίες. Μπορεί να είναι αλήθεια ότι δε βγαίνω από το σπίτι μου, αλλά αλήθεια είναι και ότι οι πόρτες του (άπειρες τον αριθμό) είναι ανοιχτές μέρα και νύχτα, τόσο για τους ανθρώπους όσο και για τα ζώα. Όποιος θέλει, μπαίνει. Δε θα βρει εδώ γυναικείες πομπές, ούτε τις αλλόκοτες τελετουργίες των ανακτόρων, αλλά θα βρει γαλήνη και απομόνωση. Θα βρει ακόμα και ένα σπίτι που είναι μοναδικό σ' όλη τη Γη (ψεύδονται όσοι λένε πως στην Αίγυπτο υπάρχει ένα παρόμοιο). Ακόμα και οι συκοφάντες μου παραδέχονται πως σ' ολόκληρο το σπίτι δεν υπάρχει ούτε ένα έπιπλο.
Άλλη γελοιότητα είναι το ότι εγώ, ο Αστέριος, τάχα είμαι φυλακισμένος. Να το ξαναπώ ότι δεν υπάρχει ούτε μία κλειδωμένη πόρτα? Να προσθέσω ότι δεν υπάρχει ούτε μία κλειδωνιά? Ένα σούρουπο μάλιστα, βγήκα στο δρόμο* και αν γύρισα εδώ πριν πέσει η νύχτα, ήταν γιατί με φόβισαν τα πρόσωπα του πλήθους- πρόσωπα ξεθωριασμένα και πλατσουκωτά, σαν ανοιχτή παλάμη. Ο ήλιος είχε βασιλέψει πια, αλλά απ' το απελπισμένο κλάμα ενός παιδιού και τις ηλίθιες ικεσίες του όχλου, κατάλαβα πως με είχαν αναγνωρίσει. Ο κόσμος προσευχόταν, έφευγε μακριά, έπεφτε στα γόνατα. Μερικοί σκαρφάλωσαν στο στυλοβάτη του Ναού των Λάβρεων, άλλοι μάζευαν πέτρες. Κάποιος, αν δεν κάνω λάθος, έπεσε στη θάλασσα για να κρυφτεί. Δεν είναι τυχαίο που η μητέρα μου ήταν βασίλισσα: δεν μπορώ να συχνωτίζομαι με τον όχλο, αν και το ζητάει η ταπεινοφροσύνη μου.
Πάντως, είμαι μοναδικός. Δε μ' ενδιαφέρει τι μπορεί να μεταδώσει ένας άνθρωπος στους άλλους* και εγώ, σαν τον φιλόσοφο, είμαι της γνώμης ότι τίποτα δεν μπορεί να μεταδοθεί με την τέχνη της γραφής. Οι κοινότοπες και ενοχλητικές λεπτομέρειες δεν έχουν καμία θέση στο πνεύμα μου, που είναι πλασμένο για τα σπουδαία* ποτέ μου δεν κατάφερα να συγκρατήσω σε τι διαφέρει το ένα γράμμα από το άλλο. Κάποια γενναιόδωρη αδημονία δε μου επέτρεψε να μάθω να διαβάζω. Καμιά φορά μετανιώνω γι' αυτό, γιατί οι νύχτες και οι μέρες είναι μεγάλες.
Να διευκρινίσω ότι δε μου λείπουν οι διασκεδάσεις. Σαν το κριάρι που χιμάει να κερατίσει, διασχίζω τρέχοντας τις πέτρινες στοές, ώσπου να σωριαστώ στο χώμα, ζαλισμένος. Κρύβομαι πίσω από μια στέρνα ή στη στροφή ενός διαδρόμου και καμώνομαι ότι με κυνηγούν. Έχει κάτι εξώστες απ' όπου αφήνομαι να πέφτω, ώσπου να γεμίσω αίματα. Οποιαδήποτε στιγμή μπορώ να παίξω τον κοιμισμένο, κρατώντας τα μάτια μου κλειστά και βαριανασαίνοντας. Κάπου κάπου, κοιμάμαι στ' αλήθεια* κάπου κάπου, ανοίγω τα μάτια μου, και το χρώμα της μέρας έχει αλλάξει.
Απ' όλα τα παιχνίδια μου όμως, αυτό που μ' αρέσει πιο πολύ, είναι να παίζω τον άλλο Αστέριο. Κάνω πως με επισκέπτεται και πως του δείχνω το σπίτι. Όλο ευγένεια και φιλοφρονήσεις, του λέω: «Τώρα επιστρέφουμε στην προηγούμενη διασταύρωση», ή: «Τώρα βγαίνουμε σε μιαν άλλη αυλή», ή: «Καλά το φαντάστηκα πως θα σου άρεσε το φρεάτιο», ή: «Κοίτα εδώ μια στέρνα που γέμισε άμμο», ή: «Τώρα θα δεις πώς διακλαδώνεται το υπόγειο». Καμιά φορά κάνω λάθος και τότε γελάμε και οι δυό με την καρδιά μας.
Τα παιχνίδια αυτά δεν είναι το μόνο πράγμα που έχω κατεβάσει απ' το κεφάλι μου* μ' έχει απασχολήσει πολύ και το σπίτι. Όλοι οι χώροι του σπιτιού επαναλαμβάνονται πολλές φορές, και κάθε μέρος είναι άλλο μέρος. Δεν υπάρχει μία αυλή, ένα πηγάδι, μία ποτίστρα, ένα παχνί* υπάρχουν άπειρα παχνιά, ποτίστρες, πηγάδια, αυλές. Το σπίτι είναι μεγάλο όσο και ο κόσμος* ή, μάλλον, είναι ο κόσμος.
Να, όμως, που για να 'χω εξαντλήσει τις αυλές με τα πηγάδια και τις κονισαλέες στοές από γκρίζα πέτρα, βγήκα μια μέρα στο δρόμο και είδα το Ναό των Λάβρεων και τη θάλασσα. Αυτό δεν το 'χα καταλάβει, μέχρι που ήρθε ένα όραμα της νύχτας και μου αποκάλυψε ότι οι ναοί και οι θάλασσες είναι πάλι άπειρες. Τα πάντα είναι πολλές φορές, άπειρες φορές, αλλά υπάρχουν και δύο πράγματα στον κόσμο που δείχνουν να είναι μόνο μία φορά: πάνω, ο δυσνόητος ήλιος* κάτω, ο Αστέριος. Μπορεί και να 'μαι εγώ που έπλασα τ' αστέρια και τον ήλιο και το θεόρατο σπίτι, μα τώρα δε θυμάμαι τίποτα.
Κάθε εννιά χρόνια, έρχονται στο σπίτι εννιά άνθρωποι για να τους λυτρώσω από το Κακό. Ακούω τα βήματά τους ή τις φωνές τους στα βάθη των πέτρινων στοών και τρέχω όλος χαρά να τους προϋπαντήσω. Η τελετή διαρκεί λίγα λεπτά. Ο ένας μετά τον άλλο σωριάζονται, χωρίς να λερώσω τα χέρια μου με αίμα. Εκεί που πέφτουν, εκεί μένουν, και αυτό με βοηθάει να ξεχωρίζω τη μια στοά απ' την άλλη. Δεν ξέρω ποιοί είναι, αλλά ξέρω πως ένας από δαύτους, την ώρα που ξεψυχούσε, προφήτεψε πως κάποτε θα 'ρχόταν και ο δικός μου λυτρωτής. Από τότε δε με βαραίνει η μοναξιά, γιατί ξέρω ότι ο λυτρωτής μου ζει, και μια μέρα θα προβάλει μεσ' απ' τη σκόνη. Αν η ακοή μου μπορούσε να συλλάβει όλους τους ψίθυρους στον κόσμο, θα ξεχώριζα τα βήματά του. Είθε να με πάει σε κάποιο χώρο με λιγότερες στοές και λιγότερες πόρτες. «Πώς θα 'ναι ο λυτρωτής μου?», αναρωτιέμαι. «Θα 'ναι ταύρος ή άνθρωπος? Θα 'ναι μήπως ταύρος με ανθρώπινο κεφάλι? Ή θα 'ναι σαν και εμένα?»

