Φιλοσοφία του Θανάτου...

[Aura]

Η αυτογνωσια μας καθοριζεται απο αλλους?
Η εικονα μας? Αυτο που βλεπουμε στον καθρέφτη ειναι η γνωμη των αλλων και οχι ο εαυτος μας?
Ο εαυτος μας ειμαστε εμεις οι ιδιοι.
Εμεις οταν πέφτουμε τη νυχτα και ειμαστε μονοι πχ και κλαιμε αυτο δεν το ξερει κανεις παρα μονο ο εαυτος μας.
Στους εξω μπορει να χαμογελαμε αλλα τη θλιψη μας την κραταμε για εμας.
Ετσι οι αλλοι μας βλεπουν χαρουμενους. Να μια αντιθεση.
Εδω ερχεται και ενα αλλο, ειναι η εικονα που θελουμε να δείχνουμε και οι αλλοι την εισπραττουν και καμιά φορα δεν ειναι το πραγματικο μας εγω. Να μια αλλη διαφορά.
Οι άλλοι ειναι εξω απο εμας στον περιγυρο μας ετσι?
Μεσα μας μπαινει κανεις? Οχι.
Ειμαστε εμεις ο εαυτος καταλαβετε το.
Οι αλλοι μπορει να εχουν αληθεια και να μην εχουν σε οσα θα μας πουν για εμας ομως τη ζωη μας τη ζουμε εμεις, εμεις την αναπνεουμε.
Είναι αυτο που λεει αν δεν φορεσεις τα παπουτσια μου πως θα καταλαβεις τα βηματα μου?
Υπαρχει διαφορά. Ας μην το παραβλεπουμε.
Δεν επηρεάζονται ολοι.

Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε

 

[EvanescenceQ]

@Aura @hack3r δικο σας

25 ετών.
Κανείς δεν σε προετοιμάζει γι’αυτό.

Ξέρεις,
αυτό,
που περνάνε όλοι από πάνω σου.

Όλοι εκείνοι,
οι καινούριοι.

Οι αχρησιμοποίητοι.
Αυτοί,
που έρχονται με φόρα και πέφτουν πάνω σου.

Κι εσύ πονάς,
μα δε τους το λες.

Γιατί,
όταν τον πεις τον πόνο
γίνεται αληθινός.

Γίνεται ύλη.

Όλοι εκείνοι,
οι όχι εσύ,

περνάνε από μπροστά σου
και πέφτουν πάνω στο σώμα σου με βία.

Βία.

Και σε δαγκώνουν κι αφήνουν σημάδια στο δέρμα σου.
Και σε γλείφουν, και ξερά σάλια μένουν στην επιδερμίδα σου.

Καρφιά.

Κι εσύ, μετά, ξέρεις,
εσύ,
μετά
μπαίνεις στο ντουζ, και γδέρνεις το σώμα σου με πέτρες και σαπουνάδα.

Να φύγουν οι δαγκωματιές, τα σάλια τους, κι οι ίδιοι.

Αλλά, δε φεύγει η βρώμα τους.

Ξέρεις,
κι αρχίζεις μετά να πιστεύεις ότι τους μοιάζεις.
Και ότι, -ίσως- σου αξίζουν.

Οι όχι εσύ.
Οι όχι εκείνος.

Οι αχρησιμοποίητοι.
Άνθρωποι σε συσκευασία.

Με τις τιμές ακόμα πάνω.

Εκείνοι που πέφτουν πάνω σου με φόρα.
Εκείνοι που σε λερώνουν
και σε αναγκάζουν να τους κοιτάζεις όσο σε χύνουν στα μάτια με το απαίσιο ενδιαφέρον τους, που εσύ λες καταπίεση, αλλά η μάνα σου θα πει “σταθερή σχέση”.

Ξέρεις,
φοβάμαι ότι τους συνήθισα.

Και αλήθεια,
φοβάμαι πως σ’έχω ξεχάσει.

Και πως αν
αν
ποτέ σου
αλλάξεις γνώμη κι έρθεις πίσω,

κι έρθεις πίσω για μένα,

φοβάμαι,
μήπως τότε δε θα μπορέσω να σε θυμηθώ ή να σε αναγνωρίσω.

