Ζήλια και απόσταση

[efiger]

Βασικά σας στέλνω γιατί θέλω να ρωτήσω για κάτι που με βασανίζει τον τελευταίο καιρό. Είχα μια σχεση, ξεκίνησε τετοιο καιρό πέρσι και χωρίσαμε πριν κανα 2 μήνες. Το παιδί μου είχε πει απο την αρχή ότι ήταν ζηλιάρης(δεν περίμενα τόσο)και είχε χωρίσει πριν 1,5 μήνα με την κοπέλα που είχαν 5 χρονια σχεση(συγκατόικηση, την ήξεραν γονείς κτλ).Τό είχε πάρει κάπως και μου μίλαγε αρκετά γι αυτήν ...ΟΚ είχα και γω τα θεματάκια μ και είμαι κλειστός χαρακτήρας ήθελα να το πάμε σιγά σιγά να γνωριστούμε π΄ρωτα κτλ.Αυτός βιαζόταν...Ήθελε να βρούμε που θα πάμε το καλοκαίρι για δουλειά μαζί(ξενοδοχειακά)εγώ δίσταζα γτ καλα καλά δεν γνωριζόμασταν.Αυτός συνέχεια γι αυτο μιλούσε κάθε μέρα. Μετά πρότεινε εκδρομή(που δεν πήγαμε λογω οικονομικών),τν τριτο μήνα μου πρότεινε συγκατοίκηση από Σεπτέμβρη κτλ.Τα ηθελε το ξέρω...Παραπονιόταν οτι κοιτάω την καριέρα μ(ποια καρίερα;;).Το δεύτερο μήνα μ είπε σ αγαπώ και περίμενε το ίδιο από μένα(δεν μ βγαινε ακόμα, του είπα ότι σιγά σιγα το σ αγαπω είναι κάτι σημαντικό).Αρχίσαμε να τσακωνόμαστε, δεν συμπαθούσε 1 φίλο μ, νομιζε μου την έπεφτε(καμία σχέση) και όποτε πήγαινα σε παρτυ της σχολής χορού γινόταν χαμός(2 φορές πήγα ολες κ ολες).Άρχισα να στέλνω περισσότερα μνμ,ήμουν του στιλ 1, 2 μνμ οταν είσαι εξω να δει ότι εισαι οκ (μην γραφεις και την παρεα)όμως δεν του άρεσε και υποχώρησα.Έστελνα όλη την ώρα.Τσακωνόμασταν συνέχεια.Μου είχε πει ότι δεν εμπιστεύεται καμία γυναίκα..Ένιωθα συνέχεια λες και περνάω τεστ(θέλω να δω πως σκέφτεσαι έλεγε) και είχα αρχίσει να λέω ψέματα γτ ένιωθα ότι δεν θα έπερνε αυτα που τ έλεγα μερικές φορές με καλό τρόπο.Έμενε σε άλλη πόλη 45 λεπτά απόσταση απο τη δική μ και όποτε έφευγε γινόταν άλλος ανθρωπος.Όποτε ήμασταν μαζί περνούσαμε υπέροχα(αγκαλιές, παγωτά,καφέδες,κτλ).Όλο αυττό μ επηρέασε και όταν διάλεξα που θα πάω τ καλοκαίρι για δουλεια (αυτός είχε βρει Κύπρο) δεν πήγα στ ίδιο μέρος μ αυτόν επιδή φοβήθηκα.Θα μου πείτε μαλακία μου.Μείναμε μαζι αλλά όλο το καλοκαίρι έζησα έναν απίστευτο ψυχολογικό πόλεμο.Όχι ότι πριν φύγω ήταν οκ...Προσπαθούσα να έχω την σιγουριά ότι όλα θα πάνε οκ και μ έλεγε πράγματα τ στιλ " θα χάσω 5 μηνές απο τη ζωη μ, έχασα 5 χρονια, θα χασω 5 μηνες". Το καλοκαίρι τρελή ζήλια, έλεγχος,φωνές, κατηγορίες,κλάμμτα,τα πάντα....Το χειρότερο καλοκαίρι της ζωής μου.Αυτό που μ ενόχλησε πιο πολύ ήταν ότι πριν πάμε ο καθένας για τ μερος που θα ταν με κατηγορούσε ότι θα πηγαίνω σε δωμάτια άλλων και θα πινω μπίρες και εγώ δεν τ έκανα όυτε μια φορα όλο τ καλοκαίρι και αυτός την πρώτη μέρα που πάτησε τ πόδι τ στην κύπρο αυτό έκανε.Έκανα και γω βλακείες, είμαι αφηρημένη και ξεχνούσα πράγματα και απο μια φάση και μετά έγινα απότομη.Το σεπτέμβρη χωρίσαμε γτ , γτ έφτασε στ σημειο να πάρει τηλ στη δουλεια μ να ελέγξει αν είμαι εκει.Ένιωσα απαίσια.Όταν γυρίσαμε και οι 2 στην πολη μ τα ξαναβρήκαμε αλλά είχε χάσει την εμπιστοσύνη τ σε μένα(αν ποτέ την είχε). Έγω είχα μιλησει όσο είχαμε χώρίσει στ φμπ με ένα συνάδελφο από την δουλεία και αυτός έβαλε ένα φίλο τ να του κάνει κονέ με μια κοπέλα που ήδη γνωριζε(και την ήξερα φατσικά).Έφυγε για αλλού για δουλεια και σπουδες γτ λεει όταν χωρισαμε είχε αποφασίσει ότι δεν μπορούσε να μένει στην ιδια πολη με μένα και να βλέπει τα μερη που γυρνουσαμε και τεσπα...αφου τα ειχαμε ξαναβρει είπαμε θα τ προσπαθησουμε και θα παω και γω στη συνεχεια.Δεν τ προσπάθησε καθολου.Ουτε καν απο την πρωτη μέρα.Σκεφτοταν λέει συνέχεια αυτο που μίλησα με τον συνάδελφο μ και γινοταν χειρότερα όσο δεν ήμουν εκεί μαζί του.Μου έκανε συνέχεια ανάκριση, με έβαζε να ορκίζομαι...δεν ένιωθα ότι μπορούσα να πάω να τν βρω υπο αυτές τις συνθηκες.Μου έκανε ζήλειες και με ποιον καθομουν δίπλα στ υπεραστικο λεωφ. Χωρισαμε πάλι, όχι και με τν καλύτερο τροπο και μέσα σε 2,5 βδομάδες βρήκε άλλη.Αυτός που μ λεγε ότι μόνο εμένα έχει και με έκανε να αισθάνομαι ενοχές ότι " δεν αξίζω αυτά που μ δίνει" κτλ.Δεν έκανα πράγματα γι αυτον λέει...1η φορά στη ζωη μου νιώθω έτσι.Δεν ξερω γτ το σκέφτομαι ακόμα.Προσπάθησα τόσο πολύ.Πιο πολύ από καθε άλλη "σχεση" που έχω κάνει και νιώθω ότι δεν εκτιμήθηκε τπτ. Δεν ξερω γτ νίωθω έτσι ένοχη ακόμη...

 

[Agaphbou]

Νιώθεις ένοχη επειδή βρισκόσουν σε σχέση με κάποιον που σε χειραγωγούσε. Απλά μπορώ να μιλήσω εντελώς ελεύθερα; Δε θα ήθελα να παρεξηγηθείς.

