Τι θα έπρεπε να κάνει ένας προοδευτικός σε περίπτωση πολέμου;

[Achilles]

Πότε η Ελλάδα πήρε μέρος σε επεκτατικό πόλεμο;

Δεν ξέρω,
πήρε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[qwertyuiop]

Γιατί; Ήμασταν σε πόλεμο με την Τουρκία και είναι επεκτατικό το ότι τους κυνηγήσαμε;
Τι έπρεπε να κάνουμε δηλαδή;

Nα οχυρωθούμε 10 χλμ μακριά από τη Σμύρνη, να κρατήσουμε τον προελαύνοντα κεμάλ πίσω (κατι που θα καταφερναμε 100% με σωστή οχύρωση κι οργάνωση, οχι το σκορποχώρι που γίναμε προελαύνοντας) και μετά μέσω της διπλωματικής οδού να του δώκουμε την ανατολική θράκη που ηταν μουσουλμανικη φτωχη κι αχρηστη κρατώντας τις ακμάζουσες ελληνικές πόλεις των παραλίων. Και μετά να δεις για ποτε θα μας ερχότανε βορεια ηπειρος και κυπρος.

Αλλά τι να κανουμε, εμείς θέλαμε άγκυρα. Άγκυρα πήραμε, οχι αυτη ακριβως που περιμεναμε, αλλα αγκυρα πηραμε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[pote ksana]

Αν ξαναδιαβάσετε αυτό που γράψατε περί "συμμάχων" της Ελλάδας, θα απαντηθούν όλα αυτά.
Μας είπαν ότι θα μας βοηθήσουν και ξαφνικά άλλαξαν γνώμη...
Περίεργα όλα αυτά, δεν νομίζετε;

Ξαφνικά άλλαξαν γνώμη; Πόσο ξαφνικά;
Φίλε Μιττενβαλντ, αυτοί που αλλάζουν γνώμες σαν τα πουκάμισα δεν είναι οι σύμμαχοι στην προκειμένη, αλλά εμείς οι ίδιοι οι έλληνες. Εκεί που είχαμε τις πλάτες της Αγγλίας και της Γαλλίας και κάναμε κουμάντο στους πολέμους πρίν το '22,μια ωραία πρωία διώξαμε τον Βενιζέλο και φέραμε τον βασιλιά Κώτσο τον Άλφα, που ...ήταν με την πλευρά των Γερμανών, παραδοσιακών αντιπάλων εκείνες τις εποχές για την Αγγλία. Απ'το ένα άκρο πηδήσαμε στο άλλο εν ολίγοις.
Τα αγγλογαλλικά πλοία όταν καιγόταν η Σμύρνη ήταν απέναντι στο λιμάνι της. Επειδή τα είχαν κάνει πλακάκια με τους Τούρκους τους αφήσαν να μας σφάζουν όση μέρα είχε ο Θεός. Ενώ αν επιμέναμε να στηριζουμε Βενιζέλο,που ήταν παρεάκι με τους αγγλογάλλους,όσο να ναι έναν κανονιοβολισμό θα τον έριχναν για εκφοβισμό την ώρα της σφαγής οι σύμμαχοι.
Οι Τούρκοι πήραν χαμπάρι οτι η Αγγλία τους βολεύει πιο καλά κι έκαναν μεταστροφή το 1922. Εμείς αντίθετα βγάλαμε κυβέρνηση με γερμανόφιλο βασιλιά, τη στιγμή που οι γερμανοί έδιναν εξοπλισμό στους τούρκους για να κάνουν γενοκτονία. Πόσο ήταν το μέγεθος της λαλακίας μας, Θεέ μου.. Γίναμε σύμμαχοι με τους ίδιους μας τους φονιάδες..
Το θέμα είναι τι κάνουμε σήμερα. Τα καμπανάκια της ιστορίας χτυπάνε. Χθες ήμασταν με τη Ρωσία, σήμερα με την Αμερική ξανά,αύριο πάλι με τη Ρωσία και πάει λέγοντας. Ποιός θα μας θεωρήσει αξιόπιστους; Οι Αμερικάνοι που μας έχουν για φτύσιμο επειδή τους βολεύει πιο πολύ η Τουρκία και μας στήνουν Ίμια και Κυπριακά για να μην σηκώνουμε κεφάλι απ'το ζυγό τους; Ή οι Ρώσοι, που χάρη και πάλι στην απύθμενη λαλακία μας, χαλάσαμε την συμμαχία που τόσο θα μας ωφελούσε, για να βγάλουμε τον Γιωργάκη που υποτίθεται θα μας έσωζε,αλλά μας έκανε πάλι αμερικανάκια; Σύμμαχους δηλαδή με τους ίδιους μας τους φονιάδες στα Ίμια και την Κύπρο;
Η μικρασιατική καταστροφή μας έδωσε ένα μήνυμα αλλά δεν θέλουμε να το δούμε:
Όταν πηδάς απ'το ένα άκρο στο άλλο θα έρθει κι η στιγμή που θα σε π#δ#σουν και οι μέν και οι δέ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mittenwald]

Ας πάμε αλλιώς τότε:
Αν κάναμε αυτό που λέει ο qwertyuiop θα έκαναν κάτι οι Αγγλογάλλοι εναντίον μας;
Θα βοηθούσαν τους Τούρκους (όπως έκαναν) ή όχι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[pote ksana]

Ας πάμε αλλιώς τότε:
Αν κάναμε αυτό που λέει ο qwertyuiop θα έκαναν κάτι οι Αγγλογάλλοι εναντίον μας;
Θα βοηθούσαν τους Τούρκους (όπως έκαναν) ή όχι;

Όι σύμμαχοι ποτέ δεν μας υποσχέθηκαν βοήθεια για την μικρασιατική εκστρατεία. Είχαν αποσύρει τον στρατό τους απ'την Ευρώπη και δεν ήταν διατεθειμένοι να εισέλθουν σε νέο πόλεμο, μετά τον ΠΠΠ. Μόνοι μας πήγαμε, με δικό μας ρίσκο, λες και ήμασταν σίγουροι οτι θα νικήσουμε.
Δεν υπήρχε όμως ουδεμία περίπτωση να νικήσουμε γιατί υπήρχε κι εκείνο το παλικάρι ο Λένιν από πάνω, που δεν ήταν καθόλου φειδωλός σε παροχές οπλισμού και συναλλάγματος στον Κεμάλ. Πιστεύεις οτι οι αγγλογάλλοι θα μας υποστήριζαν τη στιγμή που τα οικονομικά συμφέροντα έκαναν συμμάχους Άγγλους-Γάλλους-Ρώσους-Τούρκους-Γερμανούς; Εγώ όχι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mittenwald]

Όι σύμμαχοι ποτέ δεν μας υποσχέθηκαν βοήθεια για την μικρασιατική εκστρατεία. Είχαν αποσύρει τον στρατό τους απ'την Ευρώπη και δεν ήταν διατεθειμένοι να εισέλθουν σε νέο πόλεμο, μετά τον ΠΠΠ. Μόνοι μας πήγαμε, με δικό μας ρίσκο, λες και ήμασταν σίγουροι οτι θα νικήσουμε.
Δεν υπήρχε όμως ουδεμία περίπτωση να νικήσουμε γιατί υπήρχε κι εκείνο το παλικάρι ο Λένιν από πάνω, που δεν ήταν καθόλου φειδωλός σε παροχές οπλισμού και συναλλάγματος στον Κεμάλ. Πιστεύεις οτι οι αγγλογάλλοι θα μας υποστήριζαν τη στιγμή που τα οικονομικά συμφέροντα έκαναν συμμάχους Άγγλους-Γάλλους-Ρώσους-Τούρκους-Γερμανούς; Εγώ όχι.

