Αρχική Forum
Νέα Δημοσίευση
Προσωπικές Συζητήσεις
Πολυμέσα - Gallery
Chat
Συνδεδεμένοι Χρήστες
Λίστα Αποκλεισμένων
Υπεύθυνοι του Forum
Chat and Fun
iSchool
Πουπουλίνα
Επιφανές μέλος
Η Πουπουλίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος και μας γράφει απο Κόρινθος (Κόρινθος). Έχει γράψει 29,430 μηνύματα.
08-05-10
19:55
σιμωνη πραγματικα με εχεις βγαλει απο τα ρουχα μου...απαντησα σε αυτο που ειπες για τις ωρες...το οτι εγραψα οτι ειναι δυσκολη δουλεια και οσες ωρες δουλευω,δεν χαζολογω στο ιντερνετ...τι σημαινει;;οτι δεν νοιαζομαι για τους αλλους εργαζομενους;;; θα με τρελλανεις τωρα τελειως;..επισης...αναφερθηκα εγω σε εσενα;;;που το ειδες αυτο;;;κατανταει γελιο το θεμα..το οτι λεω ΕΓΩειναι πολυ λογικο,γιατι δεν μπορω να μιλησω εξ ονοματος των αλλων..ειναι κατι που απεχθανομαι και δεν το κανω ποτε..κανενας δεν με εχει εξουσιοδοτησει να μιλαω για την παρτη του..και δεν θα το κανω..ξεκαθαρισε καποιια πραγματα..μονο για μενα μπορω να μιλησω για αυτο και βαζω το ΕΓΩ..αυτο ομως δεν σημαινει οτι δεν νοιαζομαι και για ολους τους υπολοιπους..
και κατι αλλο...αυτο ακριβως θελει παντα να περασει καθε εξουσια...να κοιταμε τα χειροτερα..και να βγαζουμε το σκασμο...ε...αυτο το παιχνιδακι εγω δεν θα το παιξω...αν θελεις παιξτο εσυ,ειναι αναφερετο δικαιωμα σου...αν σκεφτομασταν ολοι ετσι,εργασιακα θα ειχαμε μεινει στον μεσαιωνα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
iJohnnyCash
e-steki.gr Founder
Ο Panayotis Yannakas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Επιχειρηματίας και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 24,043 μηνύματα.
08-05-10
19:55
Μια διαφορετική άποψη
..Αρχική Δημοσίευση από Θανάσης Μαυρίδης:
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Μυρτω4038
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Νίκη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 182 μηνύματα.
08-05-10
20:08
Το θέμα είναι πως όλοι έχουμε ευθύνη σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Διότι αν δεν έβρισκαν να τα κάνουν, δεν θα τα έκαναν.
Το ίδιο δείχνει και το ότι πολλοί μπήκαν στο Δημόσιο με stage ως συμβασιούχοι με την ελπίδα όμως πως θα μονιμοποιηθούν -ναι, σίγουρα έφταιγε και το κράτος που κάλυπτε πάγιες και διαρκείς ανάγκες με τους συμβασιούχους, αλλά πως θα μπορούσε να το κάνει αν οι τελευταίοι δεν είχαν την ελπίδα της μονιμοποίησης και αντιμετώπιζαν το stage όπως πραγματικά ήταν, δηλαδή πρόγραμμα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας; Αλλά όχι στην Ελλάδα, μονίμως ψάχνουμε τρόπο να μπούμε από την πίσω πόρτα και μετά απλά αποφασίζουμε πως ..φταίει το κράτος. Λες και το κράτος είναι κάνα φάντασμα! Και μετά τρέχανε οι συμβασιούχοι στους δικηγόρους να βρούνε το "χαμένο" δίκιο τους - ξέρετε πόσοι νέοι ( 20 με 28 ) είχαν έρθει για κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων επειδή ήταν απλήρωτοι μήνες και όταν τους ρώταγες γιατί δεν ψάχνουν κάτι άλλο, σου απαντούσαν "και τι εννοείς; Δεν θέλω να δουλεύω!"
Το ίδιο δείχνουν και οι χιλιάδες θέσεις δημοσίων υπαλλήλων που κάθονται, απλώς διότι δεν έχουν τι να κάνουν. Μόνο το ΥΠΠΟ δεν θυμάμαι πόσες παραπάνω θέσεις είχα διαβάσει κάπου πως είχε προκειμένου να εξυπηρετεί κομματικά συμφέροντα, ενώ στο Υπουργείο Ανάπτυξης που είχα επισκεφτεί την ξαδέρφη μου κάποτε (δούλευε εκεί με stage) είχα βρει όλους σχεδόν τους μόνιμους υπαλλήλους να πίνουν καφέ και να τριγυρίζουν μην έχοντας καμία εργασία να κάνουν στην κυριολεξία! Αυτά φυσικά υπό την προϋπόθεση πως πήγαιναν εξαρχής για εργασία, διότι ξέρω και άτομο που είχε οργανική θέση στη ΔΕΗ, αλλά ποτέ δεν πατούσε και υπέγραφε άλλος στην θέση του κι εκείνος ήταν μουσικός στην πραγματικότητα.. Και ναι, δεν λέω πως είναι όλοι έτσι, αλλά εγώ κι εσύ κι ο δίπλα το επιτρέπουμε - μπορεί να μην έχουμε κάνει κάτι, αλλά κανείς δεν διαμαρτύρεται επίσης, κανείς δεν καταγγέλλει οτιδήποτε και ακόμα χειρότερα όλοι θεωρούμε πως "έλα μωρέ, στην Ελλάδα είσαι, ψάχνεις να βρεις άκρη;!"
Γι' αυτό λέω. Αυτοί οι 300 μπορεί να φταίνε και φταίνε. Αλλά αυτοί οι 300 βρήκαν και τα κάνανε. Αυτοί οι 300 είμαστε εμείς που τόσα χρόνια δεχόμαστε την λαμογιά, την κοροϊδία, την εκμετάλλευση, τον ωχαδερφισμό ως φυσιολογικά.
Αυτό πιστεύω και εγώ.
Δυστυχώς μια έκφραση λέει οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους ταιριάζουν.
Για να αλλάξουν οι πολιτικοί μας, πρέπει πρώτα να αλλάξει η νοοτροπία του Έλληνα που περιγράφεις παραπάνω.
Και τότε θα αλλάξει ολόκληρη η πολιτική σκηνή, γιατί δεν κανείς δεν θα επιτρέψει την ύπαρξη της παλιάς.
Ναι η παιδεία είναι ο μόνος τρόπος για να αλλάξει η νοοτροπία του Έλληνα.
Θα χρειαστούν βέβαια πολλά χρόνια, ίσως και γενιές για να δούμε αποτελέσματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Eupatridis
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Χρήστος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 31 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 864 μηνύματα.
08-05-10
21:03
Το πλοίο των ηλιθίων
Μια φορά και έναν καιρό, ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί ενός πλοίου έγιναν τόσο ματαιόδοξοι από την ικανότητά τους στην ναυτική τέχνη, τόσο ανόητα ασεβείς και τόσο εντυπωσιασμένοι με τους εαυτούς τους που οδηγήθηκαν στην τρέλα.
Έστρεψαν το πλοίο βόρεια και προχώρησαν μέχρι που συνάντησαν παγόβουνα και επικίνδυνους ογκόπαγους. Συνέχισαν να πηγαίνουν βόρεια σε όλο και περισσότερο επικίνδυνα νερά με μόνο σκοπό να δώσουν στους εαυτούς τους ευκαιρίες να πραγματοποιήσουν ακόμα περισσότερα λαμπρά κατορθώματα στην ναυσιπλοΐα.
Καθώς το πλοίο έφτανε σε όλο και υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη, οι επιβάτες και το πλήρωμα γίνονταν όλο και περισσότερο δυσαρεστημένοι. Άρχισαν καυγάδες μεταξύ τους και παράπονα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούσαν.
«Τρέμω από το κρύο», είπε ένας ρωμαλέος ναυτικός. «Αυτό είναι το χειρότερο ταξίδι που έχω βρεθεί. Το κατάστρωμα είναι γλιστερό από τον πάγο. Όταν είμαι στο παρατηρητήριο ο αέρας περνά το πανωφόρι μου σαν μαχαίρι. Κάθε φορά που δένω το πανί της πλώρης τα δάχτυλά μου πάνε να παγώσουν. Και γιʼ όλα αυτά παίρνω μόνο πέντε πενιχρά σελίνια το μήνα».
«Νομίζεις ότι εσύ μόνον την έχεις άσχημα;», είπε μια γυναίκα επιβάτης. «Εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ από το κρύο. Οι κυρίες σε αυτό το πλοίο δεν παίρνουν όσες κουβέρτες παίρνουν οι άντρες. Αυτό δεν είναι δίκαιο».
Ένας μεξικανός ναύτης παρεμβαίνει στην συζήτηση. «Εγώ παίρνω μόνο τον μισό μισθό από ότι παίρνουν οι άγγλοι ναύτες. Χρειαζόμαστε αρκετή ποσότητα φαγητού για να είμαστε ζεστοί σε αυτό το κλίμα και δεν παίρνω το μερίδιό μου. Οι Άγγλοι παίρνουν περισσότερο. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι οι αξιωματικοί μου δίνουν διαταγές στα αγγλικά αντί στα ισπανικά».
