Σε ποια χώρα θα θέλατε να ζείτε/μεταναστεύσετε;

[salazar]

Δύσκολοι καιροί για μηχανικούς φίλε μου..Και εγώ τώρτα τελειώνω και δεν ξέρω τι θα απογίνω στην μάταιη τούτη χώρα :p

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Jack of Spades]

Δύσκολοι καιροί για μηχανικούς φίλε μου..Και εγώ τώρτα τελειώνω και δεν ξέρω τι θα απογίνω στην μάταιη τούτη χώρα :p

Γιατί για δικηγόρους, γιατρούς και όλους τους υπόλοιπους επιστήμονες και μη νομίζεις είναι εύκολοι;
Έτσι είναι αυτή η χώρα έχει ξεφτιλίσει κι εξακολουθεί να ξεφτιλίζει με κάθε δυνατό μέσο την παραμικρή επιχειρηματική δραστηριότητα και ΟΛΟΥΣ τους επαγγελματικούς κλάδους...πολιτικοί, δημόσιοι υπάλληλοι και πάσης φύσεως ημέτεροι αεριτζήδες να 'ναι καλά κι όλοι οι άλλοι να πα' να μαμηθούν!
Είσα σίγουρος ότι μετά απ' όλα όσα έχω αραδιάσει στο εν λόγω θέμα δεν ξέρεις "τι θα απογίνεις";

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[salazar]

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.Θα ήθελα να δοκιμάσω την τύχη μου στο εξωτερικό αλλά δεν ξέρω αν θέλω να ζήσω για πάντα έξω.Μακάρι να μπορούσαμε να μείνουμε εδώ με αξιοπρεπείς συνθήκες αλλά....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Jack of Spades]

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.Θα ήθελα να δοκιμάσω την τύχη μου στο εξωτερικό αλλά δεν ξέρω αν θέλω να ζήσω για πάντα έξω.Μακάρι να μπορούσαμε να μείνουμε εδώ με αξιοπρεπείς συνθήκες αλλά....

Δεν αξίζει να ζεις σε βόρειες χώρες και ψυχρά κλίματα "όλη σου τη ζωή", εμείς εδώ συζητάμε για τα παραγωγικά μας χρόνια (25-55 συν πλην πάνω κάτω)...

Και μεταξύ μας, το παραμύθι που έχουμε φάει για το "καλύτερο οικόπεδο της γης" δεν έχει προηγούμενο...χαρακτηριστικά θα σου πω ότι ήμουν τον Αύγουστο Μπαχάμες στην πρωτεύουσα και αυτό που συνάντησα δεν περιγράφεται!
Όχι απλά το κλίμα ήταν απίστευτο (ούτε την υγρασία που έχουμε εδώ, ούτε να σε ψήνει ο ήλιος και να τρως και μια τροπική μπόρα για κάνα 10λεπτο ίσα ίσα να σε δροσίζει) αλλά και ο κόσμος που κυκλοφορούσε έδειχνε και ΗΤΑΝ χαρούμενος, ακόμη και οι ζητιάνοι στο δρόμο ήταν χαμογελαστοί γιατί ήξεραν ότι όσο κατεβαίνουν οι τουρίστες απ' τα κρουαζιερόπλοια μια χαρά θα τη βγάζουν!
Και λέω "να ρε πούστη μέρος να βγεις στη σύνταξη"!
Όπως το ίδιο είπα όταν πήγα το περασμένο καλοκαίρι στο παραθαλάσσιο πατρικό της κοπέλας μου για μερικές μέρες (είναι απ' τη Βουλγαρία) στην Αγχίαλο, κωμόπολη 20 χιλιάδων κατοίκων κοντά στο Burgas...σα τη Βενετία ήταν!
Πόσα και πόσα μέρη υπάρχουν ακόμα για τα οποία έχουμε μαύρα μεσάνυχτα...

