Υπήρξε ο Ιησούς Χριστός;

[Εδάδ]

Μπορεί να πιστεύεις σε ότιδήποτε.

Αυτό που είπα είναι ότι από τη μία ως σκεπτόμενο όν, κάποιος καταφέρνει να διαχωρίσει το "αληθινό" από τις γενικές επιρρόες που έχει, αλλά από την άλλη αυτό το αληθινό είναι ένα συναίσθημα άρα εξ'όρισμου όχι λογικό, άρα ο συνδυαστικός συλλογισμός είναι λίγο άτοπος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

Κάποια συναισθήματα όσο και να προσπαθείς να τα περιγράψεις με λόγια δεν εκφράζονται όπως είναι.Δεν καταρρέει το βίωμα απλά χάνει λίγο στην ερμηνεία όχι για μένα αλλα για τον άλλο που με ακούει, ειδικά αν είναι δύσπιστος.Δεν ξέρω αν με κατάλαβες.Άλλωστε ΔΕΝ μπορείς να μεταφέρεις ενα συναίσθημα τόσο δυνατό στον άλλο τόσο εύκολα , όσο και να προσπαθείς αν δεν το νιώσει ο ίδιος.

To να "χανει λιγο σε ερμηνεια" δεν ειναι αρκετο ωστε να μην θελετε να μοιραστειτε τα βιωματα αυτα ομως. Αλλο να πεις "οκ το μοιραζομαι αλλα εχε υποψιν σου οτι δε μπορω να το μεταφερω 100%", και άλλο το "εχω ζησει καποια πραγματα που μου απεδειξαν,με εκαναν πιστο...αλλά δε θελω να τα συζηταω". Και μην ξεχναμε οτι το πως νιωσαμε σε καποιο συμβαν δεν συνεπαγεται απαραιτητα πραγματική συνειδητοποιηση και φωτιση/ανακαλυψη, αφου δεν ειναι ευκολο να ξερουμε τι εγκεφαλικη επεξεργασια εχει γινει , με βαση τι δεδομενα και προεγκατεστημενες αντιληψεις, ευσεβεις ποθους, πεποιθησεις κλπ.

Εγώ όμως θα ρωτήσω κάτι άλλο:
Αφού κάποιος δεν πιστεύει στον Θεό, γιατί αυτή η μανία να αποδείξει ότι δεν υπάρχει; Γιατί αυτή η επιμονή;

Δε νομιζω οτι προκειται περι μανιας κλπ. Απλα ο κοσμος εχει κουραστει ισως να ακουει αιωνες τωρα καποια πραγματα που θεωρουνταν δεδομενα και δογματα, και να το παιρνει λιγο πιο ενθερμα. Ισως καποιος να βλεπει την ζημια που κανουν οι θρησκειες αμεσα ή εμμεσα και να αγανακτει και γιαυτο. Παντως πολλοι, δεν εχουν πειστει οτι δεν υπαρχει θεος, αλλά οτι δεν υπαρχει ανθρωπινος θεος..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

Μπορεί να πιστεύεις σε ότιδήποτε.

Αυτό που είπα είναι ότι από τη μία ως σκεπτόμενο όν, κάποιος καταφέρνει να διαχωρίσει το "αληθινό" από τις γενικές επιρρόες που έχει, αλλά από την άλλη αυτό το αληθινό είναι ένα συναίσθημα άρα εξ'όρισμου όχι λογικό, άρα ο συνδυαστικός συλλογισμός είναι λίγο άτοπος.

Άρα ενας άνθρωπος δεν είναι σκεπτόμενος όταν λειτουργεί με το συναίσθημα σε κάποια θέματα?

Και μην ξεχναμε οτι το πως νιωσαμε σε καποιο συμβαν δεν συνεπαγεται απαραιτητα πραγματική συνειδητοποιηση και φωτιση/ανακαλυψη, αφου δεν ειναι ευκολο να ξερουμε τι εγκεφαλικη επεξεργασια εχει γινει , με βαση τι δεδομενα και προεγκατεστημενες αντιληψεις, ευσεβεις ποθους, πεποιθησεις κλπ.

Lorien φίλε μου, δεν είναι ότι δεν θέλω να σου απαντήσω απλά τα θέματα της πίστης είναι πολύ λεπτά και ίσως δεν θα έπρεπε να ασχοληθώ εξαρχής με το ζήτημα.Το μόνο που ήθελα να πω οτι για μένα ο Χριστός αντιπροσωπεύει την έννοια της αγάπης, για κάποιον άλλο Ο Βούδας ο Αλλαχ, η δεν ξέρω ποιος άλλος, και δικαίωμα του. Απο κεί και πέρα δεν πρόκειται να ξανασχοληθώ με το ζήτημα, ούτε και να ξαναπαντήσω στο θέμα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

λοιπον ειναι ενα περιεργο θεμα.......συμφωνω ομως με την προσεγγιση σου.... πιστευω οτι ο χριστος υπηρξε καποτε και ισως ηταν διαταραγμενος ψυχολογικα και κηρυττε πραγματι αυτα που μας λενε η πολυ απλα ηταν ενα ιστορικο πρωσοπο που πιθανον εκανε καποιεσ καλες ενεργεις

Υ.Γ. ειμαι και εγω αθεη και ισως για αυτο εκθετω τετοιου ειδουσ αποψεις

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Εδάδ]

Μα με βάση τα επιχειρήματα σου, σε αυτό που συζητάμε το αντικείμενο της σκέψης ή του συναισθήματος είναι ακριβώς το ίδιο.

"Η πίστη"

Που τη μία κρίνεται με σκεπτικισμό γιατί είμαστε σκεπτόμενα άτομα αλλά από την άλλη είναι ένα βαθύ συναίσθημα άρα δεν κρίνεται πια λογικά, απλά το νιώθουμε.

Για αυτό είναι και οξύμωρο.

Δεν έχει νόημα θαρρώ να συζητηθεί περισσότερο, επαναλαμβάνονται οι ίδιες λέξεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[borat]

Το ότι είναι ιστορικό πρόσωπο που υπήρξε δεν πιστεύω να μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Αλλά το ότι είναι "ο υιός του Θεού" πολλοί.

