Πώς γνωριστήκατε;

[evouli]

Με αφορμή ένα βιβλίο που διάβασα και τελείωνε κάπως έτσι..
"ρωτήστε και εσείς τους γονείς σας πώς γνωρίστηκαν..ποιος ξέρει..μπορεί να ανακαλύψετε κάποια πολύ όμορφη ιστορια.."
είπα να βάλω αυτό το θεματάκι.. μόνο να το κάνω λίγο πιο γενικό..
εσείς πώς γνωριστήκατε με το έτερόν σας ήμισυ; οι γονείς σας ή κάποιοι φίλοι σας; υπάρχει κάποια ιδιαίτερη ιστορια που να γνωρίζετε και να θέλετε να μοιραστείτε;
εμένα πάντως ανέκαθεν με τρέλλαινε να ακούω ιστορίες γνωριμίας, τις βρίσκω όλες ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

χμμμμ....

εγώ δεν έχω στην οικογένεια καμία φοβερή ιστορία γνωριμίας... οι παππούδες μου κ από τις 2 μεριές με ...συνοικέσιο. Οι γονείς μου γνωρίστηκαν εδώ στην Αθήνα. Σπούδαζε ακόμα ο πατέρας μου [αιώνιος φοιτητής χεχε] και η μητέρα μου (που είχε τελειώσει) ήρθε να δουλέψει. Οι μοναδικές της παρέες ήταν αυτές που είχαν τα ξαδέρφια της, ο μπαμπάς μου ήταν φίλος μιας θείας μου και...έγινε το κοννέ

Κι εγώ τον καλό μου μέσω σχολής τον γνώρισα. Κάναμε το ίδιο μεταπτυχιακό... Μας ένωσαν οι δύσκολες εξετάσεις χιχι!!!

Την πιο "κουλή" ιστορία της οικογένειας την έχει η αδελφή μου που γνώρισε τον άντρα της (αυτός έκανε phd τότε αυτή master) όταν ...μπέρδεψε τα γραφεία 2 καθηγητών και πήγε να αφήσει μια εργασία σε ...λάθος γραφείο... ΄Ηταν κεραυνοβόλο κατά πως φαίνεται!!! [αν σκεφτεί κανείς ότι έχουν περάσει 9 χρόνια - τα 7 γάμου, από τότε!]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Εγώ τον φίλο μου τον γνώρισα στο Διαδίκτυο, σε μια φάση που επειδή ήμουν μπλεγμένη σε πολλά μου την πέφτανε αβέρτα και βασικά τους έκοβα όλους. Το πεπρωμένο όμως φυγείν αδύνατο, κι έτσι ένα ωραίο βράδυ (τέτοια εποχή πριν 4 χρόνια) βρεθήκαμε να μιλάμε σε κάποιο μέσεντζερ κι εγώ φυσικά να είμαι τρελά επιφυλακτική. Ήμουν και πληγωμένη από άλλη σχέση, μπερδεμένη γενικώς, είδε κι έπαθε ο κακομοίρης να με πείσει να βγούμε.

Όταν τελικά δέχτηκα είχαμε δώσει ραντεβού σε κεντρικό σημείο στις 9 η ώρα το βράδυ και στις 8:40 τον πήρα τηλέφωνο να τον ακυρώσω. Σάλταρε (λογικό), αλλά τότε δεν τον ήξερα και μου είχε προκύψει καλύτερη πρόταση! (όχι, συνήθως δεν είμαι τόσο κωλοπαίδι, πρώτη φορά έκανα τέτοια λαλακία! ) Ε, ακριβώς επειδή δεν το είχα ξανακάνει ποτέ, μετά με πιάσανε οι τύψεις κι ενώ ήμουν έξω του έστελνα μηνύματα συγνώμμης στα οποία απάντησε με ένα ξερό: "Είχες την ευκαιρία σου και την έχασες!"

Εκεί μουλάρωσα. Ευτυχώς συνέχισε να μπαίνει στον μέσσεντζερ που μιλούσαμε, οπότε με τα πολλά μετά από καμιά εβδομάδα μπούρου-μπούρου γυρνάει και μου γράφει "ή θα βγούμε τώρα ή δεν θα βγούμε ποτέ". Ε, δεν άφησα κι αυτήν την ευκαιρία να πάει χαμένη και βρεθήκαμε στις 6 το απόγευμα σε μια καφετέρια που υπάρχει ακόμη, αλλά με άλλο όνομα. Όταν τον είδα, τον πίστεψα που μου έλεγε στο τηλέφωνο πως είναι όπως του περιγράφω τον ιδανικό άντρα.. Δύο ώρες αργότερα με φίλησε, 6 ώρες αργότερα το διαλύσαμε, 2 εβδομάδες πιο μετά ολοκληρώσαμε και 3 εβδομάδες μετά φύγαμε για Μυτιλήνη μαζί διακοπές..