Επειδή απ' τα συμφραζόμενα και γενικότερα την ιστορία σου, αισθάνομαι ότι έχεις αρκετά χαμηλή αυτοεκτίμηση (ειδάλλως θα τον είχες διαολοστείλει απ' τον πρώτο μήνα τον τύπο), θα σου πρότεινα να επισκεφθείς κάποιον ψυχολόγο, ή έστω να διαβάσεις η ίδια κάποια άρθρα, βιβλία και να προσπαθήσεις να βελτιώσεις τη σχέση που έχεις με τον εαυτό σου. Δεν είναι τυχαίο που, παρά την αυτονόητα κακή του συμπεριφορά, εσύ έκανες συνεχώς υποχωρήσεις. Κάτι έχεις ανάγκη, κάποιο συναισθηματικό κενό σου κάλυπτε.

Το θέμα εδώ δεν είναι γιατί εκείνος έκανε σχέση με άλλη τόσο σύντομα - εκείνος δε σ' αγαπούσε εξαρχής. Δεν είναι αγάπη αυτό το πράγμα, είναι αρρωστημένη εξάρτηση και ανάγκη για επιβεβαίωση (συγγνώμη αλήθεια, τα λέω με όλη μου την καρδιά αυτά). Το θέμα είναι να βοηθηθείς γιατί, μπορεί τώρα να βρέθηκες μ' αυτόν που σου έκανε ψυχολογικό πόλεμο, αλλά θα μπορούσε κάλλιστα να εκφράσει και με άλλους, πιο επικίνδυνους τρόπους τη ζήλια του. Να κατανοήσεις πως οι καλές πράξεις δεν εκτιμούνται επειδή είναι καλές πράξεις - εκτιμούνται γιατί είναι καλός άνθρωπος αυτός που τις δέχεται. Ο σκατοχαρακτηρας δεν πρόκειται να εκτιμήσει ποτέ του, τίποτα, και δε φταις εσύ γι' αυτό.

Ελπίζω να φάνηκα έστω και λίγο χρήσιμη.

 

[Guest 209912]

Που τους βρισκετε αυτούς τους τυπους ήθελα να ξερα

 

[Agaphbou]

Που τους βρισκετε αυτούς τους τυπους ήθελα να ξερα

Και τις υστερικές τύπισσες, αντίστοιχα, που έχουν τους άντρες τους σήκω σηκω - κάτσε κάτσε. Δε δουλεύουν, τρώνε τα λεφτά του κακομοίρη σε ψώνια και μετά τον φωνάζουν "αχαΐρευτο" και παραπονιουνται πως δεν τους αφιερώνει χρόνο, δε βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού, στα παιδιά ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.

Γενικώς, μην το ψάχνεις. Είναι θλιβερά υψηλό το ποσοστό των σχέσεων όπου ο ένας είναι θύμα του άλλου.

 

[Guest 699855]

΄Εχω εκφράσει αρκετές φορές την άποψή μου για τη ζήλεια οπότε δε υπάρχει λόγος να την επαναλάβω.
Το θέμα είναι ότι ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι βρέθηκε ένας τέτοιος άνθρωπος στον δρόμο σου κι ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι δεν τον κατάλαβες από την αρχή κι ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι έδωσες και ένα μικρό περιθώριο χάρης στη σχέση για να δεις τι ακριβώς συμβαίνει, ΓΙΑΤΙ μετά δεν τον έστειλες στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα όπως έλεγε και ο Buzz Lightyear στο Toy Story;;;

 

[efiger]

ναι πηγαινω σε ψυχολόγο εδώ και κάποιο καιρό και με βοηθάει έιναι η αλήθεια .δεν παρεξηγούμαι Agaphbou μην αγχωνεσαι..απλα τα σκεφτομαι αυτα τοσο καιρο .δεν ειναι ευκολο να μην τα σκεφτεσαι οταν εχεις ζησει κατι τετοιο για καποιο χρονικο διαστημα

 

[GoddamnRight]

Γενικά σε μια σχέση είμαι υπέρ τόσο των ορίων, δεν μπορεί ο καθένας να κάνει ό,τι θέλει, πρέπει να μπαίνουν κάποια όρια, αλλά και των συμβιβασμών/επικοινωνίας. Αυτός εδώ ήταν κακής πάστας άνθρωπος. Ψυχολογικοί εκβιασμοί, απειλές και τέτοια δεν πρέπει να υπάρχουν σε μια σχέση. Σε μια σχέση πρέπει να βελτιώνονται και να ωριμάζουν και οι δύο πλευρές.

Ο συγκεκριμένος ήταν υπέρ του δέοντος κτητικός. Λόγω ανασφαλειών, φοβίων ή ό,τι άλλο θες, ήθελε να έχει εξουσία πάνω σου, να μην το κουνάς ρούπι. Αλλιώς αισθανόταν φόβο ότι θα τον απατήσεις. Και επειδή είχε κτητική συμπεριφορά, του έβγαινε και ένας εκδικητικός χαρακτήρας, όπου θα σε τιμωρούσε εσένα το κακό παιδί, που τον απογοήτευσες και τον πρόδωσες (στο δικό του μυαλό). Μπορεί να αναρωτιέσαι κατά καιρό, πώς γίνεται να είναι τόσο καλός και να περνάτε τόσο καλά από κοντά, αλλά μετά όχι. Επίσης μπορεί να σε έκανε να ελπίζεις πως μπορεί και να είναι έτσι η ζωή σας πάντα, αν έκανες υπομονή.

Αλλά το λάθος εδώ είναι, ότι περνούσατε καλά, ήταν τρυφερός κ.λ.π. επειδή είχε την αμέριστη προσοχή σου. Έπαιρνε την επιβεβαίωση που έψαχνε. Αν τυχόν τον έβαζες λίγο στην άκρη για να βγεις και να κάνεις κάτι άλλο μόνη σου, πάλι θα άρχιζε. Αν όχι έντονα, σίγουρα σε σημείο που να σου δείξει ότι κάτι έκανες και κάπου έφταιξες.

Επομένως, με αυτόν τον τρόπο, βάζοντας εσένα συνέχεια απέναντι στον τοίχο, σε κατηγορούσε, έλεγε ότι δεν νοιάζεσαι και ότι δεν είσαι καλή σύντροφος και εσύ, και λόγω του χαρακτήρα σου και επειδή είχατε και καλές στιγμές, ένιωθες τύψεις. Και όταν τον βλέπεις με άλλες, ενισχύονται, ότι κάπου εσύ έφταιξες, ή ότι θα μπορούσες να κάνεις κάτι διαφορετικό.

Επομένως γλίτωσες, πίστεψέ με. Ότι είναι κακή επιλογή συντρόφου, αυτό είναι δεδομένο.

Τώρα, για σένα, δεν θα μιλήσω για ανασφάλειες και τέτοια. Απλά έπεσες στην παγίδα που έστηνε ο πρώην σου. Ειδικά λίγο να ξέρει να χειρίζεται καλά τη γλώσσα και τη λογική και θα μπορεί να σου παρουσιάσει ό,τι θέλει, όπως θέλει και να σε τουμπάρει, αν δεν είσαι λίγο ξύπνια.

