Rempeskes
Επιφανές μέλος


Ήμουν μαζί με έναν άλλο (μην ρωτάτε ποιον ούτε εγώ ξέρω) με περίστροφα στα χέρια σε ένα μισογκρεμισμένο σπίτι σε μια ερημική περιοχή...ξαφνικά ορμάμε μέσα στο σπίτι και πυροβολάμε... ε αυτό.![]()
ακομα μια συνηθισμενη κυριακή στο κεντρο της αθήνας
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Loreley
Περιβόητο μέλος



Μάλλον φταίει ότι είδα χτες Las Vegas.

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 278211
Επισκέπτης



Ήμουν στο δημοτικό σχολείο (; ) και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι ένας καραφλός έξω από το σχολείο με κοίταζε επίμονα και ήθελε να με σκοτώσει! Βγαίνω λοιπόν από το σχολείο μαζί με 2 άλλους, μια κοπέλα και ένα αγόρι, και αρχίζω να τρέχω, ψάχνοντας κάποιο σπίτι. Μπαίνω κάποια στιγμή σε μια πολυκατοικία (σ.σ. το σχολείο είναι σε χωριό και δεν έχει πολυκατοικίες), βρίσκω ένα διαμέρισμα με ξεκλείδωτη πόρτα, μπαίνω μέσα μαζί με τους άλλους 2. Είχα όμως την υποψία ότι ο ένας (το αγόρι) θα με πρόδιδε στον καράφλα. Το διαμέρισμα ήταν μικρό, είχε έναν όροφο και είχε μόνο σαλόνι, κουζίνα και μπάνιο. Μπροστά από το παράθυρο της κουζίνας υπήρχε ένα σκοινί και από πάνω μας, 50-60 εκατοστά από το ταβάνι, υπήρχε μια λευκή σανίδα, που οδηγούσε σε μια μικρή πόρτα, η οποία βρισκόταν ακριβώς πάνω από την τουαλέτα. Σκέφτηκα λοιπόν πως αν τραβήξω το σκοινί, θα κατέβει μια σκάλα, θα ανέβω εκεί πάνω, θα μπω στο πατάρι και θα κρυφτώ εκεί.
Τράβηξα το σκοινί και κατέβηκε η σκάλα. Ανέβηκα μαζί με την κοπέλα, ενώ το αγόρι αρνήθηκε να ανέβει. "Αν με μαρτυρήσεις θα σε σκοτώσω!" του είπα. Καθώς μπουσουλούσαμε πάνω στη λευκή σανίδα, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα κάποιος, δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος. Ευχόμουν να μην κοιτάξει ψηλά και συνέχισα να μπουσουλάω αθόρυβα. Ακούω τότε το αγόρι να λέει: "Να, εκεί πάνω είναι!". "Την πάτησα" σκέφτηκα. Κοιτάζω κάτω, και ήταν ο διευθυντής του λυκείου (!). "Εντάξει, έφυγε τώρα, είσαι ασφαλής" μου είπε. Και πάλι, κάθε άλλο παρά ασφαλής αισθανόμουν.
Βγαίνω από το διαμέρισμα και εκεί συναντώ μια γειτόνισσα: "Πού να πάω για να είμαι ασφαλής;" τη ρώτησα. "Θα επικοινωνήσω μαζί σου. Για την ώρα πήγαινε με τους γονείς σου στο πανηγύρι στο διπλανό χωριό." Συνάντησα όμως και μια άλλη κοπέλα, η οποία με ρώτησε "Τι έγινε;" κι εγώ δεν της απάντησα γιατί ήμουν σίγουρη ότι θα με πρόδιδε.
Τι να κάνω κι εγώ, πάω στο διπλανό χωριό... Εκεί είχαν μαζευτεί όλοι, νέοι κυρίως, γύρω από μια φωτιά και έπαιζαν θάρρος ή αλήθεια, όμως μόλις πήγα, σταμάτησαν να παίζουν. Στη συνέχεια, κατεβήκαμε μια πλαγιά και φτάσαμε στο πάνω μέρος ενός θεάτρου, όπου κάποιοι κάτι έκαναν, αλλά δεν έδωσα σημασία. Πήγα να καθίσω σε μια θέση πίσω. Είδα έναν φωτογράφο μπροστά έτοιμο να βγάλει φωτογραφία για κάποια εφημερίδα! "Κι αν με δει ο καραφλός θα καταλάβει πού είμαι!" σκέφτηκα. Έτσι έσκυβα και προσπαθούσα να μη με πάρει η φωτογραφία. Κάποιοι άλλοι γνωστοί μου γελούσαν και ρωτούσαν γιατί το κάνω αυτό. Δεν ήθελα να τους πω τον πραγματικό λόγο, και έτσι δικαιολογήθηκα λέγοντας ότι δεν είμαι βαμμένη (λες και βάφομαι συνέχεια

