Συζήτηση για τον Νίκο Δήμου

[ilias90]

Ο «τεράστιος» Νίκος Δήμου δεν είναι καν ιστορικός εν τω μεταξύ οπότε δεν ξέρω ως τι μιλάει. Ένας αρθρογράφος κεντρώων εφημερίδων (Έθνος, Καθημερινή, Βήμα) είναι και (ευρω)βουλευτής με τα φιλελεύθερα κόμματα Ποτάμι και Δράση.

Ο τεράστιος ανθέλληνας Νίκος Δήμου, δεν είναι ιστορικός, όπως είπες, αλλά το επάγγελμά του είναι συστημικός αρθρογράφος (ο επιθετικός προσδιορισμός έχει μεγάλη σημασία) που θέλει να δείξει ότι δεν έχουμε κάποια διαφορά με Αλβανούς και Τούρκους (κατ' επέκταση είναι ανοησία να πιστεύουμε σε έθνη), ότι η Εκκλησία έχει κάνει τα χειρότερα σε αυτόν τον τόπο (κατ' επέκταση δεν πρέπει να υπάρχουν θρησκείες) και γράφει σε προπαγανδιστικά μέσα όπως το άθλιο protagon (τα άρθρα του συγκρίνονται σε ηλθιότητα με αυτά της lifo.)
Είναι ο άνθρωπος που θα κάνει τον παρακάτω χρήστη -δείγμα σωστού πολίτη της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας στην Ελλάδα- να ζητωκραυγάσει: Πες τα ρε Νικόλα, τσάκισε τους ψεκ φασίστες.

Κοντεύει τα 90 και έχει σχεδόν αποσυρθεί, αν και πριν λίγες μέρες είδα μια συνέντευξή του. Προσωπικά τον θαυμάζω και εκτιμώ πολύ, παρά το ότι διαφωνώ ιδεολογικά μαζί του σε κάποια πράγματα. Είναι ο άνθρωπος που έχει το θάρρος να λέει αλήθειες και να ξεσκεπάζει τους ψευτοπατριώτες και τους ψευτοχριστιανούς. Για αυτό και το φασισταριό τον μισεί.

View attachment 131041​

 

[giannhs2001]

Ο τεράστιος ανθέλληνας Νίκος Δήμου, δεν είναι ιστορικός, όπως είπες, αλλά το επάγγελμά του είναι συστημικός αρθρογράφος (ο επιθετικός προσδιορισμός έχει μεγάλη σημασία) που θέλει να δείξει ότι δεν έχουμε κάποια διαφορά με Αλβανούς και Τούρκους (κατ' επέκταση είναι ανοησία να πιστεύουμε σε έθνη), ότι η Εκκλησία έχει κάνει τα χειρότερα σε αυτόν τον τόπο (κατ' επέκταση δεν πρέπει να υπάρχουν θρησκείες) και γράφει σε προπαγανδιστικά μέσα όπως το άθλιο protagon (τα άρθρα του συγκρίνονται σε ηλθιότητα με αυτά της lifo.)
Είναι ο άνθρωπος που θα κάνει τον παρακάτω χρήστη -δείγμα σωστού πολίτη της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας στην Ελλάδα- να ζητωκραυγάσει: Πες τα ρε Νικόλα, τσάκισε τους ψεκ φασίστες.

Μωρέ κοίτα, υπάρχουν πολλές πτυχές της ελληνικής επαναστάσεως που δεν γνωρίζουμε, πολλά πράγματα δεν είναι όπως τα νομίζουμε. Η ιστορική έρευνα δεν κάνει κακό, η προπαγάνδα κάνει και ειδικά όταν αυτή ταυτίζεται με την προπαγάνδα μίσους αντίζηλων κρατών.

Διάβασα το άρθρο του και πραγματικά τα περισσότερα που λέει είναι τα κλασσικά 1) το πατριαρχείο αφόρισε την επανάσταση και 2) Το ότι υπάρχουμε το οφείλουμε στους φίλους μας τους δυτικούς (συχνά μειώνουν την ρωσσική συμβολή για λόγους πολιτικής ορθότητος) μία ξεκάθαρη τουρκική προπαγάνδα που θέλει το ελληνικό κράτος απλά ένα δυτικό προτεκτοράτο/κατασκεύασμα για να ξεκινήσουν οι δυτικοί να ακρωτηριάζουν την ΟΑ*. Αλλά το πιο αισχρό είναι η ταύτιση Αλβανών και Αρβανιτών. Η Αλβανική μισελληνική προπαγάνδα στηρίζεται πάνω σε δύο σημεία α) πως οι Έλληνες προκάλεσαν εθνοκάθαρση σε βάρος των τσάμηδων και απαιτούν αποζημιώσεις και β) πως οι Έλληνες δεν αναγνωρίζουν ως αλβανική εθνική μειονότητα τους Αρβανίτες. Αυτό το τελευταίο είναι το μόνο ανθελληνικό που είπε και θα έπρεπε κάτι τέτοια να μην δημοσιεύονται διότι γίνονται εργαλεία εχθρικής προπαγάνδας.

*Το παραμύθι των δυτικών που εχθρεύονταν την ΟΑ πρέπει να τελειώσει καθώς εκείνα τα χρόνια παράλληλα με τον αγώνα της ανεξαρτησίας διατυπώθηκε το Δόγμα Πάλμερστον όπου οι δυτικές δυνάμεις (με πρώτη την Αγγλία του υποκόμη Πάλμερστον) ξεκίνησαν πολιτική υποστηρίξεως της εδαφικής ακεραιότητος των Οθωμανών λόγω φοβίας πως οι Ρώσσοι θα βρουν έξοδο στη Μεσόγειο. Μία πολιτική που δεν μας βγήκε σε καλό καθώς οι δυτικοί φίλοι μας υπήρξαν διαχρονικά ενάντια στις εδαφικές επιδιώξεις μας (βλέπε αγγλογαλλικός αποκλεισμός του 1854).

 

[ilias90]

Μωρέ κοίτα, υπάρχουν πολλές πτυχές της ελληνικής επαναστάσεως που δεν γνωρίζουμε, πολλά πράγματα δεν είναι όπως τα νομίζουμε. Η ιστορική έρευνα δεν κάνει κακό, η προπαγάνδα κάνει και ειδικά όταν αυτή ταυτίζεται με την προπαγάνδα μίσους αντίζηλων κρατών.

Ιστορικός δεν είμαι, οπότε δεν θα μιλήσω περί αυτών. Τον «τεράστιο» Νίκο Δήμου τον γνωρίζουμε από παλιά και από οχετούς σαν αυτό:

Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΟΥ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ

32η έκδοση. Από το 1975 ανατυπώνεται συνέχεια. Κυκλοφορεί παγκόσμια σε 8 γλώσσες. «Ένα βιβλίο μυθικό» (Mercedes Arancibia, Periodistas en Espanol, Ισπανία) «Ένας Φειδίας του ύφους!» (Christophe Ono-dit-Biot, Le Point, Γαλλία) «Μία αποκάλυψη!» (Norbert Mayer, Die Presse, Γερμανία) «Οι διάσημοι...

www.politeianet.gr

Είναι ξεκάθαρα ένας συστημικός προπαγανδιστής και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται. Αυτός και οι όμοιοί του.

 

[Esperos1]

η πρωτοαλβανικη γλώσσα άρχισε να εμφανίζεται τον πρώιμο μεσαίωνα, ενώ δείγματα της γλώσσας, αποδεδειγμένα, άρχισαν να εμφανίζονται τον ύστερο μεσαίωνα.

Καλά, και πως ξέρουμε πότε εμφανίζεται (πρώιμο μεσαίωνα) εφόσον τα γραπτά δείγματα
της γλώσσας εμφανίζονται πολλούς αιώνες αργότερα; Είχαν βυνίλια ή κασέτες με ομιλίες ?
Τα ίδια τα κείμενα που γράφετε σας αυτοαναιρούν.

Τα ελληνικά λέμε απ το 1200 π.Χ διότι βρέθηκε και αποκρυπτογραφήθηκε η Γραμμική Β.
Πριν την Γραμμική Β, δεν γνωρίζαμε και λέγαμε 800 π.χ. διότι τότε χρονολογήθηκε μια κούπα
που είχε γραμμένη μια αφιέρωση στα ελληνικά.

Τέλος, ως κεντρική ιδέα, αν μια γλώσσα περιέχει λέξεις από μια άλλη γλώσσα, αυτό στους γλωσσολόγους
ΔΕΝ σημαίνει τίποτα απολύτως εκτός από γειτονίαση των λαών που τις μιλούν.
Τα ελληνικά συνεχίζουν να έχουν πολλές τούρκικες λέξεις κλπ.
Έτσι και τα αλβανικά έχουν ελληνικές τούρκικες λατινικές βλάχικες κλπ.
Αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για ένα γλωσσολόγο .