«Εγώ έχω περισσότερους λόγους να διαμαρτύρομαι από οποιονδήποτε άλλο», είπε ένας Ινδιάνος ναύτης. «Αν τα χλωμά πρόσωπα δεν μου είχαν κλέψει την προγονική μου γη, δε θα ήμουν καν σε αυτό το πλοίο μέσα στα παγόβουνα και τους αρκτικούς ανέμους. Θα ήμουν σε ένα κανό και θα κωπηλατούσα σε μια ωραία γαλήνια λίμνη. Μου αξίζει αποζημίωση. Τουλάχιστον ο καπετάνιος πρέπει να με αφήσει να παίζω ζάρια για να βγάζω μερικά λεφτά».
Ο λοστρόμος τότε φώναξε: «Χτες ο πρώτος αξιωματικός με αποκάλεσε «πούστη» μόνο και μόνο επειδή παίρνω πίπες. Έχω το δικαίωμα να παίρνω πίπες χωρίς να μου αποδίδουν τέτοιους χαρακτηρισμούς».
«Δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που έχουν κακή μεταχείριση σʼ αυτό το πλοίο…», παρενέβη μια φιλόζωη από τους επιβάτες, με φωνή τρεμάμενη από αγανάκτηση, «…γιατί την τελευταία εβδομάδα είδα τον δεύτερο αξιωματικό να κλοτσά τον σκύλο του πλοίου δύο φορές».
Ένας από τους επιβάτες ήταν καθηγητής κολεγίου. Σηκώνει τα χέρια και κραυγάζει: «Ρατσισμός, σεξισμός, ειδισμός, ομοφοβία και εκμετάλλευση της εργατικής τάξης! Είναι διακρίσεις! Πρέπει να έχουμε κοινωνική δικαιοσύνη: ίσους μισθούς για τους μεξικανούς ναύτες, υψηλότερους μισθούς για όλους τους ναύτες, αποζημίωση για τον Ινδιάνο, ίσο αριθμό κουβερτών για τις κυρίες, εγγυημένο δικαίωμα το να παίρνει πίπες κανείς και όχι άλλες κλωτσιές στον σκύλο».
«ΝΑΙ-ΝΑΙ», φωνάζουν οι επιβάτες. «ΝΑΙ-ΝΑΙ», φωνάζει και το πλήρωμα. «Είναι διακρίσεις πρέπει να απαιτήσουμε τα δικαιώματά μας».
Ο μικρός καμαρότος καθάρισε το λαιμό του :
«Χμ. Χμ. Όλοι έχετε καλούς λόγους για να παραπονιέστε. Αλλά εμένα μου φαίνεται ότι αυτό που πρέπει πραγματικά να κάνουμε είναι να γυρίσουμε αυτό το πλοίο προς τα πίσω και να πάμε νότια. Γιατί αν συνεχίσουμε να πηγαίνουμε βόρεια σίγουρα θα ναυαγήσουμε αργά ή γρήγορα και τότε οι μισθοί σας, οι κουβέρτες σας και το δικαίωμα να παίρνεται πίπες δε θα προσφέρουν τίποτα γιατί θα έχουμε πνιγεί όλοι».
Αλλά κανείς δεν του έδωσε σημασία γιατί ήταν ένας μικρός καμαρότος.
Ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί από την βάση τους στο πρυμναίο κατάστρωμα, έβλεπαν και άκουγαν. Τώρα αυτοί χαμογελούν και κλείνουν το μάτι ο ένας στον άλλο. Με ένα νεύμα του καπετάνιου ο τρίτος αξιωματικός κατέβηκε από το πρυμναίο κατάστρωμα, σουλατσάρισε μέχρι εκεί που είχαν συγκεντρωθεί οι επιβάτες και το πλήρωμα και σπρώχνοντας με τον ώμο του μπήκε ανάμεσά τους. Πήρε μια πολύ σοβαρή έκφραση στο πρόσωπό του και μίλησε έτσι: «Εμείς οι αξιωματικοί πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάποια πραγματικά ασυγχώρητα πράγματα συμβαίνουν σε αυτό το πλοίο. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πόσο άσχημα ήταν τα πράγματα μέχρι που ακούσαμε τα παράπονά σας. Εμείς είμαστε άντρες με καλή θέληση και θέλουμε να είμαστε σωστοί μαζί σας. Αλλά όμως ο καπετάνιος είναι σχετικά συντηρητικός και επιβάλει τους δικές του θέσεις, Μάλλον χρειάζεται ένα μικρό σκούντημα πριν κάνει οποιαδήποτε απτή αλλαγή. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι αν διαμαρτύρεστε έντονα –αλλά πάντα ειρηνικά και χωρίς να παραβιάζετε τους κανόνες του πλοίου– θα ταρακουνήσετε τον καπετάνιο που αδρανεί και θα τον αναγκάσετε να καταπιαστεί με τα προβλήματα για τα οποία τόσο δίκαια διαμαρτύρεστε».
Αφού είπε αυτά ο τρίτος αξιωματικός γύρισε πίσω στο πρυμναίο κατάστρωμα. Καθώς πήγαινε, το πλήρωμα και οι επιβάτες του φώναζαν: «Μετριοπαθή! Ρεφορμιστή! Ψευτοπροοδευτικέ! Τσιράκι του καπετάνιου!»
Όμως, παρʼ όλα αυτά, έκαναν όπως αυτός τους είπε. Μαζεύτηκαν μπροστά από το πρυμναίο κατάστρωμα φωνάζοντας βρισιές προς τους αξιωματικούς και ζητώντας τα δικαιώματά τους. «Θέλω υψηλότερο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας», φώναξε ο ρωμαλέος θαλασσοπόρος. «Ίσες κουβέρτες για τις γυναίκες», φώναξε η γυναίκα επιβάτης. «Θέλω να λαμβάνω τις διαταγές μου στα ισπανικά», κραύγασε ο μεξικάνος ναύτης. «Θέλω το δικαίωμα να παίζω ζάρια», φώναξε ο ινδιάνος ναύτης. «Δεν θέλω να με λένε πούστη», φώναξε ο λοστρόμος. «Όχι άλλες κλοτσιές στον σκύλο», φώναξε η φιλόζωη. «Επανάσταση τώρα», φώναξε ο καθηγητής.
Ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί μαζεύονται και συσκέπτονται για μερικά λεπτά, κλείνοντας το μάτι ο ένας στον άλλο, γνέφοντας καταφατικά και γελώντας. Τότε ο καπετάνιος στάθηκε μπροστά στο πρυμναίο κατάστρωμα και με μια σπουδαία προσποίηση καλοσύνης, ανακοίνωσε ότι:
– Ο μισθός του ρωμαλέου ναυτικού θα ανέβει στα έξι σελίνια το μήνα.
– Ο μισθός του μεξικανού ναυτικού θα ανέλθει στα δύο τρίτα του μισθού των άγγλων.
– Η διαταγή για δέσιμο του πανιού της πλώρης θα δίνεται στα ισπανικά.
– Οι γυναίκες επιβάτες θα πάρουν άλλη μια κουβέρτα.
– Ο ινδιάνος ναύτης θα έχει το δικαίωμα να στήνει ένα παιχνίδι ζάρια τα σαββατόβραδα.
– Ο λοστρόμος δε θα αποκαλείται πούστης όσο κρατά την πεολειχία αυστηρά ιδιωτική.
– Και το σκυλί δεν θα τρώει κλωτσιές εκτός αν κάνει κάποια αταξία, όπως το να κλέψει φαγητό από το μαγειρείο.
Οι επιβάτες και το πλήρωμα γιόρτασαν αυτές τις παραχωρήσεις σαν μεγάλη νίκη, αλλά το επόμενο πρωί αισθάνονταν πάλι δυσαρεστημένοι.
«Έξι σελίνια το μήνα είναι πενταροδεκάρες και ακόμα παγώνουν τα δάκτυλά μου όταν δένω το πανί της πλώρης», γκρίνιαξε ο ρωμαλέος ναυτικός.
«Ακόμα δεν παίρνω τον ίδιο μισθό με τους άγγλους ή αρκετά τρόφιμα γιʼ αυτό το κλίμα», είπε ο μεξικανός ναύτης.
«Εμείς οι γυναίκες δεν έχουμε ακόμα αρκετές κουβέρτες, που να μας κρατάν ζεστές», είπε η γυναίκα επιβάτης. Οι υπόλοιποι εξέφρασαν παρόμοια παράπονα και ο καθηγητής τους παρότρυνε.
Όταν τελείωσαν, ο μικρός καμαρότος μίλησε αυτή τη φορά αρκετά δυνατά ώστε οι υπόλοιποι να μην μπορούν εύκολα να τον αγνοήσουν: «Είναι πραγματικά τρομερό που το σκυλί τρώει κλωτσιές επειδή κλέβει ένα κομμάτι ψωμί από το μαγειρείο, και ότι η γυναίκες δεν έχουν ίσο αριθμό κουβερτών και ότι παγώνουν τα δάχτυλα του ναύτη και δεν βλέπω τον λόγο ο λοστρόμος να μη παίρνει πίπες αν το θέλει. Αλλά κοιτάτε πόσο χοντρά έχουν γίνει τα παγόβουνα και πόσο ο άνεμος φυσάει όλο και πιο άγρια. Πρέπει να γυρίσουμε το πλοίο προς τον νότο γιατί αν συνεχίσουμε να πηγαίνουμε βόρεια θα ναυαγήσουμε και θα πνιγούμε».
«Ω!, ναι», είπε ο λοστρόμος. «Είναι τόσο απαίσιο να συνεχίζουμε να πηγαίνουμε βόρεια, αλλά γιατί πρέπει εγώ να παίρνω πίπες κρυφά; Γιατί πρέπει να αποκαλούμαι πούστης; Δεν είμαι εγώ καλός όπως οι άλλοι;»
«Το να πλέουμε βόρεια είναι τρομερό», είπε η γυναίκα επιβάτης. «Αλλά δεν βλέπεις; Γιʼ αυτό ακριβώς οι γυναίκες χρειάζονται περισσότερες κουβέρτες για να μένουν ζεστές. Απαιτώ ίσες κουβέρτες για τις γυναίκες τώρα».