Και μη νομίζεις, μέχρι να φτάσει σε επίπεδα τριτοκοσμικότητας η Ελλάδα έχει ΠΟΛΛΕΣ δεκαετίες μπροστά της, τόσες που ίσως όταν εμείς φτάσουμε σε ηλικία να αράξουμε στη σύνταξη μας με τη δυστυχία και τη μιζέρια που θα επικρατεί δεν θα αξίζει ούτε γι' αυτό!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[salazar]

Δεν μου αρέσουν καθόλου οι Σκανδιναβικές χώρες...Το ιδανικό είναι για εμένα ένα μέρος με ήλιο και ωραίο καιρό,όχι απαραίτητα ζέστη.Μπαχάμες ε??Πως βρεθηκες εκεί πέρα??Πάμε να γίνουμε ζητιάνοι εκεί??

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

ήμουν τον Αύγουστο Μπαχάμες

Α καλές διακοπές κάνεις εσύ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Jack of Spades]

Δεν μου αρέσουν καθόλου οι Σκανδιναβικές χώρες...Το ιδανικό είναι για εμένα ένα μέρος με ήλιο και ωραίο καιρό,όχι απαραίτητα ζέστη.Μπαχάμες ε??Πως βρεθηκες εκεί πέρα??Πάμε να γίνουμε ζητιάνοι εκεί??

Διακοπές τι άλλο;
Τότε για Εμιράτα και κάτω σε κόβω...αξίζει όμως;Εκεί κατά πάσα πιθανότητα θα πας μέσω εταιρίας της οποίας τα κεντρικά θα είναι στην Ευρώπη οπότε θα δουλεύεις σε εργοταξιακές εγκαταστάσεις 12 ώρες τη μέρα 6 μέρες τη βδομάδα κάτω από αφόρητη ζέστη, αντίξοες συνθήκες και ειδικά αν είσαι μηχανολόγος όπως εγώ που έχει να κάνει με ενέργεια υδρογονάνθρακες κ.λπ. σε περιοχές που δεν υπάρχει καν πολιτισμός γύρω σου γιατί με τους περιβαλλοντικούς όρους που ισχύουν παγκοσμίως τον 21ο αιώνα διυλιστήρια κ.λπ. παρεμφερείς βιομηχανικές μονάδες μόνο στη μέση του πουθενά επιτρέπεται να στήνονται πλέον από το μηδέν!
Καμία σχέση π.χ. με το ήπιο 40ωρο τη βδομάδα που θα έβρισκες σε μια Σκανδιναβική χώρα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nina-nana]

Sorry αλλά μας τα έχεις κάνει πλανήτες με τα ενοίκια...πήγες έζησες Αγγλία σου πιάσαν να μη πω ποιον κι από εκεί και πέρα έχεις την εντύπωση ότι όλες οι χώρες της Ευρώπης έχουν ενοίκια Λονδίνου!

Καλή τύχη μικρό μου. Κάποτε θα μεγαλώσεις και θα καταλάβεις. Μέχρι τότε ονειρέψου Aachen.... (καλά, εγώ Aachen δεν θα ζούσα με τίποτα, αλλά όπως λένε, περί ορέξεως κολοκυθοπιτάκια).

Όπου και αν είσαι, στο οικονομικό το θέμα είναι πόσα λεφτά σου μένουν στην άκρη. Αφήνω στην άκρη συνθήκες εργασίας. Για παράδειγμα, ας υποθέσουμε πως μισθός 2,5χιλιάρικα στο Λονδίνο σου δίνει την αντίστοιχη ποιότητα/άνεση ζωής με τον μισθό των 700Ε στην Αθήνα. Αν και οι 2 εργαζόμενοι βάζουν στην άκρη το 10% του μισθού τους, η διαφορά στις ετήσιες οικονομίες είναι κάτι παραπάνω από σηματντική.

Το θέμα είναι επίσης πόσο εύκολο είναι να πάρεις το μισθό αυτό. Γιατί 700 ευρώ στην Αθήνα είναι σχετικά εύκολο να πάρεις, ενώ 2,5 χιλιάρικα στο Λονδίνο δύσκολο. Και μάλιστα να βγάζουν και οι δύο αυτό το μισθό. Αλλά αν μπορείς να τα πάρεις, δεν το συζητώ, πας Λονδίνο με τη μία.