Αυτό που έχει σημασία είναι ο μηχανισμός της γλώσσας. Το συντακτικό η γραμματική, η φωνητική αξία των φθόγγων. Με άλλα λόγια, τα ελληνικά ενώ έχουν απορροφήσει τουρκικά και αγγλικά, η γραμματική το συντακτικό κλπ, ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ. Κάθε τουρκισμός ή αγγλισμός στην ελληνική, ελληνοποιείται, λέμε το τεστ και τα τεστακια, λέμε "ραντεβουδάκι" . Αυτό για να μην υποπίπτετε διαρκώς στο ίδιο σφάλμα ότι επειδή η τάδε γλώσσα έχει λέξεις από την δείναι γλώσσα αυτό σημαίνει πως είναι ιδιο φύλο.

 

[Esperos1]

Είναι ξεκάθαρα ένας συστημικός προπαγανδιστής και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται. Αυτός και οι όμοιοί του.

Κάθε λαός, κάθε κοινωνία καλύτερα, εμπεριέχει και μια σειρά από "κακώς κείμενα".
Αυτά καθορίζουν επηρεάζουν, σε μεγάλο βαθμό, την καθημερινότητά μας, τον πολιτισμό μας.
Αυτά τα "κακώς κείμενα", για να τα εξουδετερώσουμε, πρέπει πρώτα να τα επεξεργαστούμε,
να τα δούμε στον καθρέπτη, να τα αναλύσουμε ... γιατί, πως, ποιος, πότε κλπ.
Αν δεν, απλώς συνεχίζουμε την κακόμοιρη καθημερινότητα.

Αποκαλείς έναν άνθρωπο που με λογοτεχνικό λόγο, απ την δεκαετία του '70, θίγει το ζήτημα
ως "συστημικό προπαγανδιστή". Αυτό είναι κάπως προκλητικό και ανθελληνικό.
Η προπαγάνδα έγκειται στο να μην μιλάμε για τα "κακώς κείμενα" και να δίνουμε την ευκαιρία
στους συστημικούς πολιτικάντηδες να διαιωνίζουν την εξουσία τους και τα έσοδά τους εις βάρος μας.

Δεν ξέρω, πως ακριβώς ένας "εθνικιστής" βουτηγμένος στην αμορφωσιά και στην παραπλάνηση ελπίζει
ότι θα βελτιωθεί η ζωή του, το μέλλον του. Πιθανότατα δεν τον ενδιαφέρουν αυτά , τον εθνικιστή,
και έτσι είναι ο ίδιος ο κατεξοχήν "συστημικός προπαγανδιστής".

Μπορεί κάποιος να μην συμφωνεί με το έργο του τάδε συγγραφέας αλλά δεν είναι "ελληνική ηθική" να καταδικάζουμε τον πλουραλισμό. Ελληνικό πνεύμα και πλουραλισμός είναι συνδεδεμένα.

 

[ilias90]

Κάθε λαός, κάθε κοινωνία καλύτερα, εμπεριέχει και μια σειρά από "κακώς κείμενα".
Αυτά καθορίζουν επηρεάζουν, σε μεγάλο βαθμό, την καθημερινότητά μας, τον πολιτισμό μας.
Αυτά τα "κακώς κείμενα", για να τα εξουδετερώσουμε, πρέπει πρώτα να τα επεξεργαστούμε,
να τα δούμε στον καθρέπτη, να τα αναλύσουμε ... γιατί, πως, ποιος, πότε κλπ.
Αν δεν, απλώς συνεχίζουμε την κακόμοιρη καθημερινότητα.

Αποκαλείς έναν άνθρωπο που με λογοτεχνικό λόγο, απ την δεκαετία του '70, θίγει το ζήτημα
ως "συστημικό προπαγανδιστή". Αυτό είναι κάπως προκλητικό και ανθελληνικό.
Η προπαγάνδα έγκειται στο να μην μιλάμε για τα "κακώς κείμενα" και να δίνουμε την ευκαιρία
στους συστημικούς πολιτικάντηδες να διαιωνίζουν την εξουσία τους και τα έσοδά τους εις βάρος μας.

Άλλο να περιγράφεις τα κακώς κείμενα σε μία διαδικασία συλλογικής αυτογνωσίας/αυτοκριτικής και άλλο να βρίσκεις μόνο τέτοια, ενώ τα γραφόμενά σου μαρτυρούν διεθνιστικές τάσεις. Έχει μεγάλη διαφορά.

Δεν ξέρω, πως ακριβώς ένας "εθνικιστής" βουτηγμένος στην αμορφωσιά και στην παραπλάνηση ελπίζει
ότι θα βελτιωθεί η ζωή του, το μέλλον του. Πιθανότατα δεν τον ενδιαφέρουν αυτά , τον εθνικιστή,
και έτσι είναι ο ίδιος ο κατεξοχήν "συστημικός προπαγανδιστής".

Ο «εθνικιστής βουτηγμένος στην αμορφωσιά και στην παραπλάνηση» είμαι εγώ; Διότι, μια φορά, εθνικιστής δεν είμαι. Το να είσαι κατά του διεθνισμού και της προώθησής του δεν σε κάνει αυτόματα εθνικιστή. Όσον αφορά στο άλλο σκέλος αυτού που γράφεις, πώς προκύπτει ότι ο εθνικισμός είναι συστημικός, από την στιγμή που η ίδια η έννοια του εθνικισμού έχει δαιμονοποιηθεί και οι εθνικιστές χαρακτηρίζονται ρατσιστές και μισαλλόδοξοι από όλα τα συστημικά μέσα; Να μου έλεγες για προηγούμενες δεκαετίες, να το καταλάβω.

Επιπλέον, το να λες ότι προβληματίζεσαι πως κάποιος που είναι εθνικιστής δεν μπορεί να ελπίζει για τη βελτίωση της ζωής του και του μέλλοντός του, δείχνει πολλά. Οι ιδέες (έθνος, θρησκεία, πολιτική ιδεολογία, ιδανικά κ.λπ.) δεν ακολουθούνται από έναν άνθρωπο για ιδιοτελείς σκοπούς, άσχετα αν ο νεοφιλελευθερισμός σου μαθαίνει ότι όλα γίνονται με γνώμονα κέρδος (οικονομικό ή μη.) Δηλαδή, αν το να είμαι Χριστιανός δεν με βοηθάει στις συνθήκες διαβίωσής μου, πρέπει σταματήσω να είμαι Χριστιανός;

Μπορεί κάποιος να μην συμφωνεί με το έργο του τάδε συγγραφέας αλλά δεν είναι "ελληνική ηθική" να καταδικάζουμε τον πλουραλισμό. Ελληνικό πνεύμα και πλουραλισμός είναι συνδεδεμένα.

Προσωπικά είμαι υπέρ του να ακούγονται όλες οι απόψεις. Αυτό συμπεριλαμβάνει και τη δυνατότητα του άλλου να τις επικροτήσει ή να τις καταδικάσει. Η φίμωση είναι το πρόβλημα.

 

[paskmak]

Καλά, και πως ξέρουμε πότε εμφανίζεται (πρώιμο μεσαίωνα) εφόσον τα γραπτά δείγματα
της γλώσσας εμφανίζονται πολλούς αιώνες αργότερα; Είχαν βυνίλια ή κασέτες με ομιλίες ?
Τα ίδια τα κείμενα που γράφετε σας αυτοαναιρούν.

Τα ελληνικά λέμε απ το 1200 π.Χ διότι βρέθηκε και αποκρυπτογραφήθηκε η Γραμμική Β.
Πριν την Γραμμική Β, δεν γνωρίζαμε και λέγαμε 800 π.χ. διότι τότε χρονολογήθηκε μια κούπα
που είχε γραμμένη μια αφιέρωση στα ελληνικά.

Τέλος, ως κεντρική ιδέα, αν μια γλώσσα περιέχει λέξεις από μια άλλη γλώσσα, αυτό στους γλωσσολόγους
ΔΕΝ σημαίνει τίποτα απολύτως εκτός από γειτονίαση των λαών που τις μιλούν.
Τα ελληνικά συνεχίζουν να έχουν πολλές τούρκικες λέξεις κλπ.
Έτσι και τα αλβανικά έχουν ελληνικές τούρκικες λατινικές βλάχικες κλπ.
Αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα για ένα γλωσσολόγο .

Αυτό που έχει σημασία είναι ο μηχανισμός της γλώσσας. Το συντακτικό η γραμματική, η φωνητική αξία των φθόγγων. Με άλλα λόγια, τα ελληνικά ενώ έχουν απορροφήσει τουρκικά και αγγλικά, η γραμματική το συντακτικό κλπ, ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΕΙ. Κάθε τουρκισμός ή αγγλισμός στην ελληνική, ελληνοποιείται, λέμε το τεστ και τα τεστακια, λέμε "ραντεβουδάκι" . Αυτό για να μην υποπίπτετε διαρκώς στο ίδιο σφάλμα ότι επειδή η τάδε γλώσσα έχει λέξεις από την δείναι γλώσσα αυτό σημαίνει πως είναι ιδιο φύλο.

