Τι θα συνέβαινε στην ανθρωπότητα αν μάθαινε την "αλήθεια" + οι θεωρίες μας για τον κόσμο

[Πουπουλίνα]

Ετσι ειναι.Ανικητη η βλακεια.

 

[ilias90]

Δυστυχώς, ότι και αν αποδειχθεί, όσο επιστημονικά και αν αποδειχθεί, ελάχιστα θα αλλάξει ο κόσμος μας. Οι περισσότεροι θα αμφισβητήσουν τα αποτελέσματα, θα πουν ότι είναι προπαγάνδα του "συστήματος" και της "νέας τάξης" ή συμπεράσματα του σατανά. Έτσι οι κάτοικοι της Γης θα συνεχίσουν απτόητοι να πολεμούν, να σκοτώνουν και να σκοτώνονται για το ποιανού η ποδοσφαιρική ομάδα ή ο θεός (το ίδιο είναι για πολλούς) είναι καλύτερος. Φτάσαμε στον 21ο αιώνα και παρά τις επιστημονικές αποδείξεις, ακόμα υπάρχουν πάρα πολλά άτομα που πιστεύουν σε μαγείες, γρουσουζιές, ματιάσματα, θαύματα, ξόρκια, ζώδια, ψευδοϊατρικές, εικόνες που δακρύζουν. Να σκεφτούμε πόσοι άνθρωποι στη Γη δεν δέχονται τη θεωρία της εξέλιξης, πόσοι πιστεύουν (και επιμένουν) ότι η Γη είναι επίπεδη, πόσοι αμφισβητούν ότι ο άνθρωπος πάτησε στη Σελήνη, πόσοι αρνούνται ότι υπάρχει κλιματική αλλαγή. Ας αναλογιστούμε πόσοι χωρίζουν τους ανθρώπους και συμπαθούν ή μισούν με κριτήριο το χρώμα και τη "φυλή". Καμιά επιστημονική ανακάλυψη δεν θα μπορούσε να αφαιρέσει τις παρωπίδες από τους φανατικούς κάθε είδους.

Υ.Γ. Καληνύχτα Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.

View attachment 143875​

Χαρακτηριστικό δείγμα ατόμου-προϊόν της εποχής μας που δεν μπορεί να δει τα πράγματα με καμία άλλη οπτική πέρα από τη θετικιστική και θεωρεί ότι αυτή και μόνο αυτή είναι η σωστή, ότι δεν υπήρχε καμία σοφία στον αρχαίο άνθρωπο, ότι οι μύθοι είναι παλαβομάρες κοκ... Αυτά τα άτομα δεν μπορούν να καταλάβουν ότι υπακούν σε έναν αρχέγονο νόμο του ανθρώπου, που είναι η ανάγκη για πίστη σε κάτι ανώτερο και είναι σύμφυτη με το είδος μας. Απλώς αντικατέστησαν τον Θεό με την «πρόοδο» και την «εξέλιξη».
Εμάς λένε ταλιμπάν, αλλά δεν νομίζω να έχει υπάρξει είδος ανθρώπου με μεγαλύτερη αγάπη για της παρωπίδες και τη μονόπλευρη οπτική των πραγμάτων από τον άθεο υλιστή.

 

[paskmak]

Χαρακτηριστικό δείγμα ατόμου-προϊόν της εποχής μας που δεν μπορεί να δει τα πράγματα με καμία άλλη οπτική πέρα από τη θετικιστική και θεωρεί ότι αυτή και μόνο αυτή είναι η σωστή, ότι δεν υπήρχε καμία σοφία στον αρχαίο άνθρωπο, ότι οι μύθοι είναι παλαβομάρες κοκ... Αυτά τα άτομα δεν μπορούν να καταλάβουν ότι υπακούν σε έναν αρχέγονο νόμο του ανθρώπου, που είναι η ανάγκη για πίστη σε κάτι ανώτερο και είναι σύμφυτη με το είδος μας. Απλώς αντικατέστησαν τον Θεό με την «πρόοδο» και την «εξέλιξη».
Εμάς λένε ταλιμπάν, αλλά δεν νομίζω να έχει υπάρξει είδος ανθρώπου με μεγαλύτερη αγάπη για της παρωπίδες και τη μονόπλευρη οπτική των πραγμάτων από τον άθεο υλιστή.