Βέβαια οικονομίες της τάξης των 250 ευρώ είναι πάπαλα όταν ζεις στο εξωτερικό, γιατί αν χρειαστεί να κάνεις 2-3 ταξίδια στην Ελλάδα κάθε χρόνο, τα ξεσκονίζεις στο πι και φι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[salazar]

Διακοπές τι άλλο;
Τότε για Εμιράτα και κάτω σε κόβω...αξίζει όμως;Εκεί κατά πάσα πιθανότητα θα πας μέσω εταιρίας της οποίας τα κεντρικά θα είναι στην Ευρώπη οπότε θα δουλεύεις σε εργοταξιακές εγκαταστάσεις 12 ώρες τη μέρα 6 μέρες τη βδομάδα κάτω από αφόρητη ζέστη, αντίξοες συνθήκες και ειδικά αν είσαι μηχανολόγος όπως εγώ που έχει να κάνει με ενέργεια υδρογονάνθρακες κ.λπ. σε περιοχές που δεν υπάρχει καν πολιτισμός γύρω σου γιατί με τους περιβαλλοντικούς όρους που ισχύουν παγκοσμίως τον 21ο αιώνα διυλιστήρια κ.λπ. παρεμφερείς βιομηχανικές μονάδες μόνο στη μέση του πουθενά επιτρέπεται να στήνονται πλέον από το μηδέν!
Καμία σχέση π.χ. με το ήπιο 40ωρο τη βδομάδα που θα έβρισκες σε μια Σκανδιναβική χώρα...

Μπααα με τίποτα δεν πάω Εμιράτα.Καλύτερα Σκανδιναβία παρά στην έρημο.Επίσης δεν θα με χαλούσε κάποια πόλη της Ν.Α Ασίας όπως Σιγκαπούρη και Χονγκ Κονγκ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

Μπααα με τίποτα δεν πάω Εμιράτα.Καλύτερα Σκανδιναβία παρά στην έρημο.Επίσης δεν θα με χαλούσε κάποια πόλη της Ν.Α Ασίας όπως Σιγκαπούρη και Χονγκ Κονγκ

Με εκείνες τις πόλεις τι παίζει? Δεν έχουν πολύ εγκληματικότητα? Τι έχουν να προσφέρουν?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[salazar]

Η Σιγκαπούρη είναι η ασφαλέστερη χώρα στον κόσμο.Πρόκειται για μια πλούσια πόλη-κράτος.Την αποκαλούν Ελβετία της Άπω Ανατολής.Υπάρχουν πάρα πολλοί νόμοι οι οποίοι είναι κάτι παραπάνω από αυστηροί με αποτέλεσμα να μην υπάρχει εγκληματικότητα.Και το Χονγκ Κονγκ είναι μια χαρά.Είναι ότι πιο κοντινό στον δυτικό τρόπο ζωής μπορείς να βρεις στην Ασία.Τώρα για άλλες πόλεις δεν ξέρω.
ps:Εκτός από υψηλούς μισθούς και καλό βιοτικό επίπεδο έχουν και χαμηλή φορολογία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Johnny15]

Έχω διαβάσει στο ίντερνετ ότι στην Σιγκαπούρη οι άνθρωποι δεν είναι καθόλου φιλικοί μαζί σου, ιδιαίτερα αν δεν είσαι ντόπιος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[salazar]

Δεν υπάρχουν ντόπιοι στη Σιγκαπούρη.Ο πληθυσμός αποτελείται από όλες τις φυλές του Ισραήλ Όπως και να χει είναι μια καλή εναλλακτική σε σχέση με άλλες χώρες.Δεν ξέρω βέβαια κατα πόσο είναι εύκολο να μεταναστεύσεις εκεί πέρα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Ναι κάτι Hong Kong πρέπει να μετράνε άσχημα πιστεύω, χωρίς να ξέρω πολλά tho αλλά αρκετά ανεπτυγμένες περιοχές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nina-nana]

