Χριστουγεννιάτικες παιδικές αναμνήσεις, θυμάσαι;

[Sarah_Fest]

Εποχές βγαλμένες σαν από παραμύθι... Δεν είχαμε δέντρο...δεν το ήξεραν οι παππούδες... Μόνο τεράστιες γαβάθες με ρόδια, πορτοκάλια, μανταρίνια και μήλα, πιατέλες με ξηρούς καρπούς, και φυσικά τεράστιοι σωροί από κάστανα που ψήναμε κάθε βράδυ στο τζάκι...με τη γιαγιά να μας λέει ιστορίες για τους "καλικαντζαραίους"...
Τα κάλαντα τα λέγαμε το βράδυ της παραμονής..μαζευόμασταν μπουλούκια από πιτσιρικάδες και τριγυρίζαμε σε όλο το χωριό, από σπίτι σε σπίτι ψέλνοντας... ΟΛΑ τα κάλαντα, όχι δυο στροφές και τέλος όπως τώρα... οι πόρτες ανοιχτές για όλους ... κι εμείς να φωνάζουμε από έξω για να ανακοινώσουμε την άφιξή μας "κόλλιντα μπάμπω, κόλλιντα!!!"... Και οι πόρτες άνοιγαν διάπλατα, μας έβαζαν μέσα στη "σάλα" για να τα πούμε...να ευχηθούμε στο σπιτικό! Λεφτά δεν υπήρχαν τότε ... η αμοιβή μας ήταν "σε είδος"! Φρούτα, σοκολατάκια, ξηροί καρποί, κάστανα ψημένα, μπισκοτολούκουμα που μας κερνούσαν επί τόπου... κι έφευγε η πιτσιρικαρία τρέχοντας και φωνάζοντας για την επόμενη αυλή, για το επόμενο σπίτι, φωτίζοντας με φακούς το δρόμο μια και ο δημόσιος φωτισμός ήταν άγνωστος τότε στο χωριό... Γυρνούσαμε στα σπίτια μας ώρες μετά, με τους "ραβδοφόρους" να μας συνοδεύουν για το φόβο καμιάς αγέλης από αδέσποτα, αναψοκοκκινισμένοι από το τρέξιμο, με τις σακούλες γεμάτες, έτοιμοι να αράξουμε δίπλα στο τζάκι και να απολαύσουμε τον κόπο μας μέσα σε γέλια, φωνές, ιστορίες...
Όσο για το χριστουγεννιάτικο τραπέζι την άλλη μέρα...αυτό είναι μια ολόκληρη ιστορία μόνη της!
Καλά χριστούγεννα να έχουμε! Κι ας είναι τόσο όμορφα και τόσο τρυφερά όσο εκείνα των παιδικών μας χρόνων...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[misslittledevil]

Με το συγκεκριμενο θεμα και οσα περιγραφετε ολοι σας μου εχετε φερει στο μυαλο πολυ γλυκες, γιορτινες, οικογενειακες στιγμες.. τραγουδια, μυρωδιες.. Τοσο ξεχωριστα.. Και τοσο μακρινα..
Πιστευω πως αν οι γονεις μου δεν ειχαν χωρισει, θα ζουσαμε τα Χριστουγεννα εξισου εντονα με τοτε και ας εχουμε μεγαλωσει μερικα χρονακια.
Αχ, λατρευω τα Χριστουγεννα κι οτιδηποτε πανηγυρακι συμπεριλαμβανουν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Vicky]

