Τέχνη ή Πορνογραφία;

[Isiliel]

Πολυσυζητημένο και αμφιλεγόμενο, το θέμα της τέχνης και της πορνογραφίας, αλλά και της καλλιτεχνικής πορνογραφίας ή της πορνογραφικής τέχνης, έχει απασχολήσει πολλές φορές την κοινή γνώμη.
Μπορούν αλήθεια να οριστούν απόλυτα τα όρια ανάμεσα στα δύο;

Ο όρος πορνογραφία, εισήχθη το 1864 για να περιγράψει την απεικόνιση ερωτικής συμπεριφοράς με σκοπό την πρόκληση σεξουαλικής διέγερσης.
Η πορνογραφία σύμφωνα με τον ορισμό της στο λεξικό, είναι η περιγραφή, η αναπαράσταση, με λόγο ή / και με εικόνα, σεξουαλικών πράξεων, με μονόπλευρο και υπερβολικό τονισμό των γενετήσιων στοιχείων και με υποβάθμιση (ή και αποκλεισμό) των ψυχικών, συναισθηματικών και συντροφικών πλευρών της σεξουαλικότητας.

Για την Τέχνη, δε θα κάνω τον κόπο να ανατρέξω στο λεξικό, διότι είναι για μένα σαφές μέσα από τις συζητήσεις μας στο στέκι, πως δεν υπάρχει ικανοποιητικός, πόσο μάλλον απόλυτος, ορισμός.

Μα και ο παραπάνω ορισμός της πορνογραφίας είναι άραγε ικανοποιητικός; Μπορούμε να αποκλείσουμε πως μια σεξουαλική απεικόνιση μπορεί να εμπεριέχει το στοιχείο της αισθητικής πέραν από αυτό, του αισθησιασμού;

Στον αντίποδα, δεν υπάρχει τέχνη που διεγείρει το γενετήσιο ένστικτο;

Wally in roter bluse – Egon Schiele​

Περιπτώσεις...

To 1952 η πρώτη ατομική έκθεση του Επαμεινώνδα Παπαδόπουλου στην Ελλάδα, στην αίθουσα Παρνασσός, στο κέντρο της Αθήνας, προκάλεσε πανελλήνιο σκάνδαλο. «Τα γυμνά σου είναι άσεμνα. Προσβάλλουν τη δημόσια αιδώ. Μάζεψέ τα και δρόμο» φώναζε, σύμφωνα με τον τύπο της εποχής, ο γραμματέας της αίθουσας, μεταφέροντας την απόφαση της διοίκησης του Παρνασσού να βάλει λουκέτο στην έκθεση οκτώ μέρες μετά τα εγκαίνια.

Γυναίκα σε κόκκινο ντιβάνι​

Προκλήθηκε μεγάλος σαματάς και τελικά παρενέβη ο παλιός του καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών Σπύρος Βικάτος κάνοντας μια συμβιβαστική πρόταση. Τα επίμαχα σημεία των ζωγραφισμένων μορφών καλύφθηκαν με φυσικά φύλλα συκής στερεωμένα προσεκτικά πάνω στον μουσαμά με καρφίτσες. https://askardamikti.blogspot.com/2007/01/blog-post_3257.html

---
​

6 Ιουλίου 2008: η 11χρονη Ολυμπία Νέλσον, που ζει στη Μελβούρνη, ανοίγει την τηλεόραση και βλέπει τον αυστραλό πρωθυπουργό Κέβιν Ραντ να χαρακτηρίζει τη φωτογραφία που της είχε τραβήξει η μητέρα της Πολυξένη Παπαπέτρου πριν από πέντε χρόνια «αηδιαστική». Η Παπαπέτρου, χρησιμοποιώντας ως μοντέλο την εξάχρονη τότε κόρη της, αναπαρήγαγε τη φωτογραφία ενός γυμνού κοριτσιού που είχε ποζάρει στα μέσα του 19ου αιώνα για τον Λούις Κάρολ, συγγραφέα του διάσημου βιβλίου «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων» και παθιασμένο φωτογράφο. Η ομοιότητα ανάμεσα στις δύο εικόνες: και οι δύο μικρές κάθονται χωρίς ρούχα σε ένα επιζωγραφισμένο σκηνικό που παραπέμπει σε θαλασσινό τοπίο με περίτεχνα κύματα και βράχια. Η διαφορά: το κορίτσι της βικτωριανής περιόδου κοιτά στο πλάι, ενώ εκείνο της σύγχρονης Αυστραλίας αντιμετωπίζει τον φακό κατάματα. Η κατάληξη: και οι δύο φωτογράφοι κατηγορήθηκαν ότι προωθούν την παιδική πορνογραφία. https://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=190052&ct=34 - Το Βήμα

Luis Carol - Beatrice Hatch

Polixeni Papapetros – Olympia as Beatrice Hatch​

Η πορνό αισθητική έχει διαχυθεί με τα χρόνια σε όλο το φάσμα της Τέχνης, αλλά και της καθημερινότητας (βλ. Διαφημίσεις). Δεν είναι εύκολο πλέον να διαχωρίσει κανείς την τέχνη από την πορνογραφία, με μόνο κριτήριο τη σεξουαλική διέγερση. Ούτε η αισθητική μοιάζει να μπορεί να ξεκαθαρίσει το τοπίο...

Εσείς, με ποιο κριτήριο διαχωρίζετε το καλλιτεχνικό από το πορνογραφικό;

Robert Mapplethorpe​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[epote]

Καταπληκτικο θρεντ.

Αρχικα πρεπει να προσδιορισουμε *τι* ειναι τεχνη:

Συμφωνα με τον καντ για να προσδιοοριστει κατι ως εργο τεχνης δεν πρεπει να εχει κανενα αλλο σκοπο περα απο τον εαυτο του.

Υπο αυτο το πρισμα, η πορνογραφια καθεαυτη ΔΕΝ ειναι τεχνη γιατι εχει ως σκοπο να ερεθισει σεξουαλικα.

ΟΜΩΣ, συμφωνα με τον τυπικο ορισμο της τεχνης, εργο τεχνης ειναι η εσκεμενη διαταξη στοιχειων με τροπο τετοιο που να ελκυει τις αισθησεις και/η τα συναισθηματα.

Η σεξουαλικη διεγερση ειναι αισθημα η αισθηση? Και αν ναι μπορει να καταταχθει στις τεχνες?

Προσωπικα βαζω ενα σχετικα τυχαιο διαχωρισμο ο οποιος βασιζεται κατα βαση στο αισθητικο βαθος του εργου τεχνης. Δεν με περιοριζει η θεα της σεξουαλικης πραξης (οσο "χυδαια" και αν αποικονζεται) αλλα το βαθος και το συναισθηματικο ευρως στο οποιο στοχευει (λολ).

