Το αδίστακτο κατεστημένο της ιατρικής και της φαρμακοβιομηχανίας

[Isiliel]

Βεβαίως Ανδρέα, συμφωνώ μαζί σου! Θα έπρεπε να έχουμε τέτοιες μελέτες! Γιατί λοιπόν δεν έχουμε; Σε ποιούς πρέπει να αναζητήσουμε την ευθύνη;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Μα που να βρεθούν όταν όλη η ιατρική κοινότητα με το που ακούει "εναλλακτική ιατρική" ή "ολιστική ιατρική" βγάζει το δίκανο;

Πάντως χτες γνώρισα μια γυναίκα 41 ετών με καρκίνο στο στήθος που αποφάσισε πως δεν θέλει να ασχοληθεί καθόλου με την κλασσική ιατρική. Διαλογίζεται, σταμάτησε την δουλειά της που την άγχωνε πολύ και επικεντρώθηκε στο να μεγαλώσει τις δίδυμες κόρες της που υιοθέτησε πριν μερικά χρόνια (δεν έμαθα γιατί δεν κάνανε παιδιά με τον άντρα της, πάντως έμαθα πως είχε περάσει χοντρό στρες προσπαθώντας να τεκνοποιήσει και το αναφέρω διότι θεωρώ πως κι αυτό συντέλεσε στο να εμφανίσει τελικά καρκινό) και προσέχει πολύ και την διατροφή της. Φαινόταν πάρα πολύ ήρεμη και αισιόδοξη και ο άντρας της ήταν επίσης στην ίδια ψυχολογική κατάσταση. Μιλούσε για τον καρκίνο σαν να είχε ήδη φύγει από το σώμα της κι έλεγε πως "δεν θέλω κάτι τόσο κακό μέσα μου, είναι ευλογία που μου συνέβη αυτό γιατί επιτέλους ξύπνησα κι αποφάσισα να ακούσω το σώμα μου που καιρό μου έδινε σημάδια αλλά τα αγνοούσα.."

Ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστη

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Με όσα γνωστά έχουμε προσπαθήσει ως τώρα (χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες κλπ, κλπ), έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, όχι επιθυμητό βέβαια, αλλά έχουν γίνει κάποια βήματα.
Για να γίνουν τέτοιου είδους μελέτες, θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή, απορρίπτοντας τα όσα έχουμε κατορθώσει ως τώρα.
Ποιος θα πάρει τέτοια ευθύνη;
Βέβαια, στην επιστήμη, ποτέ δεν πρέπει να έχουμε παρωπίδες, αντίθετα θα πρέπει να είμαστε πάντα ανοιχτοί σε όλα τα ενδεχόμενα.

Σχετικά με όσα αναφέρονται στα παραπάνω άρθρο περι κονδυλίων και οικονομικών συμφερόντων και χρηματοδοτήσεων, δεν θα διαφωνήσω.
Για να γίνει όμως μια τέτοια μελέτη - έρευνα, θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί, πράγμα που σημαίνει οτι ακόμα κι αν αυτή βασίζεται σε εναλλακτικούς τρόπους, πάλι το ίδιο θα γίνει.
Το πολύ πολύ να αλλάξουν οι χρηματοδότες.
Ποιος λοιπόν μπορεί να εγγυηθεί οτι όλο αυτό το κόλπο με τις εναλλακτικές θεραπείες δεν είναι τίποτα παραπάνω, από έναν τρόπο ώστε κάποιοι να πάρουν ένα μικρό κομμάτι απο την τεράστια πίτα που υπάρχει στο τραπέζι;
Δεν υιοθετώ αυτήν την άποψη, έναν προβληματισμό όμως τον έχω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Κανείς δεν νομίζω πως λέει πως πρέπει για να αποδειχτεί η αποτελεσματικότητα των εναλλακτικών θεραπειών, πρώτα να απορριφθούν όσα πορίσματα θεωρούν πως οι χημειοθεραπείες και οι "συμβατικές" θεραπείες είναι άχρηστες. Το ότι κατά πιθανότητα βέβαια αυτό θα καταλήξει να γίνει, είναι νομίζω ο λόγος που δεν υπάρχουν μελέτες ή χρηματοδότες για τις εναλλακτικές θεραπείες (εδώ δεν υπάρχει καν νομικό πλαίσιο απ' όσο ξέρω).

Είναι πιθανό να συμβαίνει κι αυτό που λες Πειρατή πάντως και απλά κάποιοι να θέλουν μερίδιο της τεράστιας πίτας. Προσωπικά όμως δεν με ενοχλεί αυτό, τη στιγμή που κάθε τέτοια θεραπεία δίνει πολύ καλύτερη ποιότητα ζωής στον ασθενή και βασικά δεν εμπλέκονται φαρμακευτικές και φοβερά συμφέροντα από νοσοκομεία/ιατρούς κλπ όπως συμβαίνει με τις θεραπείες που προτείνει η κλασσική ιατρική. Ας πλουτίσουν δέκα άνθρωποι, δεν με νοιάζει. Μου αρκεί να υπάρχει ένα σχετικό αποτέλεσμα κι ακόμα περισσότερο με ενδιαφέρει να διατηρείται η αξιοπρέπεια των ασθενών ακέραιη!

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Πάνω σ'αυτό που λες Καγίρα, διάβαζα σε μια συνέντευξη, δε θυμάμαι που και ποιός που έλεγε ότι από ένα σημείο και μετά, ο γιατρός μπαίνει στο δωμάτιο και δε ρωτάει τι κάνει ο ασθενής, αλλά πως πάει ο όγκος, θέλωντας να δόσει έμφαση προφανώς στην εμμονή της συμβατικής ιατρικής να επικετρώνεται στο πάσχων όργανο αντί να ασχολείται με τον άνθρωπο σαν ολότητα...