...Ο πρωινός ήλιος άστραφτε πάνω στο μπρούντζινο σπαθί. Δεν είχε μείνει ούτε σταγόνα αίμα.
«Θα το πιστέψεις, Αριάδνη?» είπε ο Θησέας. «Ο Μινώταυρος δεν αντιστάθηκε σχεδόν καθόλου»
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Τελευταία επεξεργασία:

Νωεύς

Τιμώμενο Μέλος

Ο Ιάσων αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Άγιο Πνεύμα (Σέρρες). Έχει γράψει 5,713 μηνύματα.
Έχω διαβάσει πολλά ιστορικά μυθιστορήματα...
έχω και μια ερώτηση .... κάποιο καλό ιστορικό μυθιστόρημα, μπορεί να μου προτείνει κάποιος;

- Ο Ετρούσκος ( Μ. Βαλτάρι)
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

cibyllian

Περιβόητο μέλος

Η Μπούι αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 4,205 μηνύματα.
- Ο Ετρούσκος ( Μ. Βαλτάρι)

Θενξ ... αν είναι όπως τα άλλα του Βαλτάρι θα μου αρέσει.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

metalhead9121

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η φλώρα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Λουτράκι (Κόρινθος). Έχει γράψει 263 μηνύματα.
το αρωμα
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Neraida

Επιφανές μέλος

Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.



Αν στέρηση είναι να μην έχεις αυτό που επιθυμείς, ανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περίμενες να σου προσφέρει. Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική.
O άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Κι αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα και τις απανωτές απογοητεύσεις -όχι απ' αυτά που δεν έχεις αλλά απ' αυτά που έχεις-, δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις.
Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο.
Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως δεν τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη. Η αγάπη όντως είναι η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί να αγαπήσει.
Γεμίζουμε μονάχα απ' την αγάπη που εμείς δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, από όσα δικά μας χαρίζουμε. Ακόμη κι η ψυχή διά της απωλείας της κερδίζεται.
Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή η ικανότητά μας στο συναίσθημα; Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή, γι' αυτό και η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με τον μίζερο εαυτό μας που τη στενεύει. Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκουμε αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάμε· προϋποθέτει μεταστροφή της εγωιστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητάς μας κάτι τέτοιο. Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται, σαν φάντασμα στοιχειώνει τη ζωή μας.