Για να γινω πιο σαφης, ενα ποπ τραγουδι της μαντονα δεν ειναι εργο τεχνης, ειναι φτηνη διασκεδαση (δεν βαζω ηθικη βαρυτητα εδω, δεν κρινω αν ειναι καλο η κακο), μια σονατα του μπετοβεν ειναι εργο τεχνης.

Κατα συνεπεια το "Η βασιλησα κλεοπαρτα και ο αυτοκρατορας τουτανγαμων" ΔΕΝ ειναι εργο τεχνης, αλλα αυτο ειναι:

(δεν βαζω ολοκληρη τη φωτογραφια αν και θεωρω βλακωδη την απαγορευση του γυμνου σωματος απο ενα παιδακι)

https://www.vaginarts.com/Gallerier/Nornan/images/Nornan13.jpg

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Εγώ θα λάβω μια διαφορετική θέση, η οποία άπτεται σε κάποια σημεία της άποψης του έποτε.

Η δυσκολία του να διαχωριστεί η Τέχνη από την Πορνογραφία, έγκειται κατά βάση στο γεγονός πως ο διαχωρισμός αυτός δεν είναι αληθής και στηρίζεται σε ηθικολογικές προσεγγίσεις, σαν τα φύλλα συκής της πολύπαθης έκθεσης της δεκαετίας του '50. Όπως βλέπουμε και σε αυτό το χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο χαρακτηρισμός ενός έργου ως πορνογραφήματος, έχει σχέση όχι με την άποψη περί της τέχνης, αλλά με αυτήν περί της ηθικής.

Κατά την προσωπική μου γνώμη και ως λάτρης του είδους αυτού, η Πορνογραφία είναι μορφή τέχνης, ακόμη και εκείνη η "ωμή" πλευρά της, που ως μόνο σκοπό έχει να απεικονίσει την σεξουαλική συνεύρεση και να προκαλέσει τη διέγερση, πράγμα που δεν το βρίσκω καθόλου αμελητέο και δεν κατανοώ γιατί ακριβώς θεωρείται ποταπό και μάλιστα τίθεται ως κριτήριο και ορόσημο, που χαράσσει τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ Τέχνης και μη Τέχνης.

Κατ' αρχάς, δεν θα ισχυριστώ πως κάθε πορνογράφημα είναι εξ ορισμού και έργο τέχνης. Όπως πολύ σωστά επισήμανε και ο έποτε, κάθε τραγούδι δεν είναι έργο τέχνης, αλλά και κάθε ανάγνωσμα δεν είναι λογοτεχνικό έργο. Το αν ένα τραγούδι, ένα βιβλίο, μια ζωγραφιά, μια φωτογραφία ή ένα πορνογράφημα αποτελούν έργα τέχνης, εξαρτάται από το ταλέντο και την άποψη του δημιουργού, όσο και από τη συναισθηματική και ηθική στάση του θεατή. Εδώ θα υποστηρίξω την άποψη πως δεν μπορεί ένα πορνογράφημα να εξοβελίζεται από τη χορεία της καλλιτεχνικής δημιουργίας, μόνο και μόνο επειδή είναι τέτοιο. Θα ήθελα να τονίσω δε, ότι η χρήση της ερωτικής διέγερσης στα πλαίσια της διαφήμισης με βρίσκει απολύτως αντίθετο, αφού τότε η κατ' εμέ τέχνη της Πορνογραφίας ζεύεται στο άρμα του καταναλωτισμού και χρησιμοποιείται ως μοχλός εξαπάτησης του πολίτη, αυξάνοντας ουσιαστικά την σεξουαλική πείνα και καλύπτοντάς την με την κατανάλωση άσχετων με τον ερωτισμό προϊόντων.

Σε πρώτη φάση, θα παρατηρήσει κανείς πως η ομορφιά και η συμμετρία δύο ή περισσότερων ανθρώπινων κορμιών, ανεξαρτήτως φύλου, είναι κάτι που διεγείρει τις αισθήσεις και κάνει το μάτι του καλλιτέχνη να στραφεί προς το μέρος της, γεννώντας μέσα στην καλλιτεχνική ψυχή τον πόθο να τα απεικονίσει. Τα ανθρώπινα ερωτικά συμπλέγματα που απεικονίζονται για παράδειγμα σε μια ταινία κατά το κοινώς λεγόμενο "πορνό", έχουν μια φυσική αισθητική κι έναν αισθησιασμό που δεν χρειάζεται να βρει δικαιολογίες για ν' αγγίξει το ανθρώπινο πνεύμα. Η τέχνη της πορνογραφίας δεν χρειάζεται προσχήματα, ούτε φύλλα συκής, δεν έχει ανάγκη τη νομιμοποίηση από λόγιους καθηγητές των Καλών Τεχνών, δεν ψάχνει για καταφύγιο στην οποιαδήποτε περίπλοκη θεωρία περί του αποδεκτού της αισθητικής, προκειμένου να εξυμνήσει το συνδυασμό φυσικής αρμονίας και φαντασίας που εμπεριέχει η σεξουαλική πράξη. Η Πορνογραφία είναι αυτή που είναι και μάλιστα στέκει περήφανη μπροστά στο έργο της, ειρωνευόμενη τους ηθικολόγους, ηθικοπλάστες και ηθικολάγνους της κάθε εποχής. Η Πορνογραφία δεν ζητά τον οίκτο τους, ούτε τη συναίνεσή τους, αλλά αντίθετα απολαμβάνει ως εύσημο την φρίκη και την αμηχανία που τους προκαλεί.

Η Πορνογραφία είναι ρηξικέλευθη, ανατρεπτική και αντιπαραβάλει τη δική της παιχνιδιάρικη φύση στη χυδαιότητα της εβραιοχριστιανικής και μουσουλμανικής σεμνοτυφίας. Αποτελεί μια ιδεολογική σύγκρουση με την κυρίαρχη κοινωνική πλατφόρμα που έχει θέσει εξ ορισμού οποιαδήποτε απεικόνιση του φυσικά γυμνού ανθρώπινου κορμιού και της σεξουαλικής πράξης υπό την αίρεση του μη αποδεκτού, ενοχικού, χυδαίου και αποτρόπαιου. Δεν είναι τυχαίο που μετά το Μάη του '68, πολλοί άνθρωποι του πνεύματος στράφηκαν προς αυτήν, με την ίδια πολιτική κι αισθητική άποψη που γέννησε το "Η φαντασία στην εξουσία" ή το "Απαγορεύεται ν' απαγορεύεται".

