[Αρχείο 2009 - 2017] Γενικές σκέψεις για την πολιτική και την επικαιρότητα

[Johnny15]

αξίζει όπως λέμε;

Καταρχάς να μην είναι μαύρος.

bad joke sorry

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

πως θα δουλέψει όπως λέμε;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[giannis4ever]

αξίζει όπως λέμε;

Να βγάλει καλό βαθμό στις πανελλήνιες ας πούμε.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Οι πανελλήνιες αυτή τη στιγμή παίζουν το ρόλο του ξεσκαρταρίσματος. Δεν χρησιμοποιούνται για να μετρήσουν την μορφωτική αξία των υποψηφίων. Έτσι κι αλλιώς για το δημόσιο όλα τα ΑΕΙ είναι ισοδύναμα. Αυτο που λες εσύ είναι κάτι τελείως διαφορετικό το χεις υπόψη σου έτσι;

Δηλαδή ξαφνικά διαιρούμε τα ιδρύματα σε πολλών ταχυτήτων και επιλέγουμε αν κάποιος από τα 18 του θα έχει πρόσβαση σε καλύτερης ποιότητας εκπαίδευση και κατά συνέπεια επαγγελματικές προοπτικές. Όχι ακριβώς αυτό που θα ονομάζαμε κράτος δικαίου έτσι;

Καταρχάς να μην είναι μαύρος.

bad joke sorry

καλά ναι αυτό πού το πας, με iq μαύρου δε πας πουθενά

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[giannis4ever]

Οι πανελλήνιες αυτή τη στιγμή παίζουν το ρόλο του ξεσκαρταρίσματος. Δεν χρησιμοποιούνται για να μετρήσουν την μορφωτική αξία των υποψηφίων.

Οι πανελλήνιες εξετάζουν την γνώση των υποψηφίων (τουλάχιστον επισήμως, γιατί αν κρίνουμε το εκπαιδευτικό σύστημα, τουλάχιστον στην θεωρητική που ήμουν εγώ, είναι άστα να πάνε). Οπότε, δεν ισχύει αυτό που λες.

Έτσι κι αλλιώς για το δημόσιο όλα τα ΑΕΙ είναι ισοδύναμα. Αυτο που λες εσύ είναι κάτι τελείως διαφορετικό το χεις υπόψη σου έτσι;

Στο σύστημα που προτείνω, αν κάποιος μαθητής θέλει να γίνει φοιτητής σε ένα τμήμα (οποιοδήποτε), χωρίς να έχει τα απαραίτητα χρήματα όμως, τότε θα του τα δώσει το κράτος. Φυσικά, πρέπει να πληρεί κάποια κριτήρια για να μπει σε αυτό το τμήμα, είτε είναι χαμηλού επιπέδου κριτήρια είτε πιο υψηλού, από άποψη δυσκολίας.

Δηλαδή ξαφνικά διαιρούμε τα ιδρύματα σε πολλών ταχυτήτων και επιλέγουμε αν κάποιος από τα 18 του θα έχει πρόσβαση σε καλύτερης ποιότητας εκπαίδευση και κατά συνέπεια επαγγελματικές προοπτικές. Όχι ακριβώς αυτό που θα ονομάζαμε κράτος δικαίου έτσι;

Αυτό που λες θα συμβαίνει πάντα σε οποιοδήποτε σύστημα (συμβαίνει και τώρα), εκτός κι αν βάλεις κάποιον δερβέναγα πάνω από όλα τα πανεπιστήμια και την αγορά εργασίας και τα κάνει όλα ίδια. Βέβαια, έτσι κάνεις θα εμποδίσεις το οποιοδήποτε τμήμα να γίνει καλύτερο, γιατί θα πρέπει να βρεις ένα μέσο όρο στον οποίο να συγκλίνουν όλοι. Επίσης, θεωρώ δίκαιο αυτός που δουλεύει, εφόσον έχει την ευκαιρία να δουλέψει (δηλαδή πρέπει και να φροντίσουμε για σωστό σχολικό περιβάλλον), να ανταμείβεται. Και δεν είναι ότι όποιος δεν πάει στο σούπερ πανεπιστήμιο δεν θα έχει καλές επαγγελματικές προοπτικές. Και τώρα μπορεί κάποιος να ανοίξει ένα σουβλατζίδικο (που δεν χρειάζεται πανεπιστήμιο) και να χεστεί στο τάλιρο. Ή να πάει σε σχολή με χαμηλότερα μόρια με διαφορετικό αντικείμενο από τις υψηλόβαθμες σχολές. Αρκεί να υπάρχει μια αγορά εργασίας με πολλές δουλειές.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[vassilis498]

Οι πανελλήνιες εξετάζουν την γνώση των υποψηφίων (τουλάχιστον επισήμως, γιατί αν κρίνουμε το εκπαιδευτικό σύστημα, τουλάχιστον στην θεωρητική που ήμουν εγώ, είναι άστα να πάνε). Οπότε, δεν ισχύει αυτό που λες.

Αυτό που λες θα συμβαίνει πάντα σε οποιοδήποτε σύστημα (συμβαίνει και τώρα), εκτός κι αν βάλεις κάποιον δερβέναγα πάνω από όλα τα πανεπιστήμια και την αγορά εργασίας και τα κάνει όλα ίδια. Βέβαια, έτσι κάνεις θα εμποδίσεις το οποιοδήποτε τμήμα να γίνει καλύτερο, γιατί θα πρέπει να βρεις ένα μέσο όρο στον οποίο να συγκλίνουν όλοι. Επίσης, θεωρώ δίκαιο αυτός που δουλεύει, εφόσον έχει την ευκαιρία να δουλέψει (δηλαδή πρέπει και να φροντίσουμε για σωστό σχολικό περιβάλλον), να ανταμείβεται. Και δεν είναι ότι όποιος δεν πάει στο σούπερ πανεπιστήμιο δεν θα έχει καλές επαγγελματικές προοπτικές. Και τώρα μπορεί κάποιος να ανοίξει ένα σουβλατζίδικο (που δεν χρειάζεται πανεπιστήμιο) και να χεστεί στο τάλιρο. Ή να πάει σε σχολή με χαμηλότερα μόρια με διαφορετικό αντικείμενο από τις υψηλόβαθμες σχολές. Αρκεί να υπάρχει μια αγορά εργασίας με πολλές δουλειές.