Προσωπικά δεν θα ήθελα με κανένα τρόπο να ακυρώσω τη βοήθεια της συμβατικής ιατρικής προς τον άρρωστο, όμως εντυπωσιάζομαι από το γεγονός ότι οι συμβατικές θεραπείες δεν συνδυάζονται και δεν ενισχύονται με εναλλακτικές τακτικές όπως η δίαιτα π.χ.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Προσωπικά όμως δεν με ενοχλεί αυτό, τη στιγμή που κάθε τέτοια θεραπεία δίνει πολύ καλύτερη ποιότητα ζωής στον ασθενή και βασικά δεν εμπλέκονται φαρμακευτικές και φοβερά συμφέροντα από νοσοκομεία/ιατρούς κλπ όπως συμβαίνει με τις θεραπείες που προτείνει η κλασσική ιατρική. Ας πλουτίσουν δέκα άνθρωποι, δεν με νοιάζει. Μου αρκεί να υπάρχει ένα σχετικό αποτέλεσμα κι ακόμα περισσότερο με ενδιαφέρει να διατηρείται η αξιοπρέπεια των ασθενών ακέραιη!

Μα ακόμα και καμία θεραπεία να μην κάνει ο ασθενής, θα έχει καλύτερη ποιότητα ζωής από τις χημειοθεραπείες.
Το ζητούμενο είναι όμως η παράταση της ζωής και ταυτόχρονα η εξασφάλιση ποιότητας ζωής.
Είναι η λύση όμως, το δεν κάνω τίποτα; Ας μην παρασυρόμαστε από μεμονωμένα περιστατικά, δεν μπορούν να μας δώσουν καμία χρηστική αξία.
Το αποτέλεσμα, όμως που θέτεις ως ζητούμενο, επίσημα δεν υπάρχει πουθενά.
Οσο κι αν θέλω να σταθώ θετικός απέναντι στο θέμα, πιστεύει κανείς οτι θα μπορούσα να εφαρμόσω παρόμοια μέθοδο σε ασθενείς μου; Θα πήγαινα φυλακή την ίδια μέρα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Μα ακόμα και καμία θεραπεία να μην κάνει ο ασθενής, θα έχει καλύτερη ποιότητα ζωής από τις χημειοθεραπείες.
Το ζητούμενο είναι όμως η παράταση της ζωής και ταυτόχρονα η εξασφάλιση ποιότητας ζωής.
Είναι η λύση όμως, το δεν κάνω τίποτα; Ας μην παρασυρόμαστε από μεμονωμένα περιστατικά, δεν μπορούν να μας δώσουν καμία χρηστική αξία.
Το αποτέλεσμα, όμως που θέτεις ως ζητούμενο, επίσημα δεν υπάρχει πουθενά.
Οσο κι αν θέλω να σταθώ θετικός απέναντι στο θέμα, πιστεύει κανείς οτι θα μπορούσα να εφαρμόσω παρόμοια μέθοδο σε ασθενείς μου; Θα πήγαινα φυλακή την ίδια μέρα.

Το πρώτο που έκανα bold, το διαβάζω όλο και πιο συχνά σε βιβλία και άρθρα που πέφτουν στα χέρια μου Όσο για το δεύτερο που αναφέρεις, μήπως οι κινήσεις πρέπει να γίνουν εκ των έσω; Δε ξέρω πια, τι να πω; Η ίδια η εξέλιξη της επιστήμης επιβάλλει σε όλους τους τομείς αμφισβήτηση και συνεχή προβληματισμό. Έτσι δεν είναι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Εσύ όχι, γιατί είσαι ιατρός. Αλλά το ότι οι χημειοθεραπείες βασικά σκοτώνουν, κανείς δεν το λέει. Και αυτό κατακρίνω - πως κανείς δεν ενημερώνει καν τους ασθενείς πως λειτουργούν, πρέπει ο ίδιος ο ασθενής να ψαχτεί μόνος του για να μάθει.
Όσο για τις εναλλακτικές θεραπείες, ε, δεν θεωρώ πως σου κάνει σε καμία περίπτωση κακό, να βελτιώσεις διατροφή, να ηρεμήσεις, να διαλογίζεσαι πιθανά και να ασκείσαι λίγο. Κι αν δεν το νικήσεις, τουλάχιστον θα έχεις βελτιώσει συνολικά τη ζωή σου και θα έχεις περάσει ήρεμες τελευταίες ημέρες

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Το πρώτο που έκανα bold, το διαβάζω όλο και πιο συχνά σε βιβλία και άρθρα που πέφτουν στα χέρια μου Όσο για το δεύτερο που αναφέρεις, μήπως οι κινήσεις πρέπει να γίνουν εκ των έσω; Δε ξέρω πια, τι να πω; Η ίδια η εξέλιξη της επιστήμης επιβάλλει σε όλους τους τομείς αμφισβήτηση και συνεχή προβληματισμό. Έτσι δεν είναι;

Θα ρίσκαρες τη δουλειά σου, την καριέρα σου, τη ζωή σου, για μια νέα πρακτική, με αμφίβολα αποτελέσματα, που έτσι κι αλλιώς δεν θα προλάβεις να την εφαρμόσεις;

Εσύ όχι, γιατί είσαι ιατρός. Αλλά το ότι οι χημειοθεραπείες βασικά σκοτώνουν, κανείς δεν το λέει. Και αυτό κατακρίνω - πως κανείς δεν ενημερώνει καν τους ασθενείς πως λειτουργούν, πρέπει ο ίδιος ο ασθενής να ψαχτεί μόνος του για να μάθει.
Όσο για τις εναλλακτικές θεραπείες, ε, δεν θεωρώ πως σου κάνει σε καμία περίπτωση κακό, να βελτιώσεις διατροφή, να ηρεμήσεις, να διαλογίζεσαι πιθανά και να ασκείσαι λίγο. Κι αν δεν το νικήσεις, τουλάχιστον θα έχεις βελτιώσει συνολικά τη ζωή σου και θα έχεις περάσει ήρεμες τελευταίες ημέρες

Δεν ξέρω σε ποιους αναφέρεσαι και λες οτι κανείς δεν το λέει.
Εγώ γνωρίζω οτι είμαστε υποχρεωμένοι να ενημερώνουμε τον ασθενή για τις ειπτώσεις κάθε θεραπείας στην υγεία του.
Και αυτό κάνουμε.
Αν κάποιοι δεν το κάνουν, είναι υπόλογοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Έχεις δίκιο. Κακώς γενίκευσα έτσι. Απ' όσο ξέρω όταν κάποιος αγαπημένος έπρεπε να κάνει χημειοθεραπεία, δεν τον ενημέρωσαν όσο θα έπρεπε για τις αρνητικές συνέπειες της, παρά έκαναν μια απλή σύντομη αναφορά σε αυτές, παρουσιάζοντας τες στην ουσία σαν απλή "παράπλευρη απώλεια".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Isiliel]

