Συναίσθημα ή λογική;

[necropethamenos]

Νομίζω πως έιναι λίγο λάθος τοποθετημένο το ζήτημα εξ αρχής. Όλοι υποθέτω πως προσπαθούν ή θέλουν να αντιμετωπίσουν με λογική την εκάστοτε απόφαση που πρέπει να πάρουν. Το ίδιο και γώ.

Οπότε χρησιμοποιώ την λογική. Οσο μπορώ βέβαια. Γιατί αν σε πιέζει το συναίσθημα επαρκώς θα πεις και στον εαυτό σου ακόμα δικαιολογίες εκλογίκευσης της παράλογης απόφασης σου - εκτός αν αποφασίσεις ακομα και συνειδητα πως δεν θα ακολουθήσεις τον λογικό δρόμο γιατί δεν αντέχεις.
Αλλά και αυτό το τελευταίο λογική απόφαση δεν ειναι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[V.ice]

Πρώτα απ' όλα δεν είμαι κανένας γιατρός ή ειδικός πάνω στο θέμα, απλά μου αρέσει να ασχολούμαι με το αντικείμενο. Σίγουρα υπάρχουν πολύ πιο ειδικοί από 'μένα εδώ μέσα οπότε ας πούνε τη γνώμη τους η ας με διορθώσουν όπου κάνω λάθος. Τα παρακάτω θεωρήστε τα ως ένα προσωπικό μανιφέστο των όσων έχω μάθει μέχρι τώρα για τον εγκέφαλο και τη λήψη αποφάσεων.

Αρχικά για να διαχωρίσουμε λίγο τη διαφορά λογικής, συναισθήματος, και ενστίκτου, πρέπει να καταλάβουμε χονδρικά κάποιες βάσεις για το πως εξελίχθηκε ο ανθρώπινος εγκέφαλος.

Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι στην ουσία 3εις εγκέφαλοι ο ένας πάνω στον άλλο. Στο κάτω μέρος βρίσκεται το reptilian brain, που κουβαλάμε όλα τα ζώα, θηλαστικά και μη, από την εποχή που κυριαρχούσαν τα ερπετά πάνω στη γη. Αυτό το μέρος του εγκεφάλου έχει έτοιμες πληροφορίες από τη στιγμή που γεννηθήκαμε, και αναλαμβάνει τις ζωτικές λειτουργίες του σώματος όπως χτύποι καρδιάς, αναπνοή, ανοσοποιητικό σύστημα, αντανακλαστικά όπως το να τραβήξεις απότομα το χέρι σου από τη φωτιά πριν ακόμα προλάβεις να σκεφτείς οτι έχεις αρχίσει να καίγεσαι, ή ακόμα και το ένστικτο του sex και της αναπαραγωγής. Μετά έχουμε το mammal brain, το οποίο έχουν όλα τα θηλαστικά και είναι στην ουσία το υποσυνείδητο. Εκεί καταγράφονται όλες οι μνήμες, εμπειρίες και τα βιώματα και από εκεί προκείπτουν τα συναισθήματα και ο χαρακτήρας του ανθρώπου. Τέλος, έχουμε το cortex layer το οποίο είναι το λογικό κομμάτι του εγκεφάλου και το έχουν μόνο τα θηλαστικά υψηλότερου επιπέδου, σκύλος, άλογο, δελφίνι, και σε πολύ πολύ πιο ανεπτυγμένη μορφή ο άνθρωπος. Αυτό το μέρος του εγκεφάλου έχει να κάνει με τη συνειδητότητα, ομιλία, πολύπλοκες κινήσεις και υπολογισμούς, και κοινώς τη λογική. Η λειτουργία του μοιάζει λίγο με του mammal brain (το συναισθηματικό κομμάτι) αλλά είναι πιο εξελλιγμένη, άμεση και συνειδητή. Έχει πολύ μικρότερη ικανότητα μνήμης, και όγκου επεξεργασίας ανά μονάδα χρόνου, αλλά αυτό στο οποίο υπετερεί είναι ότι μπορεί να κάνει πολύπλοκους υπολογισμούς σε μεγάλη ταχύτητα και είναι πιο εύκολο να προσαρμοστεί σε μια καινούργια κατάσταση ή ένα καινούργιο πρόβλημα.