Τέλος πάντων, εγώ είμαι υπέρ των ορίων και στους 2 (να σημειωθεί). Απλά τα δικά του τα όρια ήταν υπερβολικά και τοξικά και η σχέση δεν θα κρατούσε eventually.

 

[efiger]

Βασικά το θέμα είναι ότι ίσως είχα πολλές ελπίδες για την σχέση και ενώ έβλεπα κάποια γεγονότα ίσως εθελοτυφλούσα απο μόνη μου.Ίσως έχει σχέση με παλιότερες εμπειρίες μου(ασχημες)και τώρα αυτός είχε παρουσιαστεί πολυ οκ και προφανώς ήθελα να το κάνω να πετύχει.Δεν μπορούσα να δεχτώ μέσα μου κάποια πράγματα.

 

[Ιππολύτη]

Μιας και έχω περάσει κι εγώ από παρόμοια σχέση, αφενός να σου πω πως καταλαβαίνω απόλυτα το πώς ένιωθες, από την άλλη έχει τελειώσει πλέον και φαίνεται να αναγνωρίζεις πως μάλλον τελικά δεν ήταν υγιής αυτή η σχέση και πως δε σου αρέσει αυτή η συμπεριφορά. Και μόνο απο αυτό, είσαι σίγουρα στη σωστή κατεύθυνση, οπότε τα μισά της διαδρομής είναι ήδη πίσω σου!


Οπότε βρες και λύσε όπως είπε η Αγάπη τυχόν θέματα που έχεις με τον εαυτό σου και σε κάθε επόμενο ξεκίνημα σχέσης να κάνεις γνωστά με κάθε ευκαιρία τα όρια σου (το πάθημα το πιο μεγάλο μάθημα). Ο καθένας απέναντί σου οφείλει να τα σεβαστεί και δε χρειάζεται σε κ α ν έ ν α ν να αποδεικνύεις με αυτοθυσίες το αν αξίζεις ή όχι.

 

[Valder]

Η αλήθεια δυστυχώς είναι τις περισσότερες φορές κάπου στη μέση. Με μια προσεκτική ανάγνωση (και παρακαλώ την θεματοθέτρια να μην παρεξηγηθεί καθώς θα είμαι απότομος), βρίσκω ότι και οι δυο τους έχουν εξαιρετικά ανώριμη στάση.


Η συνταγή γνωστή σε παρόμοιες σχέσεις εξ αποστάσεως (και με τους χαρακτηρισμούς δεν αναφέρομαι στην προκείμενη περίπτωση ή στα συγκεκριμένα άτομα) :

Αγόρι βρίσκει ωραία γκομενίτσα κοινωνική για να ξεπεράσει πρώην που του ψησε το ψάρι στα χείλη. Καθώς πλέον φυσάει και το γιαούρτι καθότι κεκαυμένος και καϋμένος από τον χυλό, της σπάει τα παπάρια στον έλεγχο πιστεύοντας ότι θα την κρατήσει ως τζίνι μες το μπουκάλι, αγνοώντας ότι η πίεση συσσωρεύεται μέρα με τη μέρα, αργά αλλα εκθετικά και κάποτε θα του την κάνει.

Η τύπισσα μαθημένη στην προσοχή των αρσενικών, γοητεύεται από την προσοχή του αγοριού, λίγο το κρασί λίγο το καλοκαίρι λίγο και τα ωραία του τα μάτια αχνατουταπετάξωέξω, τσακ γίνεται το κακό της σχέσης. Βέβαια η προσοχή δεν ξεμαθαίνεται και έτσι σιγά σιγά δημιουργείται ο φαύλος κύκλος της τοξικότητας:

Κορίτσι σαχλοκουδουνίζει --> αγόρι ανασφαλώς μαλακίζεται και γκρινιάζει --> κορίτσι πιέζεται και του κάνει για λίγο τα χατήρια --> αγόρι εκμεταλλεύεται την υποχώρηση και σου λέει εδω είμαστε --> αγόρι συνηθίζει τον τόσο έλεγχο και οτιδήποτε λιγότερο από την διαστροφή θα του φανεί αφύσικο --> κορίτσι πιέζεται από την τόση διεστραμμένη ελεγκτική επικοινωνία και αποφασίζει να κοινωνικοποιηθεί --> αγόρι παθαίνει ψυχικό τραλαλά και κρεσέντο ανασφάλειας --> χωρισμός --> ναι θα τον χωρίσω --> ναι με πείσατε δεν τον θέλω πια --> 2 μηνες μετά --> δεν μπορούμε ο ένας χωρίς τον άλλο --> και ο κύκλος ξαναξεκινά.


Η λύση είναι μια:

Για τους μεν σχεσάκηδες: Όταν βλέπετε κοινωνική όμορφη γκομενίτσα ΜΗΝ ΜΗΝ ΜΗΝ κάνετε σεξ μαζί της. Αφήστε την. Αγνοήστε την. Να πάει με τους ομοίους της. Δεν είναι για σας. Δεν ταιριάζετε. Βρείτε μια του τύπου σας και ησυχάστε και μη σπάτε και τα νεύρα των κοινωνικών ανθρώπων. Απλά είναι διαφορετικοί.

Για τις μεν κοινωνικές κυρίες: Μάθετε να διαλέγετε όπως έλεγε και ο Τζόννυ15 σε άλλο θέμα. Μην πηγαίνετε και σπαταλάτε το χρόνο σας με ανθρώπους που δεν σας ταιριάζουν και μετά σας φταίει η ανασφάλεια, ο μαμακισμός ή οτιδήποτε άλλο. Η ηλιθιότητα έλκει επίσης ηλιθιότητα. Άρα κάποιο damage εχει και ο δικός σας εγκέφαλος και τους διαλέξατε και τους κάνατε γκόμενούς σας και σένιους άντρες. Δεχτείτε το και μάθετε να επιλέγετε καλύτερα. Η άρνηση και η μεταβίβαση ευθυνών δεν βοηθάει.


Εναν έξυπνο άνθρωπο, γυναίκα ή άντρα, δεν μπορείς να τον/την κοροιδέψεις ή να του/της κάνεις ανοησίες για πολύ. Σε καταλαβαίνει και παύει να ασχολείται μαζί σου, ιδανικά πριν σε πηδήξει. Καταλαβαίνει τι τούβλο είσαι και σε σχολάει.

Αμα έχεις καταλάβει ότι ο άλλος λοιπόν είναι τούβλο αλλά τον κρατάς (και τις δικαιολογίες περί αγάπης τις ακούω βερεσέ) κάποια ανασφάλεια υπάρχει μέσα σου και κάποιο κενό που σε κάνει κι εσένα κουτό άνθρωπο.

 

[Samael]

Η αλήθεια δυστυχώς είναι τις περισσότερες φορές κάπου στη μέση. Με μια προσεκτική ανάγνωση (και παρακαλώ την θεματοθέτρια να μην παρεξηγηθεί καθώς θα είμαι απότομος), βρίσκω ότι και οι δυο τους έχουν εξαιρετικά ανώριμη στάση.