Τι σχέση έχει το τι εξετάζεται με το ρόλο που επιτελεί η διαδικασία; θα μπορούσαν να τους εξετάζουν και σε σταυρόλεξα πάλι τον ίδιο χαρακτήρα θα είχε ( θα ήταν πιο άδικο ωστόσο ). Η πολιτεία αυτή τη στιγμή δεν αναγνωρίζει μορφωτική αξία πάνω στις πανελλήνιες με την ένοια πως όλοι θεωρούνται το ίδιο άξιοι στην παροχή ισοδύναμου επιπέδου τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Ο μόνος λόγος που οι υποψήφιοι περνούν εξετάσεις είναι γιατί παρατηρείται το φαινόμενο 1000 άτομα να θέλουν να μπουν σε μια σχολή 100 θέσεων. Αν με κάποιο μαγικό τρόπο η κατανομή ταίριαζε, ο καθένας θα έμπαινε όπου ήθελε χωρίς εξετάσεις.

Όσον αφορά τα πανεπιστήμια η αντιμετώπισή τους από την πολιτεία είναι ίση και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Τώρα αν αναπόφευκτα παρατηρούνται κάποιες ανισοτητες λόγω περιοχής και οικοσυστήματος αυτό δεν είναι κάτι που να μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα. Είτε τελειώσει κάποιος σήμερα ΕΜΠ είτε ΑΠΘ το ίδιο μηχανικός θεωρείται, δεν είναι όπως στις ΗΠΑ ας πούμε που ένας απόφοιτος του Harvard θεωρείται πολλαπλάσια καλύτερος από κάποιον που τελείωσε κάποιο τελειωμένο κολέγιο.

Σχετκά με τις επαγγελματικές προοπτικές λυπάμαι αυτό είναι ψέμα. Ειδικά σήμερα που αν δεν έχεις ειδίκευση δεν έχεις στον ήλιο μοίρα. Κι ακόμη και σε μια καλή οικονομία θα διαπιστώσεις πως υπάρχει συσχέτιση μεταξύ μορφωτικού επιπέδου - εισοδήματος - ανεργίας. πχ https://www.huffingtonpost.com/steven-strauss/the-connection-between-ed_b_1066401.html
το ότι μπορεί κάποιος να έχει κάποιος γνωστό που με 2 δάνεια έχτισε επιχείρηση και έβγαλε λεφτά δεν αναιρεί τον κανόνα.

Στο σύστημα που προτείνω, αν κάποιος μαθητής θέλει να γίνει φοιτητής σε ένα τμήμα (οποιοδήποτε), χωρίς να έχει τα απαραίτητα χρήματα όμως, τότε θα του τα δώσει το κράτος. Φυσικά, πρέπει να πληρεί κάποια κριτήρια για να μπει σε αυτό το τμήμα, είτε είναι χαμηλού επιπέδου κριτήρια είτε πιο υψηλού, από άποψη δυσκολίας.

και γιατί να μην γίνει αυτή η κατανομή μέσω της φορολογίας όπως γίνεται και τώρα;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[giannis4ever]

Δηλαδή το θεωρείς σωστό να μπορεί κάποιος χωρίς εξετάσεις να μπαίνει όπου θέλει; Οκ, μπορεί στην σχολή να στρωθεί στο διάβασμα, αλλά και πάλι, κάποιες προαπαιτούμενες γνώσεις πρέπει να τις έχει, τουλάχιστον στις θετικοτεχνολογικές σχολές.
Αν κάποιος έχει μια επιχείρηση ή αν είναι υπεύθυνος στο δημόσιο για την πρόσληψη ενός μηχανικού, είναι λογικό να προτιμήσει κάποιον από κάποιο τελειωμένο τμήμα αντί για κάποιον από κάποιο κορυφαίο; Γιατί με την εξίσωση όλων των τμημάτων αυτό γίνεται ή έστω μπορεί να γίνει.
Για αυτό που λες για το μορφωτικό επίπεδο, ακόμα κι αν είναι ο κανόνας, δεν είπα ποτέ ότι στερώ την ευκαιρία από κάποιον να γίνει και διευθυντής στο CERN άμα θέλει. Αλλά πρέπει να δουλέψει για αυτό. Αν τώρα για διάφορους λόγους δεν τα καταφέρει, δεν θα φέρω όλους του υπόλοιπους (είτε είναι καλύτεροι είτε χειρότεροι π.χ. στη φυσική) στο δικό του επίπεδο.
Η πρόνοια θα έρθει από την φορολογία. Αν σε κατάλαβα καλά, δεν διαφωνούμε σε αυτό.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 209912]

Οι μέτριοι πάντα θα επιζητούν την εξίσωση των πάντων, καθώς είναι ένας εύκολος τρόπος να μην αισθάνονται μειονεκτικά απέναντι στους καλύτερους τους, χωρίς να καταβάλουν κάποια προσπάθεια.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DumeNuke]

Δηλαδή το θεωρείς σωστό να μπορεί κάποιος χωρίς εξετάσεις να μπαίνει όπου θέλει; Οκ, μπορεί στην σχολή να στρωθεί στο διάβασμα, αλλά και πάλι, κάποιες προαπαιτούμενες γνώσεις πρέπει να τις έχει, τουλάχιστον στις θετικοτεχνολογικές σχολές.
Αν κάποιος έχει μια επιχείρηση ή αν είναι υπεύθυνος στο δημόσιο για την πρόσληψη ενός μηχανικού, είναι λογικό να προτιμήσει κάποιον από κάποιο τελειωμένο τμήμα αντί για κάποιον από κάποιο κορυφαίο; Γιατί με την εξίσωση όλων των τμημάτων αυτό γίνεται ή έστω μπορεί να γίνει.
Για αυτό που λες για το μορφωτικό επίπεδο, ακόμα κι αν είναι ο κανόνας, δεν είπα ποτέ ότι στερώ την ευκαιρία από κάποιον να γίνει και διευθυντής στο CERN άμα θέλει. Αλλά πρέπει να δουλέψει για αυτό. Αν τώρα για διάφορους λόγους δεν τα καταφέρει, δεν θα φέρω όλους του υπόλοιπους (είτε είναι καλύτεροι είτε χειρότεροι π.χ. στη φυσική) στο δικό του επίπεδο.
Η πρόνοια θα έρθει από την φορολογία. Αν σε κατάλαβα καλά, δεν διαφωνούμε σε αυτό.