Αυτά τα τρία κομμάτια του εγκεφάλου λοιπόν επικοινωνούν μεταξύ τους. Συνήθως η διαδικασία λήψης μιας απόφασης πραγματοποιείται από μια πληροφορία που ξεκινάει από το πιο χαμηλό μέρος του εγκεφάλου, το reptilian brain και ανεβαίνει προς τα πάνω, mammal, cortex. (Μπορεί να υπάρξει και αντίθετη ροή πληροφοριών από το cortex στο mammal και μετά στο reptilian αλλά αυτό μπορεί να γίνει μέσω της διαδικασίας της εκπαίδευσης ή της ύπνωσης, πάνω σε αυτά ίσως συζητήσουμε σε κάποιο άλλο post)

Ας πάρουμε λοιπόν έναν άνθρωπο που ζούσε 200.000 χρόνια πριν (ο οποίος βιολογικά είναι ακριβώς ίδιος με τον σημερινό άνθρωπο, απλώς έχει αλλάξει το περιβάλλον και η κοινωνία στην οποία ζει, θα εξηγήσω παρακάτω μερικά ακόμα πράγματα). Χονδρικά λοιπόν το reptilian brain του θα ανιχνεύσει κάποια στιγμή στο σώμα του ότι δεν υπάρχει αρκετή ενέργεια οπότε πρέπει να φάει. Η πληροφορία αυτή περνάει στο mammal brain η οποία μεταφράζεται ως συναίσθημα πείνας, ώστε ξαφνικά βλέπει μια γαζέλα η οποία του φαίνεται πανέμορφη και λαχταριστή! Η πείνα λοιπόν και η "ομορφιά" της γαζέλας θα αναγκάσει το συνειδητό του εγκέφαλο (cortex layer) να σκεφτεί και να βρεί έναν λογικό τρόπο/στρατιγική να παγιδεύσει το ζώο, να το σκοτώσει και να το προετοιμάσει για να το φάει. Αν δεν είχε ο άνθρωπος την ικανότητα να χρησιμοποιήσει τη λογική και να φτιάξει στρατιγικές ώστε να ακολουθήσει τη γαζέλα χωρίς αυτή να τον καταλάβει, να την ακολουθήσει για ώρες ή μέρες ώσπου αυτή να κουραστεί και να μη μπορέσει να ξεφύγει όταν της επιτεθεί ο άνθρωπος, ή να ξέρει πως να φτιάξει ένα μυτερό δόρυ και πως να το πετάξει για να τη σκοτώσει, αν δεν είχε τη λογική να τα σκεφτεί όλα αυτά τότε θα έμενε νηστικός ή θα έτρωγε μόνο φρούτα (όπως έκανε παλιότερα όταν δεν είχε αναπτυχθεί ακόμα το λογικό κομμάτι του εγεκφάλου του). Ή θα έτρωγε πτώματα και αποφάγια άλλων αρπακτικών ζώων όπως επίσης έκανε παλιότερα. Εδώ νομίζω κάλυψα κάπως την ερώτησή σου fandago πάνω στη στρατιγική.. θα εξηγήσω και παρακάτω κάποια πράγματα για το πως όλα αυτα ισχύουν στη σημερινή εποχή..

Να πούμε τώρα για την ανάποδη εκλογίκευση που είπα στο προηγούμενο post. Αν ρωτούσες τον άνθρωπο αυτό πριν 200.000 χρόνια (ο οποίος στην εποχή του δεν γνώριζε ότι θα πέθαινε αν δεν φάει) γιατί επιτέθηκε στη γαζέλα, πιθανότατα θα σου απαντούσε ότι είχε πολύ ωραίο τρίχωμα ή πολύ ωραίο σχήμα και του άρεσε οπτικά οπότε επέλεξε να τη φάει, γιατί αυτό εντόπισε η λογική του (το cortex layer) παίρνοντας το σήμα από τα συναισθήματά του (mammal brain), τα οπτικά σημάδια της γαζέλας. Νομίζει λοιπόν ότι ο ίδιος επέλεξε να πάει να φάει τη γαζέλα, αλλά στην ουσία ήταν προγραμματισμένος από τη φύση να το κάνει. Ακόμα και το λογικό κομμάτι της πράξης του (η στρατιγική) δεν ήταν ούτε για μία στιγμή δική του απόφαση, αλλά ήταν συνεχώς σκλάβος των ενστίκτων, και κατά συνέπεια των συναισθημάτων του.