Ακριβώς.
Το παιχνίδι ήταν χαμένο από την πρώτη στιγμή, ακριβώς όπως έγινε με τον Χίτλερ.
Και γι' αυτό είναι (απελπιστικά) περίεργη η αρχική στήριξη των μεγάλων δυνάμεων.

Kαι για να καταθέσω την δική μου άποψη για τα αίτια της ήττας:
Η αδυναμία ( ; ) του Βενιζέλου να κατανοήσει τους σκοπούς του βασιλιά και της παράταξής του, που στην ουσία δεν ήταν μια διαφορετική αντίληψη, ήταν μια αντίληψη με κέντρο τα συμφέροντα των Γερμανών.
Το ότι ο Μεταξάς δέχτηκε την αρχιστρατηγία μόνο και μόνο για να την απορρίψει 6 μήνες αργότερα, προσωπικά πιστεύω ότι δείχνει ότι ο πόλεμος χαρίστηκε στους Τούρκους από τα όργανά των Γερμανών στην Ελλάδα... (και γι' αυτό αρνήθηκε την αρχιστρατηγία, μην χαρακτηριστεί "προδότης").
Επίσης:
Ο εθνικός Διχασμός, Βενιζέλος και Κωνσταντίνος, Α. Κοτζιάς, εκδόσεις ΦΥΤΡΑΚΗΣ
Aπο τα πρακτικά της δίκης, Συνταγματάρχης Γεώργιος Σπυρίδωνος, φανατικός αντιΒενιζελικός και αργότερα υπουργός Παιδείας της βασιλικής δικτατορίας με πρωθυπουργό τον Ιωάννη Μεταξά:
Στην δίκη λοιπόν, ισχυρίστηκε ο ίδιος οτι προ της 1ης Νοεμβρίου ο Ελληνικός στρατός από άποψη οργάνωσης, εφεδρειών, ικανότητος στελεχών και πειθαρχίας ήταν απαράμιλλος. Μάλιστα τον συνέκρινε με τους ξένους στρατούς που είχε παρακολουθήσει στην Θεσσαλονίκη. Ακόμα είπε οτι ο στρατός υπέστη πολλές μεταβολές και εισχώρησαν στελέχη οχι και τόσο ικανά για διάφορους λόγους μερικά εκ των οποίων πήραν και ανώτερες διοίκησεις από αυτές που κατείχαν σε παρελθόντα χρόνο. Μειώθηκε η μαχητικότητα και πρόσθεσε οτι οι δυνάμεις του Κεμάλ που μέχρι την 1η Νοεμβρίου ήταν ομάδες μη συγκροτημένες, ισχυροποιήθηκαν και φάνηκαν μετά την ημερομηνία αυτή, όταν άλλαξε η πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα.


Επίσης, ακόμα κι αν δεν έπαιζαν ρόλο οι ξένες δυνάμεις, η περιχαράκωση στη Σμύρνη σήμαινε συνέχιση του πολέμου υπό δυσμενέστερες συνθήκες γιατί ο Κεμάλ θα είχε το χρόνο να δημιουργήσει πραγματικά αξιόμαχο στρατό, συνέχιση της επιστράτευσης επ' αόριστον, και συνεχή κατασπατάληση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού σε μακροχρόνια άμυνα με αμφίβολο αποτέλεσμα. (για να απαντήσω και στον qwertyuiop).
Προσωπική μου άποψη, πάντα.

Και κάτι τελευταίο, σε συνάρτηση με το τι θα γινόταν αν μέναμε στην Σμύρνη:
Διαλέξαμε να "σκοτώσουμε το θηρίο" πριν γίνει μεγαλύτερο (και με την βοήθεια πολλών). Χάσαμε. Και στην Σμύρνη να μέναμε, πάλι θα χάναμε.
Εκ του αποτελέσματος, διαλέξαμε το λάθος.
That's life, live with it (όπως θα έλεγε κι ο Πρωτυπουργκό μας).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[pote ksana]

Ακριβώς.
Το παιχνίδι ήταν χαμένο από την πρώτη στιγμή, ακριβώς όπως έγινε με τον Χίτλερ.
Και γι' αυτό είναι (απελπιστικά) περίεργη η αρχική στήριξη των μεγάλων δυνάμεων.

Kαι για να καταθέσω την δική μου άποψη για τα αίτια της ήττας:
Η αδυναμία ( ; ) του Βενιζέλου να κατανοήσει τους σκοπούς του βασιλιά και της παράταξής του, που στην ουσία δεν ήταν μια διαφορετική αντίληψη, ήταν μια αντίληψη με κέντρο τα συμφέροντα των Γερμανών.
Το ότι ο Μεταξάς δέχτηκε την αρχιστρατηγία μόνο και μόνο για να την απορρίψει 6 μήνες αργότερα, προσωπικά πιστεύω ότι δείχνει ότι ο πόλεμος χαρίστηκε στους Τούρκους από τα όργανά των Γερμανών στην Ελλάδα... (και γι' αυτό αρνήθηκε την αρχιστρατηγία, μην χαρακτηριστεί "προδότης").
Επίσης:
Ο εθνικός Διχασμός, Βενιζέλος και Κωνσταντίνος, Α. Κοτζιάς, εκδόσεις ΦΥΤΡΑΚΗΣ
Aπο τα πρακτικά της δίκης, Συνταγματάρχης Γεώργιος Σπυρίδωνος, φανατικός αντιΒενιζελικός και αργότερα υπουργός Παιδείας της βασιλικής δικτατορίας με πρωθυπουργό τον Ιωάννη Μεταξά:
Στην δίκη λοιπόν, ισχυρίστηκε ο ίδιος οτι προ της 1ης Νοεμβρίου ο Ελληνικός στρατός από άποψη οργάνωσης, εφεδρειών, ικανότητος στελεχών και πειθαρχίας ήταν απαράμιλλος. Μάλιστα τον συνέκρινε με τους ξένους στρατούς που είχε παρακολουθήσει στην Θεσσαλονίκη. Ακόμα είπε οτι ο στρατός υπέστη πολλές μεταβολές και εισχώρησαν στελέχη οχι και τόσο ικανά για διάφορους λόγους μερικά εκ των οποίων πήραν και ανώτερες διοίκησεις από αυτές που κατείχαν σε παρελθόντα χρόνο. Μειώθηκε η μαχητικότητα και πρόσθεσε οτι οι δυνάμεις του Κεμάλ που μέχρι την 1η Νοεμβρίου ήταν ομάδες μη συγκροτημένες, ισχυροποιήθηκαν και φάνηκαν μετά την ημερομηνία αυτή, όταν άλλαξε η πολιτική ηγεσία στην Ελλάδα.


Επίσης, ακόμα κι αν δεν έπαιζαν ρόλο οι ξένες δυνάμεις, η περιχαράκωση στη Σμύρνη σήμαινε συνέχιση του πολέμου υπό δυσμενέστερες συνθήκες γιατί ο Κεμάλ θα είχε το χρόνο να δημιουργήσει πραγματικά αξιόμαχο στρατό, συνέχιση της επιστράτευσης επ' αόριστον, και συνεχή κατασπατάληση πόρων και ανθρώπινου δυναμικού σε μακροχρόνια άμυνα με αμφίβολο αποτέλεσμα. (για να απαντήσω και στον qwertyuiop).
Προσωπική μου άποψη, πάντα.

Και κάτι τελευταίο, σε συνάρτηση με το τι θα γινόταν αν μέναμε στην Σμύρνη:
Διαλέξαμε να "σκοτώσουμε το θηρίο" πριν γίνει μεγαλύτερο (και με την βοήθεια πολλών). Χάσαμε. Και στην Σμύρνη να μέναμε, πάλι θα χάναμε.
Εκ του αποτελέσματος, διαλέξαμε το λάθος.
That's life, live with it (όπως θα έλεγε κι ο Πρωτυπουργκό μας).