Η συνταγή γνωστή σε παρόμοιες σχέσεις εξ αποστάσεως (και με τους χαρακτηρισμούς δεν αναφέρομαι στην προκείμενη περίπτωση ή στα συγκεκριμένα άτομα) :

Αγόρι βρίσκει ωραία γκομενίτσα κοινωνική για να ξεπεράσει πρώην που του ψησε το ψάρι στα χείλη. Καθώς πλέον φυσάει και το γιαούρτι καθότι κεκαυμένος και καϋμένος από τον χυλό, της σπάει τα παπάρια στον έλεγχο πιστεύοντας ότι θα την κρατήσει ως τζίνι μες το μπουκάλι, αγνοώντας ότι η πίεση συσσωρεύεται μέρα με τη μέρα, αργά αλλα εκθετικά και κάποτε θα του την κάνει.

Η τύπισσα μαθημένη στην προσοχή των αρσενικών, γοητεύεται από την προσοχή του αγοριού, λίγο το κρασί λίγο το καλοκαίρι λίγο και τα ωραία του τα μάτια αχνατουταπετάξωέξω, τσακ γίνεται το κακό της σχέσης. Βέβαια η προσοχή δεν ξεμαθαίνεται και έτσι σιγά σιγά δημιουργείται ο φαύλος κύκλος της τοξικότητας:

Κορίτσι σαχλοκουδουνίζει --> αγόρι ανασφαλώς μαλακίζεται και γκρινιάζει --> κορίτσι πιέζεται και του κάνει για λίγο τα χατήρια --> αγόρι εκμεταλλεύεται την υποχώρηση και σου λέει εδω είμαστε --> αγόρι συνηθίζει τον τόσο έλεγχο και οτιδήποτε λιγότερο από την διαστροφή θα του φανεί αφύσικο --> κορίτσι πιέζεται από την τόση διεστραμμένη ελεγκτική επικοινωνία και αποφασίζει να κοινωνικοποιηθεί --> αγόρι παθαίνει ψυχικό τραλαλά και κρεσέντο ανασφάλειας --> χωρισμός --> ναι θα τον χωρίσω --> ναι με πείσατε δεν τον θέλω πια --> 2 μηνες μετά --> δεν μπορούμε ο ένας χωρίς τον άλλο --> και ο κύκλος ξαναξεκινά.


Η λύση είναι μια:

Για τους μεν σχεσάκηδες: Όταν βλέπετε κοινωνική όμορφη γκομενίτσα ΜΗΝ ΜΗΝ ΜΗΝ κάνετε σεξ μαζί της. Αφήστε την. Αγνοήστε την. Να πάει με τους ομοίους της. Δεν είναι για σας. Δεν ταιριάζετε. Βρείτε μια του τύπου σας και ησυχάστε και μη σπάτε και τα νεύρα των κοινωνικών ανθρώπων. Απλά είναι διαφορετικοί.

Για τις μεν κοινωνικές κυρίες: Μάθετε να διαλέγετε όπως έλεγε και ο Τζόννυ15 σε άλλο θέμα. Μην πηγαίνετε και σπαταλάτε το χρόνο σας με ανθρώπους που δεν σας ταιριάζουν και μετά σας φταίει η ανασφάλεια, ο μαμακισμός ή οτιδήποτε άλλο. Η ηλιθιότητα έλκει επίσης ηλιθιότητα. Άρα κάποιο damage εχει και ο δικός σας εγκέφαλος και τους διαλέξατε και τους κάνατε γκόμενούς σας και σένιους άντρες. Δεχτείτε το και μάθετε να επιλέγετε καλύτερα. Η άρνηση και η μεταβίβαση ευθυνών δεν βοηθάει.


Εναν έξυπνο άνθρωπο, γυναίκα ή άντρα, δεν μπορείς να τον/την κοροιδέψεις ή να του/της κάνεις ανοησίες για πολύ. Σε καταλαβαίνει και παύει να ασχολείται μαζί σου, ιδανικά πριν σε πηδήξει. Καταλαβαίνει τι τούβλο είσαι και σε σχολάει.

Αμα έχεις καταλάβει ότι ο άλλος λοιπόν είναι τούβλο αλλά τον κρατάς (και τις δικαιολογίες περί αγάπης τις ακούω βερεσέ) κάποια ανασφάλεια υπάρχει μέσα σου και κάποιο κενό που σε κάνει κι εσένα κουτό άνθρωπο.

Απο το να γεμίσεις εσύ ανασφάλειες και να κάτσεις να ασχολείσαι με μαλακίες του τύπου,τώρα ενδιαφέρεται ή όχι,με απάτησε ή όχι ; Χίλιες φορές να πεις εξ'αρχής πηδήξου με όποιον θες αρκεί να το μάθω . Κανείς δεν είναι κανενός και τίποτα δεδομένο . Όταν απομακρύνεις συμβατικά στερεότυπα και κοινωνικά πρότυπα που αφήνουν χώρο να λανθάνουν ψευδαισθήσεις για την κατάσταση της σχέσης,όλα είναι ξεγυμνωμένα στο "φως" της πραγματικότητας και δεν υπάρχουν σημεία σύγχυσης. Εξάλλου η αλήθεια είναι αλήθεια,είτε άσχημη είτε ωραία βρίσκεται εκεί. Εαν δεν κοιτάμε γιατί φοβόμαστε τι θα ανακαλύψουμε,απλά το κάνουμε πιο δύσκολο για εμάς καθώς στο τέλος πάντα αποκαλύπτεται . Ο άνθρωπος κάνει σχέδια και ο Θεός γελάει λένε . Σημασία έχει εσύ να περνάς καλά και όταν εν τέλει κάποια στιγμή τα συναισθήματα είναι πράγματι αμοιβαία ,κανείς δεν θα έχει λόγο να δημιουργεί αμφιβολίες στον άλλο και το πράγμα θα προχωρήσει στο βάθος που προορίζεται .

 

[Ιππολύτη]

Η αλήθεια δυστυχώς είναι τις περισσότερες φορές κάπου στη μέση. Με μια προσεκτική ανάγνωση (και παρακαλώ την θεματοθέτρια να μην παρεξηγηθεί καθώς θα είμαι απότομος), βρίσκω ότι και οι δυο τους έχουν εξαιρετικά ανώριμη στάση.


Η συνταγή γνωστή σε παρόμοιες σχέσεις εξ αποστάσεως (και με τους χαρακτηρισμούς δεν αναφέρομαι στην προκείμενη περίπτωση ή στα συγκεκριμένα άτομα) :

Αγόρι βρίσκει ωραία γκομενίτσα κοινωνική για να ξεπεράσει πρώην που του ψησε το ψάρι στα χείλη. Καθώς πλέον φυσάει και το γιαούρτι καθότι κεκαυμένος και καϋμένος από τον χυλό, της σπάει τα παπάρια στον έλεγχο πιστεύοντας ότι θα την κρατήσει ως τζίνι μες το μπουκάλι, αγνοώντας ότι η πίεση συσσωρεύεται μέρα με τη μέρα, αργά αλλα εκθετικά και κάποτε θα του την κάνει.