(ναι, ήμουν πληγωμένη! )

Έχουμε τα σκαμπανεβάσματα μας, αλλά η αλήθεια είναι πως 4 χρόνια τώρα κάθε μέρα που περνά συνειδητοποιώ όλο και πιο πολύ πως είναι ο άντρας της ζωής μου και πως κανείς ποτέ δεν θα μπορούσε να με κάνει πιο ευτυχισμένη!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vkey]

Έχω πάρα πολλές κουλές ιστορίες αλλά θα αρχίσω με την δική μου που την θεωρώ κάτι σαν "της μοίρας γραφτό να γίνει".... Λοιπόν τον δικό μου τον γνώρισα Βόλο ενώ είχε πάρει μεταγραφεί από το Οικονομικό του Βόλου στην Πάτρα μέσω μιας φίλης μου που εκείνη την περίοδο έπαιζε μαζί του....Αυτός είχε έρθει να την δει και είχαμε βγει παρέα...Το μόνο που είχα σκεφτεί ήταν ότι ήταν γκαντεμιά που τον γνώρισα ενώ είχε φύγει! Τέσπα, επιπλέον του άρεσε η φίλη μου και συν τοις άλλοις δεν μου είχε δώσει καμία μα καμία σημασία! Επί 3 χρόνια ερχόταν Βόλο, βγαίναμε παρέα και δεν με είχε παρατηρήσει καθόλου!Υπήρχα- δεν υπήρχα το ίδιο και το αυτό Τελευταίο έτος ξαναέρχεται Βόλο όπου "ω του θαύματος" με παρατηρεί και περνάμε ένα βράδυ αγκαλίτσα σε ένα φοιτητικό πάρτυ της γεωπονικής σχολής σαν ζευγάρι! Αλλά μετά όπως ήταν λογικό ξανάφυγε για Πάτρα...Όλα αυτά στις 16 Νοεμβρίου 2004.....Οκτώβριο πάω για δουλειά Πάτρα και από τις 19 Νοεμβρίου είμαστε μαζί

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[crazyhelen]

Άρχές Μαρτίου του 2003, είμαι στις πολύ κλειστές μου και κανονίζω να πάω για καφέ με έναν φίλο μου (πολύ κολλητό). Φτάνωντας στο Μικρολίμανο, μου ανακοινώνει πως θα έρθει και ένας φίλος του, που ήταν μαζί φαντάροι, να μας βρει. Στράβωσα απίστευτα, διότι δεν είχα καθόλου διάθεση να γνωρίσω άλλον έναν ηλίθιο φίλο του, με τον οποίον θα λέγανε συνέχεια ιστορίες απ'τον στρατό. Μου τον περιέγραψε με τα καλύτερα λόγια, όμορφο, ψηλό, με υπέροχα μάτια, παρόλα αυτά εγώ τον πίεζα να τον πάρει τηλ. και να του το ακυρώσει γιατί ήθελα την ησυχία μου.
Ευτυχώς δεν το έκανε!
Στο 10λεπτο συζητάγαμε λες και γνωριζόμασταν χρόνια, στο μισάωρο τον είχα ερωτευτεί σφόδρα.
Ξαναβγήκαμε μια βδομάδα αργότερα, πάλι οι τρεις μας, όπου εκεί σιγουρεύτηκα ότι έχω πάθει ζημιά μαζί του. Την επόμενη μέρα, κανονίσαμε να ξανασυναντηθούμε οι τρεις μας, όμως εντελώς ξαφνικά ο φίλος μου αρρώστησε!!!!!!
Βγήκαμε οι δυο μας για ποτό και επιστρέψαμε την επόμενη μέρα τα ξημερώματα, πιο ερωτευμένοι από ποτέ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kotetsi]

