Το φαινόμενο Salvador Dali

[Εδάδ]

The face of Mae West,1935.
Σίγουρα κάποιοι, έχουν δεί αυτήν την εικόνα κάπου.Τι βλέπουμε λοιπόν? Το πρόσωπο μιας γυναίκας η αν κοιτάξουμε καλύτερα βλέπουμε τον χώρο ενός διαμερίσματος? Αν εστιάσουμε το βλέμμα μας στο κόκκινο χρώμα πίσω απο τα μάτια τότε βλέπουμε έναν τοίχο κόκκινο με δυο πίνακες στους οποίους απεικονίζονται μάτια.Ανάμεσα στους δύο πίνακες πιο κάτω,υπάρχει ένα τζάκι σε σχήμα ρινός και πάνω σε αυτό ένα ρολόι.Τα χείλη είναι ένας μικρός καναπές!!!

https://jaced.com/2007/07/30/the-face-of-mae-west-which-may-be-used-as-an-apartment-​

https://the-monad.blogspot.com/2008_08_01_archive.html​

swamps το αφιερωμα σου είναι πολύ ενδιαφέρον, έχεις αφιερώσει πολύ χρόνο.

δηλώνω εξαρχής ότι ο νταλι δε μου αρέσει σχεδόν καθολου.

το λάτρευα στα χρονια της εφηβειας αλλα μετα με κουρασε τοσο αυτη η αιωνια αναζητηση της και καλα πρωτοτυπιας και η προκληση για την προκληση. παντως το τυπακι εμενε σε ενα σπιτι μουρλια

ωστόσο, ας πουμε στο παραπανω εργο, τι ειναι αυτο που σε εντυπωσιαζει και το κανει αξιοαναφορας? το κατατασσεις στα εργα τεχνης? το ότι είχε μια εξυπνη (περιπου) ιδεα αρκει?

ποια η γνωμη σου για τα "εργα" αυτης της περιοδου?





για μένα τα πιο ομορφα του νταλι ειναι ο ναρκισος, που εχει παρατεθει πιο πανω.


το τοσο αθωο>

και το τρομαχτικά τελειο>

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

ωστόσο, ας πουμε στο παραπανω εργο, τι ειναι αυτο που σε εντυπωσιαζει και το κανει αξιοαναφορας? το κατατασσεις στα εργα τεχνης? το ότι είχε μια εξυπνη (περιπου) ιδεα αρκει?

Υπάρχει ολόκληρο δωμάτιο Face of Mae West, στο Teatro Museo στην πόλη Φιγκέρας της Ισπανίας.Χιλιάδες άνθρωποι απο όλο τον κόσμο επισκέπτονται αυτό το μουσείο και βλέπουν απο κοντά τον συγκεκριμένο χώρο καθημερινά,νομίζω αυτός ο λόγος αρκεί για να αναφερθώ σε αυτό το έργο.
Αν θεωρώ ότι είναι έργο τέχνης?Υπάρχουν έργα του τα οποία είναι κατα τη γνώμη μου περισσότερο εμπορικά απο άλλα αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να είμαι αντικειμενική διότι ο τίτλος του θέματος δεν είναι ''Αγαπημένα έργα του dali''.
Άλλωστε τα double images μας υπενθυμίζουν ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται! Κάποιες φορές υπάρχουν περισσότερα μηνύματα στα double images,απο αυτά που νομίζουμε, τα οποία δεν αντιλαμβάνεται τόσο εύκολα και γρήγορα ο θεατής και δυστυχώς βιάζεται να βγάλει συμπεράσματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εδάδ]

Ας εκπολιτιστω.

Λοιπον, στο μουσειο του νταλι, που εδρευει στις καταλανικες figueres εχω παει παρα πολλες φορες.

Οπως και στο port lligat, στο pubol κοκ.

Η αίσθηση που αποκομισα ειναι οτι το πληθος του κοσμου το οποιο επισκεπτεται το μερος ειναι αντιστροφως αναλογο της ποιοτητας του πληθους.

Δε μου αρκει σαν επιχειρημα λοιπον το οτι το επισκεπτονται πληθη τουριστων εχω δει τα χειροτερα απο τουτους.

Δε με πειραζει να βγουν τα ποστ μου οφφ τοπικ, αλλα θεωρουσα προφανες οτι ο καθενας εδω περα εκφραζεται με συγκεκριμενο τροπο, να σβηνονται τα ποστ μου ως νταλικιερικα ομως, με ενοχλει τα μαλα. Θεωρούσα ότι σε ένα θεμα γενικό σχετικό με το Νταλι, ο καθένας προσθέτει την άποψη του, αν θέλεις απλά να παραθέσεις τη δική σου, νο οφένς, την κάνω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

Ας εκπολιτιστω.

Λοιπον, στο μουσειο του νταλι, που εδρευει στις καταλανικες figueres εχω παει παρα πολλες φορες.

Οπως και στο port lligat, στο pubol κοκ.

Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μας πείς την εμπειρία σου απο όλα αυτά που είδες.

μαρα_κουταμάρα συμφωνώ όχι άλλα off topic, για αυτό και παραλείπω τα τελευταία μου σχόλια.Πάντως επιμένω οτι θα ήθελα να μας πεί περισσότερα η Εδαδ για την εμπειρία της στο μουσείο του dali στην Ισπανία. Αν το θέλει και η ίδια βέβαια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