«Είναι αλήθεια», είπε ο καθηγητής, «ότι το να πλέουμε προς τα βόρεια επιφέρει μεγάλες κακουχίες σε όλους μας. Αλλά το να αλλάξουμε πορεία προς το νότο είναι ουτοπικό. Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω το ρολόι. Πρέπει να βρούμε έναν ώριμο τρόπο για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση».
«Κοιτάτε» είπε ο μικρός καμαρότος. «Αν αφήσουμε αυτούς τους τέσσερις παράφρονες στο κατάστρωμα την πρύμνης να έχουν τη δική τους πορεία θα πνιγούμε όλοι. Αν καταφέρουμε κάποια στιγμή να απομακρύνουμε το πλοίο από τον κίνδυνο, τότε μπορούμε να ανησυχούμε για τις εργατικές συνθήκες, της κουβέρτες για τις γυναίκες, και το δικαίωμα στην πεολειξία. Αλλά πρώτα πρέπει να στρίψουμε προς τα πίσω το σκάφος. Αν κάποιοι από εμάς μαζευτούν, φτιάξουν ένα σχέδιο και δείξουν λίγο θάρρος, μπορούμε να σώσουμε τους εαυτούς μας. Δεν χρειάζονται πολλοί από εμάς, έξι με οχτώ φτάνουν. Μπορούμε να καταλάβουμε την πρύμνη, να πετάξουμε αυτούς τους τρελούς έξω από το πλοίο, και να πάμε προς το νότο».
Ο καθηγητής σήκωσε τη μύτη του και είπε αυστηρά: «Δεν πιστεύω στην βία. Είναι ανήθικο».
«Είναι αήθης η χρήση βίας πάντα», είπε ο λοστρόμος.
«Με τρομάζει η βία», είπε η γυναίκα επιβάτης.
Ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί έβλεπαν και άκουγαν όλη αυτή την ώρα. Με ένα σήμα από τον καπετάνιο ο τρίτος αξιωματικός κατέβηκε κάτω στο κυρίως κατάστρωμα. Μπήκε ανάμεσα στους επιβάτες και στο πλήρωμα, λέγοντάς τους ότι ακόμα υπάρχουν πολλά προβλήματα στο πλοίο.
«Έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο», είπε. «Αλλά, απομένουν ακόμα πολλά για να γίνουν. Οι συνθήκες εργασίας για τον ναύτη είναι ακόμα σκληρές, ο μεξικάνος δεν παίρνει ακόμα τα ίδια λεφτά με τον άγγλο, οι γυναίκες δεν έχουν ακόμα τις ίδιες κουβέρτες με τους άντρες, το παιχνίδι με ζάρια του ινδιάνου τα σαββατόβραδα είναι πενιχρή αποζημίωση για την χαμένη γη του, είναι άδικο για τον λοστρόμο να παίρνει πίπες στα κρυφά και ο σκύλος ακόμα να τρώει κλωτσιές πότε -πότε. Νομίζω ότι ο καπετάνιος χρειάζεται ακόμα ένα σκούντημα. Θα βοηθούσε αν όλοι εσείς πραγματοποιούσατε ακόμα μια διαμαρτυρία εφʼ όσον αυτή παραμένει μη βίαιη».
Καθώς ο τρίτος αξιωματικός πήγαινε πίσω στην πρύμνη, οι επιβάτες και το πλήρωμα του πλοίου τον έβριζαν αλλά μολαταύτα έκαναν αυτό που τους είπε και μαζεύτηκαν μπροστά στο πρυμναίο κατάστρωμα για ακόμα μια διαμαρτυρία. Φώναζαν με στόμφο και ενθουσιασμό κραδαίνοντας τη γροθιά τους και ακόμα πέταξαν ένα κλούβιο αυγό στον καπετάνιο (ο οποίος το απέφυγε με έναν επιδέξιο ελιγμό).
Αφού ακούσαν τα παράπονά τους, ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί, μαζεύτηκαν για μια κουβέντα κατά την οποία έκλειναν το μάτι ο ένας στον άλλο και γελούσαν πονηρά. Μετά ο καπετάνιος στάθηκε μπροστά στο πρυμναίο κατάστρωμα και ανακοίνωσε ότι
– Ο ρωμαλέος ναύτης θα πάρει γάντια για να κρατά τα δάκτυλά του ζεστά.
– Ο μεξικάνος ναύτης θα παίρνει μισθό ίσο με τα τρία τέταρτα του άγγλου ναυτικού.
– Οι γυναίκες θα πάρουν μια ακόμα κουβέρτα.
– Ο ινδιάνος ναύτης θα μπορεί να στήνει το παιχνίδι του και το Σάββατο και την Κυριακή το βράδυ.
– Ο λοστρόμος θα μπορεί να παίρνει πίπες δημοσίως αφού νυχτώσει
– Και κανείς δε θα κλωτσά τον σκύλο χωρίς ειδική εντολή από τον καπετάνιο.
Οι επιβάτες και το πλήρωμα έμειναν εκστασιασμένοι από αυτή τη μεγάλη επαναστατική νίκη, αλλά το επόμενο πρωί πάλι αισθάνονταν δυσαρεστημένοι και άρχισαν να γκρινιάζουν για τις ίδιες παλιές κακουχίες.
Ο μικρός καμαρότος αυτή τη φορά άρχισε να οργίζεται:
«Βρε ηλίθιοι», φώναξε, «δεν βλέπετε τι κάνουν ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί; Σας κρατούν απασχολημένους με τα ασήμαντα παράπονά σας για κουβέρτες, μισθούς, και κλωτσιές στο σκύλο ώστε να μη σκέφτεστε τι πραγματικά πάει στραβά σε αυτό το πλοίο, το ότι δηλαδή πάει όλο και περισσότερο προς τα βόρεια και όλοι θα πνιγούμε. Αν κάποιοι από εσάς έρθετε στα συγκαλά σας, μαζευτούμε και καταλάβουμε το πρυμναίο κατάστρωμα, θα μπορούσαμε να στρέψουμε αυτό το πλοίο και να σώσουμε τις ζωές μας. Αλλά το μόνο που κάνετε είναι να κλαψουρίζετε για τόσο μικρά θέματα όπως οι συνθήκες εργασίας, παιχνίδια με ζάρια και το δικαίωμα να παίρνει κανείς πίπες».
Οι επιβάτες και το πλήρωμα εξαγριώθηκαν.
«Μικρό!!» φώναξε ο Μεξικανός. «Θεωρείς λογικό το να παίρνω μόνο τα τρία τέταρτα του μισθού του άγγλου; Είναι αυτό μικρό πράγμα;
«Πώς μπορείς να λες το παράπονό μου ασήμαντο!!» φώναξε ο λοστρόμος. «Δεν ξέρεις πόσο υποτιμητικό είναι να σε φωνάζουν πούστη;»
«Το να κλωτσάς ένα σκύλο δεν είναι μικρό θέμα», φώναξε η φιλόζωη. «Είναι άκαρδο, αισχρό και κτηνώδες».
«Εντάξει τότε», απάντησε ο μικρός καμαρότος, «τα θέματα αυτά δεν είναι μικρά και ασήμαντα. το να κλωτσάς είναι αισχρό και κτηνώδες και υποτιμητικό να σε αποκαλούν πούστη. Αλλά σε σχέση με το πραγματικό μας πρόβλημα, σε σχέση με το ότι το πλοίο πηγαίνει ακόμα βόρεια, τα παράπονά σας είναι μικρά και επουσιώδη. Επειδή, αν δεν γυρίσουμε αυτό το πλοίο σύντομα, θα πνιγούμε όλοι».
«Φασίστα», είπε ο καθηγητής.
«Αντεπαναστάτη», είπε η γυναίκα επιβάτης.
Κι όλοι οι επιβάτες και το πλήρωμα μπαίνουν στην κουβέντα ο ένας μετά τον άλλο αποκαλώντας τον μικρό καμαρότο φασίστα και αντεπαναστάτη. Τον έσπρωξαν μακριά και συνέχισαν να γκρινιάζουν για μισθούς, κουβέρτες για τις γυναίκες, για το δικαίωμα στην πεολειχία και για τη συμπεριφορά στο σκύλο.
Το πλοίο συνέχισε να πλέει βόρεια και μετά από λίγο συντρίφτηκε ανάμεσα σε δύο παγόβουνα και πνίγηκαν όλοι.
(To κείμενο αυτό γράφτηκε το 1999 μέσα στην φυλακή από τον Ted Kaczynski γνωστότερο ως UNABOMBER)
Μια φορά και έναν καιρό, ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί ενός πλοίου έγιναν τόσο ματαιόδοξοι από την ικανότητά τους στην ναυτική τέχνη, τόσο ανόητα ασεβείς και τόσο εντυπωσιασμένοι με τους εαυτούς τους που οδηγήθηκαν στην τρέλα.
Έστρεψαν το πλοίο βόρεια και προχώρησαν μέχρι που συνάντησαν παγόβουνα και επικίνδυνους ογκόπαγους. Συνέχισαν να πηγαίνουν βόρεια σε όλο και περισσότερο επικίνδυνα νερά με μόνο σκοπό να δώσουν στους εαυτούς τους ευκαιρίες να πραγματοποιήσουν ακόμα περισσότερα λαμπρά κατορθώματα στην ναυσιπλοΐα.
