Σχέσεις-λάθη: τι μας δίδαξαν (αν μας δίδαξαν);

[Himela]

Οταν ταχεις καλα με εσενα, εχεις κανει πια το Σωστο!

Αν και εκ πρώτης όψεως αυτό φαίνεται σωστό, νομίζω οτι μετά από σκέψη μπορεί να είναι και παγίδα. Μπορεί κάποιος να τα έχει καλά με τον εαυτό του παρ' όλο που πληγώνει κάποιους, να είναι δηλαδή αναίσθητος ή να μην καταλαβαίνει οτι πληγώνει τους άλλους...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vkey]

Το μεγαλυτερο λαθος το χει κανει η φυση που συνδεει ανθρωπους τοσο πολυσυνθετους και διαφορετικους μεταξυ τους.

Εγώ πάλι πιστεύω ότι εκεί κρύβεται η μαγεία....
Δύο άνθρωποι τελείως διαφορετικοί καταφέρνουν να ενωθούν και να βιώσουν τον έρωτα
(όσο αυτός κράτησε )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Αν και εκ πρώτης όψεως αυτό φαίνεται σωστό, νομίζω οτι μετά από σκέψη μπορεί να είναι και παγίδα. Μπορεί κάποιος να τα έχει καλά με τον εαυτό του παρ' όλο που πληγώνει κάποιους, να είναι δηλαδή αναίσθητος ή να μην καταλαβαίνει οτι πληγώνει τους άλλους...

Εξυπακουεται πως μιλαμε για εναν.. καλο ανθρωπο.
Τωρα αμα ειναι οπως λες, ε τοτε... τοτε πρεπει οι Αλλοι που ναι απεναντι του να τα χουν καλα κι αυτοι με τον εαυτο τους ετσι ωστε να προλαβουν να φυγουν απο αυτον συντομοτερα.

Παντως σε καμμια περιπτωση δε πιστευω πως δεν πρεπει να φροντιζεις τον εαυτο σου απο τις κακοτοπιες. Δηλαδη, ειτε καλος ανθρωπος εισαι, ειτε κακος (αναισθητος), απολογισμους πρεπει να χεις κανει. Αλλωστε δε πιστευω πως ενας ανθρωπος εχοντας κανει αυτοκριτικη δεν ξερει και δεν καταλαβαινει ποτε πληγωνει τους αλλους...

Εγώ πάλι πιστεύω ότι εκεί κρύβεται η μαγεία....
Δύο άνθρωποι τελείως διαφορετικοί καταφέρνουν να ενωθούν και να βιώσουν τον έρωτα
(όσο αυτός κράτησε )

Κι εγω υπερ...μαγικο το βρισκω... δεν παυει να ειναι και ''λαθος'' της φυσης ομως. Το λαθος δεν ειναι κακο. Δεν εχει υπαρξει ακομα εν ζωη ανθρωπος που να μην κανει τα λαθη του, κι ειναι δικα του, ολοδικά του, κεκτημενα κι εμπειριες του. Αν γινουν γνωση τοτε εχεις πιασει το νοημα. Κι οσα περισσοτερα εχεις κανει, τοσο πιο πολυ δυσκολευεσαι και αλλο τοσο μαθαινεις, αν τα δουλεψεις. Ειδικοτερα αν τα λαθη μετατρεπονται σε παθη. Αν αφησεις να ξαναγινουν και να σε κυριευσουν, εκει θεωρω πως κανεις κακο σε σενα. Υπαρχουν ανθρωποι που ειναι πολυ αυστηροι με τον εαυτο τους. Κανουν πολυ συχνα αυτοκριτικη. Ειναι υπερ του ''παμε μπροστα'' , βαζουν κατω τα κακως κειμενα τα δικα τους, τα υπεραναλυουν, τα λυνουν(?), αφηνονται πια και αυτο ηταν, εχουν τελικα προχωρησει.
Κι ολα αυτα για να φτασουμε καπου, στο σημειο που θα πουμε και θα πιστευουμε κυριως ''εγω, προσπαθησα, δουλεψα και ανταμειφθηκα ετσι οπως μου αξιζε''

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vkey]

Πρώτον λατρεύω το λάθος και τα λάθη μου...ένα - ένα...
Εγώ τα έκανα, εγώ τα πλήρωσα....εγώ μάλλον θα τα ξανά κάνω
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα διεκδικήσω από κανέναν την σοφία που μου ορίζεται....
Δεν με ενδιαφέρει άλλωστε να με λένε σοφή... Με ενδιαφέρει να ξέρω ότι ζω (με την έννοια που εγώ δίνω στην ζωή μου!)