Τρίτο έτος στο τμήμα μου και είναι η περίοδος εγγραφής των πρωτοετών (γύρω στις 20/9/2002). Κάθομαι σε τραπεζάκι κοντά στις γραμματείες με δυο συμφοιτητές μου. Τη βλέπω να έρχεται προς το μέρος μας κρατώντας τα δικαιολογητικά πρώτης εγγραφής. «Με συγχωρείτε, μήπως έχετε ένα στυλό;», με ρωτάει. «Φυσικά, κάθησε να κάνεις τα χαρτιά σου με την ησυχία σου.», απαντώ. Παρατηρώ τα χαρτιά της. Είναι στο ίδιο τμήμα με εμένα. «Δώσε μου τη δήλωση μαθημάτων, θα στην κάνω εγώ, είμαστε στο ίδιο τμήμα», της λέω. «Είστε καθηγητής;» «Όχι καλέ, τριτοετής!». Ε, κάπου εκεί ο πάγος έσπασε. Συγκράτησα το -πανεύκολο- νούμερο του κινητού της που χρειάστηκε να γράψω στη δήλωση και το απόγευμα της ίδιας μέρας της έστειλα sms. Απάντησε τάχιστα. Την προσκάλεσα στη γιορτή μου λίγες ημέρες μετά. Πέρασε το βράδυ σπίτι μου. The rest is history, δυστυχώς όχι με αίσιο τέλος, τουλάχιστον στην παρούσα φάση (είμαστε χώρια αυτό το διάστημα).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nicole!]

Μια φορά ήμασταν στο αμάξι μιας κοπέλας, γυρνάγαμε απο ένα club και στο δρόμο μας σταματάνε οι αστυνόμικοι. Η κοπελιά δεν είχε δίπλωμα μαζί της ούτε ταυτότητα. Της λέει ο αστυνομς βγείτε λίγο έξω,φοβάμαι οτι θα πρέπει να πάμε στο τμήμα. Με το που βγαίνει αυτή λιποθυμάει , την πιάνει ευτυχώς αυτός αλλά δεν ξύπνησε αμέσως κι έτσι δεν πήγαμε στο τμήμα γιατί και αυτός την γούσταρε μάλλον οπότε την γλυτώσαμε. Ε, μετά της έδωσε το τηλ του και τα φτιάξανε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Subject to change]

Σεπτέμβριο του 2004 διάβαζα ένα θέμα σε γνωστό ελληνικό φόρουμ. Βλέπω μετά απο αρκετά posts τις απαντήσεις ενός παιδιού με ηλικία 15 (τότε) που μου έκαναν μεγάλη εντύπωση, ειδικά για άτομο τόσο μικρό. Είχε χωρίσει πρόσφατα και παρ'οτι η άλλη του είχε φερθεί σκάρτα μιλούσε γι'αυτήν με τόσο ωραίο τρόπο και νευρίασε απίστευτα όταν κάποιος την κατηγόρησε. Είχα γράψει τότε στα γρήγορα μια απάντηση του στυλ "μπράβο στον τάδε που παρα την ηλικία του μπορεί και ερωτεύεται τόσο δυνατά και τόσο αγνά κλπ κλπ" κάπου 5 γραμμές ποστ. Την επόμενη μέρα μου έστειλε μειλ για να μου πει γι'αυτήν μιας και ήταν πρόσφατο και ήθελε να τα πει κάπου. Έτσι σιγά σιγά ξεκινήσαμε φιλική επικοινωνία, αυτός μου έλεγε γι'αυτήν, εγώ του έλεγα για τον δικό μου πρώην μιας και ήμουν σε πολύ παρόμοια κατάσταση τότε, όλα αυτά εντελώς φιλικά αν και στο πίσω μέρος του μυαλού μου υπήρχε κάτι παραπάνω ακόμα και πριν τον δω μιας και με είχε εντυπωσιάσει ο τρόπος που σκεφτόταν. Συναντηθήκαμε 1-2 μήνες μετά απο κοντά και μου άρεσε πάρα πολύ, εκείνος απ'οτι μου είπε μήνες μετά με είχε προσέξει πριν καταλάβει καν οτι είμαι εγώ η Michelle, πριν καν σταματήσει το τρένο στο σταθμό και του άρεσα πάρα πολύ. Συναντηθήκαμε απο τότε άλλη μια φορά, όλα εντελώς φιλικά, και τον κάλεσα σπίτι μου στη Θεσ/νίκη για Χριστούγεννα. Μετά απο πολύ κόπο πείσαμε τους γονείς του, ήρθε και τη δεύτερη μέρα μετά την άφιξη του φιληθήκαμε. The rest is history. Πρόσφατα κλείσαμε ενάμισι χρόνο μαζί.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

