love_angel
Επιφανές μέλος


ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Nick Cassavetes
ΣΕΝΑΡΙΟ: Jeremy Leven, Nick Cassavetes
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ: Cameron Diaz, Abigail Breslin, Sofia Vassilieva
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 109΄


Η μικρή Αμπιγκέιλ Μπρέσλιν υποδύεται ένα 13χρονο κορίτσι που γεννήθηκε με τεχνητή γονιμοποίηση -ύστερα από απόφαση των γονιών της- ώστε να είναι συμβατή δότρια στη μεγαλύτερη αδερφή της, που πάσχει από λευχαιμία. Όταν η μικρή μαθαίνει τη φρικτή αλήθεια και την αιτία που ταλαιπωρείται μπαινοβγαίνοντας στα νοσοκομεία, στρέφεται κατά των γονιών της.
μαρεσε πολυ, αλλα μου εριξε πολυ τη δαθεση.

καλη ταινια, σου δημιουργει πολλα συναισθηματα, σου αφηνει ενα ψυχοπλακωμα στο τελος.
θα δεις μια ταινια που αντι να σε ψυχαγωγησει θα σε ριξει στα πατωματα?

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Speedy
Δραστήριο μέλος


Υ.Γ. Και φυσικά θα την δείς.. Όλα αυτά είναι βγαλμένα απο τη ζωή και τέτοιες ταινίες αποτελούν μαθήματα.. δεν υπάρχει μόνο η χαζοχαρούμενη πλευρά της ζωής...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος


θα δεις μια ταινια που αντι να σε ψυχαγωγησει θα σε ριξει στα πατωματα?![]()
Ανετα σε μια φάση της ζωής. Και ξέρεις γιατί? Γιατι μέσα απο τα συντρίμμια αναγεννιέσαι. Δεν υπαρχει, δυστυχώς, άλλος δρόμος.
Συνήθως, οι επιλογές σε ταινίες -αν δεν εισαι moviemaniac ή έχεις πάθος με την κριτική ταινιών παρακολουθώντας τες εντελώς αντικειμενικά- βαδίζουν ανάλογα με τις φάσεις τις οποίες βρίσκεσαι στη ζωή σου.
Θα την δω.. οταν έρθει η φάση μου

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
love_angel
Επιφανές μέλος



@speedy: χαιρομαι που σαρεσε το the notebook, ειναι η αγαπημενη μου ταινια!

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
mindcircus
Περιβόητο μέλος


μιλάμε έτσι δεν πονάμε έτσι ξεχνάμε[/FONT]
[/SIZE][/FONT]
[FONT=book antiqua,palatino][/FONT][FONT=book antiqua,palatino]Σκεπάζουμε τους πόνους με φαΐ
Τα όνειρα σε σύνθλιψη αργότερα η κατάθλιψη
Φρικιό του Εγώ με τσαμπουκά ναυάγιο
Πάμε γι άλλα μια ζωή πάμε γι' άλλα
Βάλτο στα πόδια- πονάει πολύ
Παράνοια- διάνοια- επιφάνεια
Επιφάνεια- επιφάνεια- επιφάνεια
Στεριά- Πιάσαμε στεριά
Δάκρυα καυτά μου δάκρυα
Ο πόνος μαλακώνει
Δάκρυα ... Καλά μου δάκρυα- Βιολογικός καθαρισμός[/FONT]
[FONT=book antiqua,palatino]
Και κάτω απ' το μηδέν το υποσυνείδητο μου
Το χώμα λασπώνει
Τους σάπιους καρπούς ανακυκλώνει
Μα το παιδάκι κλαίει,
Δεν είναι γιατί φταίει δεν έχει που να πάει
Τα νύχια του μασάει και βρέχει τα σεντόνια
Καλά να πάθει Καλά να πάθει- Καλά να πάθει
Η μάνα του φωνάζει
Του δίνει γάλα, το μαλώνει
Έτσι πια το μεγαλώνει
Μεγάλωσα σημαίνει
Να ζεις με αυτό που σ' αρρωσταίνει
Να χτίζεις κι άλλα κεραμίδια
Να βγάζεις τόνους στα σκουπίδια
Να ρίχνεις σ' άλλους τα άδικα
Να βλέπεις πρωινάδικα[/FONT]
Να αιμοδιψάς για ειδήσεις
Να λες yes να λες no
Να συνηθίσεις τα πορνό Να πολεμάς στον καναπέ
Να μη μπορείς χωρίς φραπέ[/FONT]
[FONT=book antiqua,palatino]
Να βρίσκεις οάσεις Στις ψυχώσεις των άλλων
Που έχουν για περιβάλλον
Ίδιες φάτσες με σένα
Γόνατα λυγισμένα
Όνειρα ξεχασμένα...[/FONT]
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Madrugada*
Πολύ δραστήριο μέλος




Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος



Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος



Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Noisette
Περιβόητο μέλος


θα δεις μια ταινια που αντι να σε ψυχαγωγησει θα σε ριξει στα πατωματα?![]()
Φυσικά!

Γιατί είμαστε άτομα που μας αρέσουν οι δραματικές ταινίες.

Την συγκεκριμένη δεν την εχω δει αλλα δεν μου φαίνεται και πολυ σώα (μιας και κανεις δεν την νοικιαζει). Και ουτε πολυ κλαψο^^^&*(κη που φαίνεται...

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος


Δεν μου άρεσε ιδιαίτερα. Το βιβλίο, αν και γεμάτο κλισέ, είναι πολύ καλύτερο. Στην ταινία παραποίησαν το τέλος, αφαίρεσαν κάποιον πολύ σημαντικό χαρακτήρα και εν ολίγοις του άλλαξαν τα φώτα.![]()
Το είδα και εγώ και μου άρεσε αρκετά! Έχοντας διαβάσει το βιβλίο, κάποια χρόνια πριν, δεν με εξέπληξε η ιστορία, αλλά με συγκίνησε πολύ (είχα εφοδιαστεί με ένα πακέτο χαρτομάντηλα
)! Η αλήθεια είναι οτι δεν θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες από το βιβλίο (αλήθεια ποιον πολύ σημαντικό χαρακτήρα αφαίρεσαν; ) και δεν μπορώ να κάνω την σύγκριση, αλλά γενικότερα μου άφησε μια πολύ καλή εντύπωση!
Έχω διαβάσει το βιβλίο, το οποίο ήταν εξαιρετικό αν και ΠΟΛΥ λυπητερό. Δεν έχω δει την ταινία για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Και από ότι διαβάζω πράγματι και η ταινία ήταν εξίσου λυπητερή. Δεν το βλέπω να νοικιάζω το dvd. Όταν έρθει στη NOVA θα την δω...
Καταρχας καποια απο τις 4 να μοιραστει μαζι μας το τελος της ιστοριας βασει του βιβλιου...

Κατα δευτερον ειναι πραγματικη ιστορια?
Και κατα συνεπεια ας σχολιασω κι εγω λιγο την ταινια...
Απο σκηνοθεσια τιποτα το ιδιαιτερο...το σεναριο, το θεμα τελος παντων ενδιαφερον, ανθρωποκεντρικο και συγκινητικο.
Με τις ερμηνειες εχουμε ενα θεματακι...αυτη η Ντιαζ ειναι τοσο αταλαντη οσο και ασχημη. Ναι καταλαβαινω οτι επρεπε να αποδωσει μια μητερα που, κοινως, ειχε ξεφυγει και ειχε χασει το μετρο, αλλα η γκομενα παιζει εκνευριστικα. Ειλικρινα ωρες ωρες, εαν μπορουσα, θα περνουσα το χερι μου μεσω της οθονης για να φτασει στη μουρη της για σφαλιαρες (ναι εχω βιαια ενστικτα). Μου αρεσαν δε οι ερμηνειες των κοριτσιων και πραγματικα η μικρη πριν κανει το τηλεφωνημα στην αρρωστη αδερφη της και αρχισει ο αδερφος τους να πεταει σποντες στο δικαστηριο, με ειχε πεισει.
Συγκινηθηκα τα μαλα ειναι η αληθεια σε διαφορες στιγμες, εκνευριστηκα ιδιαιτερως με τη συμπεριφορα της μητερας που μπροστα στην αρρωστια του ενος παιδιου της ειχε παραγκωνισει τα αλλα δυο, οπου μαλιστα το υγιες κοριτσι γεννηθηκε με σκοπο να γινει δωρητης οργανων.
Κι εδω αρχιζω να αναρωτιεμαι η δυστυχη...οσο και να αγαπας το παιδι σου που μαθαινεις οτι πασχει απο καρκινο, πως παιρνεις την αποφαση να κανεις ενα παιδι του σωληνα με σκοπο να κρατησει το αλλο ζωντανο?! Πως φθανεις στο σημειο να υποχρεωνεις ενα παιδι των 11 Μαιων να δωρισει το ενα του νεφρο για να χαρισει καποιους μηνες ισως ζωης παραπανω στο αρρωστο παιδι?! Πως αποφασιζεις να σωσεις το ενα, καταστρεφοντας πιθανοτατα τη μετεπειτα ζωη του αλλου?
Ποσο ηθικο ειναι τελικα? Ο σκοπος αγιαζει τα μεσα? Ειναι θεμιτο ενα ανηλικο ατομο να γινεται δωρητης οργανων?
Ειλικρινα ειχα νευριασει με τη μητερα που φαινοταν να μη λογαριαζει καμμια αναγκη κανενος αλλου παιδιου προκειμενου να σωσει το ενα που στην ουσια απλα του "αγοραζε" καποιους μηνες ή χρονια παραπανω ζωης.
Και κλεινω λεγοντας πως μπορει να με συγκινησε (πραγμα ευκολο για τα μουτρα μου), να με στενοχωρησε, αλλα ειλικρινα το τελος με λυτρωσε, με ανακουφισε...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Phoebe
Διακεκριμένο μέλος


Καταρχας καποια απο τις 4 να μοιραστει μαζι μας το τελος της ιστοριας βασει του βιβλιου...
Κατα δευτερον ειναι πραγματικη ιστορια?
Και κατα συνεπεια ας σχολιασω κι εγω λιγο την ταινια...
Στο τέλος:
Το τέλος της ταινίας, για εμένα, είναι καλύτερο και λιγότερο άδικο από ότι του βιβλίου! Δεν θυμάμαι να αναφέρει καθόλου οτι πρόκειται για αληθινή ιστορία!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Neraida
Επιφανές μέλος


Στο τέλος:Η Άννα τελικά κερδίζει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης, αλλά σκοτώνεται σε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Η Κέιτ ζει αφού πέτυχε η μεταμόσχευση με το νεφρό της νεκρής Άννας.
Το τέλος της ταινίας, για εμένα, είναι καλύτερο και λιγότερο άδικο από ότι του βιβλίου! Δεν θυμάμαι να αναφέρει καθόλου οτι πρόκειται για αληθινή ιστορία!
Θενκς!

Αλλη μια ερωτησουλα...

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
underwater
Περιβόητο μέλος


Θενκς!
Αλλη μια ερωτησουλα...
Στο βιβλιο ισχυει οτι τα περι αυτοδιαθεσης ηταν ιδεα της Κέιτ, οπως συμβαινει στην ταινια?
Ναι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.


...
Και κατα συνεπεια ας σχολιασω κι εγω λιγο την ταινια...
Απο σκηνοθεσια τιποτα το ιδιαιτερο...το σεναριο, το θεμα τελος παντων ενδιαφερον, ανθρωποκεντρικο και συγκινητικο.
Με τις ερμηνειες εχουμε ενα θεματακι...αυτη η Ντιαζ ειναι τοσο αταλαντη οσο και ασχημη. Ναι καταλαβαινω οτι επρεπε να αποδωσει μια μητερα που, κοινως, ειχε ξεφυγει και ειχε χασει το μετρο, αλλα η γκομενα παιζει εκνευριστικα. Ειλικρινα ωρες ωρες, εαν μπορουσα, θα περνουσα το χερι μου μεσω της οθονης για να φτασει στη μουρη της για σφαλιαρες (ναι εχω βιαια ενστικτα). Μου αρεσαν δε οι ερμηνειες των κοριτσιων και πραγματικα η μικρη πριν κανει το τηλεφωνημα στην αρρωστη αδερφη της και αρχισει ο αδερφος τους να πεταει σποντες στο δικαστηριο, με ειχε πεισει.
Συγκινηθηκα τα μαλα ειναι η αληθεια σε διαφορες στιγμες, εκνευριστηκα ιδιαιτερως με τη συμπεριφορα της μητερας που μπροστα στην αρρωστια του ενος παιδιου της ειχε παραγκωνισει τα αλλα δυο, οπου μαλιστα το υγιες κοριτσι γεννηθηκε με σκοπο να γινει δωρητης οργανων.
Κι εδω αρχιζω να αναρωτιεμαι η δυστυχη...οσο και να αγαπας το παιδι σου που μαθαινεις οτι πασχει απο καρκινο, πως παιρνεις την αποφαση να κανεις ενα παιδι του σωληνα με σκοπο να κρατησει το αλλο ζωντανο?! Πως φθανεις στο σημειο να υποχρεωνεις ενα παιδι των 11 Μαιων να δωρισει το ενα του νεφρο για να χαρισει καποιους μηνες ισως ζωης παραπανω στο αρρωστο παιδι?! Πως αποφασιζεις να σωσεις το ενα, καταστρεφοντας πιθανοτατα τη μετεπειτα ζωη του αλλου?
Ποσο ηθικο ειναι τελικα? Ο σκοπος αγιαζει τα μεσα? Ειναι θεμιτο ενα ανηλικο ατομο να γινεται δωρητης οργανων?
Ειλικρινα ειχα νευριασει με τη μητερα που φαινοταν να μη λογαριαζει καμμια αναγκη κανενος αλλου παιδιου προκειμενου να σωσει το ενα που στην ουσια απλα του "αγοραζε" καποιους μηνες ή χρονια παραπανω ζωης.
Και κλεινω λεγοντας πως μπορει να με συγκινησε (πραγμα ευκολο για τα μουτρα μου), να με στενοχωρησε, αλλα ειλικρινα το τελος με λυτρωσε, με ανακουφισε...
Δε συμφωνώ για τη σκηνοθεσία, αλλά έχω και μία αδυναμία στον Κασσαβέτη.
Όσο για τα άλλα, συμφωνώ. Αλλά νομίζω ήταν ο στόχος της ταινίας, να δείξει το παράλογο, που στην τελική είναι και καθημερινό. Το να εγκλωβιστείς σε μία εμμονή είναι πιο "ανθρώπινο" από το να έχεις συναίσθηση της ηθικής των πράξεών σου μόνιμα, όπως δείχνουν συχνά οι ταινίες... Και γι'αυτό ήταν -λέω εγώ τώρα- επίτηδες τόσο εκνευριστική η μητέρα.
Ουφ, κλάμα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.


Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
prinCess.
Επιφανές μέλος


Πριν 5-10 λεπτά τελείωσε, και το μόνο που έχω να πω είναι ότι με έπιασε πονοκέφαλος από το τόσο κλάμα.
Πρώτη φορά κλαίω τόσο μα τόσο μα τόσο πολύ με ταινία. Ήταν τόσο στενάχωρο όλο το κλίμα, τζίζουζζζ.
Δε ξέρω, πάντως, το τέλος του βιβλίου δε θα ήθελα να το δω και στη ταινία. Ήταν που ήταν όλο λυπηρό, αν συνέβαινε και αυτό άστα να πάνε.

Τώρα με έπιασε ένα ψυχοπλάκωμα, ελπίζω να με πάρει ο ύπνος.

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Imadlak
Τιμώμενο Μέλος



Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
wolfe4ever
Διάσημο μέλος



Υπέροχες - κατα τη γνώμη μου- ερμηνείες.
Το βιβλίο δε το έχω διαβάσει.

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 13 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Χρήστες Βρείτε παρόμοια
-
Φορτώνει...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.