"Δεν είναι οι ταινίες μου αισχρές κυρία μου, οι ερωτήσεις σας είναι", είπε ο Πορνογράφος στη δημοσιογράφο, στην ομώνυμη γαλλική ταινία τέχνης και συνέχισε: "το μόνο που έκανα ήταν να κινηματογραφήσω απλό, ωμό σεξ, το βαθύτερο ανθρώπινο συναίσθημα".

Η υποτιθέμενη αισχρότητά της, οφείλεται στην αισχρότητα της δικής μας άποψης περί του ερωτισμού και της αισθητικής γενικότερα.

Η Πορνογραφία έχει το δικό της φανατικό κοινό, όλων των κοινωνικών τάξεων, μορφωτικών επιπέδων και πολιτικών αποχρώσεων, κινείται δε στα όρια του μη αποδεκτού και συχνά απαγορευμένου, όπως για παράδειγμα εδώ στο στέκι, πράγμα που της δίνει ακόμη μεγαλύτερη πίστωση στην τράπεζα της καλλιτεχνικής δημιουργίας, αφού ακόμη και σήμερα καταφέρνει να ενοχλεί, να προκαλεί και να διχάζει.

Η Πορνογραφία έχει διονυσιακό και μυσταγωγικό χαρακτήρα, διαθέτει επίσης τον δικό της Μύθο. Είναι εκείνη η μαγική ονειρική χώρα, όπου οι γυναίκες είναι πάντοτε πρόθυμες και οι άντρες πάντοτε ικανοί. Πολλά αρχαιοελληνικά αγγεία περιέχουν ερωτικές απεικονίσεις, χωρίς καμμία ενοχή για το αντικείμενό τους, προϊόντα μιας κοινωνίας, της οποίας η φιλοσοφία εκτιμούσε την ερωτική πράξη και τη γεννεσιουργό της δύναμη, λάτρευε Σατύρους με προτεταμένα τα μόριά τους ως σύμβολα γονιμότητας, είχε εισάγει το θεσμό της Ιεράς Πορνείας στα λατρευτικά της δρώμενα και αναγνώριζε την οργιαστική λαγνεία του Πάνα και του Διονύσου ως επίκεντρο θρησκευτικών μαζικών εορτασμών.

Δεν είναι τυχαίο που ο Μάνος Χατζηδάκις ονόμασε ένα από τα καλύτερα έργα της ύστερης εποχής του "Πορνογραφία",όπως το ίδιο ακριβώς έκανε και το συγκρότημα των Cure, ονομάζοντας "Pornography" το πλέον επιτυχημένο καλλιτεχνικά άλμπουμ του.

"Για ένα σκηνοθέτη, η πεμπτουσία της τέχνης του είναι το τσι****κι", είπε ο Πορνογράφος σε ένα άλλο σημείο. "Εκεί δεν έχεις να σκηνοθετήσεις δύο όργανα, αλλά ένα όργανο και ένα πρόσωπο. Μερικές φορές τα κορίτσια παίρνουν τέτοιες εκφράσεις, που μου έρχεται να βάλω τα κλάματα".

Πράγματι, αυτήν την έκφραση του πάθους και της έκστασης, που γεννά ένας οργασμός, το βλέμμα λατρείας προς έναν φαλλό, αρχέγονο σύμβολο δύναμης και γονιμότητας, δεν μπορεί κανείς ηθοποιός να τα υποδυθεί ή υποκριθεί, όσο ταλαντούχος κι αν είναι. Αυτός είναι πιθανώς και ο λόγος που πολλοί Ευρωπαίοι σκηνοθέτες, όπως για παράδειγμα ο Λαρς φον Τρίερ, υιοθέτησαν τη συνήθεια κατά τη δεκαετία του '90 ν' απεικονίζουν ρεαλιστικά τις ερωτικές σκηνές στις κατά τ' άλλα ποιοτικές ταινίες τους (πχ στο "οι Ηλίθιοι"), βάζοντας τους ηθοποιούς τους να το κάνουν πραγματικά και δείχνοντας ακόμη και τη διείσδυση. Προφανώς δεν συμμερίζονταν την αμερικάνικη προτεσταντική σεμνοτυφία, να γυρνάει η κάμερα προς ένα τζάκι, μετά το πρώτο φιλί, πράγμα που πολύ όμορφα σατιρίστηκε και στο "Άκρως τρελό κι απόρρητο" ("Top secret"), της δεκαετίας του '80.

Ας πάρουμε και μερικά ακόμη παραδείγματα, Πορνογραφίας ως μορφή Τέχνης:

"Ο Μέγας Ανατολικός αποτελεί το έργο τού Εμπειρίκου που έχει γίνει δεκτό με τον πλέον άκρατο ενθουσιασμό ή την πλέον βίαιη επίκριση. Η έκδοση του συνδυάστηκε με αρκετές αντιδράσεις, εξαιτίας του τολμηρού περιεχομένου του. Το βιβλίο προκάλεσε εκτεταμένες ανταλλαγές απόψεων στον τύπο διχάζοντας τον πνευματικό κόσμο, αλλά όχι και την επέμβαση του εισαγγελέα παρότι αυτή είχε ζητηθεί μέσα από τις στήλες του περιοδικού «Πολιτικά Θέματα». Ειδικότερα, αντικείμενο αντιπαράθεσης υπήρξε ο χαρακτηρισμός ή μη του έργου ως «πορνογράφημα»"


"Η φιλοσοφία του Μαρκήσιου ντε Σαντ πρεσβεύει μία ακραία μορφή ελευθερίας, η οποία συνδέεται άμεσα με την ηθική ελευθεριότητα, και σκοπεί στην απεξάρτηση του ατόμου από κάθε κατεστημένη νομική, ηθική ή θρησκευτική αρχή με τελικό στόχο την επίτευξη της απόλυτης ατομικής ικανοποίησης, που θεωρεί ως την ανώτατη αξία.
Τα έργα του περιέχουν ακραίες μορφές ερωτικών πρακτικών και συχνά οι περιγραφές του κινούνται στα όρια της πορνογραφίας. Εξ αιτίας της προκλητικής γραφής του και των ιδεών του πέρασε εικοσι εννέα χρόνια έγκλειστος σε άσυλα και σωφρονιστικά ιδρύματα. Το έργο του προκάλεσε και συνεχίζει να προκαλεί αντιμαχόμενες κριτικές ενώ κατέστη πόλος έμπνευσης για άλλους συγγραφείς και καλλιτέχνες διαχρονικά. Η δική του άποψη για το έργο του συμπυκνώνεται στην παρακάτω ρήση του:

"Ο τρόπος σκέψης μου είναι το αποτέλεσμα των στοχασμών μου. Είναι κομμάτι της εσώτερης ύπαρξής μου, του τρόπου που είμαι φτιαγμένος. Για το σύστημά μου, το οποίο αποδοκιμάζετε, είναι επίσης η μέγιστη παρηγοριά στη ζωή μου, η πηγή της ευτυχίας μου. Σημαίνει περισσότερα για μένα από ότι η ίδια μου η ζωή."

