Υπάρχει ανιδιοτελής Αγάπη;

[ironlion]

ειναι αυτο που λενε και οι παλιοι ....χαρα που δε τη μοιραζεσαι χαρα δεν ειναι...

θα σου αντιστρεψω το ερωτημα,εσυ για αυτους που αγαπας δινεις τα ματακια σου???

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ironlion]

@rebeskes "_)))κατά την ταπεινή μου άποψη το να προσβάλω οποια ήταν μαζί μου είναι πρώτα απ όλα ντρόπη για εμενα γιατί εγώ ήμουν μαζί της και κατά δεύτερον η άποψη μου είναι πως όταν αγαπάς καποιον τον αγαπάς για πάνταέτσι πιστεύει και έτσι λέει ο "λιονταρακος"

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

ειναι αυτο που λενε και οι παλιοι ....χαρα που δε τη μοιραζεσαι χαρα δεν ειναι...θα σου αντιστρεψω το ερωτημα,εσυ για αυτους που αγαπας δινεις τα ματακια σου???

Γιατι να το αντιστρεψεις ; Νομιζω ειναι πιο ευθυ να το απαντησεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[ironlion]

δε ήταν υπεκφυγή ....μου απάντησες εξάλλουκοίταξε να στο πω απλά....αγαπώ όλους τους ανθρώπους και ποτε then θα επέτρεπα να ειπράξει δημοπρασία για τα ματια μου(αν και έχω ματάρες )(just kidding)...Φυσικά λοιπόν θα έδινα τα ματάκια μου αυτόν που είναι ppppppppppppio κοντά μου και κατανοώ καλύτερα το ποσο τα έχει ανάγκη ..στη εκάστοτε κοπέλα μου.όχι μονο στην πρώην αλλα και στη νυν θα θεωρούσα πιο εύκολο να τα δώσω γιατί από τα ματια που αγαπώ θα έβλεπα τον κόσμου που θα ήθελα να αγαπω

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fandago]

Επίσης σου εξήγησα ότι σε κάτι τέτοια θέματα καλό είναι να αρθρώνουμε την δική μας προσωπική άποψη εκτός εάν θέλουμε να εξετάσουμε και αναλύσουμε το συγκεκριμένο θέμα επιστημονικώς ή κοινωνιολογικός...

Υ.Γ. Εάν τελικά ο χάος έχει ζήσει την ανιδιοτελή αγάπη γιατί πρέπει κάποιοι να τον αμφισβητούν?
Εάν τελικά κατάλαβα καλά...

Σου φάνηκε να ΜΗΝ είπα την δική μου προσωπική άποψη; Τόσο μεγάλο κείμενο έγραψα και εσύ έμεινες στην εισαγωγή μου με την ερμηνεία του Τριανταφυλλίδη

Δεν αμφισβητώ τον Χάος, είναι καθαρά θέμα οπτικής όπως φαίνεται. Απλά θέλω να δω πως το βλέπει αυτός. Εσύ όμως δεν μου απάντησες, έχεις ζήσει την ανιδιοτελή αγάπη και αν ναι, μπορείς να μας την περιγράψεις;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[negative]

Σου φάνηκε να ΜΗΝ είπα την δική μου προσωπική άποψη; Τόσο μεγάλο κείμενο έγραψα και εσύ έμεινες στην εισαγωγή μου με την ερμηνεία του Τριανταφυλλίδη

Δεν αμφισβητώ τον Χάος, είναι καθαρά θέμα οπτικής όπως φαίνεται. Απλά θέλω να δω πως το βλέπει αυτός. Εσύ όμως δεν μου απάντησες, έχεις ζήσει την ανιδιοτελή αγάπη και αν ναι, μπορείς να μας την περιγράψεις;