Θα ρίσκαρες τη δουλειά σου, την καριέρα σου, τη ζωή σου, για μια νέα πρακτική, με αμφίβολα αποτελέσματα, που έτσι κι αλλιώς δεν θα προλάβεις να την εφαρμόσεις;

Όταν λέω "εκ των έσω", εννοώ ολόκληρη την ιατρική κοινότητα, όχι μεμονωμένα κάποιο γιατρό.
Δηλαδή τι μου λες; Ότι τα χέρια σου είναι δεμένα; ΟΚ το ξέρω και το σέβομαι.
Το ερώτημα είναι, θα έκανε κάποιος ιατρός χημειοθεραπεία στο παιδί του ή σε συγγενικό του πρόσωπο;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[bisbirikos]

Πάντως χτες γνώρισα μια γυναίκα 41 ετών με καρκίνο στο στήθος που αποφάσισε πως δεν θέλει να ασχοληθεί καθόλου με την κλασσική ιατρική. Διαλογίζεται, σταμάτησε την δουλειά της που την άγχωνε πολύ και επικεντρώθηκε στο να μεγαλώσει τις δίδυμες κόρες της που υιοθέτησε πριν μερικά χρόνια (δεν έμαθα γιατί δεν κάνανε παιδιά με τον άντρα της, πάντως έμαθα πως είχε περάσει χοντρό στρες προσπαθώντας να τεκνοποιήσει και το αναφέρω διότι θεωρώ πως κι αυτό συντέλεσε στο να εμφανίσει τελικά καρκινό) και προσέχει πολύ και την διατροφή της. Φαινόταν πάρα πολύ ήρεμη και αισιόδοξη και ο άντρας της ήταν επίσης στην ίδια ψυχολογική κατάσταση. Μιλούσε για τον καρκίνο σαν να είχε ήδη φύγει από το σώμα της κι έλεγε πως "δεν θέλω κάτι τόσο κακό μέσα μου, είναι ευλογία που μου συνέβη αυτό γιατί επιτέλους ξύπνησα κι αποφάσισα να ακούσω το σώμα μου που καιρό μου έδινε σημάδια αλλά τα αγνοούσα.."

Ήταν πραγματικά αξιοθαύμαστη

Mπραβο της.
Και της ευχομαι ολοψυχα να κερδισει γιατι τετοια ατομα τα χρειαζεται ο κοσμος μας (μονο και μονο που υπαρχουν).
Επισης θα προτεινα καποια ανθοιαματα:
Walnut, honeysuckle, chestnut bud, crab apple.
Αν πιστεψει πχ οτι ο αγωνας χανεται κι οτι δεν προκειται να ξεφυγει rock water, beech, agrimony.
Αν εξουθενωθει απο την κατασταση Hornbeam, olive, wild rose.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Oralee]

Νομίζω ήδη παίρνει ανθοϊάματα bisbi, γιατί την άκουσα να λέει πως είναι ένα λουλούδι πια μέσα της και γνωρίζω πως η θεραπεύτρια που έχει, ξέρει από αυτά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Το ερώτημα είναι, θα έκανε κάποιος ιατρός χημειοθεραπεία στο παιδί του ή σε συγγενικό του πρόσωπο;

Σε διαβεβαιώ πως ναι.
Ευτυχώς η δυστυχώς, η απάντηση είναι ναι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Θα ήθελα να καταθέσω στη συζήτηση, ένα περιστατικό που συνέβη πρόσφατα. Καθώς εισήγαγα τη μητέρα μου στο "Αντικαρκινικό" νοσοκομείο ("Θεαγένειο") της Θεσ/νίκης, συναντήσαμε μια παλιά φίλη, η οποία είχε πάθει κι αυτή καρκίνο, συγκεκριμένα στη μήτρα. Όταν της ζήτησα να μου διηγηθεί την ιστορία της, μου είπε πως είχε μέσα σε μια χρονιά την ατυχία να βρίσκεται μπροστά και μάλιστα να είναι ο μόνος μάρτυρας, στους αιφνίδιους θανάτους και των δύο γονιών της, πρώτα του πατέρα και κατόπιν της μητέρας της. Αποτέλεσμα αυτού, αφού μάλιστα η ίδια ήταν ανύπαντρη και άτεκνη, ήταν να πέσει σε βαθιά θλίψη ("κατάθλιψη" μου το περιέγραψε, δεν γνωρίζω όμως αν αυτό αποτελεί κλινική διάγνωση) για περίπου ένα χρόνο. Μόλις λοιπόν συνήλθε από το σοκ κι άρχισε η θλίψη να την εγκαταλείπει, εμφανίστηκε ο καρκίνος.
Τα παραπάνω συνάδουν θαυμάσια με όσα έχω διαβάσει από τις θεωρίες του Δρ Χάμμερ. Ο καρκίνος σωματοποίησε το συναισθηματικό τραύμα, σε μια προσπάθεια του οργανισμού να το θεραπεύσει. Ακόμη και το όργανο στο οποίο εκδηλώθηκε η ασθένεια, ταιριάζει με τα γραφόμενά του.

Το ενδιαφέρον στην όλη ιστορία είναι πως και οι "κλασικοί" γιατροί, οι εκπρόσωποι δηλαδή της "δυτικής", "επίσημης" ή όπως αλλιώς θέλετε ιατρικής, της είπαν πως η περίπτωσή της είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα καρκίνου ψυχολογικής αιτιολογίας!!!

Επομένως, ακόμη και η επίσημη ιατρική παραδέχεται πλέον τη συναισθηματική αιτιολογία του καρκίνου, έστω σε κάποιες περιπτώσεις. Αυτό που δυστυχώς δεν αποδέχεται, είναι πως ο καρκίνος θεραπεύεται αντιστρέφοντας τα ψυχικά αίτια που τον προκαλούν.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Ζητώ εκ των προτέρων συγνώμη για το τεράστιο άρθρο που σας παραθέτω, όμως πιστεύω πως έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Ελπίζω να το διαβάσετε και να γίνει αφορμή για περισσότερο γόνιμο προβληματισμό και εποικοδομητική συζήτηση.

