Ψυχολογία vs Ψυχιατρική

[deathpale]

Από πότε μπορεί να δώσει ο ψυχολόγος ψυχοφάρμακα? Αν γίνεται αυτό είναι κατά τη γνώμη μου είναι λάθος. Ο ψυχίατρος είναι ιατρός. Ξέρει τι επιπτώσεις έχει κάθε φάρμακο στο σώμα, γνωρίζει τις ουσίες που περιέχει... Ο ψυχολόγος έχει τελειώσει μια καθαρά θεωρητική σχολή, δεν ξέρει χημεία, βιολογία άρα πως θα χορηγήσει φάρμακα? Αnyway, για σοβαρές περιπτώσεις (ειδικά αν χρειάζεται το άτομο να πάρει ψυχοφαρμακα) τότε ειναι σίγουρα καλύτερος ο ψυχίατρος. Αν πάλι το άτομο δεν αντιμετωπίζει κάποιο σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα ή δεν ξέρει αν οντως έχει κάποιο πρόβλημα καλύτερα να απευθυνθεί σε έναν ψυχολόγο αρχικά και μέτα ο ίδιος θα το προσανατολίσει κατάλληλα. Και οι δυο επιστήμες μπορούν να βοηθήσουν. Κατα τη γνώμη μου το πιο σημαντικό είναι να πέσεις σε έναν σωστό επαγγελματία που δεν σε αντιμετωπίζει σαν ένα τσουβάλι με χρήμα αλλά προσπαθεί πραγματικά να σε βοηθήσει...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[alis]

Εγω θα πηγαινε σε ψυχιατρο..Απο οσο ξερω οι ψυχολογοι δεν εχουν απαραιτητα τελειωσει σχετικη σχολη,αλλα μπορει να εχουν κανει μονο σεμιναρια...Ενω οι ψυχιατροι σιγουρα ειναι επιστημονες..Επισης,εχω την αισθηση οτι μονο ο ψυχιατρος χορηγει φαρμακα για αυτο λεγεται και ψυχιατρος ενω ο αλλος λεγεται ψυχολογος...Και δεν μ'αρεσει μονο να μιλαω για τα προβληματα μου και να δεχομαι συμβουλες...

Από πότε μπορεί να δώσει ο ψυχολόγος ψυχοφάρμακα? Αν γίνεται αυτό είναι κατά τη γνώμη μου είναι λάθος. Ο ψυχίατρος είναι ιατρός. Ξέρει τι επιπτώσεις έχει κάθε φάρμακο στο σώμα, γνωρίζει τις ουσίες που περιέχει... Ο ψυχολόγος έχει τελειώσει μια καθαρά θεωρητική σχολή, δεν ξέρει χημεία, βιολογία άρα πως θα χορηγήσει φάρμακα? Αnyway, για σοβαρές περιπτώσεις (ειδικά αν χρειάζεται το άτομο να πάρει ψυχοφαρμακα) τότε ειναι σίγουρα καλύτερος ο ψυχίατρος. Αν πάλι το άτομο δεν αντιμετωπίζει κάποιο σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα ή δεν ξέρει αν οντως έχει κάποιο πρόβλημα καλύτερα να απευθυνθεί σε έναν ψυχολόγο αρχικά και μέτα ο ίδιος θα το προσανατολίσει κατάλληλα. Και οι δυο επιστήμες μπορούν να βοηθήσουν. Κατα τη γνώμη μου το πιο σημαντικό είναι να πέσεις σε έναν σωστό επαγγελματία που δεν σε αντιμετωπίζει σαν ένα τσουβάλι με χρήμα αλλά προσπαθεί πραγματικά να σε βοηθήσει...

Ναι συμφωνω απολυτα μαζι σου.Αν το προβλημα δεν ειναι σοβαρο ισως ο ψυχολογος να ειναι πιο καλη επιλογη..Αλλα σε σοβαρες καταστασεις καλυτερα να επιλεγουμε τον ψυχιατρο,ο οποιος οπως πολυ σωστα ειπες ειναι επιστημονας και ξερει να χορηγει τη καταλληλη φαρμακευτικη αγωγη,ωστε να δει ο ασθενης ουσιαστικη καλυτερευση..Και στο κατω κατω αν το μονο που χρειαζεται καποιος ειναι κουβεντα,τοτε ας μιλησει σε ενα φιλο και οχι σε ενα ψυχολογο..

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Obscura]

Θεέ και κύριε, ο ψυχίατρος είναι επιστήμονας ενώ ο ψυχολόγος δεν τελείωσε πανεπιστήμιο;!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[epote]

Θεέ και κύριε, ο ψυχίατρος είναι επιστήμονας ενώ ο ψυχολόγος δεν τελείωσε πανεπιστήμιο;!

Στο εξωτερικο ναι στην ελλαδα? Not that certain...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[sofitsa]

Εγώ θέλω να ασχοληθώ πολύ με την ψυχολογία, αν και μου είπαν ότι είναι πολύ δύσκολη και άσε που δε θα μπορείς να κοιμηθείς γιατί θα τα σκέφτεσαι!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Obscura]

Το προπτυχιακό είναι γελοίο και οι προοπτικές εν Ελλάδι ανέκδοτο. Με σιγουριά μπορώ να πω ότι αυτό που για πολύ καιρό σε κρατάει ξύπνιο τις νύχτες είναι το αγωνιώδες ερώτημα του τι στην κόλαση θα κάνω με τη ζωή μου (ο θεός να ευλογεί τους γονείς)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[princess]

Το προπτυχιακό είναι γελοίο και οι προοπτικές εν Ελλάδι ανέκδοτο. Με σιγουριά μπορώ να πω ότι αυτό που για πολύ καιρό σε κρατάει ξύπνιο τις νύχτες είναι το αγωνιώδες ερώτημα του τι στην κόλαση θα κάνω με τη ζωή μου (ο θεός να ευλογεί τους γονείς)

Είναι άραγε τόσο άσχημες οι προοπτικές για τους ψυχολόγους στην Ελλάδα; Ένδεχομένως, δεν είναι και ιδανικά τα πράγματα, όμως από την άλλη μεριά πολύς κόσμος έχει αρχίσει και δέχεται την ιδέα ότι μπορεί να επισκεφτεί ψυχολόγο κάποια στιγμή στη ζωή του.

Για ποιο λόγο θεωρείται τόσο απαραίτητη για τους ψυχολόγους η πρακτική άσκηση με εποπτεία , μετά το πτυχίο; Όταν παίρνει κανείς το πτυχίο δηλαδή, δεν μπορεί να ασκήσει το αντικείμενο;
Είναι τόσο δύσκολη η εφαρμογή στην πράξη;
Υπάρχει μια αντίφαση . Από τη μια μια μεριά ,πολλοί θεωρούν ότι δεν είναι πια και τόσο δύσκολο το έργο του ψυχολόγου, από τη στιγμή που ο ρόλος τους είναι συνήθως συμβουλευτικός , και από την άλλη πολλοί αναφέρουν ότι μόνο με το πτυχίο δεν έχει κανείς επαρκείς γνώσεις.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Το προπτυχιακό είναι γελοίο και οι προοπτικές εν Ελλάδι ανέκδοτο. Με σιγουριά μπορώ να πω ότι αυτό που για πολύ καιρό σε κρατάει ξύπνιο τις νύχτες είναι το αγωνιώδες ερώτημα του τι στην κόλαση θα κάνω με τη ζωή μου (ο θεός να ευλογεί τους γονείς)

Γιατί, υπάρχει κάποιος στην Ελλάδα που περιμένει να βγάλει τα προς το ζην απ' το πτυχίο του και δεν απασχολείται απ' το ίδιο αγωνιώδες ερώτημα;

Δόξα τω θεώ, ανώμαλους έχει γεμίσει ο κόσμος γύρω μας. Μπορεί να πάρεις εκπομπή στην τηλεόραση να λύνεις τα ψυχομ#νικά των άλλων. Μπορείς να γίνεις σύμβουλος γάμου. Τόσα διαζύγια, μπορείς να πάρεις κι εσύ την ευθύνη για μερικά απ' αυτά. Μπορείς να γίνεις παιδοψυχολόγος, να σου φέρνουν οι διαζευγμένοι τα τέκνα τους για ν' αποφασίσεις ποιος απ' τους δύο τα καταστρέφει περισσότερο (έχω εμπειρία επ' αυτού, σαράντα ευρώπουλα η επίσκεψη). Είναι ένας νέος τρόπος διεκδίκησης και ψυχολογικού εκβιασμού μεταξύ των πρώην.

Μπορείς τέλος να κλειστείς σε ψυχιατρείο και να διασκεδάζεις μελετώντας τους ανόητους ψυχιάτρους που θα νομίζουν ότι μπορούν να σε θεραπεύσουν...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[m.a.]

Διαβασα τα τελευταια μνμ και ηθελα να απαντησω(γι αυτο γραφτηκα κιολας πιο πολυ στο forum) επειδη βλεπω οτι επικρατει μια συγχυση γενικα.
Σπουδαζω ψυχολογια στο Καποδιστριακο και ναι μπορω να πω οτι το προπτυχιακο δε σου προσφερει κατι που θα σε βοηθησει μετεπειτα ιδιαιτερα.Αυτο που κανει ουσιαστικα ειναι να σου παρουσιαζει τις πιο βασικες θεωριες και να γνωριζεις γενικα πραγματα για τους διαφορους κλαδους της ψυχολογιας.
Απο εκει και περα,αν πας με το πτυχιο αυτο και μονο να ψαξεις για δουλεια οι πιθανοτητες να βρεις ειναι μηδενικες.Ειναι απαραιτητο να κανεις μεταπτυχιακο και να παρεις εξειδικευση σε καποιο συγκεκριμενο τομεα.
Η ψυχολογια δεν ειναι μονο 'ξαπλωσε,πες μου τα εσωψυχα σου,εχεις απωθημενα με τον γειτονα απο 5 χρονων,ας τα λυσουμε'.Εχει παρα πολλους τομεις να ασχοληθει κανεις εκτος απο τη συμβουλευτικη.Ενδεικτικα αναφερω τη σχολικη ψυχολογια που εμπεριεχει καπως και δεξιοτητες συμβουλευτικης,αλλα ασχολειται συγκεκριμενα με τις αναγκες των παιδιων και οσων εχουν να αντιμετωπισουν στη καθημερινοτητα τους.Νομιζω οτι με οσα βλεπουμε τα τελευταια χρονια να συμβαινουν στα σχολεια απλα τονιζουν την αναγκη των παιδιων για καποιο πλαισιο υποστηριξης.
Υπαρχει η οργανωτικη ψυχολογια που ασχολειται με τις επιχειρησεις,η αθλητικη ψυχολογια,η διαπολιτισμικη που εχεις ως θεματολογια της τους πολιτισμους (ομοιοτητες,διαφορες κτλ),η ψυχολογια που ασχολειται με τις εξαρτησιογονες ουσιες κ.α.
Οσοι εχουν σκοπο να ασχοληθουν με τη κλινικη ή συμβουλευτικη ψυχολογια κανουν περα απο μεταπτυχιακο και εκπαιδευση που διαρκει συνηθως 4 χρονια και δουλευουν με εποπτεια.
Εννοειται οτι υπαρχουν και κακοι και συμφεροντολογοι επαγγελματιες,ειδικα σε μια επιστημη που στη χωρα μας δεν ειναι ακομα τοσο αποδεκτη και γνωστη.Μην ξεχναμε αλλωστε οτι υπαρχουν και πολλοι που το παιζουν συμβουλοι και δεν εχουν βγαλει ουτε μια σχολη(πολλους τετοιους συνανταει κανεις στη τηλεοραση).Αν θελει καποιος να προστατευτει και να επισκεφτει εναν ψυχολογο δεν εχει παρα να τσεκαρει αν εχει πτυχιο και τη καταλληλη εκπαιδευση.
Επισης,επειδη πολλοι νομιζουν οτι οι ψυχολογοι εχουν σαν θεο τον Freud,πρεπει να αναφερω οτι περα απο τη ψυχαναλυση υπαρχουν και αλλες μορφες θεραπειας οπως η συστημικη ή η συμπεριφοριστικη.Αν καποιος ειναι συνεσταλμενος ή δεν ειναι διεκδικητικος σε βαθμο που να επηρεαζεται εντονα η ζωη του,μπορει να επισκεφτει εναν ψυχολογο και να ακολουθησει μια θεραπεια με συγκεκριμενη διαρκεια και ξεκαθαρους στοχους.
Ουφ....Αυτα τα λιγα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Alexxandra]

Διαβασα τα τελευταια μνμ και ηθελα να απαντησω(γι αυτο γραφτηκα κιολας πιο πολυ στο forum) επειδη βλεπω οτι επικρατει μια συγχυση γενικα.
Σπουδαζω ψυχολογια στο Καποδιστριακο και ναι μπορω να πω οτι το προπτυχιακο δε σου προσφερει κατι που θα σε βοηθησει μετεπειτα ιδιαιτερα.Αυτο που κανει ουσιαστικα ειναι να σου παρουσιαζει τις πιο βασικες θεωριες και να γνωριζεις γενικα πραγματα για τους διαφορους κλαδους της ψυχολογιας.
Απο εκει και περα,αν πας με το πτυχιο αυτο και μονο να ψαξεις για δουλεια οι πιθανοτητες να βρεις ειναι μηδενικες.Ειναι απαραιτητο να κανεις μεταπτυχιακο και να παρεις εξειδικευση σε καποιο συγκεκριμενο τομεα.
Η ψυχολογια δεν ειναι μονο 'ξαπλωσε,πες μου τα εσωψυχα σου,εχεις απωθημενα με τον γειτονα απο 5 χρονων,ας τα λυσουμε'.Εχει παρα πολλους τομεις να ασχοληθει κανεις εκτος απο τη συμβουλευτικη.Ενδεικτικα αναφερω τη σχολικη ψυχολογια που εμπεριεχει καπως και δεξιοτητες συμβουλευτικης,αλλα ασχολειται συγκεκριμενα με τις αναγκες των παιδιων και οσων εχουν να αντιμετωπισουν στη καθημερινοτητα τους.Νομιζω οτι με οσα βλεπουμε τα τελευταια χρονια να συμβαινουν στα σχολεια απλα τονιζουν την αναγκη των παιδιων για καποιο πλαισιο υποστηριξης.
Υπαρχει η οργανωτικη ψυχολογια που ασχολειται με τις επιχειρησεις,η αθλητικη ψυχολογια,η διαπολιτισμικη που εχεις ως θεματολογια της τους πολιτισμους (ομοιοτητες,διαφορες κτλ),η ψυχολογια που ασχολειται με τις εξαρτησιογονες ουσιες κ.α.
Οσοι εχουν σκοπο να ασχοληθουν με τη κλινικη ή συμβουλευτικη ψυχολογια κανουν περα απο μεταπτυχιακο και εκπαιδευση που διαρκει συνηθως 4 χρονια και δουλευουν με εποπτεια.
Εννοειται οτι υπαρχουν και κακοι και συμφεροντολογοι επαγγελματιες,ειδικα σε μια επιστημη που στη χωρα μας δεν ειναι ακομα τοσο αποδεκτη και γνωστη.Μην ξεχναμε αλλωστε οτι υπαρχουν και πολλοι που το παιζουν συμβουλοι και δεν εχουν βγαλει ουτε μια σχολη(πολλους τετοιους συνανταει κανεις στη τηλεοραση).Αν θελει καποιος να προστατευτει και να επισκεφτει εναν ψυχολογο δεν εχει παρα να τσεκαρει αν εχει πτυχιο και τη καταλληλη εκπαιδευση.
Επισης,επειδη πολλοι νομιζουν οτι οι ψυχολογοι εχουν σαν θεο τον Freud,πρεπει να αναφερω οτι περα απο τη ψυχαναλυση υπαρχουν και αλλες μορφες θεραπειας οπως η συστημικη ή η συμπεριφοριστικη.Αν καποιος ειναι συνεσταλμενος ή δεν ειναι διεκδικητικος σε βαθμο που να επηρεαζεται εντονα η ζωη του,μπορει να επισκεφτει εναν ψυχολογο και να ακολουθησει μια θεραπεια με συγκεκριμενη διαρκεια και ξεκαθαρους στοχους.
Ουφ....Αυτα τα λιγα

Ετσι ακριβώς..
και για να απαντήσω και στο θέμα:ανάλογα το πρόβλημα ή τον προβληματισμό
και επίδη μου έκανε εντύπωση μια παρά πάνω απάντηση,ποτέ ενας ψυχολόγος δεν δίνει φάρμακα,
αυτο ειναι δουλειά του ψυχίατρου!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Turok]

Θεωρω τον ψυχιατρο ανωτερο σε σπουδες απο το ψυχολογο. Τωρα στη πραξη ποιος ειναι σε θεση να βοηθησει περισσοτερο καποιον που εχει αναγκη αυτο φανταζομαι εξαρταται απο το ατομο. (Εχουμε δει και ψυχιατρους-νουμερα στη τιβι)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Drama Prinzessin]

Το να σπουδάσει κάποιος ψυχίατρος χρειάζεται περισσότερα χρόνια απ' ότι ο ψυχολόγος,γιατί πρέπει πρώτα να σπουδάσει ιατρική και μετά να κάνει ειδικότητα.Ένας ψυχολόγος όμως που θέλει να έχει κάποια ειδίκευση θα χρειαστεί αρκετό χρόνο και αυτός για να τελειώσει και ίσως χρειαστεί να φύγει στο εξωτερικό για να γίνει σχολικός ψυχολόγος ή κάτι άλλο.Για μένα είναι πολύ ενδιαφέρον το επάγγελμα του ψυχολόγου αρκεί να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας π.χ.σχολεία,αστυνομίες κ.α.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Pure_Seduction]

εκτιμω και τις 2 ειδικοτητες πολυ,και γενικα οποιος τομεας σχετιζεται με τον ανθρωπο.
οποιος θελει να κανει το αγροτικο του εδω ειμαι

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[psy1951]

οποιος θελει να κανει το αγροτικο του εδω ειμαι

Θα σας προτιμήσουμε!!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Eileen]

Εγώ θαυμάζω και εμπιστεύομαι και τις δύο επιστήμες εξ' ίσου. Τις θεωρώ πολύ γοητευτικές... Και δεν θεωρώ καθόλου ταμπού την επίσκεψη σε ψυχολόγο. Ομολογώ μάλιστα ότι θα ήθελα και εγώ να το κάνω κάποια στιγμή...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[kaleidoscope]

Δεν νομίζω πως τίθεται θέμα επιλογής μεταξύ των δύο αυτών κλάδων. Γι΄ άλλο λόγο υπάρχει η ψυχιατρική κι άλλο σκοπό εξυπηρετεί η ψυχολογία. Για παράδειγμα, ένας ασθενής που πάσχει από σχιζοφρένεια δεν μπορεί να θεραπευτεί από ψυχολόγο.
Και θα ήθελα επίσης να ξεκαθαρίσω ότι οι ψυχολόγοι ΔΕΝ μπορούν να δώσουν φάρμακα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[KIRKI ath]

Καλημέρα. Πρώτο μου ποστ εδώ..
Πολλά και ενδιαφέροντα τα θέματα. Ομολογώ πως δεν διάβασα όλες τις απαντήσεις σας, οπότε ζητώ συγνώμη αν επαναλάβω πράγματα που έχουν ήδη γραφτεί.

Θα ήθελα καταρχήν να διευκρινίσω πως υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των 2 ειδικοτήτων που αναφέρθηκαν. Ο ψυχίατρος είναι γιατρός. Εχει κάνει 6 χρόνια γενικές σπουδές ιατρικής και μετά ειδικότητα στην ψυχιατρική. Μπορεί να κάνει διάγνωση και να δώσει φαρμακευτική αγωγή. Κυρίως δηλαδή ο ψυχίατρος κάνει φαρμακοθεραπεία.
Ο ψυχολόγος έχει έναν ακαδημαϊκό τίτλο που κυρίως είναι επικεντρωμένος στη διάγνωση. Γνωρίζει τις θεωρίες της Ψυχολογίας, Ψυχοπαθολογία, Κλινική, Κοινωνική, Εξελικτική, Εργασιακή Ψυχολογία (κ. αλλες) και έχει σε πρώτη φάση γενικές γνώσεις περί της Ψυχολογίας. Αρα ειδικεύεται κ αυτός με κάποιο μεταπτυχιακό στον κλάδο που τον ενδιαφέρει.
Εφ όσον μιλάμε για παθολογία, αναφερόμαστε πιά σε Κλινικούς Ψυχολόγους. Είναι καταρχήν αρμόδιοι να κάνουν διάγνωση, μέσω των Αξιολογήσεων. (τεστ). Αυτά τα τεστ, θα χρησιμοποιηθούν από αυτούς που θα ασχοληθούν με το θεραπευτικό κομμάτι.

Αρα ο ψυχολόγος δεν δίνει φάρμακα. ΠΟΤΕ. Κάνει διάγνωση με τα τεστ. Ο ψυχίατρος κάνει διάγνωση και δίνει φάρμακα.

Ας πάμε τώρα στο θεραπευτικό κομμάτι. Αν κάποιος αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, θα θελήσει να απευθυνθεί σε ένα ειδικό Ψυχικής Υγείας. Ψυχίατρο ή Ψυχολόγο. Εκεί είναι το σημαντικό σημείο που ο περισσότερος κόσμος-δικαίως- δε γνωρίζει. Ο ειδικός που θα αναλάβει το θεραπευτικό κομμάτι ΟΦΕΙΛΕΙ να είναι Ψυχοθεραπευτής.! Δηλαδή να έχει ειδικευτεί, να έχει εκπαιδευτεί σε μια συγκεκριμένη ψυχοθεραπευτική μέθοδο.

Ψυχοθεραπευτής μπορεί να είναι ΚΑΙ ο ψυχίατρος ΚΑΙ ο ψυχολόγος. Δηλαδή να έχουν μάθει να ασκούν μια συγκεκριμένη θεραπευτική τεχνική (ψυχανάλυση, γνωσιακή, ψυχόδραμα, art-therapy, gestalt, προσωποκεντρική, ομαδική ανάλυση, οικογενειακή, μουσικοθεραπεία, υπαρξιακή, συστημική,υποστηρικτική και άλλες μεθόδους-συγνώμη για όσες ξέχασα..) Για να εκπαιδευτεί κάποιος σε ένα θεραπευτικό μοντέλο, σημαίνει πως έχει συμπληρώσει συγκεκριμένο αριθμό ωρών σε Θεωρία, Εποπτεία, Κλινική Ασκηση και Προσωπική Θεραπεία. Ετσι είναι ολοκληρωμένος θεραπευτής. Και μπορεί να αναλάβει κλινικά περιστατικά.

Δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει αυτή τη βασική "λεπτομέρεια" και καμιά φορά πέφτει σε ειδικούς που δεν έχουν θεραπευτική εμπειρία. Η αλήθεια είναι βέβαια πως οι περισσότεροι ειδικοί στρέφονται στην ψυχοθεραπεία και εκπαιδεύονται, αν έχουν επαγγελματική συνείδηση. Θα έλεγα πως οι ψυχίατροι, κυρίως οι παλιότεροι, αντιστέκονταν περισσότερο στις επαγγελματικές εκπαιδεύσεις (οι οποίες εννοείται πως δε γίνονται τα πανεπιστήμια αλλά σε Εκπαιδευτικά Ινστιτούτα) . Και έκαναν μόνο φαρμακοθεραπείες. Ευτυχώς οι νεότεροι πλέον αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα της εκπαίδευσης...

Κλείνοντας, για να μη σας κουράζω, ο ψυχοθεραπευτής, είτε ψυχίατρος, είτε ψυχολόγος, μπορεί να αναλάβει ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ περιστατικό, από τα πιο ελαφριά μέχρι τις πιό βαριές διαταραχές. Στην περίπτωση που ένας θεραπευόμενος παρουσιάζει μια βαριά διαταραχή που χρειάζεται και φαρμακευτική αγωγή, ο ψυχοθεραπευτής του, αν είναι ψυχολόγος, θα συνεργαστεί με ψυχίατρο για τα φάρμακα. Αν ο ψυχοθεραπευτής είναι ψυχίατρος, τότε αναλαμβάνει όλη τη αγωγή.

Τα λέω αυτά γιατί υπάρχει πάντα ο μύθος ότι οι ψυχολόγοι δεν αναλαμβάνουν βαριά περιστατικά. Μπορούν αλλά σε συνεργασία με ψυχίατρο, εφόσον χρειάζεται χάπι... Τώρα το πώς ο καθένας θα προσεγγίσει θεραπευτικά... με τη συζήτηση, λήψη ιστορικού κλπ.... αυτό είναι μεγάααααλη κουβέντα και κύρίως, θέμα και προσωπικού στυλ..

Σας μπέρδεψα? Ελπίζω όχι....

Λοιπον ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΝΟΥΜΕ!!! ( οχι οχι.. πλάκα κανω... .....)

αυτά.. χαιρετώ την διαδικτυακή ομήγυρη!!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Psychologist]

Καλησπέρα σε όλους από την Γηραιά Αλβιόνα ,

Δεν είχα την ευκαιρία να διαβάσω αναλυτικά όλο το thread ,αν και οφείλω να ομολογήσω θίγονται πολύ ενδιαφέροντα θέματα.Σε γενικές γραμμές να πω ότι δεν θα επιχειρήσω την ανταγωνιστική λογική μεταξύ Ψυχολογίας και Ψυχιατρικής.Όπως τόνισε ένας συνάδελφος σε αυτό το thread (πριν 5 χρονια!)η Ψυχολογία έχει ένα ευρύ πεδίο εφαρμογής.Η οποια σύγκλιση γίνεται συνήθως μεταξύ Κλινικής Ψυχολογίας και Ψυχιατρικής.Έτσι η δουλειά ενός Εργασιακού Ψυχολόγου,όπως πχ ο υπογραφων,είναι αρκετά διαφορετική από αυτή ενός Ψυχιατρου κοκ.

Σε κάθε περίπτωση η πεπατημένη διεθνώς είναι αυτή που θέλει την αγαστή συνεργασία μεταξύ Ψυχολόγων και Ψυχιάτρων και σε καμια περίπτωση η ανταγωνιστική λογική δεν έχει κερδίσει έδαφος σε καμια από τις δυο επιστήμες.Σήμερα τόσο οι Ψυχολόγοι όσο και οι Ψυχίατροι στους τομείς σύγκλισης έχουν διεθνώς αγαστή συνεργασία.

Πάντως να αναφέρω πως πιλοτικά εδώ στην Βρετανία μερικοί Κλινικοί Ψυχολόγοι άρχισαν ( η θα αρχίσουν ) από τις αρχές του προηγουμενου έτους να συνταγογραφούν ακολουθώντας το παράδειγμα της Αμερικής.Φυσικά τόσο στην Αμερική όσο και εδώ το πρόγραμμα είναι ακόμα πιλοτικό.Ειδικά εδώ είμαστε ακόμα στα σπάργανα καθώς μόλις πέρυσι το NHS είχε την πρώτη φουρνιά Trainees Clinical Psychologists να διδάσκονται σε βάθος Φαρμακολογία κτλ

Δυστυχώς η αντίληψη μου για την Ελλάδα είναι περιορισμένη. Από ότι έχω καταλάβει όμως τα πράγματα στην Ελλάδα βρίσκονται ακόμα σε νηπιακό επίπεδο σε ότι αφορά την ανάπτυξη της Ψυχολογίας.Επίσης ,δεν είμαι σίγουρος πως στην Ελλάδα δεν αρκεί ένα απλό πτυχίο για να ασκήσει κάποιος το επάγγελμα του Ψυχολόγου.Νομίζω πως η άδεια ασκήσεως επαγγέλματος Ψυχολόγου στην Ελλάδα έχει ως μοναδικό προαπαιτούμενο τον βασικό τίτλο σπουδών Ψυχολογίας (και στρατιωτικές υποχρεώσεις εκπληρωμένες για τους άντρες) πέρα φυσικά από τους υγειονομικούς ελεγχους που γίνονται σε όλους πριν βγάλουν την άδεια.Aρα νομίζω πως τυπικά ένα πτυχίο αρκεί στην Ελλάδα...δυστυχώς!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Neraida]

Καλημέρα. Πρώτο μου ποστ εδώ..

Πολλά και ενδιαφέροντα τα θέματα. Ομολογώ πως δεν διάβασα όλες τις απαντήσεις σας, οπότε ζητώ συγνώμη αν επαναλάβω πράγματα που έχουν ήδη γραφτεί.

Θα ήθελα καταρχήν να διευκρινίσω πως υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των 2 ειδικοτήτων που αναφέρθηκαν. Ο ψυχίατρος είναι γιατρός. Εχει κάνει 6 χρόνια γενικές σπουδές ιατρικής και μετά ειδικότητα στην ψυχιατρική. Μπορεί να κάνει διάγνωση και να δώσει φαρμακευτική αγωγή. Κυρίως δηλαδή ο ψυχίατρος κάνει φαρμακοθεραπεία.
Ο ψυχολόγος έχει έναν ακαδημαϊκό τίτλο που κυρίως είναι επικεντρωμένος στη διάγνωση. Γνωρίζει τις θεωρίες της Ψυχολογίας, Ψυχοπαθολογία, Κλινική, Κοινωνική, Εξελικτική, Εργασιακή Ψυχολογία (κ. αλλες) και έχει σε πρώτη φάση γενικές γνώσεις περί της Ψυχολογίας. Αρα ειδικεύεται κ αυτός με κάποιο μεταπτυχιακό στον κλάδο που τον ενδιαφέρει.
Εφ όσον μιλάμε για παθολογία, αναφερόμαστε πιά σε Κλινικούς Ψυχολόγους. Είναι καταρχήν αρμόδιοι να κάνουν διάγνωση, μέσω των Αξιολογήσεων. (τεστ). Αυτά τα τεστ, θα χρησιμοποιηθούν από αυτούς που θα ασχοληθούν με το θεραπευτικό κομμάτι.

Αρα ο ψυχολόγος δεν δίνει φάρμακα. ΠΟΤΕ. Κάνει διάγνωση με τα τεστ. Ο ψυχίατρος κάνει διάγνωση και δίνει φάρμακα.

Ας πάμε τώρα στο θεραπευτικό κομμάτι. Αν κάποιος αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, θα θελήσει να απευθυνθεί σε ένα ειδικό Ψυχικής Υγείας. Ψυχίατρο ή Ψυχολόγο. Εκεί είναι το σημαντικό σημείο που ο περισσότερος κόσμος-δικαίως- δε γνωρίζει. Ο ειδικός που θα αναλάβει το θεραπευτικό κομμάτι ΟΦΕΙΛΕΙ να είναι Ψυχοθεραπευτής.! Δηλαδή να έχει ειδικευτεί, να έχει εκπαιδευτεί σε μια συγκεκριμένη ψυχοθεραπευτική μέθοδο.

Ψυχοθεραπευτής μπορεί να είναι ΚΑΙ ο ψυχίατρος ΚΑΙ ο ψυχολόγος. Δηλαδή να έχουν μάθει να ασκούν μια συγκεκριμένη θεραπευτική τεχνική (ψυχανάλυση, γνωσιακή, ψυχόδραμα, art-therapy, gestalt, προσωποκεντρική, ομαδική ανάλυση, οικογενειακή, μουσικοθεραπεία, υπαρξιακή, συστημική,υποστηρικτική και άλλες μεθόδους-συγνώμη για όσες ξέχασα..) Για να εκπαιδευτεί κάποιος σε ένα θεραπευτικό μοντέλο, σημαίνει πως έχει συμπληρώσει συγκεκριμένο αριθμό ωρών σε Θεωρία, Εποπτεία, Κλινική Ασκηση και Προσωπική Θεραπεία. Ετσι είναι ολοκληρωμένος θεραπευτής. Και μπορεί να αναλάβει κλινικά περιστατικά.

Δυστυχώς ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει αυτή τη βασική "λεπτομέρεια" και καμιά φορά πέφτει σε ειδικούς που δεν έχουν θεραπευτική εμπειρία. Η αλήθεια είναι βέβαια πως οι περισσότεροι ειδικοί στρέφονται στην ψυχοθεραπεία και εκπαιδεύονται, αν έχουν επαγγελματική συνείδηση. Θα έλεγα πως οι ψυχίατροι, κυρίως οι παλιότεροι, αντιστέκονταν περισσότερο στις επαγγελματικές εκπαιδεύσεις (οι οποίες εννοείται πως δε γίνονται τα πανεπιστήμια αλλά σε Εκπαιδευτικά Ινστιτούτα) . Και έκαναν μόνο φαρμακοθεραπείες. Ευτυχώς οι νεότεροι πλέον αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα της εκπαίδευσης...

Κλείνοντας, για να μη σας κουράζω, ο ψυχοθεραπευτής, είτε ψυχίατρος, είτε ψυχολόγος, μπορεί να αναλάβει ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ περιστατικό, από τα πιο ελαφριά μέχρι τις πιό βαριές διαταραχές. Στην περίπτωση που ένας θεραπευόμενος παρουσιάζει μια βαριά διαταραχή που χρειάζεται και φαρμακευτική αγωγή, ο ψυχοθεραπευτής του, αν είναι ψυχολόγος, θα συνεργαστεί με ψυχίατρο για τα φάρμακα. Αν ο ψυχοθεραπευτής είναι ψυχίατρος, τότε αναλαμβάνει όλη τη αγωγή.

Τα λέω αυτά γιατί υπάρχει πάντα ο μύθος ότι οι ψυχολόγοι δεν αναλαμβάνουν βαριά περιστατικά. Μπορούν αλλά σε συνεργασία με ψυχίατρο, εφόσον χρειάζεται χάπι... Τώρα το πώς ο καθένας θα προσεγγίσει θεραπευτικά... με τη συζήτηση, λήψη ιστορικού κλπ.... αυτό είναι μεγάααααλη κουβέντα και κύρίως, θέμα και προσωπικού στυλ..

Σας μπέρδεψα? Ελπίζω όχι....

Λοιπον ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΝΟΥΜΕ!!! ( οχι οχι.. πλάκα κανω... .....)

αυτά.. χαιρετώ την διαδικτυακή ομήγυρη!!

Παραθετω μερος μιας προηγουμενης αναρτησης μου (για να μην τα γραφω ξανα ) για να σχολιασω καποια σημεια:

.......
Επικρατει η αποψη οτι ο ψυχολογος ειναι για τα "ελαφρια" περιστατικα και ο ψυχιατρος για τα "βαρια", πραγμα που δικαιολογειται απο το οτι, ο ενας ψυχιατρος μετα απο εκπαιδευση πολλων χρονων σε νοσοκομεια με τετοιου ειδους περιστατικα ειναι ικανοτερος στο να μπορει να "δει" την εξελιξη μιας ψυχικης νοσου ελαφριας μορφης και να προλαβει τα χειροτερα.

Γενναται η απορια παντως, πως ενας ψυχολογος χωρις ιατρικη εκπαιδευση θα μπορεσει εγκαιρα πρωτα απ ολα να διαγνωσει π.χ καταθλιψη που οφειλεται σε θυροειδη ή σε κλιμακτηριο, ειτε ψυχωτικη διαταραχη που οφειλεται σε οργανικη παθηση οπως ειναι ο ερυθηματωδης λυκος ή η σκληρυνση κατα πλακας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[MaryVeg]

Ποιά από τις δύο επιστήμες θεωρείτε πιο "έμπιστη" και ποιά θα συμβουλευόσασταν αν υπήρχε λόγος?

εγώ προσωπικά θα θεωρούσα έμπειστη επιστήμη την ψυχολογία. Δεν συμφωνώ με την ψυχιατρική (έπειτα από διαλογους και διαλόγους με φίλη ψυχίατρο...) διότι στην ουσία η ψυχιατρική είναι μια μίξη ψυχολογίας και ιατρικής. Η αντιμετώπιση ενός ανθρώπου με οποιοδήποτε πρόβλημα ψυχολογικο΄τύπου (κατάθλιψη, ψύχωση, σχιζοφρένεια......) με την χορήγηση φαρμάκων αυτόματα είναι σαν να αποδίδεται η κατάσταση του σε βιολογικά - οργανικά αίτια. Κάτι στο οποίο διαφωνώ κάθετα... Θεωρώ πως κάθε πρόβλημα ψυχολογικού τύπου δεν είναι΄φύσει υπαρκτό, αλλά αποκτείται στην πορεία.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.