Φυσικά και υπάρχουν ντόπιοι στη Σιγκαπούρη (βέβαια εξαρτάται και τι εννοείς ντόπιος). Πάντως η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού είναι Κινέζοι ή Μαλαισιανοί και οι ξένοι-ξένοι είναι πολύ λιγότεροι. Δεν είναι όπως στα ΗΑΕ που είσαι ξένος μεταξύ ξένων. Ο δε λόγος που η Σιγκαπούρη δουλεύει σαν ελβετικό ρολόι δεν είναι απλά η αυστηρότητα των νόμων αλλά ότι η χώρα διοικήται από δικτάτορα, ο οποίος αποφασίζει και διατάζει. Έτσι, απαγορεύονται πράγματα που θεωρούμε δεδομένα στις δικές μας χώρες, όπως η κατοχή και το μάσημα τσίχλας, το να μην τραβάς καζανάκι μετά τη χρήση της τουαλέτας, η ρίψη σκουπιδιών καθώς και διάφορα συνδικαλιστικά όπως οι πορείες διαμαρτυρίας, η ελευθερία του τύπου, το να δηλώνεις άθεος κλπ. Οι ποινές είναι τσουχτερές και παραδειγματικές, οπότε ο κόσμος κοιτάει τη δουλειά του αντί να αναλώνεται σε κριτικές του συστήματος και επαναστάσεις και η συμμόρφωση των ξένων με τα ήθη και τα έθιμα του τόπου είναι δεδομένη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[salazar]

Κοίτα αμα είναι να δουλεύει σαν ελβετικό ρολόι,να βγάζω χρήματα και να ζω με αξιοπρέπεια μπορώ να προσπεράσω το μάσημα της τσίχλας.Τουλάχιστον είναι μια χώρα που εμπνέει σιγουρία λέξη άγνωστη στο καφενείο που λέγεται Ελλάδα .Στην τελική η εμπειρία που μπορεί κανείς να αποκτήσει από την εργασία του σε μια τέτοια χώρα είναι πολύ καλό εφόδιο ώστε να συνεχίσει την καριέρα του σε κάποια χώρα πιο κοντινή
Στην δικιά μας χώρα ισχύει κάτι τέτοιο:όταν εσύ κάνεις σχέδια,η Ελλάδα γελάει.Και γελάει πολύ δυνατά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[memento_mori]

Δεν ξέρω πως είναι για ξένους,που έρχονται μόνο για δουλειά εκεί,πάντως μια γνωστή μου,που είναι από Σιγκαπούρη,λέει ότι οι ντόπιοι με την πρώτη ευκαιρία κοιτάνε να φύγουν και να μην ξαναγυρίσουν ποτέ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[salazar]

Ναι ε??Μου κάνει εντύπωση.Τι να πω..Η γνωστή σου είναι ντόπια ή από Ελλάδα?
edit:Τώρα είδα που λες ότι είναι απο Σιγκαπούρη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[panagiotists13]

Δεν ξέρω πως είναι για ξένους,που έρχονται μόνο για δουλειά εκεί,πάντως μια γνωστή μου,που είναι από Σιγκαπούρη,λέει ότι οι ντόπιοι με την πρώτη ευκαιρία κοιτάνε να φύγουν και να μην ξαναγυρίσουν ποτέ.

Χαχα!Τότε φαίνεται ο Lee Kuan Yew δε θα αφήνει τους Σιγκαπουρέζους να λένε ότι δεν είναι χαρούμενοι στη Σιγκαπούρη,όσο βρίσκονται σε σιγκαπουριανό έδαφος,γιατί αυτή η δημοσιογράφος ισχυρίζεται τα ακριβώς αντίθετα από τη γνωστή σου.

Singapore Leads the Good Life Under a Benevolent Dictator



By Donella Meadows

–May 5, 1988–

Singapore has achieved the American dream, but not in the American way. It is a prosperous, clean city, with imposing skyscrapers and glittering shopping centers. The multinational corporations of the world are welcome here; you can buy any brand name you’ve ever heard of. The highways are lined with tropical flowers and crowded with BMWs. And at the head of this thriving free-market state is a clever, socialist dictator.

Just forty years ago Singapore was a war-battered British port on an island off the southern tip of Malaysia. It had a rapidly growing, poor, uneducated population living mostly in slums and houseboats. Singapore struggled along until 1965, when it became an independent nation with Prime Minister Lee Kuan Yew in firm control.

In the next twenty years Singapore’s economy grew eightfold. Average income per capita rose more than fourfold. The percentage of families living in poverty dropped to 0.3% (in the U.S. it is near 20%). Singaporeans’ average life expectancy is now 71 years. No one is homeless. Population has stabilized. Virtually everyone has a job. The place runs like a Swiss watch.