"Γαμώ, γαμώ σε ως τα πέρατα της γης,
γαμώ σε ως τ' αστέρια".
​

​

Άραγε σας έβρισα, ή σας απήγγειλα ποίηση; Ο θείος Μαρκήσιος και ο θεϊκός Εμπειρίκος, βγάζουν τη γλώσσα σε όσους έστω αγγίζει ένας τέτοιος ανίερος προβληματισμός...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Κατά την προσωπική μου γνώμη και ως λάτρης του είδους αυτού, η Πορνογραφία είναι μορφή τέχνης, ακόμη και εκείνη η "ωμή" πλευρά της, που ως μόνο σκοπό έχει να απεικονίσει την σεξουαλική συνεύρεση και να προκαλέσει τη διέγερση, πράγμα που δεν το βρίσκω καθόλου αμελητέο και δεν κατανοώ γιατί ακριβώς θεωρείται ποταπό και μάλιστα τίθεται ως κριτήριο και ορόσημο, που χαράσσει τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ Τέχνης και μη Τέχνης.

Σαφώς και είναι μορφή τέχνης και ορθά διευκρινίζεις παρακάτω στο post σου πως δεν μπορούν να οριστούν όλα τα πορνογραφήματα ως τέχνη.
Εκείνο το έργο που έχει σα σκοπό μόνο τον τονισμό ορισμένων στοιχείων αγνοώντας ή αποκλείοντας τα ψυχολογικά ή πνευματικά συναισθήματα της σεξουαλικότητας που εκφράζει, για μένα αποτελεί απλά ένα τεχνικό έργο, ανάλογα με την τέχνη που χρησιμοποιεί. (κινηματογράφος, ζωγραφική, φωτογραφία)

Ποιος δε θα μπορούσε να ονομάσει καλλιτέχνη τον Helmut Newton για παράδειγμα;

Σωστά Chaos αναφέρεις την ηθική, η πορνογραφία είναι μία ηθικά φορτισμένη έννοια, ενώ η τέχνη όχι.

Μήπως τελικά όμως η τέχνη από μόνη της είναι λάγνα;

"Η τέχνη είναι πορνεία. Κάθε έργο τέχνης είναι μια πόρνη που προσπαθεί να μας τραβήξει την προσοχή, να αιχμαλωτίσει τις αισθήσεις και τις σκέψεις μας, να μας πείσει ότι πρέπει να την αγοράσουμε.
Κάθε βιβλιοπωλείο είναι ένα πορνείο, κάθε έκθεση μια ακολασία, η κουλτούρα ένα όργιο!", έλεγε ο Baudelaire.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Δεσμώτης]

Μήπως τελικά όμως η τέχνη από μόνη της είναι λάγνα;

Η τέχνη εγγίζει βαθύτερα
απ' τα δάχτυλα. Ενώνεται.

Έμα Λαίδη Χάμιλτον (1765 -1815)
​

Πόρνη χαμαιτυπείων από παιδί ακόμη, στριπτιζέζ και πόρνη πολυτελείας, στα δεκαέξι της, αλλά και μοντέλο διάσημων ζωγράφων της εποχής της, η πανέμορφη Έμα, Λαίδη Χάμιλτον, σαγήνευσε πάμπολλους Εγγλέζους αριστοκράτες, που την έκαναν "πάσα" ο ένας στον άλλο, όταν την βαριούνταν, για να καταλήξει σύζυγος ενός εξηντάχρονου Σκωτσέζου διπλωμάτη, τον οποίο κεράτωνε με τις ευλογίες του μέσα στο ίδιο του το σπίτι με τον περίφημο ναύαρχο Νέλσων.

Η "κυρία" αυτή, μετά το θάνατο του συζύγου της αλλά και του τελευταίου εραστή της, κατασπατάλησε την περιουσία της, φυλακίστηκε για χρέη και κατέφυγε στο εξωτερικό, για να πεθάνει αλκοολική και σε βαθιά φτώχια, έτσι δηλαδή ακριβώς όπως ξεκίνησε τη ζωή της.

Διαβάζοντας τα εκπληκτικά περιστατικά της ζωής της, αναρωτιέμαι αν η Λαίδη Χάμιλτον υπήρξε τελικά θύτης ή θύμα.
Η επίσημη ιστορία τη θέλει να παίζει το ρόλο μιας αδίστακτης εταίρας, όμως σκέφτομαι ότι η εποχή της την υποχρέωσε να ακολουθήσει το μοναδικό δρόμο που η βαθιά ταξική και κοινωνία
επιφύλλασσε για τα όμορφα κορίτσια των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων.

Η όμορφη Έμα εξ απαλών ονύχων έμαθε την τέχνη να βγάζει το μισοφόρι της έναντι πινακίου φακής. Όταν όμως μεγάλωσε , το πινάκιον έγινε πιατέλα με εκλεκτά κρεατικά.

Ερώτημα: η τέχνη του μισοφορίου είναι πορνογραφία;

Sir William Hamilton (1730-1803)
Διπλωμάτης καριέρας, συλλέκτης αρχαιοτήτων,
αρχαιολόγος, ηφαιστειολόγος.


Οράτιος Νέλσων (1758-1805)

Αυτό είναι πορνογραφικό;
If not, αν ήταν ζωγραφιά θα ήταν;

Αν στη θέση του μωρού βάλουμε έναν ενήλικα, γίνεται πορνό;


Τοκετός στο νερό;
Πορνό;

Ας τα διαχωρίσουμε μια δια παντός:
Το γυμνό δεν είναι ανήθικο ούτε άτεχνο.

Η τέχνη δεν μπορεί να είναι πορνό όταν αφορά γυμνά σώματα...ή διαφορετικά όλες οι τέχνες είναι πορνό ή δεν είναι απολύτως καμία.