Και όμως δεν υπάρχει Ιστορικός (με τη έννοια της λέξης) της εποχής που να τον έχει αναφέρει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Δεν έχει νόημα θαρρώ να συζητηθεί περισσότερο, επαναλαμβάνονται οι ίδιες λέξεις.

Αυτό είναι το μόνο ηθικό δίδαγμα που έχω αποκομίσει από τη ζωή μ'

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Και όμως δεν υπάρχει Ιστορικός (με τη έννοια της λέξης) της εποχής που να τον έχει αναφέρει.

Κι όμως υπάρχουν.
Ενδεικτικά αναφέρω δύο και μάλιστα μη χριστιανούς. Τάκιτος και Ιώσηπος.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WhiteDrum]

Και όμως δεν υπάρχει Ιστορικός (με τη έννοια της λέξης) της εποχής που να τον έχει αναφέρει.

Αν και νομίζω ότι υπάρχουν ιστορικοί ,που δεν πίστευαν στην αγιότητά του, που είχαν γράψει γι αυτόν και την επιρροή που ασκούσε. Αλλά και πάλι στο ερώτημα για την θεϊκή του υπόσταση δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Φωτηs]

θλιβομαι οταν ακουω νεουs ανθρωπουs και ειδικα απο εμαs τουs ελληνεs, γιατι ο χριστοs μαs ηταν ελληνικηs καταγωγηs, να αναρωτιουνται ακομα και μετα απο 2000 χρονια απο την σταυρωση του κυριου μαs εαν υπηρξε στην πραγματικοτητα η οχι η εαν υπηρξε τι ηταν πραγματικα, θεοs η τσαρλατανοs και αυτο οταν οι ιδιοι οι μουσουλμανοι τον εχουν αποδεχθει ωs προφητη τουs.Eαν διαβασει κανειs την καινη διαθηκη εκει θα του λυθουν πολλεs απο τιs αποριεs για το ποιοs ηταν ο κυριοs μαs πια τα λογια και τα εργα του. Δυστυχωs η ευτυχωs για να φτασει κανειs σε αυτη την αληθεια θα πρεπει απο μονοs του να μελετηση και να ερευνηση και να αφησει ελευθερα την καρδια και την ψυχη του να αποφασισει τοτε μονον θα φτασει μπροστα στην μεγαλη αληθεια και αυτη η αληθεια θα τον ελευθερωση.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

γιατι ο χριστοs μαs ηταν ελληνικηs καταγωγηs

υπάρχουν και επιχειρήματα γι' αυτό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[WhiteDrum]

θλιβομαι οταν ακουω νεουs ανθρωπουs και ειδικα απο εμαs τουs ελληνεs, γιατι ο χριστοs μαs ηταν ελληνικηs καταγωγηs, .

Αυτό από πού προκυπτει πάλι;;;;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

...
Σε οσα ατομα εχω συναντησει, ενα περιεργο πραγμα...ολοι δεν επιθυμουν να μοιραστουν τι ειναι αυτο που βιωσαν και τους εκανε πιστους..Μηπως ο φοβος να καταρευσει το βιωμα με μια πιο απλη εξηγηση ; Για σκεφτειτε το..

Το σκέφτομαι...

Κάποια συναισθήματα όσο και να προσπαθείς να τα περιγράψεις με λόγια δεν εκφράζονται όπως είναι.Δεν καταρρέει το βίωμα απλά χάνει λίγο στην ερμηνεία όχι για μένα αλλα για τον άλλο που με ακούει, ειδικά αν είναι δύσπιστος.Δεν ξέρω αν με κατάλαβες.Άλλωστε ΔΕΝ μπορείς να μεταφέρεις ενα συναίσθημα τόσο δυνατό στον άλλο τόσο εύκολα , όσο και να προσπαθείς αν δεν το νιώσει ο ίδιος.

...και συμφωνώ τελικά με τον Παύλο: " Συ πίστιν έχεις, έχε αυτήν εντός σου ενώπιον του Θεού..."(1)....

(1) : Προς Ρωμαίους ιδ΄, 22 τ.σ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[D_G]

Μάλλον φίλε Νωέα, μπέρδεψες ένα μήνυμά μου με κάποιο άλλο γιατί αυτό που παράθεσες δεν το έγραψα εγώ

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Lorien]

θλιβομαι οταν ακουω νεουs ανθρωπουs και ειδικα απο εμαs τουs ελληνεs, γιατι ο χριστοs μαs ηταν ελληνικηs καταγωγηs, να αναρωτιουνται ακομα και μετα απο 2000 χρονια απο την σταυρωση του κυριου μαs εαν υπηρξε στην πραγματικοτητα η οχι η εαν υπηρξε τι ηταν πραγματικα, θεοs η τσαρλατανοs και αυτο οταν οι ιδιοι οι μουσουλμανοι τον εχουν αποδεχθει ωs προφητη τουs.Eαν διαβασει κανειs την καινη διαθηκη εκει θα του λυθουν πολλεs απο τιs αποριεs για το ποιοs ηταν ο κυριοs μαs πια τα λογια και τα εργα του. Δυστυχωs η ευτυχωs για να φτασει κανειs σε αυτη την αληθεια θα πρεπει απο μονοs του να μελετηση και να ερευνηση και να αφησει ελευθερα την καρδια και την ψυχη του να αποφασισει τοτε μονον θα φτασει μπροστα στην μεγαλη αληθεια και αυτη η αληθεια θα τον ελευθερωση.