Η αναπαράσταση πρώιμων γλωσσών (η γλωσσικών μορφών) στην γλωσσολογία δεν γινεται μόνο με την άμεση γραπτή τους τεκμηρίωση, αλλά και με την συγκριτική μελέτη και την σχέση των γλωσσών μεταξύ τους.


Όπως η ελληνική έχει απορρόφηση ξένες λέξεις και στοιχεία από άλλες γλώσσες, το ίδιο συμβαίνει και με την (πρώτο)αλβανική, η οποία περιέχει αρχαίες ελληνικές και λατινικές λέξεις, και ιδιαιτερότητες που μπορεί να έχει απορρόφηση από την (αρχαία) ελληνική και Λατινικά και μόνον. Αυτό αποδεικνύεται από την έλλειψη των αντίστοιχων ιδιαιτεροτήτων από τις γειτονικές σλαβικες γλωσσες( οι οποίες εμφανίστηκαν μετά τον 6ο αιώνα μΧ).

Δεν μας κάνουν καθολου εντυπωση τα παραπάνω, μιας και πρόκειται για ινδοευρωπαϊκες- συγγενικές γλώσσες , οι οποίες αλληλεπιδρούσαν από τότε που εμφανίστηκαν. Η ύπαρξη μιας γλώσσας- η μιας πρώιμης μορφής της- δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την εθνογένεση ή την φυλετική διαφοροποίηση των ανθρώπων που την ομιλούν.

Η γλώσσα δεν αποτελεί απόλυτο φυλετικό γνώρισμα ούτε αποδεικνύει ή ταυτοποιεί από μόνη της ένα έθνος. Αυτό βέβαια διαφεύγει από τους ακροδεξιούς θεωρητικούς , οι οποίοι ανάγουν και μπερδεύον μοντέρνες εθνότητες με αρχαίους λαούς και κατασκευάζουνε παραφιλολογίες παραβιάζοντας τους κανόνες της γλώσσολογιας και ιστοριας( βλ αλβανοσλαβους εθνικιστές ή Έλληνες εθνικιστές, που θεωρούν ότι μετά τον Μ.Αλεξανδρο δεν υπήρχε ούτε ένας ξένος/ξενικο/μη ελληνικό στοιχείο υπαρκτό απο την βαλκανική μέχρι την περιοχή της Βακτριανης).

 

[Esperos1]

Η αναπαράσταση πρώιμων γλωσσών (η γλωσσικών μορφών) στην γλωσσολογία δεν γινεται μόνο με την άμεση γραπτή τους τεκμηρίωση, αλλά και με την συγκριτική μελέτη και την σχέση των γλωσσών μεταξύ τους.

H συγκριτική μελέτη, χρειάζεται τεκμήρια, δηλαδή γραπτά κείμενα ή κασέτες βυνίλια cd.
Η "αναπαράσταση" , εφόσον διαθέτει κάποιος 5% δεδομένα, προσπαθεί μέσω μιας αναπαράστασης να φανταστεί πόσο είναι το επόμενο 10% . Φυσικά η αναπαράσταση δεν μπορεί να αποτελεί τεκμήριο για τα υπόλοιπα.

Όπως η ελληνική έχει απορρόφηση ξένες λέξεις και στοιχεία από άλλες γλώσσες, το ίδιο συμβαίνει και με την (πρώτο)αλβανική, η οποία περιέχει αρχαίες ελληνικές και λατινικές λέξεις, και ιδιαιτερότητες που μπορεί να έχει απορρόφηση από την (αρχαία) ελληνική και Λατινικά και μόνον. Αυτό αποδεικνύεται από την έλλειψη των αντίστοιχων ιδιαιτεροτήτων από τις γειτονικές σλαβικες γλωσσες( οι οποίες εμφανίστηκαν μετά τον 6ο αιώνα μΧ).

Απορροφούν λέξεις, σύμφωνοι, αλλά δεν απορροφούν την δομή της γλώσσας.
Αν και η δομή της γλώσσας έχει συνάφεια τότε πιθανολογούμε πως πρόκειται για λαούς
με κοινό γλωσσικό πρόγονο . Φυσικά σε κοινωνίες 4000 π.χ , το κοινός γλωσσικός πρόγονος
ισοδυναμεί με κοινό βιολογικό πρόγονο.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 26 Μαρτίου 2024

Άλλο να περιγράφεις τα κακώς κείμενα σε μία διαδικασία συλλογικής αυτογνωσίας/αυτοκριτικής και άλλο να βρίσκεις μόνο τέτοια, ενώ τα γραφόμενά σου μαρτυρούν διεθνιστικές τάσεις. Έχει μεγάλη διαφορά.

Καμία διαφορά.
Περιγράφεις τα κακώς κείμενα. Τέλος.
Το να πρέπει να βρεις και καλώς κείμενα για να τα ανακατέψεις με τα κακώς κείμενα
και να βγει ένα χαρμάνι που "εξυπηρετεί", είναι νομίζω δειλία.
Είναι σαν να ρωτάς, "είναι όμορφη η Παναγιώτα", και να σου απαντάνε,
"έχει μεγάλη μύτη, λίγο αλλήθωρη, 130 κιλά αλλά έχει μια ψυχή διαμάντι"

Οι διεθνιστικές τάσεις δεν είναι ντεφακτο κακές όπως και οι εθνικιστικές δεν είναι ντεφάκτο αθώες.

η ίδια η έννοια του εθνικισμού έχει δαιμονοποιηθεί

Ναι, διότι υπάρχουν "εθνικιστές" που κυκλοφορούν με σουγιάδες και καρφώνουν έγχρωμους.
Ο Χίτλερ ήταν ένας εθνικιστής, εθνικιστής είναι και ο Πουτιν.
Στην σημερινή ελλάδα, εθνικιστές είναι οι ανιστόρητοι σπαρτιάτες οι αγράμματοι εκπαιδευτικοί καλόγεροι νικη.
Η δαιμονοποίηση δεν προέκυψε τυχαία ούτε άδικα.
Υπάρχουν λόγοι πολλοί.

 

[paskmak]

H συγκριτική μελέτη, χρειάζεται τεκμήρια, δηλαδή γραπτά κείμενα ή κασέτες βυνίλια cd.
Η "αναπαράσταση" , εφόσον διαθέτει κάποιος 5% δεδομένα, προσπαθεί μέσω μιας αναπαράστασης να φανταστεί πόσο είναι το επόμενο 10% . Φυσικά η αναπαράσταση δεν μπορεί να αποτελεί τεκμήριο για τα υπόλοιπα.

Απορροφούν λέξεις, σύμφωνοι, αλλά δεν απορροφούν την δομή της γλώσσας.
Αν και η δομή της γλώσσας έχει συνάφεια τότε πιθανολογούμε πως πρόκειται για λαούς
με κοινό γλωσσικό πρόγονο . Φυσικά σε κοινωνίες 4000 π.χ , το κοινός γλωσσικός πρόγονος
ισοδυναμεί με κοινό βιολογικό πρόγονο.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 26 Μαρτίου 2024

Η συζήτηση φτάνει σε άλλο επίπεδο τώρα.
Αυτά είναι που μας προσφέρει η αρχαιολογία και η γλωσσολογία. Ακόμα και αυτά που γνωρίζουμε για την ιστορία είναι ελάχιστα , πολλές φορές αντικρουόμενα μεταξύ τους.

Αυτό δεν αλλάζει τα δεδομένα που διατυπώθηκαν παραπάνω για τις συγκεκριμένες γλώσσες από τον συνδυασμό γλώσσωλογικων, αρχαιολογικών και λογοτεχνικών ευρημάτων και σύγκρισης μεταξύ τους.



Δεν μιλάμε για καμία δομή της γλώσσας. Ακόμα και η δομή της ίδιας γλώσσας μεταβάλλεται- βλέπε αρχαία με νέα ελληνικά. Η γλώσσα πολλές φορές δεν αποτελούσε απολυτο γενετικό τεκμηριο , αλλά πολλές φορές μέσο κρατικής/οργανωτικης επιβολής και αφομοίωσης, σε όλη την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας.

 

[Esperos1]

Η συζήτηση φτάνει σε άλλο επίπεδο τώρα.

Η συζήτηση μπορεί να επιστρέψει στο κανονικό επίπεδο αν ο paskmak μας εξηγήσει πως είναι δυνατόν να έχουμε άποψη για το πότε πρωτοεμφανίζεται μια γλώσσα εφόσον τα πρώτα γραπτά δείγματα εμφανίζονται αιώνες μετά. Τι σημαίνει «εθνογένεση» ?
Επιμένω διότι με τέτοια τεχνικά σφάλματα και άλματα λογικά στο κενό, εμφανίζουμε ανιστόρητες και αληθοφανείς ιδέες και "θεωρίες" ως εφαρμόσιμες και που αξίζουν να δεχθούμε αβίαστα.
Έτσι μας κατσικώνονται τα ποντίκια στο τιμόνι στη γέφυρα του καραβιού.