Θα ήθελα να πω κάποια πράγματα για το θέμα 'Το φαινόμενο S.Dali'.
Δεν είναι Personal Topic,άρα ο καθένας μπορεί να πεί την γνώμη του ελεύθερα και να παραθέσει πίνακες, γλυπτά και γενικά έργα του Dali.Θα παρακαλούσα όμως θερμά η άποψη του καθενός να εκφράζεται με όσο πιο δυνατόν κόσμιο τρόπο και με εκφράσεις που δεν ευτελίζουν το θέμα και δεν χαλάνε την όλη ατμόσφαιρα.Αν δεν μας αρέσει κάποιο έργο μπορούμε να το πούμε και να ζητήσουμε τη γνώμη του άλλου που το παρέθεσε, απο την στιγμή όμως ο ίδιος μας απαντά με ωραίο τρόπο,και μας δίνει επιχειρήματα και λόγους για τους οποίους το επέλεξε δεν είναι καλό να απαντάμε πίσω με ειρωνικό τρόπο.Διαφωνούμε με ένα έργο, θεωρούμε οτι το επιχείρημα κάποιου δεν μας καλύπτει σαν απάντηση το λέμε με καλό και έξυπνο τρόπο, χωρίς να θέλουμε να δημιουργήσουμε εντυπώσεις!Αγενείς εκφράσεις και brutal συμπεριφορές είναι περιττές.Αν αρχίσουμε τις κόντρες και τις διαφωνίες στο θέμα του dali και ειδικά με αυτόν τον απαράδεκτο τρόπο, θα ευτελιστεί το θέμα(το οποίο μάλλον έχει γίνει) θα αρχίσει μια ατελείωτη κόντρα και έτσι χάνουμε την ουσία.Αν τώρα κάποιοι θέλουν να το κάνουν αυτό ας το κάνουν, εγω δεν πρόκειτα να μπώ σε αυτη την διαδικασία. Άλλωστε είναι ενα θέμα σε ενα φορουμ so what θα σκεφτούν κάποιοι ας ευτελιστεί!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[_daemon_]

Εγώ το απολάμβανα καλύτερα δίχως παρεμβάσεις ένθεν και εκείθεν, νομίζω ότι ο "χαρακτήρας" του θέματος όπως έχει αυτό διαμορφωθεί από την δημιουργό του, καθιστά περιττή την "ανάγκη πολυφωνίας" κι επιτέλους έλεος πιά με ...δαύτην, κάποιες φορές επιβάλλεται να σιωπά, δεν είναι όλα τα θέματα σε forum αφορμές τροχισμού των σπαθιών (του λόγου), δόξα τον πανάγαθο οι εκπρόσωποι-αντιπρόσωποι του επί του διαδικτύου καλά κρατούν, αφήστε τούτο το θέμα "ήσυχο" και την δημιουργό του.....ησυχότερη, ειδάλλως συνεχίστε το σεις, επιλέγοντας...."τα άξια αναφοράς έργα", λες και επιλέγατε τις γόνιμες ημέρες της ωορηξίας και του...πολλαπλού οργασμού!

keep walking στον "μοναχικό" σου δρόμο swamps , σου πάει -εδώ τουλάχιστον- καλύτερα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

Ο Dali είπε προφητικά:''Προβλέπω ότι η νέα μορφή τέχνης θα είναι αυτό που ονομάζω 'κβαντική πραγματικότητα'.Θα λαμβάνει υπ'όψιν αυτό που οι φυσικοί αποκαλούν κβαντική ενέργεια,αυτό που οι μαθηματικοί θεωρούν τυχαίο, και αυτό που οι καλλιτέχνες ονομάζουν αστάθμητο:Την ομορφιά.Η εικόνα του αύριο θα είναι πιστή απεικόνιση της πραγματικότητας αλλά ένα θα έχει νόημα,ότι η πραγματικότητα θα είναι διαποτισμένη απο ασυνήθιστη ζωή,η οποία θα ανταποκρίνεται σε αυτό που είναι γνωστό ως η ασυνέχεια της ύλης.Ο Velazquez και ο Vermeer ήταν διαιρετικοί.(προφανώς εννοεί το θέμα διαιρετότητα της ύλης)Είχαν ήδη διαισθανθεί τους φόβους του σύγχρονου ανθρώπου.Στίς μέρες μας, οι πιο ταλαντούχοι και ευαίσθητοι ζωγράφοι εκφράζουν 'μερικά' τον φόβο του ντετερμινισμού(αιτιοκρατία). Η σύγχρονη επιστήμη υποστηρίζει ότι τίποτα δεν υπάρχει πραγματικά, και παρακολουθούμε τους επιστήμονες να αμφισβητούν με πάθος τις φωτογραφικές πλάκες στις οποίες δεν υπάρχει τίποτα που να αποδεικνύει την υλική φύση.Έτσι οι καλλιτέχνες που ζωγραφίζουν τα έργα τους απο το τίποτα δεν έχουν εντελώς άδικο.Ακόμα είναι όμως μόνο μια μεταβατική φάση. Ο μεγάλος καλλιτέχνης θα πρέπει να είναι ικανός να αφομοιώνει την ανυπαρξία στον πίνακα του.Αυτή η ανυπαρξία θα δώσει πνοή στην τέχνη του αύριο.

Hercules Lifts the Skin of the Sea and Stops Venus for an Instant from Waking Love,1963
Ο Ηρακλής ανασηκώνει το λεπτό φύλλο της θάλασσας και εμποδίζει την Αφροδίτη για μια στιγμή να ξυπνήσει τον Έρωτα.

https://wahooart.com/A55A04/w.nsf/Opra/BRUE-5ZKFGD?OpenDocument&ChangeLangue=IT
Το συγκεκριμένο έργο είναι αφιερωμένο στον Άγγελο και σε όλους τους φίλους που αγαπούν το θέμα του S.Dali.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

Λίγα λόγια για το στυλ του Dali ''quantum realism''(κβαντικός ρεαλισμός).Ο καλλιτέχνης δημιούργησε ενα εντελώς δικό του στυλ το οποίο χρησιμοποίησε σε αρκετά έργα του όπως στο (The Madonna of Port Lligat).Πειραματιζόταν με αυτό που αποκαλούσε ο ίδιος ''πλωτό χώρο'':αντικείμενα αιωρούνται πάνω απο την επιφάνεια της ζωγραφιάς χωρίς καμία πραγματική επαφή με το έδαφος η με άλλα αντικείμενα.
Αναφέρει:Οι ιδέες μου ήταν έξυπνες και πολλές.Αποφάσισα να στρέψω την προσοχή μου στην απεικόνιση της κβαντικής θεωρίας και επινόησα τον κβαντικό ρεαλισμό για να εξουσιάσω την βαρύτητα.Ζωγράφισα τo Lead Atomica,ένα πανηγύρι της Gala και πέτυχα στην δημιουργία ενός 'πλωτού χώρου' και μετά ακολούθησε το Dali at the Age of Six, When He Thought He Was A Girl Lifting With Extreme Precaution the Skin Of the Sea to Observe a Dog Sleeping under the Shade of the Water- μια εικόνα στην οποία πρόσωπα και αντικείμενα φαίνονται σαν ξένα σώματα στον χώρο.
Lead Atomica