Moreover, το πορνό δεν είναι τέχνη. Είναι αυτοπραγμάτωση με κοινό, μοναδικό σκοπό. Για την τέχνη υπάρχουν όμως άπειροι σκοποί κι ερμηνείες.
​

​

Είναι ο Dali τίποτ'άλλο από πορνογράφος;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εδάδ]

Ποιος δε θα μπορούσε να ονομάσει καλλιτέχνη τον Helmut Newton για παράδειγμα;

ο desmoti

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

ο desmoti

Όταν το έγραφα σκεφτόμουν ακριβώς το ίδιο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Φωτηs]

Ειναι ατεχνεs πορνογραφικεs χυδαιοτητεs αναξιεs λογου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[negative]

Τι από όλα αυτά σου θυμίζει πορνογραφική χυδαιότητα..???Μάλλον δεν έχεις πορνό για να διαχωρίζεις την διαφορά..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[SICX]

εδω εχουμε εργα τεχνης με θεμα πολεμο, θανατο, πονο, σχιζοφρενια...γιατι οχι το σεξ? Η τεχνη εκφραζει οτιδηποτε θελει ο καλλιτεχνης. Με το μεσαιωνα, σκοταδισμο κτλ μας εχει περασει υποσυνειδιτα η ιδεα της ανομης, χυδαιας πραξης, της γλυκιας αμαρτιας για το σεξ, κατι που δν ισχυει! Προκειται για κατι απολυτα φυσιολογικο και αγνο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Ανάμεσα σε 6.000 συμμετοχές από 2.401 επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφους, οι κριτές του διαγωνισμού φωτογραφικών πορτρέτων Taylor Wessing με έπαθλο 12.000 ευρώ επέλεξαν ως υποψήφια για βράβευση και αυτή ενός Έλληνα φωτογράφου, του Παναγιώτη Λάμπρου. Η φωτογραφία τραβήχτηκε μια καλοκαιρινή μέρα στη Σχοινούσα. Η σύζυγος του φωτογράφου είναι καθισμένη σε μια καρέκλα στην αυλή του εξοχικού τους και φοράει μπλουζάκι, αλλά όχι εσώρουχο. Το βρώμικο σκεύος με την ομελέτα βρίσκεται ακόμα στο τραπέζι, δίπλα στο χέρι της. Ανοίγοντας τα πόδια της, αποκαλύπτει στον φακό τα γεννητικά της όργανα.

H Εθνική Πινακοθήκη Πορτρέτων του Λονδίνου η οποία θα φιλοξενήσει τα 60 καλύτερα έργα του διαγωνισμού μέχρι τις 20 Φεβρουαρίου 2011, πρόκειται να εκδώσει ειδική προειδοποίηση προς τους επισκέπτες της ειδικά για το έργο του κ. Λάμπρου.
Στο διαδίκτυο, παρουσιάστηκε από τη Guardian μισή, με ειδικό σύνδεσμο που οδηγεί σε ολόκληρη τη φωτογραφία.
Με τον ίδιο τρόπο, μπορείτε να τη δείτε και εσείς εδώ:

​

Η ίδια εφημερίδα, έγραψε ότι η φωτογραφία του Παναγιώτη Λάμπρου με τίτλο "Το πορτραίτο της Βρετανίδας συζύγου μου" κινείται μεταξύ ηδονοβλεψίας και πορνογραφίας. Ο ίδιος ανέφερε ότι αρχικά η φωτογραφία δεν προοριζόταν για δημοσίευση.
Οπως είπε στα «ΝΕΑ», κατανοεί το γιατί καθώς η φωτογραφία ίσως σχοινοβατεί ανάμεσα στο άκρως προσωπικό και στο δημόσιο. Εκείνος βέβαια δεν τη θεωρεί προκλητική αλλά πρόκληση για τις αισθήσεις, και επέλεξε με τη σύζυγό του να συμμετάσχει στον διαγωνισμό για να θέσει τη φωτογραφία σε κοινή θέα.

«Εξαιτίας της ποιότητας του έργου ουδέποτε σκέφτηκα ότι θα μπορέσει κανείς να το συμπεριλάβει σε ένα τέτοιο πλαίσιο. Αυτή η φωτογραφία διαπραγματεύεται την προσωπική στιγμή σε ένα επίπεδο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί προσωπικό, αλλά δεν έχει για εμένα καμία σημασία», λέει ο κ. Λάμπρου, ο οποίος φοβάται μήπως τελικά η Αστυνομία του Λονδίνου κατεβάσει τη φωτογραφία του, όπως έγινε πέρυσι με τη γυμνή φωτογραφία της Μπρουκ Σιλντς σε ηλικία 10 ετών στην Γκαλερί Τέιτ, επειδή κάποιος προσβλήθηκε.
«Αυτό που κάνω έχει την πρόθεση να μιλήσει σε ανθρώπους που έχουν οπτική παιδεία και ταυτόχρονα καλλιτεχνική ευαισθησία. Για τους υπολοίπους θα κάνω ό,τι μπορώ για να σταθώ απέναντι στο έργο μου, αλλά δεν θα τρελαθώ κιόλας».
Πηγή: Διάφορα δημοσιεύματα του διαδικτύου.

Εσείς τι λέτε λοιπόν; Τέχνη ή πορνογραφία;



Υ.γ. Το διαγωνισμό κέρδισε το πορτρέτο του David Chancellor με τίτλο: Huntress with Buck from the series Hunters. Η φωτογραφία του κ. Λάμπρου ήρθε δεύτερη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DreamsRevenge]

"Τέχνη ή πορνογραφία"?

Το πρώτο σίγουρα όχι, το δεύτερο, κι αυτό ημιτελές, ανεπιτυχές. Το σύνολο, αδιάφορο.

Μια ούτε καν ιδιαίτερη προσωπική στιγμή, ένα σχεδόν τυχαίο σήκωμα της φωτογραφικής μηχανής, ένα αυτόματο ίσως παιχνίδι με τον φακό.
Τίποτα περισσότερο.

Χωρίς να γνωρίζω τον ανταγωνισμό, υποπτεύομαι ότι και αυτή η δεύτερη θέση οφείλεται μάλλον στην πρόκληση της εικόνας παρά στην ίδια την εικαστική της αξία.



Αντιθέτως, το πορτραίτο που κέρδισε την πρώτη θέση έχει να πει πολλά περισσότερα στη σύνθεση, την ισορροπία ουρανού και γης, το μοίρασμα ανάμεσα στο γήινο και στο ουράνιο μέσα στα στοιχεία που αποτελούν τη σύνθεση, τη διττή έκφραση του προσώπου του κοριτσιού που παλεύει ανάμεσα στον ουρανό και τη γη, τη σκληρότητα και την παιδικότητα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chemwizard]

Εσείς τι λέτε λοιπόν; Τέχνη ή πορνογραφία;



Υ.γ. Το διαγωνισμό κέρδισε το πορτρέτο του David Chancellor με τίτλο: Huntress with Buck from the series Hunters. Η φωτογραφία του κ. Λάμπρου ήρθε δεύτερη.

Το πρώτο σίγουρα όχι, το δεύτερο, κι αυτό ημιτελές, ανεπιτυχές. Το σύνολο, αδιάφορο.

Μια ούτε καν ιδιαίτερη προσωπική στιγμή, ένα σχεδόν τυχαίο σήκωμα της φωτογραφικής μηχανής, ένα αυτόματο ίσως παιχνίδι με τον φακό.
Τίποτα περισσότερο.