Ξέρεις, αν δεχθούμε ότι υπάρχουν «έθνη» με την καθαρά φασιστική μαχαιροβγάλτικη άποψη των εθνικιστών φασιστών νεοναζί νοσταλγών χούντας με απόλυτη σοβιετική αντίληψη περί οικονομίας, όπως τα ηλίθια οικονομικά προγράμματα της χ.αυγής και σπαρτιατών που μας τα προσκόμιζαν ως σοβαρά κείμενα (πιστή αντιγραφή λογοκλοπή από προγράμματα μπολσεβίκων και καπακαπα ήταν), αν λοιπόν δεχθούμε πως υπάρχει τέτοια εθνογένεση, τοτε ιστορικό προτσες, (προτσές με την καθαρή μαρξιστική έννοια) υπάρχει και εθνοθάνατος.

Θα θέλαμε οι μαχαιροβγάλτες φασιστοειδή εθνικιστές να μας περιγράψουν πως ακριβώς γίνεται ένας εθνοθάνατος. Μέχρι στιγμής στα μυαλά τους, έθνος είναι μια μεγάλη ομάδα αιμομικτών που κατοικοεδρεύει σε πολλά ενωμένα οικόπεδα.

Ο τιτανοτεράστιος Νίκος Δήμου, με την πένα του, έχει ισοπεδώσει, από την δεκαετία του '70, όλες αυτές τις αντιλήψεις που λειτουργούν ως γάγγραινα στην κοινωνία μας και μας έχουν καταδικάσει να ζούμε εδώ και πολλές δεκαετίες σε μια ατελείωτη παρακμή και κακομοιριά.
Έχουμε καταντήσει να ψηφίζουμε 41% σε κυνερνήσεις ασπόνδυλων μπουλουκιών και ως το καλύτρρο που θα μας άξιζε ένας πθ σαν τον χαρτογιακά σοσιαλμανιακό σοβιετικής αντίληψης με γραβάτα ΚΜ.

Σταδιάλλααα απο κει χάμω, η μόνη λύση η ξενιτιά.

ΥΓ Όταν διάβασα Νίκο Δήμου, ήταν μια αποκάλυψη Θα παραθέσω ένα κείμενο περί λαικισμού.

https://www.ndimou.gr/ndimou/2006/04/blog-post_29.html

ΕΙΚΟΣΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ


1. Λαϊκισμός: ένα δημόσιο ψέμα.Μία αλήθεια δεν είναι ποτέ λαϊκίστικη. Το βασικό χαρακτηριστικό του Λαϊκισμού είναι η εσκεμμένη ανειλικρίνεια. Λέμε κάτι το οποίο ξέρουμε ότι δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα, για να κολακεύσουμε τον «λαό». (Θα αναλυθεί και αυτή η έννοια). Επίσης πρόκειται για μία δημόσια απόφανση - μία ιδιωτική κολακεία δεν είναι λαϊκισμός.

2. Λαϊκισμός: το δημόσιο ψέμα προς ιδιωτικό όφελος.
Άν αυτό που λέμε είναι ένα ψεύδος που εκφέρεται χωρίς υστεροβουλία - τότε μπορεί να μοιάζει λαϊκισμός αλλά δεν είναι. Στην έννοια του λαϊκισμού υπάρχει σαν απαράβατος όρος ο απώτερος σκοπός - που είναι το «παραμύθιασμα» του αποδέκτη προς όφελος του πομπού.

3. Ο λαϊκισμός είναι, συνήθως, kitsch ή μελό.
Δηλαδή κακόγουστος και φορτισμένος συναισθηματικά. Μία λανθασμένη αλγεβρική εξίσωση, εκφερόμενη δημόσια, καίτοι είναι ψευδής, δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι λαϊκίστικη. Βασικό πρότυπο kitsch λαϊκισμού: οι πατριδοκαπηλικοί πανηγυρικοί. Πέρα από Kitch και μελό, ο λαϊκισμός εμφανίζεται συχνά αγράμματος, απαίδευτος και ασύντακτος.

4. Ο «λαός» του λαϊκιστή είναι ο «πελάτης» του.
(«Πελααάτες μου!» που φωνάζει ο Βέγγος). Η σχέση του λαϊκιστή με το ακροατήριό του είναι πελατειακή. Προσφεύγει στο λαό, περιμένοντας να αποκομίσει οφέλη - να κερδίσει. Γι αυτό και υπακούει στο παλιό εμπορικό αξίωμα: «Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο». Ας παραβληθεί αυτό με την γνωστή ρήση του Α. Παπανδρέου: «Ο μόνος θεσμός είναι ο κυρίαρχος λαός».

5. Ο λαϊκισμός είναι προαιώνιος.
Απλώς παλιά είχε άλλα ονόματα: δημαγωγία, δημεγερσία κλπ. Η φράση του Σολωμού ότι το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ότι είναι αληθές - είναι το ακριβές αντίδοτο του λαϊκισμού. «Και τι είναι αλήθεια;» θα ανακράξει ο λαϊκιστής. Ωστόσο το πρόβλημα δεν είναι εκεί - στην έννοια του αληθούς. Κανείς δεν έχει το απόλυτο κριτήριο της αλήθειας. Όταν όμως ο λαϊκιστής επιλέγει πάντα το επιθυμητό (από τον λαό) - τότε κάνει ακριβώς το αντίστροφο αυτού που λέει ο Σολωμός. Βαφτίζει αληθές ότι θεωρείται εθνικόν (π.χ. τα «εθνικά» θέματα). Εκτός αν δεν παραπλανά μόνο τους άλλους αλλά και τον εαυτό του. Διότι…

6. …υπάρχουν και ειλικρινείς λαϊκιστές.
Παράδειγμα: ο Τσοβόλας. Στην περίπτωση αυτή ο λαϊκισμός δεν παύει να είναι ψέμα - αλλά ο λαϊκιστής ψεύδεται και προς τον εαυτό του. Με ειλικρίνεια πιστεύει στο ψεύδος. Είναι κλασική περίπτωση wishful thinking, όπου το επιθυμητό ταυτίζεται με το πραγματικό. (Πρόκειται για σπάνια εξαίρεση που δεν ανατρέπει αλλά επιβεβαιώνει την θέση 1. «περί εσκεμμένης ανειλικρίνειας»). Οι λαϊκιστές αυτοί είναι πάντα οι πιο επικίνδυνοι - διότι, σε αντίθεση με τον συνήθη οπορτουνιστή πολιτικό, είναι και φανατικοί.

7. Ο λαϊκισμός δεν αφορά μόνο πολιτική και ΜΜΕ.
Σίγουρα εκεί είναι η κορυφαία του παρουσία. Αλλά εκτείνεται παντού όπου υπάρχει σχέση πομπού - δέκτη. Π.χ. στην τέχνη. Υπάρχουν συγγραφείς λαϊκιστές ακόμα περισσότερο αηδιαστικοί από τους πολιτικούς. Τι κάνουν; Ακριβώς το ίδιο. Κολακεύουν το κοινό τους. Γράφουν με τρόπο που να εκθρέφει στερεότυπα και δεδομένες ιδέες, επιβεβαιώνουν κλισέ, αποκοιμίζουν τον αναγνώστη, πουλάνε ψευδαισθήσεις και απάτες. Το μελό (αισθηματικό, πολιτικό αλλά και ιδεολογικό) είναι η συνήθης φόρμα.
Αφθονεί επίσης ο λαϊκισμός στους κρατικοδίαιτους διανοούμενους και έμμισθους κονδυλοφόρους πάσης φύσεως που στοχάζονται ό,τι συμφέρει τον εργοδότη τους. Ισχυρός είναι επίσης ο λαϊκισμός στους χώρους της εκκλησίας.

8. Ο λαϊκισμός είναι το αντίθετο της Δημοκρατίας Διότι δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία και επιλογές, χωρίς ορθή κρίση. Αυτή πάλι βασίζεται στην σωστή πληροφορία. Ο λαϊκισμός όμως καταλύει την ορθή πληροφόρηση.
Πολλές δικτατορίες στηρίχτηκαν περισσότερο στον λαϊκισμό παρά στα όπλα.

