Το CD που ακούσατε σήμερα (δισκοκριτικές)

[Lorien]

Visions Of Atlantis - Trinity (2007)

1. At the back of beyond
2. The secret
3. Passing dead end
4. The poem
5. Nothing left
6. My dark side home
7. Wing-shaped heart
8. Return to you
9. Through my eyes
10. Flow this desert
11. Seven seas

Πολυ ευχαριστο και καλοφτιαγμενο συμφωνικο-μελωδικο μεταλ. Ανδρικα φωνητικά σε συνδυασμο με τα φωνητικά της Melissa Ferlaak, σε στυλ Nightwish. 2ος δισκος. Αρμονικος ηχος, δεμενος. Μαρεσαν οι χαμηλες συχνοτητες. (θαρθoυν Ελλαδα τον Απριλιο μαζι με Kamelot )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Silent Force - Walk The Earth (2007)

1.Man & Machine
2.Walk The Earth
3.Point Of No Return
4.In From The Dark
5.The King Of Fools
6.The Child Within
7.Goodby My Ghost
8.Save Me From Myself
9.My Independence Day
10.Blind Leading The Blind
11.Running Through The Fire
12Picture Of A Shadow

Melodic-power metal. Πολυ καλη παραγωγη και τελικα η φωνη που μου φαινοταν γνωστη, ηταν ο D.C .Cooper. (πςς τι μας λεεςς ; )

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Αληκτώ]

Το τελευταίο που πήρα ήταν το The Blackening των Machine Head. Thrash metal. Σκέτο αριστούργημα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

από την εταιρία κυκλοφορίας ...Black CDs
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Nininaou]

Πολύ καλό cd, μου το δάνεισε μια φίλη και αποφάσισα να το αγοράσω...
Έχει κομμάτια στην κλασική κιθάρα ισπανικά. Τα περισσότερα είναι ωραία.Το συστήνω ανεπιφύλακτα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Μου ήρθε χθες:

Dark Forest - Aurora Borealis (2007)

_____________________________________

1. Aurora Borealis
2. Winds and Waves
3. Thurisaz
4. Under the Northern Fullmoon
5. Eternal Forest
6. Northstar
7. Journey to Ever-Eternal Skies
8. Two Ravens Soaring
9. Warwinds [Bonus]
10. Under The Northern Fullmoon [Bonus]
11. Eternal Forest [Bonus]
12. Among Silent Pine [Bonus]

_________________________________________

Λίγα λόγια για το group: Οι Dark Forest δημιουργήθηκαν το 2003 από τον Καναδό David Parks. Αυτοπροσδιορίζονται ως "Canadian Heathen Metal", κάπως διαφοροποιημένο pagan black metal στην ουσία. Έχουν πολλές επιρροές από διάφορα Viking/Black Metal groups (Windir, Bathory etc..). Τα θέματα των τραγουδιών αφορούν το παρελθόν του Καναδά και συγκεκριμένα την περίοδο που οι Βικινγκς περίπου το 1100 μ.Χ. έγιναν οι πρώτοι Ευρωπαίοι που πάτησαν στις ακτες της Αμερικής, όπως και την Σκανδιναβική μυθολογία.

Lineup:

• David Parks · All Studio Instruments & Vocals, Live Guitars & Vocals
• Mark Zemlak · Live Guitars & Backup Vocals
• Theodore John MacLean · Live Bass Guitar
• Brandon Mitchell · Live Keyboards
• Griffin Kissack · Live Drums & Studio Drums on Aurora Borealis Re-Issue

Σχετικά με το album: Το "Aurora Borealis" είναι το πρώτο studio album των Dark Forest και ηχογραφήθηκε εξ' ολοκλήρου από τον David Parks, κάτω από το label της Bleak Art Records. Κυκλοφόρησαν μόνο 1000 αντίγραφα του album από την εταιρία, ενώ η έκδοση με τα bonus tracks κυκλοφόρησε σε 500 αντίγραφα μόνο. Στην Ελλάδα δε παίζει να υπάρχει, οπότε όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να το παραγγείλει από το website της bleak art.

Υπάρχει clip στο youtube του "Winds and Waves" για όποιον θέλει να πάρει μια γεύση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Tsipouro]

Lacuna Coil - In a Reverie (1999).

Είχα το album εδώ και 3 χρόνια και αναγκάστηκα να το αγοράσω ξανά γιατί... το έσπασα κατά λάθος! Δεν θα γράψω κάτι για το group, δε νομίζω ότι χρειάζονται συστάσεις άλλωστε.