Οκ, να'μαι κι εγώ!
Η τωρινή ιστορία είναι ότι ήμουν μόλις 2 εβδομάδες στην πόλη (εξωτερικό) που τώρα σπουδάζω... και δεν είχα γνωρίσει πολύ κόσμο (ούτε θα γνώριζα) μιας και το μάστερ μου είναι ερευνητικό κι ατομικό!
Εϊχαμε πάει λοιπόν με τα παιδιά του κτιρίου μου (μένω σε φοιτητικοκοινοβιόσπιτο) σε ένα πάρτι που έκανε ένας σύλλογος για την έναρξη του εξαμήνου...

Όλοι ήξεραν κάποιον, μιας και ήμουν η μόνη ξένη, και σε κάποια φάση στις 12 είχα μείνει ψιλομόνη και κουρασμένη!
Όπως κοιτούσα το ταβάνι, με σκουντάει κάποιος και κάτι μου λέει με περίεργη γερμανική προφορά- γρι δεν κατάλαβα!
Γυρνάω, ένα χαρούμενο παιδί με πολύ λαμπερό βλέμμα... Ήθελε να κρίνω ποιος από την παρέα του είναι καλύτερα ξυρισμένος, μιας και του την έλεγαν οι δικοί του ότι δεν ξυρίζεται καλά!

Ξεκινάει ένας χαβαλές, με αστειάκια, σπαστά ελληνικά που είχε μάθει στη Ρόδο (πού αλλού) και κουβεντούλες για ταινίες κλπ, αλλά και χορό (πάρτι λέμε!)...

Απλά κάποια στιγμή που με είχε τρελάνει με τα Moro mu fila me και είχα κουραστεί γενικά, είπα να βρω τις φίλες μου.
Όπως πάω να τον χαιρετήσω, μου λέει "Ώπα, τηλέφωνο να μου δώσεις!" με πιάνει τότε το sex and the city μου, εμένα, και λέω "όχι, δώσμου εσύ και θα σου στείλω αύριο"... Τι το θελα, μιας και αντί να τον αποθηκεύσω κανονικά, απλά τον πήρα τηλ. για να τον έχω στις εξερχόμενες...

Τα ξημερώματα που γύρισα σπίτι έβαλα την ελληνική κάρτα στη συσκευή... κι έχασα τις εξερχόμενες!!! Τσαντίλα η δικιά σου.. να έχω ξεμείνει μόνη το σκ στην πόλη, ολομόναχη, και να τη βγάζω στα ίντερνετ καφέ να τον ψάχνω στη σελίδα του Πανεπιστημίου... χωρίς να θυμάμαι καλά τι είχε σπουδάσει! Έψαχνα κι αυτόν και τους φίλους του!!!

Μετά από δύο εβδομάδες αναζήτησης το είχα ξεχάσει...

Και πάνω στην τρίτη εβδομάδα, με το που ανακάλυψα πώς να ανοίγω τα email του λογαριασμού του Uni, ιδού ποιος!

Με έψαχνε κι εκείνος μέεεερες... βέβαια ήξερε καλύτερα τα συστήματα και ήμουν και πιο εύκολη αναζήτηση...!

Ανταλλάξαμε κινητά, σωστά αυτή τη φορά... βγήκαμε...
Και μετά από 2 εβδομάδες, στον κυριλέ κοστούμι-φόρεμα χορό της σχολής... φιλί!

Και οι μήνες κυλούν ήρεμα...!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[evouli]