Καθώς το πλοίο έφτανε σε όλο και υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη, οι επιβάτες και το πλήρωμα γίνονταν όλο και περισσότερο δυσαρεστημένοι. Άρχισαν καυγάδες μεταξύ τους και παράπονα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζούσαν.
«Τρέμω από το κρύο», είπε ένας ρωμαλέος ναυτικός. «Αυτό είναι το χειρότερο ταξίδι που έχω βρεθεί. Το κατάστρωμα είναι γλιστερό από τον πάγο. Όταν είμαι στο παρατηρητήριο ο αέρας περνά το πανωφόρι μου σαν μαχαίρι. Κάθε φορά που δένω το πανί της πλώρης τα δάχτυλά μου πάνε να παγώσουν. Και γιʼ όλα αυτά παίρνω μόνο πέντε πενιχρά σελίνια το μήνα».
«Νομίζεις ότι εσύ μόνον την έχεις άσχημα;», είπε μια γυναίκα επιβάτης. «Εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ το βράδυ από το κρύο. Οι κυρίες σε αυτό το πλοίο δεν παίρνουν όσες κουβέρτες παίρνουν οι άντρες. Αυτό δεν είναι δίκαιο».
Ένας μεξικανός ναύτης παρεμβαίνει στην συζήτηση. «Εγώ παίρνω μόνο τον μισό μισθό από ότι παίρνουν οι άγγλοι ναύτες. Χρειαζόμαστε αρκετή ποσότητα φαγητού για να είμαστε ζεστοί σε αυτό το κλίμα και δεν παίρνω το μερίδιό μου. Οι Άγγλοι παίρνουν περισσότερο. Και το χειρότερο από όλα είναι ότι οι αξιωματικοί μου δίνουν διαταγές στα αγγλικά αντί στα ισπανικά».
«Εγώ έχω περισσότερους λόγους να διαμαρτύρομαι από οποιονδήποτε άλλο», είπε ένας Ινδιάνος ναύτης. «Αν τα χλωμά πρόσωπα δεν μου είχαν κλέψει την προγονική μου γη, δε θα ήμουν καν σε αυτό το πλοίο μέσα στα παγόβουνα και τους αρκτικούς ανέμους. Θα ήμουν σε ένα κανό και θα κωπηλατούσα σε μια ωραία γαλήνια λίμνη. Μου αξίζει αποζημίωση. Τουλάχιστον ο καπετάνιος πρέπει να με αφήσει να παίζω ζάρια για να βγάζω μερικά λεφτά».
Ο λοστρόμος τότε φώναξε: «Χτες ο πρώτος αξιωματικός με αποκάλεσε «πούστη» μόνο και μόνο επειδή παίρνω πίπες. Έχω το δικαίωμα να παίρνω πίπες χωρίς να μου αποδίδουν τέτοιους χαρακτηρισμούς».
«Δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που έχουν κακή μεταχείριση σʼ αυτό το πλοίο…», παρενέβη μια φιλόζωη από τους επιβάτες, με φωνή τρεμάμενη από αγανάκτηση, «…γιατί την τελευταία εβδομάδα είδα τον δεύτερο αξιωματικό να κλοτσά τον σκύλο του πλοίου δύο φορές».
Ένας από τους επιβάτες ήταν καθηγητής κολεγίου. Σηκώνει τα χέρια και κραυγάζει: «Ρατσισμός, σεξισμός, ειδισμός, ομοφοβία και εκμετάλλευση της εργατικής τάξης! Είναι διακρίσεις! Πρέπει να έχουμε κοινωνική δικαιοσύνη: ίσους μισθούς για τους μεξικανούς ναύτες, υψηλότερους μισθούς για όλους τους ναύτες, αποζημίωση για τον Ινδιάνο, ίσο αριθμό κουβερτών για τις κυρίες, εγγυημένο δικαίωμα το να παίρνει πίπες κανείς και όχι άλλες κλωτσιές στον σκύλο».
«ΝΑΙ-ΝΑΙ», φωνάζουν οι επιβάτες. «ΝΑΙ-ΝΑΙ», φωνάζει και το πλήρωμα. «Είναι διακρίσεις πρέπει να απαιτήσουμε τα δικαιώματά μας».
Ο μικρός καμαρότος καθάρισε το λαιμό του :
«Χμ. Χμ. Όλοι έχετε καλούς λόγους για να παραπονιέστε. Αλλά εμένα μου φαίνεται ότι αυτό που πρέπει πραγματικά να κάνουμε είναι να γυρίσουμε αυτό το πλοίο προς τα πίσω και να πάμε νότια. Γιατί αν συνεχίσουμε να πηγαίνουμε βόρεια σίγουρα θα ναυαγήσουμε αργά ή γρήγορα και τότε οι μισθοί σας, οι κουβέρτες σας και το δικαίωμα να παίρνεται πίπες δε θα προσφέρουν τίποτα γιατί θα έχουμε πνιγεί όλοι».
Αλλά κανείς δεν του έδωσε σημασία γιατί ήταν ένας μικρός καμαρότος.
Ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί από την βάση τους στο πρυμναίο κατάστρωμα, έβλεπαν και άκουγαν. Τώρα αυτοί χαμογελούν και κλείνουν το μάτι ο ένας στον άλλο. Με ένα νεύμα του καπετάνιου ο τρίτος αξιωματικός κατέβηκε από το πρυμναίο κατάστρωμα, σουλατσάρισε μέχρι εκεί που είχαν συγκεντρωθεί οι επιβάτες και το πλήρωμα και σπρώχνοντας με τον ώμο του μπήκε ανάμεσά τους. Πήρε μια πολύ σοβαρή έκφραση στο πρόσωπό του και μίλησε έτσι: «Εμείς οι αξιωματικοί πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάποια πραγματικά ασυγχώρητα πράγματα συμβαίνουν σε αυτό το πλοίο. Δεν είχαμε συνειδητοποιήσει πόσο άσχημα ήταν τα πράγματα μέχρι που ακούσαμε τα παράπονά σας. Εμείς είμαστε άντρες με καλή θέληση και θέλουμε να είμαστε σωστοί μαζί σας. Αλλά όμως ο καπετάνιος είναι σχετικά συντηρητικός και επιβάλει τους δικές του θέσεις, Μάλλον χρειάζεται ένα μικρό σκούντημα πριν κάνει οποιαδήποτε απτή αλλαγή. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι αν διαμαρτύρεστε έντονα –αλλά πάντα ειρηνικά και χωρίς να παραβιάζετε τους κανόνες του πλοίου– θα ταρακουνήσετε τον καπετάνιο που αδρανεί και θα τον αναγκάσετε να καταπιαστεί με τα προβλήματα για τα οποία τόσο δίκαια διαμαρτύρεστε».
Αφού είπε αυτά ο τρίτος αξιωματικός γύρισε πίσω στο πρυμναίο κατάστρωμα. Καθώς πήγαινε, το πλήρωμα και οι επιβάτες του φώναζαν: «Μετριοπαθή! Ρεφορμιστή! Ψευτοπροοδευτικέ! Τσιράκι του καπετάνιου!»
Όμως, παρʼ όλα αυτά, έκαναν όπως αυτός τους είπε. Μαζεύτηκαν μπροστά από το πρυμναίο κατάστρωμα φωνάζοντας βρισιές προς τους αξιωματικούς και ζητώντας τα δικαιώματά τους. «Θέλω υψηλότερο μισθό και καλύτερες συνθήκες εργασίας», φώναξε ο ρωμαλέος θαλασσοπόρος. «Ίσες κουβέρτες για τις γυναίκες», φώναξε η γυναίκα επιβάτης. «Θέλω να λαμβάνω τις διαταγές μου στα ισπανικά», κραύγασε ο μεξικάνος ναύτης. «Θέλω το δικαίωμα να παίζω ζάρια», φώναξε ο ινδιάνος ναύτης. «Δεν θέλω να με λένε πούστη», φώναξε ο λοστρόμος. «Όχι άλλες κλοτσιές στον σκύλο», φώναξε η φιλόζωη. «Επανάσταση τώρα», φώναξε ο καθηγητής.
Ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί μαζεύονται και συσκέπτονται για μερικά λεπτά, κλείνοντας το μάτι ο ένας στον άλλο, γνέφοντας καταφατικά και γελώντας. Τότε ο καπετάνιος στάθηκε μπροστά στο πρυμναίο κατάστρωμα και με μια σπουδαία προσποίηση καλοσύνης, ανακοίνωσε ότι:
– Ο μισθός του ρωμαλέου ναυτικού θα ανέβει στα έξι σελίνια το μήνα.
– Ο μισθός του μεξικανού ναυτικού θα ανέλθει στα δύο τρίτα του μισθού των άγγλων.
– Η διαταγή για δέσιμο του πανιού της πλώρης θα δίνεται στα ισπανικά.
– Οι γυναίκες επιβάτες θα πάρουν άλλη μια κουβέρτα.
– Ο ινδιάνος ναύτης θα έχει το δικαίωμα να στήνει ένα παιχνίδι ζάρια τα σαββατόβραδα.
– Ο λοστρόμος δε θα αποκαλείται πούστης όσο κρατά την πεολειχία αυστηρά ιδιωτική.
– Και το σκυλί δεν θα τρώει κλωτσιές εκτός αν κάνει κάποια αταξία, όπως το να κλέψει φαγητό από το μαγειρείο.
Οι επιβάτες και το πλήρωμα γιόρτασαν αυτές τις παραχωρήσεις σαν μεγάλη νίκη, αλλά το επόμενο πρωί αισθάνονταν πάλι δυσαρεστημένοι.
