Πόσα πρέπει/ είναι καλό να ξέρουν τα παιδιά για τη σχέση των γονιών τους;

[Γίδι]

Μου δημιουργήθηκε η απορία μετά από την εξομολόγηση μίας μητέρας στην κόρη της για τα προβλήματα και τις ιδιαιτερότητες της σχέσης της με τον άντρα της... και όταν λέω σχέση, εννοώ αυτό που γνωρίζουμε οι περισσότεροι: όχι το Γάμο, αλλά τη Σχέση.
Αυτό που τον εκνεύριζε παλιά.
Αυτά που της είπε και την ηρέμησε.
Το πόσο έμοιαζαν σε ένα θέμα.
Τι είδους καυγάδες είχαν.

Δεν ξέρω αν καταλάβατε... πχ "ο μπαμπάς σου ήταν ο τύπος που αν τον εκνεύριζε κάτι, βούβαινε... κι ας ήταν κάτι χαζό, πχ ό,τι έλεγα εγώ συχνά εμένα ποιος θα με πάρει. Μέχρι να καταλάβω τι τον πείραζε...!"
Ή και άλλα.

Πώς επηρεάζει το παιδί αυτό;
Σε τι ηλικία είναι "καλό" να ξέρουμε πόσα;;

Ποια είναι το όριο ανάμεσα στο να αντιλαμβανόμαστε τους γονείς μας σα συναισθηματικά όντα με ζητήματα σχέσης, στο να ξέρουμε κάθε φωνή και κάθε καυγά τους, ή στο να είναι για εμάς σεξουαλικά και συναισθηματικά αφόρτιστα πλάσματα, απλά Γονείς;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[underwater]

Νομίζω πως το παιδί μπορεί ούτως ή άλλως να ''αισθανθεί'' ποιά είναι η ποιότητα της σχέσης των γονιών του, ακόμα κι αν είναι πολύ μικρό. Κι αυτό επηρεάζει την ψυχοσύνθεσή του.

Οπότε αν η μάνα πει στο παιδί της πόσο παραμελημένη νιώθει, ή ότι η σχέση έφτασε κάποια στιγμή σε οριακό σημείο, δεν θα του πει τίποτα καινούριο. Υπάρχουν κι εξαιρέσεις, όταν ας πούμε το παιδί μένει μακριά κι έχει να τους δει καιρό, αλλά σε τέτοιου είδους περιπτώσεις μιλάμε για ενήλικο άτομο, οπότε δεν έγινε κάτι και να μάθει.

Με αυτό μάλλον σου απάντησα στο θέμα της ηλικίας, ότι όταν κάποιος είναι ενήλικας χαλαρά μπορεί να αντεπεξέλθει στην γνώση λεπτομερειών της σχέσης των δικών του. Προσωπικά οι γονείς μου δεν συζητούσαν ποτέ με μένα και την αδερφή μου τις διακυμάνσεις τις σχέσης τους και μπορώ να πω ότι μικρή δεν ήθελα να ξέρω. Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν έμαθα ότι τα ζευγάρια κάνουν ''έρωτα'' όχι μόνο για να τεκνοποιήσουν ρώτησα τρομαγμένη την μαμά αν έχει κάνει έρωτα με τον μπαμπά κι άλλες φορές, κι όταν αυτή, παίζοντάς το άνετη, είπε ''πολλές φορές'' μου δημιούργησε συναισθήματα τρελής δυσφορίας. Όταν όμως μεγαλώσαμε αρκετά (η αδερφή μου 1η κι ας είναι λίγο μικρότερη) αρχίσαμε να τους συζητάμε οι ίδιες κάποια πράγματα και να λέμε την γνώμη μας για κάποιες διαφωνίες.

Δεν αποκλείω κάποιοι ενήλικες να ''τραυματιστούν'' ψυχικά αν μάθουν πράγματα σχετικά με την σχέση των γονιών τους, όμως εσάς σας ακούγονται νορμάλ τέτοια άτομα? Άλλα κρύβονται πίσω από το ''τραύμα'', υπερπροστατευτικές μαμάδες, σχέσεις προσκόλλησης και δεν συμμαζεύεται.