Ο σημερινός άνθρωπος είναι βιολογικά ολόιδιος με τον άνθρωπο που ζούσε 200.000 χρόνια πριν και βάλε... Όμως το περιβάλλον και η κοινωνίας μας έχουν αλλάξει τόσο ραγδαία τα τελευταία χρόνια και έτσι ο άνθρωπος δεν έχει ακόμα προλάβει να εξελλιχθεί βιολογικά και να προσαρμοστεί στο σημερινό του περιβάλλον, γιατί η διαδικασία της εξέλλιξης είναι πάρα μα πάρα πολύ αργή! Ο εγκέφαλός μας λοιπόν είναι πολύ παλιότερης τεχνολογίας από τη σημερινή εποχή!

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κάνουμε κάποια πράγματα τα οποία δεν συμπίπτουν με τη λογική της σημερινής εποχής, αλλά με αυτής εκατοντάδων χιλιάδων χρόνων πριν. Οπότε φίλε fandago, ακόμα και μια στρατιγική που οργανώνεις σε μια παρτίδα σκάκι π.χ. (ή ακόμα και palermo ) βασίζεται πάνω στο ένστικτο σου να εξασκείς την ικανότητά σου να οργανώνεις στρατιγικές που σε βοηθούν να κυνηγάς ζώα (παρ' όλο που σήμερα δεν χρειάζεται να κυνηγάμε γιατί βρίσκουμε έτοιμη τροφή στα super market, πρέπει κάπως να καλύψουμε το ένστικτο του κηνυγιού)! Γι' αυτό είναι πιθανό να νιώθεις εθισμό και άχγος ταυτόχρονα, είναι περίπου σαν την ώρα που πρέπει να πιάσεις τη γαζέλα γιατί πρέπει να φας, ενώ δεν πρέπει να την τρομάξεις για να μή φύγει. Η παρτίδα που παίζεις τώρα μπορεί είναι πιο πολύπλοκη, τα συναισθήματα είναι τα ίδια. Φυσικά υπάρχουν χιλιάδες άλλα παραδείγματα.

Τέλος όποιος το ψάξει θα δει ότι ΚΑΘΕ συναίσθημα έχει όντως μια λογική από πίσω, αλλά συνήθως δεν τη συνειδητοποιούμε, και ποτέ αυτή η λογική δεν είναι δική μας επιλογή αλλά επιλογή της φύσης, η οποία διατάζει συνεχώς: survive and replicate!
Εμείς είμαστε απλά οι μαριονέτες της..

(Δεν θα στείλω άλλο post μέχρι να τελειώσω την εργασία μου, για να καθησυχάσω κάποιους... )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fandago]

Καταρχάς να πω ότι ο διαχωρισμός σε 3 εγκεφάλους που ενώθηκαν είναι (για τις δικές μου ελάχιστες γνώσεις συγκριτικά με κάποιον ειδικό στο αντικείμενο) λάθος ή έστω πολύ "φλου". Ευτυχώς έχω κάποιες σελίδες στο internet που το επιβεβαιώνουν.

Απ' ότι βλέπω λοιπόν αυτό που χαρακτηρίζεις ως Reptilian Brain (εγκέφαλος των ερπετών) αντιστοιχεί στον υποθάλαμο, την παρεγκεφαλίδα και τον νωτιαίο μυελό. Αν και κάποιες λειτουργίες τις οποίες αποδίδεις εκεί, υπάρχουν και στον μετωπιαίο λοβό.

Αυτά που χαρακτηρίζεις ως Mammal Brain (εγκέφαλος των θηλαστικών) και Cortex Layer (φλοιός), δεν είναι τόσο "ξεκάθαρα".

Αυτά που αποδίδεις στο mammal brain δηλαδή τα ("οι μνήμες, εμπειρίες και τα βιώματα και από εκεί προκύπτουν τα συναισθήματα και ο χαρακτήρας του ανθρώπου"), είναι διάσπαρτα σε πολλά μέρη του εγκεφάλου (πχ συναισθήματα έχουμε και στον μετωπιαίο λοβό και στον κροταφικό και στο δεξί ημισφαίριο). Στα ίδια μέρη μάλιστα τα οποία είναι υπεύθυνα και για την συμπεριφορά μας, την σκέψη μας, την επίλυση προβλημάτων, κρίση, συγχρονισμό κινήσεων, φυσικές αντιδράσεις (μετωπιαίος), τα οποία αποδίδεις στο Cortex Layer.