9. Ο λαϊκισμός έχει πολλές μεταμφιέσεις
Υπάρχει λαϊκισμός με γραβάτα και με ζιβάγκο, με διανοουμενίστικο αμπέχωνο και με ακαδημαϊκή τήβεννο. (Π.χ. η επίθεση των σοφών μας στην δήθεν ανθελληνική ιστορία του Duroselle, την οποία… δεν είχαν διαβάσει). Υπάρχει λόγιος λαϊκισμός και αμόρφωτος, κυνικός και αγαπησιάρικος, ύπουλος και λεβέντικος. Πρέπει κανείς να έχει συνεχώς ανοικτούς τους αισθητήρες του γιατί δεν μπορεί ποτέ να είναι σίγουρος ότι δεν έχει προσβληθεί από αυτόν τον ιό - που σίγουρα έχει κάνει μεγαλύτερη ζημιά στο κοινωνικό σύνολο από τον ιό του aids.

10. Ο λαϊκισμός είναι το αντίθετο του ορθολογισμού.
Φυσιολογικά ο λαϊκίστικος λόγος απευθύνεται στο συναίσθημα - και όχι στην λογική. Όταν χρησιμοποιεί επιχειρήματα, το κάνει με τον τρόπο των σοφιστών - τον ήσσονα λόγον κρείττω ποιείν. Θέτει την λογική στην υπηρεσία των καταστάσεων που προσπαθεί να διεγείρει. (Η αυθεντική λογική δεν θα ανεχόταν τις παραμορφώσεις του).
Και δεν είναι μόνο ο λόγος των πολιτικών - αλλά και των διανοούμενων: η λεγόμενη εθνοκεντρική ή νεο-ορθόδοξη τάση είναι ο λαϊκισμός στον χώρο της σκέψης. Παραποιεί την ιστορία, εντείνει τον μανιχαϊσμό και την συνωμοσιολογία, καλλιεργεί προκαταλήψεις, μύθους και στερεότυπα. Θέσεις όπως «οι έλληνες είναι οι αριστοκράτες μεταξύ των λαών», εκτός από ρατσιστικές, είναι και λαϊκίστικες, αφού στο έπακρο κολακεύουν τον λαό.

11. Λαϊκισμός στα ΜΜΕ δεν είναι μόνον τα Tabloids
Και πιο σοβαρές και αξιοπρεπείς εφημερίδες μας επιδίδονται (με αξιοσημείωτες επιδόσεις) σε αυτό το άθλημα. Είναι δε πολύ πιο επικίνδυνος ο λαϊκισμός τους διότι κάτω από τον σοβαρό μανδύα του δεν είναι εύκολα αντιληπτός. Ο συντάκτης ή συνεργάτης των εντύπων αυτών δεν πρέπει ποτέ να ξεχνά: υπέρτατη αρχή δεν είναι η αλήθεια (ή έστω η ειλικρίνεια και εντιμότητα) της άποψης, αλλά η επιθυμίες και προσηλώσεις του αναγνώστη.

12. Ο εθνικισμός είναι λαϊκισμός
Όλοι αυτοί που εκφωνούν πανηγυρικούς, όλοι αυτοί που μιλάνε για την «ιδιαιτερότητα», μοναδικότητα και (κατά συνέπεια) την ανωτερότητα της ελληνικής φυλής το κάνουν ΚΑΙ για να κολακεύσουν τον λαό, να του δώσουν την αίσθηση πως είναι ξεχωριστός και υπερέχει των βαρβάρων γειτόνων αλλά και των λαών της Δύσεως «που όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες αυτοί έτρωγαν βελανίδια». (Λαϊκίστικοι μύθοι: η συνέχεια της φυλής, οι από 3.000 ετών Έλληνες, του Έλληνος ο τράχηλος, οι Κουτόφραγκοι, κλπ.

13. Η απαλλαγή ευθυνών είναι λαϊκισμός
Βασική λαϊκίστικη θέση: οι έλληνες είναι «ριγμένοι», αιώνια θύματα των ξένων δυνάμεων. Οι έλληνες είναι κλωτσοσκούφι των μεγάλων (underdog theory - η θεωρία του δαρμένου σκύλου), όλοι συνωμοτούν εναντίον ημών των «ανάδελφων» και κατάμονων (conspiracy theory). Άρα, τελικά, οι Έλληνες δεν ευθύνονται για τίποτα. Όλα σ’αυτόν τον τόπο είναι ξενοκίνητα (π.χ: «ξενοκίνητη χούντα»). Όλα τα κινούσε παλιότερα η Intelligence Service (ο «δάκτυλος»), μετά η CIA, μετά τα «Ξένα Κέντρα» και τελευταία το «Διευθυντήριο της ΕΟΚ ή Ε.Ε.».

14. Η συνωμοσιολογία είναι λαϊκισμός
Η άποψη ότι τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται, πως πίσω από ότι συμβαίνει υπάρχει κάτι άλλο - και πίσω από αυτό κρύβεται κάτι ακόμα πιο κρυφό (και ούτω καθ’εξής, ad infinitum) δεν στοχεύει μόνο στην απαλλαγή του λαού από τις ευθύνες του αλλά και της πολιτικής ηγεσίας από τις δικές της. Η θέση αυτή εντείνει τον ανορθολογισμό, την μυστικοπάθεια, την κρυψίνοια και οδηγεί σε μία απόλυτη σύγχυση - προς όφελος βέβαια αυτών που την καλλιεργούν.

15. Ο λαϊκισμός είναι εχθρός της αξιοκρατίας (αντι-ελιτισμός)
Για τον λαϊκιστή δημοκρατία σημαίνει γενική ισοπέδωση. (Καμία σχέση με την ισότητα δικαιωμάτων και ευκαιριών). Για να κολακέψει και τον τελευταίο ψηφοφόρο του, κατεβάζει τα πάντα στο δικό του επίπεδο. Δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους - εργατικοί και τεμπέληδες, σπουδαγμένοι και αγράμματοι, ικανοί και ανίκανοι, νομοταγείς και παράνομοι, έχουν την ίδια ακριβώς αξία. Για την αμάθεια, την παρανομία, την ανικανότητα, φταίει πάντα η «κακούργα κενωνία» (Αυτό είναι το ατομικό άλλοθι - αντίστοιχο του εθνικού, όπου για όλα φταίνε οι ξένοι).
Οι διεκδικήσεις των συνδικαλιστικών φορέων (και αυτοί φυσικά λαϊκίζουν αφάνταστα, μιά και σε πελατεία απευθύνονται) ενισχύουν τον ισοπεδωτισμό.

16. Ο Μανιχαϊσμός είναι λαϊκισμός
Η αίσθηση άσπρο - μαύρο, καλό - κακό, φως και σκοτάδι, χωρίς ενδιάμεσες αποχρώσεις είναι από τα βασικά δόγματα κάθε λαϊκισμού ο οποίος χρειάζεται απόλυτους εχθρούς για να επιτυγχάνει την συσπείρωση των δικών του δυνάμεων. Σημαντικό: η αντιπαράθεση Πολύ Καλός εναντίον Πολύ Κακού είναι βασικό στοιχείο του μελό (που λέγαμε πριν…). Και των νεο-ορθοδόξων αντι-δυτικών.

17. Ο λαϊκισμός είναι εχθρός του εκσυγχρονισμού
Εκσυγχρονισμός σημαίνει εξορθολογισμός - αλλά ο λαϊκισμός είναι κηρυγμένος εχθρός κάθε ορθολογικής σκέψης. Κολυμπάει πιο άνετα στα θολά νερά του συναισθηματισμού. Κυρίως δεν θέλει να ξεβολέψει τον λαό, να τον αναγκάσει σε προσπάθεια και μόχθο.
Του επιτρέπει την πνευματική και κοινωνική ραθυμία. Ετσι τα βρήκαμε - έτσι θα τα κρατήσουμε. Κεκτημένα. (Ναι, ο λαϊκισμός είναι συντηρητικός!) Με το πρόσχημα του «παραδοσιακού» εμπεδώνονται όλα τα «κακώς κείμενα». Με το φόβο του πολιτικού κόστους υποκύπτουμε στις πιέσεις των οργανωμένων συντεχνιών (είναι οι μεγαλύτεροι πελάτες του λαϊκιστή πολιτικού) που τελικά φτάνουν να κυβερνάνε την χώρα. Ετσι έχει φτάσει η δήθεν φιλολαϊκή πολιτική να γίνεται αντιλαϊκή - όταν εκχωρεί προνόμια στις ισχυρότερες ομάδες. (Όλοι είναι ίσοι αλλά κάποιοι γίνονται πιο ίσοι).

18. Το άλλο όνομα του λαϊκισμού είναι «πολιτικόν κόστος»
Μία έννοια που παραλύει κάθε προσπάθεια στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Ο βραχνάς της Ελλάδας. Μόνο ο Ελ. Βενιζέλος είχε τολμήσει να το αγνοήσει (και το πλήρωσε…) Οι τελευταίες προσπάθειες (όχι πολύ επιτυχημένες) ανάγονται στον Κ. Καραμανλή και στον Κ. Σημίτη. Η κορύφωση αυτής της ενδοτικότητας καταγράφεται όταν το κοινωνικό σύνολο φορτώνεται με τεράστια οικονομικά βάρη για να μην ληφθούν αντιλαϊκά μέτρα, ως π.χ. απολύσεις. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους η περίφημη συρρίκνωση του Δημόσιου Τομέα δεν θα γίνει ποτέ.