Όχι .....δεν θα σου περιγράψω κάτι τέτοιο ...Είναι μερικά πράγματα που παραμένουν προσωπικά και έχω ακόμα το δικαίωμα να τα μοιράζομαι με κοντινούς μου ανθρώπους.
Αλλά για να σε πληροφορήσω και να σου φύγει η αγωνία ....ναι έγινε μια φορά ..όταν τελείωσαν τα ''θέλω'' τα ''πάθη'' ο ''έρωτας''....
Δεν καταλαβαίνω καμία προσωπική άποψη στην αγάπη , πρέπει να σου πω , ακόμα και σε μια ερωτική σχέση.
Δεν υπάρχουν πολλοί τρόποι να αγαπάς έναν άνθρωπο αλλά μόνο ένας...απλά τον αγαπάς και είσαι παρόν χωρίς προσδοκίες.Άρα για μένα η πραγματική αγάπη είναι πάντα ανιδιοτελείς.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fandago]

Αλλά για να σε πληροφορήσω και να σου φύγει η αγωνία ....ναι έγινε μια φορά ..όταν τελείωσαν τα ''θέλω'' τα ''πάθη'' ο ''έρωτας''....

Πολύ ωραία, είμαι σίγουρος ότι πολύς κόσμος θα σε ζηλεύει.
Αν θέλεις μπορείς να μου πεις τουλάχιστον αν και κατά πόσον κάλυπτε αυτή η αγάπη τις παρακάτω προϋποθέσεις σε ΟΛΗ της τη διάρκεια;

Προσωπικά θεωρώ ανιδιοτελή την αγάπη αν ισχύουν κυρίως τα εξής:

• Δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις.
• Αν δεν πάρεις ΠΟΤΕ δεν θα νιώσεις ΚΑΘΟΛΟΥ λυπημένος, απογοητευμένος, ανικανοποίητος, ελλιπής.
• Ακόμα και αν πληγώνεσαι από αυτόν που αγαπάς ανιδιοτελώς, εσύ συνεχίζεις να τον αγαπάς.
• Αν η αναγνώριση των όσων δίνεις σου είναι αδιάφορη

Βέβαια το γεγονός και μόνο ότι χρησιμοποιείς παρελθοντικό χρόνο για αυτή την αγάπη με κάνει να υποθέσω ότι πλέον έχει φύγει, οπότε αν ισχύει κάτι τέτοιο, λυπάμαι αλλά δεν καλύπτει τα δικά μου standards για ανιδιοτελής αγάπη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[negative]

, λυπάμαι αλλά δεν καλύπτει τα δικά μου standards για ανιδιοτελής αγάπη.

Και γω λυπάμαι αλλά δεν είμαι εδώ για να καλύψω τα standards κανενός....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fandago]

Και γω λυπάμαι αλλά δεν είμαι εδώ για να καλύψω τα standards κανενός....

[Εδώ υπήρχε προσβλητικό κείμενο για μέλος του e-steki]
Απλά λέω ότι αν η ανιδιοτελής αγάπη για την οποία είσαι τόσο περήφανος ότι έννοιωσες, δεν καλύπτει τις προϋποθέσεις που σου έβαλα, τότε ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ανιδιοτελής. Απλά πράγματα, δεν χρειάζεται να αποφεύγεις τις απαντήσεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Επειδή έχουν πολλά ακουστεί, όπως για παράδειγμα η άποψη του Δόκτορα, τα οποία με κάνουν να σκέφτομαι πως πιθανώς η διαφωνία σ' αυτό το θέμα έγκειται απλά στους ορισμούς, θα ήθελα να μου πεις εσύ, αλλά και όλοι οι άλλοι, πώς θα ήταν κατά τη δική σας γνώμη μια ανιδιοτελής αγάπη.