«Έξι σελίνια το μήνα είναι πενταροδεκάρες και ακόμα παγώνουν τα δάκτυλά μου όταν δένω το πανί της πλώρης», γκρίνιαξε ο ρωμαλέος ναυτικός.
«Ακόμα δεν παίρνω τον ίδιο μισθό με τους άγγλους ή αρκετά τρόφιμα γιʼ αυτό το κλίμα», είπε ο μεξικανός ναύτης.
«Εμείς οι γυναίκες δεν έχουμε ακόμα αρκετές κουβέρτες, που να μας κρατάν ζεστές», είπε η γυναίκα επιβάτης. Οι υπόλοιποι εξέφρασαν παρόμοια παράπονα και ο καθηγητής τους παρότρυνε.
Όταν τελείωσαν, ο μικρός καμαρότος μίλησε αυτή τη φορά αρκετά δυνατά ώστε οι υπόλοιποι να μην μπορούν εύκολα να τον αγνοήσουν: «Είναι πραγματικά τρομερό που το σκυλί τρώει κλωτσιές επειδή κλέβει ένα κομμάτι ψωμί από το μαγειρείο, και ότι η γυναίκες δεν έχουν ίσο αριθμό κουβερτών και ότι παγώνουν τα δάχτυλα του ναύτη και δεν βλέπω τον λόγο ο λοστρόμος να μη παίρνει πίπες αν το θέλει. Αλλά κοιτάτε πόσο χοντρά έχουν γίνει τα παγόβουνα και πόσο ο άνεμος φυσάει όλο και πιο άγρια. Πρέπει να γυρίσουμε το πλοίο προς τον νότο γιατί αν συνεχίσουμε να πηγαίνουμε βόρεια θα ναυαγήσουμε και θα πνιγούμε».
«Ω!, ναι», είπε ο λοστρόμος. «Είναι τόσο απαίσιο να συνεχίζουμε να πηγαίνουμε βόρεια, αλλά γιατί πρέπει εγώ να παίρνω πίπες κρυφά; Γιατί πρέπει να αποκαλούμαι πούστης; Δεν είμαι εγώ καλός όπως οι άλλοι;»
«Το να πλέουμε βόρεια είναι τρομερό», είπε η γυναίκα επιβάτης. «Αλλά δεν βλέπεις; Γιʼ αυτό ακριβώς οι γυναίκες χρειάζονται περισσότερες κουβέρτες για να μένουν ζεστές. Απαιτώ ίσες κουβέρτες για τις γυναίκες τώρα».
«Είναι αλήθεια», είπε ο καθηγητής, «ότι το να πλέουμε προς τα βόρεια επιφέρει μεγάλες κακουχίες σε όλους μας. Αλλά το να αλλάξουμε πορεία προς το νότο είναι ουτοπικό. Δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω το ρολόι. Πρέπει να βρούμε έναν ώριμο τρόπο για να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση».
«Κοιτάτε» είπε ο μικρός καμαρότος. «Αν αφήσουμε αυτούς τους τέσσερις παράφρονες στο κατάστρωμα την πρύμνης να έχουν τη δική τους πορεία θα πνιγούμε όλοι. Αν καταφέρουμε κάποια στιγμή να απομακρύνουμε το πλοίο από τον κίνδυνο, τότε μπορούμε να ανησυχούμε για τις εργατικές συνθήκες, της κουβέρτες για τις γυναίκες, και το δικαίωμα στην πεολειξία. Αλλά πρώτα πρέπει να στρίψουμε προς τα πίσω το σκάφος. Αν κάποιοι από εμάς μαζευτούν, φτιάξουν ένα σχέδιο και δείξουν λίγο θάρρος, μπορούμε να σώσουμε τους εαυτούς μας. Δεν χρειάζονται πολλοί από εμάς, έξι με οχτώ φτάνουν. Μπορούμε να καταλάβουμε την πρύμνη, να πετάξουμε αυτούς τους τρελούς έξω από το πλοίο, και να πάμε προς το νότο».
Ο καθηγητής σήκωσε τη μύτη του και είπε αυστηρά: «Δεν πιστεύω στην βία. Είναι ανήθικο».
«Είναι αήθης η χρήση βίας πάντα», είπε ο λοστρόμος.
«Με τρομάζει η βία», είπε η γυναίκα επιβάτης.
Ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί έβλεπαν και άκουγαν όλη αυτή την ώρα. Με ένα σήμα από τον καπετάνιο ο τρίτος αξιωματικός κατέβηκε κάτω στο κυρίως κατάστρωμα. Μπήκε ανάμεσα στους επιβάτες και στο πλήρωμα, λέγοντάς τους ότι ακόμα υπάρχουν πολλά προβλήματα στο πλοίο.
«Έχουμε κάνει μεγάλη πρόοδο», είπε. «Αλλά, απομένουν ακόμα πολλά για να γίνουν. Οι συνθήκες εργασίας για τον ναύτη είναι ακόμα σκληρές, ο μεξικάνος δεν παίρνει ακόμα τα ίδια λεφτά με τον άγγλο, οι γυναίκες δεν έχουν ακόμα τις ίδιες κουβέρτες με τους άντρες, το παιχνίδι με ζάρια του ινδιάνου τα σαββατόβραδα είναι πενιχρή αποζημίωση για την χαμένη γη του, είναι άδικο για τον λοστρόμο να παίρνει πίπες στα κρυφά και ο σκύλος ακόμα να τρώει κλωτσιές πότε -πότε. Νομίζω ότι ο καπετάνιος χρειάζεται ακόμα ένα σκούντημα. Θα βοηθούσε αν όλοι εσείς πραγματοποιούσατε ακόμα μια διαμαρτυρία εφʼ όσον αυτή παραμένει μη βίαιη».
Καθώς ο τρίτος αξιωματικός πήγαινε πίσω στην πρύμνη, οι επιβάτες και το πλήρωμα του πλοίου τον έβριζαν αλλά μολαταύτα έκαναν αυτό που τους είπε και μαζεύτηκαν μπροστά στο πρυμναίο κατάστρωμα για ακόμα μια διαμαρτυρία. Φώναζαν με στόμφο και ενθουσιασμό κραδαίνοντας τη γροθιά τους και ακόμα πέταξαν ένα κλούβιο αυγό στον καπετάνιο (ο οποίος το απέφυγε με έναν επιδέξιο ελιγμό).
Αφού ακούσαν τα παράπονά τους, ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί, μαζεύτηκαν για μια κουβέντα κατά την οποία έκλειναν το μάτι ο ένας στον άλλο και γελούσαν πονηρά. Μετά ο καπετάνιος στάθηκε μπροστά στο πρυμναίο κατάστρωμα και ανακοίνωσε ότι
– Ο ρωμαλέος ναύτης θα πάρει γάντια για να κρατά τα δάκτυλά του ζεστά.
– Ο μεξικάνος ναύτης θα παίρνει μισθό ίσο με τα τρία τέταρτα του άγγλου ναυτικού.
– Οι γυναίκες θα πάρουν μια ακόμα κουβέρτα.
– Ο ινδιάνος ναύτης θα μπορεί να στήνει το παιχνίδι του και το Σάββατο και την Κυριακή το βράδυ.
– Ο λοστρόμος θα μπορεί να παίρνει πίπες δημοσίως αφού νυχτώσει
– Και κανείς δε θα κλωτσά τον σκύλο χωρίς ειδική εντολή από τον καπετάνιο.
Οι επιβάτες και το πλήρωμα έμειναν εκστασιασμένοι από αυτή τη μεγάλη επαναστατική νίκη, αλλά το επόμενο πρωί πάλι αισθάνονταν δυσαρεστημένοι και άρχισαν να γκρινιάζουν για τις ίδιες παλιές κακουχίες.
Ο μικρός καμαρότος αυτή τη φορά άρχισε να οργίζεται:
«Βρε ηλίθιοι», φώναξε, «δεν βλέπετε τι κάνουν ο καπετάνιος και οι αξιωματικοί; Σας κρατούν απασχολημένους με τα ασήμαντα παράπονά σας για κουβέρτες, μισθούς, και κλωτσιές στο σκύλο ώστε να μη σκέφτεστε τι πραγματικά πάει στραβά σε αυτό το πλοίο, το ότι δηλαδή πάει όλο και περισσότερο προς τα βόρεια και όλοι θα πνιγούμε. Αν κάποιοι από εσάς έρθετε στα συγκαλά σας, μαζευτούμε και καταλάβουμε το πρυμναίο κατάστρωμα, θα μπορούσαμε να στρέψουμε αυτό το πλοίο και να σώσουμε τις ζωές μας. Αλλά το μόνο που κάνετε είναι να κλαψουρίζετε για τόσο μικρά θέματα όπως οι συνθήκες εργασίας, παιχνίδια με ζάρια και το δικαίωμα να παίρνει κανείς πίπες».
Οι επιβάτες και το πλήρωμα εξαγριώθηκαν.
«Μικρό!!» φώναξε ο Μεξικανός. «Θεωρείς λογικό το να παίρνω μόνο τα τρία τέταρτα του μισθού του άγγλου; Είναι αυτό μικρό πράγμα;
«Πώς μπορείς να λες το παράπονό μου ασήμαντο!!» φώναξε ο λοστρόμος. «Δεν ξέρεις πόσο υποτιμητικό είναι να σε φωνάζουν πούστη;»
«Το να κλωτσάς ένα σκύλο δεν είναι μικρό θέμα», φώναξε η φιλόζωη. «Είναι άκαρδο, αισχρό και κτηνώδες».