Αν κάτι θεωρώ λάθος, και το κάνω πολλάκις, είναι η ανάμειξη των παιδιών στους καυγάδες των γονιών. Έχει τύχει να τσακωθούν οι γονείς μου και να ειρωνευτώ την μάνα μου παίρνοντας το μέρος του μπαμπά ή και το αντίστροφο. Δεν με τιμά αυτό, αλλά γίνεται, και δε νομίζω να είμαι η μόνη που το κάνει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[derty]

Τα μόνα πρέπει που είναι καλό να ξέρουν είναι αυτά που τα κάνουν να γελάνε...Ποτέ μην τα φορτώνετε με δικά σας προβλήματα.Δεν μπορούν να τα σηκώσουν.Ζούνε τα καλύτερά τους χρόνια. Ας τα αφήσουμε να τα χαρούν....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Κι αν δε μιλάμε μόνο για παιδιά σχολικής ηλικίας; Κάποιοι γονείς θεωρούν ότι μετά την εφηβεία ή μετά το πτυχίο ή δεν ξέρω κι εγώ πότε, είναι οκ να ?μην κρύβουν" κάποια θέματά τους. Άλλες φορές μιλάνε ανοιχτά.

Εσείς τι τριβή είχατε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[derty]

Νομίζω οτι σε αυτή την περίπτωση κάποια πράματα τα βγάζεις αν υπάρχει σοβαρός λόγος...Ένας απο αυτούς είναι να θεωρεί οτι δεν ήσουν αρκετά κοντά του με αποτέλεσμα οι σχέσεις σας να μήν είναι και οι καλύτερες.Εκεί νομίζω οτι επιβάλλεται να εξηγήσεις κάποια πράματα.Η δική μου τριβή έχει να κάνει με παιδί 11 χρονών....
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Τα παιδιά πρέπει να ξέρουν πάντα την αλήθεια και να μην μεγαλώνουν σε ροζ συννεφάκια
Αν υφίσταται παράδειγμα θέμα διαζυγίου, το παιδί όσο κι αν είναι πρέπει να μάθει την αλήθεια

Δε θα πας φυσικά να πεις σε ένα 6χρονο παιδί ότι "χωρίζω με τον μπαμπά σου γιατί με κεράτωσε ο αλήτης" αλλά θα του πεις "με το μπαμπά χωρίζουμε γιατί ο μπαμπάς έκανε κάτι που είχε υποσχεθεί ότι δε θα κάνει ποτέ στη σχέση του μαζί μου και με πλήγωσε"

Σε ηλικία 18-19 ναι μεν είναι αρκετά μεγάλο το παιδί για να καταλάβει αλλά νομίζω ότι και πάλι πρέπει να υπάρχει ένα όριο
Μπορείς να του πεις ότι "έχω σοβαρά προβλήματα με τον πατέρα σου" αλλά δεν μπορείς να του πεις "ο πατέρας σου τελειώνει πολύ γρήγορα και κάνουμε σεξ μια φορά το δίμηνο"

Από τα 30+ νομίζω ότι τα πράγματα αρχίζουν κι αλλάζουν...
Πλέον μιλάμε για πολύ ενήλικες ανθρώπους και η μαμά ή ο μπαμπάς θα μπορούσαν να έχουν έναν φίλο στην ηλικία του παιδιού τους
Εκεί τα πράγματα γίνονται κάπως πιο ανοιχτά και πιστεύω ότι υπάρχει η δυνατότητα να μιλήσουν για τα πάντα υπό προϋποθέσεις