Πέρα από το γεγονός ότι οι εξετάσεις έχουν καταστεί σαν γεγονός και τις θεωρούμε ως "την καλύτερη λύση", όταν στην πραγματικότητα είναι η μόνη λύση που έχουμε δοκιμάσει, τι άλλο επιχείρημα έχεις και τις θεωρείς απαραίτητες, ως μέσο εισαγωγής στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση? Μικρό φιλοσοφικό ερώτημα, περισσότερο για να το σκεφτείς, παρά για να μου απαντήσεις.

@vassilis
Έστω ότι δεν είχαμε τις Πανελλήνιες εξετάσεις ως μέθοδο εισαγωγής των υποψηφίων στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το γεγονός εξακολουθεί να παραμένει ως έχει:
α) Οι υποψήφιοι κάθε χρόνο είναι περισσότεροι από τις θέσεις εισαγωγής (Προσφορά<Ζήτηση).
β) Οι προτιμήσεις των υποψηφίων κλίνουν περισσότερο προς ορισμένες κατευθύνσεις και αποκλίνουν από άλλες.
Δεδομένων των δύο παραπάνω συνθηκών, καλείσαι με κάποιον τρόπο να αποφασίσεις:
α) Ποιοι υποψήφιοι θα εισαχθούν σε κάποιο τμήμα Τριτοβάθμιας εκπαιδεύσης και ποιοι θα αποκλειστούν.
β) Ποιων υποψηφίων η προτίμηση θα ικανοποιηθεί και ποιων θα απορριφθεί.
Με ποιον τρόπο θα επιλύσεις αυτά τα δύο ζητήματα, αν όχι μέσω των Πανελληνίων?

Spoiler

Η επίσχεση του ΟΑΣΘ με έχει αναγκάσει να μείνω σπίτι όλη μέρα... Και, όπως είναι φυσικό, όταν δεν κάνω τίποτα όλη μέρα, έρχεται κάποια στιγμή η ώρα που με πιάνουν τα φιλοσοφικά ερωτήματά μου....

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

Υπάρχει και άλλη λύση: Καλύτερος επαγγελματικός προσανατολισμός/κίνητρα και αύξηση των θέσεων εισαγωγής ώστε να προσεγγιστεί η ζήτηση. Πέρα από αυτά, υπάρχουν πολλά τμήματα τα οποία έχουν περισσότερες προσφερόμενες θέσεις από όσες ζητούνται. Εκεί να μπορούν να μπαίνουν ελεύθερα, ναι ή όχι; Κι έπειτα, οι υπόλοιπες σχολές ας σχεδιάσουν με βάση τις ανάγκες τους και υπό δημόσιο έλεγχο τις διαδικασίες επιλογής. Αλλά σε αυτές να έχουν πρόσβαση όλοι. Ναι ή όχι;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DumeNuke]

Υπάρχει και άλλη λύση: Καλύτερος επαγγελματικός προσανατολισμός/κίνητρα και αύξηση των θέσεων εισαγωγής ώστε να προσεγγιστεί η ζήτηση (1). Πέρα από αυτά, υπάρχουν πολλά τμήματα τα οποία έχουν περισσότερες προσφερόμενες θέσεις από όσες ζητούνται. Εκεί να μπορούν να μπαίνουν ελεύθερα, ναι ή όχι (2); Κι έπειτα, οι υπόλοιπες σχολές ας σχεδιάσουν με βάση τις ανάγκες τους και υπό δημόσιο έλεγχο τις διαδικασίες επιλογής (3). Αλλά σε αυτές να έχουν πρόσβαση όλοι. Ναι ή όχι;

1. Ποιος είναι ο σκοπός για τον οποίο κάποιος φοιτά στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση? Να διευρύνει τους πνευματικούς/γνωστικούς ορίζοντες του ή να αποκτήσει τα απαραίτητα εφόδια για να εξασκήσει ένα επάγγελμα? Θεωρείς ότι το ζήτημα της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης πρέπει να προσεγγίζεται περισσότερο ιδεαλιστικά ή "ωφελιμιστικά"?
2. Σε αυτά τα τμήματα ήδη μπαίνουν ελεύθερα, από τη στιγμή που υπάρχουν κενές θέσεις μπορείς να περάσεις και με το απόλυτο 0, το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να δηλώσεις συμμετοχή στις πανελλήνιες.
3. Στη ρητορία το έχεις και αυτό στο αναγνωρίζω. Αλλά η ρητορία τελειώνει εκεί που αρχίζει η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα αρχίζει όταν κυνηγάς την κατάργηση/αλλαγή ενός υπάρχοντος συστήματος (πανελλήνιες) και επιφορτίζεις την εύρεση της λύσης σε άλλον, στην συγκεκριμένη περίπτωση στις σχολές και έναν αόριστο "δημόσιο έλεγχο".

