Τι να μην λες σε κάποιον που αντιμετωπίζει αγχώδη διαταραχή ή κατάθλιψη !!!

[Ερινύς]

Το πένθος είναι μία ξεχωριστή και ιδιάζουσα μορφή κατάθλιψης αλλά από ένα σημείο και μετά το άτομο αντιμετωπίζεται σαν καταθλιπτικό.
(Δεν θυμάμαι τώρα τα κριτήρια του DSM-V αλλά θυμάμαι που το διάβαζα όταν έκανα ψυχιατρική).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[BLUE SEA]

ποσο χρονων ησουν οταν εχασες γονιο?

μετα απο θανατους το πενθος δεν χαρακτηριζεται σαν κλινικη καταθλιψη, εχεις λογο να πενθεις, ειναι υγειες.

39. Πριν 9 μήνες πέθανε ο πατέρας μου. Η απώλειά του είναι δυσαναπλήρωτη, απλώς από ένα σημείο και μετά άρχισα να αποδέχομαι το δυσάρεστο γεγονός.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Happily.Motionless]

Ξερετε .... Η καταθλιψη ειναι πολυ συνηθες φαινομαι.... Ντρεπομαι που το λεω.. Αλλα και εγω το εχω.

Ειναι λιγο απιθανο να εχει καποιος καταθλιψη αν ολα ειναι καλα στην ζωη του, ειρηνη ( καποιοι ισως το πουν)

Οχι δεν ειναι... Προσωπικα ... Ειναι πονος. Καφε μερα, καθε ωρα.... Νιωθω εναν πονο γενικα στο στηθος και παντα θελω να κλαψω αυθορμητα.... Εκτος του οτι εχω αγχωδεις διαταραχη, εχει οδηγησει σε καταθλιψη.... Και αυτο που λεει καποιος οτι μεινε με οικογενεια και φιλους.... Η οικογενεια δεν βοηθαει παντα, καθοτι πολλοι θα σου πουν αυτα που δεν πρεπει να σου πουν.

Ομως, ειναι πολυ δυσκολη η καταθλιψη ακομα και αν εχεις ανθρωπους που πραγματικα σε βοηθουν. Ειναι προσωπικο θεμα. Και σε ψυχολογο που πηγα αμεσως φαρμακα. Ουτε καν συζητηση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stitchpunk]

Ξερετε .... Η καταθλιψη ειναι πολυ συνηθες φαινομαι.... Ντρεπομαι που το λεω.. Αλλα και εγω το εχω.

Ειναι λιγο απιθανο να εχει καποιος καταθλιψη αν ολα ειναι καλα στην ζωη του, ειρηνη ( καποιοι ισως το πουν)

Οχι δεν ειναι... Προσωπικα ... Ειναι πονος. Καφε μερα, καθε ωρα.... Νιωθω εναν πονο γενικα στο στηθος και παντα θελω να κλαψω αυθορμητα.... Εκτος του οτι εχω αγχωδεις διαταραχη, εχει οδηγησει σε καταθλιψη.... Και αυτο που λεει καποιος οτι μεινε με οικογενεια και φιλους.... Η οικογενεια δεν βοηθαει παντα, καθοτι πολλοι θα σου πουν αυτα που δεν πρεπει να σου πουν.

Ομως, ειναι πολυ δυσκολη η καταθλιψη ακομα και αν εχεις ανθρωπους που πραγματικα σε βοηθουν. Ειναι προσωπικο θεμα. Και σε ψυχολογο που πηγα αμεσως φαρμακα. Ουτε καν συζητηση.

Να μην ντρεπεσαι καθόλου να το λες. Όταν το λες κάνεις ένα πρώτο βήμα και ζητας βοήθεια. Και μπορεί να δωσεις θάρρος και σε άλλα παιδιά να μιλησουν για το πρόβλημα τους. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα καταφερεις κάτι κρυβοντας το κάτω απ'το χαλί.
Το δεύτερο που λες είναι ένα misconception για την κατάθλιψη γιατί μπορεί να επιδεινωνεται με τα προβλήματα της ζωής, όμως η αιτία δεν είναι εκεί.
Η οικογένεια σε τέτοιες περιπτώσεις καλό θα είναι να πάρει συμβουλές από ειδικό στο πως να φερθει. Και θα σου πρότεινα να επισκεφθεις κάποιον άλλο ψυχολογο μέχρι να βρεις κάποιον που να σου κάνει. Γιατί ο καθένας προσεγγίζει διαφορετικά το θέμα. Εξάλλου δεν είναι δουλειά του ψυχολογου να σου δώσει φάρμακα. Δεν έχουν καν τις γνώσεις για να το κάνουν αυτό. Ωστόσο, ακόμη και να χρειαστεί να πάρεις κάποια αγωγή, μην το θεωρείς κακό. Όταν έχουμε βηχα παίρνουμε αντιβηχικό, ε, το ίδιο είναι κι εδώ. Στη χημεία του εγκεφάλου παρεμβαινουν και διορθωνουν το πρόβλημα. Ας μην έχουμε ταμπου σε τέτοια θέματα. Αν εσύ η ίδια δεν αποδεχτεις ότι ναι, είναι θέμα υγείας και πρέπει να το αντιμετωπισω όπως όλα τα θέματα υγείας, μην περιμενεις από τους γύρω σου να κάνουν κάτι καλύτερο. Εξάλλου όπως είπες κι εσύ είναι εσωτερικό το θέμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Happily.Motionless]