Λέγεται πως: "Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη…"
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

μικρή γοργόνα

Νεοφερμένος

Η Όλγα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια. Έχει γράψει 86 μηνύματα.
Στο ιστορικό μυθιστόρημα έχω κ εγώ την αδυναμία μου κ θα προτείνω ένα βιβλίο της Μαρίας Λαμπαδαρίδου-Πόθου, "Πήραν την Πόλη πήρα την..." από τις εκδόσεις Κέδρος.
Χιλιοειπωμένη ιστορία αλλά τόσο καταπληκτικά ζωντανή από την Πόθου.
Αναφέρεται στις τελευταίες 57 μέρες της πολιορκίας ως την άλωση. Ένα μεγάλο βιβλίο των 600 σελ αλλά συνήθως το καλοκαίρι διαβάζουμε κάτι παραπάνω.
Ένα ακόμη δικό της βιβλίο που μου άρεσε είναι "ο ΄Αγγελος της στάχτης" , περίεργο, μεταφυσικό, ψυχοπλακωτικό.
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Ophelia

Διάσημο μέλος

Η Μάρα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 2,434 μηνύματα.
Τυφλόμυγα-Ευγενία Φακινού :)

Μου το έκανε δώρο η μαμά μου για να το πάρω μαζί στις διακοπές, αλλά ως κλασσική βιβλιοφάγος το ξεκοκάλισα από τώρα. Μπορώ να πω οτι με ενθουσίασε...

Το στόρυ σε γενικές γραμμές: Ένα μοιραίο ζευγάρι. Εκείνος (Σίμος) ζωγράφος, ένας υπέροχος νάρκισσος, ένας ιδανικός άντρας, γενναιόδωρος, που έχει την ικανότητα να κάνει τις γυναίκες να αισθάνονται σημαντικές. Εκείνη (Αντρέα) ερωτευμένη και προσκολλημένη σ' αυτόν. Και δίπλα μια τρίτη γυναίκα (Άννα), συνένοχος και φίλη, μάρτυρας των γεγονότων. Κι άλλες κοπέλες, νέες, ωραίες και πρόθυμες να δοθούν στον ακαταμάχητο άντρα, προκειμένου ν' αφυπνιστούν τα χρώματα, να ελευθερωθούν οι γραμμές και να ερεθιστεί η έμπνευσή του. Κοπέλες διαλεγμένες προσεκτικά απ' τη σύζυγο και τη φίλη της όταν ο ζωγράφος ''στερεύει'' από έμπνευση. Έρωτες προσχεδιασμένοι, με ημερομηνία λήξεως, σχεδόν ακίνδυνοι. Τι θα συμβεί όμως όταν θα εμφανιστεί μια γυναίκα-νάρκισσος και τον παρασύρει σ' ένα ανεξέλεγκτο πάθος; Πώς θ' αντιδράσουν οι δυο γυναίκες;

Πολύ πολύ καλύτερο από την Αστραδενή, που έτσι και αλλιώς μου άρεσε...:):) Ειδικά για καλοκαίρι, ότι πρέπει, το προτείνω...
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Dark_ClouD

Νεοφερμένος

Ο Dark_ClouD αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 32 ετών. Έχει γράψει 25 μηνύματα.
Μεχρι την τριτη γυμνασιου δεν ειχα διαβασει σχεδον κανενα βιβλιο.
Εκεινη την περιοδο επαιζα φανατικα ενα video game. Μια φορα καθως μιλουσα με τον διπλανο μου στο μαθημα μου πρωτεινε ενα βιβλιο που εχει να κανει με το αγαπημενο μου video game.

Το Βιβλιο λεγοταν "Πατριδα" ----> HomeLand.
Συγγραφεας: Salvatore
Το συγκεκριμενο βιβλιο ανηκει στη σειρα Forgotten Realms.
Μετα απο το πρωτο βιβλιο, διαβασα και την συνεχεια που ηταν πανω απο 17 βιβλια :clapup:.
Ο Ιρωας λεγεται Drizzt.

Εκεινη την περιοδο που αρχισα να διαβαζω ημουν πολυ away... και βρηκα καταφυγιο στα βιβλια φαντασιας , με ορκ , σπαθια , τοξοτες και αλλα πραγματα που μου αρεσαν. :whistle:
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

metalhead9121

Εκκολαπτόμενο μέλος

Η φλώρα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Μαθητής/τρια και μας γράφει απο Λουτράκι (Κόρινθος). Έχει γράψει 263 μηνύματα.
προτεινω το illuminati το οποιο δεν εχει καμια σχεση μα την ταινια...το εχουν αλλαξει τελειως...το βιβλιο ειναι φοβερο!
 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

Χρήστες Βρείτε παρόμοια

Top