Η τύπισσα μαθημένη στην προσοχή των αρσενικών, γοητεύεται από την προσοχή του αγοριού, λίγο το κρασί λίγο το καλοκαίρι λίγο και τα ωραία του τα μάτια αχνατουταπετάξωέξω, τσακ γίνεται το κακό της σχέσης. Βέβαια η προσοχή δεν ξεμαθαίνεται και έτσι σιγά σιγά δημιουργείται ο φαύλος κύκλος της τοξικότητας:

Κορίτσι σαχλοκουδουνίζει --> αγόρι ανασφαλώς μαλακίζεται και γκρινιάζει --> κορίτσι πιέζεται και του κάνει για λίγο τα χατήρια --> αγόρι εκμεταλλεύεται την υποχώρηση και σου λέει εδω είμαστε --> αγόρι συνηθίζει τον τόσο έλεγχο και οτιδήποτε λιγότερο από την διαστροφή θα του φανεί αφύσικο --> κορίτσι πιέζεται από την τόση διεστραμμένη ελεγκτική επικοινωνία και αποφασίζει να κοινωνικοποιηθεί --> αγόρι παθαίνει ψυχικό τραλαλά και κρεσέντο ανασφάλειας --> χωρισμός --> ναι θα τον χωρίσω --> ναι με πείσατε δεν τον θέλω πια --> 2 μηνες μετά --> δεν μπορούμε ο ένας χωρίς τον άλλο --> και ο κύκλος ξαναξεκινά.


Η λύση είναι μια:

Για τους μεν σχεσάκηδες: Όταν βλέπετε κοινωνική όμορφη γκομενίτσα ΜΗΝ ΜΗΝ ΜΗΝ κάνετε σεξ μαζί της. Αφήστε την. Αγνοήστε την. Να πάει με τους ομοίους της. Δεν είναι για σας. Δεν ταιριάζετε. Βρείτε μια του τύπου σας και ησυχάστε και μη σπάτε και τα νεύρα των κοινωνικών ανθρώπων. Απλά είναι διαφορετικοί.

Για τις μεν κοινωνικές κυρίες: Μάθετε να διαλέγετε όπως έλεγε και ο Τζόννυ15 σε άλλο θέμα. Μην πηγαίνετε και σπαταλάτε το χρόνο σας με ανθρώπους που δεν σας ταιριάζουν και μετά σας φταίει η ανασφάλεια, ο μαμακισμός ή οτιδήποτε άλλο. Η ηλιθιότητα έλκει επίσης ηλιθιότητα. Άρα κάποιο damage εχει και ο δικός σας εγκέφαλος και τους διαλέξατε και τους κάνατε γκόμενούς σας και σένιους άντρες. Δεχτείτε το και μάθετε να επιλέγετε καλύτερα. Η άρνηση και η μεταβίβαση ευθυνών δεν βοηθάει.


Εναν έξυπνο άνθρωπο, γυναίκα ή άντρα, δεν μπορείς να τον/την κοροιδέψεις ή να του/της κάνεις ανοησίες για πολύ. Σε καταλαβαίνει και παύει να ασχολείται μαζί σου, ιδανικά πριν σε πηδήξει. Καταλαβαίνει τι τούβλο είσαι και σε σχολάει.

Αμα έχεις καταλάβει ότι ο άλλος λοιπόν είναι τούβλο αλλά τον κρατάς (και τις δικαιολογίες περί αγάπης τις ακούω βερεσέ) κάποια ανασφάλεια υπάρχει μέσα σου και κάποιο κενό που σε κάνει κι εσένα κουτό άνθρωπο.

Έβαλα μεν confused reaction, αλλά εδώ που τα λέμε τι να περιμένεις από κάποιον με αβαταρ Μπερλιν...

 

[Guest 699855]

Το παιδί, μου είχε πει απο την αρχή ότι ήταν ζηλιάρης(δεν περίμενα τόσο) ...

... τώρα αυτός είχε παρουσιαστεί πολυ οκ και προφανώς ήθελα να το κάνω να πετύχει.

Κορίτσι μου καλό, πώς γίνεται να ταιριάξουν τα παραπάνω;
Φαντάζομαι ξέρεις ότι όλοι οι άνθρωποι είναι δύσκολο να παραδεχτούν τα ελαττώματά τους.
Στην πορεία της ζωής όμως και αφού έχεις σπάσει τα μούτρα σου (πολύ ή λιγότερο) εξαιτίας αυτού του ελαττώματος, αναγκάζεσαι να το παραδεχτείς.
Το τι κάνει ο καθένας από κει και πέρα εξαρτάται από τον ίδιο.
Ακόμα όμως και αν έχει αποφασίσει να το πολεμήσει όσο μπορεί, υπάρχει και η παροιμία που το λέει ότι "πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι του".
΄Οταν με το καλημέρα, σου παραδέχεται ότι είναι ζηλιάρης δεν περιμένεις "να μην είναι και τόσο πολύ", το πολλαπλασιάζεις Χ 100 και αποφασίζεις αν μπορείς να το αντέξεις!

 

[GoddamnRight]

Κορίτσι μου καλό, πώς γίνεται να ταιριάξουν τα παραπάνω;
Φαντάζομαι ξέρεις ότι όλοι οι άνθρωποι είναι δύσκολο να παραδεχτούν τα ελαττώματά τους.
Στην πορεία της ζωής όμως και αφού έχεις σπάσει τα μούτρα σου (πολύ ή λιγότερο) εξαιτίας αυτού του ελαττώματος, αναγκάζεσαι να το παραδεχτείς.
Το τι κάνει ο καθένας από κει και πέρα εξαρτάται από τον ίδιο.
Ακόμα όμως και αν έχει αποφασίσει να το πολεμήσει όσο μπορεί, υπάρχει και η παροιμία που το λέει ότι "πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι του".
΄Οταν με το καλημέρα, σου παραδέχεται ότι είναι ζηλιάρης δεν περιμένεις "να μην είναι και τόσο πολύ", το πολλαπλασιάζεις Χ 100 και αποφασίζεις αν μπορείς να το αντέξεις!

Δεν ξέρω αν συμφωνώ. Το να αναγνωρίσεις τα ελαττώματά σου και να έχεις το θάρρος να τα λες είναι θεμιτό. Το να λες "αυτά είναι τα ελαττώματά μου και σε όποιον αρέσω" είναι διαφορετική ιστορία.

Το ότι παραδέχτηκε αυτό, ανάλογα και με τι ύφος είχε εκείνη τη στιγμή βέβαια, μπορεί να το πάρει κανείς ως καλό. Να "έχει ελαττώματα, όλοι έχουμε, αλλά θα προσπαθεί ενεργά να τα διαχειριστεί και απλά ίσως με θέλει στον αγώνα μαζί του" σαν παράδειγμα.

Εγώ εκτιμώ όταν ο άλλος απέναντί μου, μού λέει τι αδυναμίες έχει. Γιατί είναι ειλικρινής απέναντί μου και μου βγάζει κάτι θετικό (πάλι ανάλογα με το ύφος που το λέει). Δεν πρέπει να περάσουν μήνες για να στα πει. Και στο πρώτο ραντεβού, πολύ εύκολα η συζήτηση μεταξύ 2 ανθρώπων που ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλον, μπορεί να πάει στα ελαττώματα, σε αρνητικά συμβάντα κ.λ.π. Έτσι μαθαίνεις τον άλλον κιόλας.