1. Circle.
2. Stately Lover
3. Honeymoon Suite
4. My Wings
5. To myself i return
6. Cold
7. Reverie
8. Veins of Glass
9. Falling Again

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[]ifrit[]

Pink Floyd - Pulse σε digibook έκδοση, αξιολάτρευτο
Kyuss - Blues for the red sun
Quiet Riot - Metal Health

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stargazer]

και

ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΑ!!
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[]ifrit[]

​

Από πού και πόσο; Όταν το βρίσκω, είναι πανάκριβο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stargazer]

Από Public, στο Cosmos στη Θεσσαλονίκη- κι εγώ σε άλλα δισκάδικα το έβρισκα πολύ ακριβό, αλλά εκεί έκανε 11-12 ευρώ αν θυμάμαι καλά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WhiteDrum]

Το G-3 live μου το είχε κάνει δώρο κάποτε η Αυστριακή μου καθηγήτρια και με είχε καταπλήξει, γιατί κάποτε ήμουν οπαδός των Malmsteen και Satriani (όχι τόσο του κυρίου Vai). Έχει πολύ όμορφα κομμάτια μέσα. Satriani for the win.

Με 'γεια!

Πι-Ες : μερικοί βιρτουόζοι βάζουν και συναίσθημα. Ο Malmsteen όχι και τόσο αλλά στα 80s ήταν και πόζερος και είχε φάση το βιρτουοζο-στυλ του. Βλέπε Eclipse

Κορυφαίο! Εν έτει 2004 έκανε 10 γιούροζ και αξίζει .-

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Corpse Bride]

Καλα, οχι και σημερα, αλλα με τη συχνοτητα που αγοραζω πλεον σιντια ειναι αξιοσημειωτο

01. Favourite
02. Bloody Sth
03. Are you coming with us?
04. Babe
05. Pretend
06. Obsession
07. To no avail
08. Excuse my friends (fallacy)
09. Over the hill
10. Avatar
11. Not young in my youth
12. Misery loves company
13. Fraud

..το αγαπησα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Stargazer]

Το G-3 live μου το είχε κάνει δώρο κάποτε η Αυστριακή μου καθηγήτρια και με είχε καταπλήξει, γιατί κάποτε ήμουν οπαδός των Malmsteen και Satriani (όχι τόσο του κυρίου Vai). Έχει πολύ όμορφα κομμάτια μέσα. Satriani for the win.

Με 'γεια!

Πι-Ες : μερικοί βιρτουόζοι βάζουν και συναίσθημα. Ο Malmsteen όχι και τόσο αλλά στα 80s ήταν και πόζερος και είχε φάση το βιρτουοζο-στυλ του. Βλέπε Eclipse

Κορυφαίο! Εν έτει 2004 έκανε 10 γιούροζ και αξίζει .-

Ευχαριστώ!
Ναι ο Malmsteen είναι <λίγο> επιδειξίας, αλλά στα 80s ήταν φοβερός και τρομερός! Τότε είχε πολύ περισσότερο συναίσθημα από ότι σήμερα.
Και μια και ανέφερες τo Eclipse, να θυμηθώ να το αγοράσω σύντομα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

ακουσατε το νεο αλμπουμ των green day; πως σας φανηκε; ποιο τραγουδι ξεχωρισατε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mercury]

Dead End Kings

Εξαιρετικός ο νέος δίσκος των Katatonia,έρχεται ακριβως στην λήξη του καλοκαιριού να μας βάλει στην μελαγχολική διάθεση του φθινοπώρου.

Tracklisting:

1. The Parting
2. The One You are Looking for is not Here (with Silje Wergeland)
3. Hypnone
4. The Racing Heart
5. Buildings
6. Leech
7. Ambitions
8. Undo You
9. Lethean
10. First Prayer
11. Dead Letters

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Βλα]

Πριν μια ώρα περίπου άκουσα όλο to "Vovin" των Therion!!!