Monday, May 28, 2007

ΝΕΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
Άρθρο από το περιοδικό NEXUS Απριλίου 2004

Η εκπληκτική Νέα Ιατρική του δρ. Hammer με ποσοστό επιτυχίας 90%!

Όλα ξεκίνησαν με τον αιφνίδιο θάνατο του γιου του, ο οποίος δολοφονήθη­κε το 1978. Τρία χρόνια μετά, ο δρ.Hammer είχε προσβληθεί από καρκίνο στους όρχεις! Η ασθένεια του αυτή αποτέλεσε την αφορμή για να ξεκινή­σει τις μελέτες του πάνω στα βαθύτερα αίτια του καρκίνου, αφού αναρω­τήθηκε μήπως ο θάνατος του γιου του ήταν ουσιαστικά και η αιτία της ασθένειάς του. Ενώ εργαζόταν σε νοσοκομείο καρκινοπαθών στο Μόναχο, κατέγραψε 15.000 περιστατικά καρκίνου, διαπιστώνοντας με έκπληξη οτι σε κάθε περίπτωση συντελούσαν ορισμένες προϋποθέσεις στην εμφάνιση της ασθένειας, τις οποίες ονόμασε Σιδηρούς Κανόνες του Καρκίνου. Ο δρ.Hammer , μετά από πολλές μελέτες, κατόρθωσε τελικά να ανακαλύψει το μηχανισμό νευρικού κλονισμού που δημιουργεί το καρκίνο ,εφαρμόζοντας μια θεραπεία που επέφερε εκπληκτικά αποτελέσματα επιτυχίας. Εντυπωσιακό θεωρείται το γεγονός πως 6.000 ασθενείς του από τους 6.500 που ήταν, δηλαδή το 90% των νοσούντων, έχουν μέχρι σήμερα θεραπευτεί πλήρως! Το συγκεκριμένο ποσοστό είναι αντιστρόφως ανάλογο της συμβατικής θεραπείας, σε αντίστοιχες περιπτώσεις καρκίνου ,που αγγίζει μόλις το 10%.

Η στιγμή της ψυχικής σύγκρουσης αποτυπώνεται στον εγκέφαλο με μορφή που θυμίζει ομόκεντρους δακτυλίους ενός στόχου. Μπορεί να φωτογραφηθεί μέσω τομογραφίας και έτσι, σύμφωνα με τη Νέα Ιατρική, είναι δυνατός ο εντοπισμός του σημείου που έχει προσβληθεί από καρκίνο.
ΟΙ «ΣΙΔΗΡΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ» ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
Ως αποτέλεσμα των ερευνών του δρ.Hammer, προέκυψαν τα ακόλουθα συμπεράσματα, σχετικά με τα αίτια και την πορεία εκδήλωσης της ασθέ­νειας:
1. Ο καρκίνος και οι ασθένειες που συνδέονται μ' αυτόν ξεκινούν πάντα με το DHS-Σύνδρομο Dirk Hammer (από το όνομα του γιου του). Πρόκειται για ένα σοβαρό, οξύ και δραματικό βίωμα συναισθηματικής σύγκρουσης-κλονισμού. Εκδηλώνεται ταυτό­χρονα σε τρία επίπεδα: στο ψυχικό, το εγκεφαλικό και το οργανικό.
2. Το είδος της ψυχικής σύγκρουσης καθορίζει το επίκεντρο ή, αλλιώς, Εστία Hammer (Hammer Herd) στον εγκέφαλο και τη θέση εκδήλωσης τού καρκίνου σε συγκεκριμέ­νο όργανο.
3. Η πορεία της ψυχικής σύγκρουσης συνδέεται με την εξέλιξη της Εστίας Hammer στον εγκέφαλο και την πορεία του καρκίνου στο συγκεκριμένο όργανο.
αντίστοιχες περιπτώσεις καρκίνου, που αγγίζει μόλις το 10%.