Έπειτα, πήγαμε στα παρασκήνια, όπου συναντήθηκα με μια γυναίκα, αυτή με αναγνώρισε, εγώ όμως δεν την ήξερα. "Η στολή σου είναι έτοιμη!" μου είπε. "Μα δεν παρήγγειλα καμιά στολή!" "Έλα λίγο που σου λέω..." Την ακολούθησα. Μου έδωσε μια στολή με λευκό πουκάμισο και καρό κοντή φούστα. "Τι στο καλό, Πάττυ θα ντυθώ;" σκέφτηκα. Πρόσεξα όμως πως υπήρχε ένα χαρτάκι με νούμερα στην τσέπη. Αυτές ήταν οι συντεταγμένες του σπιτιού, όπου θα έμενα για να είμαι ασφαλής.
Η γυναίκα αυτή με οδήγησε σε ένα γραφείο, όπου το έπιπλο ήταν κολλημένο στον τοίχο. "Θα μου πεις τι συμβαίνει;" με ρώτησε. Την κοίταξα δύσπιστα. "Κοίτα, θα τραβήξω την κουρτίνα για να μη με βλέπεις και να τα εξομολογηθείς όλα, όπως στον παπά!" είπε και τράβηξε την κουρτίνα μπροστά από το γραφείο. "Τι βλακείες!" σκέφτηκα και έφυγα από εκεί χωρίς να πω τίποτα, πηγαίνοντας προς το καταφύγιο.
Το σπίτι ήταν μεγάλο, διώροφο, κάτω το σαλόνι και η κουζίνα και πάνω οι κρεβατοκάμαρες. Άφησα το σακίδιό μου πάνω σε μια καρέκλα και έφτιαξα μια ζεστή σοκολάτα. Η θέα από το μπαλκόνι ήταν υπέροχη!
Μετά από 1-2 μέρες, εμφανίστηκε αυτός ο καραφλός και δώσαμε μάχη, κάναμε το σπίτι άνω κάτω, σπάσαμε έπιπλα, τζάμια, τηλεοράσεις κλπ. Μετά ξύπνησα, αλλά δε θυμάμαι αν τελικά με σκότωσε ή τον σκότωσα εγώ... Μάλλον θα έχασα, αλλιώς θα συνεχιζόταν το όνειρο...

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Deutsch... Lover
Επιφανές μέλος


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Loony
Πολύ δραστήριο μέλος


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Polymnia
Πολύ δραστήριο μέλος


Είδα ότι ανακάλυψα την φωτιά... αλλά κατά κάποιον τρόπο την ανακάλυψα αφού πρώτα είχαν ανακαλυφτεί οι αναπτήρες.
Dat was so genius εκ μέρους σου