Ωστόσο δεν μπορείς να αρνηθείς οτι αν παίζαμε με το πλευρό των Αγγλογάλλων θα είχαμε γλιτώσει απ'τα πιο τραγικά. Δεν θα επενέβαιναν να σταματήσει η σφαγή αμάχων; Δεν θα μας υποχρέωναν στην περίφημη ανταλλαγή πληθυσμών,μια ώρα αρχύτερα όσο αυτοί οι πληθυσμοί ήταν εν ζωή; Δεν θα έδιναν εντολή στα ρημάδια αγγλογαλλικά πλοία να μας περιμαζέψουν απ'το λιμάνι της Σμύρνης; Μέσα στην πόλη της Σμύρνης υπήρχαν συμμαχικά προξενεία με άγγλους και γάλλους αντιπροσώπους και τα αγήματα τους,δεν θα έδιναν εντολή στους τούρκους να σταματήσουν τις βαρβαρότητες;
Το οτι άφησαν τους τούρκους να πάρουν τη Σμύρνη ήταν θέμα πολιτικών συμφερόντων. Το οτι άφησαν τους τούρκους να σφάζουν ασύστολα,αντανακλά κάποια εκδικητικότητα από πλευράς των συμμάχων για την μεταστροφή μας προς τους Γερμανούς. Δεν μπορείς κύριε σήμερα να λές μαύρο κι αύριο να πράττεις άσπρο.
Το 'Θηρίο-Τουρκία' ήταν ψόφιο έως το 1921. Κι αυτό γιατί ώς το 1918 όλοι οι Βαλκάνιοι λαοί, Έλληνες, Σέρβοι, Ρουμάνοι, Βούλγαροι του είχαν αφαιρέσει το 1/3 των εδαφών.. Το οτι μπήκαμε σ'ένα χρόνο μέχρι την Άγκυρα δείχνει πόσο ανώτεροι ήμασταν στρατιωτικά. Το ρωσοτουρκικό σύμφωνο μας έστειλε. Ας μην ξεχνάμε οτι ο Λένιν έριξε την καθοριστική ζαριά. Οι σύμμαχοι πήραν το μέρος της Τουρκίας για να μη τα βάλουν με τη Ρωσία και γίνει το έλα να δείς στην Ευρώπη,τρία χρόνια μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο.
Όσο για τον Γερμανικό Δάκτυλο,δεν μας φταίει κανείς. Το επιλέξαμε. Έγιναν εκλογές,και ψηφίσαμε Βασιλιά. Κι ας κοντέψαμε να χάσουμε την Μακεδονία εξαιτίας του στον Εθνικό Διχασμό. Προφανώς οι Γερμανοί είχαν ψυλλιαστεί οτι η αδυναμία του έλληνα ήταν το βόλεμα, και προεκλογικά έταξαν ειρήνη. Ποιά ειρήνη βέβαια,που οι σφαγές μαίνονταν δέκα χρόνια στη Μικρά Ασία.. Έτσι γίνεται πάντα,για κάθετί που μας τάζουν στις εκλογές ξεχνάμε κάθε εθνικό συμφέρον. Μόνο που τα ταμένα δεν γίνονται ποτέ πράξη. Και αντί να εκτελούνται οι Κωνσταντίνοι,εκτελούνται οι Χατζανέστηδες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mittenwald]

Συγνώμη, δεν κατάλαβα...
Σου τάζουν ειρήνη οι μεγάλες δυνάμεις κι εσύ πρέπει να μην το δεχτείς;
Καταλαβαίνετε πως θα φάνταζε σήμερα αυτό;
Το ότι μας έλεγαν για ειρήνη κι εμείς το δεχτήκαμε είναι απόδειξη οτι ο Έλληνας κοιτάζει μόνο τη βολή του;
Και πριν χρόνια οι Αμερικάνοι μπήκαν εγγυητές στα Ίμια. Μάλλον έπρεπε να μην τους ακούσουμε.
Άσχετα με το τι θα επακολουθούσε...


Ας δούμε και κάτι άλλο που ίσως μας δείξει κάποια στοιχεία για το πώς λειτουργούν οι δυνάμεις στον πόλεμο και στην γενικότερη αναταραχή:

Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία ήταν σύμμαχοι στον πόλεμο Σοβιετικής Ένωσης-Φινλανδίας (απίστευτο κι όμως αληθινό).
Η Γερμανία είχε υπογράψει το σύμφωνο Μολότωφ-Ριμπεντρόπ και Γαλλία-Αγγλία είχαν κηρύξει τον πόλεμο στην Γερμανία επειδή "μπήκε" στην Πολωνία (και η Σοβιετική Ένωση είχε μπει στην Πολωνία, αλλά -φυσικά- αυτός δεν ήταν λόγος για να της κηρύξουν τον πόλεμο).
Από το βιβλίο "Εικονογραφημένη Ιστορία του 2ου ΠΠ" Εκδόσεις ΔΑΡΕΜΑ,
κατά λέξη:
"Μετά τον πόλεμο, όταν απεκαλύφθησαν αρχεία και ντοκουμέντα του Άξονος, ήρθε στο φως και το κατωτέρω απόσπασμα από το ημερολόγιο του κόμητος Τσιάνο, γαμπρού του Μουσσολίνι και υπουργού των εξωτερικών της Ιταλίας. Το στοιχείο αυτό μαζί με άλλα παρόμοια δίνει νεώτερα επιχειρήματα στη Σοβιετική άποψη, εμφανίζοντας ότι μέσα στην περίοδο του πολέμου, οι Τσάμπερλαιν και Νταλαντιέ συνεργάζονταν με τους Μουσσολίνι και Χίτλερ για την αποστολή όπλων στην Φινλανδία."

"Στις αρχές του 1940, γράφει ο Τσιάνο, εδέχθην τον πρεσβευτή της Φινλανδίας που με ευχαρίστησε γιά την βοήθεια που δώσαμε στην χώρα του και που μου ζήτησε όπλα και τεχνικούς. Απήντησα ότι αυτό μπορεί να γίνει μόνον εφόσον η Γερμανία δεν απαγορεύει την διάβαση. Ο εν λόγω διπλωμάτης μου απήντησε τότε ότι το πράγμα είναι κανονισμένο και έφθασε στο σημείο να μου εμπιστευθεί ότι η Γερμανία έχει ήδη δώσει η ίδια όπλα στην Φινλανδία, προπαντός υλικό που προερχόταν από τα Πολωνικά λάφυρα".

Είπατε τίποτα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[zanin]

Οι έλληνες στην Τουρκοκρατία θα μπορούσαν να γίνουν πολίτες της Τουρκίας, λένε κάποιοι προοδευτικοί, γιατί στα σπίτια τους λάτρευαν το Χριστό με την ανοχή των Τούρκων. Ωστόσο, μια κοινωνία εγκιβωτισμένη μέσα σε μια άλλη δεν αναπτύσσεται λέει η ιστορία. Γιατί άλλη νοοτροπία έχουν οι μέν, άλλη οι δέ. Κι όταν διαφέρεις πολιτισμικά με κάποιον είναι αδιανόητο να συνυπάρχεις μαζί του, όσες ελευθερίες κι αν σου δώσει. Γι'αυτό οι έλληνες του 1600, μόλις χάρηκαν την ανεξιθρησκία (της συνθήκης Κουτσούκ Καιναρτζή), θέλησαν ν'αποσχιστούν κι επαναστάτησαν για να εξασκήσουν πέραν της θρησκείας,τον πολιτισμό τους,σε δικά τους σύνορα, με αποκλειστικότητα, χωρίς μειονότητες άλλων θρησκειών.