Εγω παλι θλιβομαι οταν νεοι ανθρωποι, τον 21 αιωνα, συνεχιζουν να μην εχουν αναψει μεσα τους τη φλογα της αναζητησης, της αμφισβητησης, της ερευνας, και να πιστευουν οτι λεει ενα (κατα πολλους ειδικους αμφισβητισιμο) αρχαιο βιβλιο αγνοοντας καθετι αλλο. Να ομιλουν για "αληθεια" οταν αυτη προερχεται απο ενα βιβλιο σαν αυτο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[swamps]

Επειδή με κουράζουν τα θρησκευτικά θέματα, διότι δημιουργουν κόντρες και καυγάδες, υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην ξανασχοληθώ με το θέμα είδα όμως ένα μήνυμα που με προβλημάτισε κάπως και ήθελα να πω κάποια πράγματα.
Καταρχήν έχουμε μια τάση να ψάχνουμε το πρόσωπο Ιησούς Χριστός και ΔΕΝ βλέπουμε τι κρυβόταν πίσω απο αυτό το πρόσωπο. Ο Χριστός λοιπον ήταν η αγάπη προσωποποιημένη.Ήταν η αφύπνιση της αγάπης που όλοι έχουμε μέσα μας αλλα περισσότεροι απο εμάς εμάς δεν το συνειδητοποιούμε και δεν την αφήνουμε να βγεί έξω.Όποιος αποδέχεται την αγάπη είναι σαν να αποδέχεται τον Χριστό ο οποίος αντιπροσώπευε την έννοια αυτή.Αν κάποιος είναι Βουδιστής, Εβραίος, Μωαμεθανός, η δεν ξέρω τι άλλο, αλλά έχει αγάπη μέσα του και προσφέρει στον συνάνθρωπο, τότε κάνει αυτό που είπε ο Χριστός, άσχετα αν δεν ακολουθεί κατα γράμμα αυτά που λεει ο Χριστιανισμός.Αν δεν βλάπτεις,τον εαυτό σου η τους άλλους με οποιοδήποτε τρόπο,βοηθάς αλλά και βοηθιέσαι χωρίς να αδικείς τους άλλους τότε κάνεις αυτό που έλεγε ο Ιησούς Χριστός.Ας πάψουμε πια να ψάχνουμε το πρόσωπο,και ας δούμε αυτό που αντιπροσωπεύει το πρόσωπο. Την αγάπη. Όταν λέμε οτι ο Χριστός ήταν διαταραγμένο άτομο (αυτό το μήνυμα ήταν η αφορμή μου να απαντήσω)είναι σαν να προσβάλλουμε την ίδια την αγάπη.Ο Θεός έστειλε την αγάπη αυτή προσωποποιημένη διότι δεν θα καταλαβαίναμε εμείς οι άνθρωποι, αλλιώς την έννοια αυτή. Άλλωστε εμείς οι άνθρωποι έχουμε την τάση να προσωποποιούμε έννοιες και καταστάσεις για να καταλάβουμε καλύτερα κάποια πράγματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

θλιβομαι οταν ακουω νεουs ανθρωπουs και ειδικα απο εμαs τουs ελληνεs, γιατι ο χριστοs μαs ηταν ελληνικηs καταγωγηs, να αναρωτιουνται ακομα και μετα απο 2000 χρονια απο την σταυρωση του κυριου μαs εαν υπηρξε στην πραγματικοτητα η οχι η εαν υπηρξε τι ηταν πραγματικα, θεοs η τσαρλατανοs και αυτο οταν οι ιδιοι οι μουσουλμανοι τον εχουν αποδεχθει ωs προφητη τουs.Eαν διαβασει κανειs την καινη διαθηκη εκει θα του λυθουν πολλεs απο τιs αποριεs για το ποιοs ηταν ο κυριοs μαs πια τα λογια και τα εργα του. Δυστυχωs η ευτυχωs για να φτασει κανειs σε αυτη την αληθεια θα πρεπει απο μονοs του να μελετηση και να ερευνηση και να αφησει ελευθερα την καρδια και την ψυχη του να αποφασισει τοτε μονον θα φτασει μπροστα στην μεγαλη αληθεια και αυτη η αληθεια θα τον ελευθερωση.

αγαπητε φωτη αυτο που ολοι αμφισβητουμε και σε θλιβει παρα πολυ οπως λες ειναι εαν αυτα που γραφονται στην καινη διαθηκη ειναι αληθη γεγονοτα και ιστορικα ελεγμενα....και για αυτο πιστευουμε οτι εαν υπηρξε ο χριστος δεν ηταν θεος.....θα σου συνηστουσα να σκεφτεις καλυτερα ολα τα γεγονοτα και τοτε θα καταλαβεις ποιος εχει δικιο.....θεσε λογικα ερωτηματα στον εαυτο σου,οπως πιστευω εκαναν και οι περισσοτεροι απο εμας,και θα δεις οτι ολα θα ξεκαθαριζουν.......παρολα αυτα σεβομαι την πιστη σου-παρολο που δεν την ασπαζομαι και σου δινω συγχαρητηρια για αυτην.......παντως μην αμφιβαλλεις οτι δεν εχουμε διαβασει την καινη διαθηκη η οτι δεν ξερουμε τα γεγονοτα...η τα υποτειθεμενα γεγονοτα.....
επισης συμφωνω με τον lorien

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Resident Evil]

Αν και νομίζω ότι υπάρχουν ιστορικοί ,που δεν πίστευαν στην αγιότητά του, που είχαν γράψει γι αυτόν και την επιρροή που ασκούσε.

αν υπάρχουν, θα ήθελα κάποιος να μου τους υποδείξει. Πριν διαβάσω [όταν πρωτοέγραψα πριν μπόλικο καιρό στο τόπικ για πρώτη φορά] πίστευα ότι "Θεός δεν ήταν, αλλά υπήρξε". Όταν άρχισα να το ψάχνω έως και σήμερα όλες μα όλες οι πηγές που έχω βρει (οι μη θρησκευτικές προφανώς ) αναφέρουν ότι για τους ιστορικούς της εποχής... δεν υπήρξε τέτοιο πρόσωπο.
Αν κάποιος γνωρίζει να αναφέρεται κάπου [ως ιστορικό έστω πρόσωπο], και με το "κάπου" δεν εννοώ προφανώς την Αγία Γραφή, αν μπορεί ας με καθοδηγήσει να το βρω κι εγώ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Οι ιστορικές πηγές
Παρʼ ότι την εποχή που υποτίθεται ότι έζησε ο Ιησούς, υπήρχαν τουλάχιστον 40 γνωστοί ιστορικοί, εν τούτοις κανένας απʼ αυτούς δεν τον μνημόνευσε.