Δεύτερον... πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω το "λάθος" της φύσης...
'Ανθρωποι είμαστε...αν η φύση ήθελε ρομποτάκια, θα ήμασταν όλοι ίδιοι.... αλλά δεν

Τρίτον ο καθένας έχει δικαίωμα να χειριστεί τα λάθη και τα πάθη του και να καεί όσες φορές θέλει, όπως θέλει γιατί απλά θέλει!
Άλλωστε πότε πάμε μπροστά και πότε πίσω και πότε κάνουμε απλά κύκλους;

Νομίζω ότι δίνουμε πολύ μεγάλη σημασία σε λέξεις όπως λάθος-σωστό-πάθος- κριτική- αυτοκριτική και χάνουμε το όλο νόημα....
Για εμένα σημαντικό ήταν, είναι και θα είναι να είμαι εγώ...στο ότι κάνω....με ή χωρίς αυτοκριτική!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Βικυ ναι εγω μαζι σου και συμφωνω σε οσα λες. Ετσι λειτουργω κι εγω. Το ζητημα ομως ειναι πως καποιες φορες, σε καποιες φασεις της ζωης μας, ειναι μερικοι ανθρωποι που αναζητουν τον απολογισμο και τον εχουν αναγκη (την αυτοκριτικη) σε καποιους κανει καλο, σε καποιους αλλους οχι.
Ουτε κι εγω εχω μετανιωσει για τα λαθη μου, ειναι ολοδικα μου και αυτα μαζι με ολα τα αλλα μου δινουν το αλατοπιπερο στη ζωη μου.
Ομως ειναι στη δικη μου φυση, στον δικο μου χαρακτηρα, να γινομαι τοσο αυστηρος κριτης της ζωης μου, οσο ελευθερο τον εχω κατα καιρους αφησει.. να κανει τα δικα του. Ακρα? Ακρα. Που αν τα συνδεω ετσι, μου φερνουν μιαν ισορροπια τελικα... ωραια ειναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Τη στιγμή που κάνεις κάτι δε θεωρείς - ή δε θες να το δεις - οτι είναι λάθος. Πάντως υπάρχουν πράγματα για τα οποία έχω μετανιώσει.

ο εξυπνος μαθαινει απο τα λαθη του... ο σοφος μαθαινει απο τα λαθη των αλλων. ..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Τη στιγμή που κάνεις κάτι δε θεωρείς - ή δε θες να το δεις - οτι είναι λάθος. Πάντως υπάρχουν πράγματα για τα οποία έχω μετανιώσει.

ο εξυπνος μαθαινει απο τα λαθη του... ο σοφος μαθαινει απο τα λαθη των αλλων. ..

Διαφωνω. Ο σοφος(σοφος.. εν πασει περιπτωσει, γνωστης της ζωης του...σοφος ειναι δυσκολος χαρακτηρισμος) μαθαινει απο τα λαθη τα δικα του. Δε θυμαμαι να χω μαθει ποτε απο λαθη αλλων, απλως τα ακουω και ασπαζομαι τη μοιρα του καθενα, καταννοω τις επιλογες του, κουνω το κεφαλι στεναχωρημενα - αν προκειται για κατι ασχημο-, χαιρομαι - αν προκειται για κατι που πηγε καλα τελικα- ακομα κι αν το θεωρησα λαθος- . Δεν εμαθα ποτε ομως απο τους αλλους και δε με σταματησε ποτε και τιποτα σε κατι που θελησα να κανω, μονο και μονο επειδη καποιος αλλος την ειχε ας πουμε πατησει. Ακουω μοναχα την καρδια μου και το ενστικτο μου και παω οπου με οδηγουν αυτα... Συνηθως, αν τα βρω σκουρα καπου, ποτε δε θα πω '' επρεπε να ειχα ακουσει'' αλλα λεω ''επρεπε να μου συμβει, για να μαθω, να το σκεφτω και να παω παρακατω''.
Μονο αυτο με κανει να προχωραω κυριολεκτικα. Δεν μπορω να μετανιωσω για πραξεις μου, γιατι αυτες ημουν Εγω, αυθεντικοτατα. Δε με εβλαψαν ποτε γιατι επρεπε να γινουν για να αγγιξω κι αλλη γνωση. Το αν στενοχωρηθηκα, ειναι ενα συναισθημα που μου αρεσει και απολαμβανω, οπως απολαμβανω την χαρα, με την ιδια δυναμη κι ενταση.
Εχουμε ανοιξει πολυ ωραια συζητηση, αν και πιστευω πως οι πραξεις μας φανερωνουν πολλα περισσοτερα απ'ο,τι η θεωρια μας. Προσωπικα, οι πραξεις μου με εχουν οδηγησει σε θεωριες, που παλιοτερα δεν ειχα. Ουτε σημερα εχω τη θεωρια για μια πραξη που δεν εχω κανει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Himela]

Δεν εμαθα ποτε ομως απο τους αλλους και δε με σταματησε ποτε και τιποτα σε κατι που θελησα να κανω, μονο και μονο επειδη καποιος αλλος την ειχε ας πουμε πατησει.

Ούτε κι εγώ αν και πιστεύω οτι θα έπρεπε. Γενικά οι νέοι θεωρούν οτι έχουν όλη τη γνώση και την εμπειρία του κόσμου κι οτι οι μεγαλύτεροί τους (γονείς, συγγενείς) απλά γεννήθηκαν μαζί με αυτούς, οπότε οι γνώσεις τους είναι ίδιες ή λιγότερες από αυτών. Δε βγαίνουν τυχαία οι παροιμίες - στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα, ο νέος εαν ήξερε κι ο γέρος αν μπορούσε - λέει ο λαός κι έχει δίκιο. Θα ήμουν ευτυχής αν έφτανα κάποια στιγμή στη ζωή μου στο επίπεδο να αποφύγω ένα λάθος γιατί θα με συμβουλέψει κάποιος που εμπιστεύομαι οτι το έχει κάνει κι ήταν λάθος. Δε λέω να αρνούμαστε τα λάθη μας γιατί μας δίνουν εμπειρίες. Αλλά ας κάνουμε ένα βήμα παραπέρα λέω εγώ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.