Επίσης ο Κεμάλ το 1922,γιατί έκανε την γενοκτονία; Είδε οτι με τον ηλίθιο προοδευτισμό και την θρησκευτική ανοχή, οι έλληνες της Μικρασίας πήραν θάρρος και γύρεψαν ανεξαρτησία για να εξασκήσουν θρησκεία και πολιτισμό, α-ν-ε-ξ-α-ρ-τ-η-τ-α. Δεν συνυπάρχουν το διαφορετικά εκ φύσεως.

να γιατί έγινε η μικρασιατική καταστροφή:

Ελληνοτουρκικός Πόλεμος 1919-1922

Ο επονομαζόμενος Ελληνο-Τουρκικός πόλεμος του 1919-1922, ονομάστηκε έτσι από το γενικευμένο πόλεμο των Συμμάχων κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά τον οποίο και εμπλέχθηκε η Ελλάδα στη λεγόμενη "Μικρασιατική εκστρατεία". Είναι επίσης γνωστός και ως Πόλεμος της Μικράς Ασίας, και για την Τουρκία αποτελεί κομμάτι του Τούρκικου πολέμου της Ανεξαρτησίας από τις ευρωπαϊκές δυνάμεις κατοχής (Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, θεωρούμενη ομοίως και η Ελλάδα).
Το 1919, ο Ελευθέριος Βενιζέλος και η κυβέρνησή του, έχοντας την υποστήριξη των νικητών του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, διέταξαν την απόβαση ελληνικών στρατευμάτων στην Μικρά Ασία με "εντολή" (η μέχρι πρότινος χρησιμοποιηθείσα λέξη "πρόσχημα" δεν αποδίδει σωστά την τότε κατάσταση) την αποκατάσταση της ειρήνης και της τάξης, στην ουσία δηλ. την απόφαση της Αντάντ περί εφαρμογής της επικείμενης συνθήκης των Σεβρών επί των ηττηθέντων Τούρκων. Και ναι μέν ο τελικός στόχος των Ελλήνων ήταν η προσάρτηση περιοχών της Μικράς Ασίας (κυρίως στα παράλια) όπου το ελληνικό στοιχείο, είτε ως πλειοψηφία είτε όχι, ζούσε και δραστηριοποιούνταν έντονα, πρωταρχική όμως μέριμνα της Κυβέρνησης Βενιζέλου ήταν, όντως, η "προστασία των ελληνικών πληθυσμών" από την τουρκική αυθαιρεσία καθώς και η ολοκλήρωση της επανανάκτησης εδαφών και πληθυσμών από την πάλαι ποτέ Οθωμαική Αυτοκρατορία, δηλ. η πραγματοποίηση της "Μεγάλης Ιδέας". Μάλιστα αυτά γίνονται με νωπή την εμπειρία από την αισχρή μεταχείριση των πληθυσμών αυτών μετά τους βαλκανικούς πολέμους, όταν δηλ. χιλιάδες μη-Τούρκοι μικρασιάτες (και όχι μόνον Έλληνες) υπέστησαν απάνθρωπες πιέσεις και εκδιώχθηκαν από τις πατρογονικές εστίες τους κατά τρόπο που άγγιζε και συχνά ξεπερνούσε τα όρια της εθνοκάθαρσης. Μάλιστα ο ελληνικός στρατός εστάλη εκεί από τους συμμάχους δίκην χωροφύλακα, χωρίς η Ελλάδα να έχει δικαιώματα επί της Σμύρνης και της ευρύτερης ηπειρωτικής της περιοχής. Μόνο μετά από 5 χρόνια και αφού θα διενεργείτο δημοψήφισμα, θα απεφασίζετο η τύχη της Σμύρνης και σε ποιά χώρα θα περνούσε. Προφανώς όμως η Ελλάδα πίστευε ότι, εκ των πραγμάτων, θα "κέρδιζε" το δημοψήφισμα.
Το 1920 υπογράφηκε η Συνθήκη των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920), η οποία καθόριζε μέχρι πού θα μπορούσαν να προχωρήσουν τα ελληνικά στρατεύματα.
Και ενώ ο Σουλτάνος εδέχθη την συνθήκη, οι νεότουρκοι με επικεφαλής τον Μουσταφά Κεμάλ δεν την αναγνώρισαν και άρχισαν να προετοιμάζονται για πόλεμο ώστε να αντιμετωπίσουν την Αντάντ και τους Έλληνες συμμάχους της. Αυτό οδήγησε την ελληνική κυβέρνηση στην ανάληψη δράσης προκειμένου να επιβάλλει τα συμφωνηθέντα, με την προοπτική να κερδίσει επιλέον εδάφη, τα οποία θεωρούσε πλειοψηφούντα σε ελληνικό πληθυσμό ("γραμμή Βενιζέλου"). Έτσι, τα ελληνικά στρατεύματα άρχισαν να προελαύνουν στην ημιάναρχη Οθωμανική Αυτοκρατορία η οποία μαστίζονταν απο εμφύλιες διαμάχες μεταξύ του Σουλτάνου και των Κεμαλιστών.
Πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα ανέτρεψαν τον Βενιζέλο, στις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 δεν εξελέγη ούτε καν βουλευτής, ενώ στην Τουρκία εδραιωνόταν ο Μουσταφά Κεμάλ. Αυτό οδήγησε στην αποδυνάμωση του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος, το οποίο βασιζόταν σε βενιζελικούς αξιωματικούς, και ενδυνάμωση των τουρκικών στρατευμάτων. Παράλληλα η άνοδος του Κωνσταντίνου στον θρόνο προκάλεσε την δυσφορία των "συμμαχικών" δυνάμεων απέναντι στην Ελλάδα και σύντομα την πολιτική απομόνωση σε διεθνές επίπεδο καθώς ο Κωνσταντίνος είχε άμεσες σχέσεις με την βασιλική οικογένεια της ηττημένης Γερμανίας.
Το 1922 τα τουρκικά στρατεύματα άρχισαν την αντεπίθεση. Μετά από τον επιτυχή διαχωρισμό των ελληνικών δυνάμεων και την αποκοπή και συντριβή μέρους αυτών, ο κεμαλικός τούρκικος στρατός ανάγκασε τον εναπομείνοντα ελληνικό να υποχωρεί διαρκώς, ενώ μαζί με τον ελληνικό στρατό έφευγαν και Έλληνες που φοβόντουσαν αντίποινα από τους Κεμαλιστές. Ο ελληνικός στρατός αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την Μ.Ασία. Ο Πόλεμος είχε ουσιαστικά τελειώσει. Με την Συνθήκη της Λωζάνης (24 Ιουλίου 1923), καθορίστηκαν τα νέα εδαφικά καθεστώτα του ελληνικού και τουρκικού κράτους αντίστοιχα.
Μαύρες Σελίδες στην ιστορία του πολέμου αυτού αποτελούν η πυρπόληση της Σμύρνης, η οποία σύμφωνα με τους Έλληνες αλλά και αρκετούς υπηκόους ξένων κρατών της Ευρώπης και των ΗΠΑ που ήσαν αυτόπτες μάρτυρες, προεκλήθη από τους Τούρκους (Η Σμύρνη αποτελούσε τότε μεγάλο φάρο του ελληνισμού), και η ανταλλαγή πληθυσμών ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία που ξεσπίτωσε 1650000 Έλληνες και 570000 Τούρκους.
[Επεξεργασία] Η κατάσταση στο Αιγαίο

Η αιτία για την έναρξη του πολέμου ήταν οι μυστικές συμφωνίες των Δυτικών δυνάμεων για να διαμελύσουν την Οθωμανική αυτοκρατορία μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Συγκεκριμένα, η Αγγλία υποσχέθηκε στους Έλληνες εδαφικές προεκτάσεις εις βάρος των Τούρκων αν συμμαχούσαν με τους Συμμάχους στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τα εδάφη που υποσχέθηκαν οι Άγγλοι ήταν η Ίμβρος, η Τένεδος και τα μικρασιατικά παράλια.
Αυτή την περίοδο, ο Μουσταφά Κεμάλ, στρατιωτικός και ηγέτης μίας ομάδας επαναστατών, ίδρυσε το Τούρκικο Εθνικό Κίνημα στην Μικρά Ασία. Οι επαναστάτες θέλησαν να ελευθερώσουν τα μέρη που είχαν παραδοθεί στην Ελλάδα με την απραξία της Υψηλής Πύλης.