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

1. Και τα δύο τα θεωρώ εξίσου στόχους. Ιδεαλιστικά ή ωφελιμιστικά εξαρτάται πώς τα εννοείς αυτά. Σου είπα πάντως και τους 2 στόχους.
2. Οκ πάσο, εγώ λέω αν πρέπει να δίνουν και εισαγωγικές από πάνω.
3. Κοίτα, αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι σχολές μπορούν να αποφασίζουν τα κριτήρια, αλλά θα πρέπει με κάποιο (πολύ συγκεκριμένος δε μπορώ να γίνω) τρόπο να ελέγχεται ότι δε θα γίνουν ρουσφέτια κτλ, το αδιάβλητο που λέμε. Δεν το λέω αόριστα, ας δούμε τι γίνεται σε άλλες χώρες.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DumeNuke]

3. Κοίτα, αυτό που θέλω να πω είναι ότι οι σχολές μπορούν να αποφασίζουν τα κριτήρια, αλλά θα πρέπει με κάποιο (πολύ συγκεκριμένος δε μπορώ να γίνω) τρόπο να ελέγχεται ότι δε θα γίνουν ρουσφέτια κτλ, το αδιάβλητο που λέμε. Δεν το λέω αόριστα, ας δούμε τι γίνεται σε άλλες χώρες.

Και η απάντησή σου είναι η ερώτησή μου, διατυπωμένη σε κατάφαση. Λες ότι η πανελλήνιες είναι ένας απαρχαιωμένος θεσμός και πρέπει να αλλάξει, συμφωνώ μαζί σου και σε ρωτάω με τι να αντικατασταθεί. Το να αναγνωρίζεις ότι πρέπει να τεθούν κάποια κριτήρια, δεν αποτελεί εναλλακτική λύση. Είναι απλώς μια γενικότερη αναδιατύπωση της αρχικής θέσης, ότι ο θεσμός των πανελληνίων πρέπει να αλλάξει...

Για να στο θέσω διαφορετικά, γιατί ακριβώς είναι "κακός" ο θεσμός των πανελληνίων?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

Να υπάρξει διαχωρισμός του σχολείου από το Πανεπιστήμιο. Το σχολείο θα πρέπει να τελειώνει στο απολυτήριο. Από κει και πέρα, το Πανεπιστήμιο θέτει τα κριτήριά του. Θες πλαφόν βαθμού απολυτηρίου; Θες συντελεστές βαρύτητας σε κάποια μαθήματα; Θες προφορική συνέντευξη; Θες προτζεκτς; Θες εισαγωγικές εξετάσεις σε 2-3 μαθήματα από το Πανεπιστήμιο; Θες ελεύθερη πρόσβαση; Θες ελεύθερο πρώτο χρόνο και έπειτα αξιολόγηση; Θες συνδυασμό κάποιων από αυτά; Πόσα είπα; Και είναι αυθαίρετα, πρέπει να δούμε πώς το αντιμετωπίζουν άλλες χώρες επίσης. Αλλά αυτά είναι κάποια πράγματα που θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις Πανελλήνιες.

Πάμε τώρα στο γιατί. Κυρίως, το πα και στην αρχή, επειδή πρέπει να αποσυνδεθεί η λειτουργία του σχολείου με τις διαδικασίες εισαγωγής. Βλέπουμε πως στο Λύκειο, Β και Γ δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο πλην αυτού του ζητήματος. Αυτό είναι αντιπαιδαγωγικό. Άλλα θέματα; Τα ψυχολογικά προβλήματα που δημιουργεί στα παιδιά, η καταπάτηση του ελεύθερου χρόνου τους, η λογική του ανταγωνισμού που λέει ότι εγώ δε θα πρέπει να γράψω καλά, αλλά καλύτερα από τους άλλους, και που εκτός των άλλων αυξάνει το βαθμό δυσκολίας σε επίπεδα που το σχολείο δεν έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει (παραπαιδεία) και άλλα μπορεί να σκεφτεί κανείς.

Εσύ με τι λες πως πρέπει να αντικατασταθεί;

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DumeNuke]

Να υπάρξει διαχωρισμός του σχολείου από το Πανεπιστήμιο. Το σχολείο θα πρέπει να τελειώνει στο απολυτήριο. Από κει και πέρα, το Πανεπιστήμιο θέτει τα κριτήριά του. Θες πλαφόν βαθμού απολυτηρίου; Θες συντελεστές βαρύτητας σε κάποια μαθήματα; Θες προφορική συνέντευξη; Θες προτζεκτς; Θες εισαγωγικές εξετάσεις σε 2-3 μαθήματα από το Πανεπιστήμιο; Θες ελεύθερη πρόσβαση; Θες ελεύθερο πρώτο χρόνο και έπειτα αξιολόγηση; Θες συνδυασμό κάποιων από αυτά; Πόσα είπα; Και είναι αυθαίρετα, πρέπει να δούμε πώς το αντιμετωπίζουν άλλες χώρες επίσης. Αλλά αυτά είναι κάποια πράγματα που θα μπορούσαν να αντικαταστήσουν τις Πανελλήνιες.

Πάμε τώρα στο γιατί. Κυρίως, το πα και στην αρχή, επειδή πρέπει να αποσυνδεθεί η λειτουργία του σχολείου με τις διαδικασίες εισαγωγής. Βλέπουμε πως στο Λύκειο, Β και Γ δεν ασχολούνται με τίποτα άλλο πλην αυτού του ζητήματος. Αυτό είναι αντιπαιδαγωγικό. Άλλα θέματα; Τα ψυχολογικά προβλήματα που δημιουργεί στα παιδιά, η καταπάτηση του ελεύθερου χρόνου τους, η λογική του ανταγωνισμού που λέει ότι εγώ δε θα πρέπει να γράψω καλά, αλλά καλύτερα από τους άλλους, και που εκτός των άλλων αυξάνει το βαθμό δυσκολίας σε επίπεδα που το σχολείο δεν έχει τη δυνατότητα να προχωρήσει (παραπαιδεία) και άλλα μπορεί να σκεφτεί κανείς.