Οπότε δεν πολλαπλασιάζεις επί 100. Απλά είσαι πονηρεμένη, προσεκτική στην αρχή και βλέπεις πώς πάει. Δεν προκαταβάλεσαι αρνητικά και το ενισχύεις επί 100, καταδικάζοντας έτσι ευκαιρίες χωρίς πολλές φορές να υπάρχει λόγος. Να, άλλο ένα κλασικό παράδειγμα Λένω, που φοβάσαι να εκτεθείς και να ρισκάρεις. Στο άλλο άκρο είσαι και εσύ, πιο μακριά από το "πονηρεμένος και προσεκτικός" -μάλλον. (μην το σχολιάσεις, επειδή δεν σου αρέσει να μιλάμε για σένα, απλά άκουσέ το)

 

[efiger]

Δεν είχε τύχει να γνωρίσω κάποιον ζηλιάρη ποτέ και οκ δεν φανταζόμουν πως μπορει να φτάσει μέχρι εκει. Κατα τ'αλλα, ειχε παρουσιάσει καλό εαυτο στην αρχη.Ειλικρινής κτλ...Το καλο παιδί που όλοι το συμπαθούνε και όλοι έχουν 1 καλό λόγο να πουν.Όσο γι αυτά που λεει ο Valder περί κοινωνικότητας...μμμ,εν μέρει..αλλά πρέπει να πω ότι γενικότερα δεν είμαι το πιο κοινωνικό άτομο και είμαι πολύ μαζεμένη σαν άνθρωπος. Έχω μερικούς καλούς φίλους ,βγαίνω μαζί τους και ως εκεί. Απλά είχαν γίνει πολλές παρεξηγήσεις για χαζά θέματα που θα μπορούσαν να είχαν λυθεί με τον διάλογο...Και γι αυτο στεναχωριέμαι εν μέρει. Και μερικες φορές και γω σκεφτόμουν κάτι που πίστευα ότι ίσως αυτό θα ταν καλύτερο γι αυτόν και έβγαινε λάθος. Οπως πχ με το σινεμά που είχε κρύο,αέρα, ήταν μακριά και τ είπα να μην πάμε καλύτερα εκείνη την μερα ...σκέφτηκα κ αυτον να μην πληρωσει βενζινη εξτρα γτ δεν είχε πολλα και παρεξηγηθηκε τελείως γιατι λέει με άλλους παω και μ αυτον όχι(είχα να πάω σινεμά μήνες).Λέγαμε να πάμε με τα πόδια...Τεσπα,βλακείες.... Επιπλέον, δεν είμαι όπως λέει ο Valder συνηθισμένη στην προσοχή των αρσενικών. Τον πιο πολύ καιρό που με θυμάμαι παρέα τα βιβλία κάνω και σθνήθως δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω καλά θέματα κοινωνικής φύσεως γιατί δεν νιώθω απόλυτα άνετα ...τουλαχιστον όχι σε όλα(τελευταία σε κάποια θέματα λόγω εμπειρίας ξέρω να τα αντιμετωπίζω λίγο καλύτερα).

 

[Agaphbou]

Η λύση είναι μια:

Για τους μεν σχεσάκηδες: Όταν βλέπετε κοινωνική όμορφη γκομενίτσα ΜΗΝ ΜΗΝ ΜΗΝ κάνετε σεξ μαζί της. Αφήστε την. Αγνοήστε την. Να πάει με τους ομοίους της. Δεν είναι για σας. Δεν ταιριάζετε. Βρείτε μια του τύπου σας και ησυχάστε και μη σπάτε και τα νεύρα των κοινωνικών ανθρώπων. Απλά είναι διαφορετικοί.

Για τις μεν κοινωνικές κυρίες: Μάθετε να διαλέγετε όπως έλεγε και ο Τζόννυ15 σε άλλο θέμα. Μην πηγαίνετε και σπαταλάτε το χρόνο σας με ανθρώπους που δεν σας ταιριάζουν και μετά σας φταίει η ανασφάλεια, ο μαμακισμός ή οτιδήποτε άλλο. Η ηλιθιότητα έλκει επίσης ηλιθιότητα. Άρα κάποιο damage εχει και ο δικός σας εγκέφαλος και τους διαλέξατε και τους κάνατε γκόμενούς σας και σένιους άντρες. Δεχτείτε το και μάθετε να επιλέγετε καλύτερα. Η άρνηση και η μεταβίβαση ευθυνών δεν βοηθάει.


Εναν έξυπνο άνθρωπο, γυναίκα ή άντρα, δεν μπορείς να τον/την κοροιδέψεις ή να του/της κάνεις ανοησίες για πολύ. Σε καταλαβαίνει και παύει να ασχολείται μαζί σου, ιδανικά πριν σε πηδήξει. Καταλαβαίνει τι τούβλο είσαι και σε σχολάει.

Αμα έχεις καταλάβει ότι ο άλλος λοιπόν είναι τούβλο αλλά τον κρατάς (και τις δικαιολογίες περί αγάπης τις ακούω βερεσέ) κάποια ανασφάλεια υπάρχει μέσα σου και κάποιο κενό που σε κάνει κι εσένα κουτό άνθρωπο.

Τα έλεγες πολύ καλά μέχρι αυτό το σημείο.

Από πού κι ως πού συνδέεται η κοινωνικότητα με τη σαχλαμάρα και την ανωριμότητα; Υπάρχουν και κοινωνικές κυρίες έξυπνες κι εξηγημένες, υπάρχουν και κάτι κοριτσάκια σεμνότυφα κι αντικοινωνικά που άμα μπλέξεις μαζί τους θα σου κάνουν τη ζωή μαρτύριο.

Επίσης η ανασφάλεια κι ο μαμακισμός θα έπρεπε να είναι καμπανάκι για όλες τις κυρίες, κοινωνικές και μη. Μη συγχέεις, λοιπόν, έννοιες ασύνδετες μεταξύ τους επειδή έχεις ένα συγκεκριμένο παράδειγμα ανθρώπου στο μυαλό σου. You know better than that.

 

[Guest 699855]

Δεν ξέρω αν συμφωνώ. Το να αναγνωρίσεις τα ελαττώματά σου και να έχεις το θάρρος να τα λες είναι θεμιτό. Το να λες "αυτά είναι τα ελαττώματά μου και σε όποιον αρέσω" είναι διαφορετική ιστορία.

Το ότι παραδέχτηκε αυτό, ανάλογα και με τι ύφος είχε εκείνη τη στιγμή βέβαια, μπορεί να το πάρει κανείς ως καλό. Να "έχει ελαττώματα, όλοι έχουμε, αλλά θα προσπαθεί ενεργά να τα διαχειριστεί και απλά ίσως με θέλει στον αγώνα μαζί του" σαν παράδειγμα.

Εγώ εκτιμώ όταν ο άλλος απέναντί μου, μού λέει τι αδυναμίες έχει. Γιατί είναι ειλικρινής απέναντί μου και μου βγάζει κάτι θετικό (πάλι ανάλογα με το ύφος που το λέει). Δεν πρέπει να περάσουν μήνες για να στα πει. Και στο πρώτο ραντεβού, πολύ εύκολα η συζήτηση μεταξύ 2 ανθρώπων που ενδιαφέρονται ο ένας για τον άλλον, μπορεί να πάει στα ελαττώματα, σε αρνητικά συμβάντα κ.λ.π. Έτσι μαθαίνεις τον άλλον κιόλας.