[Επεξεργασία] Άφιξη Ελληνικών στρατευμάτων

Στις 15 Μαΐου 1919 ελληνικά στρατεύματα φτάσανε στη Σμύρνη και κατέλαβαν την πόλη και τις γύρω περιοχές, με την κάλυψη του Ελληνικού, Γαλλικού και Βρετανικού ναυτικού. Ταυτόχρονα οι Έλληνες είχαν καταλάβει και την Ανατολική Θράκη.
Έλληνες και Αρμένιοι της Σμύρνης υποδέχτηκαν τους Έλληνες ως σωτήρες. Οι Τούρκοι, έβλεπαν τους Έλληνες ως κατακτητές στον τόπο τους. Το μεγαλύτερο μέρος του Τούρκικου στρατού στην περιοχή παραδώθηκε στα συμμαχικά στρατεύματα ή κατέφυγε στην ύπαιθρο. Οι Δυτικές δυνάμεις συνέχισαν την κατάκτηση των γύρω περιοχών με σκοπό να ενισχύσουν την θέση τους στην περιοχή της Σμύρνης. Σταδιακά, η Ελλάδα είχε κατακτήσει το μεγαλύτερο μέρος των παραλίων της Μικράς Ασίας.
[Επεξεργασία] Ελληνική επέκταση

Τον Οκτώβριο του 1920, ο Ελληνικός στρατός προχώρησε στην Ανατολική Μικρά Ασία με την στήριξη πάντα των Δυτικών οι οποίοι θέλαν την Τούρκικη κυβέρνηση να υπογράψει την Συνθήκη των Σεβρών. Οι επιχειρήσεις αν και ξεκίνησαν από τον Ελευθέριο Βενιζέλο, συνεχίστηκαν από τον Δημήτριο Γούναρη, αφού το κόμμα του Βενιζέλου έχασε τις εκλογές. Ο Γούναρης έκανε στρατηγούς του Ελληνικού στρατού, άσχετους και άπειρους μοναρχιστές με τον Βασιλιά Κωνσταντίνο να έχει τον πλήρη έλεγχο των στρατευμάτων στη Σμύρνη. Οι ελληνικές δυνάμεις είχαν μία αποστολή. Να νικήσουν τον στρατό του Ατατούρκ και να τον αναγκάσουν σε διαπραγματεύσεις.
Η πρώτη ήττα για τους Έλληνες ήρθε στην πρώτη μάχη του Ινονού στις 11 Ιανουαρίου 1921. Στν δέυτερη μάχη του Ινονού, όντως η ελληνική ολιγωρία και έλλειψη εφεδρειών οδήγησε την ελληνική πλευρά στην πρώτη ουσιαστικά μεγάλη της ήττα από τον Κεμαλικό στρατό. Η Δύση ήθελε να επισπεύσει τον διπλωματικό διάλογο, φοβούμενη χειροτέρευση της κατάστασης αλλά παρ'όλο που έφτασαν κοντά σε συμφωνία, η Ελληνική κυβέρνηση αρνήθηκε να υπογράψει συνθήκη πιστεύοντας ότι μπορούσαν να κατακτήσουν ακόμη περισσότερα με τα όπλα. Έτσι, η δεύτερη μάχη του Ινονού, ξεκίνησε στις 27 Μαρτίου και κατέληξε σε θριαμβευτική νίκη των Τούρκικων δυνάμεων. Οι Βρετανοί, αν και ήταν με το μέρος της Ελλάδος, αρνήθηκαν να συνεχίσουν την στρατιωτική στήριξη, για να μην προκαλέσουν την Γαλλική κυβέρνηση. Εν τω μεταξύ, η Τουρκία έλαβε σημαντική στρατιωτική και χρηματική βοήθεια από τους Ρώσους.
[Επεξεργασία] Το τέλος

Ο Ελληνικός στρατός συνέχισε να προχωράει μέχρι και 100 χλμ. έξω από την Άγκυρα. Εκεί, τον Αύγουστο του 1921, ο Ατατούρκ με τον στρατό του υπερασπίστηκε την πρωτεύουσα, πλέον, όχι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά της Τούρκικης Δημοκρατίας. Μετά από σκληρή μάχη με πολλούς νεκρούς, οι Έλληνες οπισθοχώρησαν. Τα ελληνικά τμήματα καθηλώθηκαν στις όχθες του Σαγγάριου ποταμού και ένα χρόνο αργότερα εκδηλώθηκε μεγάλη Τουρκική αντεπίθεση (Αύγουστος 1922). Μέσα σε λίγες μόνο εβδομάδες, ο Ελληνικός στρατός είχε μόνο την Σμύρνη υπό την κατοχή του.
Ο στρατός του Ατατούρκ έφτασε στην Σμύρνη, την οποία και κατέλαβε. Μπαίνοντας στην πόλη ο τουρκικός στρατός αλλά και οι άτακτοι «τσέτες» κατακρεούργησαν εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων Μικρασιατών, άνδρες, γυναίκες και δεν χαρίστηκαν ούτε στα παιδιά.
[Επεξεργασία] Ισχυροποίηση των Ελληνικών διεκδικήσεων

Τον Μάιο του 1919 η Ελλάδα (εκ των νικητών του Αʼ Παγκοσμίου Πολέμου) εξασφάλισε από τις μεγάλες δυνάμεις της "Τριπλής Συνεννοήσεως" («Αντάντ») -και χάρις στις ενέργειες του πρωθυπουργού της Ελευθέριου Βενιζέλου- την άδεια να αποβιβάσει στρατεύματα στη Σμύρνη, προκειμένου να προστατεύσει τους χριστιανικούς πληθυσμούς της Ιωνίας από δολιοφθορές των Τούρκων ατάκτων. Η κατάληψη της πρωτεύουσας της Ιωνίας έγινε μέσα σε πανηγυρικό κλίμα και χωρίς αντίσταση (αν και κατά τις πρώτες ημέρες καταγράφηκαν αρκετά αιματηρά επεισόδια με ευθύνη και των δύο πλευρών), τοποθετήθηκαν Ελληνικές διοικητικές αρχές που υπήχθησαν στις εντολές του αρμοστή Αριστείδη Στεργιάδη και ξεκίνησε η προσπάθεια να αναχαιτιστούν οι εχθρικές επιβουλές, με στρατιωτικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις προς τα ενδότερα.
Με τη συμφωνία των Σεβρών (1920) που υπέγραψε η ηττημένη του πολέμου Οθωμανική Τουρκία αναγνωρίσθηκε η επικυριαρχία του Σουλτάνου στην καταληφθείσα περιοχή, πλην όμως το χρονοδιάγραμμα προέβλεπε Ελληνική διοίκηση για την επόμενη πενταετία πέραν της οποίας παρείχετο η δυνατότητα μέσω δημοψηφίσματος να περιέλθει οριστικά στην Ελληνική επικράτεια. Παράλληλα, η Ανατολική Θράκη παραχωρήθηκε στην Ελλάδα έως τη γραμμή Αίνου-Μήδειας, ενώ με ξεχωριστή συμφωνία η Ιταλία συναινούσε να αποδώσει και τα Δωδεκάνησα στη χώρα μας.