«Εντάξει τότε», απάντησε ο μικρός καμαρότος, «τα θέματα αυτά δεν είναι μικρά και ασήμαντα. το να κλωτσάς είναι αισχρό και κτηνώδες και υποτιμητικό να σε αποκαλούν πούστη. Αλλά σε σχέση με το πραγματικό μας πρόβλημα, σε σχέση με το ότι το πλοίο πηγαίνει ακόμα βόρεια, τα παράπονά σας είναι μικρά και επουσιώδη. Επειδή, αν δεν γυρίσουμε αυτό το πλοίο σύντομα, θα πνιγούμε όλοι».
«Φασίστα», είπε ο καθηγητής.
«Αντεπαναστάτη», είπε η γυναίκα επιβάτης.
Κι όλοι οι επιβάτες και το πλήρωμα μπαίνουν στην κουβέντα ο ένας μετά τον άλλο αποκαλώντας τον μικρό καμαρότο φασίστα και αντεπαναστάτη. Τον έσπρωξαν μακριά και συνέχισαν να γκρινιάζουν για μισθούς, κουβέρτες για τις γυναίκες, για το δικαίωμα στην πεολειχία και για τη συμπεριφορά στο σκύλο.
Το πλοίο συνέχισε να πλέει βόρεια και μετά από λίγο συντρίφτηκε ανάμεσα σε δύο παγόβουνα και πνίγηκαν όλοι.
(To κείμενο αυτό γράφτηκε το 1999 μέσα στην φυλακή από τον Ted Kaczynski γνωστότερο ως UNABOMBER)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Vkey
Επιφανές μέλος
Η Κοινό Μυστικό!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 8,253 μηνύματα.
08-05-10
21:36
Aporw και Πουπουλίνα αυτό το θυμό που έχετε γιατί δεν το βγάζετε σε καμία διαδήλωση; 
Πραγματικά τόσα χρόνια που δουλεύω στο Δημόσιο (απορώ μην χαίρεσαι αναπληρώτρια επί 5 χρόνια είμαι) έχω ακούσει τα χίλια μύρια... Με τα τελευταία έχω δεχθεί άπειρα τηλεφωνήματα φίλων του στυλ "αχ..καημένη με το καινούριο νομοσχέδιο άνεργη ε;", "αχ...έχασες λεφτάααααααα ε"...με μια ανακούφιση άλλο πράγμα.... Επίσης έχω ακούσει...ε...ρε Βίκυ...δημόσιος υπάλληλος είσαι, τι μου λες ότι κουράζεσαι; (χμμμ...ναι....ξέχασα, έχω τα παιδιά με νοητική υστέρηση, με τετραπληγίες κλπ και τα κοιτάω μωρέ )..ή..εσύ δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς....
Όπως και να έχει αυτό που δεν μου αρέσει και δεν μου άρεσε ποτέ είναι όταν τσακωνόμαστε ιδιωτικοί vs δημόσιοι... Οι μεν "κακομοίρηδες" ή δε "τεμπέληδες"... Και αυτό να ψοφίσει η κατσίκα του γείτονα γίνεται νόμος....
Εν κατακλείδι, ώρες ώρες νιώθω ηλίθια όταν σκέφτομαι ότι ναι..το δημόσιο έχει κάποια ως πολλά συν τα οποία πρέπει να μεταφερθούν στον ιδιωτικό τομέα και όχι το αντίθετο...Ας γίνει το δημόσιο, ιδιωτικό να τελειώνουμε όλοι...
Επίσης θεωρώ αυτονόητο και αν αυθαίρετο δικαίωμα του καθενός να αγωνίζεται και να διεκδικεί το καλύτερο για το επάγγελμά του (είτε είναι μισθός, σύνταξη, ασφάλεια)
Το θεωρώ τραγικόοοοοοοοοοοοοοοο όμως να μην κοιτάει ο καθένας τα δικά του χάλια στην δουλειά, να μην κάνει κάτι γι' αυτό αλλά να κατηγορεί τους άλλους που έχουν "καλύτερες συνθήκες" .
Κορίτσια...μετά από αυτό...συνεχίστε να τσακώνεστε
Πραγματικά τόσα χρόνια που δουλεύω στο Δημόσιο (απορώ μην χαίρεσαι αναπληρώτρια επί 5 χρόνια είμαι
) έχω ακούσει τα χίλια μύρια... Με τα τελευταία έχω δεχθεί άπειρα τηλεφωνήματα φίλων του στυλ "αχ..καημένη με το καινούριο νομοσχέδιο άνεργη ε;", "αχ...έχασες λεφτάααααααα ε"...με μια ανακούφιση άλλο πράγμα.... Επίσης έχω ακούσει...ε...ρε Βίκυ...δημόσιος υπάλληλος είσαι, τι μου λες ότι κουράζεσαι; (χμμμ...ναι....ξέχασα, έχω τα παιδιά με νοητική υστέρηση, με τετραπληγίες κλπ και τα κοιτάω μωρέ )..ή..εσύ δεν έχεις δικαίωμα να μιλάς....Όπως και να έχει αυτό που δεν μου αρέσει και δεν μου άρεσε ποτέ είναι όταν τσακωνόμαστε ιδιωτικοί vs δημόσιοι... Οι μεν "κακομοίρηδες" ή δε "τεμπέληδες"... Και αυτό να ψοφίσει η κατσίκα του γείτονα γίνεται νόμος....
Εν κατακλείδι, ώρες ώρες νιώθω ηλίθια όταν σκέφτομαι ότι ναι..το δημόσιο έχει κάποια ως πολλά συν τα οποία πρέπει να μεταφερθούν στον ιδιωτικό τομέα και όχι το αντίθετο...Ας γίνει το δημόσιο, ιδιωτικό να τελειώνουμε όλοι...
Επίσης θεωρώ αυτονόητο και αν αυθαίρετο δικαίωμα του καθενός να αγωνίζεται και να διεκδικεί το καλύτερο για το επάγγελμά του (είτε είναι μισθός, σύνταξη, ασφάλεια)
Το θεωρώ τραγικόοοοοοοοοοοοοοοο όμως να μην κοιτάει ο καθένας τα δικά του χάλια στην δουλειά, να μην κάνει κάτι γι' αυτό αλλά να κατηγορεί τους άλλους που έχουν "καλύτερες συνθήκες" .
Κορίτσια...μετά από αυτό...συνεχίστε να τσακώνεστε
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
aporw
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Σιμώνη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 36 ετών, επαγγέλεται Τουριστικά και μας γράφει απο Νέα Σμύρνη (Αττική). Έχει γράψει 1,053 μηνύματα.
08-05-10
21:52
Aporw και Πουπουλίνα αυτό το θυμό που έχετε γιατί δεν το βγάζετε σε καμία διαδήλωση;
Πραγματικά τόσα χρόνια που δουλεύω στο Δημόσιο (απορώ μην χαίρεσαι αναπληρώτρια επί 5 χρόνια είμαι
Όπως και να έχει αυτό που δεν μου αρέσει και δεν μου άρεσε ποτέ είναι όταν τσακωνόμαστε ιδιωτικοί vs δημόσιοι... Οι μεν "κακομοίρηδες" ή δε "τεμπέληδες"... Και αυτό να ψοφίσει η κατσίκα του γείτονα γίνεται νόμος....
Εν κατακλείδι, ώρες ώρες νιώθω ηλίθια όταν σκέφτομαι ότι ναι..το δημόσιο έχει κάποια ως πολλά συν τα οποία πρέπει να μεταφερθούν στον ιδιωτικό τομέα και όχι το αντίθετο...Ας γίνει το δημόσιο, ιδιωτικό να τελειώνουμε όλοι...
Επίσης θεωρώ αυτονόητο και αν αυθαίρετο δικαίωμα του καθενός να αγωνίζεται και να διεκδικεί το καλύτερο για το επάγγελμά του (είτε είναι μισθός, σύνταξη, ασφάλεια)
Το θεωρώ τραγικόοοοοοοοοοοοοοοο όμως να μην κοιτάει ο καθένας τα δικά του χάλια στην δουλειά, να μην κάνει κάτι γι' αυτό αλλά να κατηγορεί τους άλλους που έχουν "καλύτερες συνθήκες" .
Κορίτσια...μετά από αυτό...συνεχίστε να τσακώνεστε
Αν και ειρωνικη θα σου απαντησω γιατι πολυ απλα δεν κατηγορησα τους δημοσιους υπαλληλους επειδη ειναι μονιμοι ειτε συμβασιουχοι! δεν με απασχολει καν αν το θελεις και ετσι!! αυτο που ειπα πολυ απλα ειναι οτι καλο ειναι να κοιταμε πρωτα αυτους που ειναι κατω απο εμας για να καταλαβουμε και να εκτιμησουμε καποια πραγματα! αυτη τη στιγμη δεν ειμαι καν εργαζομενη(κοινως ανεργη
) οποτε δεν εχω να κερδισω κατι απο τον πολεμο δημοσιος τομεας εναντια στον ιδιωτικο! φυσικα ολοι εχουν δικαιωμα να διεκδικισουν τα δικαιωματα τους!! αλλα δεν μπορω (εγω προσωπικα ) να ακουω αχ μου μειωσαν τον μισθο και απο 1500 ευρω μου τον κανανε 1300 (και οι περισσοτεροι θα τα περνουν εφορου ζωης) οταν υπαρχουν ανθρωποι που δεν μπορουν να παρουν ουτε 500 γιατι πολυ απλα δεν βρισκουν δουλεια!! δεν θελω τα προνομια του δημοσιου!! ευχαριστω δεν θα παρω!! Λιγη κατανοηση χρειαζεται τις μερες που ζουμε..ειναι δυσκολες εποχες..υπαρχει πολυ ανεργια!