Dali at the Age of Six, When He Thought He Was A Girl Lifting With Extreme Precaution the Skin Of the Sea to Observe a Dog Sleeping under the Shade of the Water.1950

https://www.thorninpaw.com/mt/archives/cat_art_and_design.html
https://shortys-shell.spaces.live.com/

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Σειρά Trilogy of Love,1976.Τριλογία της αγάπης.Τρία έργα συνολικά.Αυτό είναι το ένα απο τα τρία με τίτλο Love's Promise (Υπόσχεση της αγάπης).

https://www.rogallery.com/dali_salvador/w-492/dali-loves_promise.html

Trilogy of Love,1976. Δεύτερο έργο.Τίτλος, The Prince of love.Ο πρίγκιπας της αγάπης.

https://www.rogallery.com/dali_salvador/w-492/dali-prince_love.html

Τρίτο έργο της σειράς Trilogy of Love,1976.Τίτλος,Eternity of Love.(Η αιωνιότητα της αγάπης)

https://www.rogallery.com/dali_salvador/w-492/dali-eternity_love.html

Θα ήθελα να προσθέσω στις αναφορές των παραπάνω εικόνων πως αποτελούν (με μικρές παραλλαγές) τρεις από τις 78 κάρτες ταρώ που σχεδίασε ο Νταλί.
Πρόκειται για τις κάρτες Εγκράτεια (XIV), Κρεμασμένος (XII) και Πύργος (XVI).
Μπορείτε να δείτε και τις 78 κάρτες εδώ.
Οι κάρτες του Νταλί πωλούνται στην Ελληνική αγορά, στην τιμή των 171 ευρώ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

Η ιδέα του Rhinocerontic Figure of ''Illisus'' of Phidias,1954( Ρινοκερωτική διάσπαση του Ιλισσού του Φειδία) είναι βασισμένη στο μαρμάρινο με δεσποτική μορφή γλυπτό του Φειδία που έφτιαξε για το δυτικό μέρος της σκεπής του Παρθενώνα περίπου την χρονολογία 438-432 Π.Χ.Οι γωνίες του τριγώνου που έχουν μια ελαφριά κλίση προς τα πίσω πιθανόν να αντιπροσωπεύουν τους ποταμούς της Αττικής. Η μορφή στην δεξια γωνία ήταν μια ιδέα που χρησιμοποιήθηκε για την προσωποποίηση του Ιλισσού,σε σύγκριση με μορφές του ανατολικού μέρους της σκεπής του ναού του Δία στην Ολυμπία.

https://divagando.lacoctelera.net/post/2006/12/16/figura-rinocerontica-del-ilisos-fidias
https://divagando.lacoctelera.net/post/2006/12/16/figura-rinocerontica-del-ilisos-fidias

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

Από τους βασικότερους εκπροσώπους της σουρεαλιστικής τεχνοτροπίας, ο
Σαλβαντόρ Νταλί συμμετέχει στη δημοπρασία της 6ης Φεβρουαρίου με το αριστούργημά του «Γαλάτεια» (700 χιλιάδες-1 εκατ. ευρώ), μια ελαιογραφία φιλοτεχνημένη τη διετία 1954-1956, στην οποία απεικονίζεται η Γκαλά, σύζυγος και μούσα του καλλιτέχνη να αιωρείται στο διάστημα με τη μορφή της καλλονής της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, Γαλάτειας.

Εντασσόμενο στη λίστα των πιο σημαντικών δημιουργιών του Νταλί από αυτή την περίοδο, το έργο της δημοπρασίας αποτελεί έναν ιδιότυπο αλλά άκρως ενδιαφέροντα συνδυασμό θρησκευτικής εικονογραφίας, μυστικισμού και μιας συγκεχυμένης προσωπικής ταύτισης του καλλιτέχνη με τη μούσα και σύντροφό του.

https://www.naftemporiki.gr/t+z/story.asp?id=1148871

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

Ένα πολύ όμορφο αφιέρωμα στον S.Dali απο τους Μάνο Δανέζη και Στράτο Θεοδοσίου. Αναφέρει την τέταρτη διάσταση τον χρόνο, τον υπερκύβο, την τεχνική και πολλές σκέψεις του.
Συγκλονιστική η φράση του αστροφυσικού Μ. Δανέζη:Ο dali αν και δεν ήταν επιστήμονας μπόρεσε να καταλάβει αλλά περισσότερο να εκφράσει το νέο επιστημονικό πνεύμα.Είναι πραγματικά περίεργο το πως οι καλλιτέχνες πολλές φορές κατανοούν την αλήθεια της φύσης καλύτερα, και το σημαντικότερο γρηγορότερα απο εμάς τους φυσικούς.Τρία δεκάλεπτα περίπου επεισόδια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

Ecumenical Council,1960.Οικουμενικό συμβούλιο.

Το έργο αυτό είναι φόρος τιμής στον Πάπα Ιωάννη IIXXX,o οποίος ένωσε τις δυο εκκλησίες μέσω του οικουμενικής συνόδου.Περισσότερες πληροφορίες για τον πίνακα στο προηγούμενο video με το αφιέρωμα στον Dali.
https://www.virtualdali.com/60EcumenicalCouncil.html

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

Apparition of a Face and Fruit Dish on a Beach,1938.Εμφάνιση προσώπου και πιάτο με φρούτα σε μια παραλία.

Φρούτα μέσα η πάνω σε ένα μεγάλο ποτήρι κρασιού. Κάτω απο τα φρούτα ενα πρόσωπο. Το πόδι του ποτηριού είναι η μύτη του προσώπου και η άμμος της παραλίας η υφή του.Στην άμμο πάνω ενα ύφασμα και ένα κομμένο σχοινί.Ένας σκύλος στο φόντο.Ο πίνακας βρίσκεται στο
Wadsworth Atheneum στο Hartford του Connecticut.
https://www.planetperplex.com/en/item108

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

Endless Enigma,1938.Αίνιγμα χωρίς τέλος.