Θεωρούν τις ανθρωπιστικές επιστήμες ως ανιαρές, την φιλοσοφία και θεολογία ως θεωρίες γι αγρίους , και χρησιμοποιούν την επιστήμη μόνο ο για την παραγωγη πλούτου.


Γι αυτό κατέληξαν οι κοινωνίες αυτές να είναι πλούσιες αλλά πρώτες στην εμφάνιση κατάθλιψης, ενώ κάποια άτομα, που ζουν σ αυτες, όταν ξαναερχονται σ επαφή με την αρχέγονη και έμφυτη τάση του ανθρώπου για το θείο και για το ότι έχει να κάνει με το πνεύμα, αφήνουν μούσια και περιτεμνονται ή ξεκινάνε ταξίδια στις Ινδίες( ο στραβός πάντα στραβά θ αρμενίζει).


Το αστείο είναι ότι κατι τέτοια φαινόμενα και θεωριεσ θέλουν να τα επιβάλλουν και στην Ελλάδα, μια χώρα μητέρα του πνεύματος και της θρησκείας.

 

[Valder]

Εντωμεταξυ τον Δαρβίνο τον επικαλούνται οι της Αριστερής Ατραπου μη γνωρίζοντας πως αρχικά δεν ηθελε να ασχοληθει με το θέμα των μεταλλάξεων (γιατι περι αυτού πρόκειται και όχι της εξέλιξης, άλλο μετάλλαξη και άλλο εξέλιξη, ουσιαστικά μετάλλαξη = κοινός πρόγονος ανθρώπων και πιθήκων, όχι πίθηκος ---> άνθρωπος) και ότι ήταν σφόδρα ένθεος, βλ και επαφές με τον Asa Grey και το Natural Theology.

Μαλθουσιανοί και Χαξλευανοί είναι, όχι Δαρβινιστές.

 

[ilias90]

Θεωρούν τις ανθρωπιστικές επιστήμες ως ανιαρές, την φιλοσοφία και θεολογία ως θεωρίες γι αγρίους , και χρησιμοποιούν την επιστήμη μόνο ο για την παραγωγη πλούτου.

Κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες είναι η αλήθεια ότι έχουν δώσει πολλές λαβές για να βάλλονται. Όλη αυτή η ταυτοτική παράνοια που ζούμε σήμερα από αυτές ξεκίνησε. Παρόλα αυτά, είναι πάρα πολύ χρήσιμες και μπορούν να εξηγήσουν πολλά για την ανθρώπινη συμπεριφορά, αν δεν χρησιμοποιούνται σαν εργαλεία προπαγάνδας. Όπως και να έχει οι των θετικών επιστημών μας σνομπάρουν εμάς και αυτό δεν με χαλάει. Το να τα βάζουν, όμως, με τη φιλοσοφία το θεωρώ ύβρι προς τον ίδιο τον άνθρωπο. Δεν κατανοούν ότι ούτε αυτή η λογική που λιβανίζουν 24/7 χωρίς να γνωρίζουν απαραίτητα για τι πράγμα μιλάνε (όπως ακριβώς όταν λένε «επιστήμη» γενικά και αόριστα) θα υπήρχε χωρίς τη φιλοσοφία.

Γι αυτό κατέληξαν οι κοινωνίες αυτές να είναι πλούσιες αλλά πρώτες στην εμφάνιση κατάθλιψης, ενώ κάποια άτομα, που ζουν σ αυτες, όταν ξαναερχονται σ επαφή με την αρχέγονη και έμφυτη τάση του ανθρώπου για το θείο και για το ότι έχει να κάνει με το πνεύμα, αφήνουν μούσια και περιτεμνονται ή ξεκινάνε ταξίδια στις Ινδίες( ο στραβός πάντα στραβά θ αρμενίζει).

Ε ναι, κάτι χάνεις κάτι κερδίζεις στη ζωή, ο νόμος της ισορροπίας σε πλήρη ισχύ. Διάλεξες (σαν δύση) να ζεις πολύ καλύτερα, πέτυχες σπουδαία πράγματα στο υλικό πεδίο, αλλά αυτό προφανώς θα είχε επίδραση κάπου αλλού και αυτό το κάπου αλλού ήταν ο συλλογικός ψυχισμός. Απαρνήθηκες τη «μαγεία», τον «μύθο» και τον Θεό, αγνοώντας ότι αυτά τα πράγματα επιτελούν συγκεκριμένους ρόλους στο συλλογικό ασυνείδητο κάθε φυλής, αλλά και της ίδιας της ανθρωπότητας και -σχεδόν κυριολεκτικά- έχασες την ψυχή σου.