Οι λιγοστές πληροφορίες από εξωβιβλικές πηγές, όπως τα έργα των Σουητώνιου, Ιώσηπου και Τάκιτου ή το Ταλμούδ, δεν είναι σύγχρονες του Ιησού και αναφέρονται έμμεσα σʼ αυτόν, χωρίς να δίνουν αξιόλογες πληροφορίες, κυρίως όμως, θεωρούνται πολύ αμφίβολης εγκυρότητας.
Καταρχάς, ο Φίλων ο Αλεξανδρινός (Philo Alexandrinus, ~20 π.Χ.- 54 μ.Χ.), Εβραίος φιλόσοφος με θαυμασμό προς τον ελληνικό πολιτισμό, ο οποίος είχε ενεργό ρόλο εκπροσώπησης των Εβραίων στη Ρώμη, έγραψε σημαντικά ιστορικά και φιλοσοφικά έργα, αλλά δεν αναφέρει τίποτα για τον Ιησού και τη διδασκαλία του, ενώ περιγράφει στα έργα του μέχρι και ασήμαντες λεπτομέρειες από τη ζωή των Ιουδαίων της εποχής του.
Ο διακεκριμένος στωικός φιλόσοφος Σενέκας που έζησε τον 1ο χριστιανικό αιώνα, αν και εκφράζει στα έργα του φιλοσοφικές απόψεις που δεν διαφέρουν σημαντικά από αυτές του χριστιανισμού και γιʼ αυτό επαινείται από τους πατέρες Τερτυλλιανό και Ιερώνυμο, δεν κάνει στα έργα του καμία αναφορά στον Ιησού και στους χριστιανούς, παρότι σχολιάζει επιπτώσεις στην πολιτική της Ρώμης από διάφορα σημαντικά και ασήμαντα γεγονότα της εποχής. Γιʼ αυτό πιθανολογείται ότι, αυτό που καθιερώθηκε αργότερα ως «χριστιανική διδασκαλία», έχει εμπλουτιστεί, μεταξύ άλλων, με υλικό από τη φιλοσοφία του Σενέκα και όχι ότι ο Σενέκας απηχεί τις, έτσι κι αλλιώς ακόμα αδιαμόρφωτες, χριστιανικές απόψεις.
Ο Ιώσηπος Φλάβιος (Josephus Flavius, 37-100 μ.Χ.), στρατιωτικός και ιστορικός με αριστοκρατική καταγωγή και θρησκευτική μόρφωση, έζησε στην Παλαιστίνη και αιχμαλωτίστηκε (67 μ.Χ.) από τους Ρωμαίους στον ιουδαϊκό πόλεμο που κατέληξε στην καταστροφή της Ιερουσαλήμ (70 μ.Χ.) Στα βιβλία του «Πόλεμος των Ιουδαίων» και «Ιουδαϊκές Αρχαιότητες» περιγράφει ο Ιώσηπος με λεπτομέρειες διάφορα περιστατικά από την απώτερη και πρόσφατη ιστορία του λαού του, αναφέρεται σε διάφορες εβραϊκές αιρέσεις κτλ., δεν κάνει όμως καμιά αναφορά σε χριστιανούς. Σε κάποιο σημείο των «Ιουδαϊκών Αρχαιοτήτων» αναφέρεται όμως απρόσμενα και μάλλον επαινετικά στη δραστηριότητα και τα θαύματα του Ιησού, τον οποίο αποκαλεί «μεσσία». Ο Ιησούς αναφέρεται σε μία μόνο παράγραφο ως εξής (Flavium Testamentum):

Περίπου εκείνη την εποχή ζούσε ο Ιησούς, ένας σοφός άνθρωπος, αν κάποιος μπορεί να τον πει άνθρωπο, καθώς είχε πετύχει θαυμαστά κατορθώματα και ήταν ο δάσκαλος πολλών ανθρώπων που διψούσαν για καινοτομίες. Πήρε με το μέρος του πολλούς από τους Εβραίους, αλλά και πολλούς από τους Έλληνες. Ήταν ο Μεσσίας. Όταν ο Πιλάτος τον καταδίκασε στον σταυρό, μετά από κατηγορία των αρχών μας (των Ιουδαίων), αυτοί που τον αγάπησαν από την αρχή δεν σταμάτησαν να είναι προσκολλημένοι σʼ αυτόν. Την τρίτη ημέρα εμφανίσθηκε σʼ αυτούς επανερχόμενος στη ζωή, καθώς οι ιερές προφητείες είχαν προείπει γιʼ αυτό και για μυριάδες άλλα θαυμαστά πράγματα που αφορούσαν αυτόν. Και η φυλή (ομάδα) των χριστιανών, όπως ονομάσθηκαν μετά απʼ αυτόν, δεν έχει εξαφανισθεί μέχρι σήμερα.
​

Ωστόσο, η παραπάνω παράγραφος θεωρείται ως μεταγενέστερη προσθήκη που έγινε κατά την αντιγραφή του έργου του, επειδή:
1. Η παραπάνω παράγραφος είναι άγνωστη (δεν αναφέρεται) από κανέναν χριστιανό απολογητή του 2ου αιώνα μ.Χ. (Τερτυλλιανός, Ωριγένης, Ιουστίνος), ενώ αναφέρεται για πρώτη φορά από τον χριστιανό απολογητή, πατέρα της εκκλησιαστικής ιστορίας, Ευσέβιο Καισαρείας τον 3ο αιώνα μ.α.χ.χ. Έτσι, η «παρεμβολή» αυτής της παραγράφου τοποθετείται μεταξύ 2ου - 3ου αιώνα μ.Χ. (για την ακρίβεια πιστεύεται ότι την έκανε ο Ευσέβιος).
2. Ο χριστιανός απολογητής Ωριγένης (3ος αιώνας), πατέρας της χριστιανικής εκκλησίας, κατηγορεί σε κείμενό του τον Ιώσηπο ότι δεν δέχεται πως ο Ιησούς ήταν ο αναμενόμενος μεσσίας της ιουδαϊκής θρησκείας, αν και στην εξεταζόμενη παράγραφο υπάρχει η φράση «Ήταν ο Μεσσίας» («Κατά Κέλσου», Ι,47). Αντίθετα, ο Ευσέβιος που έζησε τον 4ο αιώνα, θεωρεί δεδομένη την αναφορά του Ιώσηπου στον Ιησού ως μεσσία. Έτσι συμπεραίνεται ότι η προσθήκη στα γραπτά του Ιώσηπου έγινε εκείνο το χρονικό διάστημα.
3. Ο Ιώσηπος ήταν περιγραφικότατος για τις υπόλοιπες και μάλιστα ασήμαντες προσωπικότητες της εποχής που περιγράφει στο έργο του και για τον λεγόμενο Ιησού αφιερώνει μία μόνον παράγραφο.
4. Ο Ιώσηπος ήταν φαρισαίος. Ένας φαρισαίος δεν ήταν δυνατόν να αναγνωρίσει σʼ έναν άνθρωπο, που καταδικάσθηκε για παράβαση του Μωσαϊκού Νόμου, τον Μεσσία.
5. Η θέση της παραγράφου στο κείμενο δεν είναι σίγουρη. Ο Ευσέβιος Καισαρείας («Εκκλησιαστική Ιστορία», ΙΙ, vi) την τοποθετεί πριν τις σημειώσεις του Ιώσηπου που αφορούν τον Πόντιο Πιλάτο, ενώ σήμερα αυτή η παράγραφος είναι μετά απʼ αυτές τις σημειώσεις.
Αξίζει να σημειωθεί ότι επιφανείς χριστιανοί απολογητές (όπως ο καθηγητής Αγουρίδης) ΔΕΝ δέχονται την παραπάνω παράγραφο ως ιστορική απόδειξη, καθώς είναι πασιφανέστατη η πλαστότητά της.
Μία δεύτερη παράγραφος (και τελευταία) που υπάρχει στο ίδιο έργο του Ιώσηπου και μπορεί να σχετίζεται με το θέμα (βιβλίο 20, κεφ. 8 ), είναι:

…έτσι αυτός (ο Άννας, γιος του Άννα του ανωτάτου ιερέα) κάλεσε το δικαστήριο των Σανχεντρίν και έφερε ενώπιον του τον αδελφό τού Ιησού, που λεγόταν Χριστός και του οποίου το όνομα ήταν Ιάκωβος και μερικούς άλλους (ή κάποιους από τους συντρόφους του) και όταν κατασκεύασε κάποια κατηγορία εναντίον τους, του παρέδωσε προς λιθοβολισμό.
​

Και αυτή η παράγραφος θεωρείται ως μεταγενέστερη προσθήκη, αλλά πολύ πιο πριν από την πρώτη παράγραφο, καθώς σʼ αυτήν αναφέρεται ο Ωριγένης, ενώ στην πρώτη και σημαντικότερη όχι, επειδή:
1. Δεν αναφέρονται τα ονόματα των υπολοίπων που υποτίθεται εμφανίσθηκαν στο δικαστήριο (θυμηθείτε ότι ο Ιώσηπος είναι λεπτομερέστατος στο έργο του). Γενικά η παράγραφος δείχνει να είναι «γραμμένη στο πόδι και φευγαλέα».
2. Από μόνη της, η παράγραφος δεν στέκεται, καθώς η ιστορική αναφορά σʼ ένα σημαντικό πρόσωπο είναι πάντοτε ευθεία κι όχι έμμεση. Φαντασθείτε για παράδειγμα, ένας ιστορικός να έκανε αναφορά όχι άμεσα στον Ναπολέοντα, αλλά έμμεσα μέσω της Ιωσηφίνας. Έτσι, η απόρριψη της πρώτης παραγράφου, οδηγεί αναγκαστικά και στην απόρριψη αυτής.
Ενισχυτικός παράγοντας είναι το γεγονός πως ο Ιώσηπος δεν είχε βαπτιστεί ποτέ Χριστιανός, ενώ αν πράγματι πίστευε όλα τα προαναφερθέντα θα έπρεπε οπωσδήποτε να έχει προσχωρήσει στη νέα αυτή πίστη. Είναι πάντως αλήθεια ότι ο Ιώσηπος αναφέρει πως την εποχή του δρούσαν στην Ιουδαία μια σειρά από υποψήφιους Μεσσίες, κάποιος από τους οποίους πιθανόν να αποτέλεσε τη βάση για την κατασκευή της χριστιανικής μυθολογίας…

Ο ιστορικός Κορνήλιος Τάκιτος (Publius Cornelius Tacitus, ~56-115/120), για τον οποίο υπάρχουν μόνο διάσπαρτες πληροφορίες, αναφέρεται στο βιβλίο του «Χρονικά» με εχθρικό ύφος στους χριστιανούς, πράγμα που σημαίνει ότι κατά το δεύτερο χριστιανικό αιώνα είχαν ήδη συγκροτηθεί και ήταν υπολογίσιμες οι ομάδες οπαδών του χριστιανισμού, οι οποίοι διαμόρφωσαν σταδιακά και την ιστορία του Ιησού.
Τα κείμενα του Τάκιτου που γνωρίζουμε σήμερα, είναι αντίγραφα που έγιναν από μοναχούς, στο διάστημα 9ος-11ος αιώνας μ.Χ. και από τα συγγράμματα αυτά λείπει η εξιστόρηση των γεγονότων της περιόδου από το έτος 28 μέχρι το έτος 34 μ.Χ., δηλαδή μιας πολύ σημαντικής περιόδου για το χριστιανισμό. Άρα, δεν είναι διαθέσιμη κάποια έγκυρη έκδοση αυτών των κειμένων. Πιθανόν μέρος των χειρογράφων του Τάκιτου να είχε καταστραφεί ήδη από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, επειδή οι περιγραφές του δεν ταίριαζαν στις μυθοπλασίες που διαμορφώθηκαν στα πλαίσια της συγκροτούμενης θρησκείας.
Η αναφορά που γίνεται στα «Χρονικά» (15.44) είναι η εξής:

…το όνομά τους (των χριστιανών) προέκυψε από τον Χριστό, ο οποίος επί βασιλείας Τιβέριου, θανατώθηκε με καταδικαστική απόφαση του Έπαρχου Πόντιου Πιλάτου.
​

Ο Τάκιτος συνέγραφε τα χρονικά του ανατρέχοντας στα ρωμαϊκά αρχεία. Έτσι, αυτή η παράγραφος θεωρείται ως μεταγενέστερη προσθήκη, επειδή:
1. Στα ρωμαϊκά αρχεία, αν αναφερόταν ο λεγόμενος Χριστός, αποκλείεται να αναφερόταν σαν Χριστός, τίτλο που του έδωσαν οι οπαδοί του, αλλά θα αναφερόταν με το όνομά του.
2. Επίσης στα ρωμαϊκά αρχεία, ο Πόντιος Πιλάτος θα εμφανιζόταν με το αξίωμα που πράγματι είχε, «Νομάρχης». Και όχι μʼ ένα αξίωμα που δεν είχε, «Έπαρχος».
Επόμενη «αξιόλογη αναφορά» ανευρίσκεται στον Σουητώνιο, στο έργο «Οι ζωές των Καισάρων», στο βιβλίο «Κλαύδιος» (5.25.4):