Που θέλω να καταλήξω. Ότι η λειτουργία του εγκεφάλου, σαφώς και δεν είναι τόσο απλή όσο περιγράφεις και σίγουρα δεν έχει τόσο ξεκάθαρα στάδια λήψης αποφάσεων, πόσο μάλλον η στρατηγική να είναι αποτέλεσμα συναισθήματος όπως είχες πει και τώρα είπες ότι εξαρτάται από τα ένστικτα μας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Και οι 2 εχετε δικιο. Ειναι μεν οπως τα λεει ο V.ice αλλά ακομα δεν ειναι και τοσο ξεκαθαρα για τον ανθρωπινο εγκεφαλο, εχουμε πολλα να μαθουμε. Φαινεται ομως να υπαρχει αυτη η αδρη διαταξη σε καποιο βαθμο.

δε νομιζω ομως πως ολα ειναι καθοδηγουμενα απο το συναισθημα, ακριβως επειδη ειναι πιο πολυπλοκος μονο ο δικος μας εγκεφαλος, και αυτο μας διαφοροποιει απο τα κατωτερα ζωα. Πολλα πραγματα ναι, γινονται με βαση το συναισθημα, και ας νομιζουμε διαφορετικα. Αλλά αυτο οφειλεται σε δικη μας ανικανοτητα ή μη θεληση να τα βαλουμε κατω και να τα κρινουμε και λογικα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Συνηθως δρω με τη λογικη...Αν και τις περισσοτερες φορες η λογικη μου συμπιπτει με τα συναισθηματα μου οταν πρεπει να παρω μια αποφαση...Γενικα,παντως προσπαθω να σκεφτω ψυχραιμα και λογικα πριν ενεργησω..Οσες φορες πηρα μια αποφαση,σημαντικη η οχι,απο καθαρο συναισθημα δεν μου βγηκε σε καλο....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[moonlight]

εγω εχω παρατηρησει οτι τα χρησιμοποιω αναποδα εκει που πρεπει να μπει συναισθημα βαζω λογικη και εκει που πρεπει να μπει λογικη βαζω συναισθημα..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[self-instructive depressing]

εγω εχω παρατηρησει οτι τα χρησιμοποιω αναποδα εκει που πρεπει να μπει συναισθημα βαζω λογικη και εκει που πρεπει να μπει λογικη βαζω συναισθημα..

Αριθμό πρωτοκόλλου και στην σειρά σου - όλοι έτσι κάνουνε και πόσο μάλλον οι γυναίκες

Εγώ - όχι ως γυναίκα - δεν έχω λογική γιατί δεν έχω εγκέφαλο και τα συναισθήματα μου απαιτούν να σκέφτονται για πάρτη μου . Σπάνια τους το επιτρέπω - όταν πρέπει καμοιά φορά να πάρω επιτέλους μια απόφαση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Apro]

το θέμα σου φαίνεται πολύπλοκο και αρκετά ποικιλόμορφο, ανάλογα το χαρακτήρα του προσώπου και τις περιστάσεις.... εγώ συνήθως ενεργώ με γνόμωνα το συναίσθημα, αλλά έχω καταλάβει, οτί αντί να βοηθάω τον άλλον έτσι, τον βλάπτω.... και με αυτόν τον τρόπο δείχνω μία αγάπη, που δεν έχει βάση στην πραγματικότητα.... την αγάπη μου, που όμως δεν υπάρχει στην πραγματικότητα.... είναι λάθος να αφήνουμε τη λογική στην άκρη, αλλά μερικές φορές ο χαρακτήρας μας, μας εμποδίζει να βλέπουμε πιο μακρυά, απ΄ όσο μας επιτρέπει η αγάπη....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kalypso]

Νομίζω είμαι εντελώς περίεργο πλάσμα, μιας και έχω βρει τον τρόπο να ..εκλογικεύσω το συναίσθημά μου. :S Πώς γίνεται αυτό θα μου πείτε.. Να σας πω, αν και φαντάζομαι πως μάλλον είναι δύσκολο να το εξηγήσω.
Είμαι άτομο συναισθηματικά παρορμητικό που κυριεύεται σε απίστευτο βαθμό από το όποιο συναίσθημα νιώθει (από αγάπη και έρωτα, μέχρι ..θυμό και αηδία.) και μπορεί να δράσει απρόβλεπτα και να ξεσπάσει επίσης απρόβλεπτα. Έχω ωστόσο έναν πολύ σταθερό πυρήνα, που αποτελείται από όλα εκείνα που κρατάνε μαζί αυτό που είμαι- και αυτό δεν παρασύρεται με τίποτα.. Υπάρχει πάντα ένα όριο, τελείως ασαφές και διαφορετικό σε κάθε περίπτωση- που ταυτίζεται με τη αρχή της λογικής, αλλά όχι την κυριαρχία της επί του συναισθήματος.. απλά συνυπάρχουν από το σημείο εκείνο και μετά- το οποίο μπαίνει αυτόματα μόλις το συναίσθημα πάει να παρασύρει τελείως και στο σημείο εκείνο μπαίνει η λογική και φιλτράρει την κατάσταση υπό διαφορετικό πρίσμα.
Δηλαδή μπορώ και παραμένω λογική, μέσα στο συναίσθημά μου.. Αλλά ταυτόχρονα και να παρασύρομαι τόσο πολύ απο το συναίσθημα, που να φαίνεται σαν να έχω παραμερίσει τελείως τη λογική.