Κατάβαση στον ορίζοντα συμβάντων*



* The endless enigma

The observable universe​

Το σύμπαν διαστέλλεται. Αυτό σημαίνει πως φως από κάποιο μακρινό σημείο του δε θα φτάσει ποτέ στη γη αν ο ρυθμός διαστολής του σύμπαντος είναι μεγαλύτερος απ' όσο το συγκεκριμένο φως χρειάζεται να μας προφτάσει. Επομένως και η πληροφορία που εμπεριέχεται σε αυτό το φως θα μας μείνει άγνωστη για πάντοτε. Γι αυτό και μιλάμε πάντοτε για το παρατηρήσιμο σύμπαν (observable universe), και το δικό του ορίζοντα συμβάντων πίσω από τον οποίο βρίσκονται όλα τα γεγονότα οι πληροφορίες των οποίων δε θα μας φτάσουνε ποτέ. Το σύμπαν επομένως έχει ορίζοντα συμβάντων. Για τη μαγεία των αριθμών και την ακρίβεια των εννοιών αναφέρω πως η ακτίνα μέχρι τον λεγόμενο κοσμικό φωτεινό ορίζοντα του σύμπαντος (και επομένως η ακτίνα του ορατού σύμπαντος) είναι κάπου 46 δισεκατομμύρια έτη φωτός.

Einstein field equations​

Οι μαύρες τρύπες έχουν την ιδιότητα να παγιδεύουν οτιδήποτε περάσει το δικό τους ορίζοντα συμβάντων ακόμη και το φως. Στην πραγματικότητα οι μαύρες τρύπες δεν διαλύουν απαραίτητα ότι καταπίνουν αλλά το καθιστούν αθέατο για πάντοτε. Οι μαύρες τρύπες ωστόσο φαίνονται γιατί είναι... μαύρες. Πιο επίσημα θα λέγαμε επειδή εκπέμπουν θερμική ακτινοβολία σαν ένα είδος κοσμικού ρεψίματος ή βογγητού ύστερα από κάποια διείσδυση αντικειμένου μέσα σε αυτές. Υπάρχει μία θεωρία που λέει ότι το σύμπαν προέκυψε από μία τρύπα την οποία και θεωρώ αν μη τι άλλο γοητευτική.

Το χαρακτηριστικό παράδοξο με τους ορίζοντες συμβάντων είναι ότι 'μεταβάλλονται' ανάλογα με το σύστημα αναφοράς που τους παρατηρεί. Δύο παρατηρητές ακίνητοι (ως προς κάποιο σημείο αναφοράς) αναγνωρίζουν τον ίδιο ορίζοντα συμβάντων. Δυο παρατηρητές επιταχυνόμενοι με διαφορετικές επιταχύνσεις βλέπουν διαφορετικό ορίζοντα. Αν πετάξουμε ένα σκοινί σε μία μαύρη τρύπα και κάποιος φίλος μας αρχίζει να κατεβαίνει προς αυτήν τότε αν η κάθοδος του γίνεται με αργό ρυθμό θα βλέπει όσο πλησιάζει τον ορίζοντα συμβάντων να απομακρύνεται. Αν επιταχύνει το ρυθμό της καθόδου του τότε μπορεί να αγγίξει και να περάσει τον ορίζοντα συμβάντων (όπως θα διαπιστώσουμε εμείς οι 'ακίνητοι παρατηρητές) αλλά πλέον θα χρειαστούμε μία άπειρη δύναμη για να ξανατραβήξουμε το σκοινί προς τα πάνω το οποίο βεβαίως και θα σπάσει παρασύροντας το φίλο μας μες τη μαύρη τρύπα για πάντα. Το ίδιο ισχύει και για τις πληροφορίες που μπορεί να μας μεταδώσει Ό,τι κι αν δει εκείνος όποιο μεγάλο θαύμα και μυστικό του σύμπαντος μέσα από τον ορίζοντα συμβάντων δε θα καταφέρει ποτέ να μας το πει γιατί όταν το δει θα έχει πλέον περάσει (για εμάς πάντοτε) στην 'άλλη πλευρά'.

The worldline of a particle accelerating towards an event horizon​

Θα πρέπει επίσης να αναφερθώ στην τρίτη περίπτωση οριζόντων συμβάντων αυτή ενός απλού επιταχυνόμενου σωματιδίου. Η επιτάχυνσή του και μόνο είναι αρκετή ώστε η κοσμική του γραμμή να καμπυλώνει ασυμπτωτικά προς κάποιον ορίζοντα συμβάντων που εκείνο βλέπει λόγω της επιτάχυνσής του. Με απλά λόγια ότι επιταχύνεται αναγνωρίζει στο σύμπαν μια περιοχή πίσω από την οποία δεν μπορεί να δει τίποτα. Και αυτή η περιοχή είναι βέβαια διαφορετική για κάθε διαφορετική επιτάχυνση.

Dali, The endless enigma​

Ζούμε μέσα σ' ένα κόσμο τον οποίο αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας και κατανοούμε με τις διανοητικές μας δυνάμεις. Ωστόσο πλάθουμε αυτόν τον κόσμο και τις εικόνες του όχι μόνο με τα 'καλούπια' των ίδιων μας των αισθήσεων και τις ιδιότητες της ανθρώπινης σκέψης, αλλά και με τα σωρευμένα πρότυπα αξιών, εννοιών και πεποιθήσεων που έχουμε διαμορφώσει μέσα στις εποχές και είναι διαμορφωμένα από ιστορικές και περιβαλλοντικές συγκυρίες.
Και ενώ η επιστημονική σκέψη αυτήν την πραγματικότητα προσπαθεί να την εκλογικεύσει, ο καλλιτέχνης την προσεγγίζει με τον δικό του απεικονιστικό διαισθητικό τρόπο. Όπως λόγου χάρη ο Dali στον πίνακά του The endless enigma.Το έντονο ενδιαφέρον που έδειξε ο Dali για τις διπλές και πολλαπλές μορφές μέσα σ' έναν πίνακα, δείχνει ακριβώς την βαθύτερη συνειδητή ή ενστικτώδη του συναίσθηση απέναντι στα μορφώματα ή (ορίζοντες συμβάντων) που δημιουργούνται από την παρατήρηση του κόσμου από τον άνθρωπο και τα οποία μορφώματα είναι διαφορετικά για διαφορετικούς παρατηρητές. Κι εδώ πλέον μιλάμε όχι μόνο για διαφορετικές ταχύτητες των συστημάτων αναφοράς αλλά για διαφορετικές απόψεις διαθέσεις επιθυμίες κοκ.
https://www.flickr.com/photos/32357038@N08/3287524585/
https://christselentis.blogspot.com/2008_07_01_archive.html