Χελιουμ,

Ο ψυχολογος που πηγα ηταν ενας απο πολλους αλλους .... Εχεις δικιο το οτι δεν πρεπει να φοβαμαι την αγωγη γιατι ειναι η ψυχικη υγεια.... Απλα με ξενερωσε το γεγονος οτι τελικα ειμαι σχεδον σιγουρα εξαρτημενη πλεον απο χαπια για να με κανουν καλα.... Ειναι και λιγο το ιδεολογικο μπροστα.... Αλλα ενταξει τα εχω ηδη παρει τα χαπια απλα δεν τα εχω χρησιμοποιησει .... Βεβαια... Αγχωδεις διαταραχη ειχα παντα, απλα με τις πανελληνιες, με το σοκ των αποτελεσματων, και το οτι δεν καταφερα να περασω εκει που ηθελα , συν αλλα ενδοοικογεειακα προβληματα, αρχισε να με αποπερνει. Ξερεις τι ειναι να βλεπςις την απογοητευση γραμμενη στο προσωπο των γονιων σου που πασχιζουν? Ειναι μερικες φορες σαν να τους ακουω να με σκυλοβριζουν που δεν καταφερα τιποτα....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stitchpunk]

Αυτή η νοοτροπία ότι αν δεν μπεις στο Πανεπιστήμιο ή στη σχολή που θέλεις, τελείωσαν όλα, πραγματικά καταστρέφει τα παιδιά και δεν είναι και αλήθεια. Το εκπαιδευτικό σύστημα έχει πρόβλημα, όχι εσύ. Επίσης το ότι δεν περασες εκεί που ηθελες, δεν σημαίνει ότι δεν καταφερες τίποτα, ούτε σημαίνει ότι δεν θα καταφερεις. Αυτά είναι όλα θέματα που ένας καλός ψυχολόγος μπορεί να σου λύσει. Αρκεί να είσαι διατεθημενη να δεχτεις κάποια πράγματα. Και ξαναλεω οι γονείς πρέπει να πάνε σε ψυχολογο να τους κατευθυνει. Γιατί μεγάλο μέρος των συναισθημάτων σου οφείλεται στη λάθος συμπεριφορά τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[methexys]

Χελιουμ,

Ο ψυχολογος που πηγα ηταν ενας απο πολλους αλλους .... Εχεις δικιο το οτι δεν πρεπει να φοβαμαι την αγωγη γιατι ειναι η ψυχικη υγεια.... Απλα με ξενερωσε το γεγονος οτι τελικα ειμαι σχεδον σιγουρα εξαρτημενη πλεον απο χαπια για να με κανουν καλα.... Ειναι και λιγο το ιδεολογικο μπροστα.... Αλλα ενταξει τα εχω ηδη παρει τα χαπια απλα δεν τα εχω χρησιμοποιησει .... Βεβαια... Αγχωδεις διαταραχη ειχα παντα, απλα με τις πανελληνιες, με το σοκ των αποτελεσματων, και το οτι δεν καταφερα να περασω εκει που ηθελα , συν αλλα ενδοοικογεειακα προβληματα, αρχισε να με αποπερνει. Ξερεις τι ειναι να βλεπςις την απογοητευση γραμμενη στο προσωπο των γονιων σου που πασχιζουν? Ειναι μερικες φορες σαν να τους ακουω να με σκυλοβριζουν που δεν καταφερα τιποτα....