Κανείς δε σε προετοιμάζει γι’αυτό.
Κανείς δε σε προετοιμάζει.

Μην έρθεις.
Φοβάμαι πως,
δε θα μπορέσεις να με θυμηθείς ή να με αναγνωρίσεις. (Λιλα Αθανασιου)

 

[Μάξιμος]

Κουβεντούλα χωρίς θέμα στο μεταξύ

Ναι, χμμμμ... τα παιδ-ιά -άκια, πήγαν εκδρομή!
Εν τω μεταξύ, ο θάνατος παραμονεύει και "Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τὴν γῆν. ... ἄρτι ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν"
Με συγχωρείτε για το άκια, αλλά λόγω διαφοράς ηλικίας, πήρα το ρίσκο να σας πειράξω. Το πείραγμα προσδίδει πείρα σ'αυτόν που πειράζεται.

EvanescenceQ​

Νομιζω ετσι δεν παει το αποσπασμα που εβαλες? "Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τὴν γῆν. ... ἄρτι ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν".

Δεν είχα σκοπό να μεταφέρω επακριβώς το ρηθέν, αλλά βλέποντας οτι ξέφυγε η συζήτηση, προσπάθησα να δώσω ένα χαλαρό μήνυμα.

 

[EvanescenceQ]

Ναι, χμμμμ... τα παιδ-ιά -άκια, πήγαν εκδρομή!
Εν τω μεταξύ, ο θάνατος παραμονεύει και <<βιασταί κληρονομίσουσιν την γήν>>.
Με συγχωρείτε για το άκια, αλλά λόγω διαφοράς ηλικίας, πήρα το ρίσκο να σας πειράξω. Το πείραγμα προσδίδει πείρα σ'αυτόν που πειράζεται.

Νομιζω ετσι δεν παει το αποσπασμα που εβαλες? "Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τὴν γῆν. ... ἄρτι ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν".
Ο θανατος παντα μπροστα μας ειναι,αυτο δεν αλλαζει,αναποφευκτα λοιπον ερχεται.
Η πορεια μας προς τα εκει ειναι η διαφοροποιηση μας,αλλοι επιταχυνουν και αλλοι οδευουν βραδεως.
Το "πειραγμα" εχει να κανει με χιουμοριστικα σχόλια προφανως,και το να πειραχτει κανεις δειχνει και ποσο επηρεαζεται απο το πειραγμα.
Αρα εμπειρια δειχνει το να μην ενοχλεισαι απο τετοιου ειδους πειραγματα.

 

[Μάξιμος]

Σήμερα οι άνθρωποι είμαστε αναλώσιμοι. Σε νευρίασε ο άλλος; Τον κάνεις ιγκνορ με ένα κουμπάκι. Δεν έχει σημασία, έχεις άπειρους άλλους να μιλήσεις.

Γιατί καλό παιδί προχωράς σε πράξεις μετά που νευριάζεις: Δε σου φτάνει η πίεση που ανέβασες:
Γνωρίζεις οτι το θυμικό σου πώς λειτουργεί:

Και όλη αυτή η σημερινή υπερπαροχή ανθρώπων το μόνο που κάνει εν τέλει είναι να μας κάνει να νιώθουμε όλο και πιο μόνοι και ασήμαντοι.

Εχεις σκεφτεί οτι αν αδιάσεις τον χώρο που βρίσκεσαι ή το κάθισμα που κάθεσαι, δεν υπάρχει κανείς που θα μπορεί να σε αντικαταστήσει:
Αποφεύγω να αναφερθώ σε απρόσωπες εταιρίες. Σκόπιμο είναι αυτό.

 

[Guest 209912]

Γιατί καλό παιδί προχωράς σε πράξεις μετά που νευριάζεις: Δε σου φτάνει η πίεση που ανέβασες:
Γνωρίζεις οτι το θυμικό σου πώς λειτουργεί:

Εχεις σκεφτεί οτι αν αδιάσεις τον χώρο που βρίσκεσαι ή το κάθισμα που κάθεσαι, δεν υπάρχει κανείς που θα μπορεί να σε αντικαταστήσει:
Αποφεύγω να αναφερθώ σε απρόσωπες εταιρίες. Σκόπιμο είναι αυτό.