Ας γίνει το δημόσιο, ιδιωτικό να τελειώνουμε όλοι..
Πιστεψε με δεν το θελουν πολλοι αυτο...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Vkey
Επιφανές μέλος
Η Κοινό Μυστικό!!! αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 8,253 μηνύματα.
08-05-10
22:14
Απορώ πρώτον δεν ήμουν ειρωνική...
Δεύτερον νομίζω ότι πρέπει να παλεύουμε για τα καλύτερα πάντα και όχι να καθησυχαζόμαστε γιατί υπάρχουν χειρότερα από εμάς...
Τρίτον όταν εγώ θα πω να έχουμε κατανόηση εννοώ για όλους οι οποίοι θα πληρώσουν τη νύφη (ακα το ΔΝΤ) και όχι μεροληπτικά....
Τέταρτον να μιλήσω και πιο προσωπικά, ναι με πλήττει...
Όπως με πλήττει και ότι κάθε Ιούνιο απολύομαι...αλλά αυτό το ήξερα, το δέχτηκα...παλεύω να το αλλάξω όμως τόσα χρόνια....
Όμως με βάση το μισθό που ήξερα ότι έχω, έκανα ένα οικογενειακό/ οικονομικό προγραμματισμό...
Ο οποίος αυτή την στιγμή πρέπει να αναδιαμορφωθεί όχι για να μπορώ να βγαίνω στα μπουζούκια ή να πηγαίνω ταξιδάκια αλλά για να πληρώνω τις πάγιες υποχρεώσεις μου μόνο (καλά και ένα καφέ μία φορά την εβδομάδα)...
Και ναι...θα μου πεις ότι υπάρχουν και χειρότερα...
Και ναι το δέχομαι...και ναι το καταλαβαίνω...
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα βγω στον δρόμο γι' αυτά που πλήττουν την Ελλάδα αλλά και εμένα προσωπικά αλλά θα μείνω στη θεσούλα μου γιατί υπάρχουν και χειρότερα....
Είναι θέμα οπτική γωνιάς
Επίσης δεν παίρνουν όλοι 1500 ευρώ...
Ο μισθός του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού είναι 900 ευρώ... τα 1500 ούτε με 35 χρόνια προϋπηρεσίας ξέρεις
Αυτά από εμένα...
καληνύχτα
Δεύτερον νομίζω ότι πρέπει να παλεύουμε για τα καλύτερα πάντα και όχι να καθησυχαζόμαστε γιατί υπάρχουν χειρότερα από εμάς...
Τρίτον όταν εγώ θα πω να έχουμε κατανόηση εννοώ για όλους οι οποίοι θα πληρώσουν τη νύφη (ακα το ΔΝΤ) και όχι μεροληπτικά....
Τέταρτον να μιλήσω και πιο προσωπικά, ναι με πλήττει...
Όπως με πλήττει και ότι κάθε Ιούνιο απολύομαι...αλλά αυτό το ήξερα, το δέχτηκα...παλεύω να το αλλάξω όμως τόσα χρόνια....
Όμως με βάση το μισθό που ήξερα ότι έχω, έκανα ένα οικογενειακό/ οικονομικό προγραμματισμό...
Ο οποίος αυτή την στιγμή πρέπει να αναδιαμορφωθεί όχι για να μπορώ να βγαίνω στα μπουζούκια ή να πηγαίνω ταξιδάκια αλλά για να πληρώνω τις πάγιες υποχρεώσεις μου μόνο (καλά και ένα καφέ μία φορά την εβδομάδα
)...Και ναι...θα μου πεις ότι υπάρχουν και χειρότερα...
Και ναι το δέχομαι...και ναι το καταλαβαίνω...
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα βγω στον δρόμο γι' αυτά που πλήττουν την Ελλάδα αλλά και εμένα προσωπικά αλλά θα μείνω στη θεσούλα μου γιατί υπάρχουν και χειρότερα....
Είναι θέμα οπτική γωνιάς
Επίσης δεν παίρνουν όλοι 1500 ευρώ...
Ο μισθός του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού είναι 900 ευρώ... τα 1500 ούτε με 35 χρόνια προϋπηρεσίας ξέρεις
Αυτά από εμένα...
καληνύχτα
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Άγγελος
Επιφανές μέλος
Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ελεύθερος επαγγελματίας και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 10,408 μηνύματα.
09-05-10
00:18
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
borat
Επιφανές μέλος
Ο Γιάννης.- αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Ηνωμένο Βασίλειο (Ευρώπη). Έχει γράψει 15,323 μηνύματα.
09-05-10
00:21
Και επειδή οι μαθητές δεν έχουν να απολυθούν από κάτι.
Είναι σφιχτά τα δεσμά του βιοπορισμού δυστυχώς.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πουπουλίνα
Επιφανές μέλος
Η Πουπουλίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος και μας γράφει απο Κόρινθος (Κόρινθος). Έχει γράψει 29,430 μηνύματα.
09-05-10
00:25
Απορώ πρώτον δεν ήμουν ειρωνική...
Δεύτερον νομίζω ότι πρέπει να παλεύουμε για τα καλύτερα πάντα και όχι να καθησυχαζόμαστε γιατί υπάρχουν χειρότερα από εμάς...
Τρίτον όταν εγώ θα πω να έχουμε κατανόηση εννοώ για όλους οι οποίοι θα πληρώσουν τη νύφη (ακα το ΔΝΤ) και όχι μεροληπτικά....
Τέταρτον να μιλήσω και πιο προσωπικά, ναι με πλήττει...
Όπως με πλήττει και ότι κάθε Ιούνιο απολύομαι...αλλά αυτό το ήξερα, το δέχτηκα...παλεύω να το αλλάξω όμως τόσα χρόνια....
Όμως με βάση το μισθό που ήξερα ότι έχω, έκανα ένα οικογενειακό/ οικονομικό προγραμματισμό...
Ο οποίος αυτή την στιγμή πρέπει να αναδιαμορφωθεί όχι για να μπορώ να βγαίνω στα μπουζούκια ή να πηγαίνω ταξιδάκια αλλά για να πληρώνω τις πάγιες υποχρεώσεις μου μόνο (καλά και ένα καφέ μία φορά την εβδομάδα
Και ναι...θα μου πεις ότι υπάρχουν και χειρότερα...
Και ναι το δέχομαι...και ναι το καταλαβαίνω...
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα βγω στον δρόμο γι' αυτά που πλήττουν την Ελλάδα αλλά και εμένα προσωπικά αλλά θα μείνω στη θεσούλα μου γιατί υπάρχουν και χειρότερα....
Είναι θέμα οπτική γωνιάς
Επίσης δεν παίρνουν όλοι 1500 ευρώ...
Ο μισθός του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού είναι 900 ευρώ... τα 1500 ούτε με 35 χρόνια προϋπηρεσίας ξέρεις
Αυτά από εμένα...
καληνύχτα
θα συμφωνησω με ολα οσα λες..και θα συμπληρωσω κατι...με 13 συμπληρωμενα χρονια υπηρεσιας..επαιρνα γυρω στα 1350 ευρω....επαιρνα λεω...και θα ξαναπω,οτι δεν εχω κανει ποτε μου ιδιαιτερο..δεν εχω κρυψει τπτ απο εφορια,δεν εχω κλεψει τπτ και ποτε μου απο κανεναν..
απο εκει και περα,το ξαναλεω...αν κοιταμε τα χειροτερα(ειναι και αυτο που θελουν ολες οι εξουσιες)..θα μεινουμε στο μεσαιωνα...ο στοχος θα πρεπει να ειναι το καλυτερο,και οχι να σκεφτομαστε τα χειροτερα και να το βουλονουμαι..τπτ δεν θα ειχε παει μπροστα σε αυτη τη ζωη αν σκεφτονταν ολοι ετσι..και παλι τονιζω(διοτι πλεον πρεπει να τα λεμε 100 φορες μπας και τα καταλαβουν καποιοι)..οτι το να αγωνιζεσαι για κατι καλυτερο,δεν σημαινει σε καμμια περιπτωση οτι δεν σκεφτεσαι και καποιους αλλους που ειβναι σε χειροτερη μοιρα απο εσενα..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
09-05-10
01:01
Το εντελώς αηδιαστικό ήταν όταν ο Παπανδρέου πήγε τα λουλούδια του στην καμένη τράπεζα. Οταν την ώρα που οι άνθρωποι καίγονταν μέσα στη τράπεζα εκείνος βρωντοφώναζε στη Βουλή: Δεν με νοιάζει άν θα κάνω μόνο μια θητεία !
Πράγμα που σημαίνει ότι καρφί δεν του καίγεται για όλους τους Έλληνες ψηφοφόρους μαζί τσιμέντο να γίνουν. Τον νοιάζει άραγε μόνο πόσα θα προλάβει να αρπάξει σ'αυτή τη μία θητεία; Οπως φαίνεται είναι απόλυτα βέβαιος ότι θα είναι αστρονομικά πολλά, γι'αυτό μάλλον δεν τον νοιάζει να φάει και σε κάποια επόμενη θητεία.
Είδα όλους τους υπαλλήλους στο δεύτερο όροφο , ύστερα μια φωτιά αρκετά μικρή στο ισόγειο. Είναι να απορείς υπο ποίες συνθήκες ακολούθησε ότι έγινε.
Υ.γ. Είδα τώρα και την αρνητική ψήφο. Άραγε είμαι ο μονος που απορεί...;
Πράγμα που σημαίνει ότι καρφί δεν του καίγεται για όλους τους Έλληνες ψηφοφόρους μαζί τσιμέντο να γίνουν. Τον νοιάζει άραγε μόνο πόσα θα προλάβει να αρπάξει σ'αυτή τη μία θητεία; Οπως φαίνεται είναι απόλυτα βέβαιος ότι θα είναι αστρονομικά πολλά, γι'αυτό μάλλον δεν τον νοιάζει να φάει και σε κάποια επόμενη θητεία.
Είδα όλους τους υπαλλήλους στο δεύτερο όροφο , ύστερα μια φωτιά αρκετά μικρή στο ισόγειο. Είναι να απορείς υπο ποίες συνθήκες ακολούθησε ότι έγινε.
Υ.γ. Είδα τώρα και την αρνητική ψήφο. Άραγε είμαι ο μονος που απορεί...;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος
Η Bitch... αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 13,073 μηνύματα.
09-05-10
01:20
Προφανως ο μιστερ Πιτσιρικος δεν εχει ουτε εναν τραπεζουπαλληλο στον κοινωνικο του περιγυρο για να γνωριζει πως ειναι η ψυχολογια αυτων μετα τη δολοφονια των συναδελφων τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
kritikaros
Εκκολαπτόμενο μέλος
Ο Παναγιώτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Πάτρα (Αχαΐα). Έχει γράψει 367 μηνύματα.
09-05-10
01:54
Ας γίνει το δημόσιο, ιδιωτικό να τελειώνουμε όλοι..
Πιστεψε με δεν το θελουν πολλοι αυτο...
το ενδεχόμενο δηλαδή να λειτουργεί σωστά το δημόσιο το έχουμε αποκλείσει???
γιατί αυτή η αγιοποίηση του ιδιωτικού τομέα λες και είναι όλα ρόδινα και ο ουμανισμός των εργοδοτών έχει βαρέσει κόκκινο?
λέω εγώ...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Πουπουλίνα
Επιφανές μέλος
Η Πουπουλίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος και μας γράφει απο Κόρινθος (Κόρινθος). Έχει γράψει 29,430 μηνύματα.
09-05-10
02:06
σωστα τα λες...εμ..εκει ειναι η αντιφαση...οτι απο τη μια λεει οτι ειναι ευνοημενοι οι δημοσιοι υπαλληλοι..και απο την αλλη λεει οτι να γινει το δημοσιο,ιδιωτικο..δηλαδη..τι;;;οντως θα πρεπει να λειτουργει σωστα το δημοσιο..και να γινουν προσπαθειες να γινει καλυτερος ο ιδιωτικος τομεας...οχι το δημοσιο να αποκτησει τα κακως κειμενα του ιδιωτικου..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
_daemon_
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Άγγελος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 1,537 μηνύματα.
09-05-10
06:34
Tώρα δέσαμε! Η συμπυκνωμένη κο(υ)λτούρα σε όλο της το μεγαλείο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elvenstar
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Έλενα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Φινλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 217 μηνύματα.
09-05-10
11:23
Εργαζόμενοι με δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία (που έλεγε και ο πρόεδρος κάποτε [αλήθεια που πήγε αυτός μετά το σκάνδαλο της Siemens
] υπάρχουν κ στον ιδιωτικό τομέα μην το ξεχνάς αυτό.Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
10-05-10
07:30
Μεγάλα ερωτήματα για τη φωτιά στη Μαρφίν
Τριανταοκτώ δευτερολεπτα. Τόσο διαρκεί το βίντεο που έχει παραθέσει ο Παναγιώτης (Exposed Bone) απο την αρχή της φωτιάς στην Μαρφίν.
Τριανταοκτώ δευτερολεπτα. Τόσο διαρκεί το βίντεο που έχει παραθέσει ο Παναγιώτης (Exposed Bone) απο την αρχή της φωτιάς στην Μαρφίν.
- Οι υπάλληλοι είναι ΟΛΟΙ στα μπαλκόνια, και η φωτιά στο ισόγειο φαίνεται πραγματικά ΜΙΚΡΗ.
- Είπαν ότ έριξαν ένα μπιτόνι βενζίνη αφού έσπασαν το παράθυρο . Η φωτιά όμως φαίνεται στο βάθος και μέσα στην τράπεζα. Πώς το έριξαν το μπιτόνι, το εκσφενδόνισαν;;
- Οι τρείς υπάλληλοι που πνίγηκαν πού ήταν αν όχι με ΟΛΟΥΣ τους άλλους συναδέλφους τους ;;
- Αφου ήταν μαζί τους γιατί πέθαναν μόνο αυτοί οι τρείς;
- Δεν χωράγανε στα μπαλκόνια και τους έσπρωξαν μέσα στα δωμάτια με τη βία;
- Τα δυο μπαλκόνια φαίνοπνται αρκετά μεγάλα για να χωρέσουν ολους τους υπαλλήλους.
- Υπόγειο δεν υπάρχει;
- Τριανταοκτώ δευτερόλεπτα βλέπουμε εμείς και με τη φτωτιά αυτή, όπως φαίνεται,μέχρι να γενικευτεί σίγουρα θα περασαν μερικα ακόμη λεπτά. Ο σταθμός της πυροσβεστικής, απότι θυμάμαι ειναι πίσω απο τη Βασ. Σοφίας στο ύψος του Βασ. Παρκου. Κι άν δεν ήταν δυο λεπτά δρομο, (που είναι) θα έπρεπε να είναι επι τόπου πυροσβέστες λόγω της διαδήλωσης.
- Και η τελευταία ερώτηση. Αφού η φωτιά είναι στο βάθος, γιατί δεν άνοιξαν την πόρτα να βγούνε από τη τράπεζα; Προφανώς κάπόιος τους το α παγόρευσε, ωστε να μήν αφήσουν την τράπεζαν αφύλακτη σε όσους τυχόν θα έμπαιναν !!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elvenstar
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Έλενα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Φινλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 217 μηνύματα.
10-05-10
10:09
Όταν έχεις τις κουκουλοσκουφίτσες κάτω από την τράπεζα να πετάνε μπιτόνια με βενζίνη ε δεν νομίζω ότι θα επιχειρούσες έξοδο
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
moonlight
Διάσημο μέλος
Η moonlight αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,767 μηνύματα.
10-05-10
11:09
καταρχην σταματηστε εδω να τσακωνεστε γιατι στο τελος θα καταντησει γελοιο το θεμα.. εδω σκοτωθηκαν 4 ανθρωποι και σεις τσακωνεστε σαν τα κοκορια. ελεος..
το κακο με μας τους ελληνες ειναι αυτο καθαυτο που βλεπω να γινεται εδω σ'αυτο το θρεντ. αντι να ενωνομαστε σε κατι τετοιους καιρους σαν γροθια και να κτυπαμε αυτους που μας καταντησαν ετσι (οποιοι και αν ειναι αυτοι) τρωγομαστε μεταξυ μας σαν λαος. μια ζωη οι ξενοι σ'αυτο υπολογιζαν στο οτι θα φαγωθουμε απο μονοι μας στο τελος. ε διαψευστε τους για ακομα μια φορα ρε γμτ. γιατι το μονο πραγμα που φοβοντουσαν ειναι οτι πραγματικα αγαπαμε αυτο τον τοπο και οτι καποιοι θα θυσιαζοντουσαν γιαυτον.
το κακο με μας τους ελληνες ειναι αυτο καθαυτο που βλεπω να γινεται εδω σ'αυτο το θρεντ. αντι να ενωνομαστε σε κατι τετοιους καιρους σαν γροθια και να κτυπαμε αυτους που μας καταντησαν ετσι (οποιοι και αν ειναι αυτοι) τρωγομαστε μεταξυ μας σαν λαος. μια ζωη οι ξενοι σ'αυτο υπολογιζαν στο οτι θα φαγωθουμε απο μονοι μας στο τελος. ε διαψευστε τους για ακομα μια φορα ρε γμτ. γιατι το μονο πραγμα που φοβοντουσαν ειναι οτι πραγματικα αγαπαμε αυτο τον τοπο και οτι καποιοι θα θυσιαζοντουσαν γιαυτον.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
elvenstar
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Έλενα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Φινλανδία (Ευρώπη). Έχει γράψει 217 μηνύματα.
10-05-10
11:43
Συμφωνώ απόλυτα σ αυτα που λες, όμως όταν κάποιοι βαφτίζουν επι δεκαετίες το χαβιεδιλικι μεσω ποινικών επαναστατικό αγώνα σίγουρα θα πρέπει να δοθεί κ εκεί μία απάντηση από όλους μας κ να σταματήσει αυτή η κοροϊδία γιατί αυτοί που μας κατάντησαν έτσι χρησιμοποιούν κατα καιρούς διάφορα μέσα κ ένα από αυτά είναι κ αυτό που είδαμε έξω από την τράπεζα, κ καλό θα ήταν να ξεμπερδέψουμε με τα κομπλεξ κ το σύνδρομο του κασκέτου κ τις καταδίωξης που είχαν προηγούμενες γενιές κ να σταματήσουμε να δίνουμε άσυλο σε επαγγελματίες αργόσχολους που αυτοβαφτίζονται αναρχικοί.
Πάντως από την πλευρά μου να πω ένα μεγάλο συγνώμη κ να σταματήσω εδώ την όλη αψιμαχία
Πάντως από την πλευρά μου να πω ένα μεγάλο συγνώμη κ να σταματήσω εδώ την όλη αψιμαχία
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Τα παρακάτω 0 μέλη και 1 επισκέπτες διαβάζουν μαζί με εσάς αυτό το θέμα:Tα παρακάτω 12 μέλη διάβασαν αυτό το θέμα:
-
Φορτώνει...