Οπότε δεν πολλαπλασιάζεις επί 100. Απλά είσαι πονηρεμένη, προσεκτική στην αρχή και βλέπεις πώς πάει. Δεν προκαταβάλεσαι αρνητικά και το ενισχύεις επί 100, καταδικάζοντας έτσι ευκαιρίες χωρίς πολλές φορές να υπάρχει λόγος. Να, άλλο ένα κλασικό παράδειγμα Λένω, που φοβάσαι να εκτεθείς και να ρισκάρεις. Στο άλλο άκρο είσαι και εσύ, πιο μακριά από το "πονηρεμένος και προσεκτικός" -μάλλον. (μην το σχολιάσεις, επειδή δεν σου αρέσει να μιλάμε για σένα, απλά άκουσέ το)

Δεν το κατάλαβες αλλά δεν πειράζει!
Μπορώ να γράψω πολλά, επειδή όμως δεν είμαι στην κατάλληλη διάθεση να το κάνω, θα σου πω μόνο δυο πραγματάκια.
΄Ενας άνθρωπος μπορεί ν΄ αντιδράσει με πολλούς τρόπους σ΄ ένα ελάττωμά του. Πχ προσπαθεί όσο μπορεί να το διορθώσει, δεν κάνει απολύτως τίποτα, αναπτύσσει επιθετικότητα σε όσους αντιδρούν αρνητικά στις συνέπειες αυτού του ελαττώματος, στρουθοκαμηλίζει πιστεύοντας ότι αυτός είναι σωστός και όλοι οι άλλοι λάθος, το αντιμετωπίζει με την ατάκα "σ΄όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε" κτλ
Τέλος πάντων στην περίπτωση που ένας άνθρωπος έχει συνειδητοποιήσει ότι ένα ελάττωμα, του δυσκολεύει τη ζωή, κάθεται μόνος του, αρχικά σκέφτεται τι πρέπει να κάνει και μετά κάνει πρακτική αυτών που αποφάσισε στην πραγματική ζωή.
Χτυπιέται μόνος του! Δεν δηλώνει στην κοπέλα που μόλις γνώρισε ότι είναι ζηλιάρης επειδή τη θέλει μαζί στον αγώνα του! Αυτά είναι μπούρδες! Το να προκύψει ένα πρόβλημα στην πορεία της σχέσης και να βοηθήσει ο ένας τον άλλον να το αντιμετωπίσει είναι απολύτως φυσιολογικό! Το να πεις κατευθείαν όμως ένα ελάττωμά σου για να ζητήσεις βοήθεια δεν το κάνεις! Τον ήξερες και χθες τον άλλον για να του ζητήσεις βοήθεια; Η άλλη θέλει να ξεκινήσει όμορφα μια σχέση, δεν θέλει να παραστήσει τη Μητέρα Τερέζα με το "χαίρω πολύ"!
Στην περίπτωση που θα ανοίξεις τα χαρτιά σου στον άλλον παραδεχόμενος τα ελαττώματά σου (πράγμα απολύτως έντιμο, σεβαστό και σωστό) δεν το κάνεις επειδή θέλεις να βελτιωθείς αλλά επειδή τα έχεις αποδεχθεί και θέλεις να του τα κάνεις γνωστά για να τα αποδεχθεί κι αυτός!!!
Για κάποια πράγματα, πρέπει να σου έχουν δοθεί ερεθίσματα από ανθρώπους και καταστάσεις προκειμένου να σε απασχολήσουν και να βάλεις σε μια σειρά τις σκέψεις σου. Είσαι πολύ μικρός ακόμα, με την πάροδο των χρόνων θα καταλάβεις αυτά που σου λέω! Ο εγκέφαλος των γυναικών και των ανδρών ωριμάζουν σε διαφορετικούς χρόνους γιαυτό καλά θα κάνεις να έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου αυτά που σου λέω επειδή είναι επαληθευμένα!
Σ΄ευχαριστώ που ενδιαφέρεσαι αλλά πίστεψέ με ξέρω πάρα πολύ καλά τι μου γίνεται! Και θα εκτεθώ και θα ρισκάρω και στα άκρα θα φτάσω και θα δώσω την ψυχή μου για κάτι που αξίζει τον κόπο! Απλά και ο άλλος θα πρέπει να είναι στην ίδια φάση με μένα και θα πρέπει να ξέρει κι αυτός τι του γίνεται!
Δεν είμαι διατεθειμένη να βοηθήσω να ωριμάσουν ανασφαλή, ζηλιάρικα αγοράκια! Ελπίζω να αξιωθώ να κάνω παιδιά για να παίξω αυτόν τον ρόλο!

 

[Agaphbou]

Δεν είχε τύχει να γνωρίσω κάποιον ζηλιάρη ποτέ και οκ δεν φανταζόμουν πως μπορει να φτάσει μέχρι εκει. Κατα τ'αλλα, ειχε παρουσιάσει καλό εαυτο στην αρχη.Ειλικρινής κτλ...Το καλο παιδί που όλοι το συμπαθούνε και όλοι έχουν 1 καλό λόγο να πουν.Όσο γι αυτά που λεει ο Valder περί κοινωνικότητας...μμμ,εν μέρει..αλλά πρέπει να πω ότι γενικότερα δεν είμαι το πιο κοινωνικό άτομο και είμαι πολύ μαζεμένη σαν άνθρωπος. Έχω μερικούς καλούς φίλους ,βγαίνω μαζί τους και ως εκεί. Απλά είχαν γίνει πολλές παρεξηγήσεις για χαζά θέματα που θα μπορούσαν να είχαν λυθεί με τον διάλογο...Και γι αυτο στεναχωριέμαι εν μέρει. Και μερικες φορές και γω σκεφτόμουν κάτι που πίστευα ότι ίσως αυτό θα ταν καλύτερο γι αυτόν και έβγαινε λάθος. Οπως πχ με το σινεμά που είχε κρύο,αέρα, ήταν μακριά και τ είπα να μην πάμε καλύτερα εκείνη την μερα ...σκέφτηκα κ αυτον να μην πληρωσει βενζινη εξτρα γτ δεν είχε πολλα και παρεξηγηθηκε τελείως γιατι λέει με άλλους παω και μ αυτον όχι(είχα να πάω σινεμά μήνες).Λέγαμε να πάμε με τα πόδια...Τεσπα,βλακείες.... Επιπλέον, δεν είμαι όπως λέει ο Valder συνηθισμένη στην προσοχή των αρσενικών. Τον πιο πολύ καιρό που με θυμάμαι παρέα τα βιβλία κάνω και σθνήθως δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω καλά θέματα κοινωνικής φύσεως γιατί δεν νιώθω απόλυτα άνετα ...τουλαχιστον όχι σε όλα(τελευταία σε κάποια θέματα λόγω εμπειρίας ξέρω να τα αντιμετωπίζω λίγο καλύτερα).

Σε όλες τις σχέσεις γίνονται λάθη και παρεξηγήσεις και προφανώς δε γίνεται να είσαι μονίμως η ιδανική σύντροφος. Όπως λέει και το επικό άσμα Καιτούλας - Νατάσας, "επιτέλους πάψε ν' αυτοτιμωρείσαι που δεν μπόρεσες να είσαι αυτό που ήθελε".