Χωρίς να γνωρίζω τον ανταγωνισμό, υποπτεύομαι ότι και αυτή η δεύτερη θέση οφείλεται μάλλον στην πρόκληση της εικόνας παρά στην ίδια την εικαστική της αξία.

Αυτό ακριβώς θα απαντούσα κι εγώ.

Αν δεν είναι πορνογραφία,θα πρέπει να είναι τέχνη?

Κακά τα ψέματα,όσο εξοικειωμένος και να είναι με το ανθρώπινο σώμα κανείς,το γυμνό πάντα ιντριγκάρει,κι αυτό δε σημαίνει πως απαραίτητα ξυπνά ζωόδη ένστικτα.Τραβά όμως το ενδιαφέρον.

Οπως δεν είναι σωστό να καταδικάζεται η τέχνη επειδή περιέχει γυμνό,έτσι είναι και ύβρις,να ανάγεται οποιοδήποτε γυμνό,σε τέχνη.

Θα δώσω απάντηση,στο ερώτημα της Isi λοιπόν,με μια ερώτηση:

O φωτογράφος ονομάζει το έργο "πορτραίτο".Αν κόβαμε από τη φωτογραφία το γυμνό,το υπόλοιπο του έργου είναι ικανό να σε προβληματίσει,ή έστω,να έχει κάποιο αισθητικο αντίκτυπο πάνω σου? Αν ναι,τότε είναι τέχνη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Αν κόβαμε από τη φωτογραφία το γυμνό -ή οποιοδήποτε άλλο κομμάτι της, το έργο θα έχανε αυτή τη λεπτή ισορροπία που διαθέτει.Το ίδιο θα συνέβαινε άλλωστε και σε κάθε άλλη καλλιτεχνική σύνθεση αν της κόβαμε κατά το δοκούν ό,τι θεωρούσαμε ότι...περισσεύει.

Στην εικόνα του Λάμπρου δεν περισσεύει τίποτα, γιατί η δύναμή της κρύβεται σε όσα δεν έδειξε, σε όσα κράτησε προσωπικά, σε όσα προηγήθηκαν του πρωινού στη βεράντα εκείνη την καλοκαιρινή μέρα και υπονοούνται στο βλέμμα και το μειδίαμα της γυναίκας...αλλά και στο βλέμμα του αιδοίου της που "κοιτάζει" με αθώα αναίδεια το φωτογραφικό φακό και κατ' επέκταση τον αγαπημένο άνδρα στον οποίο νωρίτερα παραδόθηκε. Τρία βλέμματα (της γυναίκας, του αιδοίου και του φωτογράφου) συναντιόνται, μέσα στο ιδανικό σκηνικό ενός ηλιόλουστου πρωινού.

O Aleister Crowley στην αλληλογραφία του με τη γυναίκα που ζωγράφισε τις κάρτες Ταρώ, εξηγώντας της τι πρέπει να ζωγραφίσει για την κάρτα της Προσαρμογής, της γράφει: Η εμπειρία μου από Ικανοποιημένες Γυναίκες μου έδειξε πως πράγματι καλωσορίζουν την αυγή χαζογελώντας. Αν όχι την αυγή, κάθε ώρα μέχρι τις πέντε το απόγευμα και μόνο όταν αρχίσει να ξεθωριάζει το χαμόγελο, χρειάζεται νʼ αρχίζει κανείς απʼ την αρχή.

Αυτή η φωτογραφία είναι μια ωδή στην ικανοποιημένη γυναίκα.
Δεν ξέρω αν είναι άρτια τεχνικά και δεν με ενδιαφέρει κιόλας.
Δεν βιάζομαι καν να τη χαρακτηρίσω Τέχνη (ή πορνογραφία, ή πορνογραφική τέχνη).
Μου αρκεί που μύρισα τον άνεμο του νησιού...


Μπορείτε να δείτε όλες τις εικόνες που πήραν κάποιο βραβείο στον συγκεκριμένο διαγωνισμό, εδώ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

Στην εικόνα του Λάμπρου δεν περισσεύει τίποτα, γιατί η δύναμή της κρύβεται σε όσα δεν έδειξε, σε όσα κράτησε προσωπικά, σε όσα προηγήθηκαν του πρωινού στη βεράντα εκείνη την καλοκαιρινή μέρα και υπονοούνται στο βλέμμα και το μειδίαμα της γυναίκας...

Προφανώς το μ@νί της γυναίκας του δεν είναι προσωπικό δεδομένο! Γεια σου ρε Λαμπρούκο, π@υτανιάρη άνδρα!

Αυτή η φωτογραφία είναι μια ωδή στην ικανοποιημένη γυναίκα.

Τι άλλο θα διαβάσουμε Θεέ μου!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Τι άλλο θα διαβάσουμε Θεέ μου!

Είπα ποια ήταν η εντύπωση που προκάλεσε η φωτογραφία ΣΕ ΜΕΝΑ.
Προφανώς δεν έχουν τα ίδια βιώματα, γι' αυτό θεωρώ ότι θα ήταν χρήσιμο όταν σταματήσει να πονάει η κοιλιά σου από τα γέλια, να μας κάνεις την τιμή να μας αναλύσεις για ποιο λόγο διαφωνείς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chemwizard]

Αν κόβαμε από τη φωτογραφία το γυμνό -ή οποιοδήποτε άλλο κομμάτι της, το έργο θα έχανε αυτή τη λεπτή ισορροπία που διαθέτει.Το ίδιο θα συνέβαινε άλλωστε και σε κάθε άλλη καλλιτεχνική σύνθεση αν της κόβαμε κατά το δοκούν ό,τι θεωρούσαμε ότι...περισσεύει.

Το θέμα είναι πως ελάχιστοι θα στρέψουν τα μάτια τους αλλού παρά χαμηλά και μόνο εκεί.Ισορροπία έχουμε όταν μιλάμε για ένα πλήθος ενδιαφέρων χαρακτηριστικών.

Στην εικόνα του Λάμπρου δεν περισσεύει τίποτα, γιατί η δύναμή της κρύβεται σε όσα δεν έδειξε, σε όσα κράτησε προσωπικά, σε όσα προηγήθηκαν του πρωινού στη βεράντα εκείνη την καλοκαιρινή μέρα και υπονοούνται στο βλέμμα και το μειδίαμα της γυναίκας...