Η μη αντοκαταστασιμοτητα σου προκειπτει από το βάθος και την ένταση των σχέσεων που χτίζεις με τους ανθρώπους γύρω σου. Όταν δεν υπάρχουν αυτές οι σχέσεις και είσαι για τους άλλους ένας ρόλος τότε είσαι πλήρως αντοκαταστασημος και δυστυχώς το σήμερα είναι βασισμένο σε ρόλους. Για τους άλλους είσαι ο ταχυδρόμος και όχι ο Μάξιμος.

 

[EvanescenceQ]

@Μάξιμος Αν το εχεις ψαξει, θα ξερεις οτι ο αρχαίος γιαχβισμός άλλωστε δεν αναγνωρίζει κάποια εσχατολογική προοπτική, αλλά βλέπει στο θάνατο το τέλος του ανθρώπου.
Όταν τύχαινε μακροβιότητας και ευημερίας, τότε θεωρούσε ότι ήταν ευλογημένος από το Θεό. Το μόνο που φοβόταν αυτός ο άνθρωπος ήταν ο πρόωρος θάνατος, τον οποίο προσπαθούσε να αποσοβήσει, παρακαλώντας τον Θεό. Ο νεκρός, σύμφωνα με αυτήν τη αντίληψη είναι μία αδύναμη οντότητα, την οποία ακόμη ο ίδιος ο Θεός παύει πια να φροντίζει.

 

[Guest 209912]

Ναι, χμμμμ... τα παιδ-ιά -άκια, πήγαν εκδρομή!
Εν τω μεταξύ, ο θάνατος παραμονεύει και "Μακάριοι οἱ πραεῖς, ὅτι αὐτοὶ κληρονομήσουσιν τὴν γῆν. ... ἄρτι ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν βιάζεται καὶ βιασταὶ ἁρπάζουσιν αὐτήν"

Ποιοι πιστεύεις είναι οι πραεις;

 

[EvanescenceQ]

Εχεις σκεφτεί οτι αν αδιάσεις τον χώρο που βρίσκεσαι ή το κάθισμα που κάθεσαι, δεν υπάρχει κανείς που θα μπορεί να σε αντικαταστήσει:
Αποφεύγω να αναφερθώ σε απρόσωπες εταιρίες. Σκόπιμο είναι αυτό.

Υπαρχει αντικαταστατης. Είναι όσοι έρχονται μετα απο εμας. Οσοι γεννιουνται παίρνουν θέσεις τεθνεώτων. So what not?

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 29 Δεκεμβρίου 2020

Ποιοι πιστεύεις είναι οι πραεις;

@hack3r
Δες στο ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 11:28-30
"διδαχτείτε από το δικό μου παράδειγμα, γιατί είμαι πράος και ταπεινός στην καρδιά", αρα αυτος που εχει καλα, αγαθά αισθηματα, γαληνια μεσα του.

 

[Guest 209912]

Ποιο ηταν το χαλαρο μηνυμα, οτι με τα σχολια που καναμε εδω σας "αρπαξαμε" την πραοτητα του θανάτου?

Το μήνυμα ήταν πως είμαστε παιδάκια και έχει απόλυτο δίκιο.

 

[EvanescenceQ]

Το μήνυμα ήταν πως είμαστε παιδάκια και έχει απόλυτο δίκιο.

@hack3r σε αυτο εδω απαντω με απο το
ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 19:14

Ο Ιησούς όμως είπε: «Αφήστε τα παιδιά και μην τα εμποδίζετε να ’ρθούν κοντά μου, γιατί η βασιλεία του Θεού ανήκει σε ανθρώπους που είναι σαν κι αυτά».