19. Ο λαϊκιστής επιβραβεύεται σχεδόν πάντα
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, με αμφιλεγόμενη ουσιαστική προσφορά, κυβέρνησε την Ελλάδα τόσα χρόνια με τα δεκανίκια του λαϊκισμού. Πολιτικές προσωπικότητες κέρδισαν αίγλη και μύθο, χωρίς πραγματικό έργο, διότι πάντα κολάκευαν τον λαό. Σπάνια λαϊκιστής τιμωρήθηκε για την ανηθικότητα του λαϊκισμού του.

20. Συμπέρασμα: Λαϊκισμός και Πάσης Ελλάδος.
Με την κατάλληλη δόση λαϊκισμού η επιτυχία σας είναι εξασφαλισμένη. Μη σας εξαπατούν τα φαινόμενα ελάχιστων ανθρώπων που επιμένουν να λένε πικρές αλήθειες. Χρησιμεύουν ως το ντεκόρ και το άλλοθι του συστήματος. Τα μεγάλα παιχνίδια γίνονται ερήμην ημών - και οι λαϊκιστές πετυχαίνουν σχεδόν πάντα τους στόχους τους. Και αυτό διότι (τι πιο φυσικό) ο λαός είναι λαϊκιστής…

 

[paskmak]

Η συζήτηση μπορεί να επιστρέψει στο κανονικό επίπεδο αν ο paskmak μας εξηγήσει πως είναι δυνατόν να έχουμε άποψη για το πότε πρωτοεμφανίζεται μια γλώσσα εφόσον τα πρώτα γραπτά δείγματα εμφανίζονται αιώνες μετά. Τι σημαίνει «εθνογένεση» ?
Επιμένω διότι με τέτοια τεχνικά σφάλματα και άλματα λογικά στο κενό, εμφανίζουμε ανιστόρητες και αληθοφανείς ιδέες και "θεωρίες" ως εφαρμόσιμες και που αξίζουν να δεχθούμε αβίαστα.
Έτσι μας κατσικώνονται τα ποντίκια στο τιμόνι στη γέφυρα του καραβιού.

Ξέρεις, αν δεχθούμε ότι υπάρχουν «έθνη» με την καθαρά φασιστική μαχαιροβγάλτικη άποψη των εθνικιστών φασιστών νεοναζί νοσταλγών χούντας με απόλυτη σοβιετική αντίληψη περί οικονομίας, όπως τα ηλίθια οικονομικά προγράμματα της χ.αυγής και σπαρτιατών που μας τα προσκόμιζαν ως σοβαρά κείμενα (πιστή αντιγραφή λογοκλοπή από προγράμματα μπολσεβίκων και καπακαπα ήταν), αν λοιπόν δεχθούμε πως υπάρχει τέτοια εθνογένεση, τοτε ιστορικό προτσες, (προτσές με την καθαρή μαρξιστική έννοια) υπάρχει και εθνοθάνατος.

Θα θέλαμε οι μαχαιροβγάλτες φασιστοειδή εθνικιστές να μας περιγράψουν πως ακριβώς γίνεται ένας εθνοθάνατος. Μέχρι στιγμής στα μυαλά τους, έθνος είναι μια μεγάλη ομάδα αιμομικτών που κατοικοεδρεύει σε πολλά ενωμένα οικόπεδα.

Ο τιτανοτεράστιος Νίκος Δήμου, με την πένα του, έχει ισοπεδώσει, από την δεκαετία του '70, όλες αυτές τις αντιλήψεις που λειτουργούν ως γάγγραινα στην κοινωνία μας και μας έχουν καταδικάσει να ζούμε εδώ και πολλές δεκαετίες σε μια ατελείωτη παρακμή και κακομοιριά.
Έχουμε καταντήσει να ψηφίζουμε 41% σε κυνερνήσεις ασπόνδυλων μπουλουκιών και ως το καλύτρρο που θα μας άξιζε ένας πθ σαν τον χαρτογιακά σοσιαλμανιακό σοβιετικής αντίληψης με γραβάτα ΚΜ.

Σταδιάλλααα απο κει χάμω, η μόνη λύση η ξενιτιά.

ΥΓ Όταν διάβασα Νίκο Δήμου, ήταν μια αποκάλυψη Θα παραθέσω ένα κείμενο περί λαικισμού.

https://www.ndimou.gr/ndimou/2006/04/blog-post_29.html

ΕΙΚΟΣΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΛΑΪΚΙΣΜΟΥ


1. Λαϊκισμός: ένα δημόσιο ψέμα.Μία αλήθεια δεν είναι ποτέ λαϊκίστικη. Το βασικό χαρακτηριστικό του Λαϊκισμού είναι η εσκεμμένη ανειλικρίνεια. Λέμε κάτι το οποίο ξέρουμε ότι δεν ανταποκρίνεται στα πράγματα, για να κολακεύσουμε τον «λαό». (Θα αναλυθεί και αυτή η έννοια). Επίσης πρόκειται για μία δημόσια απόφανση - μία ιδιωτική κολακεία δεν είναι λαϊκισμός.

2. Λαϊκισμός: το δημόσιο ψέμα προς ιδιωτικό όφελος.
Άν αυτό που λέμε είναι ένα ψεύδος που εκφέρεται χωρίς υστεροβουλία - τότε μπορεί να μοιάζει λαϊκισμός αλλά δεν είναι. Στην έννοια του λαϊκισμού υπάρχει σαν απαράβατος όρος ο απώτερος σκοπός - που είναι το «παραμύθιασμα» του αποδέκτη προς όφελος του πομπού.

3. Ο λαϊκισμός είναι, συνήθως, kitsch ή μελό.
Δηλαδή κακόγουστος και φορτισμένος συναισθηματικά. Μία λανθασμένη αλγεβρική εξίσωση, εκφερόμενη δημόσια, καίτοι είναι ψευδής, δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι λαϊκίστικη. Βασικό πρότυπο kitsch λαϊκισμού: οι πατριδοκαπηλικοί πανηγυρικοί. Πέρα από Kitch και μελό, ο λαϊκισμός εμφανίζεται συχνά αγράμματος, απαίδευτος και ασύντακτος.

4. Ο «λαός» του λαϊκιστή είναι ο «πελάτης» του.
(«Πελααάτες μου!» που φωνάζει ο Βέγγος). Η σχέση του λαϊκιστή με το ακροατήριό του είναι πελατειακή. Προσφεύγει στο λαό, περιμένοντας να αποκομίσει οφέλη - να κερδίσει. Γι αυτό και υπακούει στο παλιό εμπορικό αξίωμα: «Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο». Ας παραβληθεί αυτό με την γνωστή ρήση του Α. Παπανδρέου: «Ο μόνος θεσμός είναι ο κυρίαρχος λαός».

5. Ο λαϊκισμός είναι προαιώνιος.
Απλώς παλιά είχε άλλα ονόματα: δημαγωγία, δημεγερσία κλπ. Η φράση του Σολωμού ότι το έθνος πρέπει να θεωρεί εθνικόν ότι είναι αληθές - είναι το ακριβές αντίδοτο του λαϊκισμού. «Και τι είναι αλήθεια;» θα ανακράξει ο λαϊκιστής. Ωστόσο το πρόβλημα δεν είναι εκεί - στην έννοια του αληθούς. Κανείς δεν έχει το απόλυτο κριτήριο της αλήθειας. Όταν όμως ο λαϊκιστής επιλέγει πάντα το επιθυμητό (από τον λαό) - τότε κάνει ακριβώς το αντίστροφο αυτού που λέει ο Σολωμός. Βαφτίζει αληθές ότι θεωρείται εθνικόν (π.χ. τα «εθνικά» θέματα). Εκτός αν δεν παραπλανά μόνο τους άλλους αλλά και τον εαυτό του. Διότι…

6. …υπάρχουν και ειλικρινείς λαϊκιστές.
Παράδειγμα: ο Τσοβόλας. Στην περίπτωση αυτή ο λαϊκισμός δεν παύει να είναι ψέμα - αλλά ο λαϊκιστής ψεύδεται και προς τον εαυτό του. Με ειλικρίνεια πιστεύει στο ψεύδος. Είναι κλασική περίπτωση wishful thinking, όπου το επιθυμητό ταυτίζεται με το πραγματικό. (Πρόκειται για σπάνια εξαίρεση που δεν ανατρέπει αλλά επιβεβαιώνει την θέση 1. «περί εσκεμμένης ανειλικρίνειας»). Οι λαϊκιστές αυτοί είναι πάντα οι πιο επικίνδυνοι - διότι, σε αντίθεση με τον συνήθη οπορτουνιστή πολιτικό, είναι και φανατικοί.