Το θέμα όμως εδώ απ' αυτά που διαβάζω είναι ότι ο συγκεκριμένος έχει γενικότερο κόμπλεξ. Όταν εσύ κάνεις κάτι με καλή πρόθεση κι εκείνος πάει να στο βγάλει ξινό και να σε γεμίσει ανασφάλειες, καταλαβαίνεις ότι δεν έχεις εσύ το πρόβλημα· εκείνος το έχει.

Εν τω μεταξύ επειδή λες ότι στην αρχή φαινόταν καλός, να σ' ενημερώσω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που χειραγωγούν, έτσι είναι. Στην αρχή σου παρουσιάζουν αυτό που θες να δεις για να τους θαυμάζεις και να μονοπωλούν την προσοχή σου και μετά αρχίζουν σιγά σιγά να γίνονται ο εαυτός τους. Αδύναμοι, κομπλεξικοί κι ανασφαλείς. Αυτός είναι ο αληθινός εαυτός, όχι ο άλλος που πρωτογνώρισες. Τίποτα δε θα μπορούσες να κάνεις διαφορετικά.

Όσο πιο γρήγορα συνειδητοποιήσεις αυτά τα λίγα αλλά σημαντικά πράγματα, τόσο πιο εύκολα θα τον ξεπεράσεις και θα βρεις κάποιον που θα εκτιμά αυτό που είσαι. Μπορείς να ψάξεις και άρθρα για τους χειριστικους ανθρώπους και θα συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι η μόνη παθούσα.

Ξεκίνα με αυτό, νομίζω ταιριάζει πολύ στην περίπτωσή σου :

https://www.psychologynow.gr/arthra-psyxologias/sxeseis/epikoinonia/3786-9-vasika-gnorismata-ton-xeiristikon-anthropon.html

 

[Valder]

Έβαλα μεν confused reaction, αλλά εδώ που τα λέμε τι να περιμένεις από κάποιον με αβαταρ Μπερλιν...

Εαν ήξερα από πριν ότι υπάρχουν συνομιλητές οι οποίοι εξάγουν συμπεράσματα για το ποιόν ενός ανθρώπου μόνο και μόνο από την επιλογή άβαταρ, δεν θα έκανα καν τον κόπο να παραθέσω τις απόψεις μου. Θα σας έδινα ένα τουφέκι και θα σας επέτρεπα να με εκτελέσετε απευθείας.

Παρόλαυτά, εαν μπορείτε, αντικρούστε τις απόψεις μου. Που σας ενόχλησα; Που πιστεύετε ότι σφάλλω; Αφήστε τις επιφανειακές κριτικές, σας αδικούν. Ειδικά όταν αντιστοίχως δεν σας έχω κρίνει ποτέ προσωπικά.

Δεν είχε τύχει να γνωρίσω κάποιον ζηλιάρη ποτέ και οκ δεν φανταζόμουν πως μπορει να φτάσει μέχρι εκει. Κατα τ'αλλα, ειχε παρουσιάσει καλό εαυτο στην αρχη.Ειλικρινής κτλ...Το καλο παιδί που όλοι το συμπαθούνε και όλοι έχουν 1 καλό λόγο να πουν.Όσο γι αυτά που λεει ο Valder περί κοινωνικότητας...μμμ,εν μέρει..αλλά πρέπει να πω ότι γενικότερα δεν είμαι το πιο κοινωνικό άτομο και είμαι πολύ μαζεμένη σαν άνθρωπος. Έχω μερικούς καλούς φίλους ,βγαίνω μαζί τους και ως εκεί. Απλά είχαν γίνει πολλές παρεξηγήσεις για χαζά θέματα που θα μπορούσαν να είχαν λυθεί με τον διάλογο...Και γι αυτο στεναχωριέμαι εν μέρει. Και μερικες φορές και γω σκεφτόμουν κάτι που πίστευα ότι ίσως αυτό θα ταν καλύτερο γι αυτόν και έβγαινε λάθος. Οπως πχ με το σινεμά που είχε κρύο,αέρα, ήταν μακριά και τ είπα να μην πάμε καλύτερα εκείνη την μερα ...σκέφτηκα κ αυτον να μην πληρωσει βενζινη εξτρα γτ δεν είχε πολλα και παρεξηγηθηκε τελείως γιατι λέει με άλλους παω και μ αυτον όχι(είχα να πάω σινεμά μήνες).Λέγαμε να πάμε με τα πόδια...Τεσπα,βλακείες.... Επιπλέον, δεν είμαι όπως λέει ο Valder συνηθισμένη στην προσοχή των αρσενικών. Τον πιο πολύ καιρό που με θυμάμαι παρέα τα βιβλία κάνω και σθνήθως δεν ξέρω πως να αντιμετωπίσω καλά θέματα κοινωνικής φύσεως γιατί δεν νιώθω απόλυτα άνετα ...τουλαχιστον όχι σε όλα(τελευταία σε κάποια θέματα λόγω εμπειρίας ξέρω να τα αντιμετωπίζω λίγο καλύτερα).

Και είπα ότι το κείμενο δεν αναφέρεται σε εσένα ή το παλικάρι προσωπικά. Το πόστ μου είναι η επιτομή της γενίκευσης. Προφανέστατα και θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν είναι έτσι, προφανέστατα έχεις κάποια πιο εσωστρεφή χαρακτηριστικά. Ο γενικός κανόνας όμως (η γενίκευση που λέγαμε) είναι ότι η δυστυχία γεννάται από ανθρώπους που δεν ταίριαξαν, συνήθως ο ένας πιο κοινωνικός από τον άλλον.

Και θα επιμείνω ειδικά στο τελευταίο που είπα. Γιατί τον κράταγες; Γιατί συγχωρούσες με ανεκτικότητα μια συμπεριφορά που δεν σου ταίριαζε;

Πρέπει να βρεις το κενό που προσπαθούσες πάση θυσία να καλύψεις, είτε κοινωνική είτε όχι, για κάποιο λόγο έμπλεξες και δεν ξέμπλεκες εύκολα από αυτόν τον άνθρωπο, έτσι προκαλείς εμπειρία, έτσι μαθαίνεις.

 

[efiger]

Εαν ήξερα από πριν ότι υπάρχουν συνομιλητές οι οποίοι εξάγουν συμπεράσματα για το ποιόν ενός ανθρώπου μόνο και μόνο από την επιλογή άβαταρ, δεν θα έκανα καν τον κόπο να παραθέσω τις απόψεις μου. Θα σας έδινα ένα τουφέκι και θα σας επέτρεπα να με εκτελέσετε απευθείας

νομιζω το σχολιο που ειχε γινει πιο πανω για την επιλογη τ αβαταρ εγινε σε στιλ χιουμορ. Και οσο για την αποψη σου δεν παρεξηγηθηκα.Γενικοτερα θεωρω οτι ο καθένας έχει την άποψη του και αυτό είναι απόλυτα λογικό γιατί είμαστε όλοι μας διαφορετικοί άνθρωποι. Φάνηκε ότι το είπες σε στιλ γενικευσης.Ωστόσο είπα και γω ορισμένα πράγματα. Πάντως ναι, ίσως προσπαθούσα να καλύψω καποια κενά.