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις; Να το επιτρέπει η ίδια η σχέση του γονιού με το παιδί του
Να ήταν πάντα (ή σχεδόν πάντα) φιλική, να είναι το παιδί σε θέση θα δει τον γονιό του πέρα από την ιδιότητα του γονιού ως άνθρωπο με ανάγκες
Δεν γίνεται να πάει ο γονιός σε ένα παιδί που έχουν "ανύπαρκτες" σχέσεις να του πει τα προβλήματα του και ξαφνικά να γίνουν φιλαράκια
Επίσης μια βασική προϋπόθεση είναι να μπορεί κι ο γονιός αντίστροφα να δει το παιδί του πέρα απ την ιδιότητα του παιδιού του κι ως άνθρωπο με ανάγκες
Οταν ανοίγεις τέτοιου είδους πόρτα φιλίας με το παιδί σου, πρέπει μετά να είσαι έτοιμος/η να ακούσεις και τα δικά του αύριο μεθαύριο
Και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πόσοι γονείς είναι έτοιμοι να ακούσουν ότι η σεξουαλική/ερωτική σχέση του παιδιού τους περνάει κρίση επειδή έγινε αυτό κι αυτό με λεπτομέρειες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[derty]

Σε ένα διαζύγιο τα παιδιά δεν έχουν ποτέ ροζ συννεφάκια οτι και αν τους πείς. Το κόλπο είναι τα μαύρα σύννεφα να τους τα κάνεις γκρί.Οσο αφορά την αλήθεια αυτό είναι κάτι σχετικό.Γιατί συνήθως η αλήθεια του μπαμπά διαφέρει απο την αλήθεια της μαμας.Επίσης ποτέ δεν κατηγορείς σε ένα μικρό παιδί τον γονιό του.Το καλύτερο είναι να βάλουν και οι δύο γονείς τους εγωισμούς στην άκρη και να πούν στο παιδί οτι καμιά φορά συμβαίνει και αυτό, δεν είναι κακό,και οι δύο είμαστε δίπλα σου και σε αγαπάμε αλλά ο μπαμπάς δεν θα ζεί στο σπίτι... Με λίγα λόγια οσο καλύτερη σχέση έχουν οι γονείς σε ενα διαζύγιο τοσο καλύτερα θα είναι και το παιδί...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Σε ένα διαζύγιο τα παιδιά δεν έχουν ποτέ ροζ συννεφάκια οτι και αν τους πείς. Το κόλπο είναι τα μαύρα σύννεφα να τους τα κάνεις γκρί.Οσο αφορά την αλήθεια αυτό είναι κάτι σχετικό.Γιατί συνήθως η αλήθεια του μπαμπά διαφέρει απο την αλήθεια της μαμας.Επίσης ποτέ δεν κατηγορείς σε ένα μικρό παιδί τον γονιό του.Το καλύτερο είναι να βάλουν και οι δύο γονείς τους εγωισμούς στην άκρη και να πούν στο παιδί οτι καμιά φορά συμβαίνει και αυτό, δεν είναι κακό,και οι δύο είμαστε δίπλα σου και σε αγαπάμε αλλά ο μπαμπάς δεν θα ζεί στο σπίτι... Με λίγα λόγια οσο καλύτερη σχέση έχουν οι γονείς σε ενα διαζύγιο τοσο καλύτερα θα είναι και το παιδί...

οι παιδοψυχολόγοι διαφωνούν μαζί σου ή δεν κατάλαβα τι εννοείς
Η αλήθεια του μπαμπά και η αλήθεια της μαμάς μπορεί να διαφέρουν όμως αλήθεια είναι μόνο μία
Κι όποιος σέβεται τον εαυτό του και θέλει το καλό του παιδιού του οφείλει να του την προσφέρει απλόχερα χωρίς εγωισμούς όπως πολύ σωστά λες σε αυτό το σημείο
Δεν χρειάζεται να υποκρίνονται οι γονείς ότι όλα είναι μια χαρά και δεν πειράζει συμβαίνουν κι αυτά αν δεν το νιώθουν
Δεν είναι εγωισμός να είσαι πληγωμένος και να υποφέρεις. Είναι όμως υποκρισία να λες στο παιδί σου ότι δεν πειράζει όταν εσένα σου σκίζονται τα σωθικά απ τον πόνο που σου προκάλεσε ο σύντροφος σου
Τα παιδιά επίσης δεν είναι χαζά και αν τους λες ότι δεν πειράζει αλλά εσύ μέσα σου κλαις θα το καταλάβουν και θα καταλάβουν και το ψέμα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Δεν ξέρω, συμφωνώ με το να λέμε την αλήθεια με σωστό τρόπο, αν μιλάμε πια για διαζύγιο, αλλά προσωπικά δε νιώθω την ανάγκη να ξέρω γιατί μαλώνουν, όταν μαλώνουν οι γονείς μου, ή τι θέματα είχαν να λύσουν στο παρελθόν.
Κατά καιρούς έχουμε μιλίσει για κάτι τέτοιο, αλλά μόνο επειδή ήταν κάτι συγκεκριμένο που έτρεχε τότε, και έκανε καλό που τα είπαμε...
Αλλά μετά πίσω στην -για εμάς- κανονική σχέση...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[derty]