πηγή:

https://el.wikipedia.org/wiki/Μικρασιατική_εκστρατεία


με λίγα λόγια έγινε γιατ'ι οι έλληνες ήθελαν να πραγματοποιήσουν τη Μεγάλη Ιδέα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Ωστόσο δεν μπορείς να αρνηθείς οτι αν παίζαμε με το πλευρό των Αγγλογάλλων θα είχαμε γλιτώσει απ'τα πιο τραγικά. Δεν θα επενέβαιναν να σταματήσει η σφαγή αμάχων; Δεν θα μας υποχρέωναν στην περίφημη ανταλλαγή πληθυσμών,μια ώρα αρχύτερα όσο αυτοί οι πληθυσμοί ήταν εν ζωή;

Έχω διαβάσει κι άλλη εκδοχή του ίδιου θέματος, η οποία απ' όσα γνωρίζω μου φαίνεται ιδιαίτερα πιθανή. Το σχέδιο των μεγάλων δυνάμεων ήταν ακριβώς να καταλήξουμε στην ανταλλαγή πληθυσμών, πριν φτάσουμε στην εγκαθίδρυση του διευρυμένου Ελληνικού και του νέου Τουρκικού κράτους. Οι λόγοι ήταν γεωπολιτικοί και σχετίζονταν με το λεγόμενο "Ανατολικό Ζήτημα".

Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, ο φόβος των συμμάχων ήταν ότι εάν στα δύο αυτά νέα κράτη συνεχιζόταν η ειρηνική συνύπαρξη των χριστιανικών και μουσουλμανικών πληθυσμών, όπως συνέβαινε τους προηγούμενους αιώνες, μετά από λίγες δεκαετίες τα δύο αυτά κράτη θα ήταν δυνατόν να ξεπεράσουν τις διαφορές τους και να συνασπιστούν σε μια συμμαχία, ή ακόμη χειρότερα ομοσπονδία. Η ομοσπονδία αυτή θα κατείχε τόσο σημαντική γεωπολιτική θέση, που θα ήταν ισχυρότερη της Αγγλίας και Γαλλίας μαζί, ουσιαστικά οι μεγάλες δυνάμεις θ' αντιμετώπιζαν το φάντασμα της αναβίωσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Πράγματι, θεωρείται ότι εάν ένα και μόνο κράτος ή μόρφωμα κατείχε τα δύο σημαντικότερα σημεία εξόδου στις θερμές εμπορικές θάλασσες του κόσμου, την Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη, μαζί με την Κρήτη, την Κύπρο, τα νησιά του Αιγαίου και αυτά του Ιονίου, στην ουσία θα διαφέντευε όλη τη Μέση Ανατολή και τα πετρέλαιά της, τα Βαλκάνια και τους εμπορικούς δρόμους προς την Ευρώπη και όλη τη Μεσόγειο. Είναι άλλωστε ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι όποια αυτοκρατορία κατείχε αυτές τις περιοχές (Ρωμαϊκή, Βυζαντινή, Οθωμανική) δέσποζε στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη επί αιώνες. Οι ανάμικτοι πληθυσμοί της πρώην Βυζαντινής αυτοκρατορίας, χριστιανοί Έλληνες και εξισλαμισμένοι ελληνικοί και άλλοι πρώην χριστιανοί πληθυσμοί, οι οποίοι αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τουλάχιστον στην περιοχή της Μικρασίας, αναφέρονται συνοπτικά ως Ρωμιοί ή Ρωμιοσύνη. Αυτή η εθνική ταυτότητα έπρεπε οπωσδήποτε να καταργηθεί.

Κατά το σχεδιασμό του διαμελισμού της φθίνουσας και παρηκμασμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, λογικό ήταν να ληφθεί εκ των προτέρων μέριμνα για τη μη αναβίωσή της με άλλη μορφή. Έτσι, οι Άγγλοι αρχικά βοήθησαν την Ελλάδα, μέχρι εκείνη να κατέχει τα κομμάτια που εκείνοι ήθελαν. Στη συνέχεια, έταξαν στο Βενιζέλο εδάφη από τα Μικρασιατικά παράλια, με σκοπό να σύρουν την Ελλάδα σ' έναν πόλεμο τον οποίο δεν θα μπορούσε να κερδίσει χωρίς τη δική τους εύνοια. Ταυτόχρονα, οι σύμμαχοι Γάλλοι, άρχισαν να πριμοδοτούν τον Κεμάλ, δίνοντάς του επίσης υποσχέσεις δημιουργίας ενός ισχυρού κράτους, υπό την προϋπόθεση αυτό να είναι ευρωπαϊκά-κοσμικά προσανατολισμένο (αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που οι μεγάλες δυνάμεις ακόμη ανέχονται τη δικτατορία με κοσμικό μανδύα που διοικεί την Τουρκία και σφυρίζουν αδιάφορα σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα). Οι Ρώσοι είχαν φυσικά κάθε συμφέρον να συναινέσουν στο σχέδιο, αφού η δική τους απώτερη βούληση ήταν και είναι ακόμη η έξοδός τους στη θάλασσα της Μεσογείου, το ίδιο και οι Γερμανοί, ηττημένοι του πολέμου, αφού έτσι δεν θα έκλεινε αμετάκλητα το Ανατολικό Ζήτημα και θα τους δινόταν η ευκαιρία γρήγορα να ξεπεράσουν την ήττα, να σταθούν στα πόδια τους και να ξαναπροσπαθήσουν, όπως κι έγινε.

Έτσι, την κατάλληλη στιγμή, τα φερέφωνα των μεγάλων δυνάμεων στην Ελλάδα πήραν τις εντολές τους. Ο Βενιζέλος να προχωρήσει την εκστρατεία, ενώ ταυτόχρονα να κηρύξει εκλογές μέσα στον πόλεμο, πράγμα που θεωρείται από πολλούς αναλυτές μέγιστο πολιτικό ατόπημα, ανεξήγητο για το πολιτικό του μέγεθος. Το ότι δεν βγήκε καν βουλευτής είναι ακόμη πιο ύποπτο. Φαίνεται σαν να ήξερε τι θα επακολουθούσε και φρόντισε να βγάλει την ουρά του απ' έξω, αφού μετά θα ερχόταν ως "από μηχανής Θεός" και θα "έσωζε" την κατάσταση, θα εφάρμοζε δηλαδή την ανταλλαγή των πληθυσμών. Έτσι, από πολλούς μικρασιάτες στην καταγωγή Έλληνες, κόντρα στο ρεύμα της ιστορικής προπαγάνδας, ο Βενιζέλος θεωρείται ως προδότης κι όχι ως εθνοσωτήρας.

Οι γερμανόφιλοι κατέβηκαν στις εκλογές με το προπαγανδιστικά ψευδεπίγραφο σύνθημα "Οίκαδε", που σήμαινε με λίγα λόγια το "να γυρίσουν τα παιδιά μας σπίτια τους", ενώ είχαν εντολές να συνεχίσουν κι εκείνοι την εκστρατεία μέχρι την τελική καταστροφή. Φυσικά, δεν ξέρω κατά πόσον είναι λογικό να υποθέσουμε ότι η ηττημένη Γερμανία είχε αρκετή επιρροή και δύναμη, ώστε να αποσπάσει έναν τόσο νευραλγικό σύμμαχο όπως η Ελλάδα, από τη σφαίρα επιρροής των Αγγλογάλλων. Φαίνεται ότι κι αυτοί, ίσως και υποχρεωτικά ως ηττημένοι, έπαιξαν το παιχνίδι που είχε συμφωνηθεί, ώστε να δώσουν το αναγκαίο πρόσχημα στους Άγγλους να πουλήσουν στεγνά έναν από τους "νικητές" του Α' Π.Π.