Κάτι άλλο που βοηθάει πολύ σε τέτοια προβλήματα που επηρεάζουν όλη την οικογένεια ή που δεν ξέρει η υπόλοιπη οικογένεια πως να αντιμετωπίσει, είναι οι οικογενειακές συνεδρίες... Ψαξτο λίγο και αυτό αν θες. Φαίνεται κάπως αλλά θα έχεις την ευκαιρία να μιλήσεις ειλικρινά στους γονείς σου και να σε ακούσουν και επίσης να τους κάνει κάποια πράγματα πιο ξεκάθαρα ο ψυχολόγος.
Πάντως τώρα τελευταία έχει τύχει να αναφερθεί το θέμα του ψυχολόγου σε συζητήσεις που είχα με διαφορα άτομα και βλέπω ότι ακόμα υπάρχει μεγάλο στιγμα δυστυχώς... Δεν ανοίγομαι καν για τα δικά μου σχετικά θέματα σε κοντινά πρόσωπα γιατί δεν θέλω να ακούσω σχόλια γεμάτα άγνοια. Αν και κανονικα θα έπρεπε tbh να μιλάμε όλοι γι’αυτα και να κάνουμε την φροντίδα της ψυχικής υγείας κάτι πιο σύνηθες και να μην το αμελούμε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Happily.Motionless]

Θα το ψαξω... Αν και δεν νομιζω να γινει κατι... Γονεις χωρισμενοι και οχι σε καλες σχεσεις πλεον μεταξυ τους... Αλλα τελωσπαντων θα προσπαθησω α τους πεισω να κανουμε κατι.... Ειναι και ο μικρος στην μεση και ετσι ισως τους ωθησω να κανουμε κατι για να μην συμβει το ιδιο με τον αδερφο μου οταν ( και αν ) δωσει πανελληνιες ....

Καταθλιψη ομως πιστευω οτι ειχα απο πολυ μικρη .... Φανταστειτε οτι ημουν 7 χρονων οταν οι γονεις μου χωρισαν και το εμαθα ασχημα..... Ε με παρακολουθησε ψυχολογος για καποιο διαστημα βεβαια ... Σε βαθμο που καθε φορε εφευγα κλαιγοντας.... Βαριομουν κι λιγο να παω... Ε ενταξει ...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Em_polla_zitas]

Εμενα το αγορι μου εχει αγχωδη διαταραχη! Εκδηλωθηκε πρωτη φορα οταν ηταν 18 πριν 10 χρονια δλδ... Στην αρχη ειχε κρισεις πανικου αλλα οχι πολυ συχνα! Δεν μπορουσε ευκολα να ταξιδεψει! του στερησε καταστασεις και ευκαιριες αλλα οχι σε υπερβολικο βαθμο! πριν απο 4 χρονια ειχε μια σχεση και η τυπισσα τον κατεστρεψε στο θεμα αγχος! δεν μπορουσε καν ν βγει απο το σπιτι! εχει παει κατα καιρους σε ψυχολογους και σε ψυχιατρο! αλλά κάθε μέρα ζει στο αγχος! ειναι πολυ καλυτερα απο πριν 2 χρονια αλλά χειρότερα από όταν ξεκινησε! Δε ξερω πως μπορω να τον βοηθησω! τον στηριζω ειμαι διπλα του δεν τον κανω σε καμια περιπτωση να αισθανεται ασχημα για αυτο! αλλά δε ξερω τι αλλο μπορω να κανω για να μην το εχει σχεδον καθε μερα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πάνθηρας!]

Το 2011-2012 ειχα και εγω κάποιες αγχώδεις φάσεις. Αλλα δεν πηγα ποτέ σε ψυχολογο. Σε κάποια φάση με κοιταξα στον καθρεφτη και σκέφτηκα πας καλα; δεν τρέχει τιποτα. Οποτε με την διαδικασια της αυθυποβολης τελειωσε το οτιδήποτε.


Ναι αν κινδυνευα να μπω στη φυλακή ή αν ημουν αρρωστος μπορει και να αρχιζα να νιώθω κατάθλιψη αλλα και πάλι δεν σε βοηθάει σε τιποτα να αρχισεις να νιώθεις καταθλιψη πρέπει να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα οποτε δινεις στον εαυτο σου την εντολή να μην μπει σε αυτή τη παγιδα. Εισαι νεος και μπορεις να κανεις το οτιδήποτε. Οσο εισαι νέος γιατι έχεις δυνάμεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[methexys]