Ας πω κι εγώ, αν και δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο..
Με παίρνει μια μέρα ενας συμφοιτητής μου τηλ αφού ειχαμε να βρεθούμε ολο το καλοκαιρι και μου λεει παμε για καφέ; λεω ναι. λεει θα ειναι και ενας φιλος μου σε πειραζει; λεω οχι τι να με πειραξει. λεει διδυμος ειναι κι αυτος σαν και τα μουτρα σου (πολύ ευγενεια...)
ξεκιναω να ετοιμαζομαι η δικια σου και να αναρωτιεμαι μπας και θα'ναι κανενας καλος..
μετα απο την πρωτη αυτη σκεψη λεω μεσα μου "χαλια θα'ναι, μη χαιρεσαι τζαμπα"..
ε, φτανω στο μαγαζι λιγο αργοπορημενη, παιρνω τηλ, μου λεει κατσαμε.. μπαινω στο μαγαζι, τον καταλαβαινω απ'την πλατη και πεφτει το ματι μου κατευθειαν στον φίλο...
και παθαίνω (με λιγα λογια) κατι τετοιο:
καθησαμε ωραια και καλα, με προσκαλει για σ/κ ο φιλος μου στο εξοχικο του (που θα πηγαιναν μαζι), φυσικά και ΔΕΝ αρνηθηκα (για μαμακες ψαχνεις;;;;;
την άλλη μέρα είμαι χαλκιδικη με την ξαδερφη μου, μου στελνει μηνυμα αυτος ο φιλος μου οτι πανε για μπανιο και να παω.. σηκωνομαστε, μαζευουμε τα μπαγκαζια μας και πηγαινουμε να τους βρουμε.. καθομαστε μεχρι το απογευμα και φευγουμε...
και μολις φτανω σπιτι μου στελνει παλι μηνυμα οτι δεν μου ειπε να μεινω σημερα γιατι δεν ημουν μονη και θα ειχε προβλημα με την κοπελα του και αν θελω να παω αυριο για να μεινω..
πηγα, και το ιδιο βραδυ εγινε το προσδοκωμενο...
κοινώς...............
......................οι αντιστασεις μουκρατησαν για το εξωπραγματικο διαστημα των 2,5 ημερών...
και σήμερα, σχεδον 2 χρόνια μετα, είμαι πάντα έτσι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

και μολις φτανω σπιτι μου στελνει παλι μηνυμα οτι δεν μου ειπε να μεινω σημερα γιατι δεν ημουν μονη και θα ειχε προβλημα με την κοπελα του και αν θελω να παω αυριο για να μεινω..

Ευούλι, αυτό δεν το κατάλαβα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[evouli]

Ευούλι, αυτό δεν το κατάλαβα...

Η κοπελα του συμφοιτητη μου δεν ήταν μαζί τους και εγώ ήμουν μαζί με την ξαδερφη μου.. άρα, 2 κορίτσια και 2 αγόρια.. τι θα σκεφτόταν η κοπελα αν ακουγε αυτό από τοσα χλμ μακρυά που ήταν;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Γίδι]

...αααα...!!! Κατάλαβα!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[evouli]

...αααα...!!! Κατάλαβα!!

είναι που τα λέω πολύ κατανοητά...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[stupid bitch]

Ήμουν διακοπές και μόλις τα είχα φτιάξει μ'ένα παιδί που γνώριζα περίπου ένα χρόνο,αλλά ήταν φαντάρος,οπότε είχα να τον δω αρκετό καιρό..ήταν Σάββατο λοιπόν,είχε άδεια και κανονίζουμε να έρθει το βράδυ στο μέρος που ήμουν διακοπές (ήταν σχετικά κοντά στο μέρος που έμενε) μ'έναν φίλο του,να πάμε για ποτάκι με την παρέα μου..η ώρα πέρναγε και δεν μ'είχε πάρει τηλ.να κανονίσουμε για ώρα και να του πω πώς να'ρθει,οπότε αποφασίζω να τον πάρω εγώ τηλέφωνο..-αυτό γύρω στις 21:00-το σηκώνει,τον ρωτάω τι έγινε και μου λέει "εεε..ξέρειιις...πήγαμε με τα παιδιά να πιούμε 2 ουζάκια και μπλέξαμε...ωχχ..κλείνει το κινητό..κλείνει..κλείν..μ'ακούς..?κλεί...τουυυυτ...." τα νεύρα μου εκείνη τη στιγμή,δεν περιγράφονται.. στεναχωρήθηκα μεν,αλλά περισσότερο νευρίασα,οπότε ντύθηκα,"στολίστηκα",και βγήκα κανονικά με την παρέα μου,όπως ήταν,ούτως ή άλλως,κανονισμένο..πάμε στο μπαράκι (ένα είναι όλο κι όλο στην περιοχή εκείνη..) κι όλοι μου έλεγαν τι είχα κάνει εκείνη την ημέρα κι έλαμπα..(είδες τι σου κάνουν τα νεύρα? το'χα πάρει πολύ εγωιστικά και αντί να είμαι down,ήμουν πολύ "ανεβασμένη"..-θα γίνω καλά γιατρέ μου..??-)κάποια στιγμή,βλέπω ότι ήταν στο μπαράκι κι ένα παιδί που είχα γνωρίσει εκείνο το καλοκαίρι και κάναμε αρκετή παρέα..ήταν κι αυτός παρέα με άλλο ένα άτομο,και πήγα απλά να πω ένα γεια..όταν είδα τον άλλον από κοντά,μου άρεσε πολύ..και εκείνος,φάνηκε αμέσως ότι του έκανα εντύπωση..έτσι λοιπόν,την επόμενη ημέρα,με πήρε τηλ.(το'χε βρει απ'τον κοινό μας φίλο..) και βγήκαμε για ποτάκι..απλά φλερτάραμε και την επόμενη ημέρα,χωρίς να το ξέρω,έφυγε για εξωτερικό που σπούδαζε..ευτυχώς,είχαμε ανταλλάξει τηλέφωνα..κρατήσαμε λοιπόν επικοινωνία και αφού συνέβησαν τα χίλια άπειρα σε διάστημα 4 χρόνων από τότε,τώρα ζω τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής μου,μαζί του...
-ζητώ συγνώμη αν έγινα κουραστική.. -

