Φοιτητική ζωή: με τους γονείς ή ανεξάρτητα;

[JosefK]

Στο στρατό τα έκανα όλα με χλωρίνη με άρωμα λεμόνι, ακόμα και το τραπέζι το καθαρίζαμε με τη σφουγγαρίστρα... Τα άλλα καθαριστικά δεν δίνουν αυτό το άρωμα καθαριότητας και παιδεύεσαι στο τρίψιμο.

Ελπίζω να αναφέρεσαι σε τραπέζια στελεχών και όχι στα δικά σας, εκεί που τρώγατε!

Σκέψου μόνο που αλλού μπορεί να είχε χρησιμοποιηθεί η ίδια σφουγγαρίστρα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[fockos]

Ελπίζω να αναφέρεσαι σε τραπέζια στελεχών και όχι στα δικά σας, εκεί που τρώγατε!

Της θαλαμοφυλακής το τραπεζάκι εννοούσα τη τραπεζαρία την καθάριζαν άλλοι... εγώ στο ιατρείο άραζα.... και έτρωγα από έξω.

Σκέψου μόνο που αλλού μπορεί να είχε χρησιμοποιηθεί η ίδια σφουγγαρίστρα!

Για τις τουαλέτες είχαμε ξεχωριστή σφουγγαρίστρα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[JosefK]

Για τις τουαλέτες είχαμε ξεχωριστή σφουγγαρίστρα.

Καλά, μην είσαι και τόσο σίγουρος!

Είδαν πολλά τα μάτια μου εκεί μέσα!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Fatal Secretary]

Ενταξει πιστευω οτι οι απαντησεις μεχρι στιγμης εχουν καλυψει την αρχικη ερωτηση...
Οσο για τη δικη μου ιστορια,ειμαι απο Σερρες και περασα Θεσσαλονικη.Και δε θα το ανταλλαζα με τιποτα.
Σαν πρωτοετης εμεινα μονη μου ενα χρονο και βιωσα ολη τη χαρα και την κουραση που περιλαμβανει η διαδικασια του να ετοιμασεις το δικο σου χωρο με δικη σου ευθυνη.Δεδομενου οτι το σπιτι ηταν ιδιοκτητο δικο μας και η σχολη μου εχει 6 χρονια εδωσα μεγαλη σημασια και αγαπη στις επιλογες και στη διαμορφωση του σπιτιου,θεωρω οτι ο προσωπικος σου χωρος ειναι ενδεικτικος για τον εαυτο σου και καθοριστικος παραγοντας για τη διαθεση και τη μερα σου.Το προσεχω πολυ,δεν ειμαι απο τα παιδια που θα περιμενουν το ταπερ η τη μαμα-καθαριστρια να ερθει να βαλει μια ταξη στο χαος.Αν μπορεις να κανεις ενα παρτυ στο σπιτι πρεπει να εισαι και σε θεση να το τακτοποιησεις μετα,κανεις δεν ειναι υπευθυνος για τα απλυτα σου.
Το να μενεις μονος σου σ'αυτη τη φαση σου δινει την ευκαιρια να δεις αν μπορεις να διαχειριστεις τη ζωη σου χωρις οδηγιες οπως πολυ αναλυτικα περιεγραψαν κι αλλοι πιο πανω,σε προετοιμαζει για το πως θα διαχειριστεις τα οικονομικα σου αργοτερα,πως θα φροντισεις τον εαυτο σου μεσα στη μερα,δεν ειναι λυση συνεχεια απεξω η ετοιμο φαγητο...ειναι καλο ενα προγραμμα(χωρια που εμαθα επιτελους να μαγειρευω.δε λεω να γινω και τοπ σεφ,αλλα τουλαχιστον να μπορω να κανω κ ενα τραπεζι στους φιλους η να εχω μια ποικιλια στο φαγητο!).Δε λεω,καλα θα ηταν και με γονεις,οι δικοι μου μπορει να ειναι αυστηροι αλλα εχουν μαθει να με εμπιστευονται,χωρις αυτο να σημαινει οτι ημουν παντα φρονιμο παιδι,και τις τρελες μου τις εκανα,και τα ξενυχτια μου επισης (και ακομα δεν εχουμε αρχισει!).Απλως ενταξει,το να μενεις με γονεις σου στερει πολλα πραγματα οπως και να το κανουμε,οσον αφορα τη συνειδησιακη σου αυτοδιαχειριση κυριως και την κινηση σου στο χωρο(οταν λειτουργεις και σκεφτεσαι για ολα μονος σου,το μυαλο αναπτυσσεται διαφορετικα και ακολουθει διαφορετικους δρομους).Οσο για τη φοιτητικη τρελα το θεμα ειναι να μην τα κανεις για να τα κανεις η για να εχεις,αλλα να τα απολαμβανεις επειδη ειναι αυθορμητα,η εμπνευση της στιγμης που λενε.Ελεος πια μολις μετακομιζουν ολοι σε αλλη πολη δε τους βλεπει μια νυχτα το σπιτι τους τι στο καλο τοσο στερημενα σας ειχαν?Κι εμεις κλειστηκαμε τρια χρονια για πανελληνιες αλλα δεν καναμε κ ετσι.
Τωρα μενω με την αδερφη μου που περασε κι αυτη εδω,προσωπικα πιστευω οτι ο αδερφος ειναι ο καλυτερος συγκατοικος μια και σε ξερει απο την καλη κι απ'την αναποδη και τουλαχιστον στη δικη μου περιπτωση,παρ'ολο που ειμαστε χαρακτηρες διαμετρικα αντιθετοι δεν εχουμε κανενα προβλημα στην συγκατοικηση και συννενοηση.Χωριζουμε τις δουλειες αναλογα με το προγραμμα και τα δυνατα σημεια της καθεμιας.

Γενικα θα συμφωνησω μ'αυτο που ειπε καποιος παραπανω,αν εχεις την διαθεση και τη νοοτροπια θα περασεις καλα σε ο,τι συνθηκες κι αν πεσεις χωρις να γινεσαι βαρος στους γονεις η σ'οποιονδηποτε αλλον και θα ωριμασεις με το δικο σου τροπο.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 515609]

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι μερικοι φοβουνται την επαρχια και γενικα φοβουνται να φυγουν απο το σπιτι

Εγω περιμενω πως και πως.Δεν εχω ζησει ποτε μονος αλλα δεν με τρομαζει καθολου.Ισα ισα.

Τι καλυτερο απο κατι διαφορετικο,προτογνωρο και σιγουρα μια νεα αρχη???

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[grotesque_mask]

εγώ είχα περιορισμένες επιλογές...ήθελα Αγγλική φιλολογία και έχει δυο σχολές-Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
προτιμούσα και την σχολή της Θεσσαλονίκης από άποψη προγράμματος σπουδών, οπότε...
και οικονομικά πιέζονται οι γονείς, οπότε...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι μερικοι φοβουνται την επαρχια και γενικα φοβουνται να φυγουν απο το σπιτι

Εγω περιμενω πως και πως.Δεν εχω ζησει ποτε μονος αλλα δεν με τρομαζει καθολου.Ισα ισα.

Τι καλυτερο απο κατι διαφορετικο,προτογνωρο και σιγουρα μια νεα αρχη???

1). οι γονείς μπορεί να μην έχουν λεφτά για πέταμα (γιατί αν υπάρχει αξιόλογο Πανεπιστήμιο στην πόλη σου και θες να περάσει σε άλλη πόλη, κάπου υπάρχει μια δόση τρέλας )
2). υπάρχουν κλάδοι της επιστήμης που δεν προσφέρονται σε όλα τα Πανεπιστήμια

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[IL PENSIERO]

Ανεξάρτητα φυσικά. Απλά εγώ που ήμουν Αμερική μου έλειπαν οι γονείς μου, μιας και δεν μπορούσα να έρχομαι συνέχεια...αλλά γίνεσαι πιο υπεύθυνος και πιο αυτόνομος....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 14 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Mάιρα]

Ολοι μας λίγο ή πολύ έχουμε συνδέσει την φοιτητική ζωή με την ανεξαρτησία και φυσικά μακριά από τους γονείς μας. Σε καιρούς κρίσης είναι αρκετά δύσκολο να ζεις μακριά από την οικογένεια, θα χρειάζεται να κάνεις και τα έξοδα σου. Τι; Μόνο μέσα θα είσαι; Δεν θα βγαίνεις και σε καμιά βόλτα, για ποτό; Γενικότερα χρειάζεσαι χρήματα τα οποία οι γονείς στα παρέχουν αλλά για πόσο; Δεν θα πρέπει να βρεις και συ μια δουλειά; Αλλά από την στιγμή που θα θες να ζεις σαν να μην υπάρχει αύριο προτιμότερο θα είναι να ζεις με τους γονείς σου και συνεπώς με περισσότερη ελευθερία, όπως ζούσες και πριν περάσεις στο πανεπιστήμιο. Το μόνο που θα έχει αλλάξει θα είναι πως δεν θα είσαι τόσο περιορισμένος όπως πριν και θα μπορείς να επιλέγεις εσύ τι θα κάνεις και πότε. Δεν θα έχεις να πληρώνεις ούτε φως, ούτε νερό, ούτε τίποτα. Αν μένεις σε επαρχία ή σε νησί αυτό είναι άλλο θέμα, αφού δεν μπορείς να κάνεις και αλλιώς αν έχεις περάσει κάπου, αναγκαστικά θα πας και θα προσπαθείς να κουμαντάρεις τα λεφτά έτσι ώστε να καταφέρεις να περάσεις μέχρι το τέλος του μήνα που τότε θα σε ενισχύσουν οι δικοί σου.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[meetmeinmontauk]

Ολοι μας λίγο ή πολύ έχουμε συνδέσει την φοιτητική ζωή με την ανεξαρτησία και φυσικά μακριά από τους γονείς μας. Σε καιρούς κρίσης είναι αρκετά δύσκολο να ζεις μακριά από την οικογένεια, θα χρειάζεται να κάνεις και τα έξοδα σου. Τι; Μόνο μέσα θα είσαι; Δεν θα βγαίνεις και σε καμιά βόλτα, για ποτό; Γενικότερα χρειάζεσαι χρήματα τα οποία οι γονείς στα παρέχουν αλλά για πόσο; Δεν θα πρέπει να βρεις και συ μια δουλειά; Αλλά από την στιγμή που θα θες να ζεις σαν να μην υπάρχει αύριο προτιμότερο θα είναι να ζεις με τους γονείς σου και συνεπώςμε περισσότερη ελευθερία, όπως ζούσες και πριν περάσεις στο πανεπιστήμιο. Το μόνο που θα έχει αλλάξει θα είναι πως δεν θα είσαι τόσο περιορισμένος όπως πριν και θα μπορείς να επιλέγεις εσύ τι θα κάνεις και πότε. Δεν θα έχεις να πληρώνεις ούτε φως, ούτε νερό, ούτε τίποτα. Αν μένεις σε επαρχία ή σε νησί αυτό είναι άλλο θέμα, αφού δεν μπορείς να κάνεις και αλλιώς αν έχεις περάσει κάπου, αναγκαστικά θα πας και θα προσπαθείς να κουμαντάρεις τα λεφτά έτσι ώστε να καταφέρεις να περάσεις μέχρι το τέλος του μήνα που τότε θα σε ενισχύσουν οι δικοί σου.

1) όταν θες να περάσεις καλά, δεν χρειάζεται να ξοδεύεις πολλά λεφτά, πίστεψέ με (εξαρτάται βέβαια κι από το τι ορίζεις εσύ ως διασκέδαση)
2) όχι, όσο ζεις με τους γονείς σου, πάντα θα υπάρχει πίεση, ακριβώς γιατί είναι γονείς σου. οκ δεν θα έχεις τα έξοδα, καμία σχέση όμως να ζεις στο δικό σου σπίτι και ν' αναλαμβάνεις ευθύνες. η κατάσταση στο πατρικό σου θα είναι η ίδια, όπως όταν πήγαινες σχολείο, απλά τώρα θα πηγαίνεις σε κάποια σχολή.

(μιλάω γενικά, δεν απευθύνομαι προσωπικά σε σένα)

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Γιατί σε μένα κάποια πράγματα συμβαίνουν ανάποδα από τους άλλους; Οι γονείς μου τώρα εργάζονται στο εξωτερικό, άρα προφανώς ζω χωρίς αυτούς. Τελειώνοντας τη σχολή μου, θα φύγω από την Ελλάδα για μεταπτυχιακό εκεί που βρίσκονται οι γονείς μου, άρα θα μένω με τη μαμά και το μπαμπά.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[meetmeinmontauk]

δεν είναι λίγο διαφορετικό όμως το να έχεις ζήσει τα φοιτητικά σου χρόνια μόνος κι έπειτα να επιστρέφεις στους γονείς σου? το θέμα αφορά τα φοιτητικά χρόνια αυτά καθ' αυτά, το τι κάνει μετά ο καθένας είναι άλλη δουλειά... άλλοι επιστρέφουν στον τόπο τους αναγκαστικά, ούτε καν για μεταπτυχιακό

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[mindcircus]

Γιατί σε μένα κάποια πράγματα συμβαίνουν ανάποδα από τους άλλους; Οι γονείς μου τώρα εργάζονται στο εξωτερικό, άρα προφανώς ζω χωρίς αυτούς. Τελειώνοντας τη σχολή μου, θα φύγω από την Ελλάδα για μεταπτυχιακό εκεί που βρίσκονται οι γονείς μου, άρα θα μένω με τη μαμά και το μπαμπά.

Ναι οντως εισαι αναποδος!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[BLUE SEA]

Τελειώνοντας τη σχολή μου, θα φύγω από την Ελλάδα για μεταπτυχιακό.

Σούπερ!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[skidrow]

Αυτή τη στιγμή είμαι φοιτητής ανεξάρτητος στην Αθήνα, μακριά από την επαρχία και τους γονείς!

Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι από τη μία κάνεις Ο,ΤΙ γουστάρεις αλλά από την άλλη μπαίνεις απότομα σε μια διαδικασία με υποχρεώσεις (νερό, φως, τηλ κτλ). Ακόμα όμως κι εγώ νιώθω "περιορισμένος" με την έννοια ότι λόγω υπέρμετρης ανησυχίας των δικών μου, είμαι συνεχώς στο τηλέφωνο. Δεν έχω κολλήματα, ούτε έχω να κρύψω κάτι από το να πω "είμαι για καφέ" μέχρι "είμαι σπίτι με τη δικιά μου", το θέμα είναι όταν μετά από λίγο έρχεται και η μικρή σου αδερφή (γκαντεμιά?) κι έτσι αρχίζεις να ξαναζείς πάλι με τους δικούς σου κατά κάποιο τρόπο + ότι έχεις την ευθύνη κι αυτής από τους δικούς σου σε φάση "η μικρή είναι μόνη της έξω βράδυ που βγάινουν οι λύκοι, πάνε πάρτην από το σταθμό"..

Όσον αφορά στα του οίκου, όντως τα είχα όλα έτοιμα και το παραδέχομαι, φαγητό, καθαρό σπίτι, στρωμένο κρεβάτι... Πασάς στα Γιάννενα.. Μόλις όμως έπιασα σπίτι, έβαλα το κεφάλι κάτω, έμαθα πως πλένω, πως σιδερώνω, που πληρώνω ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΔΕΥΑΚ κτλ..

Μπορεί ακόμα να νιώθω μια μικρή πίεση ή έναν έλεγχο από τους δικούς μου μερικές φορές, αλλά ΣΑΝ να μένεις με τους δικούς σου δεν είναι τίποτα. Θυμάμαι το καλοκαίρι που σπίτι μου για διακοπές και κανονίσαμε μερικά παιδιά να βγούμε για reunion καφέ και πολλά παιδιά που είχαν μείνει πίσω, με τους δικούς τους, γύρισαν και είπαν "δεν μπορούν να μας φέρουν, σόρρυ". Και δεν ήταν 1,2,3 για να πεις "οκ, οι δικοί τους έχουν κάποιο θέμα", ήταν γενικά η νοοτροπία τους καθώς όοταν καταφέραμε και βγήκαμε για καφέ, εμείς οι "πρωτευουσιάνοι" πλέον τρέχαμε ακόμα και τότε να πάρουμε λεωφορείο για 10 λεπτά απόσταση για το σπίτι, ενώ εκείνοι περίμεναν τη "μαμά" να έρθει να τους πάρει.

Από τη μία μου φαίνεται κάπως, αλλά από την άλλη τους σκέφτομαι γιατί πολλοί από αυτούς έχουν εκφράσει τη δυσαρέσκεια τους και πλέον θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό όχι μόνο που μπόρεσα και ήρθα Αθήνα, αλλά και ότι έχω τα χρήματα να την περάσω, να φτιάξω το σπίτι όσο μπορώ κτλ. Το θέμα όμως είναι να μάθουν και οι γονείς ότι κάποια στιγμή τα παιδιά τους θα πρέπει να μάθουν και μόνα τους και δεν είναι 5χρονα. Ακόμα κι εγώ αν πάω τώρα, 3 χρόνια μετά που υποτίθεται ότι έχω μεγαλώσει, έχω αναλάβει υποχρεώσεις κτλ και πω στους δικούς μου "ελάτε να με πάρετε γύρω στις 4 από το τάδε κλαμπ επειδή δεν έχει συγκοινωνία εκείνη την ώρα", θα μου πουν "στις 4????".....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

Και όσοι-ες δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα τι κάνουν;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[skidrow]

Και όσοι-ες δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα τι κάνουν;

R u talking to me? :p
Σε ποιο πράγμα αναφέρεσαι??

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[nPb]

R u talking to me? :p
Σε ποιο πράγμα αναφέρεσαι??

Yes sir! Αναφέρομαι στη μη δυνατότητα της "αυτονομίας" στη διαμονή όσο σπουδάζει κάποιος-α (κυρίως από πλευράς δυνατοτήτων «φοιτητικής ζωής-κρεπάλης»).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[skidrow]

Yes sir! Αναφέρομαι στη μη δυνατότητα της "αυτονομίας" στη διαμονή όσο σπουδάζει κάποιος-α (κυρίως από πλευράς δυνατοτήτων «φοιτητικής ζωής-κρεπάλης»).

Τότε τα πράγματα είναι απίστευτα δύσκολα και τα δικά μου που ανέφερα παραπάνω φαντάζουν λιλιπούτεια.

Αυτό με τη μη δυνατότητα αυτονομίας το ξέρω και από την κοπέλα μου η οποία είναι Αθηναία και μένει αναγκαστικά με τους δικούς της διότι χρήματα δεν υπάρχουν για να φύγει μόνης της, αλλά και δουλειά να βρει, πάλι θέλει αρκετός καιρός. Τέλος πάντων, το θέμα είναι ότι όλοι αυτοί ζουν καταπιεσμένοι και πολλές φορές την βλέπω που δεν μπορεί να κάνει αυτό που θέλει εκείνη, όχι δηλαδή ότι μόλις μπήκε στο πανεπιστήμιο της μπήκε στο μυαλό "είμαι 19,20,21, κάνω ό,τι γουστάρω, όποτε γουστάρω" απλώς θέλει κι εκείνη να μπορούμε να πηγαίνουμε σπίτι της και να καθόμαστε ή αγκαλιά ή για μια ταινία με την ησυχία μας. Όσες φορές έχω πάει, πάντα θα εκνευριστεί γιατί οι δικοί της είτε θα κάνουν φασαρία, είτε κάτι θα γίνει και θα μας το χαλάσει, το οτιδήποτε.

Το ίδιο και όσα παιδιά ξέρω από το σχολείο τα οποία μπορεί να βλέπω συνέχεια στο fb ότι είναι από'δω και από'κει αλλά μετά στη συνομιλία ή από κοντά μας λένε "ναι, εντάξει, μας αφήνουν να πηγαίνουμε από'δω και από'κει, αλλά αργά ή γρήγορά πάλι θα ρθει η ώρα που θα μας πουν να κάτσουμε σπίτι, να μην χαλάμε τόσα λεφτά κτλ". Εγώ προσωπικά, δεν θα το άντεχα αυτό. Ναι, οκ, τα λεφτά είναι λίγα, είναι σημαντικά, πρέπει να μας βγάλουν μέχρι το τέλος του μήνα, αλλά άλλο το ένα άλλο το άλλο. Εγώ μπορεί να κάτσω μέχρι τις 5 το πρωί στα βραχάκια με μπύρα από το περίπτερο χαλώντας 1 ευρώ. Οπότε, αργά ή γρήγορα καταλαβάινεις ότι το θέμα δεν είναι τα χρήματα, αλλά το ότι οι δικοί σου θα σε βλέπουν πάντα ως 5 χρονο. και αν κρίνω από τον ξαδέρφο μου που είναι μεταπτυχιακός σε άλλη πόλη και συμβαίνει ακριβώς το ίδιο, σκούρα τα πράγματα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Dias]

Πέρασα, περνάω και θα περάσω από όλα τα στάδια της συγκατοίκησης ή μη.
1ο στάδιο: Μέχρι που τελείωσα το λύκειο έμενα στο ίδιο σπίτι με τους γονείς μου. Να σημειώσω όμως ότι οι γονείς μου, ακόμα και από την πολύ μικρή μου ηλικία, δεν ήταν σε καμία περίπτωση καταπιεστικοί.
2ο στάδιο: Μπαίνοντας στο πανεπιστήμιο, μια παλιά αποθήκη στην αυλή των γονιών μου, διαμορφώθηκε σε αυτόνομο στούντιο 30m² και έγινε το δικό μου σπιτάκι με ανεξάρτητη είσοδο. Αυτή η ημιανεξάρτητη κατάσταση είχε πολλά πλεονεκτήματα. Απόλυτη ασυδοσία του ποιος μπαίνει ή βγαίνει οποιαδήποτε ώρα, υπήρχαν και φορές που έκανα 3 μέρες να συναντήσω τους δικούς μου, αλλά το φαγητό, την καθαριότητα και τα ρούχα τα φρόντιζε η μητέρα μου.
3ο στάδιο: Οι γονείς μου έφυγαν και εργάζονται στο εξωτερικό. Έτσι η κατάσταση έγινε εντελώς ανεξάρτητη. Εδώ το βασικό μειονέκτημα είναι ότι μαγείρεμα, πλύσιμο και λοιπά οικιακά τα κάνουμε μόνοι μας.
4ο στάδιο: Τελειώνοντας τη σχολή, θα φύγω για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό εκεί που βρίσκονται οι γονείς μου, οπότε θα επιστρέψω στην αρχή μένοντας στο ίδιο σπίτι μαζί τους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.