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, ακόμη και η καταστροφή της Κύπρου εντάσσεται στο ίδιο σκεπτικό, αφού αποτελούσε τον τελευταίο θύλακα όπου ακόμη συμβίωναν ειρηνικά χριστιανοί και μουσουλμάνοι κι έπρεπε κι εκεί να υπάρξει διχοτόμησή τους. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν θιασώτης της Ελληνοτουρκικής Ομοσπονδίας και την είχε μάλιστα προτείνει επισήμως. Δεν ήταν βέβαια τυχαίο ότι προ της προδοσίας της Κύπρου ο Παπαδόπουλος έπρεπε να αντικατασταθεί από τον ηλίθιο Ιωαννίδη. Θιασώτες της ίδιας ιδέας ήταν και εκπρόσωποι της Αριστεράς, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος ("Ο ποιητής της Ρωμιοσύνης", όχι του Ελληνισμού, προσέξτε το αυτό!!).

Κατά τη δική μου (κι όχι μόνο) γνώμη, η Μικρασιατική Εκστρατεία και η επακόλουθη καταστροφή ήταν μια συμπαιγνία των μεγάλων δυνάμεων, εις βάρος του Ελληνικού και του Τουρκικού λαού (ή ορθότερα της Ρωμιοσύνης) με σκοπό το προσωρινό πάγωμα της λύσης του Ανατολικού Ζητήματος, το οποίο καμμία απ' αυτές δεν είχε τις απαιτούμενες δυνάμεις για να κερδίσει ολοκληρωτικά, συνεπώς η λύση του θα μετατίθετο για το μέλλον. Προσοχή: Ο Β' Π.Π. δεν κατάφερε ούτε κι αυτός να λύσει το Ανατολικό Ζήτημα, το οποίο παραμένει ακόμη ανοικτό. Τίποτε απ' αυτά δεν είναι άσχετο με τους πρόσφατους πολέμους στα Βαλκάνια, ούτε με τις ιστορίες των αγωγών ενέργειας, που παίζονται γύρω μας.

Δεν θα έδιναν εντολή στα ρημάδια αγγλογαλλικά πλοία να μας περιμαζέψουν απ'το λιμάνι της Σμύρνης; Μέσα στην πόλη της Σμύρνης υπήρχαν συμμαχικά προξενεία με άγγλους και γάλλους αντιπροσώπους και τα αγήματα τους,δεν θα έδιναν εντολή στους τούρκους να σταματήσουν τις βαρβαρότητες;

Δηλαδή συγνώμη, οι "πολιτισμένοι" Ευρωπαίοι απαιτούσαν τη συμμόρφωσή μας στα σχέδιά τους, προκειμένου να σταματήσουν μια σφαγή που γινόταν μπροστά στα μάτια τους; Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ, ο οποίος επέβαινε σε ένα από αυτά τα πλοία έγραψε: "Εκείνο το βράδυ αισθάνθηκα ντροπή που ήμουν Αμερικανός. Αφήσαμε μέσα σε μια νύχτα να καταστραφεί ένας πολιτισμός χιλιάδων ετών, χωρίς να κάνουμε τίποτε γι' αυτό"...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fantasmenos]

Έχω διαβάσει κι άλλη εκδοχή του ίδιου θέματος, η οποία απ' όσα γνωρίζω μου φαίνεται ιδιαίτερα πιθανή. Το σχέδιο των μεγάλων δυνάμεων ήταν ακριβώς να καταλήξουμε στην ανταλλαγή πληθυσμών, πριν φτάσουμε στην εγκαθίδρυση του διευρυμένου Ελληνικού και του νέου Τουρκικού κράτους. Οι λόγοι ήταν γεωπολιτικοί και σχετίζονταν με το λεγόμενο "Ανατολικό Ζήτημα".

Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, ο φόβος των συμμάχων ήταν ότι εάν στα δύο αυτά νέα κράτη συνεχιζόταν η ειρηνική συνύπαρξη των χριστιανικών και μουσουλμανικών πληθυσμών, όπως συνέβαινε τους προηγούμενους αιώνες, μετά από λίγες δεκαετίες τα δύο αυτά κράτη θα ήταν δυνατόν να ξεπεράσουν τις διαφορές τους και να συνασπιστούν σε μια συμμαχία, ή ακόμη χειρότερα ομοσπονδία. Η ομοσπονδία αυτή θα κατείχε τόσο σημαντική γεωπολιτική θέση, που θα ήταν ισχυρότερη της Αγγλίας και Γαλλίας μαζί, ουσιαστικά οι μεγάλες δυνάμεις θ' αντιμετώπιζαν το φάντασμα της αναβίωσης της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Πράγματι, θεωρείται ότι εάν ένα και μόνο κράτος ή μόρφωμα κατείχε τα δύο σημαντικότερα σημεία εξόδου στις θερμές εμπορικές θάλασσες του κόσμου, την Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη, μαζί με την Κρήτη, την Κύπρο, τα νησιά του Αιγαίου και αυτά του Ιονίου, στην ουσία θα διαφέντευε όλη τη Μέση Ανατολή και τα πετρέλαιά της, τα Βαλκάνια και τους εμπορικούς δρόμους προς την Ευρώπη και όλη τη Μεσόγειο. Είναι άλλωστε ιστορικά αποδεδειγμένο, ότι όποια αυτοκρατορία κατείχε αυτές τις περιοχές (Ρωμαϊκή, Βυζαντινή, Οθωμανική) δέσποζε στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη επί αιώνες. Οι ανάμικτοι πληθυσμοί της πρώην Βυζαντινής αυτοκρατορίας, χριστιανοί Έλληνες και εξισλαμισμένοι ελληνικοί και άλλοι πρώην χριστιανοί πληθυσμοί, οι οποίοι αποτελούσαν τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τουλάχιστον στην περιοχή της Μικρασίας, αναφέρονται συνοπτικά ως Ρωμιοί ή Ρωμιοσύνη. Αυτή η εθνική ταυτότητα έπρεπε οπωσδήποτε να καταργηθεί.

Κατά το σχεδιασμό του διαμελισμού της φθίνουσας και παρηκμασμένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, λογικό ήταν να ληφθεί εκ των προτέρων μέριμνα για τη μη αναβίωσή της με άλλη μορφή. Έτσι, οι Άγγλοι αρχικά βοήθησαν την Ελλάδα, μέχρι εκείνη να κατέχει τα κομμάτια που εκείνοι ήθελαν. Στη συνέχεια, έταξαν στο Βενιζέλο εδάφη από τα Μικρασιατικά παράλια, με σκοπό να σύρουν την Ελλάδα σ' έναν πόλεμο τον οποίο δεν θα μπορούσε να κερδίσει χωρίς τη δική τους εύνοια. Ταυτόχρονα, οι σύμμαχοι Γάλλοι, άρχισαν να πριμοδοτούν τον Κεμάλ, δίνοντάς του επίσης υποσχέσεις δημιουργίας ενός ισχυρού κράτους, υπό την προϋπόθεση αυτό να είναι ευρωπαϊκά-κοσμικά προσανατολισμένο (αυτός άλλωστε είναι και ο λόγος που οι μεγάλες δυνάμεις ακόμη ανέχονται τη δικτατορία με κοσμικό μανδύα που διοικεί την Τουρκία και σφυρίζουν αδιάφορα σε ό,τι αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα). Οι Ρώσοι είχαν φυσικά κάθε συμφέρον να συναινέσουν στο σχέδιο, αφού η δική τους απώτερη βούληση ήταν και είναι ακόμη η έξοδός τους στη θάλασσα της Μεσογείου, το ίδιο και οι Γερμανοί, ηττημένοι του πολέμου, αφού έτσι δεν θα έκλεινε αμετάκλητα το Ανατολικό Ζήτημα και θα τους δινόταν η ευκαιρία γρήγορα να ξεπεράσουν την ήττα, να σταθούν στα πόδια τους και να ξαναπροσπαθήσουν, όπως κι έγινε.