 

[Μάξιμος]

Η μη αντικαταστασιμοτητα σου προκειπτει από το βάθος και την ένταση των σχέσεων που χτίζεις με τους ανθρώπους γύρω σου. Όταν δεν υπάρχουν αυτές οι σχέσεις και είσαι για τους άλλους ένας ρόλος τότε είσαι πλήρως αντοκαταστασημος και δυστυχώς το σήμερα είναι βασισμένο σε ρόλους. Για τους άλλους είσαι ο ταχυδρόμος και όχι ο Μάξιμος.

Ο κάθε ρόλος που καλούμεθα να πορευτούμε στην ζωή, σταματά σε αυτή την συζήτηση. Και αυτό γιατι μόνο ελεύθερος απο τον ρόλο σου μπορείς να συζητήσεις για τον θάνατο. Η δουλειά σου και η δική μου, δεν επιρεάζουν την συζήτηση, ούτε το πώς νοιώθεις ή νοιώθω στην εργασία μας. Πολύ περισσότερο το αν είμαστε απαραίτητοι ή αναλώσιμοι.
Νομίζω οτι στην συζήτηση μας, νοιώθω να ξεφεύγω.
Και εδώ είναι η αναφορά μου στο οτι <<βιασταί...και λοιπά>>. Δηλαδή, βιάζοντας την σκέψη μας και επαναφέροντας τον εαυτό μας, ψάχνουμε, αναζητάμε και προχωράμε όσο μας επιτρέπουν οι δυνατότητες μας.
Ετσι και αλλιώς, ούτε Θεολόγος είμαι και πολύ περισσότερο να κάνω ανάλυση σε βαθιά Θεολογικά ζητήματα.

 

[Guest 209912]

Ο κάθε ρόλος που καλούμεθα να πορευτούμε στην ζωή, σταματά σε αυτή την συζήτηση. Και αυτό γιατι μόνο ελεύθερος απο τον ρόλο σου μπορείς να συζητήσεις για τον θάνατο. Η δουλειά σου και η δική μου, δεν επιρεάζουν την συζήτηση, ούτε το πώς νοιώθεις ή νοιώθω στην εργασία μας. Πολύ περισσότερο το αν είμαστε απαραίτητοι ή αναλώσιμοι.
Νομίζω οτι στην συζήτηση μας, νοιώθω να ξεφεύγω.
Και εδώ είναι η αναφορά μου στο οτι <<βιασταί...και λοιπά>>. Δηλαδή, βιάζοντας την σκέψη μας και επαναφέροντας τον εαυτό μας, ψάχνουμε, αναζητάμε και προχωράμε όσο μας επιτρέπουν οι δυνατότητες μας.

Ναι δίκιο έχεις αλλά η συζήτηση περί αναλωσιμοτητας ήταν off topic. Δεν εχει σχεση με τη συζήτηση περί θανάτου.

 

[Μάξιμος]

@Μάξιμος .........ο αρχαίος γιαχβισμός ...

Αν θέλεις, το επεξηγείς λίγο σε παρακαλώ:

άλλωστε δεν αναγνωρίζει κάποια εσχατολογική προοπτική, αλλά βλέπει στο θάνατο το τέλος του ανθρώπου.
Όταν τύχαινε μακροβιότητας και ευημερίας, τότε θεωρούσε ότι ήταν ευλογημένος από το Θεό. Το μόνο που φοβόταν αυτός ο άνθρωπος ήταν ο πρόωρος θάνατος, τον οποίο προσπαθούσε να αποσοβήσει, παρακαλώντας τον Θεό. Ο νεκρός, σύμφωνα με αυτήν τη αντίληψη είναι μία αδύναμη οντότητα, την οποία ακόμη ο ίδιος ο Θεός παύει πια να φροντίζει.

Εδώ θαρρώ πως μπαίνεις σε βαθιά Θεολογικά ζητήματα.
Η δηλώνεις Θεολόγος ή οτι έχεις αποδεχτεί μια Αλφα θεωρία η οποία προκύπτει με ένα φευγαλέο μάτι στα ποιο πάνω.
Αρα, θα πρέπει να ξέρουμε την αφετηρία αυτών που γράφουμε. Να προσδιορίζονται και όχι να συγχέονται τα πράγματα. Γιατι δεν έχω πρόθεση να προπαγανδίζω. Οσο για το αν προπαγανδίζομαι, πίστεψε με οτι δεν είναι δικό μου θέμα. Αν αυτό που δεχτώ δεν μπορέσω να το φιλτράρω, καλά να πάθω.
Πιστεύω οτι ο κάθε γράφων, έχει το δικαίωμα να γράφει ότι θέλει.
Ομως και εγώ που διαβάζω να γνωρίζω σε τι απαντώ.