Από τη στιγμή που οι Εβραίοι, σε σταθερή βάση, δημιουργούσαν ταραχές υποκινούμενες από τον Χρηστό (Chrestus) τους έδιωξε από την Ρώμη.
​

Η παράγραφος αυτή είναι γνήσια, αλλά δεν επιβεβαιώνει την ύπαρξη του λεγόμενου Χριστού, επειδή:
1. Ο Σουητώνιος αναφέρεται σε κάποιον Χρηστό (Chrestus) και όχι Χριστό, υπονοώντας ότι υπήρχε κάποιος ονόματι Χρηστός που ξεσήκωνε τους Εβραίους στη Ρώμη.
Ο Σουητώνιος (Gaius Tranquillus Suetonius, 75-160) που ήταν σύγχρονος του Τάκιτου, περιγράφει διωγμούς χριστιανών από τον Νέρωνα και τους αναφέρει περιφρονητικά ως «είδος ανθρώπων που είχαν προσηλωθεί σε κάποια καινούργια και βδελυρή δεισιδαιμονία». Η αναφορά στις «υποκινούμενες ταραχές από τον Χρηστό», δεν αποτελεί βέβαια μαρτυρία για την ιστορική παρουσία, του Ιησού αλλά καταγραφή πληροφοριών. Το γεγονός όμως ότι ο άριστος γνώστης της ελληνικής γλώσσας και γραμματικής Σουητώνιος έγραψε Χρηστός (που ήταν τότε όνομα δούλων, χρήσιμος, καλός) αντί του Χριστός (χρισμένος), έχει δώσει λαβή σε υποψίες ότι αυτή η φράση προστέθηκε μεταγενέστερα από ανθρώπους του εκκλησιαστικού μηχανισμού με ελλιπή παιδεία.
2. Αν και ο Σουητώνιος αναφέρεται σε Εβραίους, ωστόσο ακόμα και να αναφέρεται στους χριστιανούς της Ρώμης, αυτό δεν αποτελεί απόδειξη της ύπαρξης του λεγόμενου Χριστού. Γνωρίζουμε ότι υπήρχαν χριστιανοί στη Ρώμη.
Το Ταλμούδ αναφέρεται στον Ιησού σε κεφάλαιο που γράφτηκε τον 3ο αιώνα, τον ονομάζει όμως τις πιο πολλές φορές Μπεν Σταντά (Ben Pandera) ή Μπεν Παντιρά (Ben Stada) και τον συνδέει με πρόσωπα και περιστατικά που συνέβησαν περίπου 100 χρόνια πριν από αυτά που αναφέρονται στα Ευαγγέλια.
Πέρα από το γεγονός ότι τόσο το Παλαιστινιακό, όσο και το Βαβυλωνιακό Ταλμούδ άρχισαν να γράφονται μετά τον 2ο αιώνα μ.Χ. και ολοκληρώθηκαν μέχρι τον 6ο αιώνα μ.Χ., τα ονόματα Ιησούς (Jeshu), που βρίσκουμε σʼ αυτά, αναφέρονται ως Ben Pandera και Ben Stada και αντιστοιχούν στον Janneus, τον Σαδδουκαίο βασιλιά της Ιουδαίας, που βασίλευσε μεταξύ 106 - 79 π.Χ. και στον Simeon Ben Shetach, που έζησε το 90 π.Χ.
Την εποχή που γράφτηκε αυτό το μέρος του Ταλμούδ υπήρχε όμως ήδη εξάπλωση του Χριστιανισμού και γιʼ αυτό είναι ανεξήγητη η αντίφαση. Πιθανολογείται λοιπόν ότι στο Ταλμούδ καταγράφηκαν όχι οι «επίσημες» χριστιανικές απόψεις, οι οποίες έτσι κι αλλιώς δεν είχαν διαμορφωθεί ακόμα, αλλά εκείνες κάποιας από τις πολλές χριστιανικές κοινότητες που είχαν δημιουργηθεί στη ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τα Ταλμούδ δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε αυτόπτης πηγή και ελάχιστη σχέση μπορεί να έχουν με τον υποτιθέμενο Χριστό (πάντως η αγωνία των χριστιανών να αποδείξουν την ύπαρξη του λεγόμενου Χριστού είναι αξιοσημείωτη, καθώς καταφεύγουν ακόμα και σε γραπτά των «αγαπημένων» τους Εβραίων).