Lee Kuan Yew would appreciate that analogy. Switzerland is his model. Singapore Airlines aims to outdo Swissair. Singapore likes to list its statistics alongside Switzerland’s (its divorce rate is one-third that of Switzerland, its per capita calorie supply is equal, its movie attendance rate is six times higher). Lee’s chief economic goal is to reach the per capita GNP of Switzerland, which will happen in one more economic doubling — about 10 years, if past growth rates continue.

To produce his economic miracle, Lee Kuan Yew has interfered with every aspect of Singaporean life. To control population growth he set up free family planning clinics. Then he mounted education campaigns (“Plan your family small”) and decreed that women having third-or-more babies would get shorter maternity leave, higher hospital charges, and less income tax relief. There is a $5000 reward for mothers who agree to be sterilized after their second child. Sterilized parents get top priority for public housing, and their children get into desirable schools.

Singaporeans now accept that two is the right number of children. When I asked one woman how she felt about that, she told me she’d like to have three or four. “But,” she said brightly, “I understand why I shouldn’t have that many. We are a small, crowded island.” In fact the birth rate has fallen so low among highly-educated women, that Lee now offers incentives to “educated mothers” to have three children or more.

Singapore requires all workers to save 25% of their salaries. Their employers match that amount (after the recession of 1985, the employers’ share was cut to 10%). The workers can claim the money only after the age of 55. This enormous forced savings rate is one of the secrets of Singapore’s incredible economic growth. The money goes into a Central Provident Fund, with which the government builds roads, schools, hospitals, and especially housing.

All over the city identical 16-story housing blocks rise, each with its recreation center, swimming pool, shopping center, community center, and school. The apartments are well-built and spacious. Now that there are enough of them, the government lets people tap their savings before age 55 to buy their own flats. At present 74% of families own their homes; the goal is 100%.

Anti-social behavior is not permitted in Singapore. The fine for littering is $250. Jaywalking, spitting, and smoking in government offices are also fined $250. Gambling, except for the state lottery, is illegal. The punishment for drug trafficking is death.

Recently Lee Kuan Yew declared war on smoking. During a recent Smoke-Free Week there were signs everywhere, “Stub it Out, Singapore!” In the shopping centers electronic billboards grimly toted up the city’s smoking deaths, about 10 per day. Smiling teenagers roamed the streets with baskets of apples and collared anyone with a cigarette, offering to trade an apple for a pack. The percentage of smokers in the population has gone down from 23% to 13%.

I tried to find Singaporeans who are unhappy with their paternalistic government. In a week of searching, I found none. People think the regulations make sense. No one seems to fear the government; most feel they can bring complaints to it. One economics professor thought the 25% forced savings policy was too high. I asked him if he intended to write the newspapers or make a speech about it. He was shocked. He would never disrupt the social harmony, he said. He was assembling the facts he needed; then he would go make a reasoned argument directly to the ministry.

Singapore just doesn’t fit the world’s categories. It’s a dictatorship with free speech, no fear, and no corruption. It’s an economy that uses capitalist means to attain socialist ends. Singapore University scholars call it a “meritocratic, elitist, Confucianist, bureaucratic state”.

Whatever you call it, by all appearances and measures it works astoundingly well — so far, anyway. Everyone wonders, of course, what will happen after Lee Kuan Yew. Some Singaporeans are nervous about their dependence on the rest of the world for water, food, and energy. Perhaps a greater worry, though no one in Singapore seems to be thinking about it, is what will motivate the nation, what kinds of goal will there be, what challenges will Singapore put its well-organized energy to, after everyone becomes as rich as the Swiss.


https://www.donellameadows.org/archives/singapore-leads-the-good-life-under-a-benevolent-dictator/

Τεσπα,δεν ξέρω αν αυτά που λέει στο άρθρο είναι αλήθεια ή όχι,αλλά αν αληθεύουν,δε νομίζω να είχα πρόβλημα να πάω να μείνω εκεί (κ πιστεύω ότι πολλοί άλλοι θα συμφωνήσουν μαζί μου).Όλα αυτά που λέει μου φαίνονται απολύτως λογικά κ μακάρι να γίνονταν στην Ελλάδα.

Α,και αυτό που ειπώθηκε παραπάνω με τις τσίχλες,ναι τελικά πρέπει όντως να ισχύει γιατί το γράφει κ στο άρθρο!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.