 

[EvanescenceQ]

Αν θέλεις, το επεξηγείς λίγο σε παρακαλώ:

Εδώ θαρρώ πως μπαίνεις σε βαθιά Θεολογικά ζητήματα.
Η δηλώνεις Θεολόγος ή οτι έχεις αποδεχτεί μια Αλφα θεωρία η οποία προκύπτει με ένα φευγαλέο μάτι στα ποιο πάνω.
Αρα, θα πρέπει να ξέρουμε την αφετηρία αυτών που γράφουμε. Να προσδιορίζονται και όχι να συγχέονται τα πράγματα. Γιατι δεν έχω πρόθεση να προπαγανδίζω. Οσο για το αν προπαγανδίζομαι, πίστεψε με οτι δεν είναι δικό μου θέμα. Αν αυτό που δεχτώ δεν μπορέσω να το φιλτράρω, καλά να πάθω.
Πιστεύω οτι ο κάθε γράφων, έχει το δικαίωμα να γράφει ότι θέλει.
Ομως και εγώ που διαβάζω να γνωρίζω σε τι απαντώ.

ναι καλε ευχαριστως λοιπον,πρωτον δεν προπαγανδιζω δεν επαγγελομαι θεολογος απλα ειδα ενα αρθρο πανω σε αυτο που παρεθεσα,γιαυτο και το ανεφερα επειδη ακριβως προσδιοριζει την εβραικη αντιληψη για το θανατο κατα μια εννοια,και επειδη εδω μιλαμε για φιλοσοφια του θανατου,θα ηθελα να δω καποιος τι εχει να πει πανω σε αυτο γιαυτο και το εβαλα.
Μισο να σου πω τι και πως.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 29 Δεκεμβρίου 2020

Αν θέλεις, το επεξηγείς λίγο σε παρακαλώ:

Εδώ θαρρώ πως μπαίνεις σε βαθιά Θεολογικά ζητήματα.
Η δηλώνεις Θεολόγος ή οτι έχεις αποδεχτεί μια Αλφα θεωρία η οποία προκύπτει με ένα φευγαλέο μάτι στα ποιο πάνω.
Αρα, θα πρέπει να ξέρουμε την αφετηρία αυτών που γράφουμε. Να προσδιορίζονται και όχι να συγχέονται τα πράγματα. Γιατι δεν έχω πρόθεση να προπαγανδίζω. Οσο για το αν προπαγανδίζομαι, πίστεψε με οτι δεν είναι δικό μου θέμα. Αν αυτό που δεχτώ δεν μπορέσω να το φιλτράρω, καλά να πάθω.
Πιστεύω οτι ο κάθε γράφων, έχει το δικαίωμα να γράφει ότι θέλει.
Ομως και εγώ που διαβάζω να γνωρίζω σε τι απαντώ.