Μπέρδεμα ε;.. χμου.
Άνθρωποι σου λέει


Το ζουμί είναι, πως εγώ προσωπικά απλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω και να τραβήξω σαφή όρια ανάμεσα στα δύο- τη λογική και το συναίσθημά μου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prime]

Απορία:
όταν ένας κατά βάση συναισθηματικός άνθρωπος μεγαλώνοντας χρησιμοποιεί περισσότερο τη λογική σημαίνει ότι ωριμάζει?

οπαδός της λογικής για πολλούς λόγους κυρίως γιατί δε θέλω να με αγγίζουν όσα δε φιλτράρονται πρώτα καλά.
Αποφεύγεις κακοτοπιές και το κυριότερο δε σε πληγώνει εύκολα ό,τι έχεις καταφέρει να απομυθοποιήσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Αποφεύγεις κακοτοπιές και το κυριότερο δε σε πληγώνει εύκολα ό,τι έχεις καταφέρει να απομυθοποιήσεις.

Ό,τι έχεις καταφέρει να απομυθοποιήσεις δε μπορεί όμως ποτέ να σε εκπλήξει ευχάριστα.
Στερείς από τις καταστάσεις τη διττή τους ιδιότητα έτσι...

Πώς μπορείς άλλωστε να είσαι σίγουρος ότι το "φίλτρο" σου είναι το καλύτερο δυνατό για σένα τον ίδιο;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[prime]

1.Ό,τι έχεις καταφέρει να απομυθοποιήσεις δε μπορεί όμως ποτέ να σε εκπλήξει ευχάριστα.
Στερείς από τις καταστάσεις τη διττή τους ιδιότητα έτσι...

2.Πώς μπορείς άλλωστε να είσαι σίγουρος ότι το "φίλτρο" σου είναι το καλύτερο δυνατό για σένα τον ίδιο;

Αχ βρε Ίσι να συμφωνούσαμε σε ένα τέτοιο θέμα και τι στον κόσμο
1.Προφανώς υπαρχει αρχικά μια μορφή μυθοποίησης για να επέλεθει η απομυθοποίηση και φυσικά κάποιοι λόγοι που σε ωθούν να αποκωδικοποιήσεις τα πράγματα με λογική διεργασία.
Συνήθως αυτοί οι λόγοι είναι πληγωτικές καταστάσεις για μένα και εννοώ ότι προσπαθώ, χωρίς πάντα να τα καταφέρνω, να μην επιτρέπω τόσο στο αρνητικό συναίσθημα να με παρασύρει αλλά αντίθετα να επεξεργάζομαι λογικά το ό,τι συμβαίνει. Πες το και μέσο άμυνας.

2. Δεν το ξέρεις άλλα αν αυτό πιστεύεις, σου δημιουργείται και η πεποίθηση ότι είναι και το καλύτερο δυνατό.
Αν αποδειχθείς λάθος, ανασυγκροτείσαι και αναθεωρείς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Να απαντήσω στον καλό μου φίλο, παρ' όλο που η παράθεση είναι από άλλο θέμα, όπου είπα πως το συναίσθημα έχει τη δική του λογική:

ισί ,σου έβαλα θετική όχι γιατί είσαι μια σεβαστή στεκοεπαφή μου αλλά γιατί εκπλήκτηκα από τον τρόπο που σκέφτεσαι αλλά δυστυχώς οι αμφιβολίες πάντα με τρώνε

μήπως και η λογική έχει το δικό της συναίσθημα και άρα και πάλι πρέπει να διαλέξεις ποιο θα είναι το βασικό συστατικό του κοκτέιλ ;

θα χρειαστώ μια ζωή να καταλήξω και όταν καταλήξω δεν θα έχω άλλη ζωή για να διαλέξω

δε εντ

Ε, λοιπόν δεν το έχω σκεφτεί φίλε SID, δεν το αποκλείω όμως να έχει και η λογική το δικό της συναίσθημα αν και προσωπικά δεν το έχω ανακαλύψει.