Θυμάμαι 2-3 βδομάδες πριν τα χριστούγεννα στολίζαμε το δέντρο. Βάζαμε χριστουγεννιάτικα τραγούδια, η μαμά μας έφτιαχνε λουκουμάδες και εμείς στολίζαμε το δέντρο. (αυτό το κάνουμε ακόμα και τώρα). Τα δώρα τα πέρναμε την μέρα των Χριστουγέννων. Το πρωί πηγαίναμε στην εκκλησία και όταν γυρίζαμε βρίσκαμε τα δώρα κάτω από το δέντρο. Ενω ήξερα από μικρή ότι τα δώρα τα έβαζε ο πατέρας μου, πάντα απορούσα πότε προλάβαινε και το έκανε, και συνήθως προσπαθούσα να μην τον χάσω από τα μάτια μου. Μετά περνούσαμε σχεδόν όλο το πρωί ανταλλάσοντας και ανοίγοντας δώρα καθώς εκτός από τα δώρα του Αϊ Βασίλη πάντα πέρναμε και εμείς δώρα με τις οικονομίες μας για τους γονείς μας, τις γιαγιάδες και μεταξύ μας. Θυμάμαι επίσης που λέγαμε τα κάλαντα, παραμονή Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς και πάντα είχα το άγχος μη ξεχάσω τα λόγια. Παραμονή Πρωτοχρονιάς παίζαμε και εμείς χαρτιά με τους μεγάλους (μας είχε μάθει ο μπαμπάς πόκα) και πάντα στεναχωριόμουν όταν έχανα τα λιγοστά λεφτά μου (αν και πάντα ο μπαμπάς όταν κοιμόμασταν μας επέστρεφε ότι είχε κερδίσει). Γενικά ήταν τέλεια και τα θυμάμαι με γλυκιά νοσταλγία, αν και πάνω κάτω κάνουμε τα ίδια ακόμα και τώρα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[BAD MAIPH]

Υπαρχουν πολλες παιδικες αναμνησεις απο τα Χριστουγγενα που τις περισσοτερες δεν θελω να τις θυμαμε.
Η πρωτη "δραματικη" μου αναμνηση ειναι οταν καταλαβα πως δεν υπαρχει Αγιος Βασιλης, το κακο ειναι πως το καταλαβα μονη μου και ετσι δεν μπορουσαν να μου κρυψουν την αληθεια, και ας ημουν μονυ 7 χρονων.
και η χειροτερη μου αναμνηση ειναι τα πρωτα χριστουγγενα χωρις τον μπαμπα μου, πεθανε οταν ημουν 14 χρονων.
Και όμως ακομη πιστευω στην μαγεια των χριστουγγενων και ας ειμαι 30.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassonoff]

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑΑΑΑ...
Τωρα μου ερχεται το στολισμα του δεντρου με τις αδερφες μου και τερμα την χριστουγεννιατικη μουσικη
και μετα καθε βραδυ που παιζαμε μικρα σκετσακια γυρω απο αυτο...Τι ωραιααα...
Η στις 31 του δεκεμβρη που περιμεναμε να δουμε εαν θα μας αφηναν καποιο δωρακι στα δωματια μας.Οι δικοι μας ηταν της αποψης οτι τα χριστουγεννα δεν ψωνιζουμε επειδη ολοι ψωνιζουν...Ετσι δεν ανταλλαζαμε δωρα τοτε...Μπορει να μας ειχαν αγορασει κατι πιο πριν,αλλα οχι στην πρωτη μερα του χρονου...
Εγω βεβαια παντα ξυπνωντας περιμενα να δω κατι...Ωσπου μια μερα ειδα δωρο στο δωματιο μου!!!Μια ινδιανα με το αλογο της...Ακομα το θυμαμαι και μετα απο τοσα χρονια!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici]

Χμ....
Παιδική Χριστουγεννιάτικη ανάμνηση...
Το σιδερένιο καραβάκι που είχε φτιάξει ο πατέρας μου, αφού είχε τα κατάλληλα εργαλεία οξυγονοκόλλησης και τις κατάλληλες μεταλλικές ράβδους οπότε πολύ γρήγορα και εύκολα μας έφτιαξε ένα σκελετό... τον οποίο τον καλύψαμε με χάρτινη τσόχα κι έγινε ένα καταπληκτικό καραβάκι με πολλά χρώματα.... πηγαίναμε στο Δημοτικό τότε με το αδερφάκι μου και μας άρεσαν τα πολλά χρώματα ...
Το στολίζαμε και με κάτι πολύχρωμες γιρλάντες και έτοιμο κάθε χρόνο...απέναντι από το χριστουγεννιάτικο δέντρο....οπότε είχαμε και καραβάκι και δεντράκι..
Άλλωστε και ο πατέρας μου όταν ήταν παιδί καράβι στόλιζαν στο πατρικό του...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mpoulaalekoula]

Θυμάμαι που βάζαμε το επίμαχο βράδυ μπισκότα κάτω από το δέντρο(για τον άγιο βασίλη) και καρότα (για τους ταράνδους).
Οι γονείς την επόμενη μέρα, είχαν φάει τα μπισκότα και δαγκώσει τα καρότα και εμείς χαιρόμασταν που μας επισκεύτηκε ο Άγιος..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Θυμάμαι που βάζαμε το επίμαχο βράδυ μπισκότα κάτω από το δέντρο(για τον άγιο βασίλη) και καρότα (για τους ταράνδους).
Οι γονείς την επόμενη μέρα, είχαν φάει τα μπισκότα και δαγκώσει τα καρότα και εμείς χαιρόμασταν που μας επισκεύτηκε ο Άγιος..

δεν ήταν οι γονείς σου. εγώ ήμουν
πεινούσα και η πόρτα σας ήταν ανοιχτή

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mpoulaalekoula]

δεν ήταν οι γονείς σου. εγώ ήμουν
πεινούσα και η πόρτα σας ήταν ανοιχτή

Χαχαχα!
Αλήθεια? Δε μας μίλαγες? Να σου δίναμε τίποτα από το δείπνο των Χριστουγέννων??

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rempeskes]

Ε εντάξει, όχι κ ετσι...
μου έφτανε που έφευγα με το δώρο σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Rosstrobon]

Ήμουν αρκετά μικρός θυμάμαι,μάλλον 5 πάνω κάτω.Τότε συνηθίζαμε μιας και η μητέρα μου δεν δούλευε,το διάστημα Χριστουγέννων και Πρωτοχρονιάς να το περνάμε στο χωριό στο εξοχικό μας στα ορεινά σε μια περιοχή με πολύ χιόνι τις γιορτές.Ο πατέρας μου και η αδερφή της μαμάς μου λόγω δουλειάς το διάστημα ανάμεσα σε Χριστούγεννα-Πρωτοχρονιά αναγκαστηκά κατέβαιναν στην Θεσσαλονίκη και έτσι μέναμε οι μάνα μου,ο αδερφός μου και εγώ στο χωριό.Η θεία μου αναλάμβανε να μας πάρει τα δώρα που θα μας έφερνε ο Άγιος Βασίλης.Έτσι λοιπόν εκείνη την χρονιά δεν είχαν βγάλει το περιτύλιγμα από τα δώρα και τα δώρα ήταν τυλιγμένα με το χαρτί των "ΚουΚου".Οπότε όταν σηκώθηκα το πρωί της Πρωτοχρονιάς και πήγα όλο χαρά να ανοίξω το δώρο μου είπα "Και ο Άγιος Βασίλης από το ΚουΚου πέρνει τα παιχνίδια."

Την επόμενη χρονιά έφαγα το παραμύθι ότι τον βρήκαν στο δρόμο και τους έδωσε τα δώρα μας για αυτό και τα έδωσε κατευθείαν σε αυτούς να μας τα φέρουν.

Τα πιο ωραία Χριστούγεννα που είχα ήταν το 2001.

Η πολυκατοικία που μέναμε παλιά ήταν η πολυκατοικία που έμενε όλο το σόι του πατέρα μου.Δυστυχώς εγώ και ο αδερφός μου,παρέα στην γειτονιά δεν είχαμε,ούτε στην πολυκατοικία και ήταν κάτι το οποίο μας έλειπε ιδιαίτερα.Ο πατέρας μου ήταν ο μικρότερος από τα αδέρφια του και είχε μεγάλη διαφορά ηλικίας με τους υπόλοιπους οπότε οι άλλοι αδερφοί του είχαν παιδιά πολύ μεγαλύτερα από εμάς και ήταν και οι ίδιοι γονείς με παιδιά στην ηλικία μας.Η ξαδέρφη μου έχει 2 παιδια,μια κόρη στην ηλικία μου και έναν γιο 6 χρόνια μεγαλύτερο.Πιο παλιά μένανε και αυτοί στην οικοδομή αλλά μετά μετακομίσαν.Λόγω διάφοραν παρεξηγήσεων και διαφορών υπήρχε μια διχόνια ανάμεσα στο σόι και εμείς με αυτούς δεν είχαμε επαφές και για αυτό κυρίως έφταιγε η θεία μου(μητέρα της ξαδέρφης μου).Το 2001 η θεία μου πέθανε,ο αδερφός του πατέρα μου χήρος,αλλά ο θάνατος της έλυσε τις διαφορές και μας ξαναέφερε κοντά και με τον θείο μου και με την ξαδέρφη μου.Έτσι πλέον άρχισα να έχω επαφές με τα 2 μου "ανηψάκια".Τον Δεκέμβριο του 2001 ήταν η χειρότερη κακοκαιρία που έχω ζήσει.Χιόνιζε συνεχώς και οι δρόμοι ήταν παγωμένοι και ως αποτέλεσμα ήταν τις 2 εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα να μην έχουμε σχολείο.Τα "ανήψια" μου ήρθαν να μείνουν με τον παππού τους και είμασταν πλέον μια παρέα για έναν μήνα κοντά.Εκείνα τα Χριστούγεννα ήταν τα μόνα της παιδικής μου ηλικίας που είχα παρέα και είναι αυτά που θυμάμαι πιο έντονα και μάλλον τα ωραιότερα που έχω περάσει.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 986132]

Τι αναμνήσεις μου ανασύρετε τώρα...

Η περίοδος των Χριστουγέννων ήταν πάντοτε η καλύτερή μου -σε ποιο παιδάκι, δεν ήταν, εδώ που τα λέμε. Περίμενα πώς και πώς πάντοτε τα Χριστούγεννα. Βίωνα αυτές τις "μαγικές μέρες", με έντονη χαρά και πολύ ενθουσιασμό -σάματις είχαμε προβλήματα κι έγνοιες τότε;

Θυμάμαι το κλίμα εορτασμού, που επικρατούσε στο σπίτι, στο σχολείο, στο φροντιστήριο.
Απερίγραπτη η χαρά, όταν ερχόταν η στιγμή να στολίσουμε την αίθουσα στο σχολείο (περιμέναμε με τόση αγωνία μεν, καρτερικά δε, να φτάσουμε στις τελευταίες ώρες, για να στολίσουμε). Όλα τα παιδάκια να παίρνουμε από πίσω τους δασκάλους/καθηγητές μας μέχρι την αποθήκη, όπου μας έδιναν δέντρο και διάφορα στολίδια. Φτερά βγάζαμε στα πόδια και τρέχαμε να πάρουμε τα καλύτερα στολίδια και να τα στολίσουμε καταπώς μας αρέσει -ασχέτως αν ήταν και τόσο καλαίσθητο το αποτέλεσμα. Εμείς το βρίσκαμε πανέμορφο. Μόλις τελειώναμε, ψόφια, κοιτάζαμε την αίθουσα και γεμίζαμε μπαταρίες απ' αυτό που κάναμε. Φεύγαμε με τόση χαρά στα σπίτια μας. Κι απολαμβάναμε το όλο κλίμα τις επόμενες μέρες.

Στο φροντιστήριο των αγγλικών επικρατούσε πάρτι εκείνες τις μέρες.
Τα παιδιά των μικρότερων τάξεων, περίμεναν να φτάσουν στην Χ τάξη, όπου μπορούσαν να στολίσουν την αίθουσα. Τα μεγαλύτερα παιδάκια, αρκούνταν στο να τα βρίσκουν έτοιμα και να απολαμβάνουν, εξίσου, το αποτέλεσμα. Μετά ήμασταν όλο χριστουγεννιάτικα τραγούδια κλπ.

Οι δρόμοι στολισμένοι με αγιο-βασίληδες, φωτάκια, δεντράκια...
Παραμυθένιες και μαγικές στιγμές, που σε ταξίδευαν και σε μετέφεραν σε άλλα μέρη.

Στο σπίτι δε το συζητώ. Γινόταν χαμός όταν κατέβαζε η μαμά μου τα στολίδια.
"Μαμά, μαμά ΕΜΕΙΣ θα στολίσουμε!!!". Καταπιανόμασταν με διάφορα μέχρι να κουραστούμε κι εν τέλει να αναλάβει η μαμά μας τα υπόλοιπα. Όταν τελειώναμε με το στόλισμα, γυρίζαμε όλα τα δωμάτια και απολαμβάναμε το θέαμα. Η καλύτερή μας το δέντρο, με τα φωτάκια του (αν είχαν και μουσική, η απόλαυση έφτανε στο ζενίθ της). Ώρες περνούσαμε κοντά του, για να το χαρούμε. Πόσες τούμπες είχε φάει το έρμο. Κυνηγιόμασταν με την αδερφή μου γύρω από αυτό κι έτρωγε κάτι ξεγυρισμένες. Μετά τρέχαμε να κρυφτούμε, για να μην ακούσουμε τα σχολιανά μας απ' τους μεγάλους.

Μες το πρόγραμμα, εννοούνται, γλυκά, φαγητά, ζεστές οικογενειακές στιγμές, κάλαντα, ιστορίες κλπ.

(Η χαρά όταν βρίσκαμε τα δώρα κάτω απ' το δέντρο, δεν υπήρχε.)

-Τι ωραία, ανέμελα και χαρούμενα χρόνια!!!

Τώρα που μεγάλωσα κάπως... η μαγεία κι όλο αυτό που είχα πλάσει με το παιδικό μου μυαλουδάκι, μπορεί να μην υπάρχουν πια, ωστόσο εξακολουθώ κι απολαμβάνω το εορταστικό κλίμα, το στολισμό των δρόμων/καταστημάτων/σπιτιών και την ανθρώπινη πλευρά, που βγαίνει από όλους αυτές τις μέρες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[wolfe4ever]

Δε κοιμόμουν στο κρεβάτι μου, αλλά στων γονιών μου σε αρκετά μεγάλη ηλικία, που θα πρεπε να κοιμάμαι κανονικά μόνη μου.
Ε τα Χριστούγεννα μια φορά μου είπαν πάρει τον χαχανούλη, ένα αρκουδάκι με κουμπάκι που έβγαζε ήχους.
Και όταν μου τον φέρνει ο Άη βασίλης μου λένε οι γονείς ''Κανόνισε άμα δε κοιμάσαι στο κρεβάτι σου, θα σου τον πάρει πίσω!''
Ε τι να κάνω δε κοιμόμουν, μου τον παίρνουν! Για αρκετούς μήνες... Μετά κατάλαβα και κοιμόμουν στο δωμάτιό μου.
Μου ξαναδίνουν τον αρκούδο και ξαναρχίζω πάλι τα ίδια. Μου λένε ''Θα σου τον ξαναπάρει!''
Και μου τον κρύβουνε πάλι και μου τον δίνουν το καλοκαίρι! Ε είχα συνηθίσει πια να κοιμάμαι στο κρεβάτι μου.

Ξέφυγε λίγο από τα Χριστούγεννα, αλλά είναι κ αυτό μια ανάμνηση!

Θυμάμαι εμένα με την αδερφή μου, επίσης, τι χαρά κάναμε, όταν έπρεπε να κοιμηθούμε (γιατί δεν ερχόταν ο άη βασίλης, αν δε κοιμόμασταν ).
Ιδιαίτερα την αδερφή μου θυμάμαι με τα χοροπηδητά που έκανε!
Μετά από κάθε γιορτή (Χριστούγεννα, πρωτοχρονιά και πάσχα) πηγαίνουμε στη θεία μου το πρωί και μετά το απόγευμα στο σόι κάτω.
Γιαγιά/θείοι/θειές/ξαδέρφια. Ε πάντα η κλασσική ερώτηση ήταν ''διακοπές ε; τυχερά που είστε! ''
Φέτος θα είναι... ''Πώς πάει το σχολείο; Άντε τελευταία χρονιά υπομονή...''

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici]

Οι Χριστουγεννιάτικες παιδικές αναμνήσεις είναι πάντα συνδεδεμένες με μυρωδιές και γεύσεις!
Ο πατέρας μου αναλάμβανε να φτιάξει το Χριστόψωμο, ενώ η μάνα μου τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες...
Θυμάμαι ένα κρεβάτι γεμάτο από πολύχρωμες λεκάνες πάνω σε ένα καθαρό ολόλευκο σεντόνι σκεπασμένες με μια κόκκινη βελέντζα για να φουσκώσει η ζύμη του ψωμιού.... κι όλο πηγαίναμε να ρίξουμε μια κρυφή ματιά να δούμε πως ανεβαίνει "μαγικά" η ζύμη....
Ενώ όταν ήταν έτοιμα τα μελομακάρονα και οι κουραμπιέδες μας άφηνε η μάνα μας να κάνουμε τη "διακόσμηση".... καρύδια και άχνη ζάχαρη αντίστοιχα.... και πάντα το σαλόνι αυτές τις 15 μέρες γιορτών μοσχομύριζε μέλι και ανθόνερο....

Άντε καλό μας μήνα....
Και Καλές γιορτές! Μετράμε αντίστροφα....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alma Libre]

Η Καλύτερες παιδικές αναμνήσεις απ'τα Χριστούγεννα είναι αυτές στο σπίτι του νονού μου.
Τον έβλεπα κάθε Πάσχα και Χριστουγεννα,και όποτε ερχόταν,έφερνε μαζί και την ανηψιά του,την Έλενα.
Η Έλενα και εγώ κάναμε υπερβολικά πολλή παρέα,βγαίναμε μαζί,ερχόταν σπίτι μου,πήγαινα εγώ στο δικό της (αυτό στο χωριό) και παίζαμε με κούκλες.
Κάθε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά λοιπόν,όταν η μαμά του νονού μου άναβε το τζάκι και όλο το σπίτι μύριζε μελομακάρονα,κουραμπιέδες και γενικά όλα τα καλά,ήμουν η επίσημη προσκεκλημένη τους!Ερχόταν ο νονός με την Έλενα και με έπαιρναν απ'το σπίτι της γιαγιάς (δεν είχε και τρομερή απόσταση) και με έφερναν στο σπίτι τους!Εγώ συνήθως κουβαλούσα κάτι κούκλες για να παίξω με την Έλενα,μόνο που όλες μου οι κούκλες έμεναν στη νονά μου.Για ευνόητους λόγους,τις άφηνα εκεί ώστε να τις βρω ξανά το Πάσχα που θα ξαναπήγαινα..Η Νονά μου (η μαμά του νονού) είχε το δωμάτιο της Έλενας,μπροστά απο το σαλόνι.Ήταν ένα μικρό δωμάτιο,γεμάτο παιχνίδια,που όταν η νονά το νοικοκύρευε,εγώ με την Έλενα το κάναμε σαν να είχες ρίξει ατομική βόμβα.Απο τις 8 μέχρι τις 10,παίζαμε και μόλις η ώρα πήγαινε 10 και,η νονά μας φώναζε στο σαλόνι για να της ετοιμάσουμε το τραπέζι.Μερικές φορές,της σπάγαμε και απο ένα πιάτο,αλλά δε μας μάλωνε γιατί ήμασταν μικρούλες.Στο τραπέζι υπήρχαν κατα τη διάρκεια των γιορτών,μεγάλα κουτιά με μελομακάρονα,τα οποία εξαφανίζαμε.Όταν το φαγητό ήταν έτοιμο,μας φώναζε ο νονός με τη μαμά της Έλενας να πάμε να φάμε.Στο δωμάτιό του,το οποίο βρισκόταν στο βάθος της τραπεζαρίας,ο νονός είχε κάτι σακούλες με ρούχα.Δε μου έφερνε ποτέ παιχνίδια,όσο θυμάμαι δηλαδή.Μετά το φαγητό,εγώ με την Έλενα καθόμασταν στο τζάκι και παίζαμε,και πριν φύγουν οι δικοί της με τον νονό μου για έξω,ο νονός ερχόταν και μου άφηνε τη σακούλα πίσω απο τον καναπέ.Εγώ πριν φύγω τη ξέχναγα,μερικές φορές.Την άλλη μέρα ήμουν πάλι εκει για να δω τον νονό μου και να παίξω με την Έλενα .

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 12 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[venividivici]

Χριστουγεννιάτικη παιδική ανάμνηση:

Το κλαμα που εριχνα καθε φορα που εβλεπα τον Ευτυχισμένο Πρίγκηπα...
Η ίδια συγκίνηση κάθε χρόνο...και το κλάμα κλάμα...

Ο ευτυχισμένος πρίγκηπας του Oscar Wilde: Διαβάζει ο Δημήτρης Χορν

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 11 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[BLUE SEA]

Όταν ήμουν παιδάκι, έκανα την εξής λαμογιά: Πήγαινα στο σαλόνι, έβρισκα τη βασιλόπιτα κι έμπηγα από κάτω και 2ο φλουρί πριν την κόψουμε. Το έκανα αυτό, για να υπάρχουν δύο φλουριά και να αυξάνω έτσι την πιθανότητα να κερδίσω. Πράγματι το κόλπο έπιανε. Κέρδιζα για 5 χρόνια συνεχόμενα τουλάχιστον το ένα φλουρί (κάποιες φορές και τα δύο). Οι μεγάλοι απορούσαν λίγο για τα δύο φλουριά, αλλά δεν έδιναν και πολύ σημασία. Κάποια φορά όμως η μαμά μου με τσάκωσε και μου είπε ότι είναι ανέντιμο αυτό που κάνω. Εδώ που τα λέμε, δεν είχε άδικο. Έκτοτε βέβαια δεν το ξαναέκανα. Καλή χρονιά, συντρόφια!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Claire Rentfield]

Όταν ήμουν παιδάκι, έκανα την εξής λαμογιά: Πήγαινα στο σαλόνι, έβρισκα τη βασιλόπιτα κι έμπηγα από κάτω και 2ο φλουρί πριν την κόψουμε. Το έκανα αυτό, για να υπάρχουν δύο φλουριά και να αυξάνω έτσι την πιθανότητα να κερδίσω. Πράγματι το κόλπο έπιανε. Κέρδιζα για 5 χρόνια συνεχόμενα τουλάχιστον το ένα φλουρί (κάποιες φορές και τα δύο). Οι μεγάλοι απορούσαν λίγο για τα δύο φλουριά, αλλά δεν έδιναν και πολύ σημασία. Κάποια φορά όμως η μαμά μου με τσάκωσε και μου είπε ότι είναι ανέντιμο αυτό που κάνω. Εδώ που τα λέμε, δεν είχε άδικο. Έκτοτε βέβαια δεν το ξαναέκανα. Καλή χρονιά, συντρόφια!

Καλή σου χρονιά Τέσα μου και εύχομαι ο καινούργιος χρόνος να σου φέρει αυτά που επιθυμείς και χρειάζεσαι. Καμμιά φορά αυτά τα δυό δεν συμπίπτουν, γι' αυτό στα εύχομαι και τα δυό.
Εμένα πάλι από τις πιο όμορφες και πολύτιμες αναμνήσεις από Χριστούγεννα και Πρωτοχροννιές των παιδικών μου χρόνων, ήταν αυτά που ζούσε ακόμα η γιαγιά μου. Καθόμουν θυμάμαι στο δωμάτιό της, δίπλα στην σόμπα και της διάβαζα Χριστουγεννιάτικες αλλά και άλλες ιστορίες από διάφορα βιβλία μου. Εκείνη με άκουγε με προσήλωση, μου έλεγε πως είμαι το πιο έξυπνο εγγόνι της και παρ' όλο που δεν έβλεπε γιατί είχε καταρράκτη, κάθε Πρωτοχροννιά στην γιορτή μου, μου έλεγε πόσο ομόρφυνα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[BLUE SEA]

Καλή σου χρονιά Τέσα μου και εύχομαι ο καινούργιος χρόνος να σου φέρει αυτά που επιθυμείς και χρειάζεσαι. Καμμιά φορά αυτά τα δυό δεν συμπίπτουν, γι' αυτό στα εύχομαι και τα δυό.
Εμένα πάλι από τις πιο όμορφες και πολύτιμες αναμνήσεις από Χριστούγεννα και Πρωτοχροννιές των παιδικών μου χρόνων, ήταν αυτά που ζούσε ακόμα η γιαγιά μου. Καθόμουν θυμάμαι στο δωμάτιό της, δίπλα στην σόμπα και της διάβαζα Χριστουγεννιάτικες αλλά και άλλες ιστορίες από διάφορα βιβλία μου. Εκείνη με άκουγε με προσήλωση, μου έλεγε πως είμαι το πιο έξυπνο εγγόνι της και παρ' όλο που δεν έβλεπε γιατί είχε καταρράκτη, κάθε Πρωτοχροννιά στην γιορτή μου, μου έλεγε πόσο ομόρφυνα.

Σ' ευχαριστώ, Βάσω μου, να είσαι καλά! Χρόνια πολλά και για τη γιορτούλα σου! Πολύχρονη! Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο για το νέο έτος! Σ' αυτό που λες συμπίπτουμε: κι εγώ τις πιο ωραίες αναμνήσεις τις έχω από τα χρόνια που ζούσε η γιαγιά μου!
Βρέξει, χιονίσει, όταν έκλειναν τα σχολεία, απ' την ίδια μέρα παίρναμε το τρένο και πηγαίναμε στο σπίτι της γιαγιάς μου, στον Πύργο της Ηλείας. Πήγαιναν εκεί και τα ξαδέλφια μου. Κομόμασταν και τα 4 παιδιά σε ένα δωμάτιο και κάναμε του κόσμου τις σκανταλιές. Η γιαγιά μου μας μάλωνε πού και πού, αλλά από την άλλη χαιρότανε που μας είχε παρέα. Όταν τελείωναν οι διακοπές και φεύγαμε για την Αθήνα, ήταν η χειρότερη στιγμή μου. Η γιαγιά μου έκλαιγε απαρηγόρητη.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[καμουφλάζ]

Όταν ήμουν παιδί, η μεγαλύτερη επιθυμία και αγωνία μου ήταν αν θα χιονίζει την παραμονή των Χριστουγέννων
Τώρα που μεγάλωσα, δε με νοιάζει

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.