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Nefeli Graf
Περιβόητο μέλος


Όποτε βλέπω όνειρα, είναι σαν ταινίες δράσης!
Ήμουν στο δημοτικό σχολείο (; ) και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι ένας καραφλός έξω από το σχολείο με κοίταζε επίμονα και ήθελε να με σκοτώσει! Βγαίνω λοιπόν από το σχολείο μαζί με 2 άλλους, μια κοπέλα και ένα αγόρι, και αρχίζω να τρέχω, ψάχνοντας κάποιο σπίτι. Μπαίνω κάποια στιγμή σε μια πολυκατοικία (σ.σ. το σχολείο είναι σε χωριό και δεν έχει πολυκατοικίες), βρίσκω ένα διαμέρισμα με ξεκλείδωτη πόρτα, μπαίνω μέσα μαζί με τους άλλους 2. Είχα όμως την υποψία ότι ο ένας (το αγόρι) θα με πρόδιδε στον καράφλα. Το διαμέρισμα ήταν μικρό, είχε έναν όροφο και είχε μόνο σαλόνι, κουζίνα και μπάνιο. Μπροστά από το παράθυρο της κουζίνας υπήρχε ένα σκοινί και από πάνω μας, 50-60 εκατοστά από το ταβάνι, υπήρχε μια λευκή σανίδα, που οδηγούσε σε μια μικρή πόρτα, η οποία βρισκόταν ακριβώς πάνω από την τουαλέτα. Σκέφτηκα λοιπόν πως αν τραβήξω το σκοινί, θα κατέβει μια σκάλα, θα ανέβω εκεί πάνω, θα μπω στο πατάρι και θα κρυφτώ εκεί.
Τράβηξα το σκοινί και κατέβηκε η σκάλα. Ανέβηκα μαζί με την κοπέλα, ενώ το αγόρι αρνήθηκε να ανέβει. "Αν με μαρτυρήσεις θα σε σκοτώσω!" του είπα. Καθώς μπουσουλούσαμε πάνω στη λευκή σανίδα, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα κάποιος, δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος. Ευχόμουν να μην κοιτάξει ψηλά και συνέχισα να μπουσουλάω αθόρυβα. Ακούω τότε το αγόρι να λέει: "Να, εκεί πάνω είναι!". "Την πάτησα" σκέφτηκα. Κοιτάζω κάτω, και ήταν ο διευθυντής του λυκείου (!). "Εντάξει, έφυγε τώρα, είσαι ασφαλής" μου είπε. Και πάλι, κάθε άλλο παρά ασφαλής αισθανόμουν.
Βγαίνω από το διαμέρισμα και εκεί συναντώ μια γειτόνισσα: "Πού να πάω για να είμαι ασφαλής;" τη ρώτησα. "Θα επικοινωνήσω μαζί σου. Για την ώρα πήγαινε με τους γονείς σου στο πανηγύρι στο διπλανό χωριό." Συνάντησα όμως και μια άλλη κοπέλα, η οποία με ρώτησε "Τι έγινε;" κι εγώ δεν της απάντησα γιατί ήμουν σίγουρη ότι θα με πρόδιδε.
Τι να κάνω κι εγώ, πάω στο διπλανό χωριό... Εκεί είχαν μαζευτεί όλοι, νέοι κυρίως, γύρω από μια φωτιά και έπαιζαν θάρρος ή αλήθεια, όμως μόλις πήγα, σταμάτησαν να παίζουν. Στη συνέχεια, κατεβήκαμε μια πλαγιά και φτάσαμε στο πάνω μέρος ενός θεάτρου, όπου κάποιοι κάτι έκαναν, αλλά δεν έδωσα σημασία. Πήγα να καθίσω σε μια θέση πίσω. Είδα έναν φωτογράφο μπροστά έτοιμο να βγάλει φωτογραφία για κάποια εφημερίδα! "Κι αν με δει ο καραφλός θα καταλάβει πού είμαι!" σκέφτηκα. Έτσι έσκυβα και προσπαθούσα να μη με πάρει η φωτογραφία. Κάποιοι άλλοι γνωστοί μου γελούσαν και ρωτούσαν γιατί το κάνω αυτό. Δεν ήθελα να τους πω τον πραγματικό λόγο, και έτσι δικαιολογήθηκα λέγοντας ότι δεν είμαι βαμμένη (λες και βάφομαι συνέχεια).
Έπειτα, πήγαμε στα παρασκήνια, όπου συναντήθηκα με μια γυναίκα, αυτή με αναγνώρισε, εγώ όμως δεν την ήξερα. "Η στολή σου είναι έτοιμη!" μου είπε. "Μα δεν παρήγγειλα καμιά στολή!" "Έλα λίγο που σου λέω..." Την ακολούθησα. Μου έδωσε μια στολή με λευκό πουκάμισο και καρό κοντή φούστα. "Τι στο καλό, Πάττυ θα ντυθώ;" σκέφτηκα. Πρόσεξα όμως πως υπήρχε ένα χαρτάκι με νούμερα στην τσέπη. Αυτές ήταν οι συντεταγμένες του σπιτιού, όπου θα έμενα για να είμαι ασφαλής.
Η γυναίκα αυτή με οδήγησε σε ένα γραφείο, όπου το έπιπλο ήταν κολλημένο στον τοίχο. "Θα μου πεις τι συμβαίνει;" με ρώτησε. Την κοίταξα δύσπιστα. "Κοίτα, θα τραβήξω την κουρτίνα για να μη με βλέπεις και να τα εξομολογηθείς όλα, όπως στον παπά!" είπε και τράβηξε την κουρτίνα μπροστά από το γραφείο. "Τι βλακείες!" σκέφτηκα και έφυγα από εκεί χωρίς να πω τίποτα, πηγαίνοντας προς το καταφύγιο.
Το σπίτι ήταν μεγάλο, διώροφο, κάτω το σαλόνι και η κουζίνα και πάνω οι κρεβατοκάμαρες. Άφησα το σακίδιό μου πάνω σε μια καρέκλα και έφτιαξα μια ζεστή σοκολάτα. Η θέα από το μπαλκόνι ήταν υπέροχη!
Μετά από 1-2 μέρες, εμφανίστηκε αυτός ο καραφλός και δώσαμε μάχη, κάναμε το σπίτι άνω κάτω, σπάσαμε έπιπλα, τζάμια, τηλεοράσεις κλπ. Μετά ξύπνησα, αλλά δε θυμάμαι αν τελικά με σκότωσε ή τον σκότωσα εγώ... Μάλλον θα έχασα, αλλιώς θα συνεχιζόταν το όνειρο...
Πολύ μικρό όνειρο