Αλήθεια είναι οτι σε ένα διαζύγιο φταίνε και οι δύο...ΠΑΝΤΑ!!!
Αλήθεια είναι οτι η μαμά αγαπάει το παιδί και αντίστροφα...
Αλήθεια είναι οτι ο μπαμπάς αγαπάει το παιδί και αντίστροφα...
Αλήθεια είναι οτι μαμά και μπαμπάς δεν είναι πια ζευγάρι αρα για να είναι το παιδί καλά θα πρέπει αυτοί οι δύο να κρατήσουν μια σχέση συνεργασίας και καλής επικοινωνίας.
Δέν μιλάω για την περίοδο του μεγάλου χαμού...Εκει ξέχνατο...οσο πιο γρήγορα τελειώσει τόσο το καλύτερο.Μιλάω για μια περίοδο που έχει καταλαγιάσει το πράμα και όλοι σκέφτονται πιο ψύχραιμα.Εκει μπαίνει ο εγωισμός και ο ένας βάζει λόγια στο παιδί εναντίον του άλλου...Απο εκεί και πέρα...ΓΕΙΑ ΣΑΣ!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Despinacy]

Συμφωνώ μαζί σου, έχεις απόλυτο δίκαιο.
Είμαι μητέρα τριών παιδιών και πέρασα από το στάδιο του χωρισμού και έπρεπε εκτός από τη μεγάλη θλίψη να περάσω και μέσα από τις διάφορες συμπλιγάδες που αφορούσαν το θέμα παιδιά - διαζύγιο. Τίποτα δεν είναι ρόδινο και πιστεύω ότι τα παιδιά πρέπει να ξέρουν την αλήθεια (τα δικά μου τότε ήταν μεταξύ 10-14 χρονών). Η αντιπαράθεση μεταξύ των δύο γονιών όσο και αν αγαπούνε τα παιδιά τους είναι πιστεύω αναπόφευκτη όσο και αν πολλοί λένε πως παραμένουν φίλοι για χάρη των παιδιών τους. Αυτό αν συμβαίνει είναι σπάνιο και προσωρινό. Απλά βιώνεις τις καταστάσεις, προσπαθείς να κάνεις τα πράγματα όσο το δυνατό καλύτερα και ανώδυνα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

προσωπικά είμαι το παιδί που ξέρει, η γονείς μου πάντα ήταν ενωμένοι λόγο των παιδιών, οι συζητήσεις τους πάντα ήταν γύρο απο τα παιδιά και έτσι πέρασαν χρόνια γάμου απλά με κάτι να ασχολούντε, τώρα που παντρευτηκαν όλα τα παιδιά τους άρχισε η φαγούρα, ο πατέρας μου στον κόσμο του και η μάνα μου με υποψίες πώς υπάρχει 3ο πρόσωπο.