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mitsos The Great]

μου είχε δώσει ένας φίλος τον αριθμό της και της έστελνα sms και αυτή μου έκανε πρόταση να παμε για καφέ... Λίγο-λίγο αγαπηθήκαμε...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Hunter]

εαν πω οτι δεν θυμαμαι- πειραζει;;;;;;;;


κομμενη η πλακα τωρα:

ειχα παει στο μπαρακι που δουλευε και ζητησα μια μπυρα την οποια δεν την ειχε το συγκεκριμενο μπαρακι, και γυρναω εγω στον φιλο μου που ειχαμε παει μαζι και του λεω "μα καλα ρε λαλακα, που με εφερες που δεν εχουν μπυρα" αυτη προσπαθησε να με πεισει οτι ειχε αντιστοιχη μπυρα το μαγαζι αλλα εγω εκει - σαν μικρο παιδι εκανα -

τελικα με καταφερε και μαζι με την μπυρα μου εφερε ενα σημειωμα σε χαρτοπετσετα γραμμενο που ειχε το τηλεφωνο της πανω. ειχα κατεβασει και καμποσες μπυρες μεχρι τοτε και γυρναω και της λεω, σιγα μην σε παρω τηλεφωνο κοπελια - κατσε εδω τωρα που εισαι να τα πουμε - εκατσε, τα ειπαμε λιγακι , και στις 4 το πρωι που σχολασε πηγαμε για φαγητο και τελικα την πηγα σπιτι της στις 9:30 το πρωι.

the rest is history

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mania]

Γνώρισα τον αδερφό του άντρα μου μέσω μιας φίλης εκείνη πήγε να τον ξεφορτωθεί γιατί εκείνος τρελλά ερωτευμένος μαζί της, ήρθε στο σχολείο εκεινος να με ξαναδεί (πειγε να γίνει μια κατάσταση) αλλα ειπαμε να μην το κάνουμε μιας που τα πράγματα ήταν δύσκολα στο σπίτι, μήναμε φίλοι πολλύ καιρό όσπου μια μέρα κάτι έγινε με την κοινή φίλη πέρνω κλέγοντας τον αδερφό του και το σηκώνει ο άντρας μου Ο αδερφός του έλειπε με ρώτησε τι έγινε του ειπα πιά ειμαι και μου ειπέ ότι ειχε ακούσει για μένα και κρίμα που δεν ειμαι με τον αδερφό του, τέλος πάντον μηλούσαμε στο τηλέφωνο κάθε βράδυ που έπερνε ο πατέρας μου την μάνα μου απο την δουλειά χωρίς να τον έχω δεί ποτέ. Μια μέρα έκανα ολόκληρη μαεστρία και κατάφερα να τον δώ, μου ειπε ότι θα κάθετε στο αμάξι του για να τον γνωρίσω μετά απο καθηστέριση ανεβένω το δρομάκι και βλέπω έναν άντρα να περπατάει, ειχα πεί μέσα μου φοβερό παιδί αλλα σκάσε έχω ραντεβού, στο αμάξι κανείς έκατσα λίγο και βλέπω τον παίδαρο να ανεβένει την ανηφόρα λέω όχι τώρα με πλησιάζει και μου λέει, η Μαρίνα; λέω ναι Μιχάλης μου ειπέ και αυτό ήταν .....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[maroula_z]