Θέλουμε την συνέχεια κάποια στιγμή

Εγώ είδα τον μπαμπά μου νεκρό να κόβει ξύλα στο πίσω μέρος του σπιτιού στον κήπο(ήταν σαν φαντασμα

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
~Melania~
Περιβόητο μέλος



Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.


Όποτε βλέπω όνειρα, είναι σαν ταινίες δράσης!
Ήμουν στο δημοτικό σχολείο (; ) και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι ένας καραφλός έξω από το σχολείο με κοίταζε επίμονα και ήθελε να με σκοτώσει! Βγαίνω λοιπόν από το σχολείο μαζί με 2 άλλους, μια κοπέλα και ένα αγόρι, και αρχίζω να τρέχω, ψάχνοντας κάποιο σπίτι. Μπαίνω κάποια στιγμή σε μια πολυκατοικία (σ.σ. το σχολείο είναι σε χωριό και δεν έχει πολυκατοικίες), βρίσκω ένα διαμέρισμα με ξεκλείδωτη πόρτα, μπαίνω μέσα μαζί με τους άλλους 2. Είχα όμως την υποψία ότι ο ένας (το αγόρι) θα με πρόδιδε στον καράφλα. Το διαμέρισμα ήταν μικρό, είχε έναν όροφο και είχε μόνο σαλόνι, κουζίνα και μπάνιο. Μπροστά από το παράθυρο της κουζίνας υπήρχε ένα σκοινί και από πάνω μας, 50-60 εκατοστά από το ταβάνι, υπήρχε μια λευκή σανίδα, που οδηγούσε σε μια μικρή πόρτα, η οποία βρισκόταν ακριβώς πάνω από την τουαλέτα. Σκέφτηκα λοιπόν πως αν τραβήξω το σκοινί, θα κατέβει μια σκάλα, θα ανέβω εκεί πάνω, θα μπω στο πατάρι και θα κρυφτώ εκεί.
Τράβηξα το σκοινί και κατέβηκε η σκάλα. Ανέβηκα μαζί με την κοπέλα, ενώ το αγόρι αρνήθηκε να ανέβει. "Αν με μαρτυρήσεις θα σε σκοτώσω!" του είπα. Καθώς μπουσουλούσαμε πάνω στη λευκή σανίδα, ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα κάποιος, δεν μπορούσα να καταλάβω ποιος. Ευχόμουν να μην κοιτάξει ψηλά και συνέχισα να μπουσουλάω αθόρυβα. Ακούω τότε το αγόρι να λέει: "Να, εκεί πάνω είναι!". "Την πάτησα" σκέφτηκα. Κοιτάζω κάτω, και ήταν ο διευθυντής του λυκείου (!). "Εντάξει, έφυγε τώρα, είσαι ασφαλής" μου είπε. Και πάλι, κάθε άλλο παρά ασφαλής αισθανόμουν.
Βγαίνω από το διαμέρισμα και εκεί συναντώ μια γειτόνισσα: "Πού να πάω για να είμαι ασφαλής;" τη ρώτησα. "Θα επικοινωνήσω μαζί σου. Για την ώρα πήγαινε με τους γονείς σου στο πανηγύρι στο διπλανό χωριό." Συνάντησα όμως και μια άλλη κοπέλα, η οποία με ρώτησε "Τι έγινε;" κι εγώ δεν της απάντησα γιατί ήμουν σίγουρη ότι θα με πρόδιδε.
Τι να κάνω κι εγώ, πάω στο διπλανό χωριό... Εκεί είχαν μαζευτεί όλοι, νέοι κυρίως, γύρω από μια φωτιά και έπαιζαν θάρρος ή αλήθεια, όμως μόλις πήγα, σταμάτησαν να παίζουν. Στη συνέχεια, κατεβήκαμε μια πλαγιά και φτάσαμε στο πάνω μέρος ενός θεάτρου, όπου κάποιοι κάτι έκαναν, αλλά δεν έδωσα σημασία. Πήγα να καθίσω σε μια θέση πίσω. Είδα έναν φωτογράφο μπροστά έτοιμο να βγάλει φωτογραφία για κάποια εφημερίδα! "Κι αν με δει ο καραφλός θα καταλάβει πού είμαι!" σκέφτηκα. Έτσι έσκυβα και προσπαθούσα να μη με πάρει η φωτογραφία. Κάποιοι άλλοι γνωστοί μου γελούσαν και ρωτούσαν γιατί το κάνω αυτό. Δεν ήθελα να τους πω τον πραγματικό λόγο, και έτσι δικαιολογήθηκα λέγοντας ότι δεν είμαι βαμμένη (λες και βάφομαι συνέχεια).
Έπειτα, πήγαμε στα παρασκήνια, όπου συναντήθηκα με μια γυναίκα, αυτή με αναγνώρισε, εγώ όμως δεν την ήξερα. "Η στολή σου είναι έτοιμη!" μου είπε. "Μα δεν παρήγγειλα καμιά στολή!" "Έλα λίγο που σου λέω..." Την ακολούθησα. Μου έδωσε μια στολή με λευκό πουκάμισο και καρό κοντή φούστα. "Τι στο καλό, Πάττυ θα ντυθώ;" σκέφτηκα. Πρόσεξα όμως πως υπήρχε ένα χαρτάκι με νούμερα στην τσέπη. Αυτές ήταν οι συντεταγμένες του σπιτιού, όπου θα έμενα για να είμαι ασφαλής.
Η γυναίκα αυτή με οδήγησε σε ένα γραφείο, όπου το έπιπλο ήταν κολλημένο στον τοίχο. "Θα μου πεις τι συμβαίνει;" με ρώτησε. Την κοίταξα δύσπιστα. "Κοίτα, θα τραβήξω την κουρτίνα για να μη με βλέπεις και να τα εξομολογηθείς όλα, όπως στον παπά!" είπε και τράβηξε την κουρτίνα μπροστά από το γραφείο. "Τι βλακείες!" σκέφτηκα και έφυγα από εκεί χωρίς να πω τίποτα, πηγαίνοντας προς το καταφύγιο.
Το σπίτι ήταν μεγάλο, διώροφο, κάτω το σαλόνι και η κουζίνα και πάνω οι κρεβατοκάμαρες. Άφησα το σακίδιό μου πάνω σε μια καρέκλα και έφτιαξα μια ζεστή σοκολάτα. Η θέα από το μπαλκόνι ήταν υπέροχη!
Μετά από 1-2 μέρες, εμφανίστηκε αυτός ο καραφλός και δώσαμε μάχη, κάναμε το σπίτι άνω κάτω, σπάσαμε έπιπλα, τζάμια, τηλεοράσεις κλπ. Μετά ξύπνησα, αλλά δε θυμάμαι αν τελικά με σκότωσε ή τον σκότωσα εγώ... Μάλλον θα έχασα, αλλιώς θα συνεχιζόταν το όνειρο...
ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ. Πέθανα στα γέλια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Deutsch... Lover
Επιφανές μέλος