Αναφορές στον Ιησού γίνονται σε επιστολή ενός Πούπλιου Λέντουλου (Publius Lentulus) που αναφέρεται σε μεταγενέστερα κείμενα ως Ρωμαίος στρατιωτικός διοικητής στην Ιερουσαλήμ. Η επιστολή αποτελεί αναφορά προς τη Γερουσία της Ρώμης και στον Τιβέριο που ήταν αυτοκράτωρ στα έτη 14-37 μ.Χ. και περιλαμβάνει φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά του Ιησού, όπως το μέτριο ανάστημά του («statura procerus, mediocris et spectabilis»), το χρώμα των μαλλιών του κ.ά. Η επιστολή αυτή εμφανίστηκε πρώτη φορά κατά το 13ο αιώνα στη Ρώμη ως ανακαλυφθείσα ανάμεσα σε διάφορα χειρόγραφα και φυσικά αντιμετωπίστηκε με καχυποψία. Ήδη το γεγονός ότι αναφέρονται στο κείμενό της χαρακτηρισμοί, όπως «προφήτης της αλήθειας», «υιός του θεού» και «Ιησούς Χριστός» δείχνουν ότι πρόκειται για αυθαίρετη κατασκευή, δεδομένου ότι οι δύο πρώτοι όροι προέρχονται από την εβραϊκή θρησκεία και δεν είχε λόγο να τους χρησιμοποιεί ένας Ρωμαίος αξιωματικός, η δε ονομασία Χριστός για τον Ιησού είναι ιστορικά μεταγενέστερη και δεν είναι δυνατόν να είχε χρησιμοποιηθεί σε ανύποπτο χρόνο. Η σύγχρονη «Καθολική Εγκυκλοπαίδεια » αναφέρει ότι Ρωμαίος διοικητής με τέτοιο όνομα δεν υπήρξε ποτέ στην Ιουδαία και δέχεται ότι η επιστολή αυτή είναι χαλκευμένη.
Οι υπόλοιπες αναφορές, που ακολουθούν, δεν θεωρούνται αξιόλογες, ωστόσο αναφέρονται μερικές προς ενημέρωση:
1. Thallus, ένας απελεύθερος Σαμαρείτης επί αυτοκράτορος Τιβέριου έγραψε την Ιστορία της Ελλάδος και της Ασίας περί το 52 μ.α.χ.χ. Σʼ αυτό το έργο του αναφέρει και μια έκλειψη ηλίου. Το έργο του δεν έχει διασωθεί. Το 221 μ.Χ., ένας χριστιανός συγγραφέας, ο Sextus Julius Africanus έγραψε ότι «ο Thallus στο τρίτο του βιβλίο εξήγησε το σκοτάδι (μετά την σταύρωση του Ιησού) σαν μια έκλειψη ηλίου».
Δεν αναφέρει όμως το όνομα του λεγόμενου Ιησού και ταυτόχρονα δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε αυτόπτης, ούτε ανεξάρτητη πηγή.
2. Mara Bar-Serapion, έγραψε περίπου το 73 μ.Χ.: «Τί κέρδισαν οι Εβραίοι σταυρώνοντας τον σοφό βασιλιά τους; …Έζησε σύμφωνα με την διδασκαλία του». Δεν αναφέρει το όνομα του λεγόμενου Ιησού και ταυτόχρονα δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε αυτόπτης πηγή.
3. Gaius Plinius Caecilius Secundus (Pliny the Younger) έγραψε το 112 μ.Χ., ότι οι χριστιανοί τραγουδούσαν «έναν ύμνο στο Χριστό σαν σε θεό».Δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε αυτόπτης πηγή.
4. Lucian έγραψε το 175 μ.Χ. για «τον άνδρα που σταυρώθηκε στην Παλαιστίνη, επειδή παρουσίασε μια νέα λατρεία στον κόσμο». Δεν αναφέρει το όνομα του λεγόμενου Ιησού και ταυτόχρονα δεν είναι ούτε σύγχρονη, ούτε αυτόπτης πηγή.
5. Μια επιστολή προς τον Αυτοκρά*τορα Τραϊανό, του Ρωμαίου Κυβερνήτη της Βι*θυ*νίας της Μικράς Ασίας, Πλι*νί*ου του Νε*ωτέ*ρου (62-113 Κ.Ε.), που την έγραψε το 107 μ.Χ.
6. Λουκιανός (γεννήθηκε περίπου το 120 μ.Χ.). Στο έργο του «περί Πελεγρίνου τελευτής», αναφέρεται σε κάποιο πρόσωπο, αν και πεθαμένο πριν από πολύ καιρό, και το αποκαλεί «εσταυρωμένο σοφιστή», «άνθρωπο εν Παλαιστίνη σταυρωθέντα», «μέγαν νομοθέτη των Χριστιανών». Ο Λουκιανός, πέραν του ότι είναι μεταγενέστερος, δεν αναφέρει το όνομα Ιησούς ή Χριστός, ενώ προ Ιησού υπήρξαν πάνω από 10 εσταυρωμένοι «σωτήρες».

Πέρα από αυτές τις (αμφιλεγόμενες) αναφορές, δεν υπάρχει κάποια ιστορική περιγραφή της ζωής του Ιησού.

Μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορική πηγή, είναι το έργο «Κατά Γαλιλαίων», που συνέγραψε ο αυτοκράτορας Ιουλιανός, λίγο καιρό πριν από τον αιφνίδιο θάνατό του. Ενδιαφέρον έχει να δούμε πώς ξεκινάει το βιβλίο, λαμβάνοντας πάντα υπʼ όψη ότι δεν διασώζεται όλο το έργο του Ιουλιανού και αυτό που σώζεται έχει εξαχθεί μέσα από το έργο χριστιανού απολογητή, οπότε δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την ακριβή σύνταξη των προτάσεων, όπως τις είχε γράψει ο ίδιος ο Ιουλιανός. Βέβαια, μπορούμε με αρκετή ασφάλεια να δεχθούμε το περιεχόμενο, όπως μας μεταφέρεται, ιδιαίτερα σε σημεία τα οποία είναι άκρως καυστικά εναντίων των χριστιανών (Γαλιλαίων σύμφωνα με τον Ιουλιανό). Αξίζει να σημειωθεί ότι το «απολογητικό» έργο, μέσα απʼ το οποίο έχει εξαχθεί το «Κατά Γαλιλαίων», γράφτηκε από τον επίσκοπο Αλεξανδρείας Κύριλλο, ο οποίος και ανακατέταξε (δηλαδή έκοψε και έραψε) το αρχικό κείμενο καταπώς τον διευκόλυνε και επιπλέον απάλειψε, όπως είπε και ο ίδιος, χωρία που τα θεώρησε υβριστικά.
Ο «Κατά Γαλιλαίων» λόγος του Ιουλιανού, ξεκινά ως εξής:

Μου φαίνεται σωστό να εκθέσω σε όλους τους ανθρώπους τους λόγους για τους οποίους πείστηκα ότι η σκευωρία των Χριστιανών είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα, το οποίο συντέθηκε από κακουργία. Δεν έχει τίποτα το θεόπνευστο, αλλά επειδή εκμεταλλεύεται πέρα για πέρα εκείνο το κομμάτι της ψυχής, που αρέσκεται στους μύθους και που είναι παιδαριώδες και ανόητο, κατάφερε να μετατρέψει τερατώδεις αφηγήσεις σε πίστη της αλήθειας.
​