Το πηρα απο τη μελέτη της κ. Ε. Παπαϊωάννου,θεολόγου, για τη διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης σχετικά με την ψυχή, που κανει τη διερεύνηση των σχέσεων ψυχής και θανάτου στα κείμενα του αρχαίου Ισραήλ .
Μου φανηκε ωραιο θεμα καταλαβες.Γιαυτο το παραθεσα.
Συνεχιζω.
"Στην εβραϊκή σκέψη ο υλικός κόσμος είναι η περιοχή φανέρωσης της αγαθότητας και της σχέσης του Θεού με το Ισραήλ.Το ιδεώδες του αρχαίου Ισραηλίτη ήταν να πεθάνει πλήρης ημερών, ευτυχισμένος και με πολλούς απογόνους όπως οι Πατριάρχες. Πέρα από αυτό δεν επιθυμούσε τίποτε. στο θέμα της ζωής μετά θάνατον η επιστημονική έρευνα διακρίνει μία σαφέστερη εξέλιξη στις αντιλήψεις του Ισραήλ μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Έτσι η παραπάνω απαισιόδοξη αντίληψη για την τύχη του ανθρώπου μετά τον θάνατο δεν ικανοποιεί τον ευσεβή Ισραηλίτη κυρίως για θεολογικούς λόγους. Με άλλα λόγια, μέσα από αυτή την αντίληψη για τον θάνατο δεν μπορούν να απαντηθούν σοβαρά υπαρξιακά του ερωτήματα. Πρέπει δηλαδή ο άνθρωπος που πεθαίνει να στερείται της παντοδυναμίας και της ευλογίας του Θεού;"
Αυτη ηταν και ολη η αναφορα στο εν λογω αρθρο.

 

[Μάξιμος]

ναι καλε ευχαριστως λοιπον,πρωτον δεν προπαγανδιζω δεν επαγγελομαι θεολογος απλα ειδα ενα αρθρο πανω σε αυτο που παρεθεσα,γιαυτο και το ανεφερα επειδη ακριβως προσδιοριζει την εβραικη αντιληψη για το θανατο κατα μια εννοια,και επειδη εδω μιλαμε για φιλοσοφια του θανατου,θα ηθελα να δω καποιος τι εχει να πει πανω σε αυτο γιαυτο και το εβαλα.
Μισο να σου πω τι και πως.

Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων: 29 Δεκεμβρίου 2020

Το πηρα απο τη μελέτη της κ. Ε. Παπαϊωάννου,θεολόγου, για τη διδασκαλία της Παλαιάς Διαθήκης σχετικά με την ψυχή, που κανει τη διερεύνηση των σχέσεων ψυχής και θανάτου στα κείμενα του αρχαίου Ισραήλ .
Μου φανηκε ωραιο θεμα καταλαβες.Γιαυτο το παραθεσα.
Συνεχιζω.
"Στην εβραϊκή σκέψη ο υλικός κόσμος είναι η περιοχή φανέρωσης της αγαθότητας και της σχέσης του Θεού με το Ισραήλ.Το ιδεώδες του αρχαίου Ισραηλίτη ήταν να πεθάνει πλήρης ημερών, ευτυχισμένος και με πολλούς απογόνους όπως οι Πατριάρχες. Πέρα από αυτό δεν επιθυμούσε τίποτε. στο θέμα της ζωής μετά θάνατον η επιστημονική έρευνα διακρίνει μία σαφέστερη εξέλιξη στις αντιλήψεις του Ισραήλ μέσα στο πέρασμα των αιώνων. Έτσι η παραπάνω απαισιόδοξη αντίληψη για την τύχη του ανθρώπου μετά τον θάνατο δεν ικανοποιεί τον ευσεβή Ισραηλίτη κυρίως για θεολογικούς λόγους. Με άλλα λόγια, μέσα από αυτή την αντίληψη για τον θάνατο δεν μπορούν να απαντηθούν σοβαρά υπαρξιακά του ερωτήματα. Πρέπει δηλαδή ο άνθρωπος που πεθαίνει να στερείται της παντοδυναμίας και της ευλογίας του Θεού;"
Αυτη ηταν και ολη η αναφορα στο εν λογω αρθρο.

Ξεκάθαρη η τοποθέτηση σου και με κάλυψες.

Στη συνέχεια, βλέπω οτι βαθαίνει το θέμα και πλέον ζητά γνώση και όχι μία απλή γνώμη.

Δεδομένα όπως <<αρχαίος Ισραήλ>>, δεν μπορείς να τα πιάσεις τόσο απλά.

 

[EvanescenceQ]

Ξεκάθαρη η τοποθέτηση σου και με κάλυψες.

Στη συνέχεια, βλέπω οτι βαθαίνει το θέμα και πλέον ζητά γνώση και όχι μία απλή γνώμη.

Δεδομένα όπως <<αρχαίος Ισραήλ>>, δεν μπορείς να τα πιάσεις τόσο απλά.