τότε λοιπόν τα πάντα ήταν μεταξύ τους, τώρα όμως μετά που φυγαμε ο καθένας στο σπίτι του η μάνα μου ψάχνει διέξοδο και κάποιον να μηλίσει για τα προβλήματα με τον πατέρα μου, σε καβγάδες τους μας φωνάζουν να είμαστε λένε μάρτηρες του τι περνάνε, μπαίνοντας λοιπόν στο "λούκι" της όλης καταστασης μπορώ να πώ πώς για το παιδί είναι αφόρητη κατάσταση, απο την μία θές να βοηθήσεις αλλα απο την άλλη δεν μπορείς να κάνεις τίποτα, νοιώθεις πώς δεν έχεις χέρια, πώς δηψάς και δεν μπορείς να πιείς νερό, η ψυχολογία του παιδιού γίνετε σμπαράλια και ξαυνικά μπένεις σε μια διαδηκασία να σκέυτεσε ποιός φτέει και γιατί;

Ο δρόμος είναι γεμάτος σταυροδρόμια μέσα μου, απο την μία θές να βοηθήσεις αλλα αν το κάνεις μπαινεις στην μέση ενώς παραλυρήματος, η μάνα μου για να μου αποδείξει ότι έχει δίκιο μου λέει ακόμα και το πόσες φορές έχουν "σχέση" και τι κάνουν, πώς πόσο και με τί, η κατάσταση βγαίνει εκτώς ελέγχου, η φάση είναι πώς ξεκινάς απλά να ακούς το πρόβλημα των γονιών σου και απο το λίγο παραπάνω θάρος την φορά καταλύγεις να ακούς τα πάντα.

Το χειρότερο πράγμα στον κόσμο, πρέπει οι γονείς να περιορίζονται στα γεγονότα, στα παράπονα αλλα όχι στα βάθοι της σχέσεις τους, προκαλεί τρομερές ευθύνες στα παιδιά και απίστευτα κακή ψυχολογία μαζί με ένα ερώτημα, ΓΙΑΤΙ;;;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Κακή Επιρροή]

Μάνια μου αυτό που περιγράφεις δεν είναι ο γονιός που μιλάει σαν φίλος στο παιδί του αλλά ένας γονιός ο οποίος έγινε το παιδί και ζητάει απ το παιδί του να γίνει γονιός
Σε βάλαν στη μέση και μου θυμίζει κάτι σαν το... "μαμά μου τράβηξε τα μαλλιά ο Κωστάκης" "Ναι αλλά πρώτη ξεκίνησε η Γεωργία"

Κι αν δεν κάνω λάθος, δεν ήσασταν ιδιαίτερα φίλοι με τους γονείς σου ποτέ...
Ξαφνικά όπως λες με το που παντρευτήκατε οι δικοί σου σας έβαλαν σε ένα χορό
Αυτό που κάνουν οι δικοί σου γονείς χρήζει ειδικής ανάλυσης και κυρίως το τι θα κάνεις εσύ εφόσον δεν νιώθεις καλά με όλο αυτό που συμβαίνει

Προϋπόθεση για να υπάρχουν τέτοιες συζητήσεις είναι να μπορούν και οι δύο πλευρές να το αντέξουν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[derty]

Καθόρισε εσύ τα όρια και μην τους αφήνεις να τα περνάνε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Κουέ μου ποτέ δεν είμουν δεμένη αλλα ξέρεις ότι καταβάθος είναι γονείς μου, μέσα μου προσπαθώ αλλα είναι δύσκολο για μένα.

Τώρα με έχει ανάγκη η μάνα μου και στήν αρχή άκουγα με την ελπίδα να δεθώ, να κερδίσω αυτά που έχασα τόσα χρόνια, το πρόβλημα όμως είναι πώς η μάνα μου τώρα με ζητάει, με έχει ανάγκη και όταν μηλάει κλέει, έχει ανάγκη να μηλίσει σε κάποιον και αυτός ο κάποιος είμαι εγώ, η αδερφή μου με 3 παιδιά και η μάνα μου δεν θέλει να την βαρένει, οπότε η "φίλη" της ε'ιμαι εγώ πιά... εξάλλου όσο σκληρός και να είσαι όταν η ίδια σου η μάνα σου ζητάει να σου μηλίσει κλέγωντας δεν μπορείς να γυρίσεις την πλάτη, είναι αδύνατον ακόμα και αγνωστη να ήταν όταν σου ζητούσε ένας άνθρωπος 55 ετών κλέγοντας να τον ακούσεις δεν μπορείς να αρνηθείς, είναι η φύση μου.