Εσύ με τι λες πως πρέπει να αντικατασταθεί;

Προσωπικά δεν θεωρώ ότι ο θεσμός των πανελληνίων χρειάζεται να αντικατασταθεί από κάτι. Το καίριο πρόβλημα που καλείται λύσει ότι η υπερβάλλουσα Ζήτηση σε σχέση με την ανεπαρκή Προσφορά. Και το Κριτήριο με το οποίο το λύνει είναι η αξιολόγηση της μελέτης που έκανε ο μαθητής, μέσω γραπτών εξετάσεων. Από τη στιγμή που αγαθό της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι η γνώση, δεν θεωρώ ότι υπάρχει καλύτερο κριτήριο από την αξιολόγηση της μέχρι τότε αποκτηθείσας γνώσης.
Τα ψυχολογικά προβλήματα δεν δημιουργούνται στα παιδιά από τον θεσμό των Πανελληνίων αυτόν καθ' αυτόν, αλλά από την εικόνα που αποκρυσταλλώνει στα παιδιά ο περιγύρος τους. Ο ελεύθερος χρόνος δεν καταπατάται, αλλά θυσιάζεται, για την επίτευξη κάποιου στόχου. Εκτός αν θεωρείς ότι σε αυτή τη ζωή είσαι δικαιωματικά κατοχυρωμένος να επιτύχεις, χωρίς να καταβάλλεις καμία προσπάθεια. Και τέλος, καλώς ή κακώς, τα παιδιά πρέπει κάποια στιγμή να έρθουν σε επαφή με την πραγματικότητα του ανταγωνισμού. Αν δεν έρθουν στα 18 με τις Πανελλήνιες, θα έρθουν στα 22 που θα κυνηγάνε βαθμό πτυχίου καλύτερο των υπολοίπων συμφοιτητών τους. Και αν όχι τότε, θα έρθουν στα 25, που θα κυνηγάνε να βρουν εργασία και θα πρέπει να έχουν καλύτερα προσόντα από τους άλλους υποψηφίους. Το θέμα είναι ότι όσο νωρίτερα έρχεσαι σε επαφή με την πραγματικότητα της ανταγωνιστικότητας, τόσο καλύτερα προσαρμόζεσαι σε αυτή. Γιατί άλλο πράμα να προσπαθείς να είσαι ανταγωνιστικός στα 18 σου, και άλλο στα 28 σου.

Όσο για την παραπαιδεία, ποια από τις μεθόδους εισαγωγής που ανέφερες (πέραν της ελεύθερης εισαγωγής) δεν προδιαθέτει την οικονομική εκμευτάλλευση από τρίτους? Βαθμός απολυτηρίου->Φροντιστήριο για να γράψει το παιδί 20. Συντελεστές βαρύτητας->Το ίδιο. Συνέντευξη->Σύμβουλοι επιτυχημένης συνέντευξης (ποιος 18χρονος ξέρει να δίνει συνέντευξη?). Ενδοπανεπιστημιακή αξιολόγηση (σε μαθήματα πανεπιστημίου)->Της πουτάνας το κάγκελο, δες μόνο τι γίνεται σε φροντιστηριακά μαθήματα και "εργασίες έξω" τώρα, που οι φοιτητές παλεύουν για το 5- φαντάσου τι θα γίνει αν βάλεις τον παράγοντα ανταγωνισμός...

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

Θεωρείς δηλαδή ότι οι Πανελλαδικές αξιολογούν την μέχρι εκείνη τη στιγμή αποκτηθείσα γνώση. Καλά, εε όχι αλλά υπάρχει λύση σε αυτό και λέγεται αναβάθμιση του απολυτηρίου.

Την εικόνα που αποκρυσταλλώνει στα παιδιά ο περίγυρός τους; Ε, πες το όπως θες, έχουν γραφτεί χιλιάδες άρθρα για το αντιπαιδαγωγικό, εγώ θα έλεγα προσβλητικό για αυτή την ηλικία, χαρακτήρα της διαδικασίας. Εκεί εντάσσω και τα περί ελεύθερου χρόνου. Και από το "καμιά προσπάθεια" μέχρι την θυσία του ελεύθερου χρόνου ενός παιδιού υπάρχει άβυσσος και ελπίζω να το διακρίνεις. Στα περί ανταγωνισμού διαφωνώ πλήρως, είναι αντιπαιδαγωγικά και νομίζω και άτοπα. Δηλαδή ετοιμάζουμε τα παιδιά για κάτι που θα αντιμετωπίσουν αργότερα στη ζωή τους; Και δηλαδή για αυτό που αντιμετωπίζουν τώρα πότε προετοιμάστηκαν; Ή δεν έχει αξία; Πάμε δηλαδή συνεχώς προς τα πίσω σε πρακτικές αντιπαιδαγωγικές. Και τέλος πάντων όταν ανταγωνίζεται μια θέση εργασίας, σκέφτεται ο άλλος, α ωραία ευτυχώς που πέρασα Πανελλαδικές και αντέχω στη πίεση; Τι να σου πω, αμφιβάλλω. Εγώ νομίζω πως μέσα στο σχολείο δεν πρέπει να υπάρχει ανταγωνισμός, αλλά συνεργασία. Και οι Φινλανδοί το είχαν σημαία αυτό.

Στις παρατηρήσεις σου στο τέλος δεν μπορώ να διαφωνήσω, μπορώ μόνο να πω πως μια τέτοια αλλαγή όπως την πρότεινα δεν μπορεί να είναι ξέμπαρκη. Δηλαδή, δε μπορούν να μείνουν όλα τα υπόλοιπα ως έχουν. Δε μπορεί πχ το απολυτήριο να είναι μια λίστα από νούμερα. Και σίγουρα, αν όλα ήταν ήδη φτιαγμένα, δε θα τα συζητούσαμε τώρα, θέλω να πω, είναι ανοικτά αυτά τα θέματα, και για μένα.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DumeNuke]

Θεωρείς δηλαδή ότι οι Πανελλαδικές αξιολογούν την μέχρι εκείνη τη στιγμή αποκτηθείσα γνώση. Καλά, εε όχι αλλά υπάρχει λύση σε αυτό και λέγεται αναβάθμιση του απολυτηρίου.

Γράφεις Μαθηματικά. Σου θέτουν 4 ερωτήματα, 25 μονάδες το καθένα, και καλείσαι να απαντήσεις σε αυτά. Το κατά πόσο είσαι ικανός να λύσεις δεν προβλήματα, δεν υποδεικνύει σε ένα σημαντικό βαθμό το κατά πόσο κατέχεις τη γνώση αυτή (συγκεκριμένη και εξειδικευμένη ναι, αλλά ποτέ δεν μίλησα για γενική και εφαρμοζόμενη στην καθημερινή ζωή γνώση)?
Αν δεν εξετάζει το επίπεδο γνώσεων σου στα Μαθηματικά η εξέταση, τι ακριβώς εξετάζει?