Έτσι, την κατάλληλη στιγμή, τα φερέφωνα των μεγάλων δυνάμεων στην Ελλάδα πήραν τις εντολές τους. Ο Βενιζέλος να προχωρήσει την εκστρατεία, ενώ ταυτόχρονα να κηρύξει εκλογές μέσα στον πόλεμο, πράγμα που θεωρείται από πολλούς αναλυτές μέγιστο πολιτικό ατόπημα, ανεξήγητο για το πολιτικό του μέγεθος. Το ότι δεν βγήκε καν βουλευτής είναι ακόμη πιο ύποπτο. Φαίνεται σαν να ήξερε τι θα επακολουθούσε και φρόντισε να βγάλει την ουρά του απ' έξω, αφού μετά θα ερχόταν ως "από μηχανής Θεός" και θα "έσωζε" την κατάσταση, θα εφάρμοζε δηλαδή την ανταλλαγή των πληθυσμών. Έτσι, από πολλούς μικρασιάτες στην καταγωγή Έλληνες, κόντρα στο ρεύμα της ιστορικής προπαγάνδας, ο Βενιζέλος θεωρείται ως προδότης κι όχι ως εθνοσωτήρας.

Οι γερμανόφιλοι κατέβηκαν στις εκλογές με το προπαγανδιστικά ψευδεπίγραφο σύνθημα "Οίκαδε", που σήμαινε με λίγα λόγια το "να γυρίσουν τα παιδιά μας σπίτια τους", ενώ είχαν εντολές να συνεχίσουν κι εκείνοι την εκστρατεία μέχρι την τελική καταστροφή. Φυσικά, δεν ξέρω κατά πόσον είναι λογικό να υποθέσουμε ότι η ηττημένη Γερμανία είχε αρκετή επιρροή και δύναμη, ώστε να αποσπάσει έναν τόσο νευραλγικό σύμμαχο όπως η Ελλάδα, από τη σφαίρα επιρροής των Αγγλογάλλων. Φαίνεται ότι κι αυτοί, ίσως και υποχρεωτικά ως ηττημένοι, έπαιξαν το παιχνίδι που είχε συμφωνηθεί, ώστε να δώσουν το αναγκαίο πρόσχημα στους Άγγλους να πουλήσουν στεγνά έναν από τους "νικητές" του Α' Π.Π.

Σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, ακόμη και η καταστροφή της Κύπρου εντάσσεται στο ίδιο σκεπτικό, αφού αποτελούσε τον τελευταίο θύλακα όπου ακόμη συμβίωναν ειρηνικά χριστιανοί και μουσουλμάνοι κι έπρεπε κι εκεί να υπάρξει διχοτόμησή τους. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Γεώργιος Παπαδόπουλος ήταν θιασώτης της Ελληνοτουρκικής Ομοσπονδίας και την είχε μάλιστα προτείνει επισήμως. Δεν ήταν βέβαια τυχαίο ότι προ της προδοσίας της Κύπρου ο Παπαδόπουλος έπρεπε να αντικατασταθεί από τον ηλίθιο Ιωαννίδη. Θιασώτες της ίδιας ιδέας ήταν και εκπρόσωποι της Αριστεράς, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης και ο ποιητής Γιάννης Ρίτσος ("Ο ποιητής της Ρωμιοσύνης", όχι του Ελληνισμού, προσέξτε το αυτό!!).

Κατά τη δική μου (κι όχι μόνο) γνώμη, η Μικρασιατική Εκστρατεία και η επακόλουθη καταστροφή ήταν μια συμπαιγνία των μεγάλων δυνάμεων, εις βάρος του Ελληνικού και του Τουρκικού λαού (ή ορθότερα της Ρωμιοσύνης) με σκοπό το προσωρινό πάγωμα της λύσης του Ανατολικού Ζητήματος, το οποίο καμμία απ' αυτές δεν είχε τις απαιτούμενες δυνάμεις για να κερδίσει ολοκληρωτικά, συνεπώς η λύση του θα μετατίθετο για το μέλλον. Προσοχή: Ο Β' Π.Π. δεν κατάφερε ούτε κι αυτός να λύσει το Ανατολικό Ζήτημα, το οποίο παραμένει ακόμη ανοικτό. Τίποτε απ' αυτά δεν είναι άσχετο με τους πρόσφατους πολέμους στα Βαλκάνια, ούτε με τις ιστορίες των αγωγών ενέργειας, που παίζονται γύρω μας.

Δηλαδή συγνώμη, οι "πολιτισμένοι" Ευρωπαίοι απαιτούσαν τη συμμόρφωσή μας στα σχέδιά τους, προκειμένου να σταματήσουν μια σφαγή που γινόταν μπροστά στα μάτια τους; Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ, ο οποίος επέβαινε σε ένα από αυτά τα πλοία έγραψε: "Εκείνο το βράδυ αισθάνθηκα ντροπή που ήμουν Αμερικανός. Αφήσαμε μέσα σε μια νύχτα να καταστραφεί ένας πολιτισμός χιλιάδων ετών, χωρίς να κάνουμε τίποτε γι' αυτό"...

Τα πολιτικά παιχνίδια σπάνια είναι αποτέλεσμα ορθολογικής σχέση με μακροχρόνιο αποτέλεσμα. Η οθωμανική αυτοκρατορία θα έπεφτε δεκαετίες πριν αν μια δύναμη υπερτερούσε των άλλων και φυσικά δεν αποτελούσε wannabe ισχυρό παίχτη. Απλώς παρατεινόταν η ζωή της επειδή δεν τα έβρισκαν οι Ρώσοι με τους Άγγλους. Επίσης υπερεκτιμούμε τις δυνατότητες μερικών υπερδυνάμεων να χαράζουν την ιστορία. Οι Άγγλοι δεν γνώριζαν αν θα κερδίσουν τον WWI, δεν γνώριζαν ότι θα ξεσπούσε τόσο ισχυρό αντιστασιακό κίνημα στον πυρήνα της Τουρκίας κτλ.

Οι Έλληνες από το 1910 με την άνοδο του Βενιζέλου έβαλαν σκοπό να επεκταθούν όσο μπορούσαν περισσότερο και να υλοποιήσουν την Μεγάλη Ιδέα, τα κατάφεραν πολύ καλά στους Βαλκανικούς, τα κατάφεραν πολύ καλά στον WWI και τα κατάφεραν πολύ καλά στην αρχή της Μικρασιατικής Εκστρατείας. Βρήκαν δηλαδή πρόσφορο έδαφος. Όλα τα κατάφεραν με πολύ καλές συμμαχίες (Η Ελλάδα είχε την τύχη να βρίσκεται πάντα στην νικήτρια συμμαχία εκείνη την περίοδο). Ε, στο τέλος δεν είχε την δυνατότητα να διατηρήσει σταθερές αυτές τις συμμαχίες και ηττήθηκε, λογικό και αναμενόμενο

Στον πόλεμο του 1897 οι Έλληνες κατηγορούσαν τους ξένους ότι δεν τους εμπόδισαν να ξεκινήσουν τον πόλεμο (!) χαρακτηρίζοντας τον εαυτό τους σαν μικρό παιδί που δεν ξέρει πιο είναι το σωστό. Έτσι ο μπαμπάς ξένος έπρεπε να ραπίσει το παιδί και να το εμποδίσει να πάει σε ένα πόλεμο χαμένο εξ αρχής. Μετά βρήκαμε άλλη δικαιολογία οι ξένοι θέλουν να μας αφανίσουν. Δεν χρειάζεται μην προσπαθούμε να βρούμε δικαιολογίες σε τραγικά σφάλματα τα οποία έκαναν οι πολιτικές ηγεσίες στην Κύπρο και την Μικρά Ασία σαν αποτέλεσμα των ξένων. Και τα δύο ήταν λανθασμένες ενέργειες, στη μία περίπτωση του Βενιζέλου και αργότερα των φιλοβασιλικών και στην άλλη περίπτωση ήταν λάθος της Χούντας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.