Πόσο γαμάτο παίζει να είναι;;;;;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mercury]

Νέος δίσκος απο τους Stone Sour.Έντονος ήχος,δυνατός,με 2-3 μελωδικά κομμάτια.
Με λίγα λόγια εξαιρετικός!!
Θα αφήσω να μιλήσει η κριτική απο το Rocking.gr καλύτερα όμως,με την οποία συμφωνώ μέχρι τελείας!:

Ζούμε έργα και ημέρες Corey Taylor στη σκληρή μουσική. Ο αεικίνητος frontman των Slipknot και Stone Sour δεν αφήνει στιγμή να περάσει χωρίς να επιδείξει μια δραστηριότητα και κύριος εκφραστής της δουλειάς του εσχάτως είναι οι Stone Sour, ελέω της κατάστασης που επήλθε μετά τον θάνατο του Paul Grey στους Slipknot. Κι ενώ ελλοχεύει ο κίνδυνος, οι διάφοροι γραφικοί να τον κατατάξουν στους «μαϊντανούς» (λες και η δουλειά του μουσικού δεν είναι να ασχολείται με μουσική), ας ξεκαθαρίσουμε ότι οι Stone Sour δεν αποτελούν κάποιο παράπλευρο όφελος μέσω του οποίου κεφαλαιοποιούν την επιτυχία των Slipknot ο Taylor και ο Jimmy Root, καθώς προϋπήρχαν της παρέας με τις μάσκες.

Παρατηρώντας την ως τώρα δισκογραφία των Stone Sour υπάρχει μια σαφής εξέλιξη από άλμπουμ σε άλμπουμ και μια προοπτική που μετριάζεται από συγκεκριμένους παράγοντες και σημεία. Το ομώνυμο ντεμπούτο άλμπουμ, κακά τα ψέματα, κίνησε περισσότερο την περιέργεια λόγω του ότι για πρώτη φορά ουσιαστικά ένα μέλος των Slipknot απέκτησε «κανονικό» πρόσωπο, με το συναισθηματικά φορτισμένο "Bother" και μία-δύο δυναμικές συνθέσεις σαν το "Get Inside" να είναι άξια αναφοράς. Το μεγάλο άλμα επιτεύχθηκε στο δεύτερο άλμπουμ, τόσο λόγω της βελτίωσης σε επίπεδο συνθέσεων, αλλά κυρίως γιατί το "Through Glass" έκανε ένα εντυπωσιακό breakthrough στo mainstream. Η βελτίωση στον συνθετικό τομέα συνεχίστηκε με το προπέρσινο "Audio Secrecy", με τραγούδια όπως το "Say You'll Haunt Me" ή το "Mission Statement", αλλά κοινό χαρακτηριστικό και των δύο άλμπουμ είναι πως έπρεπε να επιμείνουν λίγο περισσότερο στη διαλογή των τραγουδιών. Δίπλα σε εντυπωσιακές συνθέσεις άφηναν αρκετές δευτερευούσης αξίας, που στο τέλος μείωναν τη συνολική αξία.

Όμως, με κάθε δίσκο πλησίαζαν πιο πολύ στο συνολικό επιθυμητό αποτέλεσμα και με το νέο άλμπουμ τους "House Of Gold & Bones Part 1" (που αποτελεί το πρώτο μέρος μιας διπλής concept δουλειάς) έκαναν ένα ακόμα βήμα προς το να αγγίξουν το ιδεατό. Το οποίο είναι να φτιάξουν ένα συμπαγές άλμπουμ, που θα κρατάει τα καλά στοιχεία της μπάντας, ήτοι την ικανότητά της να συνθέτει hits και την μοναδικότητά της να συνδυάζει επιθετικά και μελωδικά στοιχεία, καθώς στο άλμπουμ μπορεί να βρει κάποιος πραγματικά καλές συνθέσεις με σημεία που θα είχαν θέση σε ένα άλμπουμ του Daughtry και σημεία που θα μπορούσαν να ανήκουν στους Kreator. Η ιδιαιτερότητα αυτή μαζί με τις φοβερά παθιασμένες ερμηνείες του Corey Taylor αποτελούν τα δυνατότερα σημεία της μπάντας.

