Χρυσός: Ευχή ή Κατάρα;

[Ηρώ]

Αν σας έλεγαν ότι κάτω από το σπίτι που γεννηθήκατε και μεγαλώσατε υπάρχουν τόνοι χρυσού, θα το γκρεμίζατε;
Αν σας έλεγαν ότι το κυάνιο που θα χρησιμοποιηθεί θα σκοτώσει χιλιάδες στρέμματα της περιοχής σας και θα φέρει σε κίνδυνο κάθε ζωή, θα δίνατε τη γη σας για να την εκμεταλλευτούν;



Τα παραπάνω υποθετικά ερωτήματα έχουν τεθεί εδώ και χρόνια σε μια μικρή πόλη της Τρανσυλβανίας τη "Ρόσια Μοντάνα" (κόκκινο βουνό) και στο χωριό "Σκουριές" της δικής μας βόρειας Χαλκιδικής.

Πρόκειται για έναν πόλεμο μεταξύ των κατοίκων των περιοχών και των εταιρειών που θέλουν να αναλάβουν την εξόρυξη του χρυσού από αυτές. Για την εξόρυξη χρησιμοποιείται κυάνιο που αυτόματα σημαίνει την καταστροφή του περιβάλλοντος σε ακτίνα πολλών χιλιομέτρων.
Οι κάτοικοι είναι διχασμένοι. Άλλοι δε δέχονται να πουλήσουν τη γη τους, άλλοι το έχουν κάνει ήδη με αντάλλαγμα ένα ολοκαίνουργιο σπίτι αρκετά πιο έξω απ΄το χωριό.

• Οι πρώτοιχαρακτηριστικά λένε: Ο χρυσός είναι κατάρα. Δε φεύγουμε από τον τόπο που γεννηθήκαμε, αυτός είναι ο πλούτος μας.

• Οι δεύτεροι : Είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε τα μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού στην Ευρώπη, αυτό θα φέρει χρήματα και θέσεις εργασίας στο σημερινό εγκαταλελειμμένο χωριό μας.

• Oι οικολόγοι υποστηρίζουν ότι τα λύματα κυανίου έχουν αρνητικές επιπτώσεις στον άνθρωπο και στο περιβάλλον.

• Η εταιρεία εξόρυξης υποστηρίζει ότι είναι ασφαλή και πως η περιοχή θα προστατεύεται από αυτά μέσω ενός ισχυρού φράγματος.

To δυστύχημα που έγινε το 2000 στη Baia Mare της Ρουμανίας χρησιμοποιείται από τους οικολόγους για την ενίσχυση των φόβων και συνεπώς της θέσης τους. Το φράγμα των αποβλήτων από τα ορυχεία χρυσού σπάει και έχει σα συνέπεια τη μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή μετά το Τσέρνομπιλ.

Eσείς λοιπόν τι θα κάνατε στη θέση τους;
(Αξίζει να δείτε τα 2 παραπάνω links, πρόκειται για πολύ ενδιαφέρουσες έρευνες.)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Οι αξιες και τα ιδανικα μας ειναι βασικα σημεια του χαρακτηρα μας, της προσωπικοτητα μας και χαρακτηριζουν τη δραση μας. Αυτα ειναι που αποτελουν μετρο αξιολογησης πραγματων και καταστασεων.
Η διαυγεια, ο αλτρουισμος, η συνεση, η κοινωνικη συνειδηση, η εντιμοτητα και ο σεβασμος , εαν εκλειπουν, τοτε το ιδιωτικο συμφερον θα υπερνικησει του δημοσιου, αναφερομενη παντα στην περιπτωση που αυτα δεν ταυτιζονται.

Εν προκειμενω ...απο τη μια πλευρα αυτο το εγχειρημα παρουσιαζεται ως ασφαλες, οτι θα τονωσει την τοπικη οικονομια αφου θα δημιουργηθουν προφανως νεες θεσεις εργασιας και βεβαιως υπαρχει και η εξασφαλιση ενος καινουργιου σπιτιου. Ταυτιζουν το ιδιωτικο συμφερον με το δημοσιο. Ειναι ομως ετσι?

Απο την αλλη πλευρα εκεινοι με οικολογικη συνειδηση, που σεβονται το περιβαλλον και εχουν τη συνεση και τη διαυγεια να "δουν" και περα απο τον εαυτο τους...
Οι φοβοι τους υπαρκτοι, οπως υποστηριζουν και οι οικολογοι, αφου υπαρχει ηδη ενα παραδειγμα προς αποφυγην.
Ειναι σοφοτερη η θεση αυτων που δε θελουν να δημιουργηθει το ορυχειο απο εκεινους που θελουν?
Οπως προειπα, αναλογως αξιων και ιδανικων θα ταχθουμε ειτε υπερ της μιας ειτε υπερ της αλλης πλευρας...
Τι θα εκανα...? Με απολυτη ειλικρινεια, δεν ξερω...Θελω ομως να πιστευω πως βλεπω και περα απο μενα...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Οι αξιες και τα ιδανικα μας ειναι βασικα σημεια...Τι θα εκανα...? Με απολυτη ειλικρινεια, δεν ξερω...Θελω ομως να πιστευω πως βλεπω και περα απο μενα...

Πόσο δίκιο έχεις; Όταν λοιπόν πάψουν οι "αξίες" και οι "κανόνες" κοντά 4000 χρόνων, όπως ο χρυσός και όχι μόνον, να χαρακτηρίζουν και υποβαστάζουν τον πολιτισμό μας και αντικατασταθούν από πιο αληθινές, όπως πχ η αγάπη και η συμπόνοια για τον πλησίον, αδιαμφισβήτητα, θα γίνει "άνθρακας" ο χρυσός!

Υγ: Μέχρι τότε βέβαια, καλό είναι να θυμόμαστε τον Μιθριδάτη, γιατί πολύ κυάνιο μένει ακόμη αχρησιμοποίητο!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Νωεύς, δεν είναι η έννοια που περιλαμβάνει ο χρυσός το πρόβλημα. Αλλά ο άνθρωπος ...

Δες για παράδειγμα, πόσες γυναίκες (ή άντρες) παριστάνουν ότι αγαπούν τον άντρα τους (ή την γυναίκα τους) επειδή έχουν κάποιο συμφέρον; Και δεν είναι θέμα οικονομικό κάποιες φορές, π.χ. στις περιπτώσεις τις πράσινης κάρτας.

Βλέπεις πόσο εύκολο έννοιες όπως αγάπη ή ποιότητα ζωής μπορούν να γίνουν κατάρα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Νωεύς, δεν είναι η έννοια που περιλαμβάνει ο χρυσός το πρόβλημα. Αλλά ο άνθρωπος ...

Δες για παράδειγμα, πόσες γυναίκες (ή άντρες) παριστάνουν ότι αγαπούν τον άντρα τους (ή την γυναίκα τους) επειδή έχουν κάποιο συμφέρον; Και δεν είναι θέμα οικονομικό κάποιες φορές, π.χ. στις περιπτώσεις τις πράσινης κάρτας.

Βλέπεις πόσο εύκολο έννοιες όπως αγάπη ή ποιότητα ζωής μπορούν να γίνουν κατάρα;

Νομίζω πως ένα βασικό μου "υπονοουμενο" είναι ακριβώς, η προβληματικότητα στη στάση μας, απέναντι στα όποια "προτερήματα" του χρυσού. Αλλά δεν βλέπω, πως η αγάπη ή η ποιότητα ζωής, μπορούν να γίνουν κατάρα. Ίσως μόνον, με την απουσία τους!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Σου έφερε ένα παράδειγμα πως μερικοί εκμεταλλεύονται την αγάπη για το δικό τους συμφέρον. Πως θα ένιωθε κάνεις ότι "δείχνουν" ότι τον αγαπάνε επειδή έχουν κάποιο συμφέρον;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Ηρώ]

Νομίζω πως αν απαντήσουμε μέσα μας στο τι είναι θησαυρός για το καθένα μας ξεχωριστά, κάνει την επιλογή πιο εύκολη.

Θησαυρός δεν είναι μόνο τα πολύτιμα μέταλλα, δεν είναι μόνο τα διαμάντια ..είναι οι άνθρωποι που σε κοιτούν στα μάτια
Είναι κάτι το οποίο κόπιασες πολύ να αποκτήσεις, έχει συναισθηματική αξία για σένα ή για περισσότερα άτομα, ανήκει σε σένα και σε κανέναν.. όπως όλα τα ωραία πράγματα.
Για μένα είναι όλα εκείνα που αγαπάω. Δεν τα ανταλλάζω με κανενός τον θησαυρό, γιατί δε θα τα εκτιμήσει και θα μου τα χαλάσει.

Δε θα πουλούσα λοιπόν τη γη μου, δε θα συνεργούσα στο να χάσει το χωριό μου αυτό για το οποίο είναι ξεχωριστό, τη φυσική του ομορφιά.
Δε θα γινόμουν καν εγώ πλούσια. Αυτό που θα ΄παιρνα είναι χρήματα για την αξία των οικοπέδων μου και ένα καινούργιο σπίτι με αντάλλαγμα το δικό μου.

Τι θα ΄μενε; Μια εταιρεία πάμπλουτη και ένα χωριό ρημαγμένο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vendetta]

Είναι κάτι το οποίο κόπιασες πολύ να αποκτήσεις, έχει συναισθηματική αξία για σένα ή για περισσότερα άτομα, ανήκει σε σένα και σε κανέναν...όπως όλα τα ωραία πράγματα.
Για μένα είναι όλα εκείνα που αγαπάω. Δεν τα ανταλλάζω με κανενός τον θησαυρό, γιατί δε θα τα εκτιμήσει και θα μου τα χαλάσει.

Δε θα πουλούσα λοιπόν τη γη μου, δε θα συνεργούσα στο να χάσει το χωριό μου αυτό για το οποίο είναι ξεχωριστό, τη φυσική του ομορφιά.

Τι θα΄μενε; Μια εταιρεία πάμπλουτη και ένα χωριό ρημαγμένο.

Συμφωνώ απόλυτα με την Ηρώ...
Ευτυχώς για μένα και δυστυχώς για κάποιους άλλους δε σκοπεύω να ανταλλάξω ποτέ τις αναμνήσεις μου με χρήματα...Ίσως εάν επρόκειτο για άσχημες αναμνήσεις να το σκεφτόμουνα αλλά το πατρικό μου σπίτι όχι...
Ήδη σκέφτομαι τρόπους να το ανακαινίσω και να το εκσυγχρονίσω όταν θα έχω την οικονομική άνεση...
Αν θέλει να το γκρεμίσει ο χρόνος ας το κάνει...Τουλάχιστον θα μείνουν τα ερείπια...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[roumana]

Rosia Montana Gold Corporation έχει αποκτήσει, από το 2002, το 67% των 947 νοικοκυριών στην περιοχή και το 49% των εκτάσεων που απαιτούνται για την ανάπτυξη του σχεδίου... δεν νομίζω ότι θα σταματήσει… θα βρει τρόπο να "πείσει" τους λίγους που ακόμα πιστεύουν ότι It's Not all About Money σε αυτή τη ζωή.
Και ναι, πιστεύω ότι ο χρυσός, ή αλλιώς, τα πολλά λεφτά είναι κατάρα.

Rosia Montana:

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Νωεύς]

Σου έφερε ένα παράδειγμα πως μερικοί εκμεταλλεύονται την αγάπη για το δικό τους συμφέρον. Πως θα ένιωθε κάνεις ότι "δείχνουν" ότι τον αγαπάνε επειδή έχουν κάποιο συμφέρον;

Στην περίπτωση της αγάπης, δεν έχουμε εκμετάλλευση, αλλά θυσία της!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

"Όταν χάθηκε η δικαιοσύνη, πολλαπλασιάστηκαν οι φιλανθρωπικές οργανώσεις..."

Κρατώ αυτή τη γραμμή από την αρχή του βίντεο που παρέθεσε η Ηρώ και συνεχίζω...

Κατάγομαι, από την πλευρά της γιαγιάς μου, μητέρας της μητέρας μου, από την Ολυμπιάδα της Χαλκιδικής (ναι, δίπλα στα αρχαία Στάγειρα, χωριό του Αριστοτέλη), συνεπώς έχω προσωπική αντίληψη της ιστορίας αυτής. Οι συγγενείς μου που ζουν στο χωριό, μου τα έχουν διηγηθεί με κάθε λεπτομέρεια. Μάλιστα, πρωτοστάτησαν στις ταραχές κι αντιμετώπισαν τα ΜΑΤ που τους έστειλε η ευνομούμενη πολιτεία μας ως ένδειξη της προσοχής και της στοργής της (το σόι Χάουλα πάντα αναρχοαυτόνομο ). Η φύση στην περιοχή είναι πραγματικά ονειρική. Το τοπίο υπέροχο. Εδώ και δεκαετίες, οι άνθρωποι ζουν από τον τουρισμό, την αλιεία αλλά κι από την εκμετάλλευση της ξυλείας του δάσους. Η προοπτική που τους έδινε η TVX, ώστε να χάσουν για πάντα όλα αυτά, ήταν να ζήσουν (και σύντομα να πεθάνουν) ως εργάτες ορυχείων, εργασία την οποία από την αρχαιότητα επεφύλασσαν για τους δούλους, που ήταν πάντοτε αναλώσιμοι. Πνευμονοκονίαση, τοξίκωση, μολύβδωση, η μοίρα όσων θα έτρωγαν το παραμύθι του πλούτου και θα επέτρεπαν την καταστροφή του περιβάλλοντός τους για χάρη των πολυεθνικών συμφερόντων. Το χρυσάφι για τους λίγους, ο καρκίνος για τους πολλούς...

Πρόκειται για την ίδια μοίρα που ακόμη μέχρι και σήμερα επιφυλάσσεται στους κατοίκους του Λαυρίου. Η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων μαρμάρου, αργύρου και μολύβδου από την αρχαιότητα μέχρι τον 20ο αιώνα, έχει καταστήσει το έδαφος της περιοχής ένα από τα πλέον ρυπασμένα με μόλυβδο στην Ευρώπη, το οποίο δεν έχει, σύμφωνα με κάποιο ντοκιμαντέρ που έχω δει, καμμία ελπίδα εξυγείανσης.

Η ίδια μοίρα που επιφυλάσσεται και για τους κατοίκους της Πτολεμαΐδας, με τα τεράστια κοιτάσματα λιγνίτη που δίνουν ηλεκτρισμό σε όλη την Ελλάδα. Οι κάτοικοι της περιοχής εύχονταν να περάσει το κοίτασμα κάτω απ' τα χωράφια τους, ώστε να βγάλουν λεφτά και να "βολευτούν" ως υπάλληλοι της ΔΕΗ. Τους έδιναν και τσάμπα ρεύμα. Επίσης μια πόλη με τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα. Κατά τη δεκαετία του '80 είχαμε επισκεφτεί την περιοχή με τη σχολή, για κάποιο μάθημα οικολογίας και δεν μπορώ να ξεχάσω τον πονοκέφαλο που μ' έπιασε έπειτα από λίγων ωρών παραμονή μου εκεί, αν και ως γνήσιο παιδί της πόλης θα έπρεπε να ήμουν συνηθισμένος στη ρύπανση. Χαρακτηριστικά θυμάμαι πως ο αντιδήμαρχος περιβάλλοντος του δήμου Πτολεμαΐδας, ο οποίος μας μίλησε σε ειδική ημερίδα, ήταν κι εκείνος υπάλληλος της ΔΕΗ!!! Από την άλλη πλευρά, θα μπορούσε κάποιος να παρατηρήσει, ότι εάν οι κάτοικοι της Πτολεμαΐδας είχαν κάνει το ίδιο, όπως και οι κάτοικοι της Βόρειας Χαλκιδικής, σήμερα η Ελλάδα θα είχε τεράστιο ενεργειακό πρόβλημα κι ακόμη βαρύτερη οικονομική εξάρτηση και χρέη. Είχαν δικαίωμα να κάνουν κάτι τέτοιο; Είχαμε όμως κι εμείς το δικαίωμα να τους "θυσιάσουμε" ώστε ν' απολαμβάνουμε χωρίς προσωπικό μας κόστος τις φωτεινές πινακίδες των σκυλάδικων της παραλίας; Ένα κλασικό ηθικό δίλημμα...

Θα ήθελα να προσθέσω και κάτι ακόμη: Εάν ένας σεισμός, σε μια περιοχή εκ φύσεως σεισμογενή έσπαγε το φυσικό τοίχωμα της λίμνης των τοξικών αποβλήτων στη Βόρεια Χαλκιδική, όπως μου είπαν οι κάτοικοι, η τοξική ρύπανση η οποία θα ενέσκηπτε σ' όλον τον Στρυμωνικό κόλπο, θα ήταν ανυπολόγιστη. Σημειωτέον, ότι ψάρια και μύδια από τον Στρυμωνικό τρώμε σ' όλη τη Βόρεια Ελλάδα. Σε κάποιο σημείο του ντοκυμαντέρ, μία ταπεινή κάτοικος της περιοχής μας λέει: Θα δίναμε τη γη μας για να την εκμεταλλεύονταν για λίγα χρόνια κι όταν το κοίτασμα στέρευε, θα έφευγαν και τότε εμείς τι θα γινόμασταν;

Τελειώνοντας κι αφού η λέξη "πνευμονοκονίαση" αναφέρεται στο ντοκιμαντέρ, θα ήθελα να πω τη γνώμη μου για όλα αυτά που συζητάμε μέσα στο παρόν θέμα, μέσω του ταλέντου του Νικόλα Άσιμου:

Εκπορνεύεσαι κουρέλι, στη μπορντελοκοινωνία
Ξεπουλάς και την ψυχή σου για την υπεραυθονία
Στην καρδιά σου βάλαν φρένα, το μυαλό σου παίρνει βύσμα
για χιλιάδες σαν εσένα, θα αρκέσει μία μπρίζα

Κι πνευμονοκονίαση, η πνευμονοκονίαση κι αυτή θα έχει πάψει
ρομπότ μ' ανθρωπομήχανση κι εξυπνοπνευματύπνωση και ΧΡΥΣΩΜΕΝΟ ΧΑΠΙ (μιας και μιλάμε για χρυσό)

Όσο για το τι θα έκανα προσωπικά; Ο Νικόλας έχει και πάλι την απάντηση: "Την ψυχή μου δεν πουλάω και το δρόμο μου τραβάω. Ξερνάω την μπαταρία, δεν εκτελώ εργασία, δεν θέλω ενημέρωση, κορσέ και διασκέδαση, γουστάρω ελευθερία"...
​

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.