Την εικόνα που αποκρυσταλλώνει στα παιδιά ο περίγυρός τους;

Ε, πες το όπως θες, έχουν γραφτεί χιλιάδες άρθρα για το αντιπαιδαγωγικό, εγώ θα έλεγα προσβλητικό για αυτή την ηλικία, χαρακτήρα της διαδικασίας. Εκεί εντάσσω και τα περί ελεύθερου χρόνου. Και από το "καμιά προσπάθεια" μέχρι την θυσία του ελεύθερου χρόνου ενός παιδιού υπάρχει άβυσσος και ελπίζω να το διακρίνεις. Στα περί ανταγωνισμού διαφωνώ πλήρως, είναι αντιπαιδαγωγικά και νομίζω και άτοπα. Δηλαδή ετοιμάζουμε τα παιδιά για κάτι που θα αντιμετωπίσουν αργότερα στη ζωή τους; Και δηλαδή για αυτό που αντιμετωπίζουν τώρα πότε προετοιμάστηκαν; Ή δεν έχει αξία; Πάμε δηλαδή συνεχώς προς τα πίσω σε πρακτικές αντιπαιδαγωγικές. Εγώ νομίζω πως μέσα στο σχολείο δεν πρέπει να υπάρχει ανταγωνισμός, αλλά συνεργασία. Και οι Φινλανδοί το είχαν σημαία αυτό.

Τι ακριβώς ορίζεται ως αντιπαιδαγωγικό? Είναι ο ανταγωνισμός κάτι το αντιπαιδαγωγικό? Σε ποια ηλικία θα πρέπει να έρχεται για πρώτη φορά ο άνθρωπος σε επαφή με την έννοια του ανταγωνισμού? Αν τα 18 είναι πολύ νωρίς, πότε? Στα 28, τα 35, τα 50, ποτέ του? Τι ακριβώς πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος στα 18 του?
Ας το πάρουμε από την αρχή: αντι-παιδ-αγωγικό= αντί+παιδί+άγω=οδηγώ το παιδί σε λάθος κατεύθυνσης. Στα 14 σου έπαψες να είσαι παιδί και έγινες έφηβος. Στα 18 σου έπαψες να είσαι έφηβος και έγινε ενήλικας. Εν+ηλικία. Είσαι στην ηλικία που (πρέπει να) παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου. Είναι η ηλικία όπου μαθαίνεις ότι για να έχεις δικαιώματα, πρέπει να έχεις και υποχρεώσεις. Τις υποχρεώσεις που μέχρι τώρα φρόντιζαν για σένα οι γονείς σου, γιατί ήσουν παιδί, και εσύ απολάμβανες μόνο τα δικαιώματα, τώρα πρέπει να τις αναλάβεις εσύ. Και μέρος αυτών των υποχρεώσεων είναι να κάνεις επιλογές.
Αν θες να πετύχεις κάποια πράγματα στη ζωή, θα πρέπει να στερηθείς κάποια άλλα. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Στα 18 σου καλείσαι να κάνεις αυτήν την επιλογή: Θες να σπουδάσεις το αντικείμενο των ονείρων σου, το τίμημα είναι ο ελεύθερος χρόνος σου. Θες να έχεις τον ελεύθερο χρόνο σου, το τίμημα είναι οι σπουδές των ονείρων σου. Κάθε πράγμα έχει ένα Κόστος Ευκαιρείας, που αντιστοιχεί στα πράγματα που ΔΕΝ κάνεις, όσο κάνεις αυτό το ένα πράγμα. Όσο βγαίνω για μπύρες δεν διαβάζω. Όσο βγαίνω με την κοπέλα μου παραμελώ τους φίλους μου. Όσο ξοδεύω τα λεφτά μου για belvedere δεν έχω λεφτά να αγοράσω φαγητό το μεσημέρι. Όσο διαβάζω δεν έχω ελεύθερο χρόνο. 4 παραδείγματα, η ίδια 1 κατάσταση. Επιλογές. Κάνω κάτι όσο δεν κάνω κάτι άλλο.

Στα περί ανταγωνισμού τώρα, δεν προετοιμάζεις στα 18 τα παιδιά για κάτι που θα αντιμετωπίσουν αργότερα στη ζωή τους. Τα φέρνεις σε επαφή με την πραγματικότητα. Ο ανταγωνισμός υπάρχει στη ζωή σου, από τη στιγμή που γεννιέσαι. Από τον Γιάννη που θα έχει περισσότερους φίλους από σένα στο Δημοτικό, επειδή έχει το playstation 4 στο σπίτι με όλα τα καινούργια παιχνίδια, μέχρι τον Κώστα που θα ρίξει την Αννούλα που εσύ γούσταρες, γιατί ήταν πιο έξυπνος/όμορφος/θαραλλέος. Κάθε μέρα ανταγωνίζεσαι άλλους για να αναδειχθείς και να ικανοποιήσεις τις Εγωιστικές ανάγκες, όπως αυτές διατυπώνονται στην πυραμίδα του Maslow.

Στις παρατηρήσεις σου στο τέλος δεν μπορώ να διαφωνήσω, μπορώ μόνο να πω πως μια τέτοια αλλαγή όπως την πρότεινα δεν μπορεί να είναι ξέμπαρκη. Δηλαδή, δε μπορούν να μείνουν όλα τα υπόλοιπα ως έχουν. Δε μπορεί πχ το απολυτήριο να είναι μια λίστα από νούμερα. Και σίγουρα, αν όλα ήταν ήδη φτιαγμένα, δε θα τα συζητούσαμε τώρα.