Το αστείο είναι ότι κατι τέτοια φαινόμενα και θεωριεσ θέλουν να τα επιβάλλουν και στην Ελλάδα, μια χώρα μητέρα του πνεύματος και της θρησκείας.

Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αυτά τα πράγματα ξεπηδάνε πάλι γιατί είναι ορμέμφυτα. Γιατρός είσαι, θα διαπίστωσες πολύ καλύτερα από εμένα τη θρησκευτική ευλάβεια με την οποία ανέφεραν τη λέξη «επιστήμη» όταν μιλούσαν για τον κόβιντ. Το επάγγελμά σου είναι ο ιερέας της εποχής μας για τον κόσμο, με την έννοια ότι σου έχει απόλυτη εμπιστοσύνη.
Ελπίζω να πιάνεις πως το γράφω, δεν κάνω κάποια σύγκριση μεταξύ ιερέων και γιατρών, απλώς επισημαίνω τον τρόπο με τον οποίο γίνονται αντιληπτοί από το ευρύ κοινό, ότι υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μοτίβο που αναδύεται πάντα, απλά με διαφορετικό τρόπο ανά εποχή.

 

[Piskantrila]

Πιστευω οτι οταν κανεις ανθρωπος καταλαβει και εννοησει τι πραγματικα συμβαινει, μενει ενεος. Και του πεφτει και το σαγονι κατω στο πατωμα. Αν δηλ οι περισσοτεροι ανθρωποι καταλαβαιναν τι συμβαινει πισω απο την πλατη τους, τοτε θα ερχοταν αμεσως το τελος μας. Ειναι θεμα αντιληψης της συνειδησης. Το ιδιο πιστευω οτι συμβαινει και με τον θανατο, μολις εννοησουμε καποια πραγματα, "φευγουμε"! Δεν υπαρχει μετα πολυτελεια για κουβεντες πολλες πολλες.

 

[adams33]

Πώς μπορούμε να μιλάμε για αντικειμενική αλήθεια σε κάτι που δεν μπορεί να αποδειχτεί ούτε και επιστημονικά;

Ίσως αυτή να είναι άλλη μια αλήθεια που η ανθρώπινη ύπαρξη δεν αντέχει ,πως τίποτα δεν θα άλλαζε, ακόμη κι αν τη μαθαίναμε.

Υπάρχει πράγματι η άποψη ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος δεν μπορεί να αντέξει την απόλυτη αλήθεια, επειδή είναι φτιαγμένος για να επιβιώνει, όχι για να γνωρίζει τα πάντα.
Είμαστε κατασκευασμένοι έτσι ώστε το μυαλό να κρατά το άγνωστο, τον φόβο, γιατί αυτό είναι το ένστικτό του,η αποστολή του , να κρατά το σώμα σε εγρήγορση, να αποφεύγει τον κίνδυνο.
Άλλωστε, ένα μεγάλο ποσοστό των σκέψεων μας είναι αρνητικό .

Ο εγκέφαλος δεν είναι προγραμματισμένος να κρατά τη χαρά, τη γαλήνη ή την ευτυχία, γιατί αυτά δεν τον κρατούν σε επαγρύπνηση.


Αν υποθέσουμε πως η ανθρωπότητα μάθαινε την απόλυτη" αλήθεια" , είτε μεταφυσική είτε καθαρά υλιστική , η επίδραση θα ήταν τεράστια, αλλά όχι ομοιόμορφη.
Κάποιοι θα λυτρώνονταν, γιατί θα ένιωθαν επιβεβαίωση, το άγνωστο θα γινόταν γνώριμο.
Άλλοι θα κατέρρεαν, γιατί η νέα αλήθεια θα ανέτρεπε όλο το αξιακό τους σύστημα, τις βεβαιότητές τους, τα νοήματα, τους φόβους και τις ελπίδες τους.

Οι περισσότεροι, όμως, θα προσαρμόζονταν. Ο άνθρωπος είναι το πιο προσαρμοστικό πλάσμα που γνωρίζουμε.