Δεν σου επιτρέπεται κανένα περιθώριο αντίδρασης όταν το άλμπουμ ξεκινάει με τέτοιους δυναμίτες όπως το "Gone Sovereign" και το "Absolute Zero", που αποτελούν δύο από τις καλύτερες συνθέσεις στη δισκογραφία της μπάντας, ενώ οι φωνητικές γραμμές και μόνο θα ήταν ικανές να καταστήσουν το "A Rumor Of Skin" που ακολουθεί ξεχωριστό, σε μια εντυπωσιακή σύνθεση. Τα δύο "Travelers" αποτελούν ωραίες, ακουστικές δίλεπτες συνθέσεις, κάτι σαν intro, με το πρώτο ειδικά να αποτελεί την ιδανική γέφυρα μετάβασης στην -ως τώρα- αγαπημένη μου σύνθεση του άλμπουμ, το "Tired", κατά την οποία ο Taylor βγάζει ψυχή στην ερμηνεία που λίγοι σύγχρονοι ερμηνευτές μπορούν να βγάλουν, ενώ στο ίδιο μήκος κύματος κινείται το πιο μπαλαντοειδές "Taciturn". Στην επιθετικότητα του "RU486" διακρίνονται στοιχεία που θα είχαν θέση στο "Outcast" των Kreator (στα verses), ενώ οι τρεις συνθέσεις που συμπληρώνουν το άλμπουμ ("My Name Is Allen", "Influence Of A Drowsy God" και "Last Of The Real"), χωρίς να είναι κακές, υπενθυμίζουν τα τρωτά σημεία της μπάντας και δεν ακολουθούν το υψηλό επίπεδο των υπολοίπων. Αν αυτές οι τρεις συνθέσεις ήταν στα επίπεδα των υπολοίπων θα μιλάγαμε υπό άλλους, υψηλότερους όρους για αυτό το άλμπουμ.

Οι Jimmy Root και Josh Rand είναι πιο δεμένοι από ποτέ, με εξαιρετική δουλειά στα lead και όμορφα τοποθετημένες δισολίες, ενώ ο Roy Mayorga δίνει το κάτι παραπάνω με το εκπληκτικό παίξιμο στα τύμπανα, έχοντας την συμπαράσταση ενός μπασίστα μεγάλης κλάσης και εγνωσμένης αξίας, όπως είναι ο Rachel Bolan των Skid Row που επιστρατεύτηκε για τις ηχογραφήσεις, μιας και είναι το πρώτο άλμπουμ χωρίς τον Economaki στη θέση αυτή. O εξίσου σπουδαίος David Botrill έχει επιμεληθεί την παραγωγή με εμφανές αποτέλεσμα, καταφέρνοντας να αναδείξει και τον μεγάλο πρωταγωνιστή, που δεν είναι άλλος από τον Taylor. Είναι οι στίχοι που στάζουν χολή και πόνο, είναι ο τρόπος που τους ερμηνεύει, είναι η αίσθηση που σου αφήνει πως προσπάθησε να αποδώσει με την ψυχή του σε αυτό το άλμπουμ, που πιστοποιούν γιατί ανήκει στην ελίτ των σύγχρονων rock/metal τραγουδιστών.

Συνολικά, οι Stone Sour κυκλοφορούν την πιο μεστή σε σύνολο δουλειά τους ως σήμερα, βαραίνοντας τον ήχο τους στα δυνατά σημεία και δίνοντας περισσότερο νόημα στα ακουστικά, βελτιώνοντας σε μεγάλο βαθμό την ποσόστοση «πραγματικά καλών τραγουδιών / fillers». Μακάρι να αποδειχθώ λάθος στην εντύπωση που έχω ότι κάτι έχει σπάσει στο εσωτερικό των Slipknot, αλλά αυτή μου η αίσθηση με κάνει να πιστεύω πως τα σπουδαία στο μέλλον πρέπει μάλλον να τα περιμένουμε από τους Stone Sour. Αυτή την αίσθηση έρχεται να ενισχύσει το "House Of Gold & Bones Part 1", που αποτελεί ένα ιδανικό παράδειγμα της δυναμικής του σύγχρονου σκληρού ήχου.

Χρήστος Καραδημήτρης

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 186240]

Ξεθάβω

Avenged Sevenfold-The Stage: Concept album,πιο ''δύσκολος'' δίσκος σε σχέση με τον προηγούμενο,τρομερή κιθαριστική δουλειά και δυνατό drumming απο το νέο drummer.Ακούγεται πολύ καλύτερα σαν σύνολο γιατί επηρεάζεσαι από την όλη ατμόσφαιρα που σου βγάζει ο δίσκος.Επικό κλείσιμο με το Exist.Ποντάρω για δεύτερο single το God Damn ή το Higher

Epica-The Holographic Principal: Symphonic metal,διαδέχτηκε ίσως τη καλύτερη δουλειά τους(The Quantum Enigma)ψιλοβαρετές κάποιες συνθέσεις αλλά οκ. Κόλλησα με το σχεδόν prog Universal Death Squad,το πειραματiko Dancing in the Hurricane και τα Beyond the matrix,Divide and Conquer που ειναι κλασσικα τραγούδια Epica.Το καλύτερο μέρος, τα bonus κομματια,οι ακουστικές εκτελέσεις των τραγουδιων (Universal love squad,Dancing in a gypsy camp,Immortal Melancholy)