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

​

The sleep,1937.'Υπνος

Συχνά φαντάστηκα το τέρας Ύπνος σαν ένα βαρύ, γιγάντιο κεφάλι με αδύναμο σώμα και έτσι το απεικόνισα. Κεφάλι και σώμα κρατιούνται με ισορροπία με τις διχάλες της πραγματικότητας. Αν σπάσουν αυτές οι διχάλες έχουμε την αίσθηση ότι θα "πέσουν". Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες μου έχουν ήδη βιώσει την αίσθηση ότι πέφτουν απότομα στο κενό τη στιγμή ακριβώς που τους καταλαμβάνει απόλυτα ο ύπνος. Αν ξυπνήσουν ξαφνικά, με την καρδιά να τρέμει αποκλείεται να έχουν την παραμικρή αμφιβολία ότι αυτή η αίσθηση είναι η ανάμνηση του τραβήγματος την ώρα της γέννησης...

Σαλβαδόρ Νταλί στο "Η Μυστική Ζωή του Σαλβαδόρ Νταλί", 1942
https://www.coconis.com/eed/1aha_dali_1.htm - 24k ​

https://www.fotos.org/galeria/showphoto.php/photo/1529https://www.coconis.com/eed/1aha_dali_1.htm - 24k

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

Mirage.Desert Trilogy,1946.Η ψευδαίσθηση.Αpparition of a Woman and a Suspended Architecture in the Desert.Εμφάνιση μιας γυναίκας και αναρτημένη αρχιτεκτονική στην έρημο.

https://www.bizart.gr/full_product.php?prod_id=RFM%205205&page=1

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

Meditative Rose 1958.Ρόδινος στοχασμός.

(Το Ρόδο που ανατέλλει, φωτίζει και μεσουρανεί. Έρημος που... "φωτίζεται" από 'να ζευγάρι. Η δροσοσταγόνα στο Ρόδο, -κατ' εμέ- είν' η λανθάνουσα ελπίδα σωτηρίας, όσο λανθάνουσαν ελπίδα έρωτα διαβλέπει κανείς στο ζεύγος. Κοιτάζοντας το Ρόδο, νιώθω σα να με καλεί να μπω κι όταν τελικά το καταφέρνω, νιώθω να ξαναβγαίνω άλλος άνθρωπος.)