Και τι ακριβώς είναι το απολυτήριο? Αν όχι ένα χαρτί που νούμερα που εκφράζει τι επιδόσεις είχες στα σχετικά μαθήματα που διδάχθηκες στην Γ Λυκείου?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

Εξέταση Μαθηματικών. Εξετάζει κατά πόσο έχεις μάθει απέξω μια μεθοδολογία, πολλά πράγματα, πάντως δε διασφαλίζει την αξιολόγηση της γνώσης συνολικά. Και αν δεν εξετάζει μεθοδολογία, τότε θα σε ρωτά μια πουστι@ , λες και προσπαθείς να λύσεις κανένα μυστήριο. Γενικά, η εξέταση σαν μέθοδος έχει θέματα, όχι απαραίτητα οι Πανελλαδικές. Για τον ελεύθερο χρόνο, σου ξαναλέω, δεν είναι τόσο απόλυτα τα πράγματα όσο τα περιγράφεις. Ήδη μιλάμε για χρόνο ξέχωρα από εκείνον που υποτίθεται αφιερώνεται στις υποχρεώσεις σου, "ελεύθερο". Για τον ανταγωνισμό, δε νομίζω ότι τα παιδιά απέχουν τόσο από την πραγματικότητα και ο τρόπος ο ενδεδειγμένος να τα φέρουμε σε αυτή είναι να το στρέψουμε κατά συμμαθητών τους, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού πάντα. Μπορούν να υπάρξουν και πιο "φιλικοί" τρόποι.

Το απολυτήριο. Πολύ ενδιαφέρον. Θα μπορούσε να είναι ένας φάκελος τύπου portfolio? Έτσι δε θα μπορούσαμε να πετύχουμε και την αξιολόγηση της όλης γνώσης που είπες πριν; Θα μπορούσε να είναι μια έκθεση αντί απλά για νούμερα; Θα μπορούσε να είναι πολλά νούμερα και παράμετροι για κάθε μάθημα; Θα μπορούσε να έχει μέσα πράγματα που δε σχετίζονται με κάποιο μάθημα αλλά γενικά με τη δραστηριοποίηση στο σχολείο; Δε ξέρω, ερωτήματα θέτω, προσπαθώντας να απαντήσω στο υπαρκτό πρόβλημα που έθεσες περί κινδύνου παραπαιδείας.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[DumeNuke]

Εξέταση Μαθηματικών. Εξετάζει κατά πόσο έχεις μάθει απέξω μια μεθοδολογία, πολλά πράγματα, πάντως δε διασφαλίζει την αξιολόγηση της γνώσης συνολικά. Και αν δεν εξετάζει μεθοδολογία, τότε θα σε ρωτά μια πουστι@ , λες και προσπαθείς να λύσεις κανένα μυστήριο. Γενικά, η εξέταση σαν μέθοδος έχει θέματα, όχι απαραίτητα οι Πανελλαδικές.

Το αν θα επιλέξεις να μάθεις να λύνεις ασκήσεις μεθοδολογικά, είναι επιλογή σου. Οι εξετάσεις δεν μπορούν με κάποιο τρόπο να διασφαλίσουν κάτι τέτοιο. Αυτό είναι θέμα προετοιμασίας του υποψηφίου και δεν άπτεται των καθηγότων των εξεταστών. Κατά τον ίδιο τρόπο, στο πανεπιστήμιο, ανακοινώνεται μια συγκεκριμένη ύλη, παραδίδονται κάποια μαθήματα και ακολουθούν οι εξετάσεις. Το αν θα καθίσεις να αφομοιώσεις αυτήν την ύλη ή θα πας έχοντας διαβάσει τα περσινά θέματα και ελπίζοντας να πέσει κάτι αντίστοιχο, είναι δικό σου θέμα. Η ύλη είναι πεπερασμένη, από ένα σημείο και μετά θα ανακυκλώνεται, αναπόφευκτα.

Για τον ελεύθερο χρόνο, σου ξαναλέω, δεν είναι τόσο απόλυτα τα πράγματα όσο τα περιγράφεις. Ήδη μιλάμε για χρόνο ξέχωρα από εκείνον που υποτίθεται αφιερώνεται στις υποχρεώσεις σου, "ελεύθερο".

Ελεύθερος λόγιζεται ο χρόνος τον οποίο δαπανάς σε δραστηριότητες που επιθυμείς εσύ. Εμένα με είχε πιάσει δύο-τρεις φορές στην τρίτη λυκείου, είχα περάσει τον γεωμετρικό τόπο δύο μιγαδικών στο geogebra και έβλεπα τη σχετική κίνηση του ενός, συναρτήσει του άλλου. Εκείνο το διάστημα λογίζονταν ως ελεύθερος χρόνος, ήθελα να καθίσω να δω σχεδιαγραμματικά τον μιγαδικό της άσκησης.
Αν για κάποιον η μελέτη για τις Πανελληνίες λογίζεται ως δουλειά, δεν θα του πω κάτι για αυτό. Από τη στιγμή που δεν απολαμβάνει τη μελέτη που κάνει και δεν ενθουσιάζεται από το να ανακαλύπτει πράγματα που ισχύουν γύρω του, είτε αυτό λέγεται Μαθηματικά είτε Βιολογία, αφού αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να διαβάσει, αλλά θέλει ταυτόχρονα να έχει και ελεύθερο χρόνο, για να κάνει τα πράγματα που πραγματικά επιθυμεί, ας βρει μια τομή, ανάμεσα στο πόσο θέλει να δουλέψει και πόσο ελεύθερο χρόνο θέλει να έχει στη διάθεσή του. Για να στο θέσω διαφορετικά, μπορείς να έχει μια δουλειά που να σου αποφέρει 2.000 ευρώ εισόδημα το μήνα, αλλά να χρειάζεται να δουλεύεις 16 ώρες την ημέρα και, αν θεωρήσουμε ότι θες 8 ώρες να ξεκουράζεσαι, δεν σου επιτρέπει να έχεις ελεύθερο χρόνο. Αντιθέτως, μπορείς να έχεις μια δουλειά που σου αποφέρει 1.000 ευρώ το μήνα και απαιτεί 8ώρη εργασία. Εμένα μπορεί να με κάνει ευτυχισμένο το να έχω χρήματα και ας μην έχω προσωπικό χρόνο. Εσύ μπορεί να χρειάζεσαι ελεύθερο χρόνο. Έχεις κάθε δικαίωμα να επιλέξεις να εργαστείς στη δεύτερη δουλειά. Δεν έχεις το δικαιώμα όμως να πεις ότι είναι άδικο που δεν αμοίβεσαι τα ίδια με εμένα. Όπως εγώ δεν παραπονιέμαι που δεν έχω τον ίδιο ελεύθερο χρόνο με εσένα. Άλλαξε τώρα τα ευρώ με μόρια στις Πανελλήνιες, για να καταλάβεις τι εννοώ "θυσία ελεύθερου χρόνου".