Και συνεχίζει…

…Κι ο Ιησούς που πήρε με το μέρος του τους πιο άχρηστους από τους Εβραίους, είναι ονομαστός πάνω από τριακόσια χρόνια τώρα, χωρίς να έχει κάνει τίποτα το αξιόλογο στην εποχή του˙ εκτός και αν θεωρήσουμε σπουδαιότατο έργο το ότι γιάτρεψε τους χωλούς και τυφλούς, και το ότι έκανε ξόρκια σε δαιμονισμένους στα χωριά Βησθαιδά και Βηθανία. Γιατί δεν ξέρετε καν αν μνημονεύει την αγνότητα, κι ωστόσο μιμείστε την οργή και την δριμύτητα των Ιουδαίων καταστρέφοντας ιερά και βωμούς και κατασφάξατε όχι μόνο τους δικούς μας που δεν εγκατέλειψαν την πατρογονική λατρεία, αλλά και κείνους από εσάς που είναι παραπλανημένοι όπως εσείς, τους αιρετικούς που δεν θρηνούν τον πεθαμένο με τον ίδιο τρόπο που το κάνετε εσείς. Αυτά όμως είναι μάλλον δικά σας γνωρίσματα˙ γιατί πουθενά, ούτε ο Ιησούς σας παρέδωσε τέτοιες εντολές ούτε ο Παύλος, γιατί ποτέ δεν πίστεψαν πως θα φθάσετε να έχετε τόσο μεγάλη δύναμη, τους αρκούσε να εξαπατούν υπηρέτριες και δούλους και, μέσω αυτών, γυναίκες και άνδρες όπως ο Κορνήλιος και ο Σέργιος. Αν δείτε πουθενά να μνημονεύονται ο Ιησούς και ο Παύλος από τους ιστορικούς της εποχής εκείνης (* σ.τ.μ. «Οι τηνικαύτα γνωριζόμενοι». Εκείνοι που μας μεταφέρουν τις γνώσεις τους γύρω από την συγκεκριμένη εποχή – δηλ. όσοι ιστορικοί αναφέρονται στην περίοδο 15 μ.Χ. μέχρι 54 μ.Χ.) -αφού αυτά συνέβαιναν επί Τιβέριου και βέβαια επί Κλαύδιου- τότε πιστέψτε ότι ψεύδομαι για όλα.
​

Άκρως ενδιαφέρουσα η, παραπάνω διατυπωμένη, διαπίστωση του Ιουλιανού, ο οποίος τολμά να διακινδυνεύσει το ίδιο του το κύρος, δηλώνοντας ότι κανένας ιστορικός της εποχής δεν μνημονεύει ούτε τον Ιησού ούτε και τον Παύλο και δεχόμενος να αποκληθεί ψεύτης αν οποιοσδήποτε εντοπίσει ιστορικούς, οι οποίοι να αναφέρουν την ύπαρξή τους! Αυτή είναι μια πραγματικά σημαντική πληροφορία. Ο ίδιος ο Ιουλιανός βέβαια, όπως φαίνεται στο σωζόμενο μέρος του έργου του (λιγότερο από το ένα τέταρτο του συνόλου), χρησιμοποιεί την πληροφορία αυτή για να δείξει την ασημαντότητα των προσώπων αυτών. Αλλά για εμάς είναι μια πληροφορία αξιόπιστης πηγής, που μας λέει ότι κανένας ιστορικός της εποχής του Ιησού και του Παύλου δεν τους μνημονεύει.

Οι ιστορικοί εκτιμούν ότι τα αναγραφόμενα στα Ευαγγέλια και τις υπόλοιπες γραφές, εφόσον δεν είναι μεταγενέστερες προσθήκες και προσαρμογές, αποτελούν σύμπτυξη ιστοριών από τη ζωή και τις δραστηριότητες πολλών δεκάδων θρησκευτικών θαυματοποιών διδασκάλων, οι οποίοι έζησαν και δίδασκαν στην Παλαιστίνη εκείνους τους αιώνες και θεωρούσαν τον εαυτό τους προφήτη και μεσσία. Ένας ή περισσότεροι από αυτούς πιθανόν να ονομάζονταν Ιησούς, όνομα που ήταν σύνηθες εκείνη την εποχή στην περιοχή. Κατά μία εκδοχή, μάλιστα, είναι πιθανόν να ταυτίζεται η δραστηριότητα του ευαγγελικού Ιησού με εκείνη του Ιωάννη του βαπτιστή.

Για τα χρόνια από τη γέννηση μέχρι τη δημόσια εμφάνιση του Ιησού, η οποία τοποθετείται σύμφωνα με αναφορές στο κατά Λουκά Ευαγγέλιο περί τα έτη 28-29, δεν υπάρχουν επίσης ιστορικά στοιχεία. Αναφορές για τη σταύρωση τού ευαγγελικού Ιησού ομοιάζουν με υπαρκτά γεγονότα που συνέβησαν κατά τα χρόνια διοίκησης του Πόντιου Πιλάτου (26-36). Η θανάτωση στο σταυρό επιβαλλόταν κατά το ρωμαϊκό ποινικό δίκαιο για πολιτικά εγκλήματα σε μη Ρωμαίους πολίτες. Η σταύρωση λοιπόν του Ιησού που εκτιμάται ότι έγινε στα έτη μεταξύ 29 και 31, πρέπει να είναι συνέπεια καταδίκης του για εξέγερση κατά της αυτοκρατορίας.
Από τα προαναφερόμενα δεν συνάγεται οπωσδήποτε η φυσική ανυπαρξία του Ιησού, δεδομένου ότι υπήρξαν εκατοντάδες χιλιάδες και εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι στον τότε γνωστό κόσμο, για τους οποίους σε καμιά ιστορική πηγή δεν αναφέρεται οτιδήποτε. Πολύ πιθανό είναι λοιπόν ότι ο Ιησούς υπήρξε ως φυσικό πρόσωπο, αλλά τίποτα από αυτά που μεγαλοποιούν τα ευαγγέλια δεν ευσταθεί, οπότε δεν θα έδωσε και καμιά αφορμή, με συζητήσεις περί το άτομό του, με μαζικές συναθροίσεις προσώπων, με θαύματα κλπ. κλπ., ώστε να αναφερθούν σʼ αυτόν οι Ιστορικοί της εποχής.

Πηγή​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Μάλλον φίλε Νωέα, μπέρδεψες ένα μήνυμά μου με κάποιο άλλο γιατί αυτό που παράθεσες δεν το έγραψα εγώ

Συγνώμη και ευχαριστώ..νομίζω ότι το διόρθωσα, τώρα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.