Blackberry Smoke-Like an Arrow: Southern rock.Κάποια κομμάτια πιο rock(Waiting for the thunder,Workin for a workin man),αλλα σε πιο road φάση(Sunrise in Texas,Free on the wing που σε πιάνει μια ανατριχίλα όταν μαζι με το slide ακούς τη φωνή του Dwayne Allman των μεγάλων Αllman Brs Band) και άλλα πιο groovατα και funky(Believe you me,Let it Burn).Fun

Alter Bridge-The Last Hero: Δισκάρα! Κομματάρες, με catchy κολλητικα τραγουδια,(My champion,You will be remembered),με heavy που σε στήνουν στο τοίχο(Crows on a wire,The Writing on the wall,Island of Fools) και φοβερές μελωδίες(Cradle to the Grave,Show me a Leader και το ομώνυμο).Τελειώνοντας με το fanboyλικι, τα Twilight και Losing Patience λίγο πιο κάτω σε ποιότητα σε σχεση με τα υπόλοιπα. In Myles and Tremonti we trust.
Το μόνο που αγόρασα από τα παραπάνω γτ μου άρεσαν πολύ τα δυο σινγκλακια που έβγαλαν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 186240]

Ryan Adams-Prisoner: Alt-country/Americana με κάποια rock στοιχεία.Ένα album κατά βάση ακουστικό με τη songwriter προσέγγιση του Adams.Πολύ ωραίες συνθέσεις ειδικά από το Breakdown και μετά(ξεχωρίζουν τα Tightrope,Broken Anyway και Outbound Train) + τα singles Do you still love me και Doomsday Πολυ δημιουργικός καλλιτέχνης που μεταξύ άλλων έχει διασκευάσει Maiden,έχει παίξει punk και έχει διασκευάσει το 1989 της Taylor Swift κάνοντας να μοιάζει με δίσκο του Springsteen.
Άμεση αγορά όταν έρθει στην Ελλάδα γιατί έχω τύψεις που δεν έχω πληρώσει τίποτα για τη μουσική του παρ όλο που έχω λιωσει τη δισκογραφία του ειδικά σε ταξίδια. Εχει και το plus πως κυκλοφορεί από δικό του label.

Bright Eyes-Letting off the Hapiness: Αρκετά πειραματικός,ωμός δίσκος,πολύ ιδιαίτερη φωνή με κάθε τραγούδι να έχει την δικό του ύφος που κάνει το album να χάνει λίγο σε συνοχή αλλά κεντρίζει το ενδιαφέρον γιατί δεν ξέρεις τι θα ακούσεις στο επόμενο track. Φοβερό τo If Winter Ends που στο δεύτερο ρεφραιν εκτοξεύεται. Τα πολύ αργά τραγούδια όπως τα 2 τελευταία και το Pull my hair που με χαλάει η επεξεργασία στα φωνητικά είναι λίγο meh αλλά τo country June on the West Coast,το upbeat The City has Sex και το καταθλιπτικό Padraic my Prince είναι από τις θετικές στιγμές του δίσκου.Καλύτερο τραγούδι και προσωπικό κόλλημα το Contrast and Compare.Τώρα για να τα το ταμπελοποιήσουμε μάλλον θα το έλεγα indie folk άν υπάρχει τέτοιο είδος

Pulse R-In Chains: Ελληνική μπάντα με frontman τον Π. Βιτζηλαίο που είχε γίνει γνωστός από το Voice.Πρώτος δίσκος και παίζουν hard rock με αναφορές στο alt.rock των 90s(Foo Fighters,Seether) όντας ωστόσο αρκετά πιο heavy.Περίμενα να ακούσω τραγούδια φτιαγμένα γύρω από τη φωνή του Βιτζη αλλά και η μπάντα σαν σύνολο είναι πολύ καλή δίνοντας δυνατά riff(Fear of the Unknown,Remember me) και μελωδικά σόλο(In Chains,Wake up Call) και γράφοντας συγκροτημένα τραγούδια.Τα Downward Spiral και Remain δείχνουν αρκετά τις επιρροές τους από Alice in Chains και Soundgarden αντίστοιχα(ειδικά το δεύτερο) ενώ το Blame πάει σε πιο southern ήχο.
Κάποιες φωνητικές μελωδίες μπορούσαν να δουλευτούν περισσότερο για να γίνουν πιο ενδιαφέρουσες και να σου μένουν περισσότερο αλλά γενικά είναι ελπιδοφόροι και σίγουρα θα ναι ακόμα καλύτεροι στη συνέχεια click

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.