Στη Ρόδο μέγάλωσα.Ξέρεις πόσες φωτογραφίες μπορώ να σου βρω από ικανοποιημένες Αγγλίδες?Τι παραπάνω έχει η γυναίκα του εν λόγω καλλιτέχνη,ώστε να μετατίθεται εκείνη σε...τέχνη?Το "όσα προηγήθηκαν και δεν έδειξε",θα το θεωρούσα τέχνη αν μιλάγαμε για ένα ζωγραφισμένο πίνακα που εγείρει μόνο τη φαντασία.Αν μιλάμε για ένα μοντέλο,δε με ενδιαφέρει τι έκανε πριν ποζάρει,διαφορετικά η τέχνη ξεθωριάζει και γίνεται κλειδαρότρυπα.

O Aleister Crowley στην αλληλογραφία του με τη γυναίκα που ζωγράφισε τις κάρτες Ταρώ, εξηγώντας της τι πρέπει να ζωγραφίσει για την κάρτα της Προσαρμογής, της γράφει: Η εμπειρία μου από Ικανοποιημένες Γυναίκες μου έδειξε πως πράγματι καλωσορίζουν την αυγή χαζογελώντας. Αν όχι την αυγή, κάθε ώρα μέχρι τις πέντε το απόγευμα και μόνο όταν αρχίσει να ξεθωριάζει το χαμόγελο, χρειάζεται νʼ αρχίζει κανείς απʼ την αρχή.

Δε διαφωνώ με αυτό,αλλά μπορείς μόνο να με πείσεις πως τέχνη είναι το να ικανοποιείς συνεχώς μια γυναίκα για χρόνια,κι όχι η φωτογραφία που θα την τραβήξεις μετά την ικανοποίηση.Κακώς ενδιαφέρει όποιον ενδιαφέρει να δει τη γυναίκα σου ικανοποιημένη.

Αυτή η φωτογραφία είναι μια ωδή στην ικανοποιημένη γυναίκα.
Δεν ξέρω αν είναι άρτια τεχνικά και δεν με ενδιαφέρει κιόλας.

Οπως είπα παραπάνω μπορώ να φωτογραφήσω αρκετές στη Ρόδο,χωρίς να έχω τεχνική.Και δεν καταλαβαίνω γιατί αυτή η φωτογραφία θα είναι πιο ποιοτική.Εξυπακούεται πως τέχνη και ποιότητα (όχι τεχνική)συμβαδίζουν.

Δεν βιάζομαι καν να τη χαρακτηρίσω Τέχνη (ή πορνογραφία, ή πορνογραφική τέχνη).

Τίποτα από τα δυο δεν είναι για εμένα.

Μου αρκεί που μύρισα τον άνεμο του νησιού...

Δεν μπορώ να νιώσω κάτι τέτοιο,από τη στιγμή που η φωτογραφία υποβαθμίζει το νησί (δε δείχνει ούτε καν το τοπίο),δείχνοντας τη γυναίκα μπροστά άπο ένα σπίτι που θα μπορούσε να είναι κάπου αλλού.Ανεμο νησιού θα μύριζε για εμένα ένα καταπληκτικό τοπίο ενός από τα αμέτρητα ελληνικά νησιά.Κι ας είχε κι ένα γυμνό μπροστά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Το θέμα είναι πως ελάχιστοι θα στρέψουν τα μάτια τους αλλού παρά χαμηλά και μόνο εκεί.

Αλίμονο αν κάθε έργο τέχνης είχε μια και μόνη ανάγνωση. Αυτόματα θα υποβιβαζόταν σε εγχειρίδιο.
Στην αρχή αυτού του θέματος, έβαλα έναν ορισμό της πορνογραφίας, όπως τον βρήκα στο λεξικό:

Η πορνογραφία σύμφωνα με τον ορισμό της στο λεξικό, είναι η περιγραφή, η αναπαράσταση, με λόγο ή / και με εικόνα, σεξουαλικών πράξεων, με μονόπλευρο και υπερβολικό τονισμό των γενετήσιων στοιχείων και με υποβάθμιση (ή και αποκλεισμό) των ψυχικών, συναισθηματικών και συντροφικών πλευρών της σεξουαλικότητας.

Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε η φωτογραφία του Λάμπρου να υπαχθεί στην κατηγορία αυτών των φωτογραφιών.

Στη Ρόδο μέγάλωσα.Ξέρεις πόσες φωτογραφίες μπορώ να σου βρω από ικανοποιημένες Αγγλίδες? * Τι παραπάνω έχει η γυναίκα του εν λόγω καλλιτέχνη,ώστε να μετατίθεται εκείνη σε...τέχνη?
[...]
**Οπως είπα παραπάνω μπορώ να φωτογραφήσω αρκετές στη Ρόδο,χωρίς να έχω τεχνική.

*Αυτό μπορεί να ειπωθεί για ένα μεγάλο ποσοστό καλλιτεχνημάτων, συνεπώς δεν μπορεί να αποτελεί επιχείρημα.
**Ιδού η Ρόδος (), ιδού και το πήδημα ()... Φέρε εσύ τη φωτογραφία και έπειτα βλέπουμε.

Το "όσα προηγήθηκαν και δεν έδειξε"

Τα έδειξε χωρίς να τα δείξει...

θα το θεωρούσα τέχνη αν μιλάγαμε για ένα ζωγραφισμένο πίνακα που εγείρει μόνο τη φαντασία.Αν μιλάμε για ένα μοντέλο,δε με ενδιαφέρει τι έκανε πριν ποζάρει,διαφορετικά η τέχνη ξεθωριάζει και γίνεται κλειδαρότρυπα.

Η διαφορά μεταξύ ζωγραφικού πίνακα (ο πίνακας είναι του François Boucher -εδώ, στο ρόλο του κύκνου ο φωτογραφικός φακός-) και φωτογραφικής απεικόνισης, ανήκει σε άλλη συζήτηση και θα μου επιτρέψεις να μην επαναλάβω τον εαυτό μου εδώ.

Δε διαφωνώ με αυτό,αλλά μπορείς μόνο να με πείσεις πως τέχνη είναι το να ικανοποιείς συνεχώς μια γυναίκα για χρόνια*,κι όχι η φωτογραφία που θα την τραβήξεις μετά την ικανοποίηση.Κακώς ενδιαφέρει όποιον ενδιαφέρει να δει τη γυναίκα σου ικανοποιημένη**.

*Αυτό δεν ξέρω αν είναι τέχνη...αλλά σίγουρα "θέλει τέχνη"
**Σπάνια θα σε "ρωτήσει" ο καλλιτέχνης τι θέλεις να δεις εσύ. Το θέμα είναι να σε αφοπλίσει με αυτό που έχει να σου δείξει αυτός.

Εξυπακούεται πως τέχνη και ποιότητα (όχι τεχνική)συμβαδίζουν.

Δεν μας έφτανε που δεν μπορούμε να ορίσουμε ικανοποιητικά την τέχνη, τώρα εσύ θέλεις να βάλεις στο παιχνίδι και την ποιότητα...