7. Ο λαϊκισμός δεν αφορά μόνο πολιτική και ΜΜΕ.
Σίγουρα εκεί είναι η κορυφαία του παρουσία. Αλλά εκτείνεται παντού όπου υπάρχει σχέση πομπού - δέκτη. Π.χ. στην τέχνη. Υπάρχουν συγγραφείς λαϊκιστές ακόμα περισσότερο αηδιαστικοί από τους πολιτικούς. Τι κάνουν; Ακριβώς το ίδιο. Κολακεύουν το κοινό τους. Γράφουν με τρόπο που να εκθρέφει στερεότυπα και δεδομένες ιδέες, επιβεβαιώνουν κλισέ, αποκοιμίζουν τον αναγνώστη, πουλάνε ψευδαισθήσεις και απάτες. Το μελό (αισθηματικό, πολιτικό αλλά και ιδεολογικό) είναι η συνήθης φόρμα.
Αφθονεί επίσης ο λαϊκισμός στους κρατικοδίαιτους διανοούμενους και έμμισθους κονδυλοφόρους πάσης φύσεως που στοχάζονται ό,τι συμφέρει τον εργοδότη τους. Ισχυρός είναι επίσης ο λαϊκισμός στους χώρους της εκκλησίας.

8. Ο λαϊκισμός είναι το αντίθετο της Δημοκρατίας Διότι δεν μπορεί να υπάρξει δημοκρατία και επιλογές, χωρίς ορθή κρίση. Αυτή πάλι βασίζεται στην σωστή πληροφορία. Ο λαϊκισμός όμως καταλύει την ορθή πληροφόρηση.
Πολλές δικτατορίες στηρίχτηκαν περισσότερο στον λαϊκισμό παρά στα όπλα.

9. Ο λαϊκισμός έχει πολλές μεταμφιέσεις
Υπάρχει λαϊκισμός με γραβάτα και με ζιβάγκο, με διανοουμενίστικο αμπέχωνο και με ακαδημαϊκή τήβεννο. (Π.χ. η επίθεση των σοφών μας στην δήθεν ανθελληνική ιστορία του Duroselle, την οποία… δεν είχαν διαβάσει). Υπάρχει λόγιος λαϊκισμός και αμόρφωτος, κυνικός και αγαπησιάρικος, ύπουλος και λεβέντικος. Πρέπει κανείς να έχει συνεχώς ανοικτούς τους αισθητήρες του γιατί δεν μπορεί ποτέ να είναι σίγουρος ότι δεν έχει προσβληθεί από αυτόν τον ιό - που σίγουρα έχει κάνει μεγαλύτερη ζημιά στο κοινωνικό σύνολο από τον ιό του aids.

10. Ο λαϊκισμός είναι το αντίθετο του ορθολογισμού.
Φυσιολογικά ο λαϊκίστικος λόγος απευθύνεται στο συναίσθημα - και όχι στην λογική. Όταν χρησιμοποιεί επιχειρήματα, το κάνει με τον τρόπο των σοφιστών - τον ήσσονα λόγον κρείττω ποιείν. Θέτει την λογική στην υπηρεσία των καταστάσεων που προσπαθεί να διεγείρει. (Η αυθεντική λογική δεν θα ανεχόταν τις παραμορφώσεις του).
Και δεν είναι μόνο ο λόγος των πολιτικών - αλλά και των διανοούμενων: η λεγόμενη εθνοκεντρική ή νεο-ορθόδοξη τάση είναι ο λαϊκισμός στον χώρο της σκέψης. Παραποιεί την ιστορία, εντείνει τον μανιχαϊσμό και την συνωμοσιολογία, καλλιεργεί προκαταλήψεις, μύθους και στερεότυπα. Θέσεις όπως «οι έλληνες είναι οι αριστοκράτες μεταξύ των λαών», εκτός από ρατσιστικές, είναι και λαϊκίστικες, αφού στο έπακρο κολακεύουν τον λαό.

11. Λαϊκισμός στα ΜΜΕ δεν είναι μόνον τα Tabloids
Και πιο σοβαρές και αξιοπρεπείς εφημερίδες μας επιδίδονται (με αξιοσημείωτες επιδόσεις) σε αυτό το άθλημα. Είναι δε πολύ πιο επικίνδυνος ο λαϊκισμός τους διότι κάτω από τον σοβαρό μανδύα του δεν είναι εύκολα αντιληπτός. Ο συντάκτης ή συνεργάτης των εντύπων αυτών δεν πρέπει ποτέ να ξεχνά: υπέρτατη αρχή δεν είναι η αλήθεια (ή έστω η ειλικρίνεια και εντιμότητα) της άποψης, αλλά η επιθυμίες και προσηλώσεις του αναγνώστη.

12. Ο εθνικισμός είναι λαϊκισμός
Όλοι αυτοί που εκφωνούν πανηγυρικούς, όλοι αυτοί που μιλάνε για την «ιδιαιτερότητα», μοναδικότητα και (κατά συνέπεια) την ανωτερότητα της ελληνικής φυλής το κάνουν ΚΑΙ για να κολακεύσουν τον λαό, να του δώσουν την αίσθηση πως είναι ξεχωριστός και υπερέχει των βαρβάρων γειτόνων αλλά και των λαών της Δύσεως «που όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες αυτοί έτρωγαν βελανίδια». (Λαϊκίστικοι μύθοι: η συνέχεια της φυλής, οι από 3.000 ετών Έλληνες, του Έλληνος ο τράχηλος, οι Κουτόφραγκοι, κλπ.

13. Η απαλλαγή ευθυνών είναι λαϊκισμός
Βασική λαϊκίστικη θέση: οι έλληνες είναι «ριγμένοι», αιώνια θύματα των ξένων δυνάμεων. Οι έλληνες είναι κλωτσοσκούφι των μεγάλων (underdog theory - η θεωρία του δαρμένου σκύλου), όλοι συνωμοτούν εναντίον ημών των «ανάδελφων» και κατάμονων (conspiracy theory). Άρα, τελικά, οι Έλληνες δεν ευθύνονται για τίποτα. Όλα σ’αυτόν τον τόπο είναι ξενοκίνητα (π.χ: «ξενοκίνητη χούντα»). Όλα τα κινούσε παλιότερα η Intelligence Service (ο «δάκτυλος»), μετά η CIA, μετά τα «Ξένα Κέντρα» και τελευταία το «Διευθυντήριο της ΕΟΚ ή Ε.Ε.».

14. Η συνωμοσιολογία είναι λαϊκισμός
Η άποψη ότι τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται, πως πίσω από ότι συμβαίνει υπάρχει κάτι άλλο - και πίσω από αυτό κρύβεται κάτι ακόμα πιο κρυφό (και ούτω καθ’εξής, ad infinitum) δεν στοχεύει μόνο στην απαλλαγή του λαού από τις ευθύνες του αλλά και της πολιτικής ηγεσίας από τις δικές της. Η θέση αυτή εντείνει τον ανορθολογισμό, την μυστικοπάθεια, την κρυψίνοια και οδηγεί σε μία απόλυτη σύγχυση - προς όφελος βέβαια αυτών που την καλλιεργούν.

15. Ο λαϊκισμός είναι εχθρός της αξιοκρατίας (αντι-ελιτισμός)
Για τον λαϊκιστή δημοκρατία σημαίνει γενική ισοπέδωση. (Καμία σχέση με την ισότητα δικαιωμάτων και ευκαιριών). Για να κολακέψει και τον τελευταίο ψηφοφόρο του, κατεβάζει τα πάντα στο δικό του επίπεδο. Δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στους ανθρώπους - εργατικοί και τεμπέληδες, σπουδαγμένοι και αγράμματοι, ικανοί και ανίκανοι, νομοταγείς και παράνομοι, έχουν την ίδια ακριβώς αξία. Για την αμάθεια, την παρανομία, την ανικανότητα, φταίει πάντα η «κακούργα κενωνία» (Αυτό είναι το ατομικό άλλοθι - αντίστοιχο του εθνικού, όπου για όλα φταίνε οι ξένοι).
Οι διεκδικήσεις των συνδικαλιστικών φορέων (και αυτοί φυσικά λαϊκίζουν αφάνταστα, μιά και σε πελατεία απευθύνονται) ενισχύουν τον ισοπεδωτισμό.

16. Ο Μανιχαϊσμός είναι λαϊκισμός
Η αίσθηση άσπρο - μαύρο, καλό - κακό, φως και σκοτάδι, χωρίς ενδιάμεσες αποχρώσεις είναι από τα βασικά δόγματα κάθε λαϊκισμού ο οποίος χρειάζεται απόλυτους εχθρούς για να επιτυγχάνει την συσπείρωση των δικών του δυνάμεων. Σημαντικό: η αντιπαράθεση Πολύ Καλός εναντίον Πολύ Κακού είναι βασικό στοιχείο του μελό (που λέγαμε πριν…). Και των νεο-ορθοδόξων αντι-δυτικών.