Βρισκόμαστε σε μια αίθουσα αναμονής. Είμαστε από κάπου ψηλότερα,του κανονικού ύψους ενός ανθρώπου, αόρατοι και κοιτάμε. Ουσιαστικά και τυπικά, αυτή είναι η δουλειά μας. Δε ξέρουμε ακόμα που όδηγεί αυτή η αίθουσα. Μάλλον κάποιο ιατρείο, μα χωρίς να μπορούμε προς το παρόν, να πούμε την ειδικότητά του. Πολυτελής χώρος, λιτά επιπλωμένος! Λέμε πολυτελής, γιατί ακόμα και τα πλακάκια του δαπέδου, φαντάζουν πανάκριβα. Τα λίγα αντικείμενα επίσης. Ένα γυάλινο τραπεζάκι σαλονιού, δυο πολυθρόνες, ένας καναπές, αμπαζούρ έξοχο, τέσσερα κρυφά φωτιστικά -ένα για κάθε γωνιά- και μια υπέρκομψη θήκη για περιοδικά, ανάμεσα στις πολυθρόνες. Αυτά είναι σχεδόν όλα, εκτός...
Αφήσαμε τελευταία δυο ακόμη αντικείμενα του χώρου! Τούτο γιατί, κατά ένα περίεργο τρόπο, είναι και τα πιο σημαντικά κι έκαστος εξ υμών θα τα 'βρισκε ενδιαφέροντα. Το ένα, είμαστε εμείς! Δηλαδή, για ν' ακριβολογούμε, όχι εμείς, αλλά μια μικρή, πανίσχυρη κάμερα, ελαφρά περιστρεφόμενη και φυσικά ...πανάκριβη, γνωστής μάρκας! Είμαστε επικεντρωμένοι στο έτερο, ενδιαφέρον αντικείμενο: Ένας πανάκριβος πίνακας, που βρίσκεται στο τοίχο, ακριβώς απέναντι από το καναπέ, έτσι ώστε όποιος κάθεται κει, ν' απολαμβάνει τ' όμορφο θέαμα, όσο θα περιμένει τη σειρά του!
Ας μιλήσουμε για τον πίνακα λοιπόν. Η οπτική μας, δε μας επιτρέπει να 'χουμε πλήρη εικόνα. Απ' ό,τι καταλαβαίνετε, εμείς τοποθετηθήκαμε εδώ, μόλις σήμερα το πρωΐ, για να φυλάμε, μήπως κάποιος επιχειρήσει να τονε πειράξει ή να τονε κλέψει. Δε το ξέρουμε αυτό σίγουρα, μα για ποιον άλλο λόγο θα μας έβαζαν εδώ; Έτσι βλέπουμε τον πίνακα, υπο γωνίαν -άλλωστε τι ξέρουμε από πίνακες, εμείς οι κάμερες; Όσο κι αν είμαστε πανίσχυρες και πανάκριβες!- μα καλύπτουμε θαυμάσια, όλο τον εγγύς χώρο του!
Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να τον περιγράψουμε, όσο πιο καλά μπορούμε. Η κορνίζα του, κατ' αρχήν, είναι χρυσή ή επίχρυση, όμορφα και περίτεχνα δουλεμένη και θα πρέπει κι αυτή να κόστισε πανάκριβα! Περιττό να πούμε πως καλύπτεται από γυαλί! Ο ίδιος ο πίνακας, απ' όσο πιάνει το βλέμμα μας, απεικονίζει ένα μεγάλο ρόδο, χωρίς το κοτσάνι του, αλλά με μια δροσοσταγόνα σε κάποιο πέταλό του. Φόντο του, ο καθάριος γαλανός ουρανός και κάτω μια πεδιάδα, κατα το θέρος. Δυό άνθρωποι σα μυρμήγκια σ' αυτή τη πεδιάδα κι ...αυτό είναι όλο!
Θ' αναρωτιέστε κι εύλογα, γιατί σας τα λέμε όλα τούτα. Πρέπει να σας πιάσουμε από το χέρι και να σας μπάσουμε στο κλίμα του χώρου -και του πίνακα- έτσι όπως εμείς τον αντιλαμβανόμαστε και να σας μεταφέρουμε όσο πιο καλά και κατανοητά μπορούμε, τα περίεργα συμβάντα που ακολούθησαν, τούτη τη πρώτη μέρα μας εδώ!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
-Έλα αγόρι μου και θ' αργήσουμε. Μας περιμένει ο γιατρός...
-Ναί μητέρα...
-Τι τη κοιτούσες αυτή; Σιγά μην άξιζε αυτή, για ένα παληκάρι σαν εσένα!
-Έχεις δίκιο μητέρα...
-Εσύ παιδί μου, είσαι στην ιατρική πλέον. Σε λίγα χρόνια που θα πάρεις το πτυχίο σου, ουρές θα κάνουν έξω από τη πόρτα σου οι νύφες! Ποιός θα σε πιάνει τότε!
-...
-Μα... καλά... δε την είδες πως ήταν ντυμένη; Τσουλί σκέτο! Είναι αυτό κορίτσι για σπίτι;
-Όχι μητέρα...
-Είσαι 22 ετών κι είσαι ακόμα μικρός για τέτοια. Πάρε πρώτα το πτυχίο κι ύστερα θα 'χεις καιρό!
-...
-Έλα περπάτησε λίγο πιο γρήγορα και μη κοιτάς πίσω. Σχεδόν φτάσαμε...
-Ναι μητέρα...
-Για ποιον νομίζεις ότι σκοτώνεται όλη μέρα ο πατέρας σου στη δουλειά; Για σένα! Για μας! Τόσα και τόσα έξοδα πως νομίζεις πως καλύπτονται; Πιστεύεις πως σου χαρίζει κανείς κάτι;
-...
-Εγώ πάλι; Ξέρεις πόσα θυσίασα για σένα; Κανένα λούσο. Καμιά διασκέδαση! Γιατί είχα να ετοιμάσω τα προικιά σου. Ύστερα καθώς είδα πως τα 'παιρνες τα γράμματα, στερηθήκαμε τα πάντα για τις σπουδές σου. Ξέρεις; Συγγράμματα, φροντιστήρια... Όλα για σένανε αγόρι μου!
-Μάλιστα μητέρα...
-Σ' αγαπάμε πάρα πολύ! Όχι πες μου, δε σ' αγαπάμε; Σου 'λειψε ποτέ τίποτε;
-Όχι μητέρα...
-Ε λοιπόν πες μου γιατί στεναχωριέσαι; Νομίζεις πως θα σ' αγαπήσει ποτέ κανείς ή καμιά σουρλουλού, έτσι όπως εμείς; Ανιδιοτελώς;
-Όχι μητέρα...
-Είδες; Το λές και μόνος σου! Λοιπόν φτάσαμε, εδώ ... στο ασανσέρ... εδώ παιδάκι μου... όχι από κει... εδώ είναι το ασανσέρ!
-Συγγνώμη μητέρα...
-Λοιπόν τώρα που θα πάμε στο γιατρό μη φοβηθείς! Είναι πολύ καλός και πανάκριβος ειδικός! Να τον ακούσεις, γιατί ότι σου πει είναι σωστό! Το 'χει σπουδάσει ο άνθρωπος, στην Αμέρικα κι όχι μόνον αυτό: σε συμπάθησε κιόλας!
-...
-Γιατί δε μιλάς; Λέω λάθος κάτι; ...και μη κοιτάς συνεχώς τα παπούτσια σου... Σε παρακαλώ, μη μου το κάνεις αυτό! Μη μας το κάνεις αυτό! 'Αφησε μας να σε βοηθήσουμε, παιδί μου! Εμείς θέλουμε, μπορούμε και σ' αγαπάμε!
-Μάλιστα μητέρα...
-"Μάλιστα" μα κοιτάς όλο τα παπούτσια σου! Ορίστε... μπαίνουμε στο ιατρείο... κοίτα να 'σαι συνεργάσιμος μωρό μου. Σ' αγαπώ!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Κάποια στιγμή λοιπόν χτύπησε η πόρτα και κάποιος από μέσα, -μάλλον με κάποιο εσωτερικό μηχανισμό- άνοιξε. Μπήκε μια μεσόκοπη, καλόντυμένη, χλιδάτη κυρία κι ένας παχουλός νεαρός. Μοιάζανε πολύ! Επιτέλους, γιατί είχαμε αρχίσει να πλήττουμε κι αναρωτιόμασταν, αν είχαμε κανένα λόγο ύπαρξης εδώ μέσα!
Αυτοί οι δυό λοιπόν, πέρασαν μέσα. Η γυναίκα περιεργάστηκε το χώρο, μ' επιδοκιμασία κι έδειξε το καναπέ στο νεαρό, που κοιτούσε κάπου χαμηλά. Τα πλακάκια του δαπέδου ή το αντικαθρέφτισμά του σ' αυτά! Υπάκουσε πειθήνια, μα χωρίς να πάρει τα μάτια του από κάτω. Εκείνη στην αρχή, όλο του 'λεγε... του 'λεγε... νουθεσίες, συμβουλές κι εκείνος που και που, απαντούσε -χωρίς να φέρνει αντιρρήσεις- πότε "ναι μητέρα" ή "μάλιστα μητέρα"! Έπειτα, όταν ένιωσε πως είχε πει όλα όσα έπρεπε ή κουράστηκε, πήρε ένα περιοδικό μόδας κι άρχισε να το ξεφυλλίζει. Σταματούσε με ίδιαίτερο ζήλο, στις σελίδες ακριβής μόδας και σ' άλλα γυναικεία αξεσσουάρ!