Δεν μπορώ να νιώσω κάτι τέτοιο,από τη στιγμή που η φωτογραφία υποβαθμίζει το νησί (δε δείχνει ούτε καν το τοπίο),δείχνοντας τη γυναίκα μπροστά άπο ένα σπίτι που θα μπορούσε να είναι κάπου αλλού.Ανεμο νησιού θα μύριζε για εμένα ένα καταπληκτικό τοπίο ενός από τα αμέτρητα ελληνικά νησιά.Κι ας είχε κι ένα γυμνό μπροστά.

“Φοβάμαι ότι υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι απʼ όσους φαντάζομαι που μπορούν να εκτιμήσουν την φωτογραφία μόνο σαν ένα παραλληλόγραμμο με ένα αναγνωρίσιμο αντικείμενο στο κέντρο του. Δεν τους ενδιαφέρει τι είναι γύρω από το αντικείμενο, φτάνει τίποτα να μην παρεμβάλλεται μʼ αυτό. Ακόμα και μετά απʼ όσα έμαθαν από τον Winogrand και τον Friedlander, εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν. Σέβονται την δουλειά τους επειδή τους έχουν πει ότι είναι σημαντικοί καλλιτέχνες, αλλά το μόνο που θέλουν να βλέπουν είναι μια εικόνα με έναν άνθρωπο ή ένα αντικείμενο στο κέντρο. Θέλουν κάτι προφανές. Η τυφλότητά τους φαίνεται όταν ξεφύγει από κάποιον η λέξη «στιγμιότυπο». Η ασχετοσύνη μπορεί πάντα να κρύβεται πίσω από το «στιγμιότυπο». Η λέξη ποτέ δεν είχε κάποιο νόημα. Είμαι σε πόλεμο με το προφανές.”

W. Eggleston



Υ.γ. Ευχαριστώ πάντως για την κατάθεση των προβληματισμών σου και την ευκαιρία που μας δόθηκε να συζητήσουμε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Chemwizard]

Αλίμονο αν κάθε έργο τέχνης είχε μια και μόνη ανάγνωση. Αυτόματα θα υποβιβαζόταν σε εγχειρίδιο.
Στην αρχή αυτού του θέματος, έβαλα έναν ορισμό της πορνογραφίας, όπως τον βρήκα στο λεξικό:
Δεν νομίζω ότι θα μπορούσε η φωτογραφία του Λάμπρου να υπαχθεί στην κατηγορία αυτών των φωτογραφιών.

Με βάση αυτό το σκεπτικό κάθε μα κάθε φωτογραφία μπορεί να λογιστεί ως τέχνη.Αυτό πάλι δεν κάνει την εν λόγω φωτογραφία διαφορετική.

*
**Ιδού η Ρόδος (), ιδού και το πήδημα ()... Φέρε εσύ τη φωτογραφία και έπειτα βλέπουμε.

Υπάρχει τεχνικό πρόβλημα πλέον.Κινδυνεύω να φάω ξύλο γιατί δε νομίζω πως η κοπέλα μου είναι τόσο προοδευτική

Τα έδειξε χωρίς να τα δείξει...

Γιατί να τα δείξει από τη στιγμή που δεν βρίσκω σε αυτά κάτι το ξεχωριστά ελκυστικό?Θα μπορούσα να ακούω και τους γείτονες αν ήθελα.

**Σπάνια θα σε "ρωτήσει" ο καλλιτέχνης τι θέλεις να δεις εσύ. Το θέμα είναι να σε αφοπλίσει με αυτό που έχει να σου δείξει αυτός.

Ω ναι συμφωνώ πολύ.Το θέμα είναι πως δεν με αφοπλίζει,μα με αφήνει τελείως ασυγκίνητο,κάτι το οποίο είναι τελείως καθημερινό,κι απλά σου δίνεται η ευκαιρία να το δεις,ή να το φαντασιωθείς,ενώ δεν το βιώνεις εσυ.

“Φοβάμαι ότι υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι απʼ όσους φαντάζομαι που μπορούν να εκτιμήσουν την φωτογραφία μόνο σαν ένα παραλληλόγραμμο με ένα αναγνωρίσιμο αντικείμενο στο κέντρο του. Δεν τους ενδιαφέρει τι είναι γύρω από το αντικείμενο, φτάνει τίποτα να μην παρεμβάλλεται μʼ αυτό. Ακόμα και μετά απʼ όσα έμαθαν από τον Winogrand και τον Friedlander, εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν. Σέβονται την δουλειά τους επειδή τους έχουν πει ότι είναι σημαντικοί καλλιτέχνες, αλλά το μόνο που θέλουν να βλέπουν είναι μια εικόνα με έναν άνθρωπο ή ένα αντικείμενο στο κέντρο. Θέλουν κάτι προφανές. Η τυφλότητά τους φαίνεται όταν ξεφύγει από κάποιον η λέξη «στιγμιότυπο». Η ασχετοσύνη μπορεί πάντα να κρύβεται πίσω από το «στιγμιότυπο». Η λέξη ποτέ δεν είχε κάποιο νόημα. Είμαι σε πόλεμο με το προφανές.”

Mε βάση και αυτό το σκεπτικό,οποιαδήποτε φωτογραφία αποτελεί ένα συνοθύλευμα πολλών αντικειμένων,πιατικών και λοιπών,ανακυρήσεται αυθαίρετα σε τέχνη.Πιστεύω πως από ένα σημείο και μετά,ο όρος τέχνη χάνει το νοημά του.Προσωπική άποψη βέβαια.

Υ.γ. Ευχαριστώ πάντως για την κατάθεση των προβληματισμών σου και την ευκαιρία που μας δόθηκε να συζητήσουμε.

No prob,γουστάρω τα άτομα που διαφωνούν αλλά συζητάνε ως ίσος προς ίσο περί της διαφωνίας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[parafernalia]

Είπα ποια ήταν η εντύπωση που προκάλεσε η φωτογραφία ΣΕ ΜΕΝΑ.
Προφανώς δεν έχουν τα ίδια βιώματα, γι' αυτό θεωρώ ότι θα ήταν χρήσιμο όταν σταματήσει να πονάει η κοιλιά σου από τα γέλια, να μας κάνεις την τιμή να μας αναλύσεις για ποιο λόγο διαφωνείς.

Μα δεν διαφωνώ!

Αφού φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε ένα μ@νί, με ένα κατσαρολικό μπροστά σε μια πόρτα ωδή στην ικανοποιημένη γυναίκα, τότε η διαλλεκτική επιβάλλει να θεωρήσουμε και την κοιλάθρα του Πάγκαλου, νανούρισμα στο γελαστό γουρουνάκι!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.