Εμενα το αγορι μου εχει αγχωδη διαταραχη! Εκδηλωθηκε πρωτη φορα οταν ηταν 18 πριν 10 χρονια δλδ... Στην αρχη ειχε κρισεις πανικου αλλα οχι πολυ συχνα! Δεν μπορουσε ευκολα να ταξιδεψει! του στερησε καταστασεις και ευκαιριες αλλα οχι σε υπερβολικο βαθμο! πριν απο 4 χρονια ειχε μια σχεση και η τυπισσα τον κατεστρεψε στο θεμα αγχος! δεν μπορουσε καν ν βγει απο το σπιτι! εχει παει κατα καιρους σε ψυχολογους και σε ψυχιατρο! αλλά κάθε μέρα ζει στο αγχος! ειναι πολυ καλυτερα απο πριν 2 χρονια αλλά χειρότερα από όταν ξεκινησε! Δε ξερω πως μπορω να τον βοηθησω! τον στηριζω ειμαι διπλα του δεν τον κανω σε καμια περιπτωση να αισθανεται ασχημα για αυτο! αλλά δε ξερω τι αλλο μπορω να κανω για να μην το εχει σχεδον καθε μερα!

Σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει απλά να δεχτείς ότι δεν μπορείς να κανεις κάτι. Μην περιμενεις ότι η αγάπη σου θα τον γιατρέψει μαγικά. Μπορεί να μην βελτιωθεί η κατάσταση του (ή ακόμα και να γίνει χειρότερη,ποτε δεν ξερεις). Εσυ απλά προσπάθησε να είσαι εκεί γι’αυτον και πες του ότι μπορεί να σου μιλάει για ο,τι θέλει. Αλλά από εκεί και πέρα μην ταλαιπωρείς τον εαυτό σου και νιώθεις ότι δεν κανεις εσυ κάτι σωστά.

Το 2011-2012 ειχα και εγω κάποιες αγχώδεις φάσεις. Αλλα δεν πηγα ποτέ σε ψυχολογο. Σε κάποια φάση με κοιταξα στον καθρεφτη και σκέφτηκα πας καλα; δεν τρέχει τιποτα. Οποτε με την διαδικασια της αυθυποβολης τελειωσε το οτιδήποτε.


Ναι αν κινδυνευα να μπω στη φυλακή ή αν ημουν αρρωστος μπορει και να αρχιζα να νιώθω κατάθλιψη αλλα και πάλι δεν σε βοηθάει σε τιποτα να αρχισεις να νιώθεις καταθλιψη πρέπει να αντιμετωπίσεις το πρόβλημα οποτε δινεις στον εαυτο σου την εντολή να μην μπει σε αυτή τη παγιδα. Εισαι νεος και μπορεις να κανεις το οτιδήποτε. Οσο εισαι νέος γιατι έχεις δυνάμεις.

Οι ψυχικές ασθένειες δεν είναι τόσο απλές ώστε να αντιμετωπιστούν με την αυθυποβολή. Άλλο να περάσεις μια άσχημη φάση και μετά να «ξυπνήσεις» και να καταλάβεις ότι πρέπει να πάρεις αλλιως το πράγμα, και άλλο να μην μπορείς να το ελέγξεις αυτό που σου συμβαίνει. Για κάποιο λόγο υπάρχουν οι ψυχολόγοι και τα φάρμακα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πάνθηρας!]

Bλέπεις ανθρώπους να μην έχουν τιποτα και να αγωνιζονται καθημερινα κατω από πραγματικά δυσκολες καταστασεις. Και βλέπεις και άλλους που τα έχουν όλα και σου λένε έχω καταθλιψη. Κανενα φάρμακο δεν προκειται να αλλαξει τον τροπο που σκέφτεσαι όλα είναι στο μυαλο μας.


Η περιπτωση αλλαζει μονο στο αν κάποιος εχει ψυχιατρική πάθηση πχ σχιζοφρενεια κτλπ. ειδάλλως είμαι της άποψης ότι σε τέτοιες περιπτώσεις εσυ μπορεις να γινεις ο γιατρος του εαυτου σου.


Βλεπω πολλους ανθρώπους να παραπονιούνται καθημερινα αλλα ταυτόχρονα έχουν υιοθετησει παθητική στάση φοβούνται τις συνέπειες και δεν κάνουν τιποτα για να αλλάξουν μια κατάσταση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[methexys]