Για τον ανταγωνισμό, δε νομίζω ότι τα παιδιά απέχουν τόσο από την πραγματικότητα και ο τρόπος ο ενδεδειγμένος να τα φέρουμε σε αυτή είναι να το στρέψουμε κατά συμμαθητών τους, στο πλαίσιο του ανταγωνισμού πάντα. Μπορούν να υπάρξουν και πιο "φιλικοί" τρόποι.

Αν τα παιδιά δεν απέχουν και τόσο από την πραγματικότητα, στα 18 τους είναι έτοιμα να ανταγωνιστούν τους συμμαθητές τους, για μία θέση στη τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αν δεν είναι έτοιμα, τότε απέχουν αρκετά από την πραγματικότητα και, κάποια στιγμή, πρέπει να έρθουν σε επαφή μαζί της. Το να μεγαλώνει ένας άνθρωπος μέσα σε μία γυάλα δεν τον προστατεύει σε καμία περίπτωση.

Το απολυτήριο. Πολύ ενδιαφέρον. Θα μπορούσε να είναι ένας φάκελος τύπου portfolio? Έτσι δε θα μπορούσαμε να πετύχουμε και την αξιολόγηση της όλης γνώσης που είπες πριν; Θα μπορούσε να είναι μια έκθεση αντί απλά για νούμερα; Θα μπορούσε να είναι πολλά νούμερα και παράμετροι για κάθε μάθημα; Θα μπορούσε να έχει μέσα πράγματα που δε σχετίζονται με κάποιο μάθημα αλλά γενικά με τη δραστηριοποίηση στο σχολείο; Δε ξέρω, ερωτήματα θέτω, προσπαθώντας να απαντήσω στο υπαρκτό πρόβλημα που έθεσες περί κινδύνου παραπαιδείας.

Είσαι υπέρ ή κατά της αξιολόγησης, σαν θεσμό? Θεωρείς, δηλαδή, ότι οι μαθητές πρέπει να κρίνονται για την προσπάθεια που καταβάλλουν και τα αποτελέσματα που φέρνουν στο χώρο του σχολείου? Θεωρείς ότι οι φοιτητές πρέπει να αξιολογούνται στο κατά πόσο κατανόησαν την επιστημονική ύλη που τους διδάχθηκε? Θεωρείς ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να αξιολογούνται για το έργο που παράγουν και αναλόγως να αμοίβονται?
Γιατί αυτός είναι ο ρόλος του απολυτηρίου. Πρόκειται για ένα χαρτί, πάνω στο οποίο πιστοποιούνται οι επιδόσεις που σημείωσες στα μαθήματα κατά την Γ Λυκείου. Το 99% του πληθυσμού άνω των 18 έχει απολυτήριο Λυκείου. Γιατί προσπαθείς να το εκθειάσεις σε κάτι το ιδανικό? Είναι σαν να μου λες ότι ξέρεις να γράφεις και να διαβάζεις ελληνικά και να περιμένεις να σου πω "Μπράβο"... Το ξέρω ότι ακούγομαι αρκετά μηδενιστής με τα παραπάνω, αλλά μου παρουσιάζεις όλους αυτούς τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να αναβαθμιστεί η σημασία του Απολυτηρίου Λυκείου (και είναι όλοι πολύ ωραίοι τρόποι, δεν αντιλέγω ως προς αυτό), αλλά δεν μου εξηγείς το γιατί. Άντε και το εξισώσαμε το Απολυτήριο Γενικου Λυκείου με κάποιον Προπτυχιακό τίτλο σπουδών. Ποιο το ώφελος? Τι το σπουδαίο έχει το Απολυτήριο Λυκείου και θεωρείς ότι μέχρι σήμερα δεν του έχει δοθεί η πρέπουσα σημασία?

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.

[Guest 190013]

Άρα οι εξετάσεις δεν διασφαλίζουν την πραγματική μάθηση, αυτό θέλω να πω κι εγώ. Για τον ανταγωνισμό δε θα συμφωνήσουμε ποτέ, το ξέρουμε . Άσχετα αν είναι έτοιμα ή όχι τα παιδιά, που έτοιμα είναι δηλαδή, δεν θα τα έβαζα σε αυτή τη διαδικασία. Αν είμαι έτοιμος ψυχικά και υλικά να πολεμήσω τον απέναντι, δε θα πάω Ντε και καλά να το κάνω. Είμαι έτοιμος όμως.

Για το απολυτήριο, ναι είμαι υπέρ της αξιολόγησης, ας μείνουμε όμως στους μαθητές που είναι το ζήτημα. Το απολυτήριο κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να είναι ένα χαρτί, φάκελος, ξέρω γω ό,τι θες που να συνοψίζει τη σχολική σου δραστηριότητα (σε επίπεδο Λυκείου έστω) και να πιστοποιεί ότι ολοκλήρωσες το σχολείο άρα κατέχεις ένα εύρος δεξιοτήτων και γνώσεων σε κάποιο βαθμό. Δεν βλέπω καμιά εξιδανίκευση. Οι προτάσεις αυτές είναι (από εκεί ξεκινήσαμε) προκειμένου να υποστηριχθεί μια άλλη, πιο δίκαιη διαδικασία εισαγωγής στην τριτοβάθμια, να αλλάξει ίςως η στόχευςη του σχολείου και να καταπολεμηθεί η παραπαιδεία, που ανέφερες ότι υπάρχουν κίνδυνοι.

 

Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 7 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.