Τότε μόνον ο νεαρός, άρχισε σιγά-σιγά, να σηκώνει το βλέμμα του από το πάτωμα. Δειλά στην αρχή κι έπειτα, σα την είδε απασχολημένη κι απορροφημένη από τ' άφθονα περιοδικά μόδας, ξεθάρρεψε κι άρχισε να περιεργάζεται με τα μάτια του, τα πάντα! Περιέργως πως, τον πίνακα τον είδε προτελευταίο, παρ' όλο που τον είχε κατάφατσα. Μάλλον γιατί, οπτικά, ήταν ψηλώτερα -όπως κι εμείς- απ' όλα τα υπόλοιπα αντικείμενα! Ευτυχώς όμως σε μας δε πρόφτασε να φτάσει η ματιά του, γιατί εκτός από ψηλά, είμασταν και πολύ πλάγια προς αυτόν! Το λέμε γιατί από καθαρή διαίσθηση παρακινημένοι, πιστεύουμε, πως αν μας έβλεπε θα τρόμαζε και θα 'σκυβε πάλι κάτω!
Στην αρχή, το κοίταξε με αδιάφορη ματιά. Απλά τον κοίταξε, χωρίς να τον κοιτάζει, έτσι απλά για να κοιτάξει κάτι! Να περιεργαστεί το χώρο και να βοηθηθεί ίσως από τη γνώριμη πια διάταξη, των γνώριμων πια αντικειμένων, ολόγυρα! Αναγνώριση χώρου! Όταν όμως ο χρόνος της ...αδιάφορης ματιάς τέλειωσε -ο χρόνος εκείνος, που η αδράνεια του νου απαιτεί, μέχρι να δει πραγματικά και βαθύτερα, το αντικείμενο- κι ενώ είχε αρχίσει να στρέφει δειλά, το βλέμμα προς εμάς, σταμάτησε! Σκάλωσε! Καρφώθηκε! Ναι καλά ακούσατε! Έμεινε να κοιτά το πίνακα -βαθιά αυτή τη φορά- για πολλή ώρα! Θαρρείς μαγεμένος, μα χωρίς να 'ναι! Θαρρείς εγκλωβισμένος, παγιδευμένος, μα πάλι χωρίς να μπορεί κανείς να το πει κι έτσι! Πόσο μάλλον εμείς: μια κομψή κάμερα πανίσχυρη, πανάκριβη, ευέλικτη κι ένα σωρό άλλες δυνατότητες!
Όπως και να 'χει, εκείνος δε τραβούσε το βλέμμα του απο τον πίνακα! Κοίταζε απλά, ήσυχα, χωρίς να γουρλώνει καν τα μάτια, μα κοίταζε ..."εσωτερικά" κι έντονα! Έπειτα, άρχισε να λικνίζεται. Αδιόρατα στην αρχή, μα βαθμιαία, αυτό το λίκνισμα δυνάμωνε, χωρίς να φαντάζεστε πως έγινε τρομερό! Θα τολμούσαμε να πούμε πως λικνιζόταν διερευνητικά, πασχίζωντας να βρει το σωστό ρυθμό! Ρυθμό γιατί; Να συγχρονιστεί με τι; Αυτή η σκέψη μπορεί να αποδώσει σωστά το τι συνέβαινε και μας πέρασε, άγνωστο πως, άγνωστο γιατί! Μα τελικά μάλλον έτσι ήταν γιατί όταν αυτό επετεύχθη -και μη ρωτάτε λεπτομέρειες- τότε το λίκνισμά του σταμάτησε!
Έμεινε ακίνητος, τρεμουλιάζοντας ελαφρά και λίγες στάλες ιδρώτα φάνηκαν στο μέτωπό του! Μισάνοιξε το στόμα του -χαμόγελο;- κι έπαψε ν' ανοιγοκλείνει τα βλέφαρα! Αυτό διήρκεσε τόσο, ώστε ν' αρχίσουν να δακρύζουν και τότε... Ω τότε...
Ίσως και να μη μας πιστέψετε, αλλά ορκιζόμαστε -εκεί που μπορεί να ορκιστεί μια κάμερα και να γίνει πιστευτή και σεβαστή- πως ότι πούμε από 'δω και πέρα θα 'ναι η απόλυτη αλήθεια!
Απ' όλα τ' ανοίγματα του προσώπου του, μάτια, μύτη, στόμα, αυτιά μα κι απ' τους πόρους του δέρματος, -αλλά πιο αχνά εκεί-, άρχισε να βγαίνει κάτι σα γκρίζος καπνός! Σαν ένα νέφος ή τέλος πάντων, κάτι τέτοιο! Όταν πια βγήκε όλο και σχηματίστηκε λίγο 'μπρος του, είδαμε ένα πιστό του αντίγραφο, κάτι σα συννεφένιο ολόγραμμα, σκούρου γκρίζου χρώματος! Αυτό τον έδειχνε, έτσι όπως ήταν όταν μπήκε και κοιτούσε κάτω! Έπειτα, σήκωσε το ανύπαρκτο βλέμμα του και κοίταξε τον πίνακα για λίγο και κάνωντας μια απότομη δρασκελιά, όρμηξε και χώθηκε μέσα του!
Ναι! Αλήθεια λέμε! Το ορκιστήκαμε! Το ρόδο φάνηκε πιο κόκκινο, οι δυό άνθρωποι σα να κινήθηκαν λιγάκι κι η δροσοσταγόνα κάπως κύλησε στο πέταλο, απειροελάχιστα! Εδώ όμως δεν επιμένουμε! Ίσως να 'ταν η ιδέα μας! Έπειτα στραφήκαμε πάλι στο νεαρό, παραξενεμένοι -αν και δε πρέπει, οι καλές κάμερες να παραξενεύονται απ' όσα βλέπουν- και που όσο δε κοιτούσαμε, δε ξέρουμε τι έκανε! Τώρα όμως έδειχνε νηφάλιος, με πιο ζωντανό βλέμμα και ναι μεν κοιτούσε τον πίνακα, μα τούτη τη φορά, κοιτούσε -αν καταλαβαίνετε τι εννοούμε- με το σωστό τρόπο!
Σε λίγο, ο νεαρός σκούπισε τον ιδρώτα του, σηκώθηκε και γύρισε προς τη κυρία...
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
-Μητέρα! (Εκείνη στράφηκε έκπληκτη!)
-Ναι παιδί μου;
-Νομίζω μητέρα πως τζάμπα ήρθαμε ως εδώ. Έχω να σκεφτώ πιο σοβαρά, μερικά πράγματα. Πάμε να φύγουμε!
-Μα... τι λες παιδάκι μου; Εδώ ήρθαμε για να σε βοηθήσουμε! Εμείς που σ' αγαπάμε! Πως να φύγουμε;
-Δεν έχω χρεία βοηθείας μητέρα. Τουλάχιστον όχι τέτοια βοήθεια! Πάμε σε παρακαλώ...
-Μα... πως δεν έχεις παιδί μου; Προσεγγίζεις επικίνδυνα τη τρέλα, είπε ο γιατρός, εδώ και κάμποσο διάστημα! Μη κοιτάς που κρύβαμε λόγια. Κάτσε μωρό μου, εδώ θα γίνεις καλά. Εδώ σ' αγαπάμε! Μη μας το κάνεις αυτό!
-Με θεωρείς λοιπόν, τρελό μητέρα; Σου μοιάζω για τρελός;
-Εεε... Όχι... Ναι... δηλαδή... Ουφ! Κάθισε παιδάκι μου, εδώ είναι ο ειδικός που αν -λέω αν- υπάρχει κάτι τέτοιο, θα το διορθώσει. Κάθισε πάλι κάτω σε παρακαλώ. Μη μας το κάνεις αυτό!
-Μητέρα, εσύ μπορείς να καθίσεις αν θέλεις. Αν πιστεύεις πως χρειάζεσαι βοήθεια, εννοώ! Γιατί εγώ, είτε μαζί σου, είτε δίχως σου, θ' ανοίξω τη πόρτα και θα φύγω! Έχω πράγματα να σκεφτώ, πράγματα να κάνω και δε ξέρω καν αν προλαβαίνω!
-Που πας βρε αχάριστε; Έτσι κλωτσάς τόση αγάπη; Τόσες θυσίες; Τόση αφοσίωση; ΣΤΑΣΟΥ...!
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Ο νεαρός, άνοιξε τη πόρτα και βγήκε! Η κυρία που προσφωνούσε "μητέρα" βγήκε ξοπίσω του, αλλόφρων και φωνάζοντάς του... Τότε, μόλις η πόρτα είχε κλείσει πίσω τους, ακούστηκε μια φωνή -πιθανώς του γιατρού- να λέει έρρινα και κοφτά:
-"Περάστε παρακαλώ."
Πρέπει να πούμε πως όταν μπήκαν οι δυό τους, το ψηφιακό μας ρολόϊ, έδειχνε 17.52'.42" και όταν η πόρτα έκλεισε πίσω τους, καθώς έφευγαν, έδειχνε 18.03'.19"! Δε ξέρουμε αν αυτό σας λέει κάτι και τι, μα ξέρουμε πως εσείς οι άνθρωποι, τα μετράτε κάτι τέτοια. Εμάς πάντως όχι! Εμείς προσπαθήσαμε να σας μεταφέρουμε, όσο πιο πιστά, σα κάμερα, ότι έπεσε στην αντίληψή μας κι αυτό ειν' όλο! Κρίμα μόνο, που τη πρώτη μέρα μας εδώ, δε σκέφτηκε ή δε πρόφτασε κανείς να μας φορτώσει με μαγνητοταινία. Πράγμα που έγινε φυσικά τις αμέσως προσεχείς μέρες. Επίσης, τούτη τη πρώτη μας μέρα, λόγω κάποιου προσωρινού, τεχνικού προβλήματος στη σύνδεση, δεν υπήρχε αποκατεστημένη οπτική επαφή, από το δέκτη στο γραφείο του γιατρού. Πράγμα που επίσης αποκαταστάθηκε τις αμέσως προσεχείς μέρες.
Έτσι -μιας και ποτέ δε ξανασυνέβη κάτι παρόμοιο- έχετε μόνο τη μαρτυρία μας και σας δίνουμε το λόγο της καμερικής μας τιμής, πως όλα έγιναν έτσι ακριβώς όπως σας τα περιγράψαμε. Έχετε το λόγο μιας κομψής, πανίσχυρης, πανάκριβης και με πολλές δυνατότητες, κάμερας, που εκτός των άλλων, δε ψεύδεται ποτέ...
https://www.flickr.com/photos/momekh/55105694/
https://www.peri-grafis.com/ergo.php?id=876