Εγώ γενικά δεν συμφωνώ με τη λογική ότι «τα παιδάκια στην Αφρική δεν έχουν να φάνε και εσυ παραπονιέσαι». Υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά υποφέρουν από κατάθλιψη, γιατί η κατάθλιψη δεν είναι απλά λύπη, υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να σηκωθούν από το κρεβάτι και δεν μπορούν να βγουν από το σπίτι. Προφανώς και χρειάζεται ψυχολογική υποστήριξη. Πάντα θα υπάρχει κάποιος που περνάει χειρότερα από εμάς. Αυτό δεν σημαινει ότι δεν μπορούμε να νιώθουμε εμεις οι ίδιοι δυσαρεστημένοι ή στεναχωρημένοι για τους x,y λόγους, ή να ντρεπόμαστε που έχουμε ένα ψυχικό νόσημα. Αυτό ακριβώς είναι που διαιωνίζει το στίγμα με τς ψυχικές ασθένειες και μετά βλέπεις πχ σε ακραίες περιπτώσεις ανθρώπους που βάζουν τέλος στη ζωή τους γιατί δεν μπορούν να υποφέρουν ετσι. Φυσικά και πρέπει να προσπαθούμε και να μην το βάζουμε κάτω, απλά λέω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις ίσως κάποιος να νιώθει ανίκανος να προσπαθήσει και γι’αυτο να χρειάζεται βοήθεια. Γενικοτερα αν κάποιος δεν το έχει περάσει δεν το καταλαβαίνει (δεν έχω περάσει κατάθλιψη,θεωρώ, αλλά από διαφορες αλλες...ωραίες εμπειρίες που αντιμετωπίζονται με παρόμοιο στίγμα.)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πάνθηρας!]

Όπως επισης και αν κάποιος δεν έχει περάσει να είναι κάπου και να πεινάει ή να είναι άρρωστος οντως δεν καταλαβαινει ότι υπάρχουν και χειροτερα. Τωρα να έχεις το σπιτι σου , την υγεια σου και να εισαι νέος πιστευω είναι μεγάλη αχαριστια να νιώθεις ανίκανος. Θα πρέπει να κάτσεις και να σκεφτεις για ποιο λογο νιώθεις έτσι. Οποτε μετά θα πρέπει να καταρτισεις σχέδιο για να διορθώσεις αυτό που σε κάνει να νιώθεις άσχημα. Εγω έτσι ξέρω. Τωρα αν εισαι δειλος και κακομαθημένος μπορει να σκέφτεσαι και να φουντάρεις. Θα είμαι σκληρος με αυτους τους ανθρώπους γιατι ετσι και αλλιως η ζωη είναι σκληρη και για το ότι δεν σκέφτονται τους άλλους που θα αφησουν πισω τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Gaspar]

Bλέπεις ανθρώπους να μην έχουν τιποτα και να αγωνιζονται καθημερινα κατω από πραγματικά δυσκολες καταστασεις. Και βλέπεις και άλλους που τα έχουν όλα και σου λένε έχω καταθλιψη. Κανενα φάρμακο δεν προκειται να αλλαξει τον τροπο που σκέφτεσαι όλα είναι στο μυαλο μας. .

Συμφωνώ απόλυτα.

Ισως να ειναι και μόδα
Δεν γίνεται άνθρωποι με αστεία προβλήματα να λένε οτι έχουν κατάθλιψη και να παίρνουν και φάρμακα.
Εγω θα πω οτι είναι απλα κακομαθημενοι χαρακτήρες που μεγένθυνουν τα προβλήματα τους, ενω εκεί εξω υπάρχει κόσμος που παλεύει καθημερινα με πολυ πιο δύσκολες καταστάσεις.
Η απάντηση μου σε νέους με κατάθλιψη ειναι "σκάσε και πολεμα"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Πάνθηρας!]

Συμφωνώ απόλυτα.

Ισως να ειναι και μόδα
Δεν γίνεται άνθρωποι με αστεία προβλήματα να λένε οτι έχουν κατάθλιψη και να παίρνουν και φάρμακα.
Εγω θα πω οτι είναι απλα κακομαθημενοι χαρακτήρες που μεγένθυνουν τα προβλήματα τους, ενω εκεί εξω υπάρχει κόσμος που παλεύει καθημερινα με πολυ πιο δύσκολες καταστάσεις.
Η απάντηση μου σε νέους με κατάθλιψη ειναι "σκάσε και πολεμα"

Τις προάλλες μου έλεγε ένας γνωστος φιλος ααα δεν μπορω και ειναι δυσκολα στη δουλειά και έχω ευθυνες ηταν έτοιμος να σκάσει. Βεβαια ειναι υπευθυνος εκει που ειναι αλλα τον ρωτησα αν εκρεμει κάποιο δικαστηριο εις βάρος του ή χρωσταει πουθενα απαντησε σε ολα οχι και δεν συνεχιστηκε η χωρις ουσια μιρλοσυζητηση ;D

κλαινε οι χηρες κλαινε και οι παντρεμενες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.