Πιθανότατα γέρνουμε προς τη μια η την άλλη πλευρά, ανάλογα με το που επιλέγουμε να ρίχνουμε το βάρος της ύπαρξής μας και σε αυτή την επιλεγμένη πλευρά της λογικής ή του συναισθήματος, ανακαλύπτουμε είτε τη "λογική του συναισθήματος", είτε "το συναίσθημα της λογικής".

Δε νομίζω πάντως πως χρειάζεται να καταλήξουμε...Καλύτερα να αιωρούμαστε μετέωροι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Apro]

μην στοιχηματίσεις ποτέ στο συναίσθημα, γιατί μπορεί να χάσεις τον ψυχικό σου κόσμο..., αλλά ούτε και στη λογική, γιατί μπορεί να χάσεις τον εαυτό σου....
γενικά μην στοιχηματίζεις ποτέ..., εκτός και αν δεν έχεις να χάσεις, τίποτα, πλέον....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[*natalia5555*]

περισσότερο με τη λογική ίσως γιατί πιο παλιά που δρούσα με το συναίσθημα μου βγαίνε σε κακό......

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_Ηρώ_]

Προτιμω να δρω με την λογικη και λιγοτερο με το συναισθημα γιατι καποιες φορες ειναι κακος συμβουλος....
Απο την αλλη ομως το να δρα κανεις μονο με την λογικη δεν η λυση γιατι μπορει να βλεπουμε τα παραγματα πιο ψυχρα και εγωιστικα..
Για αυτο πιστευω πως ο συνδυασμος λογικης-συναισθηματος ειναι ο καλυτερος και αποτελεσματικοτερος τροπος για να παρει καποιος μια αποφαση

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mikaki04]

Είμαι συναισθηματικό άτομο και θέλω δεν θέλω πάντα μπαίνει μπροστά το συναίσθημα! Είναι δύσκολο να πεις πως σκέφτεσαι γενικά όμως ! Ανάλογα με τις αποφάσεις, τις καταστάσεις, την ψυχολογική σου διάθεση δρας ανάλογα! Σήμερα συναίσθημα αύριο λογική! Και σίγουρα δεν υπάρχει σωστό και λάθος! Και τα δυο μπορούν να σε οδηγήσουν σε παράδεισο ή κόλαση, ας πούμε! Περισσότερο μετρά να κάνεις αυτό που νιώθεις σε όποια σφαίρα(λογικής ή συναισθήματος) κι αν αυτό ανήκει !

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Επειδή είμαι κι εγώ πολύ συναισθηματικό άτομο, έχω κάνει λάθη πολλές φορές, παρασυρόμενος από συναισθηματισμούς, και επειδή παρασύρομαι εύκολα, προσπαθώ στη ζωή μου να βάζω την λογική μπροστά όσο μπορώ, αν και δεν τα καταφέρνω πάντοτε.
Βέβαια θα πρέπει να συνυπάρχουν νομίζω και τα δύο μαζί, αλλά να υπάρχει ισορροπία ώστε οι αποφάσεις του κάθε ατόμου να είναι και οι σωστές.

Και όπως είχα γράψει κάπου εδώ στο στέκι, άλλο συναίσθημα, και άλλο συναισθηματισμός, το συναίσθημα είναι κάτι καλό και μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, ο συναισθηματισμός όμως είναι όταν παρασύρεσαι από τα συναισθήματα και δρας χωρίς λογική.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Λογική χωρίς πάθος είναι άγευστο, πάθος χωρίς λογική ειναι τρομακτικό και μπορεί να σου δημιουργήσει όταν το αφήνεις ελέυθερο να σε παρασύρει, ζωή δύσκολη. Ο μπούσουλας δεν πρέπει της ζωής μας να'ναι τα συναίσθηματά μας, η αλήθεια να είναι, ένας συνδιασμός και των δύο

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vampi]

Κανονικά πρέπει να λειτουργώ με τη λογική αλλά ενώ το γνωρίζω δεν μπορώ να το εφαρμόσω :/
Γενικά είμαι άνθρωπος που βάζει μπροστά από οτιδήποτε άλλο το συναίσθημα. Μία μέση λύση θα ήταν προτιμότερη βέβαια, αλλά άντε να καταφέρεις να την εφαρμόσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.