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

Musical Tempest.(Red Orchestra),1957. Μουσική Τρικυμία.(Κόκκινη Ορχήστρα).

Παρατηρείστε το Βιολοντσέλο.
https://www.flickr.com/photos/savasir/page3/

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

The Hallucinogenic Torreador.Παραισθησιογόνος Ταυρομάχος.

Αυτό τον τεράστιο πίνακα, που οφείλεται σ' ένα κουτί σπίρτα ''Αφροδίτη'', ο ίδιος ο Νταλί τον ονόμαζε ''Όλος ο Νταλί σ' έναν πίνακα'', διότι περιέχει μια ανθολογία των εικόνων του Νταλί. Στην κορυφή, ένα εξαϋλωμένο κεφάλι της Γκαλά προϊσταται της σκηνής. Στη δεξιά κάτω γωνία, στέκεται ένας εξάχρονος Νταλί. Υπάρχει μια σειρά από Αφροδίτες της Μήλου, που το σώμα τους στρίβει, αλλάζοντας φύλο. Τον Ταυρομάχο είναι δύσκολο να τον διακρίνουμε στην αρχή, μέχρι που συνειδητοποιούμε ότι το μπούστο της δεύτερης Αφροδίτης από τα δεξιά, μπορεί να ερμηνευτεί σαν το πρόσωπο (το δεξί της στήθος σαν μύτη, η σκιά κατά μήκος του διαφράγματος σαν στόμα), και η πράσινη σκιά πάνω στην εσθήτα της σαν γραβάτα. Αριστερά, είναι το αστραφτερό ''κοστούμι από φώτα'' του ταυρομάχου, το οποίο γίνεται ένα με τους βράχους, που επίσης μπορεί να δει κανείς σαν το κεφάλι του ταύρου που πεθαίνει. Ένα επίτευγμα της μεταμόρφωσης!
Μουσείο Μοντέρνας Τεχνης, Νέα Υόρκη.
https://www.damsite.blogspot.com/
https://www.clab.edc.uoc.gr/seminar/art/history/Η%20Τέχνη/various/Tavromaxos.html - 2k

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.