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.



Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 781029
Επισκέπτης



Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
whitelioness
Πολύ δραστήριο μέλος


οτι εγκατελειψα καποιον με τον οποιο μαλωσα, και μετα αρχισα να τρεχω πισω να τον βοηθησω ενω ταυτοχρονα δεν μπορουσα να αναπνευσω και προσπαθουσα να παρω τηλεφωνο στο κινητο για βοηθεια
σκατα μιας ξαδερφης το τηλεφωνο βγηκε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Dalian
Περιβόητο μέλος



Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.


Το πως ΤΡΟΜΑΞΑ δεν το φαντάζεστε!!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Deutsch... Lover
Επιφανές μέλος


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Loreley
Περιβόητο μέλος


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
BLUE SEA
Πολύ δραστήριο μέλος



Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Guest 986132
Επισκέπτης


Ειδα οτι τα ειχα κανει σκατα με την ζωη μου και μαντεψτε δεν ηταν ονειρο τελικα
Βαριά λόγια, της στιγμής. 13 χρονώ είσαι. Στην αρχή της ζωής σου βρίσκεσαι, όπου, ανά πάσα στιγμή, μπορείς να κόψεις και να μπεις στο επόμενο στενό. Δημιουργείς, δεν έχεις δημιουργήσει.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elena fee
Νεοφερμένο μέλος


Τα εχω παιξει απο το πολυ διαβασμα...!!:/
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 4 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 65 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.