Aγάπη χωρίς προσωπικό συμφέρον σημαίνει ανιδιοτελής αγάπη. Αγαπάω θα πει άρα αγαπάω χωρίς να περιμένω την παραμικρή είσπραξη σε οποιοδήποτε επίπεδο, αποκλείοντας από τα προσβλεπόμενα κέρδη μου δηλαδή οποιοδήποτε συναίσθημα μου προκαλεί ηδονή, εκτός από αυτό της καθαρής αγάπης του άλλου. Σχετίζεται περισσότερο με ψυχική ηδονή, μεγάλη αυτονομία και απεριόριστη ελευθερία με την έννοια ότι δεν αγαπάω τον άλλον για το σεξ, τα πτυχία, την επιχείρηση, τα χρήματα, την ομορφιά του, την όμορφη ζωή που ζούμε μαζί, αλλά τον αγαπάω έτσι, για την ψυχή του, γι'αυτό που γνώρισα και αγάπησα και ήθελα να παραμείνω μαζί του για πάντα όπως και να'ρθουν τα πράγματα. Κι ένα βήμα παραπέρα θα είναι όταν αυτός ή εγώ αποφασίσει να φύγει επειδή είδαμε ότι δεν μπορέσαμε αυτό το "για πάντα", να εξακολουθήσω να τον αγαπάω ακόμα και να τον θυμάμαι κι αν είμαι με άλλον άνθρωπο, γιατί αγάπη ανιδιοτελής δεν είναι πόθος. Νομίζω το θέμα ήταν η ανιδιοτελής αγάπη στις πολύ προσωπικές σχέσεις, στις ερωτικές, γι'αυτό άλλωστε πήρα από την αρχή τη θέση ότι ειδικά σε αυτές η ανιδιοτελής αγάπη είναι στα όρια της ουτοπίας. Δεν μιλάμε για γονείς, δασκάλους, φίλους κλπ, τουλάχιστον αυτό κατάλαβα αρχικά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

δε ήταν υπεκφυγή ....μου απάντησες εξάλλουκοίταξε να στο πω απλά....αγαπώ όλους τους ανθρώπους και ποτε then θα επέτρεπα να ειπράξει δημοπρασία για τα ματια μου(αν και έχω ματάρες )(just kidding)...Φυσικά λοιπόν θα έδινα τα ματάκια μου αυτόν που είναι ppppppppppppio κοντά μου και κατανοώ καλύτερα το ποσο τα έχει ανάγκη ..στη εκάστοτε κοπέλα μου.όχι μονο στην πρώην αλλα και στη νυν θα θεωρούσα πιο εύκολο να τα δώσω γιατί από τα ματια που αγαπώ θα έβλεπα τον κόσμου που θα ήθελα να αγαπω

Μα δεν ειναι να απαντησω εγω σε κατι, αλλά εσυ. Και δε μου απαντας ευθεως. Θα εδινες ενα σημαντικο οργανό σου (ματι,νεφρο,πνευμονα), σε καποιον αγνωστο ; χωρις να ξερεις καν αν θα βοηθηθεί οντως καποιος ;

Αγαπάω θα πει άρα αγαπάω χωρίς να περιμένω την παραμικρή είσπραξη σε οποιοδήποτε επίπεδο, αποκλείοντας από τα προσβλεπόμενα κέρδη μου δηλαδή οποιοδήποτε συναίσθημα μου προκαλεί ηδονή, εκτός από αυτό της καθαρής αγάπης του άλλου.]

Εμ αυτο ομως ειναι "κατι που παιρνουμε πισω" ! Γιατι να αποκλειουμε το συναισθημα ; Το οτι θα νιωσουμε ομορφα με τον εαυτο μας ειναι νια μορφη ανταλλαγματος. Για να μιλησουμε για ανιδιοτελη αγαπη πρεπει να μην περιμενουμε ουτε αυτο (κι ας αποτελει την κινητηρια δυναμη για να συνεχιζουμε να αγαπαμε).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Aγάπη χωρίς προσωπικό συμφέρον σημαίνει ανιδιοτελής αγάπη. Αγαπάω θα πει άρα αγαπάω χωρίς να περιμένω την παραμικρή είσπραξη σε οποιοδήποτε επίπεδο, αποκλείοντας από τα προσβλεπόμενα κέρδη μου δηλαδή οποιοδήποτε συναίσθημα μου προκαλεί ηδονή, εκτός από αυτό της καθαρής αγάπης του άλλου.