17. Ο λαϊκισμός είναι εχθρός του εκσυγχρονισμού
Εκσυγχρονισμός σημαίνει εξορθολογισμός - αλλά ο λαϊκισμός είναι κηρυγμένος εχθρός κάθε ορθολογικής σκέψης. Κολυμπάει πιο άνετα στα θολά νερά του συναισθηματισμού. Κυρίως δεν θέλει να ξεβολέψει τον λαό, να τον αναγκάσει σε προσπάθεια και μόχθο.
Του επιτρέπει την πνευματική και κοινωνική ραθυμία. Ετσι τα βρήκαμε - έτσι θα τα κρατήσουμε. Κεκτημένα. (Ναι, ο λαϊκισμός είναι συντηρητικός!) Με το πρόσχημα του «παραδοσιακού» εμπεδώνονται όλα τα «κακώς κείμενα». Με το φόβο του πολιτικού κόστους υποκύπτουμε στις πιέσεις των οργανωμένων συντεχνιών (είναι οι μεγαλύτεροι πελάτες του λαϊκιστή πολιτικού) που τελικά φτάνουν να κυβερνάνε την χώρα. Ετσι έχει φτάσει η δήθεν φιλολαϊκή πολιτική να γίνεται αντιλαϊκή - όταν εκχωρεί προνόμια στις ισχυρότερες ομάδες. (Όλοι είναι ίσοι αλλά κάποιοι γίνονται πιο ίσοι).

18. Το άλλο όνομα του λαϊκισμού είναι «πολιτικόν κόστος»
Μία έννοια που παραλύει κάθε προσπάθεια στην πολιτική και κοινωνική ζωή. Ο βραχνάς της Ελλάδας. Μόνο ο Ελ. Βενιζέλος είχε τολμήσει να το αγνοήσει (και το πλήρωσε…) Οι τελευταίες προσπάθειες (όχι πολύ επιτυχημένες) ανάγονται στον Κ. Καραμανλή και στον Κ. Σημίτη. Η κορύφωση αυτής της ενδοτικότητας καταγράφεται όταν το κοινωνικό σύνολο φορτώνεται με τεράστια οικονομικά βάρη για να μην ληφθούν αντιλαϊκά μέτρα, ως π.χ. απολύσεις. Για τους ίδιους ακριβώς λόγους η περίφημη συρρίκνωση του Δημόσιου Τομέα δεν θα γίνει ποτέ.

19. Ο λαϊκιστής επιβραβεύεται σχεδόν πάντα
Ο Ανδρέας Παπανδρέου, με αμφιλεγόμενη ουσιαστική προσφορά, κυβέρνησε την Ελλάδα τόσα χρόνια με τα δεκανίκια του λαϊκισμού. Πολιτικές προσωπικότητες κέρδισαν αίγλη και μύθο, χωρίς πραγματικό έργο, διότι πάντα κολάκευαν τον λαό. Σπάνια λαϊκιστής τιμωρήθηκε για την ανηθικότητα του λαϊκισμού του.

20. Συμπέρασμα: Λαϊκισμός και Πάσης Ελλάδος.
Με την κατάλληλη δόση λαϊκισμού η επιτυχία σας είναι εξασφαλισμένη. Μη σας εξαπατούν τα φαινόμενα ελάχιστων ανθρώπων που επιμένουν να λένε πικρές αλήθειες. Χρησιμεύουν ως το ντεκόρ και το άλλοθι του συστήματος. Τα μεγάλα παιχνίδια γίνονται ερήμην ημών - και οι λαϊκιστές πετυχαίνουν σχεδόν πάντα τους στόχους τους. Και αυτό διότι (τι πιο φυσικό) ο λαός είναι λαϊκιστής…

Αν θέλεις να συζητήσουμε 5 πράγματα τότε σε γλώσσα κατανοητή και γήινη. Δεν καταλαβαίνω το μπουρδουκλωμένο κείμενο που συνδυάζει λαϊκισμό, τον Δήμου, την ΧΑ και λοιπές αναντιστοιχίες με το παρόν θέμα σε ένα υφος παραλληλικου σύμπαντος.



Ξανααναφερω ότι η επιστήμη της γλωσσολογίας δεν βασίζεται καθαρά και μόνο σε γραπτές άμεσες αποδείξεις μιας γλώσσας. Αλλά χρησιμοποιεί επαγωγικές, συγκριτικές μεθόδους για την ανακατασκευή του παρελθόντος. Η αναφορά μου σε άλλο επίπεδο συζήτησης σχετιζόταν με την μηδενιστική προσέγγιση «αφού δεν είχαν κασετόφωνα τότε, δεν υπάρχει απόδειξη για το οτιδήποτε» και τόνισα ότι αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως γενικό μειονέκτημα των ανθρωπιστικών επιστημών, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί εμπόδιο για την αναπαράσταση του παρελθόντος, έστω και μερικής, με βάση τα υπαρκτά στοιχεία που διαθέτουμε. Πιο λιανά, μια τέτοια παιδιάστικη προσέγγιση είναι ανάξια καν σχολιασμού.


Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, υπάρχουν απτά στοιχεία που αποδεικνύουν την απαρχη μιας μορφής της αλβανικής- ινδοευρωπαικης γλώσσας όπως αυτή περιγράφηκε παραπανω, από διεθνής αναγνωρισμένους γλωσσολογους. Κάτι το οποίο φαντάζει αυτονόητο, μιας και μιλάμε για μια ινδοευρωπαϊκή γλώσσα.


Το ότι στα Βαλκάνια υπάρχει στερημένο νοητικό επίπεδο αδιακρίτως συνόρων, και ΧΑτικες νοοτροπίες που διαστρεβλώνουν την αλήθεια και κατασκευάζουν ιστορίες γι αγρίους, που δεν κατανοούν το τι θα πει επιστήμη και πως πρέπει να επεξεργαζόμαστε τα συμπεράσματα της, δεν είναι θέμα της επιστήμης της γλωσσολογίας( και ιστορίας), αλλά θέμα συγκεκριμένων αυστραλοπιθήκων, που δεν τους παίρνει κανένας στα σοβαρά, τουλάχιστον σε κύκλους της επιστημονικής κοινότητας.

 

[Esperos1]

Αν θέλεις να συζητήσουμε 5 πράγματα τότε σε γλώσσα κατανοητή και γήινη. Δεν καταλαβαίνω το μπουρδουκλωμένο κείμενο που συνδυάζει λαϊκισμό, τον Δήμου, την ΧΑ και λοιπές αναντιστοιχίες με το παρόν θέμα σε ένα υφος παραλληλικου σύμπαντος.

Κοίτα, ο Νίκος Δήμου, καυτηρίασε όσο ίγοι, από την εποχή του 70 και 80, τον λαικισμό.
Ο λαικισμός δεν είναο απλά να λέμε ψέματα στο λαό , οι προεκτάσε3ις του οδηγούν σε παγκοσμίους πολέμους.
Ο Χιτλερ Μουσολίνι Στάλι, βασικά ήταν λαικιστές όπως λαικιστής ήταν ο Παπανδρέου και όλο το πασοκ, λαικιστές και καραμπουζουκλήδες οι νεοδημοκράτες,ο συριζαψ,το τιμημένο η χρυσή αυγή ο βελόπουλος οι ανελ. Όλοι αυτοί στον ένα ή στον άλλο βαθμό, ασκούν την τέχνη του λαικιστή.

Επομένως, ένα πόνημα του Νίκου Δήμου, δένει.

 

[paskmak]

Κοίτα, ο Νίκος Δήμου, καυτηρίασε όσο ίγοι, από την εποχή του 70 και 80, τον λαικισμό.
Ο λαικισμός δεν είναο απλά να λέμε ψέματα στο λαό , οι προεκτάσε3ις του οδηγούν σε παγκοσμίους πολέμους.
Ο Χιτλερ Μουσολίνι Στάλι, βασικά ήταν λαικιστές όπως λαικιστής ήταν ο Παπανδρέου και όλο το πασοκ, λαικιστές και καραμπουζουκλήδες οι νεοδημοκράτες,ο συριζαψ,το τιμημένο η χρυσή αυγή ο βελόπουλος οι ανελ. Όλοι αυτοί στον ένα ή στον άλλο βαθμό, ασκούν την τέχνη του λαικιστή.

Επομένως, ένα πόνημα του Νίκου Δήμου, δένει.

Ναι αλλά εγώ αναφέρθηκα ξεκάθαρα και μόνο περί επαναστάσεως Αλβανών/αρβανιτων κλπ.



Άλλον πρέπει να ταγκαρεις να μιλήσεις για τον λαϊκισμό.