Τα όρια ντέρτι μου είναι κάπου πολλύ μακρυα, τα πέρασα εδώ και ένα χρόνο και τώρα τα βλέπω απο πολλύ μακριά, τόσο που δεν φένοντε πιά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[derty]

Νομίζω οτι είσαι αρκετά μπερδεμένη και πολύ συναισθηματική.Και εγώ έτσι είμαι αλλά οτιδήποτε με ρίχνει συναισθηματικά προσπαθώ να το αποφεύγω.Είναι καλό να είσαι δεμένος με τους γονείς σου αλλά μέχρι ένα σημείο.Είσαι 26 χρονών,αν κατάλαβα καλά είσαι και παντρεμένη και έχεις φορτωθεί το βάρος της μαμάς σου.Καλό είναι το συναίσθημα αλλά κάπου πρέπει να μπαίνει και η λογική.
Εχεις δική σου ζωή.ΖΗΣΕ ΤΗΝ!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Estartu]

οι γονείς είναι γονείς - δεν είναι οι φιλενάδες μας

υπάρχουν όρια στο τι θα πρέπει να συζητούν για την προσωπική τους σχέση με τα παιδιά τους και πως

προσοχή! δεν υποστηρίζω ότι το παιδί/έφηβος πρέπει να μεγαλώνει σ ένα αποστειρωμένο συναισθηματικά
ή "ψεύτικο" περιβάλλον αλλά ότι δε πιστεύω ότι οφελείται με το να γνωρίζει με κάθε λεπτομέρεια - γραφική ή
όχι - τα "πάντα" για το πως συμβιώνουν οι γονείς τους ως ένα ζευγάρι ενηλίκων

γιατί μ αυτόν τον τρόπο, από τη στιγμή που μπορεί να κρίνει, έστω και ασυνείδητα θα το κάνει
θα πάρει θέση υπέρ του ενός ή υπέρ του άλλου γονιού
και θα "μεγαλώσει" πριν την ώρα του



καλύτερα να επιτρέπουμε στα παιδιά να παραμένουν παιδιά για όσο μπορούν ... τα χρόνια της αθωότητας
είναι πολύ λίγα συγκριτικά με τα υπόλοιπα και από τη στιγμή που θα τελειώσουν δεν υπάρχει πισογύρισμα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Δεν ειμαι σιγουρη για αυτο...Εξαρταται απο τη σοβαροτητα των πραγματων,πιστευω...Αλλα θεωρω ασχημο ενα παιδι να νομιζει κατι εντελως διαφορετικο απο αυτο που συμβαινει αναμεσα στους γονεις του..Να εχει μια εικονικη ευτυχια....Η ακομα μπορει να διαστρεβλωνει την αληθεια νομιζοντας αλλα...Θελουμε να μεγαλωσουμε τα παιδια μας μες στο ψεμα και στην εξαπατηση;Η ξαφνικα να πουμε στο παιδι οτι ''χωριζουμε'' και να μην εχει ιδεα;Αλλα παλι θελουμε να το προστατευσουμε...Ομως η αληθεια οσο και αν ποναει ειναι - πρεπει τουλαχιστον να ειναι - η σωστη οδος...Αλλιως η κοινωνια μας ειναι τελειως κατεστραμενη αν εχει θεμελια στο ψεμα...Δεν λεω να πηγαινουμε καθε μερα και να δινουμε αναφορα στα παιδια....Απλα να εχουν την γενικη εικονα....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Ενταξει, καποια πραγματα ερχονται απο μονα τους... Μεγαλωνοντας το παιδι και ματια εχει και αυτια.. αλλα οκ δεν το δηλητηριαζεις το παιδι σε καμμια περιπτωση ουτε το πονηρευεις... Το αφηνεις να εξελισσεται και στις αποριες του εισαι πολυ προσεκτικος,,, δεν ειναι φιλαρακι σου.. ειναι παιδι κι οσο μπορεις το κρατας παιδι!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.