Λοιπόν..............
είχαν βγει τα αποτελέσματα των πανελληνίων κ πάμε με τους γονείς μου να ψάξουμε σπίτι. Είδαμε διάφορα, φτάνουμε και στο τελευταίο που μας το δείχνει ο γιος του ιδιοκτήτη επειδή έμενε και ο ίδιος σε μια απο τις γκαρσινιέρες... Το νοικιάσαμε τελικά το σπίτι! Εγώ τον είχα προσέξει,αλλά δε μπορώ να πώ οτι τον είχα ερωτευτεί κιόλας! Κι εκείνος το ίδιο απ'ότι μου λέει τώρα... Περνούσαν οι μήνες, εγώ είχα κάνει μια σύντομη σχέση, εκείνος είχε αρκετό καιρό σχέση την οποία έβλεπα, αλλά δεν με πείραζε, γιατί δεν ένιωθα κάτι...! Στις 14 Φεβρουαρίου είχαμε αρχίσει να στέλνουμε μηνύματα,τίποτα το συγκεκριμένο όμως! Το βραδάκι πήγα για καφέ με φίλες, ήρθε κι εκείνος με την παρέα του, πήγα κι εγώ στο τραπέζι τους για λίγο και για να μην τα πολυλογώ, καταλήξαμε στο σπίτι μιας φίλης μου να παίζουμε χαρτιά...τίποτα όμως ακόμη!
Την άλλη μέρα μου έστειλε μήνυμα να πάμε για καμιά ταινία, ήρθε στο σπίτι μου κατά τις12 το πρωί και έφυγε στις 3 το βράδυ!!!!!!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[travel_lover]

parent's story: γνωρίζονται στο γυμνάσιο. ο πατέρας μου γίνεται κολλητός με τον αδελφό της μάνας μου. κάθε καλοκαίρι μαζί για βόλτες. περνάνε τα χρόνια, ο πατέρας μου αρραβωνιάζεται την κοπελιά του, η μάνα μου τον άντρα των ονείρων της. η κοπελιά κερατώνει τον πατέρα μου, η μάνα μου αποφασίζει ότι αυτός ο άντρας δεν είναι για κείνη. η φιλία συνεχίζεται. τελειώνουν από το σχολείο κ φτιάχνουν μαζί μια θεατρική ομάδα. παίζουν πάντα μαζί για 4-5 χρόνια.
σε μια πρόβα για μια παράσταση όπου έπαιζαν το ερωτευμένο κρυφό ζευγάρι, κ έτσι όπως είναι στα γόνατα ο πατέρας μου για τις ανάγκες τις πρόβας της λέει: "έλα να προσπαθήσουμε να παίξουμε κ στην πραγματική μας ζωή"! αποτέλεσμα- γνωρίσατε εμένα!


my story: δημοτικό. εγώ πέμπτη τάξη. ένα καινούριο παιδί στην τετάρτη που δεν ήξερε γρι αρμένικα. πιάνουμε κουβέντα κ κολλάμε από την πρώτη στιγμή. σε χρόνο dt γινόμαστε αυτοκόλλητοι. προσπαθεί να τα φτιάξει με μια φίλη. τζίφος! εγώ τελειώνω κ φεύγω για κύπρο. χανόμαστε για 1 χρόνο κ μετά αποφασίζει να έρθει κ αυτός στο περιβόητο σχολείο μας. η φίλη μου από ελλάδα με εξορκίζει να τον προσέχω, να μην τον πάρει άλλη μπας κ τον ψήσει. της το υπόσχομαι. η παρέα γίνεται στο σχολείο από κολλητή σε αυτοκόλλητη! μέσα στον απρίλιο, μου λέει άνθισαν οι αμυγδαλιές, θες νανθίσεις στην αγκαλιά μου (είχα περάσει ερωτική απογοήτευσει μη χ*** 13 χρονών θκατό!!! ) γελάμε, το παίρνουμε στον χαβαλέ, παίζουμε. έκτοτε μετρήσαμε 9χρόνια και 10μήνες ανεπανάληπτου έρωτα. όχι happy end δεν έχω να σας δώσω. έχω όμως ανεπανάληπτες αναμνήσεις κ λόγους να χαζογελάω, κ μια ιστορία παραμυθένιου έρωτα να διηγούμε στα εγγονάκια μου!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.