Σιγουρα,δεν παυει να ειναι μια τοποθετηση συγκεκριμενη,γιαυτο το εβαλα,απο κει και περα οσο προχωραμε στους αιωνες σαφως αλλαζουν πολλα.

 

[Μάξιμος]

Σιγουρα,δεν παυει να ειναι μια τοποθετηση συγκεκριμενη,γιαυτο το εβαλα,απο κει και περα οσο προχωραμε στους αιωνες σαφως αλλαζουν πολλα.

Και στην αρχή των αιώνων, η πλήρωση. "ουκ ήλθον καταλύσαι αλλά πληρώσαι".

 

[EvanescenceQ]

Αλλο ενα ωραιο σημειο αναφορας ειναι που στα τέλη του 13ου αιώνα, εχουμε την πίστη στο καθαρτήριο.Ο Δάντης εκεινη την περιοδο έγραψε το έργο Η Θεία Κωμωδία, το οποίο περιείχε παραστατικές περιγραφές της κόλασης και του καθαρτηρίου. Έτσι δημιουργήθηκε ένα θρησκευτικό κλίμα που έκανε τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν την πανώλη(η οποια τοτε ειχε εκατομμυρια νεκρους) θεωρώντας την τιμωρία από τον ίδιο τον Θεό.

Θελω να πω στην ανθρωπινη ιστορια εχουμε περασει ως ανθρωποι πολλα ρευματα/πολλες διαφορετικες θεωρησεις αν θες της εννοιας του θανατου.

 

[Μάξιμος]

Αλλο ενα ωραιο σημειο αναφορας ειναι που στα τέλη του 13ου αιώνα, εχουμε την πίστη στο καθαρτήριο.Ο Δάντης εκεινη την περιοδο έγραψε το έργο Η Θεία Κωμωδία, το οποίο περιείχε παραστατικές περιγραφές της κόλασης και του καθαρτηρίου. Έτσι δημιουργήθηκε ένα θρησκευτικό κλίμα που έκανε τους ανθρώπους να αντιμετωπίζουν την πανώλη(η οποια τοτε ειχε εκατομμυρια νεκρους) θεωρώντας την τιμωρία από τον ίδιο τον Θεό.

Θελω να πω στην ανθρωπινη ιστορια εχουμε περασει ως ανθρωποι πολλα ρευματα/πολλες διαφορετικες θεωρησεις αν θες της εννοιας του θανατου.

Εκείνο που με κάνει να σκέφτομαι, είναι οτι διαρκώς μου δημιουργείς την εντύπωση οτι δεν ενδιαφέρεσαι για συζήτηση.

Και αυτό γιατι αποφεύγεις να αναφερθείς σε πολύ σημαντικές αναφορές, όπως η αρχή των αιώνων στο προηγούμενο.
Γιαυτό θα επιστρέψω να συμπληρώσω κάτι.
Στην αρχή των αιώνων της Καινής Διαθήκης η οποία αρχίζει με την γέννηση Του, συνέβη το εξής σημαντικότατο γεγονός για την συζήτηση μας.
Ο σταυρωθείς Χριστός, ενίκησε τον θάνατο.
Ως εκ τούτου, για εμένα ισχύει το οτι απο την ζωή όπως την γνωρίζουμε, αφήνοντας την σάρκα μας η οποία και δεν μας ανήκει, μεταβαίνουμε στην άλλη ζωή, την <<αθάνατο ζωή>>.
Ως κεκοιμμένοι, λοιπόν περνάμε στην άλλη ζωή.
Αρα, υπερτιμημένος ο Θάνατος.

Και δεν είναι φιλοσοφική τοποθέτηση.

Εξ άλλου, η φιλοσοφία έχει τα όρια της.

Σταματά εκεί που φτάνει η φαντασία του ανθρώπου.

Και ο άνθρωπος είναι άλλο θέμα.

Συγνώμη που δεν αναφέρθηκα στον Μεσαίωνα.

Είναι πολύ σκοτεινός και ίσως γίνει σε επόμενη στιγμή.