Όπως η επιστήμη αφομοίωσε το γεγονός ότι η Γη δεν είναι το κέντρο του σύμπαντος, έτσι και η συνείδηση θα έβρισκε νέους τρόπους να νοηματοδοτήσει την ύπαρξή της.
Η αντοχή μας είναι εξελικτική και ψυχική, θα αντέχαμε .Ίσως με συλλογικό σοκ, αλλά και με μια νέα εποχή συνείδησης.
Δεν είμαστε μηχανές ,είμαστε πλάσματα προσαρμογής -επιβίωσης .


Το πιο δύσκολο, βέβαια, θα ήταν να υπήρχε τρόπος να αποδειχθεί ότι υπάρχει Θεός, πνευματικός κόσμος ή κάποια ανώτερη διάσταση.
Τότε θα ζούσαμε μια κοσμολογική επανάσταση.
Οι θρησκείες θα άλλαζαν ριζικά ,ίσως θα ενοποιούνταν, ίσως θα διαλύονταν.
Η έννοια του “καλού” και του “κακού” θα αποκτούσε απόλυτη διάσταση. Πολλοί θα βίωναν έκσταση, άλλοι τρόμο.
Τρομο κυρίως , ακριβός ίδιο με αυτό που νιώθουν τώρα οσοι δεν πιστεύουν και κατευθείαν εκφράζουν μισος-επίθεση σε οποιο μιλα για το αντίθετο ..(επίθεσης σε κατι που νιώθουν απειλή )
Και αναπόφευκτα, θα ξανακούγαμε το ίδιο ερώτημα:

"Ακόμα και αν υπάρχει Θεος ,γιατί επιτρέπει τον πονο ;"

Φαυλος κύκλος

Μη γνωρίζοντας οτι μέσα από τον πονο υπάρχει η αναγέννηση-Ανάσταση

Το φιλοσοφικό ζήτημα δεν θα έκλεινε θα ξανα αναζωπύρωνε ...οπως και τώρα ,σε ακόμα ένα ιδιο θέμα με όλα τα υπόλοιπα .
Καμια διαφορά απόψεων .
Καμία αντίληψη -ενσυναίσθηση για μερική αποδοχή ανύπαρκτη ανθρώπινης τελειότητας ως προς κατι ανώτερο , αρα και ουσιαστικό διάλογο εξέλιξης

Το να πιστεύει κάποιος ότι υπάρχει κάτι ανώτερο, που όμως δεν αποδεικνύεται επιστημονικά, δεν είναι σκοταδισμός.
Σκοταδισμός είναι η άρνηση του διαλόγου και της αμφιβολίας.
Μια ξεκάθαρη προβολή απο οσους υποστηρίζουν τον σκοταδισμο .

Αντίθετα, η πίστη σε κάτι ανώτερο, όταν συνοδεύεται από ταπεινότητα και αποδοχή της άγνοιας, είναι φιλοσοφική στάση.
Και το να αρνείσαι οτιδήποτε δεν αποδεικνύεται, είναι εξίσου δόγμα , απλώς διαφορετικού τύπου.

Ίσως, τελικά, η αλήθεια ,όποια κι αν είναι , να μην έχει τόση σημασία, όσο το πώς μπορούμε να την αντέξουμε.
Και ακόμη περισσότερο, πώς συνεχίζουμε να αγαπάμε, να δημιουργούμε και να αναζητούμε, μέσα σ’ αυτήν.

Και μια επιστημονική προσέγγιση που αποδεικνύει την ανικανότητα για να μην μιλάμε μονο φιλοσοφικά ..

Η ικανότητα για αλήθεια -αποδοχή προϋποθέτει ενεργή λειτουργία εγκεφαλικών περιοχών που σχετίζονται με την ενσυναίσθηση, την αυτορρύθμιση και την αποδοχή του άλλου (π.χ. προμετωπιαίος φλοιός, πρόσθια έλικα του προσαγωγίου και νησίδα).
Οι ίδιες αυτές περιοχές εμπλέκονται και στη γνωσιακή ευελιξία, δηλαδή στην ικανότητα του εγκεφάλου να αποδέχεται νέες πληροφορίες που έρχονται σε σύγκρουση με προ υπάρχουσες πεποιθήσεις.

Επομένως, ένα άτομο που είναι ανίκανο για αποδοχή (εφόσον η ¨αλήθεια ¨είναι υποκειμενική σε κατι άυλο ) άρα και για ενσυναίσθηση και αποδοχή του άλλου , παρουσιάζει μειωμένη νευρολογική ικανότητα να δεχθεί νέα, απρόσμενη ή δύσκολη αλήθεια.