Ο δρ.Hammer και η σύγχρονη «Ιερά Εξέταση»
Ο Γερμανός γιατρός Ryke Geerd Hammer (γενν. το 1935) είναι ένας σύγχρονος «μάρτυρας» που διώχθηκε για τις καινοτόμες θεωρίες του, όχι μόνο από γερμανικά αλλά και από πολλά ευρωπαϊκά δικαστήρια. Από το 1986 ένα γερμανικό ειρηνοδικείο βασισμένο στο γερμανικό νόμο, σύμφωνα με τον οποίο η άδεια άσκησης, της ιατρικής μπορεί να αφαιρεθεί αν ο ιατρός έχει μειωμένες διανοητικές ικανότητες, του αφαίρεσε την άδεια να θεραπεύει. Ως απόδειξη των υποτιθέμενα ανεπαρκών διανοητικών ικανοτήτων του δρ Hammer, το δικαστήριο δήλωσε ότι δεν ήταν διατεθειμένος να αποσύρει τις θεωρίες του και να ασπασθεί τις αρχές της ορθόδοξης Ιατρικής! Όταν δε το δικαστήριο βεβαιώθηκε γι' αυτές του τις προθέσεις τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα: Το δικαστήριο τον έκρινε ως ψυχοπαθή, χωρίς καν αυτό να το τεκμηριώσειούτε ένας ψυχίατρος. Έτσι το 1997, ο δρ Hammer συνελήφθη και φυλακίστηκε για 18 μήνες βάσει ενός παρωχημένου νόμου για τη φυσική θεραπεία που είχε περάσει ο Αδόλφος Χίτλερ εναντίον των τσιγγάνων. Το έγκλημα του ήταν ότι είχε δώσει δωρεάν συμβουλές υγείας σε ανθρώπους που είχαν ζητήσει τη γνώμη του! Να σημειωθεί εδώ ότι η δίκη του δολοφόνου του γιου του δρ Hammer καθυστέρησε 13 χρόνια, και η ποινή ήταν μόλις έξι μήνες με αναστολή! Ίσως να έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι ο κατηγορούμενος ήταν ο πρίγκιπας της Σαβοΐας, γιος του τελευταίου βασιλιά της Ιταλίας.
Από το 1997 ο δρ Hammer ζει στην Ισπανία (στη Γερμανία, την Αυστρία, τη Γαλλία και την Ελβετία κατηγορείται ως υπεύθυνος για τον θάνατο καρκινοπαθών εξαιτίας της αγωγής του). Με αυτή τη λογική, ο δρ Hammer είναι κατά συρροή δολοφόνος, επειδή αρνήθηκε να παράσχει
σε καρκινοπαθείς την, υποτιθέμενα ασφαλή και αποτελεσματική θεραπεία της ορθόδοξης ιατρικής. Σε ένα άλλο περι­στατικό, οι γονείς ενός μικρού κοριτσιού, της Olivia Pilhar, την οποία θεράπευε ο δρ Hammer, καταδικάστηκαν σε οκτώ μήνες φυλακή με αναστολή επειδή για ένα διάστημα απέφυγαν να κάνουν χημειοθε­ραπεία στην κόρη τους και τελικά τους αφαιρέθηκε η επιμέλεια της κόρης τους και της έγινε θεραπεία παρά τη θέληση τους.
Αυτό μπορεί να συμβεί οπουδήποτε στο Δυτικό κόσμο. Στην Αυστραλία, μια μητέρα δήλωσε πρόσφατα ότι δεν πίστευε στη χημειοθεραπεία και θα προτιμούσε φυσική θεραπεία για την κόρη της η οποία είχε λευχαιμία, αλλά υποχρεώθηκε να τη δεχθεί επειδή ο γιατρός απειλούσε να την πάει στο δικαστήριο αν αρνιόταν.
Κάθε θεραπευτής που ασχολείται με. καρκίνο έχει δει ασθενείς του να πεθαίνουν. Ωστόσο, ακόμη και σε προχωρημέ­νες καταστάσεις, το ποσοστό επιτυχίας του δρ Hammer είναι εξαιρετικά υψηλό. Αυτό το κυνήγι μαγισσών έχει συγκριθεί με την ιστορία του δρ.Semmelweis, που είχε προτείνει γα πλένουν οι χειρουργοί τα χέρια τους πριν από τις εγχειρήσεις και κλείστηκε σε ψυχιατρείο όπου και πέθανε οε ηλικία σαράντα επτά ετών.
Ο δρ Hammer έχει επιζήσει από οκτώ απόπειρες_δολοφονίας. και τα ΜΜΕ της Γερμανίας τον αντιμετωπίζουν ως παράφρονα εγκληματία. Ενώ πολλοί γιατροί, μεταξύ των οποίων και καθηγητές της Ιατρικής, έχουν επιβεβαιώσει ανεξάρτητα τις αρχές της Νέας Ιατρικής, μέχρις στιγ­μής κανένα γερμανικό πανεπιστήμιο δεν έχει δεχθεί να τις ελέγξει, παρά το ότι υπάρχει δικαστική εντολή να διεξαχθούν οι έλεγχοι από το Πανεπιστήμιο του Tubingen. Αξίζει ακόμα να σημειωθεί, πως η Siemens, κατασκευάστρια εταιρεία του εξοπλισμού ΟΤ, έχει επαληθεύσει ανεξάρτητα, την ύπαρξη των Εστιών Hammer στον εγκέφαλο.
Το 1998 το Πανεπιστήμιο της Trnava στη Σλοβακία επιβεβαίωσε τη διαγνωστι­κή σημασία των Εστιών Hammer. Επιπλέον, γιατροί και φυσικοί θεραπευτές στην Ευρώπη που εφαρμόζουν τις αρχές της Νέας Ιατρικής αντιμετωπίζουν δίωξη. Στην Αυστρία, το Βέλγιο, τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Ισπανία, οι αρχές έχουν κινήσει διαδικασίες κατά των γιατρών αυτών για να τους αφαιρέσουν τις άδειες. Μόνο τα δικαστήρια της Ισπανίας έχουν υιοθετήσει τη φωτισμένη άποψη ότι δεν είναι δικός τους ρόλος να αξιολογούν αντικρουόμενες θεωρίες και θεραπείες.
Η αμείλικτη αντίδραση του κατεστημένου είναι ευνόητη, εφ' όσον η διάδοση της Νέας Ιατρικής θα σήμαινε το τέλος του ιατρο­φαρμακευτικού κυκλώματος. Ωστόσο, το 2001 ένας εξέχων νευρολόγος υπερασπί­στηκε ανοικτά τον δρα Hammer· δημοσιεύο­ντας ένα βιβλίο για τη Νέα Ιατρική και απαιτώντας να ελεγχθούν επίσημα οι θεωρίες του. Επειδή ο δρ Therese von Schwarzenberg ανήκει στην υψηλή αριστο­κρατία, τα ΜΜΕ δεν ξέρουν τι στάση να τηρήσουν. Μέχρι τώρα αναφέρονταν στο δρα Hammer με τόν πλέον προσβλητικό τρόπο, και τώρα μια υψηλή προσωπικότητα ισχυρίζεται πως ο δρ Hammer έχει δίκιο και του αξίζει το βραβείο Νόμπελ!
Παρ'όλα αυτά, οι έγκριτοι ογκολόγοι εξακολουθούν να θεωρούν ότι είναι τελεί­ως παράλογο να υποθέτουμε πως τα συναισθήματα μπορεί να είναι σημαντικά στην πρόκληση και θεραπεία του καρκί­νου και επομένως οι ισχυρισμοί του δρα Hammer δεν πρέπει να ελεγχθούν. Πληροφορίες σχετικά με τον δρ Hammer στισ διευθυνσεις www.newmedicine.ca www.philhar.com
Πιο αναλυτικά, τη στιγμή του κλονισμού, συμβαίνει κάτι σαν βραχυκύκλωμα σε προκαθορισμένο σημείο του εγκεφάλου. Είναι κάτι που μπορεί να φωτογραφηθεί μέσω τομογραφίας με υπολογιστή (CΤ ή CAT scan) και θυμίζει τους ομόκεντρους δακτυλίους ενός στόχου ή την επιφάνεια του νερού όταν πέσει μέσα του ένα βότσαλο. Αργότερα, αν επιλυθεί η ψυχική σύγκρουση, η εικό­να της τομογραφίας αλλάζει, καθώς αναπτύσσεται ένα οίδη­μα και, στη συνέχεια, ένας ουλώδης ιστός.
Στο ακόλουθο παράδειγμα, φαίνεται πόσο συγκεκριμένες και εντοπισμένες είναι αυτές οι εγκεφαλικές βλάβες: Μετά από μια διάλεξη, ένας γιατρός έδωσε στο δρ Hammer την τομο­γραφία ενός ασθενούς και του ζήτησε να την ερμηνεύσει. Ο δρ Hammer διέγνωσε ένα πρόσφατο καρκίνωμα της ουροδό­χου κύστης σε φάση θεραπείας, ένα παλιό καρκίνωμα του προστάτη, διαβήτη, ένα παλιό καρκίνωμα των πνευμόνων, αισθητηριακή παράλυση σε συγκεκριμένη περιοχή, καθώς και τις αντίστοιχες συναισθηματικές συγκρούσεις που τα προκά­λεσαν!
Εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι ο δρ Hammer κατόρθωσε να δείξει, μέσω της τομογραφίας, ότι τη στιγμή που εμφανί­ζεται η ομόκεντρη εγκεφαλική βλάβη, σχεδόν ταυτόχρονα και η αντίστοιχη τομογραφία του νοσούντος οργάνου επιβεβαιώ­νει αυτή την ομόκεντρη βλάβη. Σύμφωνα με τον δρ Hammer, αυτό συμβαίνει αμέσως μόλις ο ψυχικός κλονισμός φτάσει στο υποσυνείδητο, με αποτέλεσμα την ίδια στιγμή να ξεκινά ο καρκίνος. Ωστόσο, ο ίδιος μηχανισμός μπορεί να προκαλέσει και άλλες ασθένειες. Η σοβαρότητα της ασθένειας ίσως να εξαρτάται και από άλλους ψυχολογικούς, ενεργειακούς και διατροφικούς παράγοντες, αλλά η φύση και η θέση της καθο­ρίζονται πάντα από το είδος της συναισθηματικής σύγκρου­σης.
Ο δρ Hammer εκτιμά ότι ο συσχετισμός μεταξύ των γεγονότων-κλειδιών του συναισθηματικού κλονισμού και των περιοχών-στόχων του εγκεφάλου με τα αντίστοιχα ζωτικά όργανα, έχει προκύψει ως εξελικτική προσαρμογή από παρό­μοια «προγράμματα συμπεριφοράς» του ζωικού κόσμου. Πιο απλά, όταν βιώνουμε μια αναπάντεχη συναισθηματική κατα­πόνηση, κινητοποιείται ένα πρόγραμμα επείγουσας αποκατά­στασης, ένα βιολογικό πρόγραμμα αντιμετώπισης συναισθη­ματικών συγκρούσεων, με στόχο την επαναφορά του ατόμου στη φυσιολογική κατάσταση.
Ένα ενδεικτικό παράδειγμα είναι το ακόλουθο: Μια μητέ­ρα βλέπει το παιδί της να παθαίνει ένα σοβαρό ατύχημα. Γνωρίζουμε πως τα νήπια αναρρώνουν γρηγορότερα όταν πίνουν περισσότερο γάλα. Επομένως, το βιολογικό πρόγραμ­μα αντιμετώπισης συναισθηματικών συγκρούσεων της μητέ­ρας προσπαθεί να διεγείρει την παραγωγή γάλακτος, αυξάνο­ντας τον αριθμό των κυττάρων του μαστού. Αν η μητέρα είναι δεξιόχειρας, θα εμφανιστεί αμέσως μία Εστία Hammer σε συγκεκριμέ­νο σημείο του δεξιού ημισφαιρίου του εγκεφάλου, που με τη σειρά του συνδέε­ται με τον αριστερό μαστό. Όταν το παιδί γίνει καλά, αρχίζει η λύση της σύγκρου­σης και το επιπλέον γάλα δεν χρειάζεται. Η μητέρα αποκτά μια ελαφρά ιάσιμη μορφή φυματίωσης στον μαστό αυτό και, στη συνέχεια, τα επιπλέον κύτταρα καταστρέφονται. Αν όμως απουσιάζει ένας επιπλέον παράγοντας που απαιτείται για τη διαδικασία αυτή, τα μυκοβακτήρια, τότε η περιοχή ενδέχεται απλώς να αποτιτανωθεί και να παραμείνει ένας λανθάνων όγκος. Η ίδια διαδικασία ακολουθείται και στα ζώα, με τη διαφορά πως το θηλυκό ζώο, συνήθως, ξεπερνά τη συναισθηματική σύγκρουση αποκτώντας άλλο μωρό.
Το ακόλουθο παράδειγμα ίσως δείχνει την αρχική επιβιωτική αξία αυτού του μηχανισμού: Ας υποθέσουμε πως ένα λιοντάρι κυνηγά μια αντιλόπη. Η αντιλόπη πρέπει να κινητοποιήσει άμεσα όλες τις δυνατότητες της για να επιβιώσει. Το συμπαθητικό νευρικό σύστημα παίρνει τον έλεγχο και έτσι ενεργοποιείται ένα ειδικό κέντρο του εγκεφάλου, που διεγεί­ρει τη δραστηριότητα των πνευμόνων. Αφού καταφέρει να ξεφύγει, το ζώο αναπαύεται και το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα κυριαρχεί για ένα χρονικό διάστημα για να φέρει τις σωματικές λειτουργίες στην κανονική κατάσταση.