Ακομα και αυτο δε δηλωνει ιδιοτελεια? Δε δινεις αγαπη και περιμενεις κατι? Αυτο το κατι δεν ειναι η ανταποδοση εστω και της αγνης αγαπης?
Μονο στις σχεσεις αναμεσα στα παιδια και στους γονεις θα μπορουσες να παρατηρησεις αυτη την αγαπη ανευ ορων και προσδοκιες...και οχι παντα βεβαια...ποσο μαλλον αναμεσα σε δυο ξενους ανθρωπους...

Οσοι πιστευουν οτι αγαπουν ετσι, μπραβο τους...εχουν αγγιξει την τελειοτητα.....εγω σιγουρα οχι...Δεν υπαρχει τιποτα πιο σημαντικο μετα την καλη υγεια απο το να εχω διπλα μου ανθρωπους που θα μου δινουν την αγαπη τους...το θελω και το περιμενω.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[negative]

Βέβαια το γεγονός και μόνο ότι χρησιμοποιείς παρελθοντικό χρόνο για αυτή την αγάπη με κάνει να υποθέσω ότι πλέον έχει φύγει, οπότε αν ισχύει κάτι τέτοιο, λυπάμαι αλλά δεν καλύπτει τα δικά μου standards για ανιδιοτελής αγάπη.

Το έκανες εδώ....και μου λες ότι λυπάσαι....που δεν καλύπτει τα δικά σου standards.Αλλά σου είπα καθαρά ότι λυπάμαι που λυπάσαι γιατί στην τελική δεν με αφορούν τα δικά σου standards.
Κατανοητό?Αν τώρα τα δικά σου standards έχουν να κάνουν με τον χρόνο , το εάν δηλαδή για σένα δυο άνθρωποι μπορούνε να αγαπιούνται μόνο όταν είναι ζευγάρι , και μετά τον χωρισμό όχι... μήπως όλο αυτό είναι λίγο περιορισμένο?και μήπως όταν μιλάμε για αγάπη , τέτοιου είδους περιορισμοί δεν χωράνε?ή μήπως τελικά κατάλαβα πάλι λάθος?

Προσωπικά θεωρώ ανιδιοτελή την αγάπη αν ισχύουν κυρίως τα εξής:

• Δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις.
• Αν δεν πάρεις ΠΟΤΕ δεν θα νιώσεις ΚΑΘΟΛΟΥ λυπημένος, απογοητευμένος, ανικανοποίητος, ελλιπής.
• Ακόμα και αν πληγώνεσαι από αυτόν που αγαπάς ανιδιοτελώς, εσύ συνεχίζεις να τον αγαπάς.
• Αν η αναγνώριση των όσων δίνεις σου είναι αδιάφορη

Δεν ξέρω αν ξέχασα κάτι, αυτά μου έρχονται τώρα

Το μόνο που δεν έκανες ήταν να τα αριθμήσεις.....δεν μπορώ να βάλω σε κουτάκια ένα τέτοιο θέμα.....και λυπάμαι αλλά δεν θα μπορέσω να δώσω ποτέ μια τέτοιου είδους απάντηση

Απλά λέω ότι αν η ανιδιοτελής αγάπη για την οποία είσαι τόσο περήφανος ότι έννοιωσες...

Δεν είπα ότι ένοιωσα περηφάνια δεν είπα γενικώς πως ένοιωσα μην βγάζεις για μένα συμπεράσματα από λέξεις που δεν έχω χρησιμοποιήσει πότε.....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Για να μιλησουμε για ανιδιοτελη αγαπη πρεπει να μην περιμενουμε ουτε αυτο (κι ας αποτελει την κινητηρια δυναμη για να συνεχιζουμε να αγαπαμε).

Τότε μιλάμε για αυτισμό και διαταραχή προχωρημένη, στην πιο απίθανη περίπτωση για αγιότητα, όχι για ανιδιοτελή αγάπη. 'Αμα δεν περιμένουμε και την αγάπη, το πιο υψηλό συναίσθημα, τότε ας αυτοκτονήσουμε ή να γίνουμε μοναχοί (αλήθεια, αυτοί εκτός από τον θεό αγαπάνε τίποτα άλλο ;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Οι καλοι (γιατι υπαρχουν και κακοι δυστυχως) γονεις δλδ, οι οποιοι καταφερνουν να μην περιμενουν κατι απο τα παιδια τους, ειναι αυτιστικοι και διαταραγμενοι ;

Δε χρειαζεται να μιλησουμε για αυτισμο και διαταραχες. Απλα θα λεμε οτι δεν υπαρχει ανιδιοτελης αγαπη Ή θα οριζουμε το "ανιδιοτελης" οπως το ειπες πριν. Δδλ που δε περιμενει τιποτα, εκτος απο αγαπη,εκτιμηση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DrStrangelove]

Οι καλοι (γιατι υπαρχουν και κακοι δυστυχως) γονεις δλδ, οι οποιοι καταφερνουν να μην περιμενουν κατι απο τα παιδια τους, ειναι αυτιστικοι και διαταραγμενοι;

'Οχι, οι καλοί γονείς, οι σπάνιοι, δίνουν και περιμένουν από τα παιδιά τους ανιδιοτελή αγάπη. Ποιός είπε ότι δεν περιμένουν τίποτα ; Ε τώρα και μια θεσούλα να έβρισκε ο γιος τους στο υπουργείο δεν θα τους κακόπεφτε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Περιμενουν απο τα παιδια τους ανιδιοτελη αγαπη ; Πως περιμενεις, κατι ανιδιοτελες ;

Και τελικά το θεμα (για το οποιο δεν εχει δωσει απαντηση ακομα η επιστημη), ειναι αν υπαρχει η ανιδιοτελεια και ο αλτρουισμός ή αν ειναι απλά μια ιδεατή κατασταση.

Διοτι στα ωφελη απο μια πραξη μας, δεν μπορουμε να συμπεριλαβουμε μονο τα υλικά. Υπάρχουν και τα ψυχολογικά. Και αυτά είναι 3 ειδών : 1) ανταμοιβή/αναγνωριση, 2)αποφυγη ποινης 3)αρση ψυχολογικου στρες.

Για τα πρωτα 2 δε χρειαζονται εξηγησεις. Το 3ο βασιζεται στη θεωρια πως ειμαστε ετσι φτιαγμενοι, ωστε οταν μια κατασταση μας προκαλεί καποιου ειδους ψυχολογικη θλιψη-στρες-πονο-στεναχωρια-εγνοια, να εχουμε την ταση να δρασουμε ωστε να παψει να υφισταται. Ετσι, δρουμε εκ 1ης οψεως αλτρουιστικά, αλλά ο σκοπός ειναι να νιωσουμε καλυτερα και να ερθουμε σε μια ισορροπια και παλι.

Υπαρχουν μελετες οτι μπορει ο ανθρωπος να δρασει πραγματικα αλτρουιστικά, αλλά φαινονται να σχετιζονται και με τη βιολογία και την εξελιξη περισσοτερο. Δεν εχω ψαξει πολυ το θεμα να δω που εχουν καταληξει.

Εκεινο που παρατηρουμε στην καθημερινοτητα παντως, ειναι περισσοτερο ιδιοτελες, παρα αλτρουιστικό. Αλλά φταιει και το πανεμορφο περιβαλλον μας..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[@nt¤wnis|~|¤e]

Προσωπικά θεωρώ ανιδιοτελή την αγάπη αν ισχύουν κυρίως τα εξής:

1. Δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις.
2. Αν δεν πάρεις ΠΟΤΕ δεν θα νιώσεις ΚΑΘΟΛΟΥ λυπημένος, απογοητευμένος, ανικανοποίητος, ελλιπής.
3. Ακόμα και αν πληγώνεσαι από αυτόν που αγαπάς ανιδιοτελώς, εσύ συνεχίζεις να τον αγαπάς.
4. Αν η αναγνώριση των όσων δίνεις σου είναι αδιάφορη
Δεν ξέρω αν ξέχασα κάτι, αυτά μου έρχονται τώρα

1. Μια διευκρίνηση εδώ, επειδή αυτό το "δίνω και παίρνω" μπορεί να μας μπερδέψει. Λοιπόν, έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, το "δίνω" σημαίνει ταυτόχρονα και "παίρνω". Δηλαδή να προσφέρεις κάτι στον άνθρωπό σου (ένα δώρο, ένα χαμόγελο έως ένα βουνό ολόκληρο) και να χαίρεσαι από τη χαρά που του προκάλεσε η προσφορά σου. Στην πραγματικότητα δηλαδή περιμένεις κάποια ανταπόδωση: να χαρεί από την προσφορά σου. Το τι θα κάνει αφού χαρεί είναι δικό του θέμα.


2. Εάν όμως ΠΟΤΕ, όπως λες, δεν παίρνεις όπως το εννοώ εγώ παραπάνω, τότε θα νιώσεις και λυπημένος και ανικανοποίητος και ελλιπής.
"Δυστυχισμένος νιώθω σαν το άδειο χέρι μου απλώνω στους ανθρώπους και τίποτα δεν παίρνω. Ολότελα όμως απελπίζομαι σαν το γεμάτο χέρι μου απλώνω και δεν έρχεται κανένας να πάρει." Γκιμπράν... i think.

3. Αρκεί να μη μας "τα πρήζει" κατ' εξακολούθησιν!

Τώρα σχετικά με την προσφορά οργάνων, αν θυμάμαι καλά, απάντησες:

Εάν σου πω μπράβο που τα έκανες αυτά εσύ θα νιώσεις ικανοποίηση;
Αν ναι, τότε ακόμα και αυτές σου οι πράξεις δεν είναι ανιδιοτελείς. Αν πάλι όχι, τότε συγχαρητήρια, έκανες και ανιδιοτελείς πράξεις στη ζωή σου. Η υπόλοιπες όμως είναι το ίδιο ανιδιοτελείς;

Θεωρείς όμως φυσικό να νιώσει κανείς ικανοποίηση από ένα έπαινο. Θέλω να πω, ακόμα κι έτσι όπως το θέτεις, το θέμα είναι πώς διαχειρίζεται κανείς μέσα του την ικανοποίηση απ' τον έπαινο.

Οπότε λοιπόν, το να κάνεις μία ανιδιοτελή πράξη σε ένα σωρό άλλες ιδιοτελείς, δεν σε κάνει ανιδιοτελή τον ίδιο. Αντίθετα, αν κάνεις μία ιδιοτελή πράξη ανάμεσα σε ένα σωρό ανιδιοτελείς, αυτομάτως σου αφαιρεί τον τίτλο. Εξού και για μένα η ανιδιοτέλεια είναι δείγμα τελειότητας

Η ανιδιοτέλεια νοούμενη ως συνεχόμενη κατάσταση, όχι απλώς είναι δείγμα τελειότητας – είναι καραμπινάτη ουτοπία!!! Εντάξει…κι εσύ μάλλον αυτό εννοείς. Άρα ερχόμαστε πάλι στην έννοια της ανιδιοτέλειας ως ιδανικού, ενός δηλαδή αξιολογικού στόχου, που υπάρχει μέσα μας ως ορμή, τείνουμε να αγγίξουμε, αλλά σπάνια αγγίζουμε. Μάλλον θα έπρεπε να μιλάμε για στιγμές ανιδιοτέλειας. Το μεγάλο κόλπο γκρόσο για μένα είναι ο σπόρος που μπορεί να σπείρουν μέσα μας αυτές οι στιγμές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fandago]

Το έκανες εδώ....και μου λες ότι λυπάσαι....που δεν καλύπτει τα δικά σου standards.Αλλά σου είπα καθαρά ότι λυπάμαι που λυπάσαι γιατί στην τελική δεν με αφορούν τα δικά σου standards.
Κατανοητό?Αν τώρα τα δικά σου standards έχουν να κάνουν με τον χρόνο , το εάν δηλαδή για σένα δυο άνθρωποι μπορούνε να αγαπιούνται μόνο όταν είναι ζευγάρι , και μετά τον χωρισμό όχι... μήπως όλο αυτό είναι λίγο περιορισμένο?και μήπως όταν μιλάμε για αγάπη , τέτοιου είδους περιορισμοί δεν χωράνε?ή μήπως τελικά κατάλαβα πάλι λάθος?

Εκτός από πρόβλημα συνεννόησης εδώ έχουμε και πρόβλημα κατανόησης. Που είπα ότι η αγάπη μετά το χωρισμό απαραίτητα παύει να υπάρχει; Τελικά κατάλαβες λάθος
Τα δικά μου standards τα ανέφερα γιατί όπως φαίνεται, κανείς εδώ δεν μου έχει περιγράψει μια ανιδιοτελή για αυτόν αγάπη που να είναι και για μένα ανιδιοτελής αντίστοιχα. Ούτε εσύ σκοπεύεις. Και καλά δεν λέω να μου την περιγράψεις αλλά:

Το μόνο που δεν έκανες ήταν να τα αριθμήσεις.....δεν μπορώ να βάλω σε κουτάκια ένα τέτοιο θέμα.....και λυπάμαι αλλά δεν θα μπορέσω να δώσω ποτέ μια τέτοιου είδους απάντηση

αφού δεν μπορείς να μου δώσεις μια τέτοια απάντηση, μπορείς να μου απαντήσεις με ναι ή όχι στις παρακάτω ερωτήσεις;
Στην ανιδιοτελή αγάπη που έζησες:
1. Έδινες ΠΑΝΤΑ χωρίς να περιμένες να πάρεις;
2. Αν δεν πήρες ΠΟΤΕ ένιωσες ΚΑΘΟΛΟΥ λυπημένος, απογοητευμένος, ανικανοποίητος, ελλιπής;
3. Ακόμα και αν πληγώθηκες από αυτόν που αγάπησες ανιδιοτελώς, εσύ συνέχισες να τον αγαπάς μέχρι ΤΩΡΑ;
4. Η αναγνώριση των όσων έδωσες σου ήταν αδιάφορη;

1. Μια διευκρίνηση εδώ, επειδή αυτό το "δίνω και παίρνω" μπορεί να μας μπερδέψει. Λοιπόν, έτσι όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ, το "δίνω" σημαίνει ταυτόχρονα και "παίρνω". Δηλαδή να προσφέρεις κάτι στον άνθρωπό σου (ένα δώρο, ένα χαμόγελο έως ένα βουνό ολόκληρο) και να χαίρεσαι από τη χαρά που του προκάλεσε η προσφορά σου. Στην πραγματικότητα δηλαδή περιμένεις κάποια ανταπόδωση: να χαρεί από την προσφορά σου. Το τι θα κάνει αφού χαρεί είναι δικό του θέμα.

Κοίτα να δεις, αν χαίρεσαι από την χαρά που προκαλεί μια προσφορά σου, ποιος με διαβεβαιώνει ότι δεν πρόσφερες για να χαρείς; Δηλαδή, αν κάνεις μια πράξη το κάνεις συνειδητά για το καλό του άλλου, αλλά χωρίς να συνειδητοποιείς ότι το καλό του άλλου θα σου φέρει εσένα ικανοποίηση; Όχι φυσικά, το ξέρεις από πριν το κάνεις και το κάνεις συνειδητά, οπότε ΓΙΑ ΜΕΝΑ συνυπολογίζεις και την ικανοποίηση σου, άρα υπάρχει ιδιοτέλεια.

Άρα ερχόμαστε πάλι στην έννοια της ανιδιοτέλειας ως ιδανικού, ενός δηλαδή αξιολογικού στόχου, που υπάρχει μέσα μας ως ορμή, τείνουμε να αγγίξουμε, αλλά σπάνια αγγίζουμε. Μάλλον θα έπρεπε να μιλάμε για στιγμές ανιδιοτέλειας. Το μεγάλο κόλπο γκρόσο για μένα είναι ο σπόρος που μπορεί να σπείρουν μέσα μας αυτές οι στιγμές.

Ακριβώς αυτό

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Αν ναι, τότε ακόμα και αυτές σου οι πράξεις δεν είναι ανιδιοτελείς. Αν πάλι όχι, τότε συγχαρητήρια, έκανες και ανιδιοτελείς πράξεις στη ζωή σου. Η υπόλοιπες όμως είναι το ίδιο ανιδιοτελείς;

Μάλλον μπερδεύεις τον Άνθρωπο με την Αγάπη. Ποιος είπε ότι υπάρχει ανιδιοτελής άνθρωπος; Πως θα μπορούσε να υπάρχει όταν ο άνθρωπος για να ζήσει, εξαρτάται απόλυτα από το περιβάλλον του;
Ποιος είπε όμως ότι και η αγάπη είναι μονάχα ανθρώπινη; Ποιος είπε ότι μια ανιδιοτελής πράξη από έναν ιδιοτελή (ατελή) άνθρωπο, έχει μικρότερη αξία; Το να υπερβείς τον εαυτό σου έστω και για μια στιγμή, είναι ένας άθλος, ακόμα και με τα δικά σου standards.

1. Μάλλον θα έπρεπε να μιλάμε για στιγμές ανιδιοτέλειας. Το μεγάλο κόλπο γκρόσο για μένα είναι ο σπόρος που μπορεί να σπείρουν μέσα μας αυτές οι στιγμές.

Εάν τελικά ο χάος έχει ζήσει την ανιδιοτελή αγάπη γιατί πρέπει κάποιοι να τον αμφισβητούν?

Γιατί ξαφνικά έχουμε γίνει κριτές των πάντων. "Αφού δε μπορώ να το κάνω εγώ, δε μπορεί κανείς" μας λένε οι φίλοι συνομιλητές και εμείς οι υπερφίαλοι που τολμάμε να μιλάμε για ιδανικά προς τα οποία τολμάμε να οδεύουμε, μέσα σε μια κοινωνία που παραδέχεται μόνο ό,τι μπορεί ν' αγγίξει, γινόμαστε αυτομάτως υποκριτές.

Γιατί άλλωστε να πιστέψει κανείς στην Αγάπη, όταν μπορεί να πιστέψει στο Χρήμα;
Αναντίρρητα το υπηρετούμε όλοι τουλάχιστον οκτώ ώρες την ημέρα, χτίζουμε όλη τη ζωή μας γύρω από αυτό και χωρίς αυτό δε ζούμε. Δεν αμφισβητούμε την αξία του κι αν κάποιος έχει πολύ απ' αυτό, ...μπορεί να τον θεωρούμε σπουδαίο και επιτυχημένο. Ποιος αμφισβητεί έναν πλούσιο; Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη ουτοπία;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.