Αν, αντίθετα, ένας άνθρωπος μάθει ότι έχει καρκίνο, ακόμη κι αν η διάγνωση είναι λάθος, κινητοποιείται το ίδιο βιολογικό .πρόγραμμα, από τον ίδιο φόβο του θανάτου που βοηθά το ζώο να ξεφύγει. Το επίπεδο της έντασης ανεβαίνει κατακόρυφα και η σύνδεση εγκεφάλου-πνευμόνων ενεργο­ποιείται, όμως ο άνθρωπος δεν έχει έξοδο διαφυγής. Μέχρι να λυθεί η συναισθηματική σύγκρουση, κάτι που ίσως πάρει χρόνια, θα υπάρχει διαρκής υπερένταση, καθώς και διέγερση της πνευμονικής λειτουργίας, που παίρνει πλέον μορφή αυξη­μένης πνευμονικής χωρητικότητας με αδιάκοπη διαίρεση κυττάρων.
Η διαδικασία αυτή σταματά μόνο αν σταματήσει αυτή η δράση του εγκεφάλου, με τη λύση της αρχικής συναισθηματι­κής σύγκρουσης. Αυτό συμβαίνει όταν ο ασθενής εγχειριστεί ή ακολουθήσει μια αγωγή που πιστεύει απόλυτα ότι θα τον θεραπεύσει. Ωστόσο, η ίδια ακριβώς αγωγή σε έναν ασθενή που αμφιβάλλει για την αποτελεσματικότητα της όχι μόνο δεν θα λύσει το πρόβλημα, αλλά θ' αφήσει και την ασθένεια να εξελιχθεί. Χάρη στο έργο του δρ Hammer, η ανωτέρω διαδικα­σία δεν είναι πλέον μια ανεπιβεβαίωτη υπόθεση, αλλά επι­στημονικό γεγονός που μπορεί να επαληθευθεί ανά πάσα στιγμή με εγκεφαλική τομογραφία.
Όμως, σύμφωνα με τον δρ Hammer, η συναισθηματική φόρ­τιση συνδέεται άμεσα και με άλλες ασθένειες: AIDS:Ο δρ Hammer παρατήρησε ότι κανείς ποτέ δεν πέθανε από AIDS χωρίς να έχει προηγουμένως μάθει ότι είναι ορο­θετικός ή να το πιστεύει για κάποιο λόγο. Το συμπέρασμα
είναι ότι, όπως ακριβώς με τον καρκίνο, η αρνητική ιδέα που συνδέεται με το AIDS επιφέρει το καταστροφικό αποτέλεσμα της ασθένειας.
Αιμορροΐδες: Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να εμφανιστούν σε γυναίκα δεξιόχειρα με υπαρξιακό πρόβλημα ή σε άντρα αρι­στερόχειρα με θυμό για την υπεράσπιση του ζωτικού χώρου του, σε φάση θεραπείας.
Διαβήτης και υπογλυκαιμία: Γυναίκα δεξιόχειρας εμφανίζει υπογλυκαιμία από άγχος, αν όμως είναι αριστερόχειρας,εμφανίζει διαβήτη σοβαρής μορφής.
Ένας άντρας δεξιόχειραςεμφανίζει διαβήτη σοβαρής μορφής όταν αντιστέκεται σε κάτι, αν όμως είναι δεξιόχειρας, εμφανίζει υπογλυκαιμία.
Καρδιακό έμφραγμα: Μπορεί να προκληθεί από αγώνα για
το ζωτικό σου χώρο.
Λεύκη, Λενκοδερμία: Τις προκαλεί μια συναισθηματική
σύγκρουση από άσχημο αποχωρισμό.
Παράλυση προσώπου: Εξαιτίας του φόβου για απώλεια της
υπόληψης.
Ρευματισμοί: Αποτελεί επακόλουθο μιας συναισθηματικής
σύγκρουσης από επώδυνο αποχωρισμό.
Σκλήρυνση κατά πλάκας και παράλυση: Εμφανίζονται όταν ο
άνθρωπος αδυνατεί να βρει λύσεις σε σοβαρά προβλήματα.
Στηθάγχη: Προκαλείται από σύγκρουση για τον ζωτικό χώρο
σε φάση έξαρσης, και έμφραγμα σε φάση θεραπείας. Ψυχώσεις: Διαθέτουν μία ή περισσότερες ενεργοποιημένες Εστίες Hammer και στα δύο μέρη του εγκεφάλου. Ψωρίαση: Οφείλεται σε αποχωρισμό από οικογενειακό ή φιλικό περιβάλλον.


Σχετικά με τον συγγραφέα:
Ο Walter Last έχει εργαοθεί ως βιοχημικός και ερευνητής χημικός
στα ιατρικά τμήματα πολλών γερμανικώνπανεπιστημίων, στα
εργαστήρια Bio-science Laboratories στο Λος Άντζελες και αργότερα ως
διατροφολόγος και φυσικός θεραπευτής στη Νέα Ζηλανδία
και την Αυστραλία.Έχει γράψει πολλά άρθρα σχετικά με την υγεία σε περιοδικά, καθώς και πολλά βιβλία, όπως το «Heal yourself» και το «Healing foods» (εκδ. Penquin Books).

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[deadhead_pirate]

Το ενδιαφέρον στην όλη ιστορία είναι πως και οι "κλασικοί" γιατροί, οι εκπρόσωποι δηλαδή της "δυτικής", "επίσημης" ή όπως αλλιώς θέλετε ιατρικής, της είπαν πως η περίπτωσή της είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα καρκίνου ψυχολογικής αιτιολογίας!!!

Επομένως, ακόμη και η επίσημη ιατρική παραδέχεται πλέον τη συναισθηματική αιτιολογία του καρκίνου, έστω σε κάποιες περιπτώσεις. Αυτό που δυστυχώς δεν αποδέχεται, είναι πως ο καρκίνος θεραπεύεται αντιστρέφοντας τα ψυχικά αίτια που τον προκαλούν.

Φυσικά και το παραδέχονται φίλε μου Χάο. Δεν αμφιβάλει κανείς περί αυτού, οι σχέσεις καρκίνου+άγχους, καρκίνου+ψυχολογικής κατάστασης, είναι γνωστές εδώ και χρόνια.
Το αντίθετο όμως, δεν μπορεί να αποδειχτεί, γι αυτό και δεν μπορεί να το αποδεχτεί ακόμα τουλάχιστον η επιστήμη. Εχει αποδεχτεί όμως, οτι η καλή ψυχολογική κατάσταση, και η θετική στάση απέναντι στην ασθένεια, σίγουρα μπορεί να συμβάλλει θετικά, δεν είναι όμως αρκετή.
Εδώ θα ήθελα να σημειώσω ότι έχω την εντύπωση πως κάτι αλλάζει σιγά σιγά.
Μην περιμένει κανείς, ξαφνικά ένα πρωί να ανακοινώσει κάποιος ότι σταματούν οι χημειοθεραπείες, και αρχίζουμε την εφαρμογή εναλλακτικών μορφών θεραπείας.
Η παραδοχή όμως της μη αποτελεσματικότητας των χημειοθεραπειών, είναι μια αρχή, που σίγουρα μπορεί να οδηγήσει σε νέους δρόμους.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Δυστυχώς καπετάνιο μου, που τα λες πολύ ωραία από την πλευρά σου, οι πρόσφατες εμπειρίες με την περίπτωση της μητέρας μου, έδειξαν πως αν, όπως λες, έχει αποδειχθεί ότι η θετική στάση και η καλή ψυχολογία του ασθενούς παίζει ρόλο στην επιτυχία της όποιας θεραπείας, κανείς δεν έχει κάνει τον κόπο να το διδάξει στους περισσότερους γιατρούς. Τίποτε δεν κάνουν για να βελτιώσουν την ψυχολογία του ασθενούς τους, το αντίθετο μάλιστα.

Συγκεκριμένα, η μητέρα μου ρώτησε έναν ειδικευόμενο γιατρό, αν κάποια νευρολογικά προβλήματα, όπως ακράτεια και έλλειψη συγκέντρωσης, θα παραμείνουν και αφού καταπολεμήσει τον καρκίνο. Δηλαδή η ασθενής πιστεύει ότι μπορεί να τον καταπολεμήσει, με λίγα λόγια. Αυτός λοιπόν, πήρε ένα περισπούδαστο ύφος και της είπε ότι όχι, δεν ανατάσσονται αυτές οι βλάβες, συνεπώς ακόμη κι αν γίνει καλά από τον καρκίνο, θα κατουριέται για πάντα επάνω της. Μπράβο ρε μεγάλε!! Έχεις δει πολλούς φαίνεται να θεραπεύονται από καρκίνο και ήξερες και τι γίνεται παραπέρα... Φυσικά η μάνα μου έγινε κουρέλι, σταμάτησε να τρώει και έλεγε πως προτιμά να πεθάνει. Όπως ήταν αναμενόμενο, χειροτέρεψε η κατάστασή της. Έκανα τεράστιες προσπάθειες για να την επαναφέρω και να διασκεδάσω τις εντυπώσεις. Θα ήταν κατάλληλος για ψυχολόγος ο συγκεκριμένος νέος, εύγε του. Κατά τη γνώμη μου, ο γιατρός που δεν πιστεύει στη θεραπεία του ασθενούς του δεν είναι καλός γιατρός και μάλλον είναι άχρηστος στον ασθενή, αν όχι επιζήμιος...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Great Chaos]

Και κάτι που δείχνει κάποιες πτυχές του κατεστημένου της ιατρικής και της φαρμακοβιομηχανίας. Το ποιες έρευνες δημοσιεύονται και ποιες θάβονται. Είναι μια απάντηση σε όσους μας μιλάνε για "σωστές" έρευνες περί εναλλακτικών μεθόδων ιατρικής κλπ. Αναδημοσιεύω από φύλλο της εφημερίδας "Metropolis".

"Κρύβουν τις έρευνες για τα αγχολυτικά"

Πολλές έρευνες που αποδεικνύουν την αναποτελεσματικότητα αγχολυτικών φαρμάκων δεν δημοσιεύονται στα ιατρικά περιοδικά.

Περίπου το ένα τρίτο των μελετών για τα αγχολυτικά φάρμακα, οι οποίες "τυγχάνει" να αναφέρονται σε φάρμακα τα οποία δεν αποδείχτηκαν αποτελεσματικά, δεν δημοσιεύονται ποτέ στα ιατρικά περιοδικά. Αυτό αποκαλύπτει έρευνα του Πανεπιστημίου Υγείας και Επιστήμης του Όρεγκον.
Σύμφωνα με την έρευνα, σε μερικές από τις μελέτες που δημοσιεύονται, τα δυσάρεστα αποτελέσματα έχουν επαναδιατυπωθεί με τέτοιον τρόπο, που να κάνουν το φάρμακο να φαίνεται πιο αποτελεσματικό απ' ότι στην πραγματικότητα είναι. Οι ερευνητές τονίζουν ότι ακόμη κι αν δεν πρόκειται για εσκεμμένη ενέργεια, μπορεί να αποβεί κακή για τους ασθενείς, καθώς όπως λένε "η επιλεκτική δημοσίευση μπορεί να οδηγήσει τους γιατρούς να κάνουν ακατάλληλη συνταγογράφηση".
Η ομάδα των ερευνητών χρησιμοποίησε τις εγγραφές στα αρχεία της Υπηρεσίας Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ. Σύμφωνα με αυτές, από τις 74 μελέτες που έγιναν για 12 αγχολυτικά φάρμακα, οι 38 έδωσαν θετικά αποτελέσματα και από αυτές δημοσιεύτηκαν οι 37. Ωστόσο, μόνο 3 από τις υπόλοιπες 36 μελέτες, με αρνητικά αποτελέσματα στο ερωτηματολόγιο δημοσιεύτηκαν και άλλες έντεκα ξαναγράφηκαν με τέτοιο τρόπο, ώστε να φαίνεται ότι το φάρμακο είχε αποτέλεσμα."

Τα συμπεράσματα δικά σας. Από προσωπική μου εμπειρία στο χώρο των επιστημονικών δημοσιεύσεων, γνωρίζω και το γνωρίζουν άπαντες στο χώρο, ότι αν δεν θέλει ο Reviewer (δηλαδή αυτός που ελέγχει επιστημονικά την ερευνητική εργασία για να κρίνει αν θα δημοσιευτεί σ' ένα περιοδικό) δεν δημοσιεύεις που να χτυπιέσαι κάτω.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[iJohnnyCash]

Great Chaos, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Η ιατρική στην ουσία είναι ένας πόλεμος, αν οι Στρατηγοί δεν πιστεύουν στην νίκη, για ποίο λόγο να πιστεύει ο στρατιώτης.

Αυτό είναι ένας ακόμη λόγος, να αποφεύγουμε την μιζέρια, όπως "ο διάολος το λιβάνι".

Ωστόσο, μπράβο σου που δεν πτοούν τέτοια σκηνικά.

Τέλος, θα ήθελα να σε ρωτήσω αν υπάρχει κάποια πηγή για την παραπάνω ερεύνα, σχετικά με τις μελέτες, και αν υπάρχουν σχόλια, για την ερεύνα